"Ο θαμμένος γίγαντας" του Καζούο Ισιγκούρο

Από τότε που πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας ήθελα πάση θυσία να διαβάσω Ισιγκούρο! Όχι, ψέματα! Από τότε που διάβασα τον τίτλο ήθελα πάση θυσία να διαβάσω Ισιγκούρο, και πάει πολυυυυυυς καιρός. Έτσι το 'βαλα μέσα στη λίστα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω ο κόσμος να χαλάσει, γιατί έτσι είπαμε να κάνουμε φέτος στη Λ.Α.Κ., και ψηφίστηκε ως το βιβλίο του Φεβρουαρίου. Τα διάφορα ευχάριστα γεγονότα της ζωής μου μου καθυστέρησαν την ανάγνωσή του (είδατε πώς σαν σωστή Ελληνίδα ρίχνω το βάρος στους άλλους;) κι έτσι κατέληξα να το τελειώσω μέσα σε 3 μήνες!!

Πρωτότυπος τίτλος: The Buried Giant
Συγγραφέας: Kazuo Ishiguro
Εκδόσεις: Ψυχογιός
ISBN: 978-618-01-1027-2
Σελίδες: 440

Η ιστορία εκτυλίσσεται λίγο μετά το θάνατο του βασιλιά Αρθούρου στη μεσαιωνική Αγγλία, όπου ακόμα υπάρχουν έριδες ανάμεσα στους Σάξονες και τους Βρετανούς, και ακολουθεί ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, τον Αξλ και την Μπέατρις που αποφασίζουν να φύγουν από το χωριό τους για να επισκεφτούν τον γιο τους που ζει υποτίθεται στο διπλανό χωριό. Στο δρόμο τους συναντούν ιππότες, στοιχειά, μαγεμένους, ενώ τα πάντα σκεπάζονται από μια ομίχλη που προκαλεί λήθη και οφείλεται στην μαγεμένη ανάσα της δράκαινας Κουέρινγκ. Θα βρεθούν σε εχθρικά χωριά, σε ένα καταραμένο μοναστήρι (που θυμίζει κάτι από Όνομα του Ρόδου), θα φτάσουν ως τον τύμβο του Θαμμένου Γίγαντα, θα κινδυνέψουν, θα επιστρέψουν σε ξεχασμένες μνήμες τους, θα φτάσουν ως εκεί που τους φτάνουν οι δυνάμεις τους και δε θα πάψουν στιγμή να στηρίζουν ο ένας τον άλλον και να είναι υπόδειγμα ζευγαριού. 

Η γραφή του Ισιγκούρο είναι πραγματικά εξαιρετική και το ταξίδι σε αυτή τη συγκεκριμένη εποχή μου άρεσε φοβερά. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη αγωνία, δεν βιάζεσαι να δεις τι θα γίνει παρακάτω, είναι πραγματικά απίστευτο πως το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γραμμένο από το χέρι ενός Ιάπωνα, αν και το μεταφυσικό του στοιχείο έχει λίγο έναν αέρα γιαπωνέζικων θρύλων. Όμως γενικά, η εποχή του Αρθούρου και ακόμα και οι αναφορές σ' αυτόν, τους ιππότες του, τον Μέρλιν, για μένα ήταν πολύ μεγάλο μπόνους στην ιστορία.
Το κεντρικό ζευγάρι είναι πραγματικά αξιοζήλευτο για την αγάπη, τη στήριξη και το σεβασμό που τρέφουν ο ένας για τον άλλο. Ακόμα κι όταν έρχονται μνήμες από άσχημες καταστάσεις που έχουν ζήσει, εκείνοι ορκίζονται πως δε θα σταματήσουν να αγαπιούνται ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν έχουν κάνει. Και δεν θέλεις για κανένα λόγο να τους δεις να χωρίζονται, δε μπορώ ούτε να διανοηθώ τον πόνο που θα περνούσαν αν δεν ήταν μαζί. 
Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι ρεαλιστικός, ο θαμμένος γίγαντας στην ουσία είναι μάλλον οι αναμνήσεις ολόκληρης της Αγγλίας που έχουν μαγικά θαφτεί κάτω από την ομίχλη της λήθης, και είναι αναμνήσεις πολέμων και έχθρας, μαζί με κάθε τι καλό ή κακό συνέβη ποτέ. Είναι ένα βιβλίο-ταξίδι, πολύ τρυφερό και ομιχλώδες, που μπήκε στα αγαπημένα μου και με έκανε να θέλω να διαβάσω, επιτέλους, μια γνήσια ιστορία με τον βασιλιά Αρθούρο (ή γενικότερα να ασχοληθώ περισσότερο με τον πόλεμο των Ρόδων, τους παλιούς βασιλιάδες της Αγγλίας κλπ).

Το βιβλίο είναι ιδανικό: Αν σου αρέσει ο μεσαίωνας, οι ιστορίες με ιππότες, μαγεία, ταξίδια και τέτοια, κι αν σου αρέσουν οι συμβολισμοί και το ιαπωνικό μεταφυσικό (βλ. Λευκάδιος Άχερν)

Δεν θα το πρότεινα: Σε εσένα που σε κουράζουν οι περιγραφές (τύπου Τόλκιν) και που θέλεις ένα γρήγορο βιβλίο με πλοκή και δυνατά συναισθήματα. Είναι αρκετά αργό και ήρεμο, ακόμα και στις μάχες του.

Το έχετε διαβάσει; Πώς σας φάνηκε; 
Πείτε μου στα σχόλια τι πιστεύετε για το τέλος 
(ή και αν γενικότερα έχετε κάποια θεωρία για το βιβλίο)

0 σχόλια