tag:blogger.com,1999:blog-21813562866496935782024-03-18T05:04:36.471+02:00Η Αλίκη στη Χώρα των Βιβλίων"If you want to improve the world, first improve yourself. If you want to improve yourself, read a book."-J. Millard SimpsonΑλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.comBlogger438125tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-26423880756900158722024-03-09T10:56:00.005+02:002024-03-09T17:01:04.829+02:00Καφές και βιβλιοκουβέντα (Φεβρουάριος 2024)<p style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJJC3yCCEMgJAH3A5KRUjtaLjjAkcwc8WpZTeacCcYnbALF18eL74b0HFE_Aa1xXuJ4KhZNrWokNixO1Rz8ADn1oFHeiJMdXu1RgPIvq6pAh-aJIR0KlVoaObqaNr21Kkr8i1MWyNrdT5WDw2kLYUZqlZGMK-0z9YOEraCUFJxLAKONdQgpPuiVedyTQQ/s1440/febr.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJJC3yCCEMgJAH3A5KRUjtaLjjAkcwc8WpZTeacCcYnbALF18eL74b0HFE_Aa1xXuJ4KhZNrWokNixO1Rz8ADn1oFHeiJMdXu1RgPIvq6pAh-aJIR0KlVoaObqaNr21Kkr8i1MWyNrdT5WDw2kLYUZqlZGMK-0z9YOEraCUFJxLAKONdQgpPuiVedyTQQ/s16000/febr.jpg" /></a></p><p></p><p style="text-align: justify;">Ο Φεβρουάριος που έγινα 36 κι ό,τι λέμε πως η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο εγώ μπήκα στα 36 και λίγες μέρες μετά με έπιασε η μέση μου και κράτησε το θέμα κοντά δύο βδομάδες. Είναι συσσωρευμένα χρόνια ακινησίας, αγυμνασιάς και κακής στάσης; Είναι ναι, αλλά δε με είχε πιάσει η μέση μου στα 26! Ωστόσο βρίσκω πάρα πολύ εγωιστικό και προσβλητικό μη σου πω, όταν κανείς γκρινιάζει γιατί έκλεισε ξερωγω τα 22 ΓΙΑΤΩΘΕΩ που αποφάσισα πως δε θα ξαναγκρινιάξω για την ηλικία μου (αν και φέτος το πήγα λίγο χιουμοριστικά πως "πενθώ τα νιάτα μου" φόρεσα και μαύρα και γυαλί, αλλά με κόκκινο κραγιόν γιατί ντάξει, ήταν η μέρα μου, και είχε την πλάκα του, ιδίως γιατί χρησιμοποιώντας αυτό το κόνσεπτ έβαλα τους μικρότερους στη δουλειά να μου κάνουν θελήματα!). <span></span></p><a name='more'></a><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #ea9999; font-family: EB Garamond;"><b>Αναγκάστηκα να κάνω γυμναστική! </b></span></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Το θέμα της μέσης ωστόσο με απασχόλησε και με προβλημάτισε, αφού είναι ακριβώς αυτό που θέλω να αποφύγω καθώς μεγαλώνω, το να αποκτήσω τέτοιου είδους "θέματα" που προκαλείς μόνος ολομόναχος, με λάθος τρόπο ζωής, λάθος στάση σώματος κλπ. Οπότε και από ανάγκη μάλιστα, έβαλα και πάλι τη γυμναστική στη ζωή μου, ας πούμε, όχι τόσο ουσιαστικά όσο θα έκανε κάποιος που πράγματι αγαπάει να γυμνάζεται γιατί εγώ διόλου δεν αγαπώ την οποιαδήποτε κίνηση! Όμως το πήρα απόφαση πως θα κάνω αν είναι δυνατόν καθημερινά διατάσεις, κάθομαι πάρα πολλές ώρες σε ένα γραφείο, εγώ και η σκολίωσή μου, έχω ένα δίχρονο 14+ κιλά, ε, ίσως είναι καλό τελικά που με έπιασε η μέση μου τώρα και δεν άφησα να χειροτερεύσει η ιστορία. Φυσικά η "γυμναστική" γίνεται σπίτι με <b><a href="https://www.youtube.com/@yogawithadriene" target="_blank">παρέα την αγαπημένη Adrienne</a></b> και τα προγράμματά της για κάθε μέρα με τη γιόγκα, κατά προτίμηση τα πολύ μικρά προγράμματά της, του τέταρτου.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk5-RWmqiOObLM8jOlFhEOlDsgSY_YzbBEraTSD67IMfX4FCH8eO_uA_OsepgrSS48ZD5ypHEDXydTv5MxypFG6Jbux8lvRprmFhmilrjLjN8pjFV-RrYuXRDBt9AF8eJGksnIyOy3d0BHLZ8pZZ9yua__EPCB-2UI1J1_chlcHuYYmNtZyL4V5hYTrBs/s3003/1709909591102.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3003" data-original-width="2252" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk5-RWmqiOObLM8jOlFhEOlDsgSY_YzbBEraTSD67IMfX4FCH8eO_uA_OsepgrSS48ZD5ypHEDXydTv5MxypFG6Jbux8lvRprmFhmilrjLjN8pjFV-RrYuXRDBt9AF8eJGksnIyOy3d0BHLZ8pZZ9yua__EPCB-2UI1J1_chlcHuYYmNtZyL4V5hYTrBs/w300-h400/1709909591102.jpg" width="300" /></a></div><p style="text-align: justify;">Τώρα θα μου πεις τι σχέση έχει η μεσούλα σου με βιβλία; Οι διατάσεις που κάνω συνδυάζονται με διάβασμα ενίοτε, γιατί κοίταξε να δεις πως έχει το πράγμα: Εγώ γυρίζω από τη δουλειά στις 5 καθημερινά, ο μικρός Κωνσταντίνος κοιμάται μέχρι τις 6μιση με 7 συνήθως. Εγώ εκείνο το μικρό διάστημα που είμαι στην πραγματικότητα πάρα πολύ κουρασμένη και θέλω να ξεραθώ στο κρεβάτι, αλλά δε θέλω κιόλας, έχω καταφέρει να διαβάζω το βιβλίο μου καθώς πίνω τον απογευματινό μου καφέ. Αν έβαζα τη γυμναστική, λοιπόν, θα έκλεβα από την ανάγνωση. Οπότε λέω κάπως θα τα συνδυάσω. Άρα διατάσεις μαζί με το βιβλίο μου. Και τα μικρά προγράμματα για να προλαβαίνω και τον καφέ μου ζεστό. Και ορίστε. </p><p style="text-align: center;"><b>Μη μου πεις πως κάνω μια τρύπα στο νερό, γιατί θα μπορούσα να μην κάνω ούτε αυτό! </b><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;"><b style="color: #ea9999; font-family: EB Garamond;">Το τσάλεντζ μου για σλόου λίβινγκ πήγε κατά διαόλου... </b></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Εντελώς κόντρα βέβαια στο <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2024/01/8ways-to-slow-living.html" target="_blank"><b>simple slow living που είχα κατά νου</b></a>.. Το οποίο τσάλεντζ θα σου πω αμέσως τώρα πώς πήγε: Χάλια! Ήταν ο μήνας με την περισσότερη δουλειά στο μαγαζί από όλα τα χρόνια που δουλεύω εκεί. Ήταν ένας μήνας που ενώ ήμασταν όλοι υγιείς, δεν ήμασταν ποτέ εντελώς και ολοκληρωτικά καλά. Δεν ήμουν κανένα σαββατοκύριακο του μήνα εκτός wifi, αν και έκανα μινι προσπάθειες να αποσυνδέομαι όποτε το θυμόμουν. Μουσική άκουγα κάθε μέρα, μάλιστα άρχισα να ακούω και λίγο Rainbow που μου χαλάρωσε λίγο το μέσα μου από τη "φασαρία" του Zoo. Δεν πήγαμε βόλτα στο βουνό, πήγαμε όμως στη θάλασσα και στη Θεσσαλονίκη (οκέι, για τη βάφτιση του Ιωάννη, αλλά και πάλι!) Ξέχασα εντελώς πως είχα πει πως θέλω να κάνω ένα παζλ και δε βρήκα τη φωτογραφική μου. Η διακόσμηση του σπιτιού έμεινε στα σχέδια, το ντικλάτερ ακόμα έρχεται... Αλλά τουλάχιστον διάβαζα ΚΑΘΕ μέρα!</p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b style="color: #ea9999; font-family: EB Garamond;">Όμως διάβασα πολύ! </b></span><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB14VmZCk6SdbM_LRKYOwyurE05L20-mHqPnyo8FD5wKpQd7Zj27MJfT8jGasSiOfxnP2FZV_89hFTb4GnAuELvPdDFgPw6BJ_qlrtKjTiGJMcUzBDD4Z4nXCYgbDxMRzIwi12iB-roMxMDtNsJbUNgeMpW3MwEVSYfyaWB95DsKKfPTDP27aVlXZ-iq0/s2544/1709909591067.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2544" data-original-width="1908" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB14VmZCk6SdbM_LRKYOwyurE05L20-mHqPnyo8FD5wKpQd7Zj27MJfT8jGasSiOfxnP2FZV_89hFTb4GnAuELvPdDFgPw6BJ_qlrtKjTiGJMcUzBDD4Z4nXCYgbDxMRzIwi12iB-roMxMDtNsJbUNgeMpW3MwEVSYfyaWB95DsKKfPTDP27aVlXZ-iq0/w300-h400/1709909591067.jpg" width="300" /></a></div><p style="text-align: justify;">Αναγνωστικά μου πάνε εξαιρετικά οι τελευταίοι μήνες, συνέβη και μάλιστα δίχως να το καταλάβω, να μου ξαναγίνει το διάβασμα συνήθεια. Έπαιξαν πολύ μεγάλο ρόλο και οι συναναγνώσεις αλλά και τα βιβλία που διαβάστηκαν που όλα τα απόλαυσα ιδιαιτέρως. Ο μήνας ξεκίνησε με τη συνανάγνωση του <b>πρώτου Χάρι Πότερ</b>, που το διάβασα στο πρωτότυπο από την εικονογραφημένη έκδοση του Jim Kay για τη συνανάγνωση στο instagram. Έπειτα έπιασα με το σύστημα της κούπας (<b><a href="https://www.tiktok.com/@aliceinbookworld/video/7306459428251766049?is_from_webapp=1&sender_device=pc&web_id=7344374903301621280" target="_blank">για το οποίο σου μίλησα εδώ</a></b>) το <b>Howl's Moving Castle</b> που χάρηκα άπειρα που θα το διάβαζα και που θα διάβαζα ξανά Diana Wynne Jones που κι αν δεν έχω δικά της βιβλία στα ράφια μου αδιάβαστα, ούτε που ξέρω τι ήταν αυτό το συναίσθημα. Πάντως το σύστημα της κούπας ακόμη με ενθουσιάζει. Θα μου πεις είναι αρχή... Έχω καλό προαίσθημα πωςτολεν! Το βιβλίο αυτό διαβάστηκε επίσης σε συνανάγνωση με τη Χαρά. Ήταν υπέροχο, μα ΤΟΣΟ καμία σχέση με την ταινία του Studio Ghibli!!! Έπειτα έπιασα το <b>Μαύρο Γκλίτερ</b> που μου έστειλε η Βίκυ Μωραγιάννη, η συγγραφέας του, λίγο πριν κυκλοφορήσει και ήταν εξαιρετικό. Διαβάστηκε μέσα σε λίγες μέρες, αβίαστα, θα ήθελα ωστόσο να του αφιερώσω μια δική του βιβλιοκριτική, οπότε δε σου λέω περισσότερα τώρα. Μετά είπα θα συνεχίσω το <b>Θανάσιμο Λευκό </b>που είχα πιάσει τον Ιανουάριο. Θα σου πω πως δε με έχει κερδίσει ακόμη, αν και απολαμβάνω την ανάγνωσή του. Κι αυτό που διαπιστώνω πως μου λείπει στην ιστορία είναι το φανταστικό στοιχείο. Μάλλον περνάω φάση φαντασίας και ίσως εκεί θα είμαι καλύτερα. Έπειτα προτάθηκε να διαβαστεί το <b>Πιρανέζι</b>, που κάπου το ανέβασα, νομίζω στο ινσταγκραμ και υπήρξε ενδιαφέρον για συνανάγνωση, οπότε και το πιάσαμε με τη Χαρά και τη Σοφία. Το <i>Πιρανέζι </i>δε μπορεί να έχει δική του βιβλιοκριτική γιατί θα είχε μια παράγραφο όλη κι όλη. Είναι απίστευτο βιβλίο, που αν και μικρό, είναι τεράστιο! Δε μπορώ να σου εκφράσω ΠΟΣΟ πολύ μου άρεσε, ΠΟΣΟ πολύ απόλαυσα την ανάγνωσή του, δεν αντιλαμβάνομαι καν το λόγο γι' αυτό γιατί είναι τόσο παράξενο, τόσο αλλοπρόσαλλο. Ίσως θα του άξιζε μια ανάλυση αλλά για όσους το έχουν διαβάσει αλλιώς το οτιδήποτε πω θα ήταν σπόιλερ. Ήταν πεντάστερο για μένα από το πρώτο κεφάλαιο, πώς να σου πω! Μια μέρα μέσα στο μήνα έπιασα το βιβλίο του μήνα για τη ΛΑΚ, που ήταν η <b>Θάλασσα </b>του Μακρόπουλου κι ένα βράδυ λίγο πριν βγει ο μήνας έπιασα τη <b>Γυναίκα με τα μαύρα</b> της Σούζαν Χιλ. Γοτθική ιστορία με φαντάσματα! Γες πλιζ!</p><p style="text-align: justify;">Α! Να μην ξεχάσω και το audio που ακούω.. όποτε, το <b>Λάθος μέρος λάθος στιγμή</b> που έχει κάνει έναν κάποιο ντόρο στο bookstagram αν και δεν με έχει κερδίσει το ίδιο. Αναρωτιέμαι αν τα ακουστικά βιβλία με κάνουν να μη συμπαθώ το ίδιο τα βιβλία που ακούω συγκριτικά με εκείνα που διαβάζω. Βέβαια δεν προβλέπεται να μην ακούω βιβλία στη δουλειά για παράδειγμα. Είναι μεγάλο κέρδος χρόνου το ακουστικό βιβλίο.<br /></p><p style="text-align: center;"><b>Άρα έξι βιβλία, και δύο που διαβάζονται; ΠΑΡΑ πολύ καλά μου πήγε ο μήνας, ναι!</b><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b style="color: #ea9999; font-family: EB Garamond;">Υπάρχουν κάποια σχέδια για τον Μάρτη </b></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Τα πλάνα του Μάρτη έχουν μέσα σίγουρα το <b>δεύτερο Χάρι Πότερ</b>, θα διαβαστεί επίσης σε συνανάγνωση το
<b>πρώτο Godkiller</b>, θέλω να τελειώσω κάποια στιγμή το <b>Θανάσιμο Λευκό</b>, κρατάω από τον Φεβρουάριο αδιάβαστα τα <b>Κανάλια του Τρόμου</b> και σε εκκρεμότητα <b>το δεύτερο Lockwood</b>, θα ήθελα να διαβαστεί το επόμενο βιβλίο που διάλεξε η κούπα, που είναι <b>Η ιστορία του Κούλερβο</b> του Τόλκιν, τώρα δεν έχω καταλάβει ακριβώς περί τίνος πρόκειται με αυτό το βιβλίο, το πήρα κάποτε απλά γιατί ήταν Τόλκιν και ήταν φθηνό. Νομίζω δηλαδή. Δε θυμάμαι καν να το παίρνω. </p><p style="text-align: justify;">Από πλάνα βιβλιοαγορών, έχω ΤΟΣΟ πολλά, θέλω ΤΟΣΟ πολλά βιβλία, που λέω ειλικρινά να σου κάνω ένα άρθρο ξεχωριστό γι' αυτό. Θα σου πω αυτά που έχω σίγουρα κλείσει και αναμένω από τη Σωτηρία και το eΔιαγώνιος, το <b>Poison Heart</b> που το έβγαλε σε μια προσφορά χωρίς μεταφορικά, το <b>Νυχτόσπιτο </b>που το θέλω το θέλω το θέλω και το <b>My roommate is a vampire</b> που είναι στάνταρ σαχλαμάρα, αλλά κάποιος είπε πως ο βρικόλακας μιλάει σαν τον κύριο Ντάρσι κι αυτό ήταν. Τέλος. Με κέρδισε!</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #ea9999;"><b><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="font-size: x-large;">Μην ξεχάσω να σου πω τι ψώνισα! </span></span></b></span><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0SexFBztU8qL_HzCvPSdDzkma1dkUn0ji12GwdDt_h63JzQ4w_avlzs4SqsNiGB8qatJBeC4r_mINod4loJYvrNOQ1qxeI27BPrO7lebVusrrlorvl0Lvp3YycaNMimZpb5PQ2m_tNBdK7I1rgxlCvEDyJ7agBt9BRGdYNH3fmQMeE3NjHRWOGVc1bic/s3126/1709909591081%20copy.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3126" data-original-width="2252" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0SexFBztU8qL_HzCvPSdDzkma1dkUn0ji12GwdDt_h63JzQ4w_avlzs4SqsNiGB8qatJBeC4r_mINod4loJYvrNOQ1qxeI27BPrO7lebVusrrlorvl0Lvp3YycaNMimZpb5PQ2m_tNBdK7I1rgxlCvEDyJ7agBt9BRGdYNH3fmQMeE3NjHRWOGVc1bic/w289-h400/1709909591081%20copy.jpg" width="289" /></a> <br /></div><p style="text-align: justify;">Από βιβλιοαγορές, τον Φεβρουάριο, έψαξα πολύ να βρω το <b>τρίτο Χάρι Πότερ</b> στα αγγλικά του <b>Jim Kay</b> αλλά να είναι κοντά στα 30€ και όχι στα 40€. Το βρήκα εντέλει στο Captainbook και την επόμενη των γενεθλίων μου είπα θα μου κάνω δώρο το πρώτο αγαπημένο μου βιβλίο. Έβαλα παραγγελία αυτό, το <b>The girl who fell beneath the sea</b> και το <b>Emily Wilde's Encyclopaedia of Faeries</b> και μου είπαν πως θα πρέπει να έρθουν από το εξωτερικό οπότε 3 με 5 εβδομάδες αναμονή. Από metabook πήρα ένα βιβλίο μόνο, μάλιστα προς το τέλος του μήνα που ήδη ήμασταν πολύ στενά οικονομικά μέχρι να μπει ο επόμενος μισθός, αλλά δεν το πολυσκέφτηκα. Οπότε πήρα τη <b>Γυναίκα με τα μαύρα</b> που σου είπα παραπάνω και είπα μόλις την πήρα πως θα την αρχίσω αμέσως. Την είχα δει τυχαία στο ίντερνετ και μου έκανε το κλικ. Το καλοκαίρι που μας πέρασε είχα πάρει και τη <i>Γυναίκα με τα άσπρα</i>, που φαντάζομαι πως καμία σχέση δεν έχει, πάντως τώρα τα έχω και τα δύο χρώματα. Έχω ξοδευτεί επίσης σε σαχλή αγορά από το <i>Shein </i>πάλι λόγω γενεθλίων. Κυρίως ρούχα (ρούχα που Θεέ μου δε ξέρω γιατί τα πήρα! Ή πού θα τα βάλω!! Έκανα πολύ παράξενες αγορές μάλλον επηρεασμένη από τα γενέθλια...) Και τέλος ξοδεύτηκα σε δεύτερη σαχλή αγορά από το <i>Temu</i> αυτή τη φορά, πολύ χαμηλού κόστους και με σκοπό να εξαργυρώσω κάποιο κουπόνι που είχα (προφανώς ήμουν πλήρως και ολοκληρωτικά θύμα αυτό το μήνα των διαφημίσεων και των emails που συνήθως διαγράφω χωρίς να ανοίγω καν!)</p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #ea9999;">Είδα μια εξαιρετική σειρά και μια άθλια ταινία</span></b></span></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Μετά από series slump που κράτησε... πάρα πολύ καιρό (εε δε ξέρω αν υπάρχει κάτι τέτοιο άξουαλι, αλλά αυτό είχα και έχω ακόμα εν μέρει) είπα θα βάλω να βλέπω κάπου κάπου τις <b>Σέρρες</b>, τη σειρά του Καπουτζίδη που είχα ακούσει ΤΟΣΟ καλά λόγια, ε, και που όσο να πεις ήταν λίγο επίκαιρο αυτό τον Φεβρουάριο; Την έχει το <span style="color: #cc0000;">Netflix</span>. Θα πω πως μου έκανε κάπως καρικατούρες πάρα πολλούς ήρωες, τους είχε τραβηγμένους από τα μαλλιά και αυτό λίγο με προβλημάτισε. Θέλω να πω πως στην ελληνική τηλεόραση ναι, το καταλαβαίνω, το ακούω. Είναι όλα έτσι. Ακραία. Στο Netflix που βλέπεις ξενόφερτα και έχεις συνηθίσει σε άλλο στυλ εντελώς αυτό το "κωμική ελληνική σειρά" είναι παράξενο. Δηλαδή όλα καλά, αλλά θα ζούσα και χωρίς κάποιες υπερβολές. Κατά τ' άλλα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ σειρά, όπως έλεγαν όλοι. Μέχρι και στον χάζμπαντ άρεσε. Θέλω να δω ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τη δεύτερη ταινία του <b>Downton </b>που έχει φέρει επίσης το Netflix αλλά δε ξέρω πώς θα γίνει να τη δω σωστά και ήσυχα και χωρίς ενόχληση, όπως της αξίζει. Α! Καλέ, ξέχασα και παραλίγο να σου κάνω φοβερή ζημιά! Είδαμε ένα απόγευμα ένα θρίλερ που ήταν οριακά κωμωδία γιατί ήταν ΤΟΣΟ άθλιο και ΤΟΣΟ κακογυρισμένο με ΤΟΣΟ κακούς ηθοποιούς που πρέπει να σε προστατέψω πάση θυσία μην τυχόν και κάνεις το λάθος και το δεις! Λέγεται <b>Disquiet </b>και είναι με τον Jonathan Rhys Meyers (που προσωπικά βρίσκω υπερβολικά αυτάρεσκο και παντελώς αχώνευτο).</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEKLwJFhAU7PNiOms5QBLy5w4j6GPqJxmqcM7nQoLvzp5H47bdY6iURe8mwtamg5lNgRF0KwIZylpTU7VWiJC1QR1eKgDdz599dRk-FUFAdtsaZJ9OffqUJfKP13wO0O6jMpeH8q2dNlkmbpyd0oYNQxvwYmT8WbVNDNNln-H68vpRi7Wtk8pOqi7I9d0/s1134/1709909591134.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1134" data-original-width="783" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEKLwJFhAU7PNiOms5QBLy5w4j6GPqJxmqcM7nQoLvzp5H47bdY6iURe8mwtamg5lNgRF0KwIZylpTU7VWiJC1QR1eKgDdz599dRk-FUFAdtsaZJ9OffqUJfKP13wO0O6jMpeH8q2dNlkmbpyd0oYNQxvwYmT8WbVNDNNln-H68vpRi7Wtk8pOqi7I9d0/w276-h400/1709909591134.jpg" width="276" /></a></div><p style="text-align: justify;">Βγήκα για ένα ποτό, την επομένη των γενεθλίων μου με την Κατερίνα, και σου το λέω όχι γιατί ήταν η πρώτη φορά που βγήκα βράδυ για ποτό έτσι από... δε θυμάμαι από πότε. Μπορεί και πριν τον κόβιντ! Αλλά γιατί αυτό που σκεφτόμουν ήταν πώς θα αντιμετωπιστεί το παράξενο μαλλί μου από τον συντηρητικό κόσμο της Κατερίνης. Δε ξέρω γιατί με άγχωσε αυτό, αλλά πράγματι με άγχωσε ένα τσικ. Εντέλει μάλλον με αδιαφορία αντιμετωπίστηκε, απ' όσο κατάλαβα εγώ δηλαδή. Άλλωστε τα μαλλιά μου είναι τώρα σε μια φάση που πολλοί δεν τα καταλαβαίνουν και μου ζητούν εξηγήσεις (οι περισσότεροι βασικά..) και η διαφορετικότητα που επικρατεί γενικά κάπως σου δίνει μια ελευθερία. Είδα <a href="https://www.tiktok.com/@unikosdamorireeegr/video/7338776166288968992?is_from_webapp=1&sender_device=pc&web_id=7344374903301621280" target="_blank"><b>αυτόν εδώ τον κομμωτή στο Tiktok</b></a> που μέσες άκρες είπε πολύ καλά πράγματα για την περίπτωσή μου, αν και όσον αφορά γενικότερα το θέμα μετάβαση στο ασημί, πλέον δεν αισθάνομαι την ίδια ανάγκη επιβεβαίωσης της απόφασής μου όσο στην αρχή (μπορεί να κάνω ένα άρθρο για το συγκεκριμένο θέμα όταν με το καλό κλείσω χρόνο, για όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται). Δεν κουρεύτηκα ακόμη, αν και το έλεγα τον περασμένο μήνα, γιατί το γύρισα λίγο στο σγουρό που είναι πιο κοντό οπότε ήταν κάπως σα να κουρεύτηκα, ήταν και ανανεωτικό ως αλλαγή λουκ, κι ύστερα μου κάηκε το πιστολάκι λίγο πριν βγει ο μήνας! Πολύ καλό πιστολάκι όμως, το είχα παραπολλαχρονια!!</p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #ea9999;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Podcast, μουσική και σκόρπιες σκέψεις </span></b><br /></p><p style="text-align: justify;">Δεν άκουσα τόσο πολλά podcast, ακούω σταθερά το <b>Literalus </b>της φίλης Έφης, που τώρα μετακόμισε και στη Γαλλία! Ενώ μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον το επεισόδιο της ψυχολόγου <b>Θέκλας Πετρίδου</b> (που είναι ολότρελη, να ξέρεις) σχετικά με την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. <b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=uSqwfotZXdQ" target="_blank">Σου το βάζω εδώ</a></b>, είναι η τοποθέτησή της στην οποία με βρίσκει πολύ σύμφωνη, μόνο που εκείνη έχει κι εμπειρία από θεραπευόμενούς της.<br /></p><p style="text-align: justify;">Το τραγούδι του μήνα, αν θα μπορούσα να το πω έτσι, ήταν το <b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=nZ5SfoLB5yA" target="_blank">Don't go Insane</a></b> του Dpr Ian. Δεν τους πολυκαταλαβαίνω τώρα τους νέους και εντελώς άσχετη είμαι από μουσική, θα ακούσω ότι να 'ναι, ό,τι μου τραβήξει την προσοχή, ενίοτε κάτι που άκουσα πολύ στο tiktok ας πούμε, γιατί βλέπω πως το τραγούδι αυτό δεν παίζει -καθόλου όμως- σε ραδιόφωνα. Όπως και το τραγούδι της υπερκουκλάρας Cat Janice που δυστυχώς δεν είναι πια κοντά μας, κι αν έχει γίνει <span style="font-size: large;">Ο</span> χαμός στο tiktok δεν ακούγεται πουθενά αλλού. Σου το βάζω εδώ, αν δε το ξέρεις, και μάθε πως όσο ακούγεται, ωφελείται το μικρό της το αγοράκι κι η ίδια είχε ζητήσει να το κάνουμε βάιραλ ώστε να του αφήσει κάτι από αυτήν. <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/lOfNzPM3Qsc" width="320" youtube-src-id="lOfNzPM3Qsc"></iframe></div><p style="text-align: justify;">Προς το τέλος του μήνα βάρυνε πάλι το μέσα μας με την ανάμνηση του χρόνου των Τεμπών (για να μη αναφέρω καν πως πήγε να ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο κάπου αλλού, σταματήστε απλά να παίρνετε τρένο, σας εκλιπαρώ!), έγιναν πορείες, μνημόσυνα, ακούστηκε παντού στα σόσιαλ (που όλως τυχαίως εκείνη ιδίως τη μέρα υπολειτουργούσαν) ενώ η τηλεόραση έπαιζε το μπιφ της Καινούργιου με την Μπάρκα! Νιώσαμε να ανακατεύεται το μέσα μας βλέποντας πολιτικούς που έφεραν ευθύνη, με αποδείξεις μάλιστα, να αντιμετωπίζουν το θέμα με θράσος και ειρωνεία, ακούσαμε ΤΑ ΤΡΕΛΑ να λέγονται σε γονείς και συγγενείς των θυμάτων, όμως παράλληλα έπεσαν πάνω από ένα εκατομμύριο υπογραφές για την άρση της ασυλίας των βουλευτών (θεωρώ προσωπικά πως κανένας απολύτως άνθρωπος δεν δικαιούται ασυλία! Δεν είμαστε καθόλου καλά!),
<b><a href="https://www.change.org/p/%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%B7-2023?recruited_by_id=64258ca0-c981-11ed-ab8e-7182e9c1a624&utm_source=share_petition&utm_medium=instagram_story&fbclid=IwAR3BXEy2Ib0Zn7IGVg04LynhQ_MsCXZyjLEo9Ea_UMqd0jMk0a0E_JhTErA" target="_blank"><span style="font-size: large;"><br /></span></a></b></p><p style="text-align: center;"><b><a href="https://www.change.org/p/%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%B7-2023?recruited_by_id=64258ca0-c981-11ed-ab8e-7182e9c1a624&utm_source=share_petition&utm_medium=instagram_story&fbclid=IwAR3BXEy2Ib0Zn7IGVg04LynhQ_MsCXZyjLEo9Ea_UMqd0jMk0a0E_JhTErA" target="_blank"><span style="font-size: large;">μπορείς να υπογράψεις κι εσύ πατώντας εδώ</span></a></b> <br />(δεν χρειάζεται να πληρώσεις, ακολούθησε τις οδηγίες)<br /></p><p style="text-align: justify;">...αλλά τέλος πάντων, αυτό εδώ είναι ένα μπλογκ κυρίως για βιβλία, δε θα συνεχίσω, αν και είναι πράγματα που με απασχόλησαν πολύ. </p><p style="text-align: justify;"><b>Ο καφές μου μόλις τελείωσε (κυριολεκτικά). Αναμένω τα δικά σου σχόλια για τα αναγνωστικά μου ταξίδια (και τα υπόλοιπα), να μου πεις κι εσύ τι διάβασες ή τι διαβάζεις τώρα, ή ό,τι άλλο θέλεις.</b></p><p style="text-align: justify;"><b> </b><br /></p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/2Ao5FykhGJCEdVCtKMNEMX?utm_source=generator&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-41953150555563525992024-02-24T11:04:00.001+02:002024-02-24T11:04:14.973+02:00Κρίνω βιβλία από τα εξώφυλλά τους (Φεβρουάριος 2024)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmNfJjB3ErDT-MhY0X4LJUIDcQyc1CPY48L49gjW7o02CcZjPkaAgVMCRaNqFGAGn0BmAiKOKi55sby4Yfvq1Xf575gkcsBPFRPKCacEAsY_5m9xSMkpyNzHtaP7-kTY1eccOYiBoQrzOpdVRac1DEX8klwdXdvxjybCkPx3XO2xnfSDaJcQ1qsIgJweU/s1440/cover.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmNfJjB3ErDT-MhY0X4LJUIDcQyc1CPY48L49gjW7o02CcZjPkaAgVMCRaNqFGAGn0BmAiKOKi55sby4Yfvq1Xf575gkcsBPFRPKCacEAsY_5m9xSMkpyNzHtaP7-kTY1eccOYiBoQrzOpdVRac1DEX8klwdXdvxjybCkPx3XO2xnfSDaJcQ1qsIgJweU/s16000/cover.jpg" /></a></div><p style="text-align: justify;">Αν γνωρίζεις το συγκεκριμένο άρθρο είναι γιατί το έχω κάνει μερικές φορές ξανά στο παρελθόν, δυο φορές πέρυσι νομίζω υπάρχουν δύο άρθρα <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/search?q=%CE%9A%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%89+%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%B1%CF%80%CF%8C+%CF%84%CE%B1+%CE%B5%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AC+%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82" target="_blank"><b>Κρίνω βιβλία από τα εξώφυλλά τους</b></a>, κατά τα οποία μαζεύω βιβλία που είναι στις νέες κυκλοφορίες από τους πιο μεγάλους εκδοτικούς η αλήθεια είναι, βρίσκω και κάποια που είναι στα υπό έκδοση, και τα οποία για κάποιο λόγο μου τραβάνε την προσοχή. Μπορεί να είναι γιατί μου φαίνονται ενδιαφέροντα; Μπορεί να είναι γιατί μου φαίνεται κάπως περίεργο το εξώφυλλο ή ο τίτλος και μπορεί να κάνω συνειρμούς για το περί τίνος πρόκειται; πολλά μπορούν να συμβαίνουν. Βασικά σε αυτά τα επεισόδια κάνω κάποιες μαντεψιές με βάση το εξώφυλλο τον τίτλο και οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να δώσει το εξώφυλλο για το εκάστοτε βιβλίο, έπειτα διαβάζω την περίληψή του να δούμε κατά πόσο έχω πέσει μέσα και εντέλει σου λέω αν ακόμη με ενδιαφέρει το συγκεκριμένο βιβλίο ή αν δεν, βαριέμαι, πλήττω, όχι!<span></span></p><a name='more'></a><p></p>
<iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/5CnIpqBHzbL43rElbpn7ES?utm_source=generator&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe>
<p style="text-align: justify;">Πάμε να ξεκινήσουμε από <b>Ψυχογιό</b>, όπου έχω το <b><span style="color: #444444;">Από αίμα και στάχτη</span></b> της Jennifer L.Armentrout το οποίο είναι βιβλίο <b>#Booktok</b> που είναι κάτι κακό κατά τη γνώμη μου, αλλά επειδή αυτή την περίοδο σα να θέλω πάρα πολύ να διαβάσω ένα πολύ ελαφρύ, romantasy βιβλίο, και ίσως αυτό να είναι κάτι που θα διάβαζα αυτό τον καιρό αλλά επειδή επίσης δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα και στη λίστα μου δε θέλω και να παρεκτραπώ. Αλλά θέλω να σου πω ότι το συγκεκριμένο μου έχει τραβήξει την προσοχή, είναι αλήθεια!</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5fpXL-Lq1D9g5gzCPcFal1qEte_I7iJl6WUVUQNj0DrmTNgl3Iitek03L84KZcQIr3RnsW2LWbO1tD1vPSH0Rjf5Lu-MPhD6leOZxaI9QLSJZoSHIjkaQ0yoOQwpxy4ci5AhiGr8kbE1uYc1Bp4gaLqwl3GhEb-JduE6F0VuXQsNARHpVBpdiCKVc8c4/s540/9786180154788_hd.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5fpXL-Lq1D9g5gzCPcFal1qEte_I7iJl6WUVUQNj0DrmTNgl3Iitek03L84KZcQIr3RnsW2LWbO1tD1vPSH0Rjf5Lu-MPhD6leOZxaI9QLSJZoSHIjkaQ0yoOQwpxy4ci5AhiGr8kbE1uYc1Bp4gaLqwl3GhEb-JduE6F0VuXQsNARHpVBpdiCKVc8c4/w253-h320/9786180154788_hd.jpg" width="253" /></a></div><div style="text-align: justify;">Στο εξώφυλλο ίσως είναι το φόντο ο κορμός ενός δέντρου, έχουμε ένα βέλος κι ένα.. dagger πώς το λένε.. μαχαίρι πολεμικό κοντό, φαίνεται το ένα πολύ εκπλεπτισμένο ως όπλο και το άλλο πιο περίτεχνο και υποψιάζομαι πως εφόσον είναι και ρομάντασι δηλαδή ρομαντικό φαντασίας, είναι με κάποιον άνθρωπο και κάποιο ξωτικό; κάποιον άνθρωπο και κάποιον βρικόλακα; (γιατί κάπως πρέπει να δικαιολογηθεί και ο τίτλος "Από αίμα και στάχτη" που παραπέμπει πλήρως σε βαμπίρ), αλλά νομίζω δεν είναι τόσο πολύ μόδα, πιο πιθανό βρίσκω να ναι με ξωτικά και φέριζ και τέτοια.. Δε ξέρω για ποιο λόγο με ελκύει αυτό το βιβλίο... μου είναι έτσι πολύ ουδέτερο... αν και μου κάνει λίγο ότι ίσως να 'ναι άλλο ένα ακοταρ, το φοβάμαι αυτό λίγο, αλλά ας δούμε την περίληψή του: <br /></div><div><p></p><p><span style="color: #999999;"><i>Η Παρθένα<br /></i></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #999999;"><i>Εκ γενετής επιλεγμένη για να οδηγήσει τον κόσμο σε μια νέα εποχή, η Πόπι </i></span>(!)<span style="color: #999999;"><span><i> ζει μια ζωή που δεν της ανήκει, γεμάτη απαγορεύσεις. Να μην την αγγίζουν ποτέ. Να μην την κοιτάνε. Να μην της μιλάνε. Να μην μπορεί να γευτεί την ηδονή. Μέχρι να φτάσει η ημέρα της Ανάληψής της, προτιμάει να περνάει τον καιρό της με τους φρουρούς και να πολεμάει το κακό που διέλυσε την οικογένεια της παρά να ετοιμάζεται για να κριθεί άξια από τους θεούς. Αλλά η επιλογή ποτέ δεν υπήρξε δική της.<br /><br />Το Καθήκον<br /><br />Το βάρος για το μέλλον του βασιλείου έχει πέσει πάνω στην Πόπι, κάτι που ούτε η ίδια είναι σίγουρη ότι θέλει. Γιατί ακόμη και μια Παρθένα έχει καρδιά και επιθυμίες. Κι όταν ο Χοκ, ένας φρουρός με χρυσαφένια μάτια, ορκισμένος να διασφαλίσει την Ανάληψή της, μπαίνει στη ζωή της, το πεπρωμένο και το καθήκον μπερδεύονται με το πάθος και την ανάγκη. Ο Χοκ ξυπνάει μέσα της την οργή και τη δελεάζει με το απαγορευμένο.<br /><br />Το Βασίλειο…<br /><br />Το βασίλειο, αυτό που οι θεοί έχουν απαρνηθεί και οι θνητοί φοβούνται, ξεσηκώνεται και πάλι. Καθώς οι σκιές των καταραμένων πλησιάζουν όλο και πιο κοντά</i></span></span> (ΝΑ και κάτι ενδιαφέρον!)<span style="color: #999999;"><span><i>, η γραμμή μεταξύ του απαγορευμένου και του σωστού θολώνει. Η Πόπι βρίσκεται ξαφνικά πολύ κοντά να χάσει όχι μόνο την καρδιά της και να κριθεί ανάξια από τους θεούς, αλλά και την ίδια της τη ζωή, όταν το αιματοβαμμένο νήμα που κρατάει τα κομμάτια του κόσμου της ενωμένα αρχίζει να ξεφτίζει.</i></span></span></p><p style="text-align: justify;">Απ' ότι κατάλαβα, η Πόπι, η οποία είναι αρχοντικής καταγωγής έχει κάποιο λοβ στόρι απαγορευμένο με κάποιον φύλακά της, καλό, το ακούω, αλλά μετά δεν είναι αγνή παρθένα για να αναληφθεί; σε κάποια θυσία στους Θεούς τους; κι αυτό καταδικάζει το βασίλειό τους; Το μόνο που μου φάνηκε ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση εντέλει είναι αυτό που λέει με τις σκιές των καταραμένων που πλησιάζουν. Γιατί μου κάνει λίγο... τους νεκρούς εκείνους από το Game of Thrones. Αλλά θα μου άρεσε να είναι πιο spooky. Αλλά υποψιάζομαι πως δεν είναι. Οπότε... μου 'φυγε λίγο.. 576 σελίδες είναι πολλές!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #444444;">Ο μικρός φίλος</span></b> της Ντόνα Ταρτ από εκδόσεις <b>Διόπτρα</b>. Ακόμα δεν έχω διαβάσει Ντόνα Ταρτ, έχω τη <b>Μυστική Ιστορία</b> και θέλω πολύ, γιατί πιστεύω ότι θα μου αρέσει πάρα πολύ ως βιβλίο, βέβαια. Τώρα. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSLD4cqoyiNnXc2UqPp2WKq4J2JyzfoIj55T716rMOtQYir05uWiNKAGTnnS41PWIVKj7MZLSOzKHkFuzf1yf5RWZdKASpLAN9wq8E24C_aOFzPA7lGEEndELmSH1jwDH-Rm41mvxDrlmNJxhfaTiZhyphenhyphen3btRdyxv4bKzySojnOFmp0dXXFXdtky6j8v50/s540/93b5e9db1cc2fd1c8f1edb37ddb3e837.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSLD4cqoyiNnXc2UqPp2WKq4J2JyzfoIj55T716rMOtQYir05uWiNKAGTnnS41PWIVKj7MZLSOzKHkFuzf1yf5RWZdKASpLAN9wq8E24C_aOFzPA7lGEEndELmSH1jwDH-Rm41mvxDrlmNJxhfaTiZhyphenhyphen3btRdyxv4bKzySojnOFmp0dXXFXdtky6j8v50/s320/93b5e9db1cc2fd1c8f1edb37ddb3e837.jpg" width="252" /></a></div><div style="text-align: justify;">Αυτό το συγκεκριμένο, ο <b>Μικρός Φίλος</b>, έχει ένα πολύ κρίπι εξώφυλλο, δε ξέρω γιατί μας το κάναν αυτό.. είναι μια από αυτές τις κούκλες τις πορσελάνινες, αλλά είναι αγοράκι και είναι ακόμη πιο κρίπι ο μικρός πορσελάνινος κούκλος που κοιτάει και με την άκρη του ματιού του! Τώρα επειδή είναι Ντόνα Ταρτ υποψιάζομαι πως κάποιος φόνος έχει γίνει, πιθανόν στην αρχή του βιβλίου, τώρα αυτός ο φόνος να έχει σχέση με παιδί; να είναι κάποιο παιδί που τον έχει κάνει; δε θα μου φαινόταν καθόλου απίθανο.. Δε ξέρω αν θα ήθελα.. Αν μου αρέσει η Ντόνα Ταρτ θα διαβάσω ό,τι έχει γράψει. Στα σίγουρα. Αλλά πολύ κρίπι εξώφυλλο. Μου θυμίζει λίγο το <b>The Boy</b> την ταινία. Και αυτό είναι και καλό και κακό. </div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #999999;"><i><span>Από τη βραβευμένη με Πούλιτζερ συγγραφέα της «Καρδερίνας» έρχεται ένα απόλυτα καθηλωτικό μυθιστόρημα για την παιδική ηλικία, την αθωότητα και το κακό.<br /><br />Στην πόλη Αλεξάνδρεια της Πολιτείας του Μισισίπι </span></i>(ωραία, μ' αρέσει, αμερικάνικο!)<i><span>, ανήμερα της Γιορτής της Μητέρας, ένα μικρό αγόρι, ο Ρόμπιν Κλιβ Ντιφρέσν</span></i></span> (!)<span style="color: #999999;"><i><span>, βρέθηκε απαγχονισμένο σε ένα δέντρο στην αυλή του σπιτιού του.</span></i> </span>(δεν.θα.το.διαβάσω!)<span style="color: #999999;"><i><span><br />Δώδεκα χρόνια αργότερα</span></i></span> (οκέι είμαστε μακριά)<span style="color: #999999;"><i><span>, η δολοφονία του Ρόμπιν παραμένει ανεξιχνίαστη και η οικογένειά του εξακολουθεί να ζει χαμένη στην οδύνη.</span></i></span> (δε θα το διαβάσω δεν υπάρχει περίπτωση! Αντίο, γεια σας!)<span style="color: #999999;"><i><span><br />Έτσι, η αδελφή του Ρόμπιν, η Χάριετ –ιδιαίτερα ευφυής, απόλυτα αποφασισμένη και επηρεασμένη σε υπερβολικό βαθμό από τη μυθοπλασία του Κίπλινγκ και του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον–</span></i></span>(άρχισες λίγο να με κερδίζεις)<span style="color: #999999;"><i><span>, ξεκινά να ανακαλύψει τον δολοφόνο.<br />Έχοντας τη βοήθεια μόνο του Χίλι, του αγαπημένου της φίλου, περνά τα αυστηρά όρια που περιχαρακώνουν τις φυλές και τις κάστες της πόλης της και βυθίζεται στην ιστορία των απωλειών της οικογένειάς της. </span></i></span>(αχ.. ξανά δε θέλω)<span style="color: #999999;"><i><span><br />Γεμάτος με ανατροπές και «έναν σφύζοντα και παθιασμένο ανθρωπισμό αντάξιο του Ντίκενς» (The New York Times Book Review), ο Μικρός φίλος είναι έργο αστείρευτης σαγήνης από μια συγγραφέα με καταπληκτικό ταλέντο. </span></i></span></p><p style="text-align: justify;">Οι σελίδες είναι 928! Εννιακόσιες είκοσι οχτώ!! Είσαι με τα καλά σου; Πόσο φλύαρη μπορεί να είσαι!<br /><br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaToOgSlHLleEreoC-wb2mJaaUtVt9l5JN2ZHFIdaRDnOcaCqZO0Y0S0DlcjGVdi8NegcCHs_TcCbYypy4dBc6XyPzZqP4Jtvvg_D8VhwYH_IZisgoveC2-B2S3JkAT7vZ5371vw1X9wH_NRdBVSrF4lti-MkRhOuw_IiyNZQrxNn-N11pq2bZleeTTvg/s540/84367.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaToOgSlHLleEreoC-wb2mJaaUtVt9l5JN2ZHFIdaRDnOcaCqZO0Y0S0DlcjGVdi8NegcCHs_TcCbYypy4dBc6XyPzZqP4Jtvvg_D8VhwYH_IZisgoveC2-B2S3JkAT7vZ5371vw1X9wH_NRdBVSrF4lti-MkRhOuw_IiyNZQrxNn-N11pq2bZleeTTvg/s320/84367.jpg" width="252" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τώρα έχω από τον <b>Κλειδάριθμο </b>το βιβλίο <b><span style="color: #444444;">Η ζωή ενός αγοριού</span></b> του Robert McCammon το οποίο μου τράβηξε την προσοχή το εξώφυλλό του όπου βλέπουμε ένα κοκκινομάλλικο αγόρι που στέκεται κάτω από δέντρα και κοιτάζει προς τα πάνω τα φύλλα που κουνιούνται από τον αέρα ενδεχομένως. Και από πίσω φαίνεται μια λίμνη; ποτάμι; κάτι τέτοιο, με δέντρα στο φόντο. Πάρα πολύ όμορφο εξώφυλλο.. ελπίζω να μην είναι άρρωστη λογοτεχνία.</div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Σελίδες 792! Παιδιά! Έχετε έμπνευση! Έχετε πάρα πολύ έμπνευση!</p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #999999;">Το εμβληματικό θρίλερ του Ρόμπερτ ΜακΚάμον πρώτη φορά στα ελληνικά! </span></i>(οκέι, καλά πάει από εδώ και μπρος..)
<br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #999999;"><i><span>Η Ζωή ενός αγοριού, δημιούργημα πλούσιας φαντασίας, είναι το καθηλωτικό πορτρέτο της μαγικής κοσμοθεωρίας της νιότης – και της χαμένης αθωότητας.</span></i> </span>(ΒΑΡΕΘΗΚΑ!)<br /><br /><span style="color: #999999;"><i><span>1964, Αλαμπάμα. Οι κάτοικοι του Ζέφερ εργάζονται στην τοπική χαρτοβιομηχανία και στο κοντινό γαλακτοκομείο. Όμως για τον δωδεκάχρονο επίδοξο συγγραφέα</span></i> </span>(δωδεκάχρονος επίδοξος συγγραφέας! Μπράβο!)<span style="color: #999999;"><i><span> Κόρι Μάκενσον, αυτή η φαινομενικά απλή καθημερινότητα γίνεται καμβάς για την εντυπωσιακή φαντασία του. Είναι πεπεισμένος ότι έχει ακούσει τα πνεύματα να ψιθυρίζουν στο προαύλιο της εκκλησίας, έχει ακούσει ιστορίες για παράξενους λαθρέμπορους που παραμονεύουν στις σκιές της πόλης και έχει γίνει μάρτυρας μιας πλημμύρας που έχει μολύνει τη Μέιν Στριτ. </span></i></span>(μέχρι στιγμής από μένα είναι ναι!)<span style="color: #999999;"><i><span><br /><br />Ένα μοιραίο πρωινό, ενώ συνοδεύει τον πατέρα του στη διανομή γάλακτος από σπίτι σε σπίτι, ένα αυτοκίνητο βγαίνει από τον δρόμο του και βυθίζεται στη λίμνη Σάξον. Ο πατέρας του βουτάει στο νερό, όμως έντρομος ανακαλύπτει ένα άψυχο σώμα δεμένο με χειροπέδες στο τιμόνι, και με ένα σύρμα γύρω από τον λαιμό του </span></i></span>(Ο Χριστός κι η Παναγία!)<span style="color: #999999;"><i><span>. Παρόλο που ο φόνος μένει ανεξιχνίαστος, οι κάτοικοι της πόλης φαίνεται να ξεχνούν, όμως ο Κόρι και ο πατέρας του όχι.</span></i></span> (Παιδιά! Το θέλω! Το θέλω χθες! Θα μπορούσα να το πάρω χθες, γιατί κυκλοφόρησε στις 14 Φεβρουαρίου.)<br /><span style="color: #999999;"><i><span><br />Σε έναν κόσμο όπου η αθωότητα και η παιδική αφέλεια συγκρούονται με τη βία, το μίσος και τον ρατσισμό, ο Κόρι αναζητά την αλήθεια. Και καθώς τρυπώνει ολοένα και πιο βαθιά στα μυστικά της πόλης, ανακαλύπτει ότι τελικά το να μεγαλώνεις μπορεί να είναι μια περίεργη και όμορφη βόλτα. </span></i></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Έχει πάρει το WORLD FANTASY για το καλύτερο μυθιστόρημα (δεν το γνωρίζω) και το βραβείο BRAM STOKER. Πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ ενδιαφέρον. Από μένα είναι ναι. Αν δεν ήταν 800 σελίδες, από μένα θα ήταν ναι, τώρα! Δε θα χαλούσα το πρόγραμμα του Φεβρουαρίου, αλλά πολύ καλό. <br /><br /></p><p style="text-align: justify;">Από εκδόσεις <b>Μεταίχμιο </b>ένα βιβλίο υπό έκδοση που θα βγει όμως στο τέλος του Φεβρουαρίου, όχι όποτε.. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlXZbTphHadNtu2Y0RQdXXNRAzdeAbzlJ75Ba9_sKLSXX6iEMjyKgoncOzoqVhHMO70YpL0vbsup6CIXWCPRfSBoxr_a23832XjIBuOPotu5OoT6V0eNsKZfGHrtparoyWmkfiWyeo37kZ_XD9MvC_2FJay4lYtOulLZ5kwJrPg1z9Ew2sl8c8WrdFWEg/s540/978-618-03-3633-7_1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlXZbTphHadNtu2Y0RQdXXNRAzdeAbzlJ75Ba9_sKLSXX6iEMjyKgoncOzoqVhHMO70YpL0vbsup6CIXWCPRfSBoxr_a23832XjIBuOPotu5OoT6V0eNsKZfGHrtparoyWmkfiWyeo37kZ_XD9MvC_2FJay4lYtOulLZ5kwJrPg1z9Ew2sl8c8WrdFWEg/s320/978-618-03-3633-7_1.jpg" width="252" /></a></div><div style="text-align: justify;">Είναι του Νέσμπο το <span style="color: #444444;"><b>Νυχτόσπιτο</b></span>, το οποίο θα πω πως έχει ένα καταπληκτικό εξώφυλλο, με ένα βικτοριανό αρχοντικό; εκκλησία; φαντάζομαι όχι εκκλησία γιατί είναι σπίτι, νυχτόσπιτο, ο τίτλος μου φαίνεται άθλιος, συγγνώμη, τι πάει να πει "Νυχτόσπιτο"; Έχει ένα από αυτά τα τηλέφωνα που χτυπούσαν και ξυπνούσε και η ψυχή σου, όχι μόνο εσύ, και από το ακουστικό τρέχει αίμα.. τώρα αυτό είναι γιατί ήταν πάρα πολύ δυνατά και σου 'σπασε το τύμπανο; δεν αποκλείεται. Και στο φόντο σε αυτό το ωραίο νυχτόσπιτο φαινεται στο πάνω πάνω παράθυρο της σοφίτας, ένας τύπου δαίμονας, να σε κοιτάει μέσα από το σκοτάδι.. το φόντο έχει πάρει φωτιά και από πίσω αχνοφαίνεται και η πανσέληνος.. </div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Σε γενικές γραμμές αυτό το εξώφυλλο είναι Στίβεν Κινγκ και όχι Νέσμπο. Ξεκάθαρα. Τώρα να 'ναι αυτό το βιβλίο το πρώτο του Νέσμπο, που απ' όσο ξέρω γράφει μόνο αστυνομικά, το οποίο δεν είναι και είναι τρόμου; Αν είναι ναι, γεια σας, το θέλω. 280 σελίδες.. θα το πάρω. Δεν υπάρχει λόγος να μην το πάρω. Είναι πάνμικρο. Είναι νουβέλα οριακά. Για να δούμε.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #999999;"><i><span>Όταν σε καλούν οι φωνές, μην απαντήσεις…<br />Μετά τον θάνατο των γονιών του στη φωτιά του σπιτιού τους, ο δεκατετράχρονος Ρίτσαρντ Ελόβντ πηγαίνει να μείνει με τους θείους του στην απομακρυσμένη πόλη Μπάλανταϊν. Ο Ρίτσαρντ κερδίζει πολύ γρήγορα τη φήμη του παρία κι όταν ένας συμμαθητής του, ο Τομ, εξαφανίζεται, όλοι υποπτεύονται το καινούργιο θυμωμένο αγόρι. Κανείς δεν τον πιστεύει όταν τους λέει ότι ο τηλεφωνικός θάλαμος στην άκρη του δάσους τον ρούφηξε σαν να ήταν σε ταινία τρόμου </span></i></span>(Τέλειο!)<span style="color: #999999;"><i><span>. Κανείς, εκτός από την Κάρεν, μια εξίσου μοναχική συμμαθήτρια που ενθαρρύνει τον Ρίτσαρντ να ακολουθήσει τα στοιχεία που η αστυνομία αρνείται να διερευνήσει. Εντοπίζει τον αριθμό που κάλεσε ο Τομ για να κάνει φάρσα σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι στο Δάσος των Κατόπτρων. Εκεί βλέπει φευγαλέα ένα τρομακτικό πρόσωπο στο παράθυρο</span></i></span> (μέχρι στιγμής έχει περιγράψει όλο το εξώφυλλο)<span style="color: #999999;"><i><span>. Και τότε οι φωνές αρχίζουν να ψιθυρίζουν στο αυτί του… Όταν ένας ακόμη συμμαθητής εξαφανίζεται, ο Ρίτσαρντ πρέπει να βρει έναν τρόπο να αποδείξει την αθωότητά του –και να σώσει το μυαλό του από την τρέλα–καθώς παλεύει με τη σκοτεινή μαγεία που πνίγει το Μπάλανταϊν και μεθοδεύει την καταστροφή του. Τελικά όμως, ίσως ο Ρίτσαρντ δεν είναι ο πιο αξιόπιστος αφηγητής της δικής του ιστορίας…</span></i></span></p><p style="text-align: justify;">Τώρα κοίταξε να δεις, εγώ θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει μια κατάρα σε αυτή την ιστορία. Αλλά επειδή ο Νέσμπο είναι ο Νέσμπο, υποψιάζομαι πως ο Ρίτσαρντ, ο κεντρικός μας ήρωας, είναι απλά κάποιος ψυχοπαθής. Ψυχοπαθής δολοφόνος. Πάρα πολύ απλά, πολύ στεγνά, πολύ ρεαλιστικά καθόλου μεταφυσικά. Δεν πειράζει. Πάλι μου φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον γιατί μου φαίνεται πως θα είναι έτσι λίγο ψυχολογικό σάικο φάση. Δεν είναι κακό. Από μένα είναι ναι και αυτό.<br /><br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzqKCHcHi-sidsDwCsZMPw1SNGarfbmGWQw4xjALUVxyKUj9otzJAbFRupoX2KfNzznKbb3AyuKDt4X7zzEQ8wPpYOqoLx7V5wreQ9J8C2Xzg4T7lkK2ILJ6Spzjc1K3OGdKecI4PFIC614DTNnhMzbbCQgirv16wJflOdEKywj03d_ZI1O33nbD2lOHc/s540/35095_HR.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzqKCHcHi-sidsDwCsZMPw1SNGarfbmGWQw4xjALUVxyKUj9otzJAbFRupoX2KfNzznKbb3AyuKDt4X7zzEQ8wPpYOqoLx7V5wreQ9J8C2Xzg4T7lkK2ILJ6Spzjc1K3OGdKecI4PFIC614DTNnhMzbbCQgirv16wJflOdEKywj03d_ZI1O33nbD2lOHc/s320/35095_HR.jpg" width="252" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σε πιο ανάλαφρα τώρα, <b><span style="color: #444444;">Θα σε περιμένω στο Σέντραλ Παρκ</span></b> της Felicia Kingsley πάρα πολύ φρέσκια κυκλοφορία, μου άρεσε πολύ γιατί το εξώφυλλο θα μπορούσε να μια πολύ ωραία ζωγραφιά που βρήκα στο pinterest και μοιράστηκα στη σελίδα μου στο facebook. Είναι μια κοπέλα που είναι πολύ μοδάτη, με τα τακουνάκια της και τον καφέ της στο χέρι και το βιβλίο της πάνω στο τραπεζάκι σε κάποιο πολύ ωραίο καφέ του Σέντραλ Παρκ, έχει και μια στοίβα με βιβλία. Είναι σίγουρα αισθηματικό, ανάλαφρο, κωμικό, δε νομίζω πως θα ξεχωρίσει... </div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Το εκδοτικό φαινόμενο της Ιταλίας (άρα η συγγραφέας είναι Ιταλίδα) και η πρωταγωνίστρια θεωρώ πως θα είναι Ιταλίδα. Ή κάπου θα υπάρχει ιταλικό στοιχείο στην ιστορία. Παρόλο που θα είναι στο Νιου Γιορκ. Και θα είναι σεξενδεσίτι φάση. Αυτό θέλω δηλαδή να είναι.<br /><br /><span style="color: #999999;"><i>Η Βικτόρια Γουέντερ </i></span>(δεν είναι Ιταλίδα...)<span style="color: #999999;"> <span><i>έχει μόλις προσγειωθεί στη Νέα Υόρκη από το Τέξας και είναι έτοιμη να φέρει επανάσταση στον κατάλογο του εκδοτικού οίκου Pageturner, προκειμένου να σταθεροποιήσει τα κλονισμένα έσοδά του. Αλλά όχι με τη βοήθεια του Νάιτ Άντεργουντ, του υπεύθυνου έκδοσης που περιμένει την προαγωγή του! Δεν του αρέσει να έρχεται δεύτερος, μισεί τα ρομαντικά μυθιστορήματα και είναι αποφασισμένος να πάρει πίσω τη θέση που του αξίζει με κάθε τρόπο, θεμιτό ή μη. Η Βικτόρια, όμως, δεν είναι από αυτές που τα παρατάνε στην πρώτη αναποδιά, έχει πλήρη ανοσία στη γοητεία του και είναι έτοιμη να τον κάνει να μουσκέψει στον ιδρώτα όλα τα ακριβά πουκάμισά του.</i></span></span> (Τι άθλια φράση για περίληψη βιβλίου! Τι άθλια φράση γενικότερα!)<span style="color: #999999;"><span><i><br /><br />Ανάμεσα σε σαμποτάζ και αψιμαχίες, ο Νάιτ και η Βικτόρια μαθαίνουν ένα μυστικό που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την καριέρα τους. Και ως ορκισμένοι αντίπαλοι ίσως χρειαστεί να συμμαχήσουν για να σώσουν τον εκδοτικό οίκο. Θα μπορέσουν να ανεχτούν ο ένας τον άλλο για λίγο… ή μήπως όχι;</i></span></span></p><p style="text-align: justify;">Κοίτα προφανώς είναι enemies to lovers, μου θυμίζει το<b> Beach Read</b>, το <b>Άνθρωποι που διαβάζουν στην παραλία</b>, που δεν είχε πουθενά παραλία, τουλάχιστον σε όσο άντεξα να διαβάσω. Υποψιάζομαι πως δε θα είναι καμιά τρελή, "υψηλή" λογοτεχνία προφανώς, 664 σελίδες! Παιδιά δε γίνεται να γράφετε τόσο μεγάλα βιβλία όταν δεν έχετε κάτι ουσιαστικό να πείτε! Τώρα όμως αυτή, λέει 2,5 εκατομμύρια αντίτυπα.. θα πρέπει να γράφει σούπερ τέλεια. Δε ξέρω. Το 664 είναι αποτρεπτικό. Μη λέμε και ό,τι να 'ναι σας παρακαλώ!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;">Για τέλος σου έχω δυο από τα οποία στο ένα μου έκανε κλικ ο τίτλος και στο άλλο το εξώφυλλο..</p>
<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1acX6H8l6gmzIXpWqYQ_Qm1brLMSdhj_Le4nJufYDzEFiiHx0DGdGmPqTuTCi49IrwFh6Kwj-9EoKvxPjpQQghr_nI3qiEhfhUvtL_2VSrmyTc64YdAcFq6tpijDaac-bO08HBAn1Vhx2aGVOTHrGDgMI3ab-ACx4UNQ9DowQzUCA8pz2hiTMj6rBSeg/s540/978-960-521-344-2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1acX6H8l6gmzIXpWqYQ_Qm1brLMSdhj_Le4nJufYDzEFiiHx0DGdGmPqTuTCi49IrwFh6Kwj-9EoKvxPjpQQghr_nI3qiEhfhUvtL_2VSrmyTc64YdAcFq6tpijDaac-bO08HBAn1Vhx2aGVOTHrGDgMI3ab-ACx4UNQ9DowQzUCA8pz2hiTMj6rBSeg/s320/978-960-521-344-2.jpg" width="252" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #444444;">Η Λέσχη Ανάγνωσης και Πατατόπιτας του Γκέρνζι</span></b>, το οποίο έχει δύο συγγραφείς, την Μέρι Ανν Σέφερ και την Άννι Μπάροουζ, στο εξώφυλλο είναι μάλλον στον δεύτερο παγκόσμιο, ή μετά τον δεύτερο παγκόσμιο κάπου εκεί, έχει μια κοπέλα η οποία φοράει αυτά τα μπεζ τα θλιβερά που παραπέμπουν στις στολές που φορούσαν τότε στον πόλεμο, κρατάει τη βαλίτσα που κρατούσε ο Νιουτ στα Φαντάστικ Μπιστς, φυσικά δεν πιστεύω πως αυτή η βαλίτσα που κρατάει είναι μαγική, ωστόσο κάθεται και ατενίζει μια θάλασσα, μόνη της, θα μπορούσε από μακριά να είναι κάποιο μέρος της Ευρώπης. Μου άρεσε ο τίτλος του, "Η λέσχη ανάγνωσης και πατατόπιτας", οπότε θεωρώ πως είναι μια λέσχη ανάγνωσης, ναι, αλλά η οποία δεν ήταν αρχικά λέσχη ανάγνωσης, ήταν λέσχη πατατόπιτας, και μαζεύονταν εκεί οι γυναίκες και καλά για να κάνουν πατατόπιτες και πίτες και τέτοια, οπότε ήταν κουλ αυτό για τους άντρες τους, αλλά αυτές στην πραγματικότητα μαζεύονταν γιατί διαβάζανε βιβλία. Ήταν λέσχη ανάγνωσης και είναι τύπου φεμινιστικό. Ναι. Θα μπορούσε. Θα μπορούσε να είναι πιο φεμινιστικό ίσως από τα <b>Μαθήματα Χημείας</b>. </div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #999999;"><i><span>«...Απορώ πώς έφτασε το βιβλίο μέχρι το Γκέρνζι. Ίσως υπάρχει κάποιο ένστικτο που κάνει τα βιβλία να βρίσκουν το σπιτικό τους και τους κατάλληλους αναγνώστες τους...»</span></i> </span>(μου συνέβη αυτό με το Howl's Moving Castle πολύ πρόσφατα)<span style="color: #999999;"><i><span><br />Από τους μαγευτικούς βράχους και τους κατάλευκους αμμουδερούς κόλπους ως τα υπέροχα λιθόστρωτα του Σεντ Πίτερ Πορτ, το Γκέρνζι είναι ένα πανέμορφο νησί να τριγυρνάς. Σ' αυτό, λοιπόν, το νησί της Μάγχης καταφθάνει το 1946, στον απόηχο του πολέμου </span></i></span>(ευχαριστώ, τα βρήκα όλα)<span style="color: #999999;"><i><span>, η νεαρή συγγραφέας Τζούλιετ Άστον ενόσω ψάχνει να βρει θέμα για το βιβλίο της. Τελικά την πηγή έμπνευσης τη βρίσκει στους κατοίκους του Γκέρνζι, που της μαθαίνουν την αξία των μικρών πραγμάτων και πόσο βοηθούν τους ανθρώπους να μεγαλουργούν, υπηρετώντας έννοιες σαν την αγάπη, την ειρήνη κόντρα στον πόλεμο, τη γενναιότητα, την αυτοθυσία, τη συντροφικότητα. Κι ύστερα ήρθε ο έρωτας...</span></i></span> (καλά ότι θα 'ρχοταν θα 'ρχοταν ο έρωτας, αλλά ζούσα και χωρίς αυτό)<span style="color: #999999;"><i><span><br />Εντέλει όλοι και όλα, και οι Νησιώτες και η Τζούλιετ και τα βιβλία, πρωταγωνιστούν στο ανά χείρας ρομαντικό επιστολικό μυθιστόρημα των Μέρι Ανν Σέφερ και Άννι Μπάροουζ, </span></i></span>(Γουάτ;; Είναι επιστολικό μυθιστόρημα;) <span style="color: #999999;"><i><span>"Η Λέσχη Ανάγνωσης και Πατατόπιτας του Γκέρνζι", που για έντεκα εβδομάδες κατείχε την πρώτη θέση στη λίστα των ευπώλητων των Νιου Γιορκ Τάιμς</span></i></span> (ναι. Έτσι το γράφει)<span style="color: #999999;"><i><span> και έγινε μπεστ σέλερ πουλώντας πάνω από 7,5 εκατομμύρια αντίτυπα, το δε 2018 γυρίστηκε σε ταινία που προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία.<br />Ένας ύμνος στην αθωότητα με την οποία αφοσιώνονται οι άνθρωποι στο νόημα και την ουσία της ζωής.</span></i></span></p><p style="text-align: justify;">Ειλικρινά το ότι λέει ότι υπάρχει ως θέμα του βιβλίου η αθωότητα, εμένα με ελκύει. Γιατί πχια φτάνει. 336 σελίδες. Ορίστε. Μπορείς να πεις αυτό που θέλεις μέσα σε 300 με 400 σελίδες, δε καταλαβαίνω γιατί όλα πρέπει να είναι 700 και πάνω. <br /><br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbyrbGUF-qH3omtPioynQ2CW0M4COHotCqZh6HqaRZC10KYTsD_QKEpOS-AacBatCjkokKHxtFD39uI24zU93qVd-S8peHmYeYDoxBMVIWaqUIPRjpmdJpl-6IReG_36HJ7c-LTTxFg-6i1lqe0APBjQtxWHhVdnqXCVANsyCtSSV4cEkxI92wU-aPejE/s540/9786180154733_hd.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbyrbGUF-qH3omtPioynQ2CW0M4COHotCqZh6HqaRZC10KYTsD_QKEpOS-AacBatCjkokKHxtFD39uI24zU93qVd-S8peHmYeYDoxBMVIWaqUIPRjpmdJpl-6IReG_36HJ7c-LTTxFg-6i1lqe0APBjQtxWHhVdnqXCVANsyCtSSV4cEkxI92wU-aPejE/s320/9786180154733_hd.jpg" width="252" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τελευταίο σου κράτησα από εκδόσεις Ψυχογιός το βιβλίο <b><span style="color: #444444;">Με δανεικά τακούνια</span></b> της Τζότζο Μόυς, αυτή είχε γράψει τα <b>Πριν έρθεις εσύ</b> κι αυτά αν δεν κάνω λάθος, τα οποία είναι άρρωστη λογοτεχνία και δεν πολυθέλω, ελπίζω να μην είναι το αντικείμενό της της Τζότζο, που παρεμπιπτόντως τέλειο όνομα το Τζότζο για άνθρωπο. Και για σκύλο.</div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Στο εξώφυλλο που τα χρώματα θυμίζουν 70s αλλά τα τακούνια δε θυμίζουν 70s και είναι πάρα πολύ κόκκινα. Τώρα αυτή είναι μια που μπαίνει στη θέση μιας άλλης, γιατί είναι αυτή η έκφραση που έχουν στα αγγλικά το in your shoes που λένε "μπες στα παπούτσια μου", αυτή μπαίνει σε μιας άλλης τα παπούτσια που φαντάζομαι είναι τελείως διαφορετική από αυτήν και συνειδητοποιεί πως έκανε λάθος γι' αυτά που νόμιζε ως τώρα στη ζωή της. <br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #999999;"><i><span>ΚΙ ΑΝ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ, ΠΟΙΑ ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΣΑΙ;<br />Η Νίσα Κάντορ </span></i></span>(θα προσπαθώ πάντα να συνηθίσω τα ξένα ονόματα) <span style="color: #999999;"><i><span>ζούσε μια κοσμοπολίτικη ζωή μες στα πλούτη ώσπου ο σύζυγός της, αφού την αποκόπτει από όλα αυτά, της ανακοινώνει ότι θέλει διαζύγιο </span></i></span>(καλό)<span style="color: #999999;"><i><span>. Η Νίσα είναι αποφασισμένη να μη χάσει τα προνόμιά της, αλλά στο μεταξύ πρέπει να σταθεί στα πόδια της με κάποιον τρόπο – αν και δεν έχει ούτε καν τα ψηλοτάκουνα τα οποία φορούσε μέχρι πριν από λίγο.<br />Κι αυτό επειδή η Σαμ Κεμπ –στη σκοτεινότερη στιγμή της ζωής της– πήρε κατά λάθος την τσάντα του γυμναστηρίου της Νίσα. Ωστόσο η Σαμ δεν μπορεί να ασχοληθεί με μια τσάντα γυμναστηρίου, καθώς παλεύει να συντηρήσει την οικογένειά της </span></i></span>(ωστόσο.. γυμναστήριο κορίτσια, μπράβο, πρέπει να παραδειγματιζόμαστε)<span style="color: #999999;"><i><span>. Όταν, μάλιστα, δοκιμάζει τα κόκκινα κροκό δωδεκάποντα που βρίσκει μέσα στην τσάντα </span></i></span>(δηλαδή η κεντρική μας ηρωίδα φορούσε κόκκινα κροκό δωδεκάποντα!)<span style="color: #999999;"><i><span>, η αυτοπεποίθησή της τονώνεται και συνειδητοποιεί ότι έχει έρθει η ώρα για αλλαγή – και η αλλαγή αφορά την ίδια.<br />Με το χαρακτηριστικό χιούμορ της Τζότζο, τη ζεστασιά και την ανυπέρβλητη αφηγηματικότητά της, αυτή η ιστορία παρεξηγήσεων και ανατροπών εστιάζει στο πώς κάτι μικρό, όπως ένα ζευγάρι τακούνια, μπορεί να αλλάξει τα πάντα.</span></i></span></p><p style="text-align: justify;">Κατάλαβα τι θέλει να πει, αλλά δε νομίζω πως θα σπαταλούσα το χρόνο μου για να διαβάσω κάτι τέτοιο, θα τον σπαταλούσα ίσως για να το δω σε ταινία που κι αυτό δεν το κάνω εύκολα. Τώρα κυκλοφόρησε μέσα στο μήνα, είναι 464 σελίδες και είναι για 18+ άρα πιθανόν να έχει και σεξ μέσα.. Ένιγουέι, αυτό το διάλεξα απλά γιατί μου φάνηκε παράξενο το εξώφυλλο και τώρα που έμαθα ότι είναι και κροκό αυτά τα τακούνια, μου φαίνεται ακόμη χειρότερο. Όχι δε νομίζω να το διάβαζα..</p><p style="text-align: justify;"><b>Αυτά ήταν τα βιβλία που κρίνω από τα εξώφυλλά τους από τους τίτλους τους και από όλα αυτά τα στοιχεία που μας δίνουν οι εκδοτικοί για να μας κάνουν να τα προσέξουμε. Νομίζω καλά είμαι σε ποσοστό, δηλαδή δε θα ξεπαραδιαστώ κιόλας με αυτά που μου άρεσαν από αυτά τα λίγα γι' αυτή τη φορά βιβλία, δόξα τω Θεώ είμαι σε μια καλή φάση που δεν παρασύρομαι από ό,τι βιβλίο κυκλοφορεί εκεί έξω, οπότε ίσως αντέξουν οι τσέπες μου μέχρι την επόμενη φορά που θα θελήσω να ψωνίσω όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν αμέσως τώρα. </b></p><p style="text-align: left;"><b>Πες μου αν έχεις διαβάσει κάποιο από αυτά, αν σε ελκύει να διαβάσεις κάποιο από αυτά, δεν έχω βάλει γενικά όλα τα τελευταία βιβλία που κυκλοφορούν γιατί κάποια ξέρω το στόρι τους, οπότε δε θα ήταν δίκαιο να συμπεριληφθούν. </b><br /></p></div>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-14749193070023213842024-02-10T14:59:00.005+02:002024-02-10T16:24:36.457+02:00Αναμνήσεις μιας φοιτήτριας της γαλλικής στο ΑΠΘ <p style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;"><b><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;">Μέρος πρώτο:<br /></span></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: Oi; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">Η ΣΧΟΛΗ</span> </span><br /></p><p style="text-align: justify;">Οι σπουδές μου στο τμήμα γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ήταν μια πολύ καλή ιδέα, παρόλο που αισθάνομαι πως δεν τις αξιοποίησα όπως θα έπρεπε, παρά το ότι δεν κάνω αυτή τη δουλειά σήμερα. Ή καμία σχετική για να είμαι πιο ακριβής..<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj02kRO60vLUO2CMjCJOnhZ56_mBhFW6Frur7vEn7aLJ6ql0mtUNFF-QXxfgMo3giPDZjcSntQ0AvPagjxYNs6jL2GuZxbqYl1aMnaKFqacvInq7HQcXA5bV1cIBCu33OVcU2zTqP9XrRxC8Yw2h0RY5NxGh-UOLdjpLyRwi0jtZN0yPBLU6LxgtF7t3d0/s1337/2448909041eb1b59b4b28c16cb918292_XL.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1337" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj02kRO60vLUO2CMjCJOnhZ56_mBhFW6Frur7vEn7aLJ6ql0mtUNFF-QXxfgMo3giPDZjcSntQ0AvPagjxYNs6jL2GuZxbqYl1aMnaKFqacvInq7HQcXA5bV1cIBCu33OVcU2zTqP9XrRxC8Yw2h0RY5NxGh-UOLdjpLyRwi0jtZN0yPBLU6LxgtF7t3d0/s16000/2448909041eb1b59b4b28c16cb918292_XL.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αφορμή ένας μελλοντικός συνάδελφος (αν μπορώ ακόμη να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο) που είναι νυν φοιτητής στο τμήμα της γαλλικής στο ΑΠΘ, είπα να φέρω στο σήμερα κάποιες αναμνήσεις από τα φοιτητικά μου χρόνια, στη Θεσσαλονίκη, πώς ήταν τότε τα πράγματα για μένα γενικά αλλά και ως βιβλιοφάγο, και γιατί η σχολή που επέλεξα (έχοντας τα διπλάσια μόρια απ' όσα είχε στη βάση της) ήταν για εμένα μια καλή επιλογή που δεν μετανιώνω ακόμη κι αν σήμερα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη δουλειά που κάνω, αφού ήταν απλά αδύνατο να ζω μόνο από αυτό.<span></span></p><a name='more'></a><div style="text-align: justify;"><br /></div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Το μακρινό 2005 ως 2011, <b><span style="color: #e06666;">το τμήμα της γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας </span></b>(στα γαλλικά: département de langue et littérature françaises δηλαδή: τμήμα γαλλικής γλώσσας και <u>λογοτεχνίας</u>!)<b><span style="color: #e06666;"> </span></b>στεγαζόταν στο κτήριο της παλιάς φιλοσοφικής του Αριστοτελείου αλλά και της καινούργιας. Ωστόσο ένιωθα πάντα πως η ψυχή του βρισκόταν κυρίως στην παλιά. Εκεί, μπορούσες να βρεις αίθουσες διδασκαλίας στο υπόγειο, γραφεία καθηγητών και δύο βιβλιοθήκες, μια στο ισόγειο που είχε βιβλία λογοτεχνίας (που τώρα που το σκέφτομαι πήγε χαράμι!) κι άλλη μια στον δεύτερο όροφο, στη γωνία που έβλεπε προς τα κάστρα. Εκεί είχε βιβλία πιο εξειδικευμένα, πάνω στη γλωσσολογία, τη σημασιολογία, τη μετάφραση, είχε βιβλία εκπαιδευτικά, λεξικά από ό,τι μπορείς να φανταστείς. Σε αυτή τη βιβλιοθήκη ήταν η πρώτη μου δουλειά, αν δεν κάνω λάθος, κάθε Τετάρτη απόγευμα την κρατούσα ανοιχτή και την έκλεινα νομίζω γύρω στις 8:00. Ήμουν φριχτή υπάλληλος! Ξεχνούσα ΠΑΝΤΑ να πάω τα κλειδιά την επόμενη μέρα, με αποτέλεσμα ΠΑΝΤΑ να καθυστερώ την κοπέλα που έπρεπε να κλειδώσει, με έπαιρνε ο ύπνος από τη βαρεμάρα και δεν έβρισκα απολύτως κανένα ενδιαφέρον. Να μπορούσα να πάω πίσω στο χρόνο να με πιάσω και να με ταρακουνήσω... </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC2tAUPTMIAkxATVeYTW2wRYAinNII0SGGyhJx13zZZ_ZRvbw5Nf2IkLvyQngdJkyYlNDVU-J2LkVWJvdF7fAa5WAz1bvaLrILUjPBdXin-5BCQfgSnVV7oxs2cRvCs7pFrRZoPqZQAS502WxCDEQhc5Qa8TKi6B1ICWx1UXo5H6jNC_FN6t3smZWe-tg/s1600/Filosofiki%20Thes%2001.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC2tAUPTMIAkxATVeYTW2wRYAinNII0SGGyhJx13zZZ_ZRvbw5Nf2IkLvyQngdJkyYlNDVU-J2LkVWJvdF7fAa5WAz1bvaLrILUjPBdXin-5BCQfgSnVV7oxs2cRvCs7pFrRZoPqZQAS502WxCDEQhc5Qa8TKi6B1ICWx1UXo5H6jNC_FN6t3smZWe-tg/w640-h480/Filosofiki%20Thes%2001.JPG" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Η σχολή της γαλλικής τότε είχε κάποια πολύ συγκεκριμένα μαθήματα από τρεις κατηγορίες:<b><span style="color: #e06666;"> γλώσσα, μετάφραση και λογοτεχνία</span></b>, τα λεγόμενα υποχρεωτικά κι ύστερα είχε τα μαθήματα επιλογής που μπορούσαν να είναι ό,τι ήθελες, πάλι από αυτές τις τρεις γενικές κατηγορίες. Αυτό που θέλαμε τότε, ήταν μαθήματα που δε χρειάζονται παρακολούθηση, που δεν έχουν εργασίες, που τα περνάς εύκολα και που μπορείς άνετα να αντιγράψεις στις εξετάσεις. Πέρα από αυτά, θέλαμε πολύ και μαθήματα από συγκεκριμένους καθηγητές που ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΙ και τους αγαπούσαμε και δε μας ένοιαζε αν ήμασταν πέμπτο έτος και στο πρώτο πρώτο μάθημα του εξαμήνου μιλούσε ο κύριος Delhaye ΤΟΣΟ επιστημονικά γαλλικά που δεν καταλαβαίναμε γρι και όσο να πεις μια απόγνωση την αισθάνεσαι, στο πέμπτο σου έτος, να μην καταλαβαίνεις τα γαλλικά που σου μιλάνε! Κι αν βγάλουμε στην άκρη τα μαθήματα της μετάφρασης (που κάπως μου άρεσε άπειρα τότε και το έβλεπα ως μέλλον μου) υπήρχαν <b><span style="color: #e06666;">τα μαθήματα της λογοτεχνίας</span><span style="color: #e06666;">...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #e06666;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsYIcrAJ6txUxNnw9JMVw9m7SLkI6X5XsrFdhBl6mMEhSJkmyWvMTuhY6F6PghTo1IEHXyOgpknI_jD9Vn0TFkgLXntLjvHN_aStDU4bg5WFMiDy8Y4GlDkNa9uY-2TXOTrnpSkOa6oah2i6x-xArnmUGL980Tb22etn2ZjE36jpAkMJm2ryno2PsHNZw/s800/library-106-800.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsYIcrAJ6txUxNnw9JMVw9m7SLkI6X5XsrFdhBl6mMEhSJkmyWvMTuhY6F6PghTo1IEHXyOgpknI_jD9Vn0TFkgLXntLjvHN_aStDU4bg5WFMiDy8Y4GlDkNa9uY-2TXOTrnpSkOa6oah2i6x-xArnmUGL980Tb22etn2ZjE36jpAkMJm2ryno2PsHNZw/w640-h480/library-106-800.jpg" width="640" /></a></b></div><p></p><p style="text-align: justify;">Τα συγκεκριμένα υποχρεωτικά μαθήματα ήταν τότε μοιρασμένα ανά αιώνα, ξεκινώντας από το Μεσαίωνα και φτάνοντας στον εικοστό αιώνα, τον πιο δύσκολο, πειραγμένο και απλησίαστο στις εξετάσεις (αρκεί να σου πω πως δίναμε προφορικά το συγκεκριμένο μάθημα!). Είχαμε δύο μαθήματα dissertation που σημαίνει "εργασία", ανάλυση ίσως πιο σωστά, που είχε ως αντικείμενο ένα λογοτεχνικό έργο και μόνο. Τα δύο έργα που έκανα στη σχολή ήταν ο <span style="color: #e06666;"><b>Ξένος</b> </span>του Καμύ και οι <span style="color: #e06666;"><b>Εργάτες της θάλασσας</b> </span>του Ουγκώ. Η καθηγήτρια που μας έκανε τον Καμύ ήταν ΞΕΚΑΘΑΡΑ ερωτευμένη μαζί του (και όχι άδικα..). Από εκεί και πέρα θα σου πω πως δεν επέλεγα μαθήματα λογοτεχνίας εύκολα, αν και ομολογώ πως προσωπικά μου ήταν πάντα τα πιο εύκολα στις εξετάσεις, αφού τα περνούσα με οριακά καθόλου διάβασμα. Κάποια στιγμή, προς το τέλος της ακαδημαϊκής μου πορείας, ξεπετάχτηκε ένα μάθημα επιλογής που αφορούσε παραμύθια και φαντασία στη γαλλική λογοτεχνία, που ειλικρινά όπως εμφανίστηκε έτσι εξαφανίστηκε και πάει, σα να μην υπήρξε ποτέ! Είχε πάρει το αυτί μου αφού τελείωσα και πήρα το πτυχίο μου, πως άλλαξε εντελώς το σύστημα των μαθημάτων, αλλά και τα ίδια τα μαθήματα, δε ξέρω καθόλου τι ισχύει σήμερα... <br /><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b style="color: #e06666; font-family: EB Garamond;">Στιγμές που δε θα ξεχάσω ποτέ από τις σπουδές μου στη γαλλική:</b></span></p><p style="text-align: justify;">💛 Να κάνω <b><span style="color: #e06666;">το μάθημα της γλωσσολογίας </span></b>στο γραφείο της κυρίας Βέργη γιατί ήμασταν μόνο δύο άτομα και δε μας πήγε στο τεράστιο αμφιθέατρο. Το γραφείο της ήταν στην παλιά φιλοσοφική, στην απέναντι γωνία από τη βιβλιοθήκη με τα βιβλία ορολογίας. Η κυρία Βέργη μου θύμιζε τρομερά τη ΜακΓκόναγκαλ. Επίσης έγραφε το όνομά της με ένα "λ" (Στέλα δηλαδή).<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Που εκείνη τη μέρα μας είχε πει τα εξής: πως όποτε ακούει ασθενοφόρο, σκέφτεται πως κάποια γεννάει, όχι πως συμβαίνει κάτι κακό. Και πως δεν θέλει να πάρει σκύλο ή γάτα, γιατί δε θα άντεχε να το χάσει. Αυτό με το ασθενοφόρο το λέω κι εγώ. Κι αυτό με το σκύλο, το σκέφτομαι πολλές φορές και τρέμω!<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Που στις εξετάσεις αυτού του μαθήματός της ήρθε μόνο σε μένα για να δει πώς τα πάω. Από ένα υπερβολικά γεμάτο αμφιθέατρο.<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Να κάθομαι στο βαθύ περβάζι που είχαν τα παράθυρα στην παλιά φιλοσοφική, να διαβάζω το δεύτερο <b><span style="color: #e06666;">Twilight </span></b>και να συνειδητοποιώ για πρώτη φορά στη ζωή μου πως ένα βιβλίο που νόμισες πως σου άρεσε, μπορεί να είναι τελικά πάρα πολύ κακό.</p><p style="text-align: justify;">💛 Να διαβάζω το <span style="color: #e06666;"><b>Πηγάδι και το Εκκρεμές</b> </span>του Πόε ένα απόγευμα που δούλευα στη βιβλιοθήκη και να είναι το ΜΟΝΟ πράγμα που με κράτησε ποτέ ξύπνια εκεί πέρα. Και να παίζω πασιέντσες στον υπολογιστή.<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 <b><span style="color: #e06666;">Τα μαθήματα της πληροφορικής</span></b> που μου ήταν πάντα πάρα πολύ εύκολα κι όταν πήρα το πρώτο μου mac είχα πάει να το δείξω στον καθηγητή μας, τον κύριο Παναγιωτίδη, (που είχε imac) και μου πέρασε τα windows που είχαν πάντα την υπογραφή του ΑΠΘ. Μέχρι που σταμάτησε να δουλεύει εκείνο το mac. (ίσως ο κύριος Παναγιωτίδης να μην εκπλησσόταν καθόλου αν μάθαινε πως τελικά η δουλειά μου σήμερα έχει να κάνει αποκλειστικά με υπολογιστές)<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Που <b><span style="color: #e06666;">έκλαιγα στο πρώτο έτος</span></b> όταν έπρεπε να πάω στο μάθημα της κυρίας Γραβάνη γιατί ήταν πάρα πολύ σκληρή με τους πρωτοετείς, μέσες άκρες μας έλεγε πως έπρεπε να σηκωθούμε να φύγουμε να πάμε να μάθουμε γαλλικά από την αρχή (δεν είχε και τόσο άδικο). Τα επόμενα χρόνια της συνέβη μια τρομερή α αλ Σκρουτζ αλλαγή και δεν ήταν ποτέ πχια έτσι όπως τη γνώρισα. Ωστόσο δεν την εμπιστεύτηκα ποτέ μου αυτή την αλλαγή και κατάφερα να μην ξαναπάρω δικό της μάθημα (πφιου...)
<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Που στο δεύτερο έτος, περιμένοντας έξω από την αίθουσα του κυρίου Dunez για να γραφτώ στο μάθημά του και να μην αναγκαστώ να το κάνω με την κυρία Γραβάνη (υπήρχε ΛΑΟΣ έξω από εκείνη την αίθουσα!), με πλησίασε η Σταυρούλα, στο πρώτο της έτος εκείνη, μου έπιασε την κουβέντα και γίναμε φίλες μέχρι σήμερα. Μου γνώρισε και την Ελένη με τη Δέσποινα (που στην αρχή νόμιζες πως είναι αδερφές) την Κική και τη Γιώτα, τη Θάλεια, τη Στέλλα και τη Μιρέλλα. Ήταν<b><span style="color: #e06666;"> η πρώτη μου φίλη στη σχολή.</span></b> Ναι. Έκανα την πρώτη μου φίλη το δεύτερο έτος. <b><span style="color: #e06666;">#ακοινώνητη</span></b></p><p style="text-align: justify;">💛 Να ανακαλύπτω κάποια στιγμή <b><span style="color: #e06666;">μια βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου</span></b>, όχι της γαλλικής, που βρισκόταν σε ένα υπόγειο και ήταν πολύ μεγάλη. Δεν έχω ιδέα πού βρίσκεται αυτή η βιβλιοθήκη, αλλά τη θυμάμαι σαν όνειρο, αφού βρέθηκα εκεί μόνο μια φορά τυχαία. Είχε κάτι στρόγγυλο. Στρόγγυλη σκάλα; Στρόγγυλη αίθουσα; Μπορεί να ήταν και όνειρο... μοιάζει με κάτι που θα έβλεπα σε όνειρο...</p><p style="text-align: justify;">💛 Αυτό το αίσθημα της ολοκλήρωσης, της αίσθησης πως κάτι έκανες σωστά όταν μετά από μια γεμάτη μέρα με μαθήματα κάνεις το τελευταίο σου μάθημα σε μια αίθουσα της σχολής. Κι έξω έχει νυχτώσει. Και ήσουν πολύ σωστός σήμερα!<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Να κάνουμε μάθημα <b><span style="color: #e06666;">λογοτεχνίας </span></b>το πρώτο έτος με τον κύριο Τερζάκη που μιλούσε <span style="font-size: xx-small;">*ΠΑΡΑΠΟΛΥΣΙΓΑΝΑ*</span>, έκανε μεγάλες παύσεις, ήταν ΤΟΣΟ ήρεμος και τα μαθήματά του ήταν τα πρώτα πρώτα πρωινά, ήταν ΑΔΥΝΑΤΟ να μείνεις ξύπνιος!</p><p style="text-align: justify;">💛 Την κυρία Φρέρη (η μόνη που αμφιβάλλω λίγο για το όνομα, αλλά νομίζω αυτό είναι) που ήταν στα τελευταία της χρόνια πριν από τη συνταξιοδότηση και μας έλεγε ιστορίες για τον πατέρα της που ήταν διευθυντής ή καθηγητής στο Ε' γυμνάσιο αρρένων που στεγαζόταν στη βίλα Καπαντζή στη Βασιλίσσης Όλγας (απέναντι από την Ανάληψη, που ήταν δίπλα ακριβώς στο σπίτι μου) και πως τότε, όταν καλοκαίριαζε τους πήγαινε όλους για μπάνιο στη θάλασσα, πίσω από το κτίριο (τώρα εκεί φυσικά έχει δρόμο, ατελείωτο δρόμο μέχρι να φτάσεις στη θάλασσα, που είναι ο Θερμαϊκός. Και δε βουτάς!).</p><p style="text-align: justify;">💛 Η κυρία Φρέρη φορούσε φούξια παπιγιόν, πολύ συχνά, ασορτί με το κραγιόν της. Και ήθελε να κάνουμε μετάφραση, σωστή και ολοκληρωμένη, χωρίς καθόλου λεξικό. Από και προς τα γαλλικά. (Εμείς εντωμεταξύ σε επίπεδο γαλλικών κάναμε την κυρία Γραβάνη να τραβάει τα μαλλιά της από τη φρίκη! Στο λέω, δεν είχε άδικο, αλλά ήμουν 17 χρονών, ψαρωμένη ως το κόκαλο και.. παιδί.)<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Που κάναμε μάθημα στην καινούργια φιλοσοφική σε κάποιες αξιοπρεπείς αίθουσες, αλλά κάναμε <b><span style="color: #e06666;">τα μαθήματα της μετάφρασης</span></b> σε έναν χώρο, που ήταν στην ουσία η μικρή γωνία στα δεξιά που περίσσευε δίπλα από το στρόγγυλο αμφιθέατρο, ώστε να είναι εξωτερικά το κτίριο τετράγωνο (δε ξέρω αν το εξήγησα σωστά). Ο ένας τοίχος ήταν κοίλος. Τα θρανία μας ήταν το ένα πίσω από το άλλο. Η πόρτα εξωτερικά δεν φαινόταν, αν δεν ήξερες πως ήταν εκεί, δεν την έβλεπες. Για να μη μιλήσω για τον ήχο που έφευγε από το στόμα σου προς το δέκα+ μέτρα ταβάνι! Εκεί εμείς κάναμε μετάφραση, με την κυρία Λουπάκη και με την κυρία Alègre, από τα ΠΙΟ αγαπημένα μου μαθήματα! </p><p style="text-align: justify;">💛 Που όταν έγιναν <b><span style="color: #e06666;">τα γεγονότα με τον Αλέξη</span></b>, δεν είχα πάει στη σχολή, ήταν εμπόλεμη ζώνη. Είχαν πάει τα κορίτσια. Τις έβγαλε ο καθηγητής από την πάνω πλευρά του πανεπιστημίου και τις απομάκρυνε αρκετά ώστε να φύγουν ασφαλής. </p><p style="text-align: justify;">💛 Το ΤΟΣΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ <b><span style="color: #e06666;">μάθημα της σημειολογίας</span></b>, όπου ο κύριος Κουρδής μπορούσε να ερμηνεύσει το κάθε τι πάνω σου αν όχι με απόλυτη ακρίβεια, πάντως έφτανε πάρα πολύ κοντά, με κριτήριο διάφορα σημάδια (από τα γυαλιά που βάζω πάνω στο κεφάλι μου και αν μασάω το στυλό, ως την εμφάνισή μου που δηλώνει σε ποιο σημείο του κύκλου μου είμαι... μας άφηνε με το στόμα ανοιχτό με κάτι τέτοια!) Α! Και ήταν παντελώς αδύνατο να αντιγράψεις σε δικό του μάθημα! ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ!! Καταλάβαινε πως αντιγράφεις ακόμη κι αν δεν ήταν μέσα στην αίθουσα την ώρα που το επιχειρούσες...<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Να κάνουμε <b><span style="color: #e06666;">σκονάκια </span></b>σε πολύ μικρά χαρτάκια, αλλά τα πιο αξιοπρεπή ήταν εκείνα που είχα ΓΡΑΨΕΙ σημειώσεις στο κινητό, που ήταν μια σταλίτσα και το έκρυβα καλά κάτω από το μπούτι μου. Δεν είχε κάμερα, ούτε και οθόνη με χρώμα εκείνο το κινητό. Αλλά ήταν ροζ και από τα πιο αγαπημένα μου!<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 <b><span style="color: #e06666;">Να βρέχει</span></b> ΤΟΣΟ ΦΑΚΙΝ ΠΟΛΥ που να έχουμε βγει κάμποσοι φοιτητές από την παλιά φιλοσοφική και θέλουμε να περάσουμε το δρόμο, αλλά ο δρόμος είναι ποτάμι. Οπότε κατεβαίνουμε όλοι μαζί προς τη διασταύρωση "Συντριβάνι" που όμως εκεί το νερό έκανε κύμα από τα αυτοκίνητα, και ξανανεβαίναμε μέχρι πάνω τέρμα στα νεκροταφεία και δεν είχαμε διέξοδο από πουθενά. Η μόνη λύση ήταν να μπούμε στο ποτάμι. Ή να περιμένουμε μήπως κοπάσει η βροχή. Παρόλα αυτά δε θυμάμαι πολλή βροχή γενικά στα χρόνια μου στη Θεσσαλονίκη.<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Που πήγα κι έκανα όλα τα χαρτιά (συμπεριλαμβανομένης της βεβαίωσης μετά από εξέταση του γιατρού μας από την Κατερίνη) ώστε να μπορώ να πάω <b><span style="color: #e06666;">στο γυμναστήριο το φοιτητικό του ΑΠΘ</span></b> και πήγα... μια φορά.</p><p style="text-align: justify;">💛 Να πηγαίνουμε για <b><span style="color: #e06666;">φαγητό στη λέσχη</span></b> (μακαρόνια με σάλτσα μανιταριών, χωρίς τυρί, κι ένα μήλο), να έρχεται όποιος να 'ναι (μπατ ιτ γουας οκεϊ), να χειροκροτούν όλοι αν κάτι έπεφτε κι έσπαγε. Παραδόξως μόνο νόστιμο φαγητό είχα φάει εκεί. Ίσως και τα στάνταρ μου να ήταν πολύ χαμηλά..</p><p style="text-align: justify;">💛 Που στο <b><span style="color: #e06666;">κυλικείο του Αριστοτελείου</span></b> στο υπόγειο της καινούργιας φιλοσοφικής σταματούσε ο χρόνος και δεν είχαν τίποτα που να είχε ελαφρώς, ελάχιστα, καλή γεύση! Αλλά όλο εκεί δίναμε ραντεβού. </p><p style="text-align: justify;">💛 Που από τα 5μιση συνολικά έτη μου στη σχολή, το τελευταίο εξάμηνο ήμουν πραγματικά εκεί, εκτίμησα πραγματικά αυτά που είχε να μου δώσει η σχολή και της έδωσα κι εγώ τον καλύτερό μου εαυτό. <b><span style="color: #e06666;">Το τελευταίο αυτό εξάμηνο</span></b>, μάλιστα, το είχα φορτώσει με 13 μαθήματα (που έπρεπε να είναι 14 κανονικά) τα οποία παρακολουθούσα όλα, κι είχα ξενοικιάσει από Θεσσαλονίκη, πηγαινοερχόμουν καθημερινά με το ΚΤΕΛ από την Κατερίνη. Πολλές φορές έφτανα πιο σύντομα στη σχολή έτσι, απ' ότι όταν έμενα στην Όλγας!<br /></p><p style="text-align: justify;">💛 Τις <b><span style="color: #e06666;">εξετάσεις του μαθήματος επιστημονικού λόγου</span></b> του κυρίου Delhaye (που σου είπα παραπάνω) που μας είχε πει πως μπορούμε στις εξετάσεις να φέρουμε όλες τις σημειώσεις μας. Και τα λεξικά μας. Κι έχω πάρει ΟΛΕΣ τις σημειώσεις μου, έχω κουβαλήσει από την Κατερίνη τα δύο Κάουφμαν (ένα ελληνογαλλικό κι ένα γαλλοελληνικό σε όγκο όσο ένα μικρό έπιπλο το καθένα), μας δίνει τα θέματα που ήταν η εργασία που είχαμε κάνει στο τελευταίο μάθημα, που μπορούσα με την άδειά του (ή πιο σωστά, με την προτροπή του) να βγάλω την εργασία αυτή και να την αντιγράψω λέξη προς λέξη, κερδίζοντας ένα ολοστρόγγυλο 10αρι στο βαθμό μου, κι όλα αυτά ενώ μας μοίραζε σοκολάτες milka. </p><p style="text-align: justify;">💛 Που ενώ είχα τακτοποιήσει τα πάντα για να τελειώσω Φεβρουάριο, διαπιστώνω λίγο πριν την εξεταστική, πως μου έχει διαφύγει ένα υποχρεωτικό μάθημα εντελώς (αυτό το 14ο, νομίζω μάλιστα πως ήταν μάθημα του πρώτου έτους!) και πάω να παρακαλέσω στη γραμματεία να κάνουν κάτι και μόλις ανοίγω το στόμα μου πατάω κάτι κλάματα που δε μπορούσα να βγάλω λέξη! (κατά τα λεγόμενά τους πολλοί πήγαιναν εκεί και κλαίγανε και δεν ξέραν τι να τους κάνουν). Εντέλει εξαρτιόταν από τον καθηγητή του μαθήματος το να περάσω <b><span style="color: #e06666;">το μάθημα, το αδήλωτο</span></b>. Ο οποίος καθηγητής, ο κύριος Dunez, δέχτηκε να δώσω το μάθημά του εξετάσεις, στις οποίες ήμουν τόσο αγχωμένη που τα πήγα άθλια, αλλά ήταν κι εκεί επιεικής. Κι έτσι, πήρα το πτυχίο μου!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg20Af42zjXhuTuDeqAJ3NpgUUe_4BR-4HLiAlkZ460ljG8B-MgU5Nrv8_xmfUFlHxTQD1A6f5poxFfgNpzoWW1iZzRfUGAqpeY_WYgx_1ZvIA0kWrdPFwGyFd-MzE5VD-FnhI90MTEtiILA0F3h6Pt7UG7NsWEV0b3FBpuXwfOapzLjwTp1G-KZx5aS84/s2048/176366_4122887702876_1877144542_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1363" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg20Af42zjXhuTuDeqAJ3NpgUUe_4BR-4HLiAlkZ460ljG8B-MgU5Nrv8_xmfUFlHxTQD1A6f5poxFfgNpzoWW1iZzRfUGAqpeY_WYgx_1ZvIA0kWrdPFwGyFd-MzE5VD-FnhI90MTEtiILA0F3h6Pt7UG7NsWEV0b3FBpuXwfOapzLjwTp1G-KZx5aS84/w266-h400/176366_4122887702876_1877144542_o.jpg" width="266" /></a></div><p style="text-align: justify;">Βοηθητικός σε κάποιες διευκρινήσεις μου ήταν <a href="https://www.frl.auth.gr/pdf/Odigos-Spoudon-2006-2007.pdf" target="_blank">αυτός εδώ ο οδηγός σπουδών</a> της σχολής από το μακρινό πχια 2006-2007 που μου επιβεβαίωσε κυρίως ονόματα που δεν ήμουν 100% σίγουρη πως τα θυμόμουν σωστά! </p><p style="text-align: justify;"><b>Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτό <a href="https://www.facebook.com/photo/?fbid=975297490935001&set=a.600040091794078" target="_blank">τον φίλο της Χώρας των Βιβλίων στο facebook</a> που με προέτρεψε να ανακαλέσω από τη μνήμη μου μια άλλη ζωή που είναι τώρα σαν όνειρο, σα να μην ήμουν εγώ αυτή η νεαρή φοιτήτρια της γαλλικής στο ΑΠΘ αλλά μια ηρωίδα από κάποιο βιβλίο μου. Το ταξίδι αυτό στο παρελθόν ήταν ΤΟΣΟ νοσταλγικό, κι αν δεν είχε ίσως όλο αυτό στο μυαλό του, μου βγήκε κάπως έτσι κι έτσι το αφήνω. Δε ξέρω πραγματικά ποιο ενδιαφέρον και αν έχει καθόλου για εσένα που ούτε είσαι εγώ, ούτε σπούδασες ή σπουδάζεις γαλλικά στο Αριστοτέλειο, ούτε ξέρεις τίποτα από όλα αυτά. Θα σε προτρέψω ωστόσο να ταξιδέψεις στις δικές σου αναμνήσεις από μια άλλη ζωή που έζησες παλιά, μια όμορφη και ξέγνοιαστη ζωή και αν θέλεις να καταγράψεις κι εσύ όλα αυτά που σου έρχονται πρώτα πρώτα στο μυαλό!</b>
<br /></p><p style="text-align: justify;">Το παρόν άρθρο θα συνεχιστεί με δεύτερο μέρος από τις αναμνήσεις μια φοιτήτριας της γαλλικής στο ΑΠΘ, αλλά εκείνο θα είναι εκτός Πανεπιστημίου! Του μπι κοντίνιουτ...<br /></p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/1PZZrR1ZDWkEQ7i5CNcALw?utm_source=generator&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-35249375397686265452024-02-03T14:26:00.005+02:002024-02-10T15:03:25.089+02:00Καφές και βιβλιοκουβέντα (Ιανουάριος 2024)<p style="text-align: justify;"></p><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5tq2cYbN7OqfcVU8hD1zHdfcKv5q75oGsW9c1NmmiVW8gcY6svimQJ6bAH0SA4GfQrvLyNRZu_NbfeBT9kYz9m3rRJ3pqYwtobCNnsHEzDij_m-tAt8p14ytbbEcV-6hRm5tXHlPEb-KhU_fn7_L5ErOgOWPZCbSvI9cWKd3exF2LSyTdJq9RzXtp6fk/s1440/january.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5tq2cYbN7OqfcVU8hD1zHdfcKv5q75oGsW9c1NmmiVW8gcY6svimQJ6bAH0SA4GfQrvLyNRZu_NbfeBT9kYz9m3rRJ3pqYwtobCNnsHEzDij_m-tAt8p14ytbbEcV-6hRm5tXHlPEb-KhU_fn7_L5ErOgOWPZCbSvI9cWKd3exF2LSyTdJq9RzXtp6fk/s16000/january.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Μια και αποφάσισα πως τα 8 πραγματάκια ήρθε ο καιρός να μπουν στο ράφι, μα επειδή δε θέλω να σταματήσω να σου λέω τα νέα μου όσον αφορά ιδίως τα βιβλία που πήρα ή εκείνα που διάβασα ή αν αξίζει να αναφερθεί κάποια ταινία ή σειρά ένα τραγούδι ή μια σκέψη, ξεκινώ νέα σειρά που κάπως είναι παραλλαγή του προηγούμενου best of, ή ίσως εξέλιξή του! Ελπίζω να το αγαπήσεις όσο αγάπησες τα 8 πραγματάκια! <span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Κάνε, λοιπόν, ένα ζεστό καφέ, με πλούσιο άρωμα να μυρίσει το σπίτι, βάλτον σε μια μεγάλη ωραία απολαυστική κούπα κι ας μιλήσουμε για βιβλία και άλλα. </p><p style="text-align: justify;"><a href="https://open.spotify.com/playlist/1Rj92hyXm3WjpOJI8XgYtF" target="_blank">*Βάλε και αυτό το playlist να παίζει*</a><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: x-large;">Πήρα κάποια πολύ ωραία βιβλία, έλα να σου τα δείξω...</span></b><br /></p><p style="text-align: justify;">Σε διάστημα μισού χρόνου πόσα βιβλία αγοράζει ένας μέσος εξαρτημένος; Βάλε τώρα και το ότι ο Ιανουάριος έχει αίσθηση διάρκειας περίπου μισού χρόνου, ε, μη σου πω πήρα και απελπιστικά λίγα βιβλία τελικά! </p><p style="text-align: justify;">Στην αρχή του μήνα έπρεπε να παραγγείλω για τη μητέρα μου ένα ημερολόγιο που παίρνει κάθε χρόνο από το βιβλιοπωλείο ο Λόγος, που κοστίζει 2€! Μπήκα, λοιπόν, φέτος για πρώτη φορά και έψαξα το βιβλιοπωλείο (που ομολογουμένως μια αναβάθμιση θα τη χρειαζόταν), έτσι πήρα για τον μικρό Κωνσταντίνο ένα βιβλίο με παραθυράκια με ιστορίες της Βίβλου, που είναι πολύ ωραίο γιατί έχει παραθυράκια εκεί που δεν τα περιμένεις και για μένα πήρα το βιβλίο <b><span style="color: #783f04;">Δυο μέτρα ανάσα</span></b> της Μυρτιάς Φραγκοπούλου που μου φάνηκε πολύ πολύ ενδιαφέρον και κοντά σε αυτά που διαβάζω. Είμαι ωστόσο, περίεργη να δω τι σόι θρησκευτική σύνδεση θα έχει με το χριστιανισμό.. αλλιώς δε νομίζω πως θα το έβρισκα σε αυτά τα ηλεκτρονικά ράφια (τα οποία είχαν ΠΑΡΑ πολύ C.S.Lewis!!)</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDrU0jUw9AwDlmD96xu31mw_726aY-RUP40-Eo-cLSREdc9JWxEBAs4ZaAPwrUHQBYaoB0HhUWOfgJJNXgf2Ox83Va6PigS66vEEtwmW2Jl0s2yyW_cMnEvVDDnB3P-Q-Kck3zsKkLQ4cl3kxob48xe8RG0XrKojDSSg2W_0o_e7ZGVh2xUbieyxNPyiQ/s736/Death%20&%20Company%20Terry%20Pratchett's%20Discworld%20Posters%20&%20Prints.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="736" data-original-width="736" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDrU0jUw9AwDlmD96xu31mw_726aY-RUP40-Eo-cLSREdc9JWxEBAs4ZaAPwrUHQBYaoB0HhUWOfgJJNXgf2Ox83Va6PigS66vEEtwmW2Jl0s2yyW_cMnEvVDDnB3P-Q-Kck3zsKkLQ4cl3kxob48xe8RG0XrKojDSSg2W_0o_e7ZGVh2xUbieyxNPyiQ/w640-h640/Death%20&%20Company%20Terry%20Pratchett's%20Discworld%20Posters%20&%20Prints.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Οι αγορές του metabook που έδωσε το παρόν και αυτό τον μήνα, έφεραν στα ράφια μου το <span style="color: #783f04;"><b>Mort </b></span>του Terry Prattchet, που το ήθελα από πάντα γιατί θεωρώ πως ο Mort (ο Θάνατος; ο Χάρος; δε θυμάμαι πώς μεταφράστηκε) είναι ο καλύτερος ήρωας του Δισκόκοσμου. Εμένα ήταν ο πιο αγαπημένος! Μαζί με αυτό πήρα και το <span style="color: #783f04;"><b>Guards! Guards!</b> </span>για το οποίο σου είχα μιλήσει <b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/11/for-the-name-of-dragon.html" target="_blank">σε αυτό το άρθρο με τους δράκους</a></b> και που σιγά σιγά όλο και παίρνω βιβλία από εκείνη τη λίστα που δεν έχω ήδη. Κι επειδή ο πωλητής είχε κι ένα βιβλίο που είχα στη Goodreads λίστα μου ΜΕΤΑ την εκκαθάριση (άρα μάλλον το ήθελα όντως), πήρα και το <b><span style="color: #783f04;">Σπίτι με τα εφτά αετώματα</span></b> του Ναθάνιελ Χόθορν. Είναι αστείο γιατί κάθε φορά που μπαίνω στο goodreads να διαβάσω την περίληψη αυτού του βιβλίου πέφτω πάντα πάνω στην ίδια αρνητική κρητική, που... θα μπορούσε να με αποτρέψει; ίσως. Δε με απέτρεψε!</p><p style="text-align: justify;">Η εκπτωτική Παρασκευή του Πατάκη, που έπεσα πάνω της εντελώς τυχαία, όταν είπα να πάω να παραγγείλω το πρώτο βιβλίο της σειράς <span style="color: #783f04;"><b>Godkiller </b></span>που θα κυκλοφορούσε στις 29 του μήνα αλλά φαινόταν διαθέσιμο από τις 27, με έκανε να πάρω πέρα από αυτό που είναι να το διαβάσουμε σε συνανάγνωση με τα κορίτσια στο instagram, πήρα και τη <span style="color: #783f04;"><b>Σεραφίνα </b></span>(πάλι εξαιτίας του άρθρου με τους δράκους), πήρα το βιβλίο <b><span style="color: #783f04;">Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα</span></b>, του Νικολά Μπαρό που είχε μεγάλη έκπτωση και το<span style="color: #783f04;"> <b>Η γατούλα μας η Νιαρ</b></span>, από το δημιουργό του Γκρούφαλο για τον μικρό Κωνσταντίνο γιατί αγαπάει τις γάτες! Είναι βιβλίο με κινούμενες εικόνες.</p><p style="text-align: justify;">Α! Πήρα και τη <span style="color: #783f04;"><b>Θάλασσα </b></span>του Μακρόπουλου για τη συνανάγνωση του Φεβρουαρίου στη ΛΑΚ, όπου έχουμε θέμα δυστοπικό μυθιστόρημα Έλληνα συγγραφέα και επιλέχθηκε πανηγυρικά ο Μακρόπουλος! Το πήρα, μεν, αλλά δεν το έχω ακόμα στα χέρια μου, αλλά το μετράω στις αγορές του Ιανουαρίου! Αν και για να είμαι απόλυτα και εντελώς ειλικρινής, δεν το μετράω καν σαν αγορά, γιατί έστειλα χρήματα στη Βούλα που το παρήγγειλε για όλους μας, οπότε κάπως αισθάνομαι πως απλά έστειλα χρήματα στη Βούλα. Όχι ως βιβλιοαγορά #bookmath. <br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04;"><b><span style="font-size: x-large;">Διάβασα όμως και πολλά βιβλία, θα σου πω λίγα λόγια γι' αυτά...<br /></span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Μπήκε καλά ο μήνας, φτου φτου, μη με ματιάξω και μπορώ να πω πως διαβάζω κάθε μέρα πλέον και όχι με το ζόρι ΑΛΛΑ από συνήθεια! Μπαίνω μάλιστα λιγότερο στο Tiktok, ποιος να το 'λεγε! Τελείωσα το <b><span style="color: #783f04;">Μια μέρα τον Δεκέμβρη</span> </b>της Τζόσι Σίλβερ στην αρχή του μήνα ώστε να κατευνάσω και τον κακό ψυχαναγκασμό μου (που το διάβαζα Γενάρη αντί για Δεκέμβρη!), ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο, δε με κούρασε καθόλου, με κράτησε ακόμη κι αν ήταν αισθηματικό, μου άρεσε που έχει δύο διαφορετικές οπτικές, τόσο της γυναίκας της ιστορίας όσο και του άντρα, είχε βαρύ θέμα σχετικό με απώλεια κιόλας που θα μπορούσε να με δυσκολέψει πάρα πολύ, αλλά το κράτησε λίγο πιο στην επιφάνεια η συγγραφέας, ευτυχώς, βοήθησε και το πέρασμα του χρόνου στην ιστορία, όπως βοηθάει και στην πραγματική ζωή. Του δίνω 4 στα 5.</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyRM8sQpWGjClh0OiGJJUpQFMLZKwqH3V1hLwwv0SnSnIqmcN0f4hoc82LvFTb_LyK7KOEIdxyZoEvPWVQrRWVIVpPUjv7wVcQUUPyoYXipwLsvOe68zzt177vEcPNu4Xw6rtYe7PanjKfkRhQhbPVCpINoNLZJyae2bCPAnxTmtT6XG1Z7hxxkB2aC4E/s736/Basgiath%20War%20Academy.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="736" data-original-width="736" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyRM8sQpWGjClh0OiGJJUpQFMLZKwqH3V1hLwwv0SnSnIqmcN0f4hoc82LvFTb_LyK7KOEIdxyZoEvPWVQrRWVIVpPUjv7wVcQUUPyoYXipwLsvOe68zzt177vEcPNu4Xw6rtYe7PanjKfkRhQhbPVCpINoNLZJyae2bCPAnxTmtT6XG1Z7hxxkB2aC4E/w640-h640/Basgiath%20War%20Academy.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Έπειτα έπιασα και τελείωσα επιτέλους την <b><span style="color: #783f04;">Τέταρτη Πτέρυγα</span></b> που είχα αφήσει ακόμη από τον Νοέμβρη, που ήταν ένα καθηλωτικό, σαρωτικό βιβλίο, με ασταμάτητη δράση, ανατροπές, δράκους φυσικά, του δίνω 5 στα 5 για αυτό που είναι, ΑΛΛΑ έχω μελανά σημεία στην ιστορία. Δηλαδή το θεωρώ ένα από τα πιο κορυφαία βιβλία του σήμερα, αλλά δε πιστεύω πως θα παραμείνει κλασσικό και διαχρονικό. Αισθάνομαι πως θα σκάσει σαν φούσκα κάποια στιγμή και θα έρθουν γενιές που θα "κριντζάρουν" (σίγουρα κάπως αλλιώς θα το λένε) με αυτό το βιβλίο που διάβαζαν οι παλιοί. Βρίσκω ελλείψεις στην αφήγηση, στους ήρωες, στους διαλόγους, κάποιες ατέλειες που με το χρόνο μου κάθισαν όμως και όχι τότε που το διάβαζα. Τότε ήταν απλά απολαυστικό. <br /></p><p style="text-align: justify;">Μετά ξεκίνησα το<b> <span style="color: #783f04;">Θανάσιμο Λευκό</span></b> της Ρόουλινγκ, που ήθελα να πιάσω οπωσδήποτε τον Ιανουάριο, αυτό ή τη <i>Σιωπηλή Ασθενή</i>. Έπιασα αυτό. Μα 50 σελίδες μέσα, μου λένε τα κορίτσια πως επιστρέφουμε στο <b><span style="color: #783f04;">Σχολομαντείο</span></b>, το τρίτο βιβλίο της τριλογίας που διαβάζαμε μαζί από την αρχή, από τον Οκτώβρη που μας πέρασε. Η Ναόμι Νόβικ έχει κάνει φοβερή δουλειά με την τριλογία της, βρίσκω και εδώ κάποια αρνητικά, που ενώ σε γενικές γραμμές μου αρέσει η γραφή της, η λεπτή της (ή και όχι τόσο λεπτή) ειρωνεία, μου φαίνεται πως μου ταιριάζει πάρα πολύ, ωστόσο είναι κάπως φλύαρη (και ομολογώ πως ήθελα το τέλος λίγο διαφορετικό για να είμαι πλήρως ικανοποιημένη!). 4,5 στα 5 δίνω σε κάθε βιβλίο αυτής της τριλογίας και σε όλη την ιστορία μαζί. Αγάπησα τους ήρωες έναν προς έναν όλους. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHSYOYQX9V_WMV-noElcrv5sbff6rFSgIaNkvjdA60VspI2oNh2G1d6dePWIDEoeugQRXHTOxJLXIoRR32XKEInZOW0QBixz_F-nPl9xOgtcCfPeCXw6sxu7obepnKmMQy_h_FhVSDtIYx1w2dvnutbPm-oDfF6RdvcPHEiPoskv77TofIQ56jNe6m0uE/s735/Howl's%20Moving%20Castle%20Art%20Print%20-%20Framed%20Paper%2012%20by%2018.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="490" data-original-width="735" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHSYOYQX9V_WMV-noElcrv5sbff6rFSgIaNkvjdA60VspI2oNh2G1d6dePWIDEoeugQRXHTOxJLXIoRR32XKEInZOW0QBixz_F-nPl9xOgtcCfPeCXw6sxu7obepnKmMQy_h_FhVSDtIYx1w2dvnutbPm-oDfF6RdvcPHEiPoskv77TofIQ56jNe6m0uE/w640-h426/Howl's%20Moving%20Castle%20Art%20Print%20-%20Framed%20Paper%2012%20by%2018.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αφού τελείωσα αυτά κι ενώ είχα ανοιχτά μέτωπα, έπρεπε να ακολουθήσω τον κανόνα που μόνη μου έβαλα στον εαυτό μου και να διαβάσω <span style="color: #783f04;"><a href="https://www.tiktok.com/@aliceinbookworld/video/7328435624522960161?is_from_webapp=1&sender_device=pc&web_id=7331339412864206368" target="_blank"><b><span>ένα βιβλίο από την κούπα</span></b></a>.</span> Έτσι επιλέχθηκε στην τύχη το πρώτο βιβλίο της, το <b><span style="color: #783f04;">Howl's Moving Castle</span> </b>της Diana Wynne Jones και χάρηκα ΤΟΣΟ πολύ, λες και δε μπορούσα ας πούμε οποτεδήποτε ήθελα να το διαλέξω και να το διαβάσω... ήταν κάπως σα να με επέλεξε αυτό και το πήρα και το άρχισα αμέσως και φυσικά ήταν τόσο τέλειο όσο περίμενα να είναι η πένα της πολύ αγαπημένης Diana! </p><p style="text-align: justify;">Η Σοφία, που λες, από τη συνανάγνωση (η <b><a href="https://www.instagram.com/sofia.tsapa">@sofia.tsapa</a></b>) δεν είχε διαβάσει ποτέ <span style="color: #783f04;"><b>Χάρι Πότερ</b> </span>(ζουν ανάμεσά μας!!) και πάνω που ψάχναμε να βρούμε το επόμενο βιβλίο που θα διαβάζαμε όλες μαζί, μας είπε πως πιάνει την επταλογία όπου να 'ναι για πρώτη πρώτη φορά. Η Ηρώ (<b><a href="https://www.instagram.com/iro_bookchoices" target="_blank">@iro_bookchoices</a></b>) τα διαβάζει κάθε χρόνο. Κι εγώ είμαι εγώ. Φυσικά της είπαμε πως θα πάρουμε κι εμείς μέρος σε αυτή τη συνανάγνωση που είναι άλλα δύο κορίτσια μέσα κι έτσι στο τέλος του μήνα πιάσαμε το πρώτο Χάρι Πότερ. Κι από εκεί που δεν το περίμενα ΚΑΘΟΛΟΥ, επέστρεψα στο Χόγκουαρτς! Και όλα θα είναι καλά στον κόσμο!!</p><p style="text-align: justify;">Σε ανοιχτό μέτωπο βρίσκονται το <span style="color: #783f04;"><b>Θανάσιμο Λευκό</b></span> της Ρόουλινγκ και το δεύτερο βιβλίο της πενταλογίας του Τζόναθαν Στράουντ <b><span style="color: #783f04;">Lockwood & Co, The Whispering Skull</span></b>. <br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: x-large;">Αναγνωστικά πλάνα για τον Φλεβάρη</span></b></p><p style="text-align: justify;">Που ο ΜΟΝΟΣ λόγος που τα καταγράφω εδώ είναι για να επιστρέψω στο τέλος του μήνα και να γελάσω στα μούτρα μου!</p><p style="text-align: justify;">Με τη ΛΑΚ είναι να διαβαστεί η <span style="color: #783f04;"><b>Θάλασσα </b></span>του Μακρόπουλου. Έχω πολύ μικρές προσδοκίες γι' αυτό το βιβλίο. Ψίχουλα καλύτερα. Γιατί δε μου αρέσει η δυστοπία ούτε λίγο, γιατί υποψιάζομαι πως ούτε ο Μακρόπουλος θα μου αρέσει (ωστόσο είμαι λίγο περίεργη λόγω της αγάπης που του έχει η Νάσια <b><a href="https://www.instagram.com/nasia_weasley">@nasia_weasley</a></b>), το πάρα πολύ θετικό είναι πως το βιβλίο είναι πολύ πολύ μικρό.</p><p style="text-align: justify;">Με τη συνανάγνωση του <b><span style="color: #783f04;">Χάρι Πότερ</span></b> θα διαβαστεί το πρώτο και λογικά το δεύτερο της σειράς. Αλλά καθώς είναι κάτι που ξέρω κι έχω ξαναδιαβάσει... δε θυμάμαι πόσες φορές, θα διαβάζω κι άλλα παράλληλα γιατί κλάιν!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhArmjrsOgx7_kn9Us4nY3P9ug9GBwysKoGsE1sWEYpkJ81ttYr63H2_mBWv33X0zOPsAHtYuheRqOcawgZJIH8yjtanecB2S847M1FuZWRYSNaxNGIbF9E4YDiYhISQOAILAt0pjBE9sptnZ-boCJwTqvXyL9L8SasIbngnJwn4k1p4c1gXqUnFy3Svzs/s1133/Godkiller%20(Fallen%20Gods,%20%231).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1133" data-original-width="736" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhArmjrsOgx7_kn9Us4nY3P9ug9GBwysKoGsE1sWEYpkJ81ttYr63H2_mBWv33X0zOPsAHtYuheRqOcawgZJIH8yjtanecB2S847M1FuZWRYSNaxNGIbF9E4YDiYhISQOAILAt0pjBE9sptnZ-boCJwTqvXyL9L8SasIbngnJwn4k1p4c1gXqUnFy3Svzs/w416-h640/Godkiller%20(Fallen%20Gods,%20%231).jpg" width="416" /></a></div><p style="text-align: justify;">Με τη μικρότερη συνανάγνωσή μας με τη Σοφία και την Ηρώ θα διαβαστεί το πρώτο <span style="color: #783f04;"><b>Godkiller</b></span>.</p><p style="text-align: justify;">Με τη συνανάγνωση με τη Χαρά θα διαβαστεί το <b><span style="color: #783f04;">Howl's Moving Castle</span></b>. (έχει γίνει της συνανάγνωσης φέτος!!)</p><p style="text-align: justify;">Σίγουρα θέλω να τελειώσω κάποιο από τα ανοιχτά μου μέτωπα, κατά προτίμηση το τελευταίο που έπιασα, το <span style="color: #783f04;"><b>Θανάσιμο Λευκό</b> </span>και να πιάσω το <span style="color: #783f04;"><b>Πιρανέζι </b></span>της Σουζάνα Κλαρκ ή <span style="color: #783f04;"><b>Τα Κανάλια του Τρόμου</b></span>, του Αλέξανδρου Τριανταφύλλου, ενώ κυκλοφορεί και το <b><span style="color: #783f04;">Μαύρο Γκλίτερ</span></b> της Βίκυς Μωραγιάννη που μου έχει κάνει τρελό κλικ!!</p><p style="text-align: justify;">Όσο για τη <b><span style="color: #783f04;">Σιδερένια Φλόγα</span></b>, τη συνέχεια της Τέταρτης Πτέρυγας, να σου πω πως μόλις ανακοινώθηκαν οι προπαραγγελίες είδα την τιμή και ξενέρωσα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως είδαν πόση πέραση είχε το πρώτο και αποφάσισαν να μας εκμεταλευτούν οπότε ανέβασαν την τιμή ΠΑΡΑ τα αναπάντητα παράπονά μας για τη δουλειά που έγινε στο πρώτο βιβλίο. Μετά είπα πως θα το πάρω στα αγγλικά και να το ψάξω, αλλά κι εκεί είχε την ίδια τιμή. Το πρώτο είχε περίπου την τιμή της Διόπτρας (γύρω στα 25€) και το δεύτερο την τιμή που ανακοινώθηκε για το δεύτερο (γύρω στα 28€), το οποίο δεύτερο είναι και πιο μεγάλο σε όγκο. Κι ύστερα είπα θα μπω σε ξένα βιβλιοπωλεία να δω κι εκεί τις τιμές και είδα πως στην Αγγλία, στο Waterstones νομίζω, είχε ακόμα και τα hardback με 20 λίρες.. Οπότε βρίσκομαι σε έναν γενικότερο προβληματισμό, όχι όσο εξοργισμένη ήμουν αρχικά με τη Διόπτρα, μπικόζ βλέπω τους λόγους, αλλά από την άλλη δεν είμαι και ενθουσιασμένη με την τιμή. Για την ώρα δε ξέρω τι θα κάνω, το είχα σίγουρο πως θα το πάρω αμέσως μόλις βγει. Τώρα κάπως προβληματίζομαι και ίσως είναι μια καλή δικαιολογία η τιμή του για να το αφήσω για αργότερα, που ίσως πέσει, ίσως το θελήσω πιο πολύ, ίσως μου το χαρίσουν ξερωγω.<br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: x-large;">Κατά τ' άλλα έχω αυτές εδώ τις μέρες μια φαγούρα στην τσέπη μου...</span></b><br /></p><p style="text-align: justify;">Καθώς έπιασα το <span style="color: #783f04;"><b>Howl's Moving Castle</b> </span>της Diana Wynne Jones, θυμήθηκα πως υπήρχε και κάποιου είδους συνέχεια που δεν έχω πάρει. Το έψαξα γιατί σκέφτηκα μήπως δεν το έχω ολόκληρο και πάθω μεγάλο κακό προς το τέλος, αλλά η αγαπημένη Diana δεν το έκανε αυτό. Ολοκλήρωνε τις ιστορίες της μέσα σε ένα βιβλίο κι ύστερα έγραφε περισσότερα στο ίδιο σύμπαν, με cameo των ηρώων που είχαμε ήδη γνωρίσει. Έτσι κάπως έμαθα πως στον ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ κόσμο του Howl υπάρχει το βιβλίο <span style="color: #783f04;"><b>The castle in the air</b> </span>(επίσης ταινία του Studio Ghibli) και το <span style="color: #783f04;"><b>The house of many ways</b></span> που μου φάνηκε πάρα πολύ καλό! Και θέλω και την<b> <span style="color: #783f04;">Earwig and the Witch</span></b>, την πιο καινούργια μεταφορά του Studio Ghibli (που όταν ήταν να βγει είχαν πει δε θα βγάλουν ούτε τρέιλερ για να μην ξέρεις τίποτα ντιπ), που είναι επίσης της αγαπημένης Diana που πχια ας διαβάσω περισσότερα δικά της, αφού την αγαπώ! Υποτιμημένη συγγραφέας ΦΟΥΛ!!<br /></p><p style="text-align: justify;">Κι ύστερα με έπιασε μια γενικότερη ανάγκη για ξενόγλωσσα, που δε μπορώ να τη δικαιολογήσω, πάντως μέχρι στιγμής έχω δυο τρια που βάζω-βγάζω σε καλάθια και είμαι σίγουρη, ΣΙΓΟΥΡΗ, πως θα πατήσω "ολοκλήρωση" μια από τις επόμενες μέρες! Ένα από αυτά είναι το βιβλίο <span style="color: #783f04;"><b>Kiki's Delivery Service</b> </span>που είναι αγαπημένη μου ταινία του Studio Ghibli συγκεκριμένα αλλά και γενικότερα, ενώ τρώγομαι να πάρω και κάποιο από τα επόμενα του Lockwood γιατί θέλω να το προχωρήσω. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Q79iOUrzgyxb42Fz0LUltYtkdf5X_1VpZm0HS_p0Vusjo5FOX-SzoIVhZbKhMUagthEN7ju4a2XgRIUZ2j1Aoae1qV87Ja_udzUikXhigLZg9xNDMKFi86PSVWP-l5jkdQp_ewW_8WZR29XBOlUA1eILLAaieE2jiGhOeT9IOwoZqeCQBEq7VCgnE0g/s1000/The%20Bear%20and%20the%20Nightingale%20A%20Novel.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="671" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Q79iOUrzgyxb42Fz0LUltYtkdf5X_1VpZm0HS_p0Vusjo5FOX-SzoIVhZbKhMUagthEN7ju4a2XgRIUZ2j1Aoae1qV87Ja_udzUikXhigLZg9xNDMKFi86PSVWP-l5jkdQp_ewW_8WZR29XBOlUA1eILLAaieE2jiGhOeT9IOwoZqeCQBEq7VCgnE0g/w269-h400/The%20Bear%20and%20the%20Nightingale%20A%20Novel.jpg" width="269" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Μου καλαρέσει το <b><span style="color: #783f04;">The girl who fell beneath the sea</span></b> και είναι το πιο βέβαιο πως θα μπει στην πρώτη βιβλιοαγορά ξενόγλωσσων που θα κάνω, θέλω πολύ να διαβάσω το <b><span style="color: #783f04;">The bear and the nightingale</span> </b>γιατί κάτι μου λέει πως αυτή η τριλογία είναι από τις πιο αγαπημένες μου και θέλω να το διαβάσω χειμώνα! Τι πιθανότητες έχω; </p>
<p style="text-align: justify;">Α! Κι ένα που κάπου το είχε πάρει το μάτι μου με πολύ καλή έκπτωση κι ύστερα το έχασα και το ξέχασα και τώρα το βρίσκω αλλά σε νορμάλ τιμή, είναι το <b><span style="color: #783f04;">Emily Wilde's Encyclopaedia of Faeries</span></b>, φολκλορική ιστορία με νεράιδες και μια διδάκτωρ σε πανεπιστήμιο που κάνει την έρευνά της σε αυτές και... δεν είναι τέλειο; Το θέλω!!<br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: x-large;">Είδαμε μια και μόνο ταινία με τον χάζμπαντ τον Ιανουάριο...</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ_04CiV7V25dDe8uWkUbQV9C7icd0-vLPkEcHoT1RKkCvMNz3U1OKmeWJMX8FIeeIZIxkRY8flHEECDSMxIfUjOimjAlPK779arETa9k7ikukaIV3Os8rEjvByyQAbo8XV-9Y6rDEkagLPMO2K_GU668hsdZhA9D76Ie20T8reVxB1HSDrexFa4DvqYQ/s920/b449b2e9b7b4669b5d921b05066cf0e1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="920" data-original-width="736" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ_04CiV7V25dDe8uWkUbQV9C7icd0-vLPkEcHoT1RKkCvMNz3U1OKmeWJMX8FIeeIZIxkRY8flHEECDSMxIfUjOimjAlPK779arETa9k7ikukaIV3Os8rEjvByyQAbo8XV-9Y6rDEkagLPMO2K_GU668hsdZhA9D76Ie20T8reVxB1HSDrexFa4DvqYQ/w512-h640/b449b2e9b7b4669b5d921b05066cf0e1.jpg" width="512" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Που θα μου πεις, πώς; Τόσοι μήνες μόνο μια ταινία, και θα σου υπενθυμίσω πως όχι, μόνο ένας μήνας πέρασε. 31 μέρες για την ακρίβεια (ξέρω, ξέρω, απίθανο!). Έχει ξεκινήσει και το Survivor που το βάζουμε να παίζει και δεν το παρακολουθεί κανείς μας, οπότε βρήκαμε μια ευκαιρία και είδαμε μια μόνο ταινία, το <b><span style="color: #783f04;">Rebel Moon</span></b> του <b><span style="color: #783f04;">Jack Snyder</span></b> στο <b><span style="color: #990000;">Netflix</span></b>. Το οποίο βλέπω τώρα πως έχει μια φριχτή βαθμολογία 5,6 στα 10 στο imbd. Αισθάνομαι άβολα για λογαριασμό του, μα δε διαφωνώ πλήρως και θα σου εξηγήσω γιατί. Αρχικά είναι επιστημονικής φαντασίας (νόμιζα πως ήταν ταινία με δράκους από το τρέιλερ εγώ) που δεν είναι αγαπημένο είδος, αλλά σε ταινίες την αντέχω λίγο καλύτερα. Έπειτα είναι κάπως κλασσική, με εξωγήινους τύπου Startrek, με επανάσταση, αυτοκρατορία, αδίστακτους κακούς, πλανήτες και ταξίδια με διαστημόπλοια, έχει κάμποσους γνωστούς ηθοποιούς από τους οποίους ο πιο αγαπητός είναι ο Ολλανδός <i>Μισιέλ Χούισμαν</i> (από το <i>Age of Adeline</i> και το <i>Got</i>) αλλά εδώ δεν είναι τόσο αγαπητός. Η κεντρική πρωταγωνίστρια παίζει πολύ ξύλο, είναι εντελώς μπαντάς και παραπολυγυμνασμενη, αλλά είναι... άβολα κακή ηθοποιός όταν δεν δέρνει κάποιον. Γενικά όντως μέτρια ταινία που δε γίνεται και τίποτα, αλλά έχει πολύ θέαμα αφού είναι του Σνάιντερ κι ακόμη κι αν ο χάζμπαντ δεν άντεξε και τελικά κοιμήθηκε ΧΩΡΙΣ να δει πως είχα δίκιο για την εξέλιξη της ιστορίας, ε, θα το δούμε και το δεύτερο μέρος όταν βγει. Νταξει, δεν είναι για 5 στα 10. 6,5 τουλάχιστον!<br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: x-large;">Τώρα που ακούω πιο πολύ μουσική...</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipxBXW5CCDXgb5BO12Ddt-f2ZzEYM1mJKJd7Xd_j6PxFLS59RnQmZSRIH7bzfcy2USWuIV7Z0HC319gbRHpME0eyp7N4bPi7KSseAVnkO3OZRBrC9EyMLOrH0ie02cj-hE0PvJVhkrVMKEQGoZECu1qC-lh0vBtYTWhZ7SjCDW2sSrpNL3UFP1MM_8CcU/s438/jpg.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="438" height="393" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipxBXW5CCDXgb5BO12Ddt-f2ZzEYM1mJKJd7Xd_j6PxFLS59RnQmZSRIH7bzfcy2USWuIV7Z0HC319gbRHpME0eyp7N4bPi7KSseAVnkO3OZRBrC9EyMLOrH0ie02cj-hE0PvJVhkrVMKEQGoZECu1qC-lh0vBtYTWhZ7SjCDW2sSrpNL3UFP1MM_8CcU/w400-h393/jpg.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Έχω παρατηρήσει το εξής: δε ξέρω αν υπάρχει τραγούδι από τα καινούργια που ακούγονται αυτή τη στιγμή σε έναν σταθμό με ξένα (εγώ για ξένα μιλάω πάντα) που να μην είναι κάποιου είδους αναπαραγωγή παλιότερου τραγουδιού που έκανε επιτυχία. Και αναρωτιέμαι αν αυτό οφείλεται στο Tiktok που μπορεί να ξεθάψει, δεξερωπως, κάποια παλιά επιτυχία και να την απογειώσει (βλέπε το <i>Makeba </i>που είναι του 2015!!) ή σε μια γενικότερη ανασφάλεια πως αν δεν "πατήσουμε" πάνω σε κάτι που έχει ήδη πετύχει, άρα γνωστό άκουσμα, άρα θα κάνει σουξέ (σουξέ! είμαι άνω των 30, ναι!) δεν τολμάμε καν να φτιάξουμε μουσική. Το οποίο δεν είναι μόνο στα τραγούδια, είναι και στα βιβλία. Που κάνουμε πάρα πολύ retelling διαφόρων ιστοριών. Είναι, λοιπόν, τάση της εποχής ή σκέτη ανασφάλεια; Μάλλον είναι και τα δύο... <br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #783f04;">Έχω κάνει τέτοιο ταξίδι στο παρελθόν που δε φαντάζεσαι...</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Με αφορμή μια πρόταση ενός φίλου της Χώρας των Βιβλίων στο facebook που είναι τώρα φοιτητής στη σχολή της γαλλικής στο Αριστοτέλειο να αναφερθώ στη δική μου εμπειρία ως φοιτήτρια, κάθισα και αναπόλησα εκείνα τα τόσο μακρινά, τελικά, χρόνια, τα πραγματικά χρόνια της αθωότητας και μάζεψα σε ένα άρθρο τις πιο ξεχωριστές μου αναμνήσεις, όλες εκείνες που έχουν χαραχτεί λίγο καλύτερα στη μνήμη. Το έχω σχεδόν έτοιμο και θα σου το ανεβάσω, μόλις βρω κάποια ονόματα που μου διαφεύγουν (γιατί.. χρόνια!!!).<br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: x-large;">Τις Κυριακές πηγαίνουμε στην εκκλησία...</span></b></p><p style="text-align: justify;">Πηγαίναμε και παλιά, λίγο πιο κανονικά, τώρα πηγαίνουμε 5 λεπτά πριν την Κοινωνία και φεύγουμε αμέσως μετά, γιατί αυτό που έλεγα "το δικό μου το παιδί θα το μάθω να κάθεται στην εκκλησία" αχαχαχα θα με κάνω να γελάσω! Μόνη μου! Την τελευταία Κυριακή του μήνα, που λες, πετύχαμε μια ομιλία από έναν πάτερ που σε γενικές γραμμές θεωρώ πολύ κουλ, πάρα πολύ λογικό και με πολύ αγάπη και γλυκύτητα. Ωστόσο μιλούσε για την παράδοση και τη σημασία της διατήρησης της παράδοσης, αναφορικά με τον γάμο των ομοφυλόφιλων και την βάφτιση και πως είναι ένα θέμα που αφορά όλους μας, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας και λέω, άντε, να πάει στα κομμάτια που όντως αφορά όλους μας γιατί υπάρχουν άνθρωποι σε όλες τις οικογένειες που ανήκουν σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες, υπάρχουν άνθρωποι ακόμη και στον κλήρο, αλλά ας κάνουμε σε αυτό τα στραβά μάτια. Το δικό μου θέμα αφορά στον ξεσηκωμό του κόσμου ενάντια στους ομοφυλόφιλους από την ίδια την εκκλησία, που μπορεί από κάποιους να ερμηνευτεί ως παρακίνηση όχι απλά σε απόρριψη, αλλά μέχρι και σε βία, σε οποιαδήποτε μορφή. Και αυτό εμένα με τρομάζει. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin9MH6ZqGbJlzatoZeWURyXyoTWTkD0nmL2fbg4cUtdPGBgFJTQGI_ac8zegfP3L-0buVbAWbV3oxme8ZPVg8Y6nHfs4id4DFtTjrLCu14WEaq1uiLFYi2Sz_l-Doso4pAnZrtmE545tjiPnqO1abCpfNUZxl6hVa4hX57dK9QQhGaM8z4D0ZarJ52nzU/s800/Adorable%20Faith%20Inspired%20Christmas%20Gifts%20by%20BeadsByBrianaCo.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="600" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin9MH6ZqGbJlzatoZeWURyXyoTWTkD0nmL2fbg4cUtdPGBgFJTQGI_ac8zegfP3L-0buVbAWbV3oxme8ZPVg8Y6nHfs4id4DFtTjrLCu14WEaq1uiLFYi2Sz_l-Doso4pAnZrtmE545tjiPnqO1abCpfNUZxl6hVa4hX57dK9QQhGaM8z4D0ZarJ52nzU/w480-h640/Adorable%20Faith%20Inspired%20Christmas%20Gifts%20by%20BeadsByBrianaCo.jpg" width="480" /></a> <br /></div><p></p><p style="text-align: justify;">Θα προτιμούσα χίλιες φορές η εκκλησία μας να ασπάζεται αυτό που είχε πει κάποτε ο Χριστός στους μαθητές του <span style="color: #783f04;"><i><b>"...με αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε δικοί μου μαθητές, αν αγάπη έχετε ο ένας για τον άλλο" </b></i></span>(κατά Ιωάννη 13: 34-35) γιατί για μένα αυτό είναι η θρησκεία μας, μια θρησκεία αγάπης, αγκαλιάς σε όλους, να αγαπώ τον άλλο σαν τον εαυτό μου, σα να είναι αδερφός μου, να αποδέχομαι τον καθένα όπως είναι γι' αυτό που είναι και να αντιλαμβάνομαι πως δε μου πέφτει εμένα καθόλου λόγος γι' αυτό. Πώς θα καταφέρω να αγαπήσω ακόμη και τον εχθρό μου αν απορρίπτω το παιδί και το εγγόνι γιατί δεν ανήκει σε "παραδοσιακές" νόρμες; αν εγώ το κάνω εχθρό μου; </p><p style="text-align: justify;">Βέβαια, πολλά θα ήθελα σε αυτό τον κόσμο να είναι διαφορετικά, αλλά όσο υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται πιο όμορφα, θα υπάρχει ελπίδα!<br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: x-large;">Το γκρίζο μου ταξίδι καλά κρατεί...</span></b></p><p style="text-align: justify;">Σε πιο επιφανειακά θέματα και πάλι, νομίζω πως έχω περάσει την κακιά φάση των 3-4 μηνών όπου το μαλλί φαίνεται παράξενο και αμφισβητείς την απόφαση που πήρες μέσα σε κάποιον καύσωνα, <b><a href="https://www.tiktok.com/@aliceinbookworld/video/7323241708198595872?is_from_webapp=1&sender_device=pc&web_id=7331339412864206368" target="_blank">είμαι στους 8 μήνες dye free</a></b>, 8 μήνες απελευθέρωσης, όπου το μαλλί προκαλεί κάποιον εντυπωσιασμό γιατί "τόσο μικρή να έχεις τόσο πολύ γκρίζο μαλλί, απίστευτο" και οι ερωτήσεις αν το βάφω πάνε κι έρχονται (ειλικρινά θα έβαφα το μισό μου μαλλί γκρι, το πίσω θα το άφηνα καφέ και τις άκρες ξανθές με ανταύγειες;), τα βλέμματα της μη αποδοχής επίσης δεν κρύβονται, κι εγώ απλά αναρωτιέμαι αν θα ήθελα να πάω να τα κόψω πάλι κοντά γιατί έχουν μακρύνει και τα ήθελα μέχρι το σαγόνι ή να τα αφήσω στο μήκος που είναι να μπορώ να τα μαζεύω αν θέλω το καλοκαίρι; Κλείνω περισσότερο προς το κόψιμο!</p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: x-large;">Μερικά καινούργια podcast...</span></b></p>
<p style="text-align: justify;">Που ανακάλυψα ή που είναι όντως καινούργια. Το <a href="https://open.spotify.com/show/0r2CblRR9iRn2yiVHANRfL" target="_blank"><b><span style="color: #783f04;">Fashionology</span></b></a><b><span style="color: #783f04;"> </span></b>της Alexia Lestrange που την ήξερα από το Youtube αλλά δεν είχα ακολουθήσει το podcast της. Μου αρέσουν αυτά που έχουν να κάνουν με μόδα, χωρίς να έχω αποσαφηνίσει μέσα μου το γιατί μου αρέσει η μόδα και τι είναι η μόδα. Ή ποιο είναι το δικό μου στυλ και γιατί πρέπει να είναι μόνο ένα, πφφ βαρετό! Η Αλεξία ασχολείται με τη μόδα (και είμαι σίγουρη πως έχει απαντήσεις σε όλα όσα με προβληματίζουν), ζει στο εξωτερικό και τα εξηγεί πολύ καλά! Τα επεισόδια είναι μικρά και ενημερωμένα. </p><p style="text-align: justify;">Το <a href="https://open.spotify.com/show/00b5MOTQoqq3LXZxJ5hId5" target="_blank"><b><span style="color: #783f04;">Από πού να αρχίσω</span></b></a> της Ελιάνας Χρυσικοπούλου που είχε ένα άλλο podcast που παρακολουθούσα αλλά μάλλον άλλαξε αφεντικό και έπρεπε να αλλάξει και τίτλο; Μου αρέσουν συνήθως οι απόψεις της και συμφωνώ, επίσης μικρά επεισόδια και βγάζει συχνά νέα, για κοινωνικά θέματα είναι.</p><p style="text-align: justify;">Τέλος σου βάζω ένα που είναι και καινούργιο και το ανακάλυψα πρόσφατα, το <a href="https://open.spotify.com/show/0NslFHgJmIz7wv5atAkCMf" target="_blank"><b><span style="color: #783f04;">Literalus</span></b></a><b><span style="color: #783f04;"> </span></b>που μετράει 5 μόλις επεισόδια, μικρά σε διάρκεια, με θέμα ένα βιβλίο κάθε φορά (ή κάτι λογοτεχνικό βρε παιδί μου) κι από εκεί και πέρα μπορεί να μιλήσει για μουσική ή για κάποιον προβληματισμό, είτε με αφορμή το βιβλίο είτε κάτι άλλο. Ίσως να με επηρέασε λίγο να αλλάξω τα 8 πραγματάκια; Ίσως... </p><p style="text-align: justify;"><b>Ο καφές μου τελείωσε (θα μου πεις, πώς; αφού γλώσσα δεν έχεις βάλει!) και είναι ώρα να σε αφήσω. Πες μου πώς σου φάνηκε αυτή η νέα στήλη της Χώρας των Βιβλίων, άφησέ μου ένα σχόλιο εδώ ή σε κάποιο από τα social μου, ή στείλε μου email στο aliceinbookworld@gmail.com, και πες μου, να κόψω πάλι τα μαλλιά μου πολύ πολύ κοντά;</b></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: xx-small;"><b>*οι φωτογραφίες και όλες οι εικόνες είναι από το pinterest </b></span><br /></p><p>
</p><p></p><p><iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/0Pa6x71OJkewpivgfts03x?utm_source=generator&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe></p>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-21564939887487060332024-01-27T14:25:00.001+02:002024-01-27T14:36:50.975+02:008 τρόποι για να ζεις πιο αργά<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPlPu2mn4ZzWgycTFs5LCAVz6Qfz2rsjeMn2f8RGp5hdiOCPtLtm3aj06JNFlJqLjzdXn8S4XMlPf96aKXEvNKMW0_EP6hHlbq1XPOAsmc-8fzwg85op8SIhJFafynJEcrNkFX04MuOcHvXvdZG8ZGB7LlmTV92faV0qBC6HXz6uf8gMCqcRU2spIW-LI/s1440/slowliving.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPlPu2mn4ZzWgycTFs5LCAVz6Qfz2rsjeMn2f8RGp5hdiOCPtLtm3aj06JNFlJqLjzdXn8S4XMlPf96aKXEvNKMW0_EP6hHlbq1XPOAsmc-8fzwg85op8SIhJFafynJEcrNkFX04MuOcHvXvdZG8ZGB7LlmTV92faV0qBC6HXz6uf8gMCqcRU2spIW-LI/s16000/slowliving.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />Πιο απλά, πιο αργά, είμαι που είμαι ο πιο αργός άνθρωπος που ξέρεις, ψάχνω τρόπους για να γίνω ακόμη πιο αργή, ακόμη πιο ήρεμη. Είμαι το ακριβώς αντίθετο του χάζμπαντ μάλιστα, που μονίμως τρέχει, ακόμη κι όταν δεν έχει κάπου να πάει! Και με αφορμή το ότι ακολουθώντας τον ρυθμό του παραλίγο να με πατήσει αυτοκίνητο (γιατί προφανώς δεν το 'χω με την ταχύτητα!) αποφάσισα να κάνω όντως πράξη αυτό εδώ κι ας μην τον ακολουθώ τελικά στους αγώνες δρόμου του.<br /><br /></div><p></p><a name='more'></a><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #274e13; font-size: large;"><b>Τι είναι το <span style="font-family: Satisfy;">Slow Living</span>;</b></span></p><p style="text-align: justify;">Σύμφωνα με το <a href="https://www.groovnow.com/blog/discover-the-art-of-slow-living#:~:text=Slow%20Living%20is%20a%20movement,more%20time%20for%20self%2Dcare." target="_blank">Groov</a>, το Slow Living είναι ένα κίνημα όπου οι άνθρωποι αποφασίζουν να ζουν μια πιο ισορροπημένη ζωή με νόημα, ρίχνοντας τους ρυθμούς τους και εκτιμώντας τόσο τον κόσμο γύρω τους όσο και αυτά που έχουν.</p><p style="text-align: justify;">Αισθάνομαι ακόμη πως έχει πολύ να κάνει με τη μείωση της τεχνολογίας (όσο κι αν την αγαπώ) και της μεγαλύτερης επαφής με το παραδοσιακό, το χειροποίητο, το φτιαγμένο με μεράκι, σε ό,τι κι αν αναφέρεται αυτό. <br /></p><p style="text-align: justify;">Η πιο απλή και πιο αργή ζωή είναι το υλικό που απολαμβάνω περισσότερο. Στο tiktok, ας πούμε, είναι εκείνα τα πολύ
aesthetic βιντεάκια που ετοιμάζουν ένα τσάι, στρώνουν τα μαξιλάρια σε μια πολυθρόνα, ανάβουν κεριά, έξω βρέχει (ή ακόμα καλύτερα χιονίζει), φαίνεται να έχουν ζέστη, διαβάζουν ένα βιβλίο με χαμηλό φωτισμό, χουχουλιάζουν παρέα με το κατοικίδιό τους που κοιμάται, ενώ ακούγονται οι ήχοι της βροχής που πέφτει απαλά ή το τσίκι τσίκι από τα ξύλα στο τζάκι.. </p><p style="text-align: justify;"><b>Εδώ σου έχω μαζέψει, λοιπόν, 8 πράγματα, άλλα που κάνω ήδη και άλλα που θα ήθελα να κάνω σιγά σιγά συνήθεια, ώστε να φτάσω πιο κοντά σε αυτόν τον αργό, πιο απλό, ακόμη πιο ήρεμο τρόπο ζωής:</b></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b style="color: #274e13;">1. Να σταματήσω να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα</b></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Αντιλαμβάνομαι πως βρίσκομαι σε ένα διαρκές <b>multitasking </b>(θα κάνω δουλειές ακούγοντας πρωινές εκπομπές, θα παρακολουθώ τηλεόραση παίζοντας με το κινητό, θα τρώω βλέποντας youtube), μάλιστα μπορεί να χρησιμοποιώ το κινητό έχοντας μοιρασμένη την οθόνη στα δύο, στη μισή να παίζει κάποιο βίντεο και στην άλλη μισή να σκρολάρω σε ένα σόσιαλ κι αν πεταχτεί μήνυμα από το messenger θα ανοίξω και αυτό (ας μη μιλήσουμε για την καημένη τη μπαταρία μου!!). Όλο αυτό μου προκαλεί ένα άγχος που
υποβόσκει κατά κάποιον τρόπο, ολόκληρη η ζωή μου είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα, γεγονός που επηρεάζει επίσης τη μνήμη μου και καταλήγει να
με κουράζει χωρίς να έχω καν κουνηθεί από τη θέση μου.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTQ_mvs0WnG81V0zI0BFR9Fi8duQmqsYbfvLxnrkaOnd8IbgBFOcFfs8EbBeDfd6tvMIZG9Sc9qayD5oXFSIvRpep8DSIxOXArzHmqg89IZORh2pt8xJMahRWLEKONwtMUX36XVvV1u28DX9xrX74EIGQGGzzGB8m7PwWPS_3Mmk8foyA0NyS2II3Mxas/s918/jpg.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="918" data-original-width="736" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTQ_mvs0WnG81V0zI0BFR9Fi8duQmqsYbfvLxnrkaOnd8IbgBFOcFfs8EbBeDfd6tvMIZG9Sc9qayD5oXFSIvRpep8DSIxOXArzHmqg89IZORh2pt8xJMahRWLEKONwtMUX36XVvV1u28DX9xrX74EIGQGGzzGB8m7PwWPS_3Mmk8foyA0NyS2II3Mxas/w514-h640/jpg.jpg" width="514" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />Μαζί με το multitasking είναι και το <b>multireading</b>. Διαβάζοντας πολλά βιβλία παράλληλα πέφτει ο ρυθμός μου, περνάνε οι μέρες διαβάζοντας από λίγο κάθε φορά με αποτέλεσμα να μην τελειώνω τίποτα και να πέφτω πιο εύκολα σε αναγνωστικό μπλοκάρισμα, δεν αφιερώνομαι αποκλειστικά σε μια ιστορία, πάντα κάποιο βιβλίο θα με κερδίσει παραπάνω πράγμα που υποτιμάει τα υπόλοιπα που επίσης μπορεί μόνα τους να μου άρεσαν περισσότερο κι ενώ γενικά δε μπορώ να πω πως μπερδεύω τις ιστορίες, αν πρόκειται για το ίδιο είδος και παρόμοιο κορμό (για παράδειγμα βιβλίο φαντασίας με πρωτοπρόσωπη αφήγηση από κοπέλα, κάποιο σχολείο/σχολή κι ένας γοητευτικός απόμακρος άντρας...) ε, καλά ξεμπερδέματα!<br /><br /></div><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b style="color: #274e13;">2. Να έχω ένα σπίτι τακτοποιημένο</b></span></p><p style="text-align: justify;">Δεν υπάρχει πιο ύπουλη αιτία άγχους από ένα σπίτι ασυμμάζευτο. Ένα σπίτι όπου δε θέλεις να επιστρέψεις μετά τη δουλειά γιατί θα είναι πηγή κούρασης και μόνο η όψη του. Είναι ΤΟΣΟ σημαντικό να είναι τα πράγματα συμμαζεμένα (η γιαγιά μου, η Φίφη, λέει πως είναι πιο σημαντικό το συμμάζεμα κι από το καθάρισμα!) να έχουν όλα τη θέση τους, κι ύστερα να πάμε κι ένα βήμα παραπέρα και να απαλλαχτούμε από όλα εκείνα που δε χρειάζονται καν, το γνωστό <b>decluttering</b>.<br /></p><p style="text-align: justify;">Αν κάτι δεν έχει κάποια χρήση ή δεν το αγαπάω, πρέπει να φύγει (έχω κάτι κεριά που τα κρατάω μάταια τόσα χρόνια). Θα προσθέσω επίσης να μοιράζομαι τις δουλειές του σπιτιού με τον χάζμπαντ και να μην τις παίρνω μονότερμα λες και εκείνος είναι τουρίστας ας πούμε (πολλοί είναι οι σύντροφοι εκεί έξω που αν δεν τους ζητήσεις βοήθεια δεν την παρέχουν από μόνοι τους, ή δε νιώθουν πως τους αφορά ή μας φοβούνται, ή απλά βολεύουν αυτές οι δικαιολογίες για να σου πλένει κάποιος άλλος τις κάλτσες σου).</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL5zqbw2m5cRodm-EhA3AmptWVoxdc2TPmtY0WYf_JUsvdK9ylEibmGa4SD3EdPqOeLQJTHQmeCsuD3wXLLnW6QAUNzv9j4hVnJBvTdap5tkatPhEdALv_yWA9xokqgeLyT0bdsOBuhUdoUZOSyl5spZJ7_gOv5OXffIHthjWeA8wJ7cqPaE0ojAxhUx8/s916/421442789_981546246976792_7999617441440506856_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="916" data-original-width="736" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL5zqbw2m5cRodm-EhA3AmptWVoxdc2TPmtY0WYf_JUsvdK9ylEibmGa4SD3EdPqOeLQJTHQmeCsuD3wXLLnW6QAUNzv9j4hVnJBvTdap5tkatPhEdALv_yWA9xokqgeLyT0bdsOBuhUdoUZOSyl5spZJ7_gOv5OXffIHthjWeA8wJ7cqPaE0ojAxhUx8/w514-h640/421442789_981546246976792_7999617441440506856_n.jpg" width="514" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Για να είναι όμορφο το σπίτι κι έτοιμο για χαλάρωση, παρατήρηση, απόλαυση, θα πρέπει να μην έχει τριγύρω πράγματα που δεν είναι στη θέση τους. Ό,τι κι αν έχει έρθει πχ στο σαλόνι που ανήκει κάπου αλλού, θα πρέπει να φύγει πάλι και να πάει εκεί που είναι πιο λογικό να βρίσκεται. Κι αν κάτι δε μου αρέσει, θα το αλλάζω (ναι, στη <b>διακόσμηση </b>αναφέρομαι!).<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">3. Να παρατηρώ</span></b></p><p style="text-align: justify;">Ξέρεις γιατί μου αρέσουν τα βιντεάκια με το <b>asmr </b>με τους ήχους της βροχής και όλα αυτά; γιατί εκεί τα παρατηρώ, ο σκοπός τους είναι ακριβώς αυτός: να παρατηρήσω τους ήχους. Στην καθημερινότητά μας όλοι οι ήχοι είναι πολύ συνηθισμένοι, και μαζί με αυτούς που δεν έχουν κάποια σημασία, χάνονται κι εκείνοι που πράγματι έχουν! Δε θα δώσω σημασία στη βροχή που πέφτει στην ομπρέλα μου γιατί σκέφτομαι τι έχω να ψωνίσω από το supermarket. Ούτε τον ήχο του αέρα ανάμεσα στα δέντρα, γιατί βιάζομαι να πάω στη δουλειά.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqhNrQePdvY3OgJm3TMAZku0-deP4qVrTopvKw_QHjxcIJOaSO3EkZlJjBykZN5GMkiUL4-bBZtWkeN5PGuN3aYEBE48NR47IlpkUz11-nWAmjhXqWvnPnC6YahO78bvhyphenhyphenizkuTFn9ZwM7tjLjmDJZuLEUmZu0rva2AI0nfYN4jBOai9uYLuAvG-OKuzA/s1104/Big%20Sur%20Photo%20Diary.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1104" data-original-width="736" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqhNrQePdvY3OgJm3TMAZku0-deP4qVrTopvKw_QHjxcIJOaSO3EkZlJjBykZN5GMkiUL4-bBZtWkeN5PGuN3aYEBE48NR47IlpkUz11-nWAmjhXqWvnPnC6YahO78bvhyphenhyphenizkuTFn9ZwM7tjLjmDJZuLEUmZu0rva2AI0nfYN4jBOai9uYLuAvG-OKuzA/w426-h640/Big%20Sur%20Photo%20Diary.jpg" width="426" /></a></div><p style="text-align: justify;">Θέλω, λοιπόν, να παρατηρώ περισσότερο. Τόσο τους ήχους, όσο και άλλες λεπτομέρειες γύρω μου. Μου αρέσει ας πούμε το πρωί που πάω στη δουλειά, να παρατηρώ τι διάλεξαν εκείνο το πρωί οι.. γυναίκες κυρίως, που συναντώ στο δρόμο μου. Παρατήρησέ το κι εσύ. Έχει ενδιαφέρον να δεις ή να προσπαθήσεις να μαντέψεις τι σκεφτόταν όταν συνδύασαν αυτό το παντελόνι με αυτά τα παπούτσια και πώς τους αρέσει να πιάνουν τα μαλλιά τους, ανεξάρτητα από την ηλικία ή το σωματότυπο. Μου αρέσει να παρατηρώ και τα σπίτια, το πώς έχουν τα μπαλκόνια τους ή τις αυλές τους, τα διακοσμητικά που επιλέγουν. </p><p style="text-align: justify;">Γενικά πρέπει να σταματήσουμε, να πάρουμε μερικές ανάσες και να κοιτάξουμε γύρω μας. Όχι με κριτική διάθεση, όχι με σκοπό να κατακρίνουμε. Απλά να παρατηρήσουμε. <br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">4. Να δουλεύω λίγο παραπάνω με το μέσα μου</span></b></p><p style="text-align: justify;">Είτε το λες διαλογισμό, είτε προσευχή, είτε όπως θέλεις, τις μέρες που θα ξεκινήσω με λίγες σκέψεις, με μια αν θέλεις <b>πνευματική ρουτίνα</b>, αρχίζω πιο ήρεμη. Υπάρχει μια πραότητα και λίγο λιγότερη βαβούρα στο μυαλό μου, είναι αυτή η αίσθηση που έχεις όταν είσαι φρεσκομπανιαρισμένος, αλλά μέσα σου. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGoQ1OSWkjjIeHcFtoIqbYsFsMkRicFUHvPz7yIhW9Bbdh65DCU75UpuawMfbNP43Htde4zsqnJNH0im4YUYFSqnEh4nJviC1ZwfjJSyS1wzL2JR1azMrtsLdfg95iTjFwg3TJQEFX_o7PoXZsDYK-tXUGujQs6sry2uY1jx_iObKJ-oXZ0zVhyphenhyphenHNFSfo/s1000/Tiesta%20Tea.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="667" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGoQ1OSWkjjIeHcFtoIqbYsFsMkRicFUHvPz7yIhW9Bbdh65DCU75UpuawMfbNP43Htde4zsqnJNH0im4YUYFSqnEh4nJviC1ZwfjJSyS1wzL2JR1azMrtsLdfg95iTjFwg3TJQEFX_o7PoXZsDYK-tXUGujQs6sry2uY1jx_iObKJ-oXZ0zVhyphenhyphenHNFSfo/w426-h640/Tiesta%20Tea.jpg" width="426" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Διάφοροι πνευματικοί καθοδηγητές, μιλάνε για το πώς η ζωή μας πρέπει να ρέει εύκολα, να την ακολουθούμε αντί να πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα. Πως όλη η φύση πάει ΚΑΘΕ ΦΑΚΙΝ χρόνο εκεί που είναι να πάει χωρίς να τρέχει, γιατί θα φτάσει έτσι κι αλλιώς. Και πάει αργά και σταθερά. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να μάθουμε τον εαυτό μας, να μας δώσουμε ένα διάλειμμα αντί να πιεστούμε ακόμη περισσότερο, ιδίως όταν βλέπουμε πως δεν το αντέχουμε. <br /></p><p style="text-align: justify;">Φυσικά δεν αναφέρομαι σε πολύ δύσκολες καταστάσεις και δοκιμασίες που μπορεί να συναντήσουμε, που κι εγώ έχω συναντήσει και ακόμα παλεύω μέσα μου. Σε τέτοιες περιπτώσεις βρίσκω μονόδρομο την εξωτερική βοήθεια, είτε το λες ψυχολόγο είτε πνευματικό. Αλλά η εξωτερική αυτή βοήθεια είναι απαραίτητη όταν μόνη μου δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα.<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: #274e13;">5. Να έχω περισσότερη επαφή με τη φύση</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Όποιον ψυχολόγο να ρωτήσεις, όποιον σύμβουλο ψυχικής υγείας, θα σου πει πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή που δεν είσαι καλά, που ανέβασες πίεση, που θέλεις να ουρλιάξεις ή που νιώθεις πως όλα είναι μάταια, πρέπει να βγεις να περπατήσεις στη φύση. Η φύση είναι εξαιρετικά σημαντική για τη ζωή μας. Μια βόλτα ανάμεσα στα <b>δέντρα</b>, ένας περίπατος στο <b>βουνό</b>, λίγη ώρα μπροστά στη <b>θάλασσα</b>. Είμαστε φτιαγμένοι για να βρισκόμαστε όσο γίνεται περισσότερο κοντά στη φύση κι εμείς κλεινόμαστε σε σπίτια, σε γραφεία, σε δουλειές, χωρίς να βρεθούμε πολλές φορές για μήνες ολόκληρους μακριά από το τσιμέντο, τα αυτοκίνητα και τον βρώμικο αέρα. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrKRrqBxsMpCwOHsompB5NdAf2DxPFv9Rav79kLTR14ur4K-Qn9G1f2DQAeKIwUL60EUYF7Vl4ZW8JfPhxj94Uf3Vwt-o-K-isgM6v-l3o4qj_nlogQT_2gQSxHR8D9agOC5BqH_3hCJ8Uvz6JYC-c0ufWhXByR-kN_gCw4bgFDU2CTu4DZl55QCY6oDI/s2048/10548141_10203199548121891_6669630034708160186_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1529" data-original-width="2048" height="478" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrKRrqBxsMpCwOHsompB5NdAf2DxPFv9Rav79kLTR14ur4K-Qn9G1f2DQAeKIwUL60EUYF7Vl4ZW8JfPhxj94Uf3Vwt-o-K-isgM6v-l3o4qj_nlogQT_2gQSxHR8D9agOC5BqH_3hCJ8Uvz6JYC-c0ufWhXByR-kN_gCw4bgFDU2CTu4DZl55QCY6oDI/w640-h478/10548141_10203199548121891_6669630034708160186_o.jpg" width="640" /></a></div>
<p></p><p style="text-align: justify;">Ιδίως κατά τους χειμερινούς μήνες που αισθάνομαι περισσότερο το κρύο (από τον μέσο άνθρωπο), πηγαίνω τρέχοντας από το σπίτι στη δουλειά κι από τη δουλειά στο σπίτι, μη και με αγγίξει το χάδι του αέρα και μου μαγαρίσει το δέρμα. Δε θα μιλήσω ΚΑΝ για την βιταμίνη D που υποτίθεται χρειάζεται τον <b>ήλιο </b>κι εμένα ο ήλιος έχει να με δει από τον Σεπτέμβρη που έκανα το τελευταίο μπάνιο στη θάλασσα! </p><p style="text-align: justify;">Ιδανικά θα πήγαινα για ένα περπάτημα καθημερινά, έστω μισή ώρα, ακόμη και μόνο στο πάρκο μας (που όσο να πεις το πάρκο της εξωτικής Κατερίνης είναι κάπως αξιόλογο). Πολύ καλό θα ήταν επίσης να πηγαίναμε κάπου κάπου μια εκδρομή στο βουνό, να περπατούσαμε κι εκεί, κάτι που ξέρω πως θα έκανε καλό στον χάζμπαντ που το αγαπάει το βουνό πολύ. <br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">6. Να περιορίσω τη σύνδεση και να είμαι παρούσα</span></b></p><p style="text-align: justify;">Τα social είναι στην κορυφή των χρονοφάγων μέσων, που μπορεί να μου αρέσουν και να με χαλαρώνουν, ωστόσο βρίσκω εξαιρετικά σημαντικό το να κρατάω σε πιο μέτριους ρυθμούς τη χρήση τους, με πιο βασικό το να αποφεύγω το άσκοπο σκρολάρισμα. Είτε ρυθμίζοντάς τα να μου υπενθυμίζουν κάθε τόσο το χρόνο που κατανάλωσα, είτε απενεργοποιώντας τις ειδοποιήσεις, είτε κάνοντας το πάρα πολύ σημαντικό <b>social media detox</b>. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQgqDK5oo6IFS8KK89aRUxLlKXDPAz8Ne83EM939T4SiNtY8j1Dt6K8S3Nw_KedgGsAYWZN0KpiLLuRa6aaGc_mUGxsaJ1TsnLUyXyEXq9x0xKE2DtNl-ZvvF9FE4OfFUkjbcMYvTi_DYPm2g_1ezbLIIA4N-8Uh2QKDNvsmQJKKSqLyuh98BsiMSzp2Y/s692/347093833_1312244649649619_9153422913857142203_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="681" data-original-width="692" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQgqDK5oo6IFS8KK89aRUxLlKXDPAz8Ne83EM939T4SiNtY8j1Dt6K8S3Nw_KedgGsAYWZN0KpiLLuRa6aaGc_mUGxsaJ1TsnLUyXyEXq9x0xKE2DtNl-ZvvF9FE4OfFUkjbcMYvTi_DYPm2g_1ezbLIIA4N-8Uh2QKDNvsmQJKKSqLyuh98BsiMSzp2Y/s320/347093833_1312244649649619_9153422913857142203_n.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Το πιο βασικό όφελος από αυτό, τη μια φορά που το έκανα, πέρα από όλο τον επιπλέον χρόνο που δεν ήξερα πως είχα, ήταν το ότι πήρα ανάσα από τις διαφημίσεις και ενίοτε τον τρόπο ζωής κάποιων influencer, πράγματα που μας γεμίζουν με πάρα πολλές κουραστικές πληροφορίες που δε χρειαζόμαστε. Που μας μπερδεύουν. Που μας προκαλούν άγχος, αποπροσανατολισμό και πίεση. Ειλικρινά σου λέω πως πήρα ανάσα και ηρέμησα. </p><div style="text-align: justify;">Θα ήθελα να βρω τον τρόπο εκείνο που θα δουλέψει για μένα, θα είναι πιο συχνά social media detox; θα καταφέρω απλά να μην μπαίνω τόσο πολύ από μόνη μου; Το ψάχνω...<br /><br /></div><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: #274e13;">7. Να μην ξοδεύω χωρίς σκέψη</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που αγαπούν τα ψώνια. Είμαι αυτή που αν τη ρωτήσεις ποια από τις δύο μπλούζες να πάρεις, θα σου απαντήσει "και τις δύο". Έχω πολύ γεμάτες ντουλάπες, πολύ γεμάτα ράφια, πολύ λίγα λεφτά στην άκρη (νομίζω τώρα που σου γράφω αυτές τις γραμμές έχω στην άκρη 20€ και 20 λεπτά...). Θέλεις οι διαφημίσεις που σου προανέφερα; Θέλεις πως βρίσκω χαρά όταν δεν είμαι καλά στο να ψωνίζω; Παρά το ότι ξέρω πως το κενό που προσπαθώ να γεμίσω με όλα αυτά τα πράγματα δεν είναι υλικό, κι όταν είμαι πιο θλιμμένη ή με ελέγχουν λίγο παραπάνω οι ορμόνες μου βρίσκω διέξοδο στα ψώνια, ωστόσο αισθάνομαι την ανάγκη να το αλλάξω αυτό. <br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwQkpfcX_pSPBUGghLY72Q_Sv6Ww2yq7PPgPKqQ1qlLLglsVuXjHHVfeR5ODPrhEvlPyEYkxUKSASyGrcRwD1erXFLTHycCWhK1pE8AMUomLOEcvSG1pyEJGMxwOcarx2P5phmE76SYVcdW7sJYkuqteMB6bmUIOQvu7bKoXvjC70Esln8W5ai_LJMB24/s799/Coastline%20and%20Beaches%20Land%20Tour.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="799" data-original-width="640" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwQkpfcX_pSPBUGghLY72Q_Sv6Ww2yq7PPgPKqQ1qlLLglsVuXjHHVfeR5ODPrhEvlPyEYkxUKSASyGrcRwD1erXFLTHycCWhK1pE8AMUomLOEcvSG1pyEJGMxwOcarx2P5phmE76SYVcdW7sJYkuqteMB6bmUIOQvu7bKoXvjC70Esln8W5ai_LJMB24/w512-h640/Coastline%20and%20Beaches%20Land%20Tour.jpg" width="512" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Όχι να μην ψωνίζω τίποτα απολύτως, έχω πει και παλιότερα πως αυτό δεν το βρίσκω σωστό, όταν τα χρήματά μου πηγαίνουν αποκλειστικά σε λογαριασμούς ή σουπερμάρκετ αισθάνομαι μια ματαιότητα, μια υποβόσκουσα κατάθλιψη! Απλά να ξοδεύω σωστά! Να μην αγοράσω άλλο ένα μαύρο παντελόνι επειδή μου το πέταξε μια διαφήμιση και μου είπε πως η τιμή του είναι καταπληκτική. Γιατί έχω μαύρο παντελόνι. Όχι μόνο ένα μαύρο παντελόνι. Να μην πάρω άλλα δέκα βιβλία... καλά οκέι, μεταξύ μας, αυτό μια μου βγαίνει μια δε μου βγαίνει! Να σκεφτώ πριν πατήσω "αγορά" αν αυτό που παίρνω τώρα το έχω ήδη και αν πράγματι μου χρειάζεται. Να αγοράζω πιο πολύ εμπειρίες παρά πράγματα, για παράδειγμα ένα ταξίδι. Να παίρνω πιο εύκολα κάτι για κάποιον άλλο, παρά για μένα. <br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">8. Μερικά slow living hobbies <br />(για να διαλέξεις)</span></b></p><p style="text-align: justify;">Πρώτο και καλύτερο, αυτό που ήδη κάνεις κι ο λόγος που το κάνεις είναι γιατί σου αρέσει αυτός ο πιο αργός τρόπος ζωής: το <b>διάβασμα</b>! Διάβασε αργά, ήρεμα, μη βιάζεσαι ποτέ να διαβάσεις περισσότερο για να προλάβεις όσους έχουν άλλους αναγνωστικούς ρυθμούς και σε αγχώνουν (στο instagram, για παράδειγμα). Υπάρχουν και οι αργοί αναγνώστες και είναι μια χαρά το να διαβάζεις μικρότερα βιβλία ή να κρατάει περισσότερο καιρό το βιβλίο σου.</p><p style="text-align: justify;">Η <b>μουσική</b>, που μπορεί να συνδυαστεί με το διάβασμα, αν δε σε ενοχλεί, αν είναι ήρεμη και χωρίς λόγια, μου αρέσει να βάζω απαλή μουσική όταν διαβάζω. Αν όχι, βάλε μουσική και απόλαυσέ την για κάποιες στιγμές, χωρίς να κάνεις τίποτα άλλο. Απλά ακούγοντας μουσική.</p><p style="text-align: justify;">Η <b>ζωγραφική</b>. Είναι ΤΟΣΟ χαλαρωτικό χόμπι είτε το να ζωγραφίσεις είτε απλά να χρωματίζεις, η αυτοσυγκέντρωση σε κάτι δημιουργικό κάνει κάποιου είδους θεραπεία στο μέσα μας.</p><p style="text-align: justify;">Το <b>περπάτημα </b>ή η <b>γιόγκα</b>, γιατί φυσικά και αποδέχομαι τη γυμναστική στα πλαίσια του slow living, αλλά για τα δικά μου δεδομένα πρέπει αυτή η γυμναστική να είναι απλή, εύκολη και χαλαρωτική. Δεν είμαι καθόλου του έντονου και του πιεστικού. Μα ΚΑΘΟΛΟΥ!!</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm_hWyYAUWqunckqJ7BBJqKolpG3W6oH_7q9kRWua2BwpUhQ2xdc-VKKn5mVmUIlk4e-bNQHoH99rHRWstO6u10u1l5pCFSQtUkGR386Td3XhjwQXSyvMomxL3Em0vtIJ2kURW8TOx_V3xE_8DXQm5pQcTK7BT4LJoQtw0_oTe6mjZ6gA5Lie5rNeJA5k/s906/jpg.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="906" data-original-width="735" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm_hWyYAUWqunckqJ7BBJqKolpG3W6oH_7q9kRWua2BwpUhQ2xdc-VKKn5mVmUIlk4e-bNQHoH99rHRWstO6u10u1l5pCFSQtUkGR386Td3XhjwQXSyvMomxL3Em0vtIJ2kURW8TOx_V3xE_8DXQm5pQcTK7BT4LJoQtw0_oTe6mjZ6gA5Lie5rNeJA5k/w520-h640/jpg.jpg" width="520" /></a> <br /></div><p></p><p style="text-align: justify;">Το <b>μαγείρεμα</b>, που το εντάσσω κι αυτό στην κατηγορία "κάνε κάτι δημιουργικό", ακόμη κι αν είμαι λίγο σκράπας σε ό,τι το αφορά. Αν το αποτέλεσμα ιδίως είναι καλό, πιστεύω πως κάνει πολύ καλό στην ψυχή, ίσως όχι τόσο καλό στα ψωμάκια, αλλά μια ζωή ζούμε. Ας φάμε!</p><p style="text-align: justify;">Η <b>κηπουρική</b>, από τα πιο αγαπημένα μου, κι ας έχω χάσει πολλά φυτοπαιδιά στα χρόνια που ασχολούμαι με αυτό το χόμπι, είναι πολύ πολύ χαλαρωτικό και όμορφο να ασχολείσαι με φυτά, με τη φύση, με το χώμα τους, να τα βλέπεις να γεμίζουν λουλούδια, να ζωντανεύουν. Απαραίτητα να συνδυαστεί με την παρατήρηση και τη συμπερίληψη περισσότερων αισθήσεων αντί για την απλή φροντίδα. Και για να το πάω ακόμη παραπέρα, κάτι που τριγυρίζει στο μυαλό μου πολύ, είναι πως θα ήθελα να βάλω και λαχανικά, αν γίνεται, σε γλάστρα (εφόσον δεν έχω τη δυνατότητα για κάτι παραπάνω) και να ασχοληθώ και με αυτό το σκέλος της κηπουρικής!<br /></p><p style="text-align: justify;">Το <b>πλέξιμο</b>, άλλο ένα δημιουργικό χόμπι που είναι φοβερά χαλαρωτικό, άπαξ και μάθεις να δουλεύεις τις βελόνες. Κι αν το εξελίξεις μπορείς να φτιάξεις και πολύ όμορφα πράγματα για σένα ή για να δωρίσεις. Νομίζω πως θα ήμουν καλή σε αυτό και θα είχα την απαραίτητη υπομονή. Ίσως μια μέρα το πιάσω... (μαζί με όλα τα υπόλοιπα γιαγιαδίστικα που με εκφράζουν ΑΠΟΛΥΤΑ!)</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjobbjQLsBtm4LXcEbMub8W4ya-mQc03TuFqRgCbjWvN5S9wJ96-L-DIalaN7cVjMG_Z9TLyUk3V7mz2FN4wK-HalOA0uM4J34DLXGefQq2GsjmeSOEl5GysXyIpsf2Al_MZ9kiAOSDvWcX2qpJKCOVAplrkSr8V-Ki7Vak80RGY_Gew-oNK1VxGm4ITxg/s920/Strona%20g%C5%82%C3%B3wna%20-%20Aleksandra%20Morawiak.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="920" data-original-width="736" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjobbjQLsBtm4LXcEbMub8W4ya-mQc03TuFqRgCbjWvN5S9wJ96-L-DIalaN7cVjMG_Z9TLyUk3V7mz2FN4wK-HalOA0uM4J34DLXGefQq2GsjmeSOEl5GysXyIpsf2Al_MZ9kiAOSDvWcX2qpJKCOVAplrkSr8V-Ki7Vak80RGY_Gew-oNK1VxGm4ITxg/w512-h640/Strona%20g%C5%82%C3%B3wna%20-%20Aleksandra%20Morawiak.jpg" width="512" /></a></div><p style="text-align: justify;"></p>
<p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Τα <b>παζλ</b>, που κάναμε παιδιά; Που κάνει ΣΙΓΟΥΡΑ και τώρα κάποιος φίλος ή φίλη σου; Αν έχεις χρόνια ολόκληρα να κάνεις ένα παζλ, ξανασκέψου το και πάνε πάρε ένα τώρα. Θα σου αρέσει πάρα πολύ, θα σε χαλαρώσει, θα βοηθήσει το μυαλό σου να ξεκουραστεί ενώ θα ψάχνει να βρει τη λύση. Κι αν στο τέλος σου αρέσει το αποτέλεσμα μπορείς να το κρεμάσεις και στον τοίχο σου.</p><p style="text-align: justify;">Τα <b>σταυρόλεξα</b>, που τα έχω μια αγάπη αν και τα έχω συνδυάσει με κάμπινγκ και καλοκαίρι, είναι άλλο ένα χόμπι για να ξεκουράσεις αλλά και να ακονίσεις το μυαλό σου. Μόνο που μου φέρνουν τρομερή υπνηλία αν κάνω πολλά και πολύ συχνά.. δε ξέρω αν το παθαίνεις κι εσύ.</p><p style="text-align: justify;">Η <b>φωτογραφία</b>, που μπορεί να είναι συνεπακόλουθο της παρατήρησης, βρίσκω τις φωτογραφίες σε υπερπληθώρα γύρω μας, ενώ σε μεγάλο βαθμό είναι και ανούσιες (βάζω και τις δικές μου μέσα), αν και είναι ένα βήμα να μιλήσεις πολλές φορές για κάτι (για παράδειγμα για ένα βιβλίο που διάβασες, στο instagram), όμως ΠΟΣΟ πιο όμορφες εκείνες που έχουν πράγματι κάτι να πουν. Πιστεύω πως αν εξασκήσει κανείς την παρατηρητικότητα, σε συνδυασμό με μια καλή κάμερα (που δεν έχει το δικό μου κινητό, δυστυχώς) μπορεί να βγάλει πολύ όμορφες φωτογραφίες. </p><p style="text-align: justify;"><b>Εδώ σταματώ να σου μιλάω για τον Αργό Τρόπο Ζωής που αγαπώ και που θέλω να βυθιστώ μέσα του ως τον πάτο, όποιος κι αν είναι αυτός για μένα, που για τον καθένα είναι σίγουρα διαφορετικός. Θέλω να προκαλέσω μάλιστα τον εαυτό μου για τον επόμενο μήνα, τον μήνα Φεβρουάριο, ώστε να το πετύχω περισσότερο και γι' αυτό σου βάζω εδώ το challenge που ετοίμασα, αν θέλεις να εμπνευστείς κι εσύ και να δοκιμάσεις να κόψεις λίγο ταχύτητα και να πάρεις μια ανάσα.</b></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsBYUjvsUy8ing_2r3Y9ojZvyRAuwV4IEDOF0s_7luvykPlwycbFjDlENy0bPxIx12JEtSUxywnOORku8V3BF1c3oE4Q6s2yiLNwo6IlENNLZmOkLM8SG236feOOPH-N654Vzzw21cRHsx5B64iOArLAWIre6FlWd1JXAzjGysYv290skiN6vTb1_1LUU/s1800/challenge.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1800" data-original-width="1125" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsBYUjvsUy8ing_2r3Y9ojZvyRAuwV4IEDOF0s_7luvykPlwycbFjDlENy0bPxIx12JEtSUxywnOORku8V3BF1c3oE4Q6s2yiLNwo6IlENNLZmOkLM8SG236feOOPH-N654Vzzw21cRHsx5B64iOArLAWIre6FlWd1JXAzjGysYv290skiN6vTb1_1LUU/w400-h640/challenge.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-size: x-small;">*Όλες οι φωτογραφίες (εκτός από μια δύο) είναι από το pinterest </span><br /></div><p></p><p></p>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-54779772753525380152024-01-22T11:49:00.005+02:002024-01-22T11:49:49.085+02:00Τα καλύτερα και τα χειρότερα βιβλία του 2023<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho9IarubEoLqTo3bcRtK8nDNzuDYwbTb8TozeEYQUYSlsYneesT4-ksAKecVSa5TcojpoD_H91iZMRdAPYV5tFWCDopPXDM-_yIts0LpM1f_Eqrdh8gpHF0l3ogUCnoMBx6bfe35-gVxS412F2uaGDvZNaWprnMleVli7bkFHUGaIPOB2KrutPJR_RiV4/s1440/bestof.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho9IarubEoLqTo3bcRtK8nDNzuDYwbTb8TozeEYQUYSlsYneesT4-ksAKecVSa5TcojpoD_H91iZMRdAPYV5tFWCDopPXDM-_yIts0LpM1f_Eqrdh8gpHF0l3ogUCnoMBx6bfe35-gVxS412F2uaGDvZNaWprnMleVli7bkFHUGaIPOB2KrutPJR_RiV4/s16000/bestof.jpg" /></a></div>Ήρθα κι εγώ να σου μιλήσω για τα βιβλία της χρονιάς που πέρασε, που ήταν 22 (σχεδόν διπλάσια από τον αρχικό μου στόχο των 12 βιβλίων!!) μα φυσικά δεν ήταν όλα καλά, κάποια ήταν καλά, κάποια πολύ καλά, κάποια καθόλου καλά, ε, και κάποια τα παράτησα. Θα τα πάω ανά κατηγορία και χρονολογικά:<br /><p></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #0c343d;"><b><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: large;"><br /></span></span></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #0c343d;"><b><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="font-size: large;">Όλα τα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2023: </span></span></b></span><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #0c343d;"></span></p><p style="text-align: center;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAW-K6XJmo3z1RXHM-nvkhQV4_ho_KwcO9r4YyRuV8EyEc2rDtegkm2D0IbAIsilgaSIl3xLFEK5RZO35cQ7vL21HoJ1xsS-nM1LTyuQjxRs41s-AgzNG47W8RToFcZdglAHC0hK7zEptM_gFc0EhcGO4guvcH2VMbQ6701ezaKqw1dWE1CiULsADYyo0/s1329/2023.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="841" data-original-width="1329" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAW-K6XJmo3z1RXHM-nvkhQV4_ho_KwcO9r4YyRuV8EyEc2rDtegkm2D0IbAIsilgaSIl3xLFEK5RZO35cQ7vL21HoJ1xsS-nM1LTyuQjxRs41s-AgzNG47W8RToFcZdglAHC0hK7zEptM_gFc0EhcGO4guvcH2VMbQ6701ezaKqw1dWE1CiULsADYyo0/w640-h404/2023.jpg" width="640" /></a></b></div><b></b><p></p><p style="text-align: center;"><b>Οι μεγάλοι τέσσερις, της Αγκάθα Κρίστι (4/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Το πρώτο βιβλίο της χρονιάς, δώρο από τον Χάρη, τον Secret Santa μου για τα Χριστούγεννα του '22 από τη ΛΑΚ, σε στυλ Σέρλοκ Χολμς που ακριβώς αυτό ήθελα, με διαρκή δράση και ύφος short stories. Πάρα πολύ καλό!</p><p style="text-align: center;"><b>Ο μάγος της γαιοθάλασσας, της Ούρσουλα Λε Γκεν (3/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Άλλο ένα δώρο, από τη Νάσια αυτό, υπέροχη η γραφή της Λε Γκεν, αγάπησα την αφήγηση, κανένα νόημα δε βρήκα στην ιστορία όμως, καμία ουσιώδη εξέλιξη και κάπως απογοητεύτηκα. Η Λε Γκεν δεν είναι για μένα (ή εγώ για τη Λε Γκεν)</p><p style="text-align: justify;"><b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/05/wizard-of-earthsea.html" target="_blank">Διάβασε εδώ μια απογοήτευση ακόμη για το βιβλίο της Λε Γκεν</a></b><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Ο ωκεανός στο τέλος του δρόμου, του Νιλ Γκέιμαν (4,5/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Υπέροχος Γκέιμαν και πάλι, ίσως ήθελα περισσότερη ιστορία, αλλά είναι αυτό που είναι. Όταν το διάβασα πραγματικά χρειαζόμουν έναν αγαπημένο συγγραφέα.<br /></p><p style="text-align: center;"><b>Αίμα από ασήμι, της Αγγελίνας Παπαδημητρίου (4/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Εξαιρετικό πρώτο βιβλίο μιας ιστορίας σε εντελώς διαφορετικό πλαίσιο από αυτά που έχουμε συνηθίσει, πέρασα πολύ καλά όσο το διάβαζα, η γραφή είναι πολύ προσεγμένη και η δουλειά που έχει γίνει τίμια. </p><p style="text-align: justify;"><b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/05/aima-apo-asimi.html" target="_blank">Διάβασε περισσότερα για το βιβλίο με την αστρική προβολή </a></b><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;">Μάνσφηλντ Παρκ, της Τζέιν Όστεν (5/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Το τελευταίο από τα μεγάλα έργα της Όστεν για μένα, μου άρεσε πάρα πολύ γιατί εντέλει μου αρέσει ό,τι κι αν έχει γράψει η Όστεν, συμπάθησα τη Φάνη και όλη την οικογένεια του Μάνσφηλντ και βρίσκω την ιστορία εξαιρετική για άλλη μια φορά. </p><p style="text-align: justify;"><b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/06/blog-post.html" target="_blank">Διάβασε εδώ πάρα πολλά πράγματα γι' αυτό το βιβλίο και τις κακές μεταφορές του </a></b><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Οι φύλακες της μαγείας, του Κρις Ρίντελ (4/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Καλό παραμυθάκι ενός εικονογράφου που αγαπώ, λίγο σκοτεινό, με ωραία φαντασία, με περιγραφές που νομίζεις πως τις βλέπεις μπροστά σου να ζωγραφίζονται από μια αόρατη πένα. Εξαιρετική και η εικονογράφηση. </p><p style="text-align: center;"><b style="color: #990000;">Οι ψηλοκάραβοι, της Γεωργίας Γαλανοπούλου (1,5/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Μια ιστορία που θέλει να μας μιλήσει για την αξία των ηλικιωμένων στη ζωή μας. Βαρέθηκα.</p><p style="text-align: center;"><b>Πανέξυπνα πλάσματα, της Σέλμπι Βαν Πελτ (3/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Το πρώτο μου ακουστικό βιβλίο, για το οποίο ακούγονταν πολλά, αλλά δεν ήταν εντέλει τόσο καλό, αφού το μόνο ενδιαφέρον ήταν πως υπήρχε ένα χταπόδι που μιλούσε. Χωρίς αυτό ήταν μια ιστορία για την απώλεια, thank you, next!</p><p style="text-align: justify;"><b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/07/paneksipna-plasmata.html" target="_blank">Διάβασε εδώ λίγο πιο καλά λόγια για το βιβλίο με το χταπόδι </a></b><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;">Ήμασταν ψεύτες, της Έμιλι Λόκχαρτ (5/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Εξαιρετικό βιβλίο, όχι αυτό που περίμενα (όταν έκανα υποθέσεις για την πλοκή του) αλλά εξίσου αξιόλογο. Ωραία γραφή, φανταστική ιστορία, εντελώς καλοκαιρινό, από τα καλύτερα της χρονιάς!</p><p style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;"><b>Η άλλη Χιονάτη, της Τζένιφερ Ντόνελι (5/5)</b></span></p><p style="text-align: justify;">Βιβλίο που διαβάστηκε μέσα σε ελάχιστες μέρες, από τα χέρια μιας από παλιά αγαπημένης, δεν το περίμενα ούτε καν τόσο καλό, χρειάζομαι περισσότερο! Ακόμα το θυμάμαι! Μπράβο!</p><p style="text-align: justify;"><b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/09/Poisoned-Jennifer-Donnelly-Bookreview.html" target="_blank">Διάβασε εδώ άλλη μια κριτική για την άλλη Χιονάτη </a></b><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Πάρε ανάσα, του Δημήτρη Σίμου (4/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Πολύ καλό αστυνομικό βιβλίο, μου άρεσε η θεματολογία του, είχε αγωνία, είχε ανατροπές, ήταν ατμοσφαιρικό, λίγο στο τέλος το παρατράβηξε θεωρώ, αλλά σε γενικές γραμμές μου άρεσε.</p><p style="text-align: center;"><b>Οι εύθυμοι άντρες, του Στίβενσον (3/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Δίνω αστέρια σε συγγραφείς που αγαπώ ως συγγραφείς; Μάλλον ναι. Κάτω του μετρίου αυτό το βιβλίο.. δε γίνεται τίποτα απλά η γραφή του Στίβενσον είναι ωραία.<br /></p><p style="text-align: center;"><b>Αρσέν Λουπέν, του Μορίς Λεμπλάν (4/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Υπέροχη πρώτη γνωριμία με τον Γάλλο τζέντλεμαν-λωποδύτη που ήθελα πολύ να διαβάσω και τώρα θέλω περισσότερο γιατί ήταν πολύ καλό! Ίσως πιο καλό κι έξυπνο απ' ότι περίμενα.</p><p style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;"><b>Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά, της Γκέιλ Χάνεϊμαν (5/5)</b></span></p><p style="text-align: justify;">Από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς, η ιστορία της Έλενορ, χωρίς μεγάλα λόγια και πολλή φασαρία, ένα βιβλίο που άνετα ξεχωρίζει για τα όμορφα δείγματα ανθρώπων που προβάλλει. Θα μπορούσα να δώσω στον Ρέιμοντ το βραβείο του καλύτερου χάρτινου ανθρώπου της χρονιάς!</p><p style="text-align: justify;"><b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/10/Eleanor-Oliphant.html" target="_blank">Διάβασε εδώ την κριτική του βιβλίου με την Έλενορ</a></b><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;">The Screaming Staircase, του Τζόναθαν Στράουντ (5/5)</b><br /></p><p style="text-align: justify;">Πρώτο βιβλίο από τα πέντε, εξαιρετική αφήγηση του Στράουντ, έτσι που να νιώθω απολύτως άνετα, υπέροχη ατμόσφαιρα (που ε, οκεϊ, φυσικά δε με τρόμαξε), ιστορία με φαντάσματα! Από τα καλύτερα της χρονιάς, αν και δεν περίμενα κάτι λιγότερο!</p><p style="text-align: center;"><b>Σχολομαντείο 1, της Ναόμι Νόβικ (4,5/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Υπέροχο πρώτο μέρος τριλογίας, γνωριμία με την Νόβικ που είναι μια συγγραφέας που μου ταιριάζει πολύ, φανταστική συνανάγνωση με τη Σοφία και την Ηρώ που μου έδωσε μια ώθηση για περισσότερο διάβασμα (εεε ίσως όχι με τους εξαντλητικούς ρυθμούς των 80+ σελίδων την ημέρα...χεχ..)</p><p style="text-align: center;"><b>The very secret society of irregular witches, της Sangu Mandada (4/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Κιούτικη ιστορία με μάγισσες, cosy fantasy βιβλίο όχι ιδιαίτερα μεγάλο, ήρεμο, με τίμιο λοβ στόρι, ίσως δεν τρέχει και με ταχύτητα αστραπής, αλλά διαβάζεται πάρα πολύ ευχάριστα. Αγαπάς όλους τους ήρωες!</p><p style="text-align: center;"><b>Σχολομαντείο 2, της Ναόμι Νόβικ (4,5/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Που αν δεν ήμουν τόσο άρρωστη θα είχε διαβαστεί άνετα και το τρίτο με τα κορίτσια. Μπορεί να μην έχει τη δράση του πρώτου, έχει όμως σημαντική εξέλιξη χαρακτήρων και το τέλος σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Παραπολυκαλή σειρά!</p><p style="text-align: center;"><b style="color: #990000;">Μαθήματα χημείας, της Μπόνι Γκάρμους (1,5/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Απογοητευτικό άκρως εκνευριστικό βιβλίο, ίσως το χειρότερο της χρονιάς, όπου οι καλοί είναι οι επιστήμονες, οι γυναίκες όμως μόνο, και οι κακοί είναι οι χριστιανοί. Α και κάτι άλλα ακραία για να μας πείσει η συγγραφέας πως είναι φεμινίστρια.<br /></p>
<p style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;"><b>Το βιβλιοπωλείο των Χριστουγέννων, της Τζένι Κόλγκαν (5/5)</b></span></p><p style="text-align: justify;">Από τα ομορφότερα χριστουγεννιάτικα βιβλία που διάβασα ποτέ, Εδιμβούργο, βιβλία, σοκολάτα, οικογένεια, χιόνι, μέχρι και λίγη μαγεία, σαν χριστουγεννιάτικη ρομαντική κομεντί.</p><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"><b>Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου, της Καμίλα Λάγκμπεργκ (1/5)</b></span></p><p style="text-align: justify;">Πολύ κακή απόφαση να γνωρίσω την Λάγκμπεργκ μέσα από αυτή την άκρως χιονισμένη νουβέλα της, όπου γίνεται ένας φόνος κάπου όπου όλοι έχουν αποκλειστεί. Ήθελε να γίνει Κρίστι αυτό το βιβλίο αλλά όχι απλά δεν τα κατάφερε... Ευτυχώς ήταν μικρό και δε μετάνιωσα το χρόνο που του αφιέρωσα.</p><p style="text-align: center;"><b>Ο ασημένιος θρόνος, του Κ.Σ.Λιούις (3/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Το έκτο βιβλίο της σειράς της Νάρνια, που σε γενικές γραμμές κάπως βαρέθηκα, ίσως δεν είχε αυτά τα στοιχεία του κλασσικού παραμυθιού που με κέρδισαν στο πρώτο για παράδειγμα της σειράς, τον Ανιψιό του Μάγου (δε μιλάω για το πιο γνωστό με τη ντουλάπα, εκείνο είναι τοπ και με απόσταση από όλα τα υπόλοιπα!). Μπορεί το 3αράκια να είναι επιεικές...<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #0c343d; font-family: EB Garamond;"><span style="font-size: large;">Βιβλία που άρχισα και δεν τελείωσα ακόμα:</span></b></p><p style="text-align: center;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU2XrT0L0ReOaNVsmoPXFCqLcubdh53MKY81EWN7z1f-qE4FGedFrGSZh_7Pp_vkXq9wbcLDm3rNvxDK10hRxk-eniRl5mqtMVTsUo1vrFHZqqxz-WfAcOQppBp1ZpDWfxaDaz_qaKr-I3T7zTpFg00U-JL4Ik07NUOWQirWW0iD_VFP3lry00uVkwqRA/s1313/2023BAD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="274" data-original-width="1313" height="134" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU2XrT0L0ReOaNVsmoPXFCqLcubdh53MKY81EWN7z1f-qE4FGedFrGSZh_7Pp_vkXq9wbcLDm3rNvxDK10hRxk-eniRl5mqtMVTsUo1vrFHZqqxz-WfAcOQppBp1ZpDWfxaDaz_qaKr-I3T7zTpFg00U-JL4Ik07NUOWQirWW0iD_VFP3lry00uVkwqRA/w640-h134/2023BAD.jpg" width="640" /></a><b> </b></b></div><p></p><p style="text-align: center;"><b>Η εποχή των θρύλων, του Γρηγόρη Δημακόπουλου</b></p><p style="text-align: justify;">Που το ξεκίνησα τον Οκτώβρη αλλά κάπως με μελαγχόλησε; Φταίει που ήρθε ο κανονισμένος καιρός του Σχολομαντείου λίγο πιο γρήγορα; Το έχω εν αναμονή.. <br /></p><p style="text-align: center;"><b>The whispering skull, του Τζόναθαν Στράουντ</b></p><p style="text-align: justify;">Το δεύτερο της σειράς Lockwood & Co που αισθάνομαι πως είναι παραμελημένο και δεν του αξίζει, γιατί μου φάνηκε ΑΚΟΜΑ καλύτερο από το πρώτο.<br /></p><p style="text-align: center;"><b>Άνθρωποι που διαβάζουν στην παραλία, της Έμιλι Χένρι</b></p><p style="text-align: justify;">Που δε γινόταν και κάτι, το διάβαζα παράλληλα με πολλά, δεν διάβαζαν ΠΟΤΕ στην παραλία, δεν κατάλαβα καθόλου γιατί έχει αυτό τον τίτλο. Θα επιστρέψω κάποια στιγμή, το παράτησα το καλοκαίρι. <br /></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"><b>Μπρίτζερτον 1, της Τζούλια Κουίν</b></span></p><p style="text-align: justify;">Επίσης το παράτησα το καλοκαίρι, βέβαια, αυτό είναι και πάρα πολύ κακό. Εδώ κι αν δε γίνεται τίποτα. Αν έχεις την εντύπωση πως θα δεις κάτι αντάξιο της σειράς πλανιέσαι πλάνιν οικτρά! Ούτε καν ο δούκας δεν είναι μαύρος, που θα είχε κάποιο ενδιαφέρον. Δε νομίζω πως θα το συνεχίσω και ποτέ, και λυπάμαι γιατί η σειρά είναι ΟΝΤΩΣ από τις αγαπημένες μου (αναρωτιέμαι πραγματικά από πού κι ως πού έγινε μεταφορά το βιβλίο αυτό το τίποτα...) <br /></p><p style="text-align: center;"><b>Η χαμένη κόρη, της Έλενα Φερράντε</b></p><p style="text-align: justify;">Τη Φερράντε την αγαπώ, αυτό το βιβλίο της δε κατάλαβα γιατί ήταν τόσο πολύ μέτριο. Ωραία η αφήγηση και μύριζε καλοκαίρι, αλλά η κεντρική ηρωίδα αντιπαθητική ως το κόκαλο, δεν είναι εύκολο να διαβάζεις τις σκέψεις της. Ωστόσο θα επιστρέψω δεν το αφήνω εντελώς.<br /></p><p style="text-align: center;"><b>Η φλόγα της Ελεγκάντι, της Χριστίνας Ψύλλα</b></p><p style="text-align: justify;">Άλλο ένα θύμα του φετινού καλοκαιριού, ενώ έτρεχε και το διάβαζα χωρίς σταματημό όποτε το έπιανα, είχα παράλληλα πάρα πολλά μέτωπα ανοιχτά μέχρι που τα έκλεισα όλα για όλα, μαζί κι αυτό. Θα το τελειώσω, όμως, και θα διαβάσω και τα επόμενά της. <br /></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"><b>Φτερά κι ερείπια, της Σάρα Τζ.Μάας</b></span></p><p style="text-align: justify;">Το διάβασα λίγο, κι ύστερα λίγο ακόμα, το διαβάζω σε ηλεκτρονική μορφή και δε ξέρω αν αυτό φταίει ή απλά η Μάας δεν είναι για μένα. Με έχει κουράσει που δε γίνεται τίποτα, με έχει κουράσει που κάνουν όλο προπονήσεις και το βιβλίο είναι 800+ σελίδες, με έχει κουράσει η αίσθηση πως και η ίδια η συγγραφέας δε ξέρει τι στο καλό να κάνει με την ιστορία της (κι έχω μάθει ένα σπόιλερ πάρα πολύ κακό, αλλά θα περιμένω να το δω μέσα στην ιστορία για να είμαι πιο αντικειμενική). Το σέρνω μαζί μου 2 χρόνια τουλάχιστον αυτό το βιβλίο!</p><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"><b>Το κλαμπ των Χριστουγέννων, της Μπέκα Φρίμαν</b></span></p><p style="text-align: justify;">Το άκουγα σε ακουστικό μέσα στις γιορτές το έφτασα ως τη μέση. Με εκνεύρισαν πολύ οι ήρωες (ίσως πέρα από έναν), τους βρίσκω άκρως τοξικούς, δεν έχει καμία σχέση με Φιλαράκια ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, έχω ακούσει πως το τέλος είναι πολύ ουάου, αλλά και πως το τέλος είναι το μόνο που αξίζει και δεν πρόκειται να φτάσω ως εκεί, λυπάμαι. <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #0c343d; font-family: EB Garamond;"><b><span style="font-size: large;">Βιβλία που ξεκίνησα στο 2023 και τελείωσα το 2024: <br /></span></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #38761d;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvCKOEgCoG3uapx6EQjbEUYqJRZ83YTrh5o3p38liH_RolGxIUlWuHdRJP0Qx0-g3dfBY0wx1UnWuoR786bzfOC5USJutjRXNMy3_esRcoNA7VmtbZARD_-e1XRDZRaiFjslBvLqhKHCNV8fkM5Ni32B_8r66NjPVZClMGS1l4dNge_9sKkKry9FCQBcU/s803/2024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="593" data-original-width="803" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvCKOEgCoG3uapx6EQjbEUYqJRZ83YTrh5o3p38liH_RolGxIUlWuHdRJP0Qx0-g3dfBY0wx1UnWuoR786bzfOC5USJutjRXNMy3_esRcoNA7VmtbZARD_-e1XRDZRaiFjslBvLqhKHCNV8fkM5Ni32B_8r66NjPVZClMGS1l4dNge_9sKkKry9FCQBcU/s320/2024.jpg" width="320" /></a><span style="color: #38761d;"><b> </b></span></b></span></div><p></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;"><b>Τέταρτη πτέρυγα, της Ρεμπέκα Γιάρος (5/5)</b></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Άλλο ένα που ξεκίνησε τον Νοέμβρη και σταμάτησε λόγο
Σχολομαντείου (του δεύτερου αυτή τη φορά) κι ύστερα ήρθε ο Δεκέμβρης
που διάβαζα μόνο χριστουγεννιάτικα. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ βιβλίο! Το τελείωσα τον Ιανουάριο μέσα σε ελάχιστο χρόνο, είναι βιβλίο που δε σε αφήνει να το αφήσεις και περιμένω με αγωνία το επόμενο που θα βγει τέλη Φεβρουαρίου, μάλλον.</p><p style="text-align: center;"><b>Μια μέρα τον Δεκέμβρη, της Τζόσι Σίλβερ (4/5)</b></p><p style="text-align: justify;">Ένα βιβλίο που διάβασα από τα μέσα του Δεκέμβρη ως τις αρχές του Ιανουαρίου, μου άρεσε πάρα πολύ, ήταν ευκολοδιάβαστο, μου άρεσε ΠΑΡΑ το ότι είναι λοβ στόρι και στο τέλος κάπως όχι πολύ ρεαλιστικό, αλλά δεν πειράζει. Ήταν ένα υπέροχο ανάγνωσμα.</p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #0c343d;">Αυτά ήταν τα βιβλία της περασμένης χρονιάς, τα καλύτερα, τα χειρότερα, τα μισοδιαβασμένα και τα παρατημένα. Αισθάνομαι πως η νέα χρονιά έχει μπει πιο δυναμικά αναγνωστικά και πως θα έχω ακόμη περισσότερα να σου πω του χρόνου! </b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #0c343d;">Εσένα ποιο ήταν το καλύτερο και ποιο το χειρότερο βιβλίο που διάβασες τη χρονιά που μας πέρασε;</b><br /></p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/5w8sd2NWrxivFmmh9M4dCR?utm_source=generator&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-71212051326775432562024-01-13T10:09:00.001+02:002024-01-22T11:15:59.547+02:00"Εξαιρετικά Σοβαροί Στόχοι" (2024 - μέρος 1ο)<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Rwfg0rUCT6oP8YSjmtU5XI8PAs1z4SuHywkQ3N3ESwBvDLeX0z_a-7FC_2MYtTbxCP2U1ezfdefSvlTfKaOT8nSdWq2tvMS71Qb3rpYwx1YSoUhkWQtyiEpETdA4swuYTRisB-aQgdqmcoCy7_6IsdbRCrVE03y3gPMkPeElafJHVRJc-kB4dJxhAB8/s1440/nyr2024.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Rwfg0rUCT6oP8YSjmtU5XI8PAs1z4SuHywkQ3N3ESwBvDLeX0z_a-7FC_2MYtTbxCP2U1ezfdefSvlTfKaOT8nSdWq2tvMS71Qb3rpYwx1YSoUhkWQtyiEpETdA4swuYTRisB-aQgdqmcoCy7_6IsdbRCrVE03y3gPMkPeElafJHVRJc-kB4dJxhAB8/s16000/nyr2024.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αρχικά είπα πως θα κάνω τα γνωστά μου <span style="font-family: EB Garamond;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: medium;">New Year's Resolutions</span></b></span>, με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, οργάνωση και τα λοιπά. Αλλά μετά συνειδητοποίησα πως αυτό κάνω κάθε χρόνο και δεν είναι να πεις πως έχω αλλάξει και τρομερά κι έχω γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Μάλιστα δεν πολυδίνω σημασία στους στόχους που έχω θέσει αφού τους καταγράψω και μετά (λες και άπαξ και τους κατέγραψα έκανα το χρέος μου και πάμε παρακάτω τώρα!), ούτε ότι θα επιστρέψω μέσα στο χρόνο να τους θυμηθώ και να πω να εκπληρώσω κάποιον ακόμα. Γι' αυτό αποφάσισα αρχικά να θέσω κάποιους διασκεδαστικούς στόχους που να τους σημειώσω κάπου να τους βλέπω, επίσης να είναι στόχοι για τους λίγους επόμενους μήνες και όχι όλη τη χρονιά και τέλος να τους χωρίσω στους <b><span style="color: #0b5394;">μικροστόχους</span></b>, τους <b><span style="color: #0b5394;">στόχους μεσαίας σοβαρότητας</span></b> και τους <b><span style="color: #0b5394;">στόχους που είναι οριακά όνειρα</span></b>! Οι στόχοι είναι από 8 σε κάθε κατηγορία, σύνολο 24, άρα <b><span style="color: #0b5394;">24 Εξαιρετικά Σοβαροί Στόχοι για το 2024!</span></b> Ορίστε!<br /></p><a name='more'></a><p></p><br /><p style="text-align: center;"><span style="color: #3d85c6; font-family: Oi; font-size: x-large;">Μικροστόχοι</span></p><p style="text-align: justify;">Που είναι πιο "διασκεδαστικοί", μικροί, ασόβαροι, σαν μικρές προκλήσεις ή μικροσυνήθειες τέλος πάντων:<b><br /></b></p><ol style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><span><b>Να καταγράφω το γκρίζο μου ταξίδι με το μήνα</b></span> (που δεν το κάνω ως τώρα ακριβώς, δε ξέρω αν έχει πολύ νόημα να το αρχίσω τώρα. Ίσ</span><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;">ως να ψάξω φωτογραφίες μου ανά μήνα που να φαίνεται το μαλλί; </span><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;">Τέλος πάντων να κάνω κάποιες καταγραφές της πορείας μου!)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><span><b>Να δοκιμάσω επιτέλους αβοκάντο</b></span> (που με απωθεί ως τώρα λόγο χρώματος και υφής αλλά ΑΝ μου αρέσει;)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να μαγειρέψω 8 καινούργιες συνταγές</b> (8 γιατί μου αρέσει ο αριθμός, δε ξέρω τι συνταγές θα είναι, κάτι που να τρώγεται! Μιλάμε για εντελώς νέα μονοπάτια για μένα...)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να μάθω τη διαφορά ανάμεσα στα είδη του καφέ </b>(δηλαδή να πιω πολύ καφέ, ώστε να μπορώ να ξεχωρίσω τον flat latte από τον espresso macciato και τον lungo!)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να διαβάζω βιβλία στην τύχη</b> (με τη "μέθοδο της κούπας" <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2024/01/christmasbookhaul.html" target="_blank"><b>για την οποία σου μίλησα λίγο στο προηγούμενο άρθρο</b></a>, όπου ανά 3 βιβλία που τελειώνω να διαβάζω ένα στην τύχη από τα αδιάβαστά μου)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να ανάβω πιο συχνά κεριά, τύπου αρωματοθεραπεία</b> (αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον μου σε μια περίπτωση πυρκαγιάς, αν δηλαδή δεν την προκαλέσω με τις 8 καινούργιες συνταγές...)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να κάνω το υπερβολικά μικρό μπαλκόνι μας να μοιάζει παριζιάνικο </b>(με ιδέες από το pinterest κυρίως, αν έχω λίγο την αίσθηση του γαλλικού ύφους ίσως νιώσω και μέσα στο σπίτι κάπως καλύτερα)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να χορεύουμε λίγο περισσότερο</b> (και να έχουμε πάντα μουσική! Βρίσκω παντελώς απούσα τη μουσική από τη ζωή μου τα τελευταία χρόνια, ενώ παλιά άκουγα αδιαλείπτως κάτι, οκεϊ πέρασα ένα σεβαστό διάστημα που δεν μπορούσα να ακούω μουσική, νομίζω πως το άφησα πλέον πίσω μου. Έχω ήδη επιστρέψει στη μουσική ως ένα βαθμό πριν ακόμη βγει η χρονιά, ακούω ραδιόφωνο στη δουλειά, θέλω να βάζω μουσική και στο σπίτι και να χορεύουμε με τον μικρό Κωνσταντίνο, και δεν εννοώ cocomelon!)</span></li></ol><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #3d85c6; font-family: Oi; font-size: x-large;">Στόχοι μεσαίας σοβαρότητας</span></p><p style="text-align: justify;">Ενίοτε είναι στόχοι που μπαίνουν ξανά και ξανά, που εν μέρει γίνονται και πράξη, ίσως όχι με απόλυτη ακρίβεια και την αρμόζουσα σοβαρότητα που τους αξίζει. Ιδίως αν τύχει, λέμε τώρα, καμιά ίωση που έχουμε περάσει μπόλικες, είναι οι πρώτοι που γίνονται στην άκρη για να πάρουν τη θέση τους η απόγνωση, η παντελής αδιαφορία για τη ζωή και η απόλυτη σαπίλα!<br /></p><ol style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να μάθω κάτι καινούργιο</b> (που το έχω ξαναπεί, μια ξένη γλώσσα; ένα νέο χόμπι; μια συνταγή; δε ξέρω τι, οτιδήποτε!)<br /></span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να κάνω λίγη γιόγκα</b> (όσο πιο συχνά γίνεται ακόμα και αν είναι για λίγο, ακόμη κι αν είναι απλά κάποιες διατάσεις. Πορεύομαι σε γενικές γραμμές πολύ ακίνητη σε αυτή τη ζωή και ίσως μια μέρα μου βγει σε κακό!)<br /></span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να διαβάζω κάθε μέρα </b>(αντί να σκρολάρω άσκοπα στα σόσιαλ, να διαβάζω έστω και από λίγο αλλά καθημερινά!)<br /></span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να έχω έναν υποτυπώδη έλεγχο στα οικονομικά μας</b> (με ένα συγκεκριμένο μπάτζετ για ψώνια κάθε μήνα και μια έστω μικρή προσπάθεια για οικονομίες.) <br /></span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να μην ψωνίζω συνέχεια με κάρτα</b> (για πάρα πολλούς λόγους με έναν βασικό ότι με την κάρτα δεν καταλαβαίνω ποτέ τι έχω ξοδέψει! Νομίζω επίσης πως θα είναι πολύ παλιακό το να χρησιμοποιώ ρευστό κι εμένα μου αρέσουν αυτά τα παλιακά!!)<br /></span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να κοιμάμαι πιο νωρίς το βράδυ </b>(να πηγαίνω να ξαπλώσω πιο νωρίς ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ, που εγώ δε ντρέπομαι, ο χάζμπαντ το βρίσκει ντροπιαστικό και γεροντίστικο να πηγαίνεις για ύπνο από νωρίς, ο οποίος χάζμπαντ μπορεί να κοιμηθεί και από τις 11, αλλά αν κοιμηθείς στο σαλόνι μάλλον δε μετράει!)<br /></span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να έχω πρόγραμμα στις δουλειές του σπιτιού</b> (από το οποίο να αποκλείονται τα σαββατοκύριακα και στο οποίο να συμπεριλαμβάνεται ο χάζμπαντ!)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να έχω μια επαφή με τα γαλλικά </b>(θα είναι μια γαλλική ταινία; μια γαλλική
σειρά; γαλλική μουσική; ένα βιβλίο στα γαλλικά; ένα γαλλόφωνο podcast;
ειδήσεις από Γαλλία; κάτι οτιδήποτε γιατί έχω χάσει σχεδόν εντελώς την
επαφή μου πλέον.)</span></li></ol><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: Oi; font-size: x-large;"><span style="color: #3d85c6;">Στόχοι που είναι οριακά όνειρα</span></span></p><p style="text-align: justify;">Εδώ έχω μαζέψει όλους εκείνους τους στόχους που είτε είναι εξωπραγματικοί, είτε δεν τους έχω τολμήσει, είτε μέχρι στιγμής δεν τους έχω καταφέρει ποτέ, ακόμα κι αν τους προσπάθησα. Δηλαδή: <br /></p><ol style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να μετακομίσουμε!</b> (έχω σκεφτεί πως θα μου αρκούσε ακόμη κι αν μετακομίζαμε πάλι σε ενοίκιο, απλά να πηγαίναμε σε κάποιο σπίτι πιο "ανθρώπινο", αν δεν φρίκαρα με την ιδέα της μετακόμισης ίσως το έβαζα σε κατηγορία στόχου που δεν είναι οριακά όνειρο)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να τελειώσω το βιβλίο μου</b> (κάτι που αφήνω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, που δεν τολμάω ποτέ, είναι να προχωρήσω με την έκδοση ενός δικού μου βιβλίου. Τώρα που γράφω αυτές εδώ τις γραμμές η μικρή φωνή μέσα μου μου λέει πως "δεν αξίζει να σπαταληθεί χαρτί για να εκδοθεί αυτή η μπούρδα", κι ίσως μια μέρα καταφέρω να της κλείσω το στόμα για να μη με εξουσιάζει άλλο πχια)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να διαβάζω ένα βιβλίο τη βδομάδα</b> (ή τουλάχιστον 3 βιβλία το μήνα, θα ήμουν πολύ ικανοποιημένη αν κατόρθωνα ένα τέτοιο νούμερο, ίσως ακόμη κι οι ψυχαναγκασμοί μου να ήταν καλυμμένοι και να μη με βασάνιζαν!)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να έχουμε ένα pet</b> (έχουμε επιστρέψει στη ζωή χωρίς κατοικίδιο από τότε που ο Άλμπους δε μένει πχια εδώ.. ένα μέρος μου θέλει πολύ να ζει μαζί με κάποιο ζωάκι. Ένα μέρος μου φοβάται του θανατά πως θα έχει αυτό το ζωάκι τα ίδια θέματα με τον Άλμπους.. αυτό που θα ήθελα ουσιαστικά θα ήταν να ήταν ο Άλμπους όπως ήταν παλιά, πριν από οοοολα αυτά τα θέματα, να ζει μαζί μας και να είναι ο ανόητος μπουνταλάς χαζοσκύλης που ήταν! Αλλά αυτό κι αν είναι εντελώς όνειρο...)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να πάμε ένα ταξίδι </b>(εντός ή εκτός, μαζί με τον μικρό Κωνσταντίνο οπωσδήποτε!)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να βρω τσάι που να μου αρέσει </b>(για να μην πίνω και τα απογεύματα καφέ και μετά δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια εξαιτίας της καφεΐνης, απεχθάνομαι τον ντεκαφεϊνέ! Απεχθάνομαι και το τσάι...)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να είμαι συνεπής </b>(που προσπαθώ κι ίσως έχω βελτιώσει ως ένα βαθμό, χάρη στην επιμονή του χάζμπαντ κυρίως, αλλά ακόμη δεν το έχω κατακτήσει και δε ξέρω αν θα το κατακτήσω ποτέ να πω την πικρή αλήθεια!)</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: medium;"><b>Να έχω πιο δυνατό ανοσοποιητικό </b>(μήπως με λίγη πιο σωστή διατροφή; Βιταμίνες και νερό; Με γυμναστική; Πρέπει να βρω τη μαγική συνταγή που θα με κάνει να μην αρρωσταίνω όλη την ώρα, ιδανικά εφαρμόσιμη και στον μικρό Κωνσταντίνο! Σκέφτηκα μέχρι και κολυμβητήριο να αρχίσω, αλλά δεν κράτησε πολύ η σκέψη...)</span></li></ol><p style="text-align: justify;">Κλείνοντας θα κλέψω τον πιο σημαντικό Εξαιρετικά Σοβαρό Στόχο του χάζμπαντ, που είναι να είμαστε όλοι μας πιο αγαπημένοι, κάτι που πάει από στόχος μεσαίας σοβαρότητας σε στόχο που είναι οριακά όνειρο και πάλι πίσω αδιαλείπτως, ιδίως όταν προσπαθείς να συνδυάσεις Υδροχόο με Καρκίνο, Θεέ και Κύριε! <br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #0b5394; font-family: EB Garamond;"><span style="font-size: medium;">Εσύ τι στόχους έχεις για τη νέα χρονιά; ή για τη μισή νέα χρονιά; ή για τον υπόλοιπο μήνα; </span></b><br /></p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/4kZlwXdvJmqcWZoBDZ1CEF?utm_source=generator&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-64466402890513264892024-01-05T16:24:00.004+02:002024-01-05T16:39:44.317+02:00Όλα τα βιβλία των φετινών γιορτών<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlTZq19dK3HQ_8WCNKhXkN6kIjCyInTYZqdLrV3-0C7bkrsyCR4AWuELe3NqvWG8Gmu3GdaxovxtI_VCTDE7yvF4aPxdxOhkSbYIiQPzu2WjmKeydtxq3J19ZhKUYi_uZqXg1OTfxIG-4BsT3qnFm1tMSBg9Tv1aOYfeaa7RWtlW8sYLOJzL-VTvdE0K0/s1440/%CF%83%CE%B4%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B4%CF%86.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlTZq19dK3HQ_8WCNKhXkN6kIjCyInTYZqdLrV3-0C7bkrsyCR4AWuELe3NqvWG8Gmu3GdaxovxtI_VCTDE7yvF4aPxdxOhkSbYIiQPzu2WjmKeydtxq3J19ZhKUYi_uZqXg1OTfxIG-4BsT3qnFm1tMSBg9Tv1aOYfeaa7RWtlW8sYLOJzL-VTvdE0K0/s16000/%CF%83%CE%B4%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B4%CF%86.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σου είχα πει <b><a href="https://www.facebook.com/aliceinbookworld" target="_blank">στο facebook</a></b> πως θα σου κάνω ένα άρθρο με όλα τα βιβλία που αυτές τις γιορτές αγοράστηκαν από και προς εμένα, τόσο για τα δύο Secret Santa μου, όσο και για εμένα ή για τα παιδάκια της ζωής μου (τον μικρό Κωνσταντίνο, τον Γιώργο και τη Μαριλιάννα, την Ξένια). Οπότε έχω μαζέψει εδώ βιβλία από όλες τις κατηγορίες και για διάφορες ηλικίες!</div><p></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #cccccc; font-size: x-small;">Περίπου 12 λεπτά ανάγνωσης<br /></span></p><a name='more'></a><br /><p></p><p style="text-align: left;"><b><span style="color: #20124d; font-size: x-large;">Τα βιβλία που μου χάρισαν οι δύο Secret Santa μου</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtv7lKMEnTkJ4iK7CuF92jv2X0-syz1jjOl1Ueo2GNnLCBfxNdCdTztVgg4E4osAinHoRXBrhNJXo0mjegTTbRCEgMBWMBTNW81y6ixFISEcCRFctFUTqm3ADGkZuDCaFNhyphenhyphenMKf_PkbO1ecCgeNH5HrhHcCuP4MWl7gYdbdimUMdAB_i0pbN3wtIZUh9g/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(1).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="756" data-original-width="1000" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtv7lKMEnTkJ4iK7CuF92jv2X0-syz1jjOl1Ueo2GNnLCBfxNdCdTztVgg4E4osAinHoRXBrhNJXo0mjegTTbRCEgMBWMBTNW81y6ixFISEcCRFctFUTqm3ADGkZuDCaFNhyphenhyphenMKf_PkbO1ecCgeNH5HrhHcCuP4MWl7gYdbdimUMdAB_i0pbN3wtIZUh9g/w640-h484/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(1).jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Η μια ήταν η Ιωάννα <a href="https://www.instagram.com/zizeloni/" target="_blank"><b>@zizeloni</b></a> στην ανταλλαγή μας στο instagram η οποία μου χάρισε τρία βιβλία παρακαλώ, τα δύο χριστουγεννιάτικα που ήθελα πιο πολύ φέτος τις γιορτές: το <b><span style="color: #20124d;">Βιβλιοπωλείο των Χριστουγέννων</span></b> που διάβασα αμέσως και λάτρεψα!! Το <span style="color: #20124d;"><b>Driving home for Christmas</b></span> που δεν πρόλαβα να διαβάσω και το <b><span style="color: #20124d;">Before the coffee gets cold</span></b>, το ένα αγγλικό βιβλίο της λίστας μου που πρόσφατα μεταφράστηκε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.</div><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbT4C3NicMyX-LwsMYzTzAfr_HX8X7xVc_EqdDmGcpS3Mtdmz3caqYAtXoP2o1bgJTmNfiTdxloC7kE37m1l4_IMLmheFWVeX6PtK8I_LnTtQqu0toDXYnLGYn2DGM5UG_KpA8RqvSGKeVkYYa7KrryDlKOc0Vn5v-Epyt_HWsHfkpRzKg_esDVadkOMU/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(4).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="1000" height="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbT4C3NicMyX-LwsMYzTzAfr_HX8X7xVc_EqdDmGcpS3Mtdmz3caqYAtXoP2o1bgJTmNfiTdxloC7kE37m1l4_IMLmheFWVeX6PtK8I_LnTtQqu0toDXYnLGYn2DGM5UG_KpA8RqvSGKeVkYYa7KrryDlKOc0Vn5v-Epyt_HWsHfkpRzKg_esDVadkOMU/w640-h494/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(4).jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Η δεύτερη ήταν η Σοφία, η <span style="color: #20124d;"><b>une petite bibliophile</b></span> (έχει και τη σελίδα <b><a href="https://www.facebook.com/unepetitebibliophile" target="_blank">βιβλία για παιδιά/books for children</a></b> στο facebook) που γενικά είναι πηγή έμπνευσης και ενημέρωσης για παιδικά βιβλία όσο καμία άλλη! Επίσης είναι πολύ πολύ γλυκός άνθρωπος! Η Σοφία μου χάρισε κι εκείνη δύο βιβλία της λίστας μου, το <span style="color: #20124d;"><b>Πιρανέζι </b></span>της Σουζάνα Κλαρκ (μόνο ενθουσιασμός!!) και τη <span style="color: #20124d;"><b>Σιωπηλή Ασθενή</b></span> του Alex Michaelides που το ήθελα από πάντα! <br /></div><div><br /><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #20124d;">Τα βιβλία που χάρισα εγώ ως Secret Santa</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Δύο φορές για φέτος "ντύθηκα" μυστικός Αγιοβασίλης και χάρισα βιβλία και άλλα πραγματάκια στα ταίρια μου. Στην ανταλλαγή του instagram μού έτυχε η Αλεξάνδρα <b><a href="https://www.instagram.com/b00k_lab/" target="_blank">@b00k_lab</a></b> στην οποία χάρισα το πρώτο βιβλίο της τριλογίας της Δαμασκού της Δανάης Ιμπραχίμ, τον <span style="color: #20124d;"><b>Θησαυρό της Δαμασκού</b></span>. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_bL61jScXoR3uPRH-oiE5ntxYVUPGV_0nLrqK3fPqyqrYwMqHviknqNb9foEXQzmeGBITffVL7SZo59rCbelrCY1nfiC37tZb_C0z3MKLyCzz4Ye1tjVWyzQuAPi55oikiUuNbow6Jmzm1xSMw_u3X_IMRGXnKYwtWOz1zdPE19VTNUExp8v4YIQoRRE/s1587/%CF%86%CF%86%CE%B5%CE%B4%CF%82%CF%86%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="641" data-original-width="1587" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_bL61jScXoR3uPRH-oiE5ntxYVUPGV_0nLrqK3fPqyqrYwMqHviknqNb9foEXQzmeGBITffVL7SZo59rCbelrCY1nfiC37tZb_C0z3MKLyCzz4Ye1tjVWyzQuAPi55oikiUuNbow6Jmzm1xSMw_u3X_IMRGXnKYwtWOz1zdPE19VTNUExp8v4YIQoRRE/w640-h258/%CF%86%CF%86%CE%B5%CE%B4%CF%82%CF%86%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div>Στην ανταλλαγή της ΛΑΚ μου έτυχε ο Γιώργος (ο άντρας της Σοφίας που είχε εμένα!) και του χάρισα από τη λίστα του το βιβλίο <span style="color: #20124d;"><b>Για να καταλάβουμε τον κόσμο μας</b></span>, του Immanuel Wallerstein.<br /><br /><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;"><b><span style="font-size: x-large;">Τα βιβλία που χάρισα στην βαφτιστικιά Ξένια</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMvwbO8-A0vExGHRg-215AXzKR41hWsgoKmQeohOl7VzJINaCfBSKiZDnsRZWhYeeSl1kQl-mqra0xlhTtKraRm9qrHpn3rw0BHS07VaC0ssdF5vLnhz4VZIVN65eFktd5BbjuwfSFR3StGvbnnqNMP4Y587fqqBhYlwjicVDvitdWAaopHl6mTmoGP3s/s1587/%CE%BE%CE%BE%CE%BE.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1587" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMvwbO8-A0vExGHRg-215AXzKR41hWsgoKmQeohOl7VzJINaCfBSKiZDnsRZWhYeeSl1kQl-mqra0xlhTtKraRm9qrHpn3rw0BHS07VaC0ssdF5vLnhz4VZIVN65eFktd5BbjuwfSFR3StGvbnnqNMP4Y587fqqBhYlwjicVDvitdWAaopHl6mTmoGP3s/w640-h276/%CE%BE%CE%BE%CE%BE.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Που είναι 10 χρονών και μισό, και της έχω ήδη ξεκινήσει τον <b>Χάρι Πότερ</b>, έχει διαβάσει το πρώτο και τώρα διαβάζει το δεύτερο αλλά κάπως ένιωσα πως το τρίτο είναι λίγο πολύ σκοτεινό και θα ήθελα να περιμένω ένα χρόνο με δύο ακόμη πριν της το πάρω.. έτσι έσπασα το κεφάλι μου τι να της πάρω, σκέφτηκα <b>Αρτέμη Φάουλ</b>, που ο Ψυχογιός επανεκδίδει και ίσως έχουμε μια μικρή ελπίδα να ολοκληρώσει τη σειρά τώρα, όμως δεν το ρισκάρω... Σκέφτηκα <b>Νάρνια </b>που επίσης επανεκδόθηκε όλη (αλλά για να λέμε την αλήθεια από τα 7 βιβλία πιο πολύ αξίζει το πιο γνωστό!), σκέφτηκα το <b>Χριστουγεννιάτικο Γουρουνάκι</b> αλλά είναι κάπως μελαγχολικό, ε και πόσο να στηρίξουμε τη Ρόουλινγκ πχια. Οπότε αποφάσισα να πάρω την <b><span style="color: #20124d;">Αμάρι</span></b>, του Μπ.Μπ.Άλστον που έχω ακούσει τα καλύτερα και είναι και στα δικά μου πλάνα προς ανάγνωση. Της πήρα τα δύο βιβλία της σειράς που κυκλοφορούν (μέσα στο 2024 λέει θα βγει το τρίτο).<br /></div></div><div><br /><p></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #20124d;"><b><span style="font-size: x-large;">Τα βιβλία που έφερε ο Αϊ-Βασίλης στον μικρό Κωνσταντίνο</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqRIYPUc0zel08iLsri84FjdmdbDgxMNfrns-0ZWJnh5m87YPOMJlYwPCuMu64NzTH7JXP74TTIyNHOXAOrpYG7Kb0EXjW-Z3-_D4m8qdwefpiFLXOxwQdNPBX8ucGLtgZzbr8k3VEvWRuad1PKEbNH0IVjd8wW8WDyOLNdWa4LASmB806IboO6F55Ysg/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="902" data-original-width="1000" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqRIYPUc0zel08iLsri84FjdmdbDgxMNfrns-0ZWJnh5m87YPOMJlYwPCuMu64NzTH7JXP74TTIyNHOXAOrpYG7Kb0EXjW-Z3-_D4m8qdwefpiFLXOxwQdNPBX8ucGLtgZzbr8k3VEvWRuad1PKEbNH0IVjd8wW8WDyOLNdWa4LASmB806IboO6F55Ysg/w400-h361/Shared%20from%20Lightroom%20mobile.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το <b><span style="color: #20124d;">Παραμονή Χριστουγέννων με 11 ήχους</span></b>, από εκδόσεις Σαββάλας, το πήρα γιατί το είδα τυχαία και μου άρεσε πολύ η εικονογράφηση, μου έβγαλε κάτι από παλιά χρόνια, λίγο με προβλημάτισε γιατί ήταν αρκετά ακριβό αλλά καθώς το σκεφτόμουν για μέρες αποφάσισα να το πάρω, για να σταματήσω να το σκέφτομαι και γιατί πίστεψα πως πραγματικά θα αρέσει στον μικρό. Και είχα δίκιο, του αρέσει πολύ, όχι μόνο να πατάει τους ήχους αλλά και οι εικόνες του βιβλίου.
<br /></div></div><div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Το κουτί του Αϊ-Βασίλη</span></b>, από εκδόσεις Susaeta, αυτό με τα τέσσερα μικρά βιβλιαράκια, που όμως ο Κωνσταντίνος αδιαφόρησε, του άρεσε πιο πολύ να το κρατάει σαν τσάντα και να κάνει βόλτες στο σπίτι! </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg50OHURyI-YHpnrXen9sSLbOkK98zvdgO7qepdk0Oi_JPCNkjgWf8LScnAEQlGqh0Rdy7KR2aDCvJHFSsTCnw0F9A7Jl-BE-MlpYo3XzZEFgnzcDmt1ZvG8ZSVgnJ617g34GG1kXeji_5mLGnJU7T29wqRfZWwFDSK_3Vn8VV6wRAqhqwO9DBmNVyPPNg/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(2).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1000" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg50OHURyI-YHpnrXen9sSLbOkK98zvdgO7qepdk0Oi_JPCNkjgWf8LScnAEQlGqh0Rdy7KR2aDCvJHFSsTCnw0F9A7Jl-BE-MlpYo3XzZEFgnzcDmt1ZvG8ZSVgnJ617g34GG1kXeji_5mLGnJU7T29wqRfZWwFDSK_3Vn8VV6wRAqhqwO9DBmNVyPPNg/w640-h360/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(2).jpg" width="640" /></a><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Το <span style="color: #20124d;"><b>Χριστούγεννα με τα ζωάκια της Βηθλεέμ</b></span>, της Αγγελικής Δελεχά από εκδόσεις Άθως, που αρχικά το απέρριψε γιατί "δεν έκανε κόλπα" αλλά έχει τόσο όμορφες εικόνες και χρώματα, έχει όλα τα ζωάκια που ξέρουμε και αγαπάμε (την αγελαδίτσα, το προβατάκι) οπότε άρχισε σιγά σιγά να το ξεφυλλίζει κι αυτό. Το πήραμε ωστόσο κάπως αργά, μετά τα Χριστούγεννα. <br /></div><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #20124d;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJqkGMYfigUPsuKxyEWoTFv64BpviLXfQN1EUrPLN0wBgzlpc8_FZPZ4vCWbLcKadoorK9xxUi8Qu9Dax4mF1CGo-3WYlvIbxHcCelhytmxNirI9wrcc4ixLbOVJLevNYZssgWo8Q-T3TVGvJ82mZ0c6S8lMRBszJzwAKY6E7rM05zcpNbG0qEwKM8WB0/s2000/b284192.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2000" data-original-width="1400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJqkGMYfigUPsuKxyEWoTFv64BpviLXfQN1EUrPLN0wBgzlpc8_FZPZ4vCWbLcKadoorK9xxUi8Qu9Dax4mF1CGo-3WYlvIbxHcCelhytmxNirI9wrcc4ixLbOVJLevNYZssgWo8Q-T3TVGvJ82mZ0c6S8lMRBszJzwAKY6E7rM05zcpNbG0qEwKM8WB0/s320/b284192.jpg" width="224" /></a></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Ένας πολύ κατσούφης βασιλιάς</span></b>, του Τριβιζά, δώρο της θείας Άννας, της πρώτης βιβλιοφάγου της οικογένειας, είναι Τριβιζάς και είναι φανταστικό, δεν είναι σίγουρα για την ηλικία του ακόμη, αλλά είναι εξαιρετική προσθήκη στη βιβλιοθήκη του! </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB78RzWyPXoG_mS0dxzbxNuBryggacXxsBMiO9oO3clSYhIcYj1uK3iy6jpCHUByTuDTPdwCL3drSfUGd6_Oe99SkMZwrE1zrLZvAz8qKcbE_SZ70Y0OwYw9OFwYsKhVHx1-uqgzyIg3UOgDBDj_wc8_JTsI9Dz13fQsWWzJiTBotoZZM3PeBk7riYPFY/s1000/Shared%20from%20Lightroom%CE%94%20mobile.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB78RzWyPXoG_mS0dxzbxNuBryggacXxsBMiO9oO3clSYhIcYj1uK3iy6jpCHUByTuDTPdwCL3drSfUGd6_Oe99SkMZwrE1zrLZvAz8qKcbE_SZ70Y0OwYw9OFwYsKhVHx1-uqgzyIg3UOgDBDj_wc8_JTsI9Dz13fQsWWzJiTBotoZZM3PeBk7riYPFY/w400-h400/Shared%20from%20Lightroom%CE%94%20mobile.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Ο αρκουδάκος ταξιδεύει στο διάστημα</span></b>, το βιβλίο δώρο της Ιωάννας της zizeloni για τον μικρό Κωνσταντίνο ήταν αυτό το υπέροχο βιβλίο του αρκουδάκου που ξέρουμε και αγαπάμε κι ό,τι έχει γλυτώσει από τα χέρια του μικρού καταστροφέα το ξεφυλίζουμε καθημερινά (κι ότι δεν έχει γλυτώσει, επίσης το ξεφυλίζουμε καθημερινά, τι πάει να πει δεν έχει εξώφυλλο; μια χαρά διαβάζεται και χωρίς αυτό *είπε με έναν λυγμό*) </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4_9hAFZRQWpTNI7TB7G66TcJPvnIka_dm8Xz8sgWPLc_1P4Mz2EBdfe3GuNTlX1OJ30mDu_4pwi-VpvBlWtQZQHAIi14SPt00ncnkO8LyLM4uvpTal3RMKaZh04D8HPmHBVYfPGQOt_tBo5kwSDiDg39UK5_HhRkZvhoCtGoaQWzrpq1jo4WjYvSitvU/s720/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="663" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4_9hAFZRQWpTNI7TB7G66TcJPvnIka_dm8Xz8sgWPLc_1P4Mz2EBdfe3GuNTlX1OJ30mDu_4pwi-VpvBlWtQZQHAIi14SPt00ncnkO8LyLM4uvpTal3RMKaZh04D8HPmHBVYfPGQOt_tBo5kwSDiDg39UK5_HhRkZvhoCtGoaQWzrpq1jo4WjYvSitvU/w369-h400/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="369" /></a></div><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Άουτς!</span></b>, της Ράνχιλντ Σκάμερ, το βιβλίο δώρο από την Σοφία, τη secret Santa μου από τη ΛΑΚ για τον μικρό Κωνσταντίνο ήταν αυτό το μικρό βιβλιαράκι με τον σκαντζόχοιρο. Τη Σοφία την εμπιστεύομαι πολύ στα παιδικά βιβλία, είναι και το αντικείμενό της, <b><a href="https://unepetitebibliophile.wordpress.com/" target="_blank">τσέκαρε εδώ τη σελίδα της</a></b> αποκλειστικά με προτάσεις για παιδικά βιβλία.</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDkNtEmFKGsA2sYtleO7BFZYwt28fstMJDRJxnuA7QOnY9gBUe3kcH2i43QysHHqtdIOraVaFDIEulYim6gQS1FnDiRDsqSRmfDleuirCgPs2mvVbgv4dZQuuRsg39-3_ixfvT79OfynnOYaqWXZmZ4n-CLQsHdM4jOoBCHsO1zWuoG3Q-UiEVHSvnsvA/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(3).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1000" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDkNtEmFKGsA2sYtleO7BFZYwt28fstMJDRJxnuA7QOnY9gBUe3kcH2i43QysHHqtdIOraVaFDIEulYim6gQS1FnDiRDsqSRmfDleuirCgPs2mvVbgv4dZQuuRsg39-3_ixfvT79OfynnOYaqWXZmZ4n-CLQsHdM4jOoBCHsO1zWuoG3Q-UiEVHSvnsvA/w640-h360/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(3).jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το <b><span style="color: #20124d;">Τι κάνει ένα κουνελάκι</span></b>, από εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα, που είχαμε ήδη τη γατούλα της ίδιας σειράς που του αρέσει πολύ, έχει κάθε σελίδα κάτι διαφορετικό στην αφή (άσε που του αρέσουν πολύ οι γατούλες γενικότερα!) και στο πίσω μέρος είχε και τα υπόλοιπα τρία βιβλία, το αρκουδάκι, το σκυλάκι και το κουνελάκι. Ε, σε μια βόλτα μας στη χριστουγεννιάτικη Θεσσαλονίκη το πήραμε κι αυτό, γιατί δε μας φτάνουν όλα τα βιβλία που ΗΔΗ έχουμε στην παιδική μας βιβλιοθήκη και τα διαβάζουμε ΟΛΑ κάθε μέρα!! (εγώ φταίω το ξέρω πως εγώ φταίω!)<br /></div></div><div><br /><p></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #20124d;"><b><span style="font-size: x-large;">Τα βιβλία που χάρισα στα ανίψια μου, τον Γιώργο και τη Μαριλιάννα</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR2X6vzNRzLCW6S2fUhtO4DBk2icLlDsw2yeFe5gY793wHzpuZVdyqTaqDrA9qhT-uczn3EXxnK33jbcTGL_0mIbg5sLR26cSm52X7LO1CVZyWpM9V78cXtpHiC66wKitEsegOoVtIgUwcB1yQ2ij1uHPSNE1DjlZ_p2Xiw2wyYez0uX3bLHf5M010cIA/s1587/d5f43076953697.5c78f5341f5d5%20copy.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="794" data-original-width="1587" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR2X6vzNRzLCW6S2fUhtO4DBk2icLlDsw2yeFe5gY793wHzpuZVdyqTaqDrA9qhT-uczn3EXxnK33jbcTGL_0mIbg5sLR26cSm52X7LO1CVZyWpM9V78cXtpHiC66wKitEsegOoVtIgUwcB1yQ2ij1uHPSNE1DjlZ_p2Xiw2wyYez0uX3bLHf5M010cIA/w640-h320/d5f43076953697.5c78f5341f5d5%20copy.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Πήρα για τον Γιώργο που είναι τεσσάρων και μισό το βιβλίο <b><span style="color: #20124d;">Τα πιο χιονισμένα Χριστούγεννα</span></b> της Jane Chapman και για τη Μαριλιάννα που είναι δύο και μισό το <b><span style="color: #20124d;">Ένα δώρο για τους φίλους μου</span></b>, της Rebecca Harry. Ήταν από όλη μου την αναζήτηση τα δύο βιβλία που sparked joy πραγματικά!<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;">Τα βιβλία που χάρισα στον εαυτό μου</span></b></p><p style="text-align: justify;">Κοίταξε να δεις τώρα τι γίνεται, εμένα δε μου κάθεται καλά χριστουγεννιάτικο δέντρο να μην είναι τίγκα στα βιβλία από κάτω, για μένα. Το πρόβλημα ήταν πως πήρα μέρος σε δύο ανταλλαγές, στις οποίες δε θυμόμουν ΣΕ ΚΑΜΙΑ ποια βιβλία έχω βάλει ως υποψήφια, μάλιστα η μια ανταλλαγή ήταν μετά τα Χριστούγεννα. Οπότε δε μπορούσα να πάρω τίποτα.. πήρα μονάχα τα δύο αυτά που ήξερα πως δεν ήταν σε καμία από τις δύο λίστες:</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRB_5RVaUKibVW6EyEHJxe9zO8mAQmbkIXd7NfsnVkAafaSIjVVZcOWncVwMWERs7rG3WUv8jG1bumztTBRz_U3KszfvmXOH1hCh1DD8oX390lZlGFe7foVj923JqB4db9KCtuLt8nxF_Xw48yxc_9UlaWE49Lx-bL3jiGEQo4lDR3-YNehQ_xXMhSwIg/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(11).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="654" data-original-width="1000" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRB_5RVaUKibVW6EyEHJxe9zO8mAQmbkIXd7NfsnVkAafaSIjVVZcOWncVwMWERs7rG3WUv8jG1bumztTBRz_U3KszfvmXOH1hCh1DD8oX390lZlGFe7foVj923JqB4db9KCtuLt8nxF_Xw48yxc_9UlaWE49Lx-bL3jiGEQo4lDR3-YNehQ_xXMhSwIg/w640-h418/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(11).jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Την <b><span style="color: #20124d;">Αμάρι</span></b>, το πρώτο βιβλίο, το πήρα για τη βαφτιστικιά, το πήρα και για μένα. Έχω ακούσει πολύ καλά λόγια είναι η αλήθεια, από ενήλικες αναγνώστες κιόλας, οπότε το είχα έτσι κι αλλιώς στα πλάνα μου.
</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkWqN0BZZ_YDBOj-G5yf_LITntcak0-VWkw6EdnN-P8rju7opIkKLSExh3EPTC00roi5Hjv9LgJMbeWhX_-K2r-lyEfRfv4ljxlsEE3fLDtJa4zAVfFDxJWm2jdhsTNTQTFwyeSWQwhN9eLM-xxtb4c2l40MKA7HiP3hBKRW-KaGiAahPi9ZeRZHqLa6c/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(5).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="814" data-original-width="1000" height="325" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkWqN0BZZ_YDBOj-G5yf_LITntcak0-VWkw6EdnN-P8rju7opIkKLSExh3EPTC00roi5Hjv9LgJMbeWhX_-K2r-lyEfRfv4ljxlsEE3fLDtJa4zAVfFDxJWm2jdhsTNTQTFwyeSWQwhN9eLM-xxtb4c2l40MKA7HiP3hBKRW-KaGiAahPi9ZeRZHqLa6c/w400-h325/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(5).jpg" width="400" /></a> <br /></div><p></p><p style="text-align: justify;">Το <b><span style="color: #20124d;">τρίτο </span></b>και τελευταίο <span style="color: #20124d;"><b>Σχολομαντείο</b></span>, για τη συνανάγνωση με τα κορίτσια στο instagram που θα γίνει με τη νέα χρονιά.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;">Κι ύστερα με έπιασε μια παράκρουση με το metabook που είχε καιρό να με πιάσει. Θέλεις που όλο αναβάλω τα βιβλία που θέλω να πάρω από εκεί; Θέλεις που πλησίαζε το τέλος της χρονιάς και ΕΠΡΕΠΕ να τα πάρω ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ; Που με τη νέα χρονιά θα ανέβει το κόστος των μεταφορικών τους; (τελικά αναβλήθηκε πάλι μέχρι τις 7 του μήνα) Ε, τέλος πάντων, τώρα πάει! Πήρα οοοολα αυτά:</span></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #20124d;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8hE6ObXG4j2S2AoKPBceYYwhd1jlE62r3m9Z30JZyb23EpB4KQiSisL5DhI7kry4pygPKV7iwRCDPraD2IopNBIuVVeKGge5ccM1p0_J5p3ygoETXiuahgWaPQshvnaLprKU6V33GDYSx3NNEO3rBXsXu-g58HieuzhiET6uYRy6cebD1o8b8e3NhPjI/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(6).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="958" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8hE6ObXG4j2S2AoKPBceYYwhd1jlE62r3m9Z30JZyb23EpB4KQiSisL5DhI7kry4pygPKV7iwRCDPraD2IopNBIuVVeKGge5ccM1p0_J5p3ygoETXiuahgWaPQshvnaLprKU6V33GDYSx3NNEO3rBXsXu-g58HieuzhiET6uYRy6cebD1o8b8e3NhPjI/w400-h384/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(6).jpg" width="400" /></a></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Θανάσιμο Λευκό</span></b>, του Ρόμπερτ Γκαλμπρέιθ (δηλαδή της Ρόουλινγκ) η σειρά με τον ντετέκτιβ Κόρμοραν Στράικ που ΑΓΑΠΩ κι έχω αφήσει καιρό στην άκρη, πρέπει να την προχωρήσω, έχει βγει πλέον και το επόμενο (σε δύο τόμους, αλλά τέλος πάντων!)</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguAaT-Rw8IBkrciGpo37eC4baZbBq1uXTY05lr3ZhrGtJq2pwSSUcS8YVTZge_OMF4bEAW1ZEMqxa6YI2Rz4l0naxM4QI0k25_CPSkASszOgU54IP5noy3vgbZ_tJRd4rvcTX8m5FxQ2W1PiCvV_SKZJ58yv9Lqe_7OHXZkWQw8JneL9EoraJ9I1KLm3E/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(7).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="719" data-original-width="1000" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguAaT-Rw8IBkrciGpo37eC4baZbBq1uXTY05lr3ZhrGtJq2pwSSUcS8YVTZge_OMF4bEAW1ZEMqxa6YI2Rz4l0naxM4QI0k25_CPSkASszOgU54IP5noy3vgbZ_tJRd4rvcTX8m5FxQ2W1PiCvV_SKZJ58yv9Lqe_7OHXZkWQw8JneL9EoraJ9I1KLm3E/w640-h460/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(7).jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Η άλλη Σταχτοπούτα</span></b>, της Τζένιφερ Ντόνελι, που μετά την <b><span style="color: #20124d;">Άλλη Χιονάτη</span></b> που ΛΑΤΡΕΨΑ φέτος, είπα θα το πάρω κι αυτό ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ γιατί ξέρω καλά πως θα το αγαπήσω. Μάλιστα όταν τα έψαξα αυτό είχε καλύτερες κριτικές από το άλλο που για μένα ήταν πεντάστερο ήδη.<br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #20124d;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyMOU5IITqmmKZUMTtUD0duLeqne10W4x3xREZI4pByXAKODyK_CuGOpd0LjXpBE7zWHG_c_MjVrMJGzmjHNKNR8c6wDKUImdXe8ZMcX1YaEUy4gFQ2KIPow0-L2pjnvsOiu9VX_PVTaC-lauvxdYYmZ-E5Z_j5ObEHM6qLfnqekchQlaqseA2tRndlnM/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(9).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="1000" height="454" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyMOU5IITqmmKZUMTtUD0duLeqne10W4x3xREZI4pByXAKODyK_CuGOpd0LjXpBE7zWHG_c_MjVrMJGzmjHNKNR8c6wDKUImdXe8ZMcX1YaEUy4gFQ2KIPow0-L2pjnvsOiu9VX_PVTaC-lauvxdYYmZ-E5Z_j5ObEHM6qLfnqekchQlaqseA2tRndlnM/w640-h454/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(9).jpg" width="640" /></a></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Η μυστηριώδης εταιρία Μπένεντικτ</span></b>, του Trenton Lee Stewart, το πήρα μαζί με το <span style="color: #20124d;"><b>Θανάσιμο Λευκό</b></span> γιατί μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, αν και είναι σειρά 6 βιβλίων, αμετάφραστη μάλιστα και έχει γίνει και σειρά στο Disney+ με δύο σεζόν (μετά κόπηκε γιατί είχε πολύ πιο ψηλές προσδοκίες).<br /></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #20124d;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglmbBUOrBLkeR9HsxgcmmkmxGndo8wilUZz5zKbzeIlfJjTeKBi-vNXntVskARie5BKxIIaQvttc5yFSWf7z4Et1i8yDYbRBsB_i3izbdazqq4RG6CXnCgswGNQIHeInN75bQrDmvSgZHdtbIFiNYENW_haBOBE8OTPLJSHVUn3OylXbR1VS1HD2Ddwf0/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(8).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1000" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglmbBUOrBLkeR9HsxgcmmkmxGndo8wilUZz5zKbzeIlfJjTeKBi-vNXntVskARie5BKxIIaQvttc5yFSWf7z4Et1i8yDYbRBsB_i3izbdazqq4RG6CXnCgswGNQIHeInN75bQrDmvSgZHdtbIFiNYENW_haBOBE8OTPLJSHVUn3OylXbR1VS1HD2Ddwf0/w640-h360/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(8).jpg" width="640" /></a><b><span style="color: #20124d;"> </span></b></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Κόκκινα φύλλα</span></b>, της Πωλλίνα Σίμονς, που το πήρα συμπληρωματικά μαζί με την <b><span style="color: #20124d;">Άλλη Σταχτοπούτα </span></b>γιατί κάπως θέλω να διαβάσω παλιούς αγαπημένους συγγραφείς (βλέπε <span style="color: #20124d;"><b>Μπρούτζινος Καβαλάρης</b></span>) κι επιπλέον μου έκανε ιδανική επιλογή για φθινόπωρο (ε, ούτε ξέρω το στόρι, κάποιοι θα αγαπιούνται το φθινόπωρο φαντάζομαι).</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX1nYACCieAhdD7BQvc0lgWMkMITgU-jvENkYCOsr1mKxTrGZzI5pSI0cbYhVmzg8rl42HZIo1JELWEg6pFX9pod5qWjmY4186QPfv9X5Gc9NYLC3PcsD3FxAVjewB2Io_v2OYmr13IYBclgT-npw0-f0-jxuDNaPnmRJiZkIp4gDEZzZRayXx69xRj0I/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(10).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="711" data-original-width="1000" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX1nYACCieAhdD7BQvc0lgWMkMITgU-jvENkYCOsr1mKxTrGZzI5pSI0cbYhVmzg8rl42HZIo1JELWEg6pFX9pod5qWjmY4186QPfv9X5Gc9NYLC3PcsD3FxAVjewB2Io_v2OYmr13IYBclgT-npw0-f0-jxuDNaPnmRJiZkIp4gDEZzZRayXx69xRj0I/w640-h456/Shared%20from%20Lightroom%20mobile(10).jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Η Σκοτεινή Καρδιά του δάσους</span></b>, της Ναόμι Νόβικ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το πήρα κι αυτό και νομίζω πως μπορώ να πω πως επισήμως έχω όλη τη Ναόμι Νόβικ που έχει μεταφραστεί στα ράφια μου. Μου έχουν πει (οι συναναγνώστριες του Σχολομαντείου) πως είναι πολύ σπουδαίο βιβλίο και πως είναι και πολύ διαφορετικό από το Σχολομαντείο, οπότε είμαι περίεργη να το διαβάσω κι εγώ.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwaq9__J0lUeW6Ha3GtyXY4qgxIUm6N28tqaDQVZxIBP7boDdCOssE9mGWZ2qUc30Ab8snRMx4EFphJ68CjG2EnMQA5ZYCH4hcTkBo3VjScLLoQESug4hTbECGw8K59s6EdbI7ETEvpVYZuaf070HDZ0cQ-8iddGI6DlDk5pwj0AF2FsW5tsQrlt-aJc4/s1000/Shared%20from%20Lightroom%20mobile.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="695" data-original-width="1000" height="445" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwaq9__J0lUeW6Ha3GtyXY4qgxIUm6N28tqaDQVZxIBP7boDdCOssE9mGWZ2qUc30Ab8snRMx4EFphJ68CjG2EnMQA5ZYCH4hcTkBo3VjScLLoQESug4hTbECGw8K59s6EdbI7ETEvpVYZuaf070HDZ0cQ-8iddGI6DlDk5pwj0AF2FsW5tsQrlt-aJc4/w640-h445/Shared%20from%20Lightroom%20mobile.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Ο άρχοντας των δύο κόσμων</span></b> και <span style="color: #20124d;"><b>Το κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο</b></span> του Φίλιπ Πούλμαν, οι δύο συνέχειες της τριλογίας του κόσμου, που είχα διαβάσει παραπολυπαλιά και είναι από εκείνα τα βιβλία που ενδείκνυνται για επανάληψη, μάλιστα για χρόνια τα έβαζα αμέσως μετά τον Χάρι Πότερ σε αξία, δεν τα είχα ποτέ δικά μου, τα είχα δανειστεί (νομίζω από την Κατερίνα, με την οποία ήμασταν πολύ πολύ φίλες στο σχολείο, μετά χαθήκαμε και τώρα τα παιδιά μας είναι συμμαθητές στον παιδικό, η Κατερίνη είναι μικρή. Η Κατερίνα, επίσης, έχει βιβλιοπωλείο!), τώρα έχω όλη την τριλογία και μπορώ να την ξαναδιαβάσω.</p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Το Χόμπιτ</span></b>, του Τόλκιν, το οποίο επίσης έχω ξαναδιαβάσει, τρεις φορές σίγουρα, και θα ξαναδιαβάσω μελλοντικά, αλλά δυστυχώς δεν έχω στα ράφια μου (γιατί τότε στο σχολείο το είχα δανείσει, ούτε θυμάμαι σε ποιον ή σε πόσους, το θέμα είναι πως δε γύρισε ποτέ πίσω) και ήθελα απλά να το έχω στη βιβλιοθήκη μου να μπει μαζί με τον υπόλοιπο Τόλκιν, είναι άλλωστε από τις αγαπημένες μου ιστορίες του... είναι μάλλον η αγαπημένη μου ιστορία του.<br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;">Το εξαιρετικά σημαντικό μου πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι πως θέλω πολλά
από αυτά να τα ξεκινήσω ταυτόχρονα καθώς και να τελειώσω κάποια που έχω
ήδη ξεκινήσει την περασμένη χρονιά και γενικά αισθάνομαι μια καταπίεση
που καθόλου δε μου αρέσει και πρέπει να δουλέψω λίγο με τον εαυτό μου.</span><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;">Από τα βιβλία που θέλω να διαβαστούν άμεσα είναι: Το <b>Μια μέρα τον Δεκέμβρη</b> που διαβαζόταν μέσα στον Δεκέμβρη και θέλω να το τελειώσω (είναι οκέι, δε με χαλάει τόσο), η <b>Τέταρτη Πτέρυγα</b>, που άφησα στη μέση (ναι, το έκανα αυτό το έγκλημα!) γιατί ήρθαν Χριστούγεννα... και θέλω να διαβάσω ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ μέσα στον Ιανουάριο το <b>Θανάσιμο Λευκό</b> (γιατί αγαπώ τον Ιανουάριο να διαβάζω αστυνομικά), το <b>Πιρανέζι</b>, ή και τη <b>Σιωπηλή Ασθενή</b>, τα <b>Κανάλια του Τρόμου</b> (που τα προγραμμάτιζα επίσης για Ιανουάριο), κατά την παράδοση Ιανουάριο διαβάζω <b>Σέρλοκ Χολμς</b> (ίσως διαβάσω μερικές ιστορίες κι όχι ολόκληρο βιβλίο) και <b>Μαίρη Πόππινς</b> (παρομοίως), ενώ αναμένω και τα κορίτσια για να διαβάσουμε το τρίτο <b>Σχολομαντείο</b> προς το τέλος του μήνα. Μόλις έκανα άλλη μια υπερφυσική tbr λίστα; Νομίζω πως ναι. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;">Α! Και το άλλο δε σου το είπα, το έχω ανεβάσει πριν λίγο καιρό στο <b>Tiktok</b>: Θέλω να διαβάζω και βιβλία από τα ράφια μου που ενδεχομένως να έχω ξεχάσει καν πως τα έχω, είναι ένας στόχος για τη φετινή χρονιά. Οπότε κάθισα και σημείωσα όλα τα βιβλία μου που κάθονται και σκονίζονται, τα έγραψα σε μικρά χαρτάκια και τα έβαλα σε μια κούπα. Είπα πως ανά τρία βιβλία που τελειώνω <b>από</b> <b>επιλογή</b>, θα διαλέγω ένα <b>στην τύχη</b>. Έτσι κάπως θα ξεκουνιούνται και αυτά γιατί κι αυτά επίσης θέλω να τα διαβάσω, δεν τα πήρα για ομορφιά. <br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;">Αυτά ήταν όλα κι όλα, ψιλοπράγματα δηλαδή, ιδίως τα βιβλία προς εμένα, χρειάστηκε να κάνω ένα πολύ καλό ξεκαθάρισμα στη βιβλιοθήκη μου, αρχικά βάζοντας σε ένα ντουλάπι τα βιβλία που δεν με ενθουσιάζουν ή δεν προβλέπεται να διαβάσω τώρα στα κοντά και κάποια στιγμή θα κάτσω να ξεχωρίσω μερικά και να τα στείλω στο metabook, άλλος ένας στόχος για τη νέα χρονιά! Καλά από στόχους άλλο τίποτα, αλλά αυτό θα το πούμε αναλυτικότερα την επόμενη εβδομάδα. </span></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #20124d;">Εσύ τι πήρες και τι σου πήραν μέσα στις γιορτές; Τι θέλεις να διαβάσεις τον πρώτο μήνα του 2024;</span></b></p></div>
<iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/0vxh1YDlR0b6cDz5NTWHAm?utm_source=generator&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-27077221151693475832023-12-29T11:31:00.002+02:002023-12-29T11:31:53.162+02:0013 πράγματα που μου έμαθε το 2023<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_btGm7wBtpcv-sJsx-6QIfrLslgrD-V2LzjvmGGsqSaeqJeGE1cKmOmb5T6AVsiVg9nQ_ikMCaoqCGpV8X_VgiWgASX5RtHW4sYf4prBBFfn8q7SSYetiBQ3CGFhWfJrtvQ-8fn_tK4QkEcTXs9xdiUQENMqBOPU_6_MNVsFfIbrijg5mwZ90eBS5ypM/s1440/2023.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_btGm7wBtpcv-sJsx-6QIfrLslgrD-V2LzjvmGGsqSaeqJeGE1cKmOmb5T6AVsiVg9nQ_ikMCaoqCGpV8X_VgiWgASX5RtHW4sYf4prBBFfn8q7SSYetiBQ3CGFhWfJrtvQ-8fn_tK4QkEcTXs9xdiUQENMqBOPU_6_MNVsFfIbrijg5mwZ90eBS5ypM/s16000/2023.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το 2023 φτάνει στο τέλος του και πάντα αυτός ο καιρός αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση (που μπορείς να διορθώσεις με άφθονα μελομακάρονα, βέβαια). Στα πλαίσια του "βάζω στόχους για τη νέα χρονιά" και "πώς θα γίνω καλύτερος άνθρωπος" αποφάσισα να καθίσω λίγο και να αναλογιστώ τι μού έμαθε η χρονιά που φεύγει. </div><p></p><a name='more'></a><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#01 - Μπορείς να ζήσεις και χωρίς τα social!</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAeYKPWxTRH_s-r2VgAZl676GKObwnxzq-BTXpo6lzyR4wH-fBnSKbdh5yRX_ovjzpBcmsu44JaLBtVb5GgMVSJTyypn5biOI0PtVEHmP9Qei6rnifW-R0MUAG7cdp7-f1eByID4vlC0zvd95U0uhCd18GR2OMvVpDh6KcY2jBCOmG8da1pREtA4kOJTU/s1229/1703839198388.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1229" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAeYKPWxTRH_s-r2VgAZl676GKObwnxzq-BTXpo6lzyR4wH-fBnSKbdh5yRX_ovjzpBcmsu44JaLBtVb5GgMVSJTyypn5biOI0PtVEHmP9Qei6rnifW-R0MUAG7cdp7-f1eByID4vlC0zvd95U0uhCd18GR2OMvVpDh6KcY2jBCOmG8da1pREtA4kOJTU/w351-h400/1703839198388.jpg" width="351" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Κάτι που διαπίστωσα από το μικρό social media detox που έκανα τον Αύγουστο και είπα πως θα επαναλάβω τώρα μέσα στις γιορτές. Μάλιστα η ζωή χωρίς τα social είναι πολύ πιο απλή, ξεκούραστη, χαλαρή, με άπλετο χρόνο για να κάνεις όλα αυτά που "δεν προλαβαίνεις".<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: #073763;">#02 - Αν κρατάς όλα σου τα λεφτά δεν μπαίνεις σε σειρά, απλά σιγά σιγά γίνεσαι δυστυχισμένος</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Γιατί πέρυσι προσπάθησα να κάνω σκληρές οικονομίες προκειμένου να μπορέσουμε να γίνουμε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας, και για μερικούς μήνες δεν ξοδεύτηκε ευρώ για τίποτα άλλο πέρα από ανάγκες. Έπειτα από αυτό το διάστημα της αυστηρότητας, του σφιχτού ζωναριού, διαπίστωσα πως: 1ον δεν είχαμε μπει σε σειρά και 2ον ένιωθα κάπως δυστυχισμένη! Πράγμα που με οδηγεί στην επόμενη διαπίστωση:<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#03 - Είναι οκέι να πάρεις πολλά βιβλία μαζεμένα, δε θα συμβαίνει πάντα</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwI5jbBBC4jFGxpkMqWQi3RW_UDfC7JslG3WjIkHlG_qtFf-Ev0Hs9R9wkDWWSA1KAF9z2ySrUjFyirMVzMdZR7H5S8JUI8pgwXL-izwJqcGJqcQ9wATt2K4ekU6DH0AbxmuiG6VUydblHDGEIiRcvGMiRLb_1466bwm7eJLlbknotpxUtQHDeUNXxb4Y/s727/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="592" data-original-width="727" height="522" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwI5jbBBC4jFGxpkMqWQi3RW_UDfC7JslG3WjIkHlG_qtFf-Ev0Hs9R9wkDWWSA1KAF9z2ySrUjFyirMVzMdZR7H5S8JUI8pgwXL-izwJqcGJqcQ9wATt2K4ekU6DH0AbxmuiG6VUydblHDGEIiRcvGMiRLb_1466bwm7eJLlbknotpxUtQHDeUNXxb4Y/w640-h522/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μου συνέβη κάποιες φορές το καλοκαίρι που μας πέρασε, παρά το γεγονός ότι αγοράζω βιβλία συχνά, προφανώς, μπορεί να έρθει καιρός που να πάρω περισσότερα, άλλοτε πάλι μπορεί να πάρω πολύ λιγότερα ή και κανένα. Δεν πειράζει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κι ούτε πειράζει να παίρνω περισσότερα βιβλία απ' όσα προλαβαίνω να διαβάζω (οκέι, αυτό το δουλεύω λίγο ακόμα... κάπως με ενοχλεί η τεράστια εισροή βιβλίων και ενίοτε με μπλοκάρει.)<br /></div><div><br /><p></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#04 - Αν θες να βγεις από readers block κάνε μια συνανάγνωση με τη Σοφία</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Η Σοφία <b><a href="https://www.instagram.com/sofia.tsapa/" target="_blank">@sofia-tsapa</a></b> είναι το ιδανικό buddy read όχι μόνο για να σε βάλει σε σειρά να τελειώσεις ένα βιβλίο ανεξαρτήτου μεγέθους (γιατί έχει πρόγραμμα!) αλλά και για να πιστέψεις ξανά στον εαυτό σου και να πάρεις μπρος. Εμένα με βοήθησε πολύ. Σοφία αν σου έρχονται μπλοκαρισμένοι αναγνώστες σωρηδόν για βοήθεια σου ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη!<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#05 - Με τα ακουστικά βιβλία θα διαβάσεις τα διπλάσια απ' ότι υπολόγιζες, εύκολα!</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Άλλος ένας τρόπος να πάρεις τα πάνω σου αναγνωστικά είναι τα audio books για τα οποία <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/07/where-to-listen-to-audiobooks.html" target="_blank">σου έχω μιλήσει εδώ</a>, που μπορείς να ακούς ενώ κάνεις μια δουλειά ή πηγαίνεις κάπου, και δίχως να το καταλάβεις να έχεις διαβάσει κάμποσα επιπλέον βιβλία απ' όσα θα προλάβαινες υπό άλλες συνθήκες. Με τις επιλογές που υπάρχουν βρίσκεις μάλιστα πολλά σύγχρονα βιβλία που σίγουρα θέλεις πολύ.<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #073763;"><b><span style="font-size: large;">#06 - Το σκυλί σου μπορεί να σε παρατήσει (χωρίς να φταις εσύ)<br /></span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Μέχρι τώρα ξέραμε ανθρώπους να παρατάνε τα σκυλιά τους, σκυλιά να παρατάνε τους ανθρώπους τους δεν χωράει καν στα πλαίσια της κοινής λογικής. Ωστόσο ο δικός μας σκύλος μας παράτησε, μας χώρισε, δε μας ήθελε άλλο, διάλεξε να πάει να μείνει με άλλους ανθρώπους (της οικογένειας) κι όσο κι αν προσπαθήσαμε δεν καταφέραμε να τον κρατήσουμε μαζί μας.</p><p style="text-align: justify;">*η αλήθεια είναι πως ο Άλμπους σύνδεσε κάπως το σπίτι μας με έντονους θορύβους, συγκεκριμένα πυροτεχνήματα, τα οποία φοβάται φριχτά και θεωρεί πως πάντα κινδυνεύει εδώ από αυτά, ενώ στο σπίτι της γιαγιάς του νιώθει ασφαλής. <br /><br /></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#07 - Δεν υπάρχει τρόπος να γλυτώσεις τη γαστρεντερίτιδα κι έχεις 100% έλλειψη D3</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Τη γαστρεντερίτιδα και καμία άλλη ίωση για την οποία δεν έχεις ήδη αντισώματα, αφού μετά τον κόβιντ έχουμε γίνει όλοι μας γνώστες της ιατρικής, ήρθε κι αυτή η διαπίστωση να προστεθεί στις υπόλοιπες. Μπορείς να πάρεις βιταμίνες, μπορείς να ξεκουραστείς, απλά θα το περάσεις πιο χαλαρά, αν εκτεθείς όμως χωρίς αντισώματα, θα κολλήσεις! </p><p style="text-align: justify;">Κι ένα αδύναμο ανοσοποιητικό έχει έλλειψη D3, αφού πρέπει να εκτίθεται στον ήλιο σχεδόν το μισό σου δέρμα χωρίς αντηλιακό καθημερινά για 20 λεπτά (γέλασα όταν το διάβασα! #βρυκόλακας) <br /><br /></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#08 - Οι άνθρωποι έχουμε μόνο ο ένας τον άλλο </span></b><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu6768GLQL3bWx0Z46udhyuMrQTqKdYs3EttYQutVD0V4sN8cz45OsTpHW7fqmTVPzrowFCGefuflxUAlhhwxkclEminc8OzFvwG-yNQcOVTQJCaPhPtg-rkObtFbQYnlEtoKS0CQj1qQmTAi5PkFAmLHk4ovvwnsx6zndWmcV8-fkI13rUlsIMpWlc7E/s765/1703839277609.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="735" data-original-width="765" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu6768GLQL3bWx0Z46udhyuMrQTqKdYs3EttYQutVD0V4sN8cz45OsTpHW7fqmTVPzrowFCGefuflxUAlhhwxkclEminc8OzFvwG-yNQcOVTQJCaPhPtg-rkObtFbQYnlEtoKS0CQj1qQmTAi5PkFAmLHk4ovvwnsx6zndWmcV8-fkI13rUlsIMpWlc7E/w400-h384/1703839277609.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Η διαπίστωση μετά τις φωτιές και τις πλημμύρες κι όλα τα κακά που μας βρήκαν μέσα στο 2023 είναι πως δε μπορούμε σε καμία περίπτωση να βασιστούμε στο κράτος και την πολιτεία, μπορούμε όμως να βασιστούμε ακόμα ο ένας στον άλλο και να είμαστε σίγουροι πως θα αλληλοστηριχθούμε σε μια καταστροφή. Από το υστέρημά μας, ναι, θα το κάνουμε! Αλλά...<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#09 - Οι άνθρωποι έχουμε τρελά κοντή μνήμη (και περιτριγυριζόμαστε από χαζούς!)</span></b><br /></p><p style="text-align: justify;">...τίποτα δεν είναι ρόδινο και ανθηρό, όταν στην πραγματικότητα σε μια μεγάλη πλειοψηφία οι γύρω μας, ενίοτε κι εμείς οι ίδιοι, ξεχνάμε μαθηματικά κάθε τι σημαντικό συνέβη λίγο πριν, εστιάζουμε εκεί που δείχνει το δάχτυλο κι εμπιστευόμαστε ανθρώπους που έχουν αποδείξει πως δεν διαθέτουν όχι ικανότητες, αλλά ούτε καν απλή κοινή συνείδηση. Πανδημία, λάθος χειρισμός, εκβιασμός, διαχωρισμός κόσμου, εμβόλια, θάνατος, φωτιές, πλημμύρες, ΟΣΕ και τόσα άλλα *ΠΟΥΦ* έπαθαν Mandela Effect και αντίο! Δε συνέβησαν ποτέ! Αν κάποιος τα αναφέρει καν είναι Συριζαίος ή τον έτσουξε το 41%. Ας δώσουμε μια αύξηση στους τόσο χρήσιμους υπουργούς αυτής της χώρας!<br />
</p><p style="text-align: justify;"><b><br /><span style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#10 - Η πτήση με αεροπλάνο είναι ΤΟΣΟ εντυπωσιακή!</span></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1b1fDmi7EJYoXD1mgQmLBSNyJirp0AwK0a3ri9_p1zRQp77nKgv1IGcsM8GRBHsaclZiJrXL69M_Qd0WEOP1xU_DkW9NdwT2UCopNzK8PM5GYcHmhdmkRZ-HgQwfMeOZP49R-GqlAK1Q0NmKGyTt_7eOQ5Nav-BtFKlWNVO15a_I5pR4mv425AqCBMFY/s1140/1703839414425.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1140" data-original-width="912" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1b1fDmi7EJYoXD1mgQmLBSNyJirp0AwK0a3ri9_p1zRQp77nKgv1IGcsM8GRBHsaclZiJrXL69M_Qd0WEOP1xU_DkW9NdwT2UCopNzK8PM5GYcHmhdmkRZ-HgQwfMeOZP49R-GqlAK1Q0NmKGyTt_7eOQ5Nav-BtFKlWNVO15a_I5pR4mv425AqCBMFY/w320-h400/1703839414425.jpeg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Εσύ μπορεί να το γνώριζες, εγώ μπήκα φέτος για πρώτη φορά σε αεροπλάνο και δηλώνω εντυπωσιασμένη με αυτή την εφεύρεση! Ναι, γιαγιά, ο άνθρωπος πετάει!! <br /></div></div><div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><br /><span style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#11 - Στη Γερμανία δε μιλάνε ΟΛΟΙ αγγλικά...</span></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7a6XMm51xbVrwgFxNr9kX25ZBMtS7d_3BGiWQyYncnfflfzFoqXGl0MD8cER6xEAOmf-v7WQ_T2MF_n6prJWFfayQVQTYGtw0FhuV27yVFFY26rSP5zc3j6L0DwnwtEUk_q6dpPd_B8nNFsuEDhWoc0kqzMXnO8-OvmrvEaDcDSA2lhWQADIHqvGe0Lg/s4000/1703839443747.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2252" data-original-width="4000" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7a6XMm51xbVrwgFxNr9kX25ZBMtS7d_3BGiWQyYncnfflfzFoqXGl0MD8cER6xEAOmf-v7WQ_T2MF_n6prJWFfayQVQTYGtw0FhuV27yVFFY26rSP5zc3j6L0DwnwtEUk_q6dpPd_B8nNFsuEDhWoc0kqzMXnO8-OvmrvEaDcDSA2lhWQADIHqvGe0Lg/w640-h360/1703839443747.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Λάθος αντίληψη μέχρι που πήγα πράγματι στη Γερμανία και είδα πως αυτό που πάντα λέγαμε για τους Γάλλους ισχύει ΚΑΙ για τους Γερμανούς. Η πραγματικότητα είναι πως ο Έλληνας μιλάει αγγλικά και κάμποσες άλλες γλώσσες για να μπορεί να συνεννοηθεί στο εξωτερικό. Οι υπόλοιποι μιλάνε τη γλώσσα τους κι εσύ κόψε το κεφάλι σου. Χέστηκαν κιόλας.<br /></div></div><div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><br /><span style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#12 - Το γκρίζο ταξίδι θα έχει σκαμπανεβάσματα</span></span></b><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5bk7csEh_5Z8vZw4vxDKWKBDHBtLs2tAJ8YdIU3EdN-Zc9_KNhA_neeXjDKFQBkORfa6GrEwx176XIQ3aGzHwL3vHkAyLz0J4AQoZAHAMhggbPiGoq2DYoxjLxhyphenhyphen9F4tlkyRajpArvh5Vr3oEbhblU7DERGQsCGy7HvOTTuJf0u9h5tk0s37c6d2K6S0/s2925/1703839398798.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2925" data-original-width="2616" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5bk7csEh_5Z8vZw4vxDKWKBDHBtLs2tAJ8YdIU3EdN-Zc9_KNhA_neeXjDKFQBkORfa6GrEwx176XIQ3aGzHwL3vHkAyLz0J4AQoZAHAMhggbPiGoq2DYoxjLxhyphenhyphen9F4tlkyRajpArvh5Vr3oEbhblU7DERGQsCGy7HvOTTuJf0u9h5tk0s37c6d2K6S0/w358-h400/1703839398798.jpg" width="358" /></a></div><div style="text-align: justify;">ΠΟΙΟΣ να μου το 'λεγε πως εν έτη 2023 και στην ηλικία των 35 (!) θα αποφάσιζα να σταματήσω να βάφω τα μαλλιά μου! Εγώ! Που απεχθανόμουν τη λεπτή ασημένια ρίζα που ξεμύτιζε 10 μέρες μετά τη βαφή και μεγάλωνε με συνοπτικές διαδικασίες. Που δε μπορούσα ούτε να καταλάβω εκείνες που ΕΠΕΛΕΓΑΝ να βάψουν γκρι τα μαλλιά τους, ανάμεσα στα τόσα όμορφα διαθέσιμα ζεστά χρώματα. Η απόφαση να σταματήσω την παράνοια του "γρήγορα, κρύψε τη ρίζα μην τη δει κανείς και καταλάβει το πραγματικό χρώμα των μαλλιών σου" ήταν η πιο απελευθερωτική στιγμή του 2023. Το ταξίδι, φυσικά, έχει πότε τις καλές του και πότε όχι, αν σκεφτείς πως πέρασα σχεδόν ένα φθινόπωρο άρρωστη, οπότε ατημέλητη με ρόμπα και γκρίζο μαλλί, όχι και τόσο χάι φάσιον και κουλ 30άρα, όσο υπολόγιζα, πιο πολύ ετοιμοθάνατη γιαγιάκα 99 ετών (περίπου όσο νιώθω μέσα μου δηλαδή!)<br /></div></div><div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><br /><span style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">#13 - Μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ τα θερμόμετρα μετώπου</span></span></b></p><p style="text-align: justify;">Αυτά τα τελευταίας τεχνολογίας, τα ηλεκτρονικά με το φως. Μπορεί να δείχνουν 36,8 και η θερμοκρασία να είναι 39,2, όσο σωστά κι αν τα χρησιμοποιείς και να τα πας δεξιά αριστερά και να τα κάνεις τρεις φορές και να κρατήσεις την πιο ψηλή (ΠΑΝΑΓΙΑΜΟΥ ΜΙΑ ΦΑΚΙΝ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ!!), τα μόνα αξιόπιστα είναι αυτά με τον υδράργυρο που και πάλι στη μασχάλη δείχνουν μισό βαθμό κάτω. Πέτα το!!</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763;">Προφανώς το 2023 μου έμαθε και πολλά πολλά ακόμα, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο σημαντικά. Κυρίως πως για να μάθεις καινούργια πράγματα πρέπει να βγεις από τα συνηθισμένα, να πάρεις ένα ρίσκο, να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο. Αν είχα όντως απορρίψει την ιδέα του ταξιδιού, λόγω κόστους αεροπορικών, θα έμπαινα πιο φτωχή στο 2024. </span><b> </b></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763;"><b>Ελπίζω κι εύχομαι η νέα χρονιά να μας φέρει όμορφες εμπειρίες, καινούργιες και συναρπαστικές, υπέροχα βιβλία και προσεύχομαι, εγώ στο Θεό που πιστεύω, εσύ όπου πιστεύεις-ελπίζεις, να μας προστατεύσει αυτή τη νέα χρονιά από ό,τι μπορεί να μας γκρεμίσει. Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, που με διαβάζεις/ακούς, που με ακολουθείς στα σόσιαλ και με στηρίζεις. Επιστρέφω με βιβλία, λίστες, podcasts, σειρές και ταινίες κι ό,τι άλλο έχω στο μυαλό μου, του χρόνου</b>!</span></p></div>
<iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/3wIpchAnVRbNtV8d5NSETX?utm_source=generator&theme=0&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-88650415164804464502023-12-23T21:26:00.003+02:002023-12-29T15:43:33.258+02:00Ultimate Christmas Bucket List (2023)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkdiozDGHlyIlWT-ATl3AUvq4zuKSI-Dzp4OSoJeTyKCRKeMCtzQDA5LjE9E1So1n2QFTzUmyhZmgab0rVJ9R1wXCgribm5YiS2BWMDInheDq3jBdL14zrAyf3L3OcCZKSAm5ESnPPmSzUn5HJKGrEgALxT1vbu9SPkyEtq8KabnBG6qNAmYkjDoMlYT4/s1440/xxx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkdiozDGHlyIlWT-ATl3AUvq4zuKSI-Dzp4OSoJeTyKCRKeMCtzQDA5LjE9E1So1n2QFTzUmyhZmgab0rVJ9R1wXCgribm5YiS2BWMDInheDq3jBdL14zrAyf3L3OcCZKSAm5ESnPPmSzUn5HJKGrEgALxT1vbu9SPkyEtq8KabnBG6qNAmYkjDoMlYT4/s16000/xxx.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ή πράγματα που θέλω να κάνω τις φετινές γιορτές για την απόλυτη χριστουγεννιάτικη εμπειρία! Φυσικά η απόλυτη χριστουγεννιάτικη εμπειρία θα ήταν να μπορέσω με κάποιον τρόπο μαγικό να ξαναζήσω κάποια παιδικά μου Χριστούγεννα α λα Σκρουτζ, ή να τα ζήσω σα να ήμουν παιδί.. Οπότε χωρίς αυτό το δεδομένο, ας κάνω μια ακόμα κουβαδολίστα! Κάνε κι εσύ!<span></span></p><a name='more'></a><br /><p></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;">Να δω μια αγαπημένη χριστουγεννιάτικη ταινία</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEAM0HUXGqyibSH334Vm8fJBNon_FB61S3K9f4KpQtdfD-dw2i8Dj4krkyt2FNGgkusG5uwYFO8g-Tl4BS0SrI8fBkbvY00Oqagi56Ipk7IErfL-MBR5YqJGrttWURPvNa2rQgkzgqwjcJo-BFCjMdZHlfkEbkLtFFxJffK3kAMZHFcfxNSFcC2sQp-sw/s1920/46988260dd657c12a269c804639718e845780b7027c439ea0d6b2588e5721f17.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEAM0HUXGqyibSH334Vm8fJBNon_FB61S3K9f4KpQtdfD-dw2i8Dj4krkyt2FNGgkusG5uwYFO8g-Tl4BS0SrI8fBkbvY00Oqagi56Ipk7IErfL-MBR5YqJGrttWURPvNa2rQgkzgqwjcJo-BFCjMdZHlfkEbkLtFFxJffK3kAMZHFcfxNSFcC2sQp-sw/w640-h360/46988260dd657c12a269c804639718e845780b7027c439ea0d6b2588e5721f17.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Θα έχεις κι εσύ κάποια που αγαπάς λίγο παραπάνω και ίσως βλέπεις κάθε Χριστούγεννα. Για μένα αυτή είναι το Holiday και θέλω πολύ να τη δω ΚΑΙ φέτος και κάθε χρονιά. Δεν τη βαριέμαι ποτέ. Θέλω το σπίτι της Κέιτ Γουίνσλετ στην Αγγλία! Το θέλω!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #660000;">Να διαβάσω ένα πιο παιδικό βιβλίο</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Επίσης αγαπημένη συνήθεια να διαβάζω βιβλία λίγο πιο... παιδικά μέσα στις γιορτές. Συγκεκριμένα και όπως σου έχω ξαναπεί, διαβάζω σίγουρα (κι εφόσον όλα είναι καλά) ένα βιβλίο από τη σειρά της Νάρνια. Επίσης παλιά διάβαζα κι ένα του Αρτέμη Φάουλ, ώσπου τελείωσαν τα διαθέσιμα μεταφρασμένα και τώρα έχω μια μικρή ελπίδα πως θα τα ολοκληρώσουν γιατί απ' ότι είδα άρχισαν επανέκδοση! Θέλω το παιδικό βιβλίο που θα διαλέξω να διαβάσω να μπορέσω όσο πιο γρήγορα γίνεται, αν γίνεται και με τη μια ακόμα καλύτερα!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><b>Χριστουγεννιάτικο social media detox</b></span></span></p><p style="text-align: justify;">Το σκεφτόμουν από το καλοκαίρι που έκανα το πρώτο μου detox από τα social πως γύρω στις γιορτές των Χριστουγέννων θα το επαναλάβω. Να σου πω την αλήθεια μπορεί και αυτό από μόνο του να με κάνει να νιώσω πλήρως τα Χριστούγεννα όπως ακριβώς τα θέλω. Θα με βοηθήσει ΚΑΙ αναγνωστικά. Το προγραμματίζω για παραμονές Χριστουγέννων, ανήμερα και δεύτερη μέρα, αντίστοιχα και την Πρωτοχρονιά. Ίσως και περισσότερο; Θα δω...<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><b>Να φάω πολύ και οικογενειακά<br /></b></span></span></p><p style="text-align: justify;">Εντάξει, κάπως σίγουρο πως θα υπάρξει πολύ πολύ φαΐ και αυτές τις γιορτές, χωρίς ντροπή και προσοχή, ελπίζω μόνο να με χωράνε όλα αυτά τα ρούχα που μου αγόρασα και μετά τις γιορτές γιατί θα είναι κρίμα! Θέλω οπωσδήποτε ρολό κοτόπουλο ή και χοιρινό και ΠΟΛΛΗ πατατοσαλάτα!<br /></p><p style="text-align: justify;">Θέλω επίσης να χορτάσω κουραμπιέδες και μελομακάρονα, με σοκολάτα παρακαλώ. Μέχρι σκασμού!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;">Να φορέσω κάτι χριστουγεννιάτικο <br /></span><span style="font-size: large;">(και πολύ κιτς!)</span></b></p><p style="text-align: justify;">Που έχω φέτος, χάρη στην Secret Santa μου τη @zizeloni ένα ζευγάρι σκουλαρίκια-χριστουγεννιάτικες μπάλες, που θα φορεθούν ανήμερα και ίσως και την επόμενη μέρα. Μπορεί να φορεθούν κι εκτός σπιτιού! Ναι, αμέ! Φυσικά θα φορεθούν πολύ και οι χριστουγεννιάτικες κάλτσες μου, αφού ούτε και φέτος δέησα να μας πάρω άσχημα χριστουγεννιάτικα πουλόβερ!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;">Να κοιμηθώ πολύ</span></b></p><p style="text-align: justify;">Να χορτάσω ύπνο, τουλάχιστον τις μέρες που θα είναι αργίες και δε θα δουλεύουμε, θέλω να κοιμηθώ μέχρι αργά και να μη σηκωθώ βιαστικά. Φυσικά κάτι τέτοιο οριακά αποκλείεται όταν έχεις ένα δίχρονο, αλλά μπορώ να ελπίζω και να το φαντάζομαι, ε; Μπορώ!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: x-large;">Να πιω τον καφέ μου ζεστό </span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilm2s9md0knsduqm-o6L7qYYIDVtyaNj54P6zanWyz3ujbGXZCGCGO2UL3isJ-KpVd1V4VlyRlrIXQaj8NHQpA8MkAubt-5M-ymxzcRa6pmypgCdFSOWIugDnBrS1jZiUIbK5K-2ce3A0d2aTjvHligB1vQfI_4bMMZnOEoqWf0q2k6jprX_btcskRyPQ/s890/32615d12830a900797069b4603c8c4f6.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="890" data-original-width="735" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilm2s9md0knsduqm-o6L7qYYIDVtyaNj54P6zanWyz3ujbGXZCGCGO2UL3isJ-KpVd1V4VlyRlrIXQaj8NHQpA8MkAubt-5M-ymxzcRa6pmypgCdFSOWIugDnBrS1jZiUIbK5K-2ce3A0d2aTjvHligB1vQfI_4bMMZnOEoqWf0q2k6jprX_btcskRyPQ/w528-h640/32615d12830a900797069b4603c8c4f6.jpeg" width="528" /></a></div><p style="text-align: justify;">Στο σπίτι. Με την κουβερτούλα μου αγκαλιά και το δέντρο και ζέστη! Να πιω και ζεστή σοκολάτα (που ποτέ δεν πετυχαίνω, αλλά έχεις δει κάτι συνταγές ζεστής σοκολάτας στο ίντερνετ που την κάνουν σε κατσαρολάκι και βάζουν μέσα και βανίλια και κανέλα *μπλιαχ* και άλλα πολλά; το σκέφτομαι, χωρίς την κανέλα προφανώς!)<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: x-large;">Να ανοίξουμε τα δώρα μας ανήμερα των Χριστουγέννων</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Το πρωί. Όπως στις ταινίες που τα ανοίγουν Χριστούγεννα και όχι Πρωτοχρονιά. Έχουμε ήδη μερικά, υπάρχουν και κάποια που πρέπει να τυλιχτούν. Ελπίζω να αρέσει αυτό που διάλεξα στον μικρό Κωνσταντίνο... είναι μια πίστα της Hot Wheels που είναι πλυντήριο αυτοκινήτων και μου φάνηκε πως θα του αρέσει.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;">Να παίξουμε επιτραπέζια</span></b></p><p style="text-align: justify;">Που θα μπορούσαμε να παίζουμε όλο το χρόνο, αλλά δεν το έχουμε κάνει συνήθεια (άσε που είμαστε και πάρα πολύ κουρασμένοι συνήθως για να κάνουμε το οτιδήποτε πέρα από το να αποκοιμηθούμε στον καναπέ). Αλλά λίγο Monopoly Άρχοντα των Δαχτυλιδιών θα έπρεπε να παίξουμε έστω μια φορά.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #660000;">Να δούμε φίλους από μακριά</span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMDqon5KMfdHvSUykVCFOUMnZl5em9ZI3ot3gXkLZr_emZU1pGYzJ4qiI0lzc5kDoDFvFdRzv45QXo1QaALfnmiFMS1OYnI0_Ww8K3gktf4G6FDX-zw0YZKeNT3de2glY4OzQRMpmxi17YlR6-oOF-Lr2atxfwdZZV8Z47oV2o29nQsdfo9uJqvTChUn4/s1024/DvM5pOfXcAIaLO-.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMDqon5KMfdHvSUykVCFOUMnZl5em9ZI3ot3gXkLZr_emZU1pGYzJ4qiI0lzc5kDoDFvFdRzv45QXo1QaALfnmiFMS1OYnI0_Ww8K3gktf4G6FDX-zw0YZKeNT3de2glY4OzQRMpmxi17YlR6-oOF-Lr2atxfwdZZV8Z47oV2o29nQsdfo9uJqvTChUn4/w640-h360/DvM5pOfXcAIaLO-.jpeg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Που ελπίζω να μας έρθουν τα κορίτσια από τη Θεσσαλονίκη με τα "αδερφάκια" του Κωνσταντίνου, θα έρθουν σίγουρα και φίλοι από άλλες πόλεις, ΔΕ θα έρθουν οι φίλοι του εξωτερικού γιατί ήρθαν άλλες φορές, ούτε και η Ιφιγένεια θα έρθει αυτές τις γιορτές γιατί έχει έναν μικρούλη πολύ πολύ μικρούλη. <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: x-large;">Να επισκεφθούμε φίλους</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Τώρα μέσα στις γιορτές που δε θα δουλεύουμε όλοι νύχτα μέρα, ίσως βολέψει και πάμε κι εμείς κάποια επίσκεψη σε φίλους που έχουμε να δούμε πολύ πολύ καιρό. <br /><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><b>Να κάνουμε βόλτα στην χριστουγεννιάτικη πόλη </b></span></span></p><p style="text-align: justify;">Να επισκεφθούμε όλα τα γιορτινά που ΔΕΝ έχουμε φέτος στην εξωτική Κατερίνη, καθώς άλλαξε ο δήμαρχος και μάλλον ο προηγούμενος το πήρε κατάκαρδα και μας έχει βουτήξει στο σκοτάδι και την προχειρότητα... Κάποτε είχαμε εκδηλώσεις, τώρα έχουμε τα βασικά και απολύτως απαραίτητα και λέμε κι ευχαριστώ. Αυτά τα βασικά και απολύτως απαραίτητα, θέλω να τα χορτάσουμε (δε θα ΄ναι και τόσο δύσκολο εδώ που τα λέμε...) ιδανικά τρώγοντας και κάστανα, αλλά αυτό είναι άλλο παλιό και ξεχασμένο έθιμο!<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: x-large;">Να κάνουμε βόλτα με το αυτοκίνητο και να δούμε τα στολισμένα σπίτια</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Ακούγοντας χριστουγεννιάτικη μουσική και πίνοντας ζεστή σοκολάτα. Λατρεύω τα όμορφα στολισμένα σπίτια, αν και δεν έχω στολίσει το δικό μας, γιατί δεν το αγαπώ και τόσο για να το στολίσω κιόλας. Και γιατί ώρες ώρες είμαι εντελώς σάπια και δεν ξεκουνιέμαι!<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;">Να αγοράσουμε κάτι χριστουγεννιάτικο για φιλανθρωπικό σκοπό</span></b></p><p style="text-align: justify;">Που παλιά γινόταν κάποια event στην πόλη μου και θέλω να το ψάξω αν και πότε θα γίνουν και φέτος, ώστε να προσθέσω μερικά ακόμη πραγματάκια στα δώρα μου.<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: x-large;">Να πούμε τα κάλαντα και να μας πουν τα κάλαντα</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Άκου τώρα να σου πω πώς την έχω πατήσει. Ο μικρός Κωνσταντίνος δε μιλάει ακόμη ώστε να μπορεί να πει τα κάλαντα. Εμένα δε μου αρέσει να τραγουδάω επ ουδενί! Τα σόγια περιμένουν τον μικρό Κωνσταντίνο να τους πει τα κάλαντα. Το βλέπεις πώς πάει, έτσι; </p><p style="text-align: justify;">Από την άλλη, αυτό που περιμένω κάθε μα κάθε χρόνο, είναι τις παραμονές Χριστουγέννων που βγαίνει μια ομάδα ατόμων της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Κατερίνης (που είναι νομίζω η πιο μεγάλη στην Ελλάδα) και λέει τα κάλαντα το απόγευμα σε κάποια συγκεκριμένα σπίτια, από τη γειτονιά μας περνάει γύρω στις 6 και είναι από τις πιο αγαπημένες μου χριστουγεννιάτικες παραδόσεις! Αν ΔΕΝ τους ακούσω μια χρονιά, θεωρώ λίγο χειρότερα εκείνα τα Χριστούγεννα.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;">Να πάμε μια εκδρομή κάπου χριστουγεννιάτικα</span></b></p><p style="text-align: justify;">Θα μου άρεσε πολύ να πηγαίναμε μια μικρή εκδρομή εκτός νομού, είτε προς Δράμα και Ονειρούπολη, είτε προς Τρίκαλα και Μύλο των Ξωτικών. Ωστόσο είναι κάτι που κάναμε παλιά οικογενειακά και δε ξέρω κατά πόσο θα μου είναι εύκολο...</p><p style="text-align: justify;">Θα αρκεστώ να επισκεφθούμε το χριστουγεννιάτικο Λιτόχωρο και να φάμε πουτίγκα στο αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: x-large;">Να δούμε χιόνι</span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiKFPyn3KVj99H3TmKm-XYay4r-Tkg2rrgwdE7CB-UYRUwRGcv_qnuNKht-e2TQgbcldCFG42Wq49K_vKCeLhFwgi88rTV_giOBszoZXHO0DNJ_M3AXIcWAI00XD5MjpG2qHTZtATb2H4fqy4h6B5D-tlDqILABJLHC1Oqp1rebd7SclVhfm2iDb6w6K8/s776/night-snowy-christmas-italy-new-year-holiday-blurred-background-ai-generated-image-photo.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="776" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiKFPyn3KVj99H3TmKm-XYay4r-Tkg2rrgwdE7CB-UYRUwRGcv_qnuNKht-e2TQgbcldCFG42Wq49K_vKCeLhFwgi88rTV_giOBszoZXHO0DNJ_M3AXIcWAI00XD5MjpG2qHTZtATb2H4fqy4h6B5D-tlDqILABJLHC1Oqp1rebd7SclVhfm2iDb6w6K8/w640-h330/night-snowy-christmas-italy-new-year-holiday-blurred-background-ai-generated-image-photo.jpeg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Αυτό θα ήταν το πιο ιδανικό για τα Χριστούγεννα και τις γιορτινές μέρες. Ίσως αν πάμε κάπου προς το βουνό να δούμε λίγο χιόνι. Όχι, βέβαια, με το Fabia!</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><b>Να καθίσω δίπλα σε τζάκι</b></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEv4cRb7vr9kaCxCW8j9NlJJlXXe9TmtgQAhBZYv_QAl6Kt_WNGhU5cUxB9yDMcOUEFf4QD3MvTs879ZNR68ROPpyao6bAkdc6EM6An6lYoiKCT3SiygmyG0arvtfT8fUY5rlVXvBJNO_bg3GrNW4TSTYsAMp8JU09kvqZ7aRMgl9lp5X6tojLtv5vGP0/s600/586d36e32b1a3c794ea9a6f02e870bf2.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEv4cRb7vr9kaCxCW8j9NlJJlXXe9TmtgQAhBZYv_QAl6Kt_WNGhU5cUxB9yDMcOUEFf4QD3MvTs879ZNR68ROPpyao6bAkdc6EM6An6lYoiKCT3SiygmyG0arvtfT8fUY5rlVXvBJNO_bg3GrNW4TSTYsAMp8JU09kvqZ7aRMgl9lp5X6tojLtv5vGP0/w640-h480/586d36e32b1a3c794ea9a6f02e870bf2.jpeg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Και να διαβάσω, αλλά επειδή το τζάκι που ονειρεύομαι δε θα είναι στο σπίτι μας, αφού δεν έχουμε τζάκι εμείς. Ούτε καν σόμπα. Ας καθίσω απλά δίπλα σε τζάκι. Αναμμένο. Και να είναι Χριστούγεννα! <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: x-large;">Να γράψουμε γράμμα στον Αϊ-Βασίλη</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Βάζω αυτό εδώ τελευταίο, γιατί ο Άγιος Βασίλης τα δώρα τα έχει ήδη φέρει, θα τα ανοίξουμε όπου να 'ναι, αλλά γιορτάζει την Πρωτοχρονιά, οπότε δε θα αγχωθώ, θα γράψουμε ένα γράμμα μαζί με τον Κωνσταντίνο και θα ζητήσουμε αυτά που αγαπάει. Κι ίσως ο Άγιος Βασίλης στείλει πίσω κι εκείνος ένα γράμμα στον μικρό Κωνσταντίνο... όπως έκανε κάποτε στα παιδιά του κυρίου Τόλκιν. Μπορεί. </p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #660000;">Αυτή ήταν η απόλυτη χριστουγεννιάτικη κουβαδολίστα μου για φέτος, ίσως όχι μόνο για φέτος αλλά για κάθε Χριστούγεννα. Αυτά είναι τα βασικά κι όλα τα υπόλοιπα είναι επιπλέον. Πάνω απ' όλα θέλω να περάσουμε όμορφα, με υγεία και χωρίς μαυρίλες χριστουγεννιάτικες. Γιατί κι αυτές τις αισθάνομαι ήδη και προσπαθώ πολύ να μου ρίξω χρυσόσκονη στα μάτια (ψωνίζοντας κυρίως!)</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #660000; font-size: large;">Καλά Χριστούγεννα σου εύχομαι, σε σένα και την οικογένειά σου! </span></b><br /></p>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-3662810142336404932023-12-16T17:15:00.001+02:002023-12-22T11:03:06.208+02:00Τα χριστουγεννιάτικα (και κάτι άλλα) βιβλία του 2023<p></p><p></p><p style="text-align: justify;"></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoahL0G3FlwkA493WfevpP8z1DLqxRfTRVmjne1FVnHpdGKJRB9UJkWnh4cwVNM1n8JJXq1oPKOyGoF_3b9tF785oLaabeGGG76Ajwr0PTHstE5BiRDslrnneRVF7ooGjJTVgXVvHuhM9B6P0vhIPraLDscpXoVOd3SZ-hjIyMy0Pr2BQ_0tB5VM5EEYE/s1440/abc-img-christmas-books.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoahL0G3FlwkA493WfevpP8z1DLqxRfTRVmjne1FVnHpdGKJRB9UJkWnh4cwVNM1n8JJXq1oPKOyGoF_3b9tF785oLaabeGGG76Ajwr0PTHstE5BiRDslrnneRVF7ooGjJTVgXVvHuhM9B6P0vhIPraLDscpXoVOd3SZ-hjIyMy0Pr2BQ_0tB5VM5EEYE/s16000/abc-img-christmas-books.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Όλο αυτό το διάστημα το πριν τα Χριστούγεννα θέλω να διαβάζω πολύ συγκεκριμένης θεματολογίας ιστορίες. Πάμε, λοιπόν, να δούμε μερικά βιβλία που σίγουρα έχει πάρει το μάτι σου εδώ κι εκεί και είναι ό,τι πρέπει για να διαβάζονται δίπλα στο δέντρο παρέα με ένα ζεστό ρόφημα και μια αφράτη κουβερτούλα. Επίσης μπορείς να πάρεις κάποιες ιδέες για να χαρίσεις ένα βιβλίο σε κάποιον φίλο που αγαπάει τόσο το διάβασμα όσο και τις γιορτές! Σου έχω προτάσεις για βιβλία για ενήλικες αλλά και για παιδιά. Οπότε ετοίμασε το πορτοφόλι σου! (Δεν είναι sponsored, αν όμως θέλεις να με σπονσοράρεις με το να μου χαρίσεις κάποιο από αυτά τα βιβλία, ρώτησε με πρώτα γιατί μπορεί να τα 'χω!)<br /></p><span><a name='more'></a></span><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Το βιβλιοπωλείο των Χριστουγέννων</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">της Τζένι Κόλγκαν </span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRqt86sipjUWaO6y3LSrFkAhLLYGATu6HxBXj52ICoBBV2HqkqHcWoZsnT1qirnQ99iZIRe3mkXP40g3O7F6LpKP0Cq2rQ86bBtAfabFDfkkJrbUJPKKNv2EljDBNKgpBni4w2q_cHvVtBiCqdYlhBk3DTH7NMmJuaCapr8M4LH8NRVfvkMaLUeG5BXVs/s1200/9786180152043.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="801" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRqt86sipjUWaO6y3LSrFkAhLLYGATu6HxBXj52ICoBBV2HqkqHcWoZsnT1qirnQ99iZIRe3mkXP40g3O7F6LpKP0Cq2rQ86bBtAfabFDfkkJrbUJPKKNv2EljDBNKgpBni4w2q_cHvVtBiCqdYlhBk3DTH7NMmJuaCapr8M4LH8NRVfvkMaLUeG5BXVs/s320/9786180152043.jpg" width="214" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Η Κάρμεν μόλις έχασε τη δουλειά της και αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό της και να νιώθει μια αποτυχία. Όμως η μητέρα της έχει μια καλύτερη ιδέα, γιατί να μην πάει να μείνει με την ετοιμόγεννη τέλεια-σε-όλα αδερφή της Σοφία, που ζει σε ένα βγαλμένο-από-περιοδικό διαμέρισμα, έτσι ώστε να νιώσει ακόμη μεγαλύτερη αποτυχία; Βέβαια, η Σοφία θα τη στείλει σε ένα καταδικασμένο να κλείσει βιβλιοπωλείο, με την ελπίδα να βρει δουλειά στη μικρή της αδερφή και ίσως να σώσει τον γεροπαράξενο ιδιοκτήτη του. Η Κάρμεν πηγαίνει, κι εμείς βρισκόμαστε αμέσως αμέσως σε ένα πολύ παλιό βιβλιοπωλείο που μετατρέπεται σε θεματικό βιβλιοπωλείο των Χριστουγέννων, στην καρδιά του Εδιμβούργου. </p><p style="text-align: justify;">Δε μπορώ να σου περιγράψω πόσο ιδανικό είναι αυτό το ανάγνωσμα για τις γιορτές, πόσο γρήγορα κυλάει, πόσο κανένα απολύτως κεφάλαιο δε μου φάνηκε άχρηστο, πόσο ευχάριστο είναι και πόσο πολύ το λάτρεψα! Να διαβαστεί από τους λάτρεις των Χριστουγέννων χθες!!<br /></p><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Driving Home for Christmas</span></span><br /><span style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">της Τζοάνα Μπολούρι</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWK8_pA6Y3UgR5Ij6tnAo6DqRr1jPezy9R3VnRLWYAxirhR_-q9Qx3t1VZQxOkIzwO2Fu8zNpWYmLNOH5qTZjb3VwoNOBWS39XHp1eYuhxcXiYX9l8ogO_ZKAGkHe_aBuN-n4V3mU-mEzVGtOED3LZsdDKLRpHkFBdC4tOkdGx5iohjzwFBIk_5UPtNJI/s900/072119.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWK8_pA6Y3UgR5Ij6tnAo6DqRr1jPezy9R3VnRLWYAxirhR_-q9Qx3t1VZQxOkIzwO2Fu8zNpWYmLNOH5qTZjb3VwoNOBWS39XHp1eYuhxcXiYX9l8ogO_ZKAGkHe_aBuN-n4V3mU-mEzVGtOED3LZsdDKLRpHkFBdC4tOkdGx5iohjzwFBIk_5UPtNJI/s320/072119.jpg" width="213" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Σε εντελώς άλλο ύφος, όμως σε εξίσου χριστουγεννιάτικο κλίμα, έχουμε εδώ ένα βιβλίο με ένα ζευγάρι που μετά από 10 χρόνια σχέσης αποφασίζει να χωρίσει, ωστόσο πριν τα τινάξουν όλα στον αέρα, θα πρέπει να περάσουν από τρία γιορτινά οικογενειακά τραπέζια, κάτι που φαίνεται πως θα είναι πολύ επεισοδιακό.<br /></p><p style="text-align: justify;">Αυτό που πραγματικά με κέρδισε στο βιβλίο αυτό, έτσι που είπα πως αυτό θα το πάρω κι ούτε με νοιάζει το θέμα του, ήταν πως ο τίτλος είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου χριστουγεννιάτικο τραγούδι, που μπορώ να το ακούω στο ριπίτ όλη τη γιορτινή περίοδο. Ακόμα δεν έχει διαβαστεί, θέλω πολύ όμως να το προλάβω κι αυτό (γενικά θα δεις πως οι προσδοκίες μου είναι λίγο υψηλές!)</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">Μια μέρα τον Δεκέμβρη</span><br /><span style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">της Josie Silver </span></span><br />(αυτές όλες λες και είναι το ίδιο άτομο!)</b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi064sAATMWEzUiqgDRJWBOeZu__qU4kOH6EAWlteJCiNKYVvIvWfq7muCsEcyhLfTK0Fz2mR4oRURem4KG-pqTdjn_u0qTUhD5x7hlyrkZ4t2hbTFNksFU5YXPjxhflOUZY2HVM2SkiI0r1pKwozMCqxfTmPXJodbmHnoa5xv5UjTCa7Wx7S__2B6u3zI/s791/%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="791" data-original-width="547" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi064sAATMWEzUiqgDRJWBOeZu__qU4kOH6EAWlteJCiNKYVvIvWfq7muCsEcyhLfTK0Fz2mR4oRURem4KG-pqTdjn_u0qTUhD5x7hlyrkZ4t2hbTFNksFU5YXPjxhflOUZY2HVM2SkiI0r1pKwozMCqxfTmPXJodbmHnoa5xv5UjTCa7Wx7S__2B6u3zI/s320/%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7.jpeg" width="221" /></a></div><b></b><p></p><div style="text-align: justify;">Η Λόρι είναι νέα και ρομαντική, μια μέρα του Δεκέμβρη καθώς κάθεται σε ένα κατάμεστο λεωφορείο αντικρύζει τον έρωτα της ζωής της στη στάση έξω από αυτό. Το ξέρει κι αυτή το ξέρει κι αυτός με ένα βλέμμα που ρίχνουν ο ένας στον άλλο. Αυτό το supernatural βιβλίο, λοιπόν, έχει για πρωταγωνίστρια μια άλλη Μπρίτζετ Τζόουνς που θα κολλήσει με ένα φανταστικό μπόιφρεντ για περίπου ένα χρόνο, ώσπου θα τον γνωρίσει επιτέλους, ως το πραγματικό μπόιφρεντ της κολλητής της. Σούπερ. Κάπου εκεί έχω φτάσει.<br /></div><p style="text-align: justify;">Το πήρα τα περσινά Χριστούγεννα που όμως δεν ήμουν αναγνωστικά τόσο δυνατή (αχαχα!) όσο φέτος, οπότε και δεν το πρόλαβα. Το έχω ξεκινήσει, λοιπόν, και είναι το βιβλίο που διαβάζω τώρα. Είναι εύκολο, θυμίζει αμυδρά Μπρίτζετ Τζόουνς, μου λείπει το καστ που δεν έχω κάνει ακόμη, γιατί ξεκάθαρα θα ήταν ωραία ιδέα για ταινία! Υποβόσκει κάτι βαρύ, κάποια απώλεια; κάποια τραγωδία; δεν είμαι σίγουρη, δεν είμαι σίγουρη και αν το θέλω κάτι τέτοιο μέσα στις γιορτές. Βέβαια είναι βιβλίο ευχάριστο, ίσως να μη βαρύνει και τόσο... ελπίζω.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Μικρά πράγματα σαν κι αυτά</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">της Claire Keegan</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHv2eMAhMSxOTCEVPsNFTuSb123BN045vbaY5NEas2yZvna4UFiHXNmmHSU3RQitVpLm_UQrtYP12LSJ22L0xBlEAkXgok9AerEyoZe5gdoLO1HiRf7MJUdh0XRQK0y2br0lER-s_8c1awXTaEvgJ_9s2xM_zMVDCpNb2pvRu1aGam8zpelPJTRQxKjTw/s868/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="868" data-original-width="609" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHv2eMAhMSxOTCEVPsNFTuSb123BN045vbaY5NEas2yZvna4UFiHXNmmHSU3RQitVpLm_UQrtYP12LSJ22L0xBlEAkXgok9AerEyoZe5gdoLO1HiRf7MJUdh0XRQK0y2br0lER-s_8c1awXTaEvgJ_9s2xM_zMVDCpNb2pvRu1aGam8zpelPJTRQxKjTw/s320/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="225" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Χριστούγεννα
στην Ιρλανδία το 1985, με κεντρικό ήρωα έναν πατέρα 5 κοριτσιών,
ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά για να βγάλουν το ψωμί τους, κάπως
Ντίκενς μου κάνει όλο αυτό, δηλαδή ιδανικό ανάγνωσμα για τις γιορτές!<br /></p><div style="text-align: justify;">Το
βιβλίο αυτό το ήθελα από πέρυσι, ακόμα δεν το έχω πάρει η αλήθεια
είναι, κυρίως γιατί δε θυμάμαι τι βιβλία έχω βάλει στη λίστα μου στο
Secret Santa της ΛΑΚ (Λέσχη Ανάγνωσης Κατερίνης) και δε θέλω να πάρω
κάτι που μπορεί να μου χαρίσει ο μυστικός αγιοβασίλης μου. Πάντως είναι
μικρό και όλοι λένε πως είναι τέλειο. Πιστεύω κι εγώ πως θα μου αρέσει
(αν μπορέσω να το διαβάσω και με τη μια θα είναι τέλεια!). Ωστόσο μια
και δεν το έχω ήδη, ίσως να είναι το πιο σίγουρο να μη διαβαστεί ούτε τα
φετινά Χριστούγεννα.<br /><br /></div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">Σκοτεινές ιστορίες Χριστουγέννων</span><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">του Κωνσταντίνου Παλίλη<br /></span></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZjxTK5NjvvX1K-QDCa7FJqBl0DlMFDNcD3pWhvM1Z3qROMh2Z9NFrhX9Bq2Md6FqU65R3hL39Q5E4yRVCXCKeO2bmYHiPWhDQJTKUFVSNRUfNSWMbRA5i82U8KVuxF5ZtZfG3_NrVDeawHn-ubWFpbYpoYy06fV7wxBzZ_LGFCPbhyphenhyphenCSwDP5Tab1QgJw/s275/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="275" data-original-width="183" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZjxTK5NjvvX1K-QDCa7FJqBl0DlMFDNcD3pWhvM1Z3qROMh2Z9NFrhX9Bq2Md6FqU65R3hL39Q5E4yRVCXCKeO2bmYHiPWhDQJTKUFVSNRUfNSWMbRA5i82U8KVuxF5ZtZfG3_NrVDeawHn-ubWFpbYpoYy06fV7wxBzZ_LGFCPbhyphenhyphenCSwDP5Tab1QgJw/w213-h320/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" width="213" /></a></div><p style="text-align: justify;">Πάνμικρο βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε φέτος, με επίσης πάνμικρες ιστορίες τρόμου που τοποθετούνται στην Αθήνα. Έχω διαβάσει μερικές και ο σκοπός είναι να διαβάζω μια κάθε βράδυ. Η πρώτη ήταν κάπως καλή, όπως και η τρίτη και η τέταρτη (μέχρι εκεί έχω φτάσει). Η δεύτερη ήταν ΤΟΣΟ κακή που με ξενέρωσε αρκετά, τόσο που σκέφτηκα να παρατήσω όλο το βιβλίο κι ας είναι μικρό (οκέι δε θα το κάνω, αλλά έχασε δύο αστεράκια για τη δεύτερη ιστορία!). Όλες ως τώρα είναι με φαντάσματα (πολύ θετικό για μένα!!)<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">The Winter Riddle</span><br /><span style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">του Sam Hooker</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOMaJvyn_mlTy4s1IxwVJoEHGyxzUMUnuDmIjJH5lWQFPAQntlYAlX_pxqwVIFr6YPgq9pFZsceb_GRFtE1EkLdMEXzP2sDxq58_Lm1fsbKpBkGLZiPEp0ixZ27K8AR3xQr6dOgCaD1kLv7uMhGa0zGdSaRqQzbHXA8gz2nFtfJyspJbcp3H9LCx9-QSo/s500/42404300.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="333" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOMaJvyn_mlTy4s1IxwVJoEHGyxzUMUnuDmIjJH5lWQFPAQntlYAlX_pxqwVIFr6YPgq9pFZsceb_GRFtE1EkLdMEXzP2sDxq58_Lm1fsbKpBkGLZiPEp0ixZ27K8AR3xQr6dOgCaD1kLv7uMhGa0zGdSaRqQzbHXA8gz2nFtfJyspJbcp3H9LCx9-QSo/s320/42404300.jpg" width="213" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Το αγγλικό βιβλίο της παρέας (των βιβλίων μου) είναι αυτό εδώ το μικράκι που πήρα επίσης πέρυσι και δεν πρόλαβα (ξέρεις, με το που περνάνε οι γιορτές ό,τι δεν έχει διαβαστεί τσουπ μπαίνει στο ντουλάπι, ούτε ΚΑΝ στο ράφι! Παύει να υπάρχει για τους επόμενους 11 μήνες). Είναι μια διαφορετική ιστορία με τη μάγισσα του χειμώνα κι έναν πολύ μπαντάς αγιοβασίλη, κάποιους βίκινγκς, κι έναν ultimate κακό που προσπαθεί να κατακτήσει τον Βόρειο Πόλο. Φαίνεται αστείο.<br /></p><p style="text-align: justify;"> <br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #990000;">Ο ασημένιος θρόνος (Νάρνια) </span></span><br /><span style="color: #274e13; font-size: large;">του Κ.Σ.Λιούις</span></b><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivIBWw7OexXgPMMcOnwuD0RD6aR3VUMICR12gti4z0OIL8o2dMlWeUbntBpyHrM9H-yPLnuM1SpjrmrwMZvBnho4Z-qSC9JecbI64po_SWy7PkmmmUicCfk2U7iIy9e0oFZ5sevI8DGuQAFXju0t8gJmtNvsUeyyMRAM0wHa8k5PmlHyuoZCY1GJBdx10/s950/s3.gy.digital_klapsinakis_gr_uploads_asset_data_48274_117.864_1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="950" data-original-width="652" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivIBWw7OexXgPMMcOnwuD0RD6aR3VUMICR12gti4z0OIL8o2dMlWeUbntBpyHrM9H-yPLnuM1SpjrmrwMZvBnho4Z-qSC9JecbI64po_SWy7PkmmmUicCfk2U7iIy9e0oFZ5sevI8DGuQAFXju0t8gJmtNvsUeyyMRAM0wHa8k5PmlHyuoZCY1GJBdx10/s320/s3.gy.digital_klapsinakis_gr_uploads_asset_data_48274_117.864_1.jpg" width="220" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Είναι μια παράδοσή μου να διαβάζω ένα βιβλίο της σειράς μέσα στις γιορτές (ιδανικά μεταξύ Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιάς) και το κάνω κάθε Χριστούγεννα σχεδόν, αν εξαιρέσεις κάποιο μπλοκάρισμα τη μια, κάποιο φριχτό γεγονός την άλλη, έχω φτάσει αισίως στο 6ο από τα 7 βιβλία της σειράς (μη με ρωτήσεις αν τα διαβάζω με τη χρονολογική ή τη σειρά έκδοσης, ήμαρτον Παναγία μου, τα διαβάζω με βάση τον μικρό αριθμό στη ράχη τους!). </p><p style="text-align: justify;">Σε αυτή την έκτη συνέχεια δεν έχουμε πλέον τα τέσσερα αδέρφια πρωταγωνιστές,δεν ξέρω καν αν έχουμε τον πρίγκιπα Κασπιανό, μια και στη Νάρνια ο χρόνος κυλάει διαφορετικά από τον δικό μας κόσμο. Έχουμε τον ξάδερφο... Ευστάθιο στη μετάφραση, Γιούστας στο πρωτότυπο (Χριστέ!) και μια νέα ηρωίδα, σε αυτή την περιπέτεια. Καλά θα πάει αυτό, αν δε βγάλω φλύκταινες να διαβάζω τρεις την ώρα το μεταφρασμένο όνομα!</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Τα Χριστούγεννα και άλλες χριστουγεννιάτικες ιστορίες</span></span><br /><span style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">του Τσέχωφ</span></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAOQ_mSgyyKd-WjBY5C_SLf4azTgXmEks57ex96N1zMliKDNeTo9yT585Yhx_3GYDkdCFrrPsgBhmfkXn5N4-4FqlDER39uPYht1PYsPy6sDtsMmk-NJMOs4S3hZMZ7agtfVblbBU8G_QsveA7mXn3UgvtcbAo9s0VwiIbYpaMs97MKyRlE0LrCRezl3A/s1600/56346287.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1064" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAOQ_mSgyyKd-WjBY5C_SLf4azTgXmEks57ex96N1zMliKDNeTo9yT585Yhx_3GYDkdCFrrPsgBhmfkXn5N4-4FqlDER39uPYht1PYsPy6sDtsMmk-NJMOs4S3hZMZ7agtfVblbBU8G_QsveA7mXn3UgvtcbAo9s0VwiIbYpaMs97MKyRlE0LrCRezl3A/s320/56346287.jpg" width="213" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Όχι πως είναι μια εξαιρετικά ιδανική περίπτωση να διαβάσω έναν κλασσικό Ρώσο συγγραφέα, ούτε πως είναι παραδοσιακές ιστορίες για παιδιά σε ένα πάρα πολύ μικρό βιβλιαράκι (που είναι εκτός των άλλων και πολύ όμορφο) αλλά θέλω πάρα πολύ να διαβάσω το βιβλίο αυτό ανήμερα των Χριστουγέννων, το απόγευμα, μετά το πολύ φαγητό, με ζεστή σοκολάτα, κουβερτούλα και χριστουγεννιάτικη μουσική! Στη Ρωσία έχει και πάρα πολύ χιόνι (ελπίζω ωστόσο να μην πεθαίνουν από το κρύο όλα τα παιδιά σε αυτές τις πέντε ιστορίες που περιλαμβάνει το βιβλίο...)<br /></p><p style="text-align: justify;">Η φίλη Χαρά στο instagram (<a href="https://www.instagram.com/readoclock.gr/">@readoclock.gr</a>) είχε μια σκέψη που κάπως με προβλημάτισε και από τότε που τη μοιράστηκε μου τριγυρίζει όσο να 'ναι το μυαλό. Θέλει, λέει, να φτιάξει μια ωραία μεγάλη συλλογή με χριστουγεννιάτικα βιβλία για τη μικρή της, που δε θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα πάει να τα πάρει όλα μαζί (φυσικά!) αλλά θα τα παίρνει σιγά σιγά και θα φτιάχνει τη βιβλιοθήκη της μέχρι να φτάσει σε ηλικία να μπορεί να τα διαβάσει. Κάτι που κάπως κι εγώ κάνω, αλλά όχι ακριβώς, γιατί σε γενικές γραμμές αποφεύγω να παίρνω στον μικρό μας καταστροφέα βιβλία που μπορεί να σκίσει. Θα μου πεις, δε θα του τα δώσεις ακόμη, σωστά! Αυτό το κάνω ήδη με κάποια. Οπότε να κάποια βιβλία που μου έχουν τραβήξει την προσοχή και θέλω για τον μικρό Κωνσταντίνο τα φετινά Χριστούγεννα:<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Χριστουγεννιάτικα Παραμυθοτράγουδα</span></span><br /><span style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">εκδόσεις Σαββάλας</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUE_Fb4N8YEIthxRNHBuW4ShQBF7odPoeus85BsQa38YX8pBbwSC6ubgEQcaS8sw7sxIAhgOO3Q2L19B3mfQJo5z6FdLoaSKJEXrtmXTO7hZ6ZGnWeptL8uXxZBsgHKDPF9-uKKeGIv0YA77pOkMWyi4ABClX9_InFEY9JfsSpdQwNiE7qdf5kPyhaSbY/s1500/11-1500x1500.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1100" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUE_Fb4N8YEIthxRNHBuW4ShQBF7odPoeus85BsQa38YX8pBbwSC6ubgEQcaS8sw7sxIAhgOO3Q2L19B3mfQJo5z6FdLoaSKJEXrtmXTO7hZ6ZGnWeptL8uXxZBsgHKDPF9-uKKeGIv0YA77pOkMWyi4ABClX9_InFEY9JfsSpdQwNiE7qdf5kPyhaSbY/s320/11-1500x1500.jpg" width="235" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Έχει εικονογράφηση του Tony Wolf που βρίσκω πως σχεδίαζε ονειρεμένα αν είσαι παιδί (όχι μόνο αν είσαι παιδί), τόσο που ούτε που με νοιάζει η ιστορία. Μικρή απλά χάζευα τις ζωγραφιές του με τις ώρες!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Χριστούγεννα με τα ζωάκια της Βηθλεέμ</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">εκδόσεις Άθως</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1FjahyHEfgjZSacmSZGathU1W439l-CYe5BiSvNs7nvanD4CoDCIr5gHqYNr0Llj3rvvMYDtl_sosoEyHPB0vCpETMfe4q73a0TUSteltY8n-yMLdmtbwzFDgXEM-6v6YoGzjnlBWwg5_hEa2nSZFJomjHZ2biYZJ5Cw51U_PsNLwxqQSUCCQLSB1fMw/s1200/655099F2DFAEDD7D8E257B367E967FD7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1090" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1FjahyHEfgjZSacmSZGathU1W439l-CYe5BiSvNs7nvanD4CoDCIr5gHqYNr0Llj3rvvMYDtl_sosoEyHPB0vCpETMfe4q73a0TUSteltY8n-yMLdmtbwzFDgXEM-6v6YoGzjnlBWwg5_hEa2nSZFJomjHZ2biYZJ5Cw51U_PsNLwxqQSUCCQLSB1fMw/s320/655099F2DFAEDD7D8E257B367E967FD7.jpg" width="291" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αυτό μπορεί να είναι και για φέτος, αν οι σελίδες του είναι χοντρές και ανθεκτικές στην καταστροφή. Έχει ζωάκια, είναι και το πιο θρησκευτικό της λίστας, ό,τι πρέπει!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Το πολυκατάστημα των Χριστουγέννων</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh2yLNVwjDfSMA8I5gl50dbsdSuy30bLJDCn8i9vgnPEDYI4BlksLYYSv93LV6eDyNWCbJjBW8rE9g8OAhYeDA5mQY0UVcRmr1bH2SbPQTJIr6G3n90ncaNRtgVzB338szcDnWwYPvZ-Nsqvh4ceUoZxPXUtuF722nlXfcLGLdLidjoJEb0hbMnJbeZSg/s1200/20211013155050_4bbd703c.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1035" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh2yLNVwjDfSMA8I5gl50dbsdSuy30bLJDCn8i9vgnPEDYI4BlksLYYSv93LV6eDyNWCbJjBW8rE9g8OAhYeDA5mQY0UVcRmr1bH2SbPQTJIr6G3n90ncaNRtgVzB338szcDnWwYPvZ-Nsqvh4ceUoZxPXUtuF722nlXfcLGLdLidjoJEb0hbMnJbeZSg/s320/20211013155050_4bbd703c.jpeg" width="276" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ίσως φταίει που το βλέπω πολύ συχνά και παντού, αλλά πόσο όμορφο φαίνεται αυτό το βιβλίο. Η ιστορία αφορά τον μικρό Ορφέα που δεν πιστεύει στα Χριστούγεννα, ώσπου βρίσκεται μπροστά σε ένα μαγικό πολυκατάστημα που το έχουν πολικές αρκούδες. Κι επειδή εμένα αυτό κάπως μου φέρνει στο μυαλό το "Αστέρι του Βορρά" (if you know, you know!) κάπως το θέλω! <b></b></p><p style="text-align: justify;"><b><br /></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Παραμονή Χριστουγέννων με 11 ήχους</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">εκδόσεις Σαββάλας <br /></span></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXLRM6BGJbi4CUWshvMujb1nh3-LuZZXYLtUc9V3Nb-Ee8BYy2fWWrXFHpeTX5HBrQBRYAgOJGhMCxpzijjrwLal8rAYjWbxn2wU3qxIKlGeefMEjsD4fIjonNmR_DQ5D_9vt-TIK9zEJdgAN-gnfak1gPITuNQNrACKBfpZD1CKVfpQXogwXfQ-Ls5Io/s590/20231101145707_paramoni_christougennon_me_11_ichous.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="579" data-original-width="590" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXLRM6BGJbi4CUWshvMujb1nh3-LuZZXYLtUc9V3Nb-Ee8BYy2fWWrXFHpeTX5HBrQBRYAgOJGhMCxpzijjrwLal8rAYjWbxn2wU3qxIKlGeefMEjsD4fIjonNmR_DQ5D_9vt-TIK9zEJdgAN-gnfak1gPITuNQNrACKBfpZD1CKVfpQXogwXfQ-Ls5Io/s320/20231101145707_paramoni_christougennon_me_11_ichous.png" width="320" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αυτό αγοράστηκε και το περιμένω... ακόμα... το είχα δει τυχαία μια μέρα στο Public της εξωτικής Κατερίνης και μου άρεσε πραγματικά πολύ η εικονογράφηση. Έχει σκληρές σελίδες, ήχους, είναι κάτι που θα εκτιμηθεί θεωρώ φέτος κιόλας (το περσινό αντίστοιχο βιβλίο, βέβαια, έχει χωριστεί σε δύο τόμους, τον πρώτο και τον δεύτερο...)<br /><b><br /></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">Το κουτί του Αϊ-Βασίλη</span><br /><span style="color: #274e13;"><span style="font-size: large;">εκδόσεις Susaeta</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwXCgeowXJVQ8B5SlwyMcxgu5aFPe9GJePGLNtGi0sctZBJMdTDhUjRrnguJqfybYJn_1XnlQJVI-d1Gq_4e13JRl7FDKk5eOMzi34v_7sdfmxUxjp0zwADnnmHTsEhoPGvcqB2sQv-YgwrTK4kl0RiiJtO_JZOQ6nv4xsw1I-2QsRCff0PlatE9SsIVA/s907/269.2063.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="907" data-original-width="856" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwXCgeowXJVQ8B5SlwyMcxgu5aFPe9GJePGLNtGi0sctZBJMdTDhUjRrnguJqfybYJn_1XnlQJVI-d1Gq_4e13JRl7FDKk5eOMzi34v_7sdfmxUxjp0zwADnnmHTsEhoPGvcqB2sQv-YgwrTK4kl0RiiJtO_JZOQ6nv4xsw1I-2QsRCff0PlatE9SsIVA/s320/269.2063.png" width="302" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αυτό είναι ένα κουτί με μικρά βιβλία μέσα, αλλά το θεωρώ ένα βιβλίο γι' αυτή τη λίστα (girl math), φαίνεται κάπως αστείο, τα βιβλία είναι μικρά και τέσσερα, δεν ξέρω αν είναι με μαλακές ή σκληρές σελίδες ωστόσο, θα το μάθω μόλις το πάρω στα χέρια μου! Είναι για δύο ετών και πάνω, οπότε υποθέτω σκληρές σελίδες...<b></b></p><p style="text-align: justify;"><b><br /></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">5 Νύχτες για τα Χριστούγεννα</span><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">του Τζίμι Φάλον (εκδόσεις Μεταίχμιο)</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvZD7Kc5fVhfFOjxHu1bp-pnsLFmbyJn2FLu1AKbFABxSnC-V3FDr_1scgf3vxhRHO2hpizNdS9TbHYIjRFG_qvSoLNhgqqnFLsahkc8OIHNY-lCGUvAW7kCJVLQOITrEJ2jP7yc_xODObhsF1C_6b9B1BHXw6DJ8K2Kb-1zJvsWWPax6TY6P-wb3IOng/s1313/978-618-03-2790-8_3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1313" data-original-width="1020" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvZD7Kc5fVhfFOjxHu1bp-pnsLFmbyJn2FLu1AKbFABxSnC-V3FDr_1scgf3vxhRHO2hpizNdS9TbHYIjRFG_qvSoLNhgqqnFLsahkc8OIHNY-lCGUvAW7kCJVLQOITrEJ2jP7yc_xODObhsF1C_6b9B1BHXw6DJ8K2Kb-1zJvsWWPax6TY6P-wb3IOng/s320/978-618-03-2790-8_3.jpg" width="249" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αυτός ο Τζίμι Φάλον βγάζει πάντα κάτι τα Χριστούγεννα (φέτος έβγαλε ένα τραγούδι) και γενικά τον συμπαθώ μπορώ να πω αρκετά (επίσης νέος ήταν παραδόξως πολύ γοητευτικός!! Ψάξτον!). Αυτό το μικρό βιβλίο το έβγαλε πέρυσι ή πρόπερσι, δεν το βλέπω δηλαδή πρώτη φορά και μου άρεσε εξ'αρχής. Νομίζω καλά θα κάνω να το πάρω πριν περάσουν κι άλλα χρόνια και πάψει να είναι τάση και δεν το βρίσκω πουθενά! Η ιστορία είναι με ένα παιδάκι που μετράει αντίστροφα για τα Χριστούγεννα.</p><p style="text-align: justify;"><b><br /></b></p><p style="text-align: left;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">Το χριστουγεννιάτικο δέντρο του κύριου Γουίλομπι<br /></span><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">εκδόσεις Άγκυρα</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_oX3stun_EVVShyphenhyphenNOejYvP6wZ02Ydnn1S7AoGYNYe0HbHEv0Ub1rwfeiEZGFTO2oUkQQM1DB5V4XeCzJu94ygWMBTKk9B9zQ5bvAQwVzZuDU8bNKQxMZm9YP1u1lsVCI4lwnuB-kBhwuzfIbNp-WIWfmgAX73Vzn6pEbJy_pCfeNiovDvpwIQNqmn5_Q/s1000/20200219113508_to_christougenniatiko_dentro_tou_kyriou_gouilompi.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="756" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_oX3stun_EVVShyphenhyphenNOejYvP6wZ02Ydnn1S7AoGYNYe0HbHEv0Ub1rwfeiEZGFTO2oUkQQM1DB5V4XeCzJu94ygWMBTKk9B9zQ5bvAQwVzZuDU8bNKQxMZm9YP1u1lsVCI4lwnuB-kBhwuzfIbNp-WIWfmgAX73Vzn6pEbJy_pCfeNiovDvpwIQNqmn5_Q/s320/20200219113508_to_christougenniatiko_dentro_tou_kyriou_gouilompi.jpeg" width="242" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αισθάνομαι πως πρέπει να τον ξέρω τον Ρόμπερτ Μπάρι και τον κύριο Γουίλομπι και τον συγγραφέα του, αλλά δεν μου έρχεται κάτι... Το χριστουγεννιάτικο δέντρο του ήρθε με κούριερ αλλά είναι πολύ ψηλό και ζητάει από τον μπάτλερ του να κόψει την κορυφή του. Μπορεί να μη σου έχει κάνει κάποιο κλικ, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ και θέλω να το πάρω. Ενδεχομένως κάποια από τα βιβλία αυτά να γίνουν και δώρα σε τίποτα φίλους και ανίψια, θα φανεί! <b></b></p><p style="text-align: justify;"><b> </b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;"><span style="font-size: x-large;">Κάθε Μέρα Χριστούγεννα</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: #274e13;">εκδόσεις Διόπτρα</span><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimGwqodyFrOEkZsFHWgfsXk79vaJCBup0j6MLlsWzqkGJK_pbD8Fzd89bbscifnIsliIUPSsSfl2IT7Rbhs_udUY7J3WsGuj5z2DPzadDBB-u8hKhRNjr6KJudQLJXH1eMKBnikeYRXrO6BqX-bichLIqtS5Fo_qxpaFNwzZ-__xOgNdfYeFcB4ZS7DeY/s1878/220444.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1878" data-original-width="1600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimGwqodyFrOEkZsFHWgfsXk79vaJCBup0j6MLlsWzqkGJK_pbD8Fzd89bbscifnIsliIUPSsSfl2IT7Rbhs_udUY7J3WsGuj5z2DPzadDBB-u8hKhRNjr6KJudQLJXH1eMKBnikeYRXrO6BqX-bichLIqtS5Fo_qxpaFNwzZ-__xOgNdfYeFcB4ZS7DeY/s320/220444.jpg" width="273" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Άλλο ένα βιβλίο που με κέρδισε από την εικονογράφηση κι επειδή τον κεντρικό ήρωα τον λένε Πιπίνο και μου φάνηκε αστείο (όχι πως θα το διαβάσω, ο Κωνσταντίνος έχει έναν δικό του ορισμό του speed reading). Είναι, λέει, για να μάθουμε το νόημα των Χριστουγέννων, που λέγε λέγε ε, κάποια στιγμή θα το μάθουμε πού θα πάει!<b><br /></b><br /></p><p style="text-align: justify;">Ορίστε, 8 βιβλία για τη μαμά και 8 για τον μικρό Κωνσταντίνο. Είμαι δίκαιη! Τώρα, άμα θα βάλω 8 βιβλία κάτω από το δέντρο "για τον μικρό Κωνσταντίνο" θα βρω τον μπελά μου, το ξέρω, αλλά θα μείνει μεταξύ μας αυτός ο στόχος της Χαράς για τη βιβλιοθήκη του παιδιού. Μην το πες στον χάζμπαντ πως από δω και μπρος θα παίρνω όποιο βιβλίο μου κάνει το κλικ και θεωρώ πως θα αρέσει μια μέρα στον μικρό! Ακόμη κι αν αυτή η μέρα είναι μετά από κάποια χρόνια...</p><p style="text-align: justify;"><b>Έχεις διαβάσει κάποιο από αυτά; Πρότεινέ μου κάποιο αγαπημένο χριστουγεννιάτικο βιβλίο είτε για ενήλικες είτε για παιδιά, είμαι ανοιχτή σε όλες τις ηλικίες!!</b><br /></p><p><br /></p>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-14662642532846346572023-11-24T11:24:00.002+02:002024-02-24T11:26:07.962+02:00Για όνομα του... δράκου!<div><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5IKZaaJDj-WDQfSV9t-BOHf5HRHvbUzrwprIx4tS5kv44iAWGABW9YDgoENzMN01VUaEUNxg_yG9QUGxjcq_HXuRpMjz9NPy5z_WqQW5aQqJuGPqrp4O1HfWESgdxQTpghvvx6EirxLsq46-fUuJMyWdxNi9c4qf3n0R0zP5HfDwIrafrTOBemM6jWe8/s1322/kgic93z51hx91.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="1322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5IKZaaJDj-WDQfSV9t-BOHf5HRHvbUzrwprIx4tS5kv44iAWGABW9YDgoENzMN01VUaEUNxg_yG9QUGxjcq_HXuRpMjz9NPy5z_WqQW5aQqJuGPqrp4O1HfWESgdxQTpghvvx6EirxLsq46-fUuJMyWdxNi9c4qf3n0R0zP5HfDwIrafrTOBemM6jWe8/s16000/kgic93z51hx91.png" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ωραία. Το Fourth Wing με έκαψε λες και δεν αγαπούσα ήδη τις ιστορίες με δράκους, λες και είχα ανάγκη από λίγο σπρώξιμο, όχι, μια χαρά τις αγαπούσα ήδη και τις κυνηγούσα όποτε έπαιρνε το μάτι μου κάποια από αυτές. Δε ξέρω αν έφταιξε κάποτε ο κύριος Παολίνι γι' αυτή την αγάπη, ή πολύ απλά ο πολύ αγαπημένος μας Καθηγητής (aka Τόλκιν), μπορεί μέχρι και η Ρόουλινγκ να έφταιξε ή ίσως αγαπούσα τους δράκους από πάντα και δεν έφταιξε κανείς από όλους αυτούς, παρά μόνο έθρεψαν την αγάπη μου για αυτά τα υπέροχα πλάσματα.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><b><br /><span style="font-size: x-large;">Οι δράκοι ως ιστορικά πλάσματα </span><span style="font-size: large;"><br />(γουατ ντου γιου μιιν;;;;)</span></b><br /></p><p style="text-align: justify;">Ναι, τι νομίζεις πως θα σου πω εδώ; Έχω κάνει ολόκληρη έρευνα σεπαρακαλωπολύ γι' αυτά τα πλάσματα που υπάρχουν από τόσο παλιά, από το μεσαίωνα θα νόμιζες, αλλά πάνε ακόμη πιο πίσω στην αρχαία Ελλάδα παρακαλώ, αν και τα πιο πολλά δικαιώματα έχει η Κίνα, όπου άκου να δεις, ο δράκος ήταν κάτι καλό, ενώ εδώ σε εμάς στη Γηραιά Ήπειρο, ο δράκος είχε πάντα αρνητικό πρόσιμο, ήταν το τέρας, ο εχθρός, αυτό που έπρεπε να πολεμήσεις άμα σε λέγαν Γιωργάκη και ήσουν αξιωματικός ξερωγω του ρωμαϊκού στρατού τότε, νυν άγιος. </p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEr3C_vH-2DHE5aKYvSMfskF6vHzl1oo1v6KcyK9j5UaKxSH6htUcUYZ-7MS6uXRdxK6hkjtnK8SUXHx3AIVVU0auCX-ltVS8KSy5A5avZN0zHz0GNQlsmVCEdtgHUyKou7BhE1ZDrr2g_jS-_rVAY1ZhHgssOFt0Ekc_QigzW7Mifbe7-iySd-KMnLH4/s1200/dp-491374-30.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="874" data-original-width="1200" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEr3C_vH-2DHE5aKYvSMfskF6vHzl1oo1v6KcyK9j5UaKxSH6htUcUYZ-7MS6uXRdxK6hkjtnK8SUXHx3AIVVU0auCX-ltVS8KSy5A5avZN0zHz0GNQlsmVCEdtgHUyKou7BhE1ZDrr2g_jS-_rVAY1ZhHgssOFt0Ekc_QigzW7Mifbe7-iySd-KMnLH4/w400-h291/dp-491374-30.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">ο δράκος της Μεσοποταμίας</span></i><br /></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;">Βέβαια για τους αρχαίους μας προγόνους <b>ως "δράκος" νοούνταν ένα οποιοδήποτε πολύ μεγάλο ερπετό</b>, δεν έφτυνε απαραίτητα φωτιά ούτε και πετούσε, μπορεί δηλαδή "δράκο" να λέγανε τον κροκόδειλο, αν πετύχαιναν κανέναν στα πέρατα της αυτοκρατορίας τους ή κάποιο πολύ μεγάλο, πολύ χοντρό φίδι (ναι, το ακούω αυτό που μόλις έγραψα!). Οι κινεζικοί δράκοι επομένως που δεν είχαν και φτερά ήταν κυρίως φίδια (κάπου ξενερώνεις εδώ με τους δράκους, ε;) ωστόσο εμφανίζονται σε όλους όλους τους πολιτισμούς, με αρχή τη Μέση Ανατολή (ε, θα μου πεις, φυσικά, αυτή είναι και η αρχή όλων) με αναφορές σε πλάσματα που μοιάζουν με δράκους στην αρχαία Μεσοποταμία. Άλλοι γνωστοί δράκοι είναι ο <i>Λεβιάθαν </i>στη Βίβλο, η <i>Λερναία Ύδρα</i> σε εμάς, ο δράκος του Μπέογουλφ και ένα σκασμό άλλοι!<br /><br /></div><div style="text-align: justify;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGPHgYKWO6uhaUL5t8CdS5LkNn84EmWODgP23k-YXv94PEx2z9goWAuFxH2wb5BgVQu9XdzToOv38NKrzJUCiEWCNSzayoHc6eSOUE2Zk_-Pipo6Dr4MK8KwOphFPW3WlAHZtH8f8Oa_LOu5VkJmkzk3hsnyddex1fM_59vM-Ezxbj-o2rDCLg9K19zVs/s1239/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="882" data-original-width="1239" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGPHgYKWO6uhaUL5t8CdS5LkNn84EmWODgP23k-YXv94PEx2z9goWAuFxH2wb5BgVQu9XdzToOv38NKrzJUCiEWCNSzayoHc6eSOUE2Zk_-Pipo6Dr4MK8KwOphFPW3WlAHZtH8f8Oa_LOu5VkJmkzk3hsnyddex1fM_59vM-Ezxbj-o2rDCLg9K19zVs/w640-h456/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Παιδιά ο Φάφνιρ, Φάφνιρ τα παιδιά (δράκος της νορβηγικής μυθολογίας, παρακαλώ!)</span></i><br /></td></tr></tbody></table><br /></div><p></p><p style="text-align: justify;">Τώρα είναι κάποιοι ανθρωπολόγοι και λοιποί επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί διεξοδικά με το θέμα "δράκος", σε φάση:<i><br /></i></p><p style="text-align: center;"><i>"ποιο είναι το αντικείμενο της μελέτης σου κύριε καθηγητά;"</i> <i><br />"κάνω μια έρευνα στους δράκους"</i> *μπουμ* έκρηξη μπαντασιάς! <br /></p><p style="text-align: justify;">Ένιγουεϊ! Οι επιστήμονες αυτοί λένε πως ο άνθρωπος έχει έναν αρχέγονο φόβο στα φίδια (και δίκαια) όπως και στα μεγάλα δάση, τις σκοτεινές σπηλιές, τη φωτιά και άλλα παρόμοια που όλα αυτά αν τα συνδυάσεις φτιάχνεις έναν ωραιότατο θρύλο για έναν δράκο που ζει εκεί κοντά και αρπάζει τα παιδιά που δεν τρώνε το φαγητό τους. Μια άλλη τώρα, λέει πως δικαιολογείται η πίστη στην ύπαρξη δράκων, εξαιτίας οστών δεινοσαύρων που βρέθηκαν σε Ασία, Μέση Ανατολή και παντού αλλού, είχαν αυτοί το φόβο για τα φίδια ξερωγω, βρήκαν οστά στεγόσαυρου και πτεροδάχτυλου τσουπ, δράκος! Όμως, προσθέτει, στην πολύ βόρεια Ευρώπη, στους φίλους μας τους Νορβηγοφιλανδοσουηδούς, ΔΕΝ υπήρξαν τέτοια οστά ποτέ, δεν πέρασαν από κει δεινόσαυροι, είχε κρύο, ΩΣΤΟΣΟ έχουν κι αυτοί δράκους στις ιστορίες τους! Χμμμμ.....<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b>Γιατί αγαπάμε τόσο τους δράκους;</b></span></p><p style="text-align: justify;">Ο δράκος παλιά πολύ παλιά ήταν ο κακός της υπόθεσης. Ο απαραίτητος για να αναδειχθεί ο καλός ήρωας εφόσον τον σκότωνε (ο Ηρακλής έχει σκοτώσει κάμποσους!). Για κάποιο λόγο απήγαγε δεσποσύνες και τις κρατούσε φυλακισμένες σε κάτι πύργους (τώρα με τη λογική δε βγάζεις άκρη γιατί, αλλά ας πούμε πως ήταν μια συνήθεια των δράκων σε κάποια φάση, τους άρεσε να έχουν για πετ μια πριγκίπισσα, κουλ, γιατί όχι;). Ακόμα και στον Τόλκιν οι δράκοι ήταν πλάσματα άμεσα συνδεδεμένα με το κακό, που ήταν βέβαια λίγο φιλοχρήματοι (ας πούμε τους έλκυε ο χρυσός, αλλά ΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙΣ, πού θα τον ξοδέψεις μη χειρότερα!). Θυμάμαι κάποιες ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια όπου ο δράκος δεν ήταν ο κακός της υπόθεσης. Το <b>Δράκε, δράκε είσ' εδώ</b> της <b>Αγγελικής Βαρελά</b> ήταν από τα πιο διασκεδαστικά παραμύθια που είχα διαβάσει (και ξαναδιαβάσει και ξαναδιαβάσει, ήταν το thing μου τότε) επίσης υπήρχε στη σειρά των εκδόσεων Στρατική <b><i>"Ο μαγικός κόσμος του δάσους"</i></b> του <b>Tony Wolf </b>(φανταστικοϋπέροχη σειρά για παιδιά!!) ένα βιβλίο που λεγόταν <b>Η παράξενη χώρα</b> μπορεί τότε να ξεκίνησε αυτή η αγάπη, μάλλον τότε ξεκίνησε. Δεν τους είχα για κακούς, μια χαρά ζούσαν στην κοιλάδα τους... Πάρε φωτογραφικό υλικό.</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi13bvskNKUbByGGiAnCczQEY9PthLWSui9kdQVBcjrEjVndV9YMvbFWJtjrYZ9OHJtlVMOTFaqVW1Su3cMkCdnF-KSw7zKpDm55Wqz0ddqKPG221a6HWoxbG_GtQR3K7OSvqgOJiqrj9kxk8InBv-TOzw3BrAC5_FiUAQ0VjmpboeKeVagY-rNBmd9R7o/s1440/drakoi.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi13bvskNKUbByGGiAnCczQEY9PthLWSui9kdQVBcjrEjVndV9YMvbFWJtjrYZ9OHJtlVMOTFaqVW1Su3cMkCdnF-KSw7zKpDm55Wqz0ddqKPG221a6HWoxbG_GtQR3K7OSvqgOJiqrj9kxk8InBv-TOzw3BrAC5_FiUAQ0VjmpboeKeVagY-rNBmd9R7o/s16000/drakoi.png" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αλλά για να επιστρέψω στο λόγο που αγαπάμε πλέον τους δράκους, όχι μόνο ως ο κακός της υπόθεσης (αν και μου αρέσει άπειρα και απλά ως ο κακός της υπόθεσης, ο πραγματικός, αδίστακτος κακός, που είναι σχεδόν αδύνατο να νικήσεις!), ήταν η σκέψη που μας έδωσε ο αγαπητός <b>Παολίνι </b>στα πρώτα του συγγραφικά βήματα, όταν μας μίλησε για τη δυνατότητα να έχεις έναν δικό σου δράκο κι αυτός να σε έχει ως δικό του άνθρωπο και να είστε μαζί υπερτούμπανος συνδυασμός! Κι ύστερα τον αγαπήσαμε τον δράκο ακόμη περισσότερο, γιατί είναι πανέμορφος (κι ας προέρχεται από το φίδι *ΜΠΛΙΑΧ*), είναι πολύ δυνατός, πετάει, είναι πάντα έξυπνος, εντυπωσιακός, φτύνει φωτιά και τα λοιπά και τα λοιπά. </p><p style="text-align: justify;">Αν το ερευνήσουμε με τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου ίσως πούμε πως αντιλαμβανόμαστε το πόσο ευάλωτοι και τρωτοί είμαστε ως όντα και νιώθουμε την ανάγκη ενός ισχυρού πλάσματος τόσο οπτικά όσο και σωματικά (και υπερφυσικά συνήθως) στο οποίο μπορούμε να βασιστούμε για να σώσουμε το τομάρι μας; ή μας αρέσει η καταστροφή γιατί τέτχιοι είμαστε και τέτχιοι ήμασταν πάντα! Εγώ ψυχολόγος δεν είμαι, φυσικά, ας μας πει κάποιος που ξέρει.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b>Δράκοι στη λογοτεχνία</b></span></p><p style="text-align: justify;">Εδώ, λοιπόν, σου έχω μαζέψει λίγα βιβλία που βρήκα με πολύ παρόντες τους δράκους, ως καλούς ή ως κακούς ή και τα δύο, για να γεμίσεις το κενό σε σχήμα δράκου στην ψυχή σου. <br /><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Τετραλογία Έραγκον</b></span></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><p></p><p style="text-align: justify;">Πρώτη σου βάζω αυτήν εδώ τη σειρά με τα βιβλία που μεγαλώνουν παραγωγικά από το πρώτο ως το τέταρτο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως μικρό έπιπλο, ναι, που πέρα από το μέγεθός τους το οπτικό, μεγαλώνουν και σε αξία, αφού ο <b>Παολίνι </b>ξεκίνησε να γράφει από το <b>Έραγκον </b>κι έπειτα ανέβηκε σκάλες ολόκληρες σε αφήγηση και ταλέντο και μας έδωσε μια στο σύνολό της εξαιρετική ιστορία που ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστεί από κάθε λάτρη του φοβερού αυτού πλάσματος. Η ιστορία ακολουθεί τον νεαρό Έραγκον στον κόσμο της Αλαγαισίας, όταν βρίσκει το αυγό ενός γαλάζιου δράκου, της Σαφίρα. Μαζί θα ταξιδέψουν, θα εκπαιδευτούν, θα μεγαλώσουν, θα πολεμήσουν τον κακό βασιλιά Γκαλμπατόριξ. </p>
<p style="text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj16gE5FDW12sZI7WpvElomJVpvK8Q2RoxSqz63Q7WRk1g0-sEXggLfbLfM1M9BQDZ1s3NtyH8tpu4Ksnw3CPkabXCZsuTcr38L-wjNN7n7LHK7PIm1hw9E7kF2bkCOPXv73C4boMKn4VKDkFNxBtrXLQ9VvidQ1iXsbIUBbds_4zupy6g_TUIag9JHKkE/s800/HD-wallpaper-fantasy-book-book-cover-eragon.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj16gE5FDW12sZI7WpvElomJVpvK8Q2RoxSqz63Q7WRk1g0-sEXggLfbLfM1M9BQDZ1s3NtyH8tpu4Ksnw3CPkabXCZsuTcr38L-wjNN7n7LHK7PIm1hw9E7kF2bkCOPXv73C4boMKn4VKDkFNxBtrXLQ9VvidQ1iXsbIUBbds_4zupy6g_TUIag9JHKkE/s16000/HD-wallpaper-fantasy-book-book-cover-eragon.jpg" /></a></b> <br /></p><p style="text-align: justify;">Η σειρά αποτελείται από τέσσερα βιβλία, λέγεται <b>η τετραλογία της Κληρονομιάς</b>, είναι τέλεια από την αρχή ως το τέλος (η λύση της ιστορίας είναι για μένα στην κορυφή των βιβλίων που έχω διαβάσει και τη βρίσκω απολύτως κι εντελώς άψογη!), έχει γίνει αποτυχημένα μια μεταφορά του πρώτου βιβλίου στον κινηματογράφο που μπορείς να μείνεις μακριά, ενώ περιμένουμε ένα σπίνοφ (βιβλίο σπίνοφ όχι ταινία) που ανακοινώθηκε λίγο καιρό πριν με την ιστορία του Μέρταγκ (αναμένω τη μετάφραση!).</p><p style="text-align: justify;">Πρόκειται για τη μόνη σειρά 3715 σελίδων που μπορεί μια μέρα να ξαναδιαβάσω!<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Το φαινόμενο "Fourth Wing"</b></span></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><b></b><p></p><p style="text-align: justify;">Δηλαδή η<b> Τέταρτη Πτέρυγα</b>, που ξαφνικά μια μέρα από το πουθενά άρχισαν όλοι, ΟΛΟΙ, να μιλάνε γι' αυτό στο Tiktok λες και ήταν συνεννοημένοι. Εγώ αρχικά νόμιζα πως είναι, πράγματι, συνεννοημένοι και πως όλο αυτό ήταν ένα εξαιρετικά καλό μάρκετινγκ που τους βγήκε καλύτερα απ' ότι περίμεναν. Συνεπώς, και όπως περιμένω για κάθε πολυσυζητημένο βιβλίο του Booktok είχα ένα πολύ μικρό καλάθι. Αλλά είχε δράκους και θα το έπαιρνα και θα το διάβαζα, αυτό ήταν δεδομένο.</p><p style="text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC0kOpW6VoeQsqDc82nVS3eccXFkAjiUJP5fVTy79bgIirT4lOzysBPBO8QkSVEoaLgsg-LqDWcqZt_qwFzb1n2s0VSrSvJXjOlv-aMqBd1b6Wbg04jhMAKp1-NMiHEFRJ5Oe_sHcYhXFr0oY95MrJdsM4Gkpw_eA2kaf2EwFEY2_TJZFwExNInow6jl4/s1351/352af5ca36620acff444ea386a213a10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1351" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC0kOpW6VoeQsqDc82nVS3eccXFkAjiUJP5fVTy79bgIirT4lOzysBPBO8QkSVEoaLgsg-LqDWcqZt_qwFzb1n2s0VSrSvJXjOlv-aMqBd1b6Wbg04jhMAKp1-NMiHEFRJ5Oe_sHcYhXFr0oY95MrJdsM4Gkpw_eA2kaf2EwFEY2_TJZFwExNInow6jl4/w320-h400/352af5ca36620acff444ea386a213a10.jpg" width="320" /></a></b> <br /></p><p style="text-align: justify;">Η αγαπητή Ρεμπέκα, λοιπόν, έφτιαξε άλλη μια ιστορία με δράκους και δρακοκαβαλάρηδες, βαδίζοντας στα χνάρια του Παολίνι και του Μάρτιν, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό δικό της τρόπο, έφτιαξε έναν κόσμο όπου άνθρωποι και δράκοι συνυπάρχουν, όπου φυσικά υπάρχει πόλεμος (αλλιώς τι να τον κάνεις το δράκο; να σε ζεσταίνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα; ο δράκος είναι πολεμική μηχανή, αν τώρα κάποιος θελήσει να γράψει βιβλίο που ΔΕΝ είναι έτσι, παρακαλώ!!)</p>
<p style="text-align: justify;">Βέβαια, από την ιστορία αυτή δε λείπει το λοβ στόρι και αργότερα οι πιπερίτσες, που εγώ προσωπικά ζούσα και χωρίς όλα αυτά, αλλά θα μου πεις λοβ στόρι είχε κάπως μέχρι και στο Έραγκον, άμα δε θες λοβ στόρι διάβασε Τόλκιν, ως εκεί.<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Game of Thrones</b></span></p><p style="text-align: justify;">Μετά το Έραγκον και πριν την Τέταρτη Πτέρυγα, καταναλώναμε δράκους βασικά από την επικότητα που άκουγε στο όνομα <b>Game of Thrones</b> και που ήταν τόσο επική σειρά βιβλίων γιατί... είχε και δράκους (ε, τέλος πάντων ως εκεί που έχει φτάσει η σειρά των βιβλίων). Πες την ιστορία χωρίς τους δράκους και θα είσαι απλά μπλεγμένος σε μια ιστορία πολιτικής. Σκέτο. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhupjAPJ-2vRgaLUgKEllQoByw93344Y7gx8nE75zoZlU-5o7rl5XHpkIThDnU-UHzb4nlE9SAgw6iYUVmxAQONLAXldkuyL7NGd-2EnyMyerGh5GAfn1vMOBsDbTFLAe6aTeIOUyeWsViaN405C83LQVrtN0FHeEE8HKGLkL_YyuVhdmf1fT70rfhE5ks/s540/25483332._SX540_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="540" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhupjAPJ-2vRgaLUgKEllQoByw93344Y7gx8nE75zoZlU-5o7rl5XHpkIThDnU-UHzb4nlE9SAgw6iYUVmxAQONLAXldkuyL7NGd-2EnyMyerGh5GAfn1vMOBsDbTFLAe6aTeIOUyeWsViaN405C83LQVrtN0FHeEE8HKGLkL_YyuVhdmf1fT70rfhE5ks/w640-h426/25483332._SX540_.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Πιο ειδικά, για τους λάτρεις των Ταργκάρυεν, ο Μάρτιν έβγαλε ένα βιβλίο που ασχολείται ΜΟΝΟ με αυτούς, 300 χρόνια πριν το GoT. Το βιβλίο λέγεται <b>Φωτιά και Αίμα</b>, είναι μόνο 840 σελίδες, είναι αυτό που μεταφέρθηκε με τεράστια επιτυχία στο HBO και αναμένουμε τη συνέχειά του, αναλύει, περιγράφει και ασχολείται πολύ διεξοδικά με το φοβερό αυτό πλάσμα στον κόσμο του Γουέστερος και είναι ό,τι πρέπει. Εγώ, προσωπικά, πριν τη σειρά δε γνώριζα την ύπαρξη του βιβλίου και τώρα αισθάνομαι λίγο πως έχω μείνει πίσω, αν και ο Μάρτιν δεν είναι αγαπημένος συγγραφέας, ίσως το παραβλέψω για τους δράκους, ίσως μείνω μόνο στη σειρά γιατί και 800τόσες σελίδες δεν είναι και λίγες!<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Χόμπιτ</span></b></p><p style="text-align: justify;">Ο <b>Smaug </b>(ελληνικά: Νοσφιστής ή Σοφιστής, διαλέγεις και παίρνεις) ήταν ένας φοβερός δράκος τόσο στο βιβλίο όσο και στη μεταφορά του στις (μη απαραίτητες τόσες πολλές) μεταφορές του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Εξαιρετική η επιλογή του Κάμπερμπατς να δώσει τη φωνή του και πλέον κάθε ομιλούν μεγάλος δράκος που εμφανίζεται στις σελίδες μου έχει τη δική του φωνή (*γκουχΤερνγκουχ*) ακόμα κι αν είναι περίεργο να μιλάει... ελληνικά. ;Eνας δράκος που αγαπούσε το χρυσάφι και κάπως μου κάνει πολύ μεσσαιωνικό όλο αυτό, αλλά ήταν και φοβερά, τρομερά, απόλυτα κακός και τα πάντα όλα συμπεριλαμβάνονται στις δυο του φράσεις </p><p style="text-align: center;"><i>"I am fire<br />I am DEATH" </i></p><p style="text-align: justify;">...που ναι, αυτός είσαι! Διάλυσέ τα όλα! (Αλλά όχι..)</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgarXgZQJuKNAvYQcON3F4SqconEvjYaMXnhvAPc-dAYUqbxAab4hWbzM6l1kZ3v8DBUCJrZPnm1b-xPSv2lEK2UYspj4CO8UGOo452cYK-wEBQ2eWWdTh2jB3g6_RN0pthBjPMImNSaf9s81v-OSJAv9Tw6VX8PRV266-wLg-mLrsj5phQ7ucNfff1IyU/s1920/Smaug-Bilbo-Baggins-in-the-Lonely-Mountain.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="1920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgarXgZQJuKNAvYQcON3F4SqconEvjYaMXnhvAPc-dAYUqbxAab4hWbzM6l1kZ3v8DBUCJrZPnm1b-xPSv2lEK2UYspj4CO8UGOo452cYK-wEBQ2eWWdTh2jB3g6_RN0pthBjPMImNSaf9s81v-OSJAv9Tw6VX8PRV266-wLg-mLrsj5phQ7ucNfff1IyU/s16000/Smaug-Bilbo-Baggins-in-the-Lonely-Mountain.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αν είσαι μέσα για λίγο λιγότερο χάιπντ βιβλία, αλλά αγαπάς τους δράκους, κι αν ΔΕ θέλεις βρε παιδί μου να διαβάσεις ένα βιβλίο 800+ σελίδων απλά και μόνο επειδή έχει μέσα δράκους, να τσεκάρεις τη μίνι ιστοριούλα του Τόλκιν <b>Ο γεωργός ο Γίλης από το Χαμ</b> που είναι μικρή, διαβάζεται στο πόδι, είναι στη Μέση Γη αλλά χωρίς τις περιγραφές (που θέλεις να αποφύγεις) κι έχει έναν δράκο πολύ... τολκινικό. Το αγαπώ!<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Ο Μάγος της Γαιοθάλασσας</b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSluzl1Edh3fyaqkGFFM1yy47lymY2t2ZYVhFVJOzfwTm02hXLLlcque_KHMXz0TxIl_KJt0VW4NsbMvKHy0zYVELF6BuJjMh9E_NvnI6vom7WorE-31luXWjUYD9MjpY7B6Gfs1pcbMIMosqTYZdbu_S95MIeE9eUOREJXdbMrOnAJ_vpVoC2I50yUQo/s1280/Tales-From-Earthsea-2006.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSluzl1Edh3fyaqkGFFM1yy47lymY2t2ZYVhFVJOzfwTm02hXLLlcque_KHMXz0TxIl_KJt0VW4NsbMvKHy0zYVELF6BuJjMh9E_NvnI6vom7WorE-31luXWjUYD9MjpY7B6Gfs1pcbMIMosqTYZdbu_S95MIeE9eUOREJXdbMrOnAJ_vpVoC2I50yUQo/w640-h360/Tales-From-Earthsea-2006.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i>από τη μεταφορά του Studio Ghibli</i></span><br /></td></tr></tbody></table><br /></div><div style="text-align: justify;">Έχει μέσα και μάγο και δράκο, αλλά πραγματικά δεν έχει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ασχολείται λίγο με αμπελοφιλοσοφίες περί ύπαρξης (και δε με κέρδισε, <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/05/wizard-of-earthsea.html" target="_blank">όπως σου έχω πει αναλυτικότερα εδώ</a>) αλλά έχει μέσα έναν δράκο πολύ οκέι για τις απαιτήσεις μας. Επίσης το βιβλίο (τουλάχιστον το πρώτο της τριλογίας) είναι μικρό, και είναι εξαιρετικά πιθανό να σου αρέσει. Θέλω να πω, έχει αρέσει σε πολύ κόσμο ανα τους αιώνες η Λε Γκεν.<br /></div><div><br /><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Σεραφίνα</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibH9j1I3ENDeB2FT9a69KIBDYJv21sdR17zFYZ9Lul-xb8BzI6DwFMEdqMaLvp2aRIqyEWWtn7jfwRrPe74PdrbdUGZBqBGCUVUn2XfQXiEgkJQX1NCj6RYcJSByL6g0Mvx-7iwiTmxmoABhMdwV2BjoAw3Q2HWpj176JkMZp93QRoaU_BL_pVy3LZIDc/s889/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="889" data-original-width="611" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibH9j1I3ENDeB2FT9a69KIBDYJv21sdR17zFYZ9Lul-xb8BzI6DwFMEdqMaLvp2aRIqyEWWtn7jfwRrPe74PdrbdUGZBqBGCUVUn2XfQXiEgkJQX1NCj6RYcJSByL6g0Mvx-7iwiTmxmoABhMdwV2BjoAw3Q2HWpj176JkMZp93QRoaU_BL_pVy3LZIDc/w275-h400/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="275" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ένα βιβλίο με δράκους μεν αλλά καμία σχέση με αυτά που ήξερες. Η Σεραφίνα είναι δράκος, αλλά είναι μεταμορφωμένη σε άνθρωπο ΠΟΣΟ ΜΠΑΝΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ!!! Σε έναν κόσμο όπου υπάρχει μια συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στους ανθρώπους και τους δράκους, που ωστόσο κάποιος προσπαθεί να σπάσει σκηνοθετώντας τον φόνο ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας έτσι που να φαίνεται πως είναι μπλεγμένος κάποιος δράκος. Δε ξέρω πώς σκατά το σκέφτηκε αλλά βρίσκω την ιδέα εξαιρετική και έχει μπει στη λίστα για να διαβαστεί οπωσδήποτε!</p><p style="text-align: justify;">Βέβαια, δε βλέπω μετάφραση του δεύτερου βιβλίου από τον Πατάκη που μου φαίνεται το έχει σύστημα αυτό... <br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Φρουροί! Φρουροί!</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtjuMnPjwuGfhOYrcdHnGFsui-HSfUmGMWP23UpFYIyluQwq2R1lGg7XYkr3vC14QbtDHuSC1edsWUDKQtQCSDa_mKuboxp0MWeOdYf94xiy8MH8jf1bgLWbnyxC5m_jAoWb_NSuofIARCXO0zPANDgKXVDq3RfkPux8KuHN8HJSmeL_bxT5CKwBR8vao/s1280/d51mkqx-7ba8929a-95bb-46a0-bf48-2aad7a4b02d8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtjuMnPjwuGfhOYrcdHnGFsui-HSfUmGMWP23UpFYIyluQwq2R1lGg7XYkr3vC14QbtDHuSC1edsWUDKQtQCSDa_mKuboxp0MWeOdYf94xiy8MH8jf1bgLWbnyxC5m_jAoWb_NSuofIARCXO0zPANDgKXVDq3RfkPux8KuHN8HJSmeL_bxT5CKwBR8vao/s16000/d51mkqx-7ba8929a-95bb-46a0-bf48-2aad7a4b02d8.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο <b>Τέρρυ Πράτσετ</b>, άλλος αγαπημένος από εκεί, έχει γράψει ένα βιβλίο στη σειρά του Δισκόκοσμου που έχει φυσικά... δράκους. Όχι. Δεν το έχω διαβάσει, γιατί δεν το γνώριζα, είχα μείνει πως ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσω το <b>Mort </b>γιατί έχει έναν από τους καλύτερους ήρωες του σύμπαντός του. Τώρα βλέπω πως σε αυτό εδώ (που σιγά να μη βρεθεί στα ελληνικά!) υπάρχουν δράκοι, δράκοι που έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης εδώ και χρόνια πέρα από τους βαλτόδρακους που είναι λίγο φέιλ ως δράκοι κι έναν εντελώς και απολύτως πραγματικό δράκο που εμφανίζεται από το πουθενά και που θα πρέπει είτε να νικήσει ο βασιλιάς-ήρωας είτε να τον αναλάβουν οι Φρουροί! Μάλλον το δεύτερο θα γίνει... εεε... πετάγομαι ένα metabook μια στιγμή λίγο κι επιστρέφω.</p><p style="text-align: justify;">Οκεϊ... στο metabook όσοι έχουν Πράτσετ είναι τρελοί! Θα το πάρω στα αγγλικά!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Είπα αγγλικά και μού έδωσα καλή πάσα να πάω σε βιβλία με δράκους που δεν θα τα βρεις στα ελληνικά.</b><br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Η σειρά Τεμεραίρ της Ναόμι Νόβικ </span></b>
<br /></p><p style="text-align: justify;">Με την πρώτη πρόταση να είναι βιβλία με δράκους που εν μέρει θα τα βρεις στα ελληνικά, αφού έχουν κυκλοφορήσει τα 4 από τα 9 σε μετάφραση από τον Πατάκη, αλλά μετά τα παράτησε γιατί... γιατί το κάνουν αυτό οι εκδοτικοί, όταν αποφασίζουν να μας φερθούν μπαμπέσικα! Δε ξέρω πώς κοιμούνται τα βράδια!</p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7EutV9JAy-ShyFShKkRELjnzMW80b2Lz2ADmlARskHU17RWDDbFI0mSPIFExmExZ19g_GvbRKXx-RoBdyO607BY3XA5q3RLqbtrs89tcTNq0Ozm2mkN0xTTqdWH_oKcBrsUlom_mHQ_rg_deEqUl_d6k_JsyyL0pC3NbrVfj8VR44AygZINZ4aXInAzM/s735/df94bdaf4730100722a658c524e69536.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="735" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7EutV9JAy-ShyFShKkRELjnzMW80b2Lz2ADmlARskHU17RWDDbFI0mSPIFExmExZ19g_GvbRKXx-RoBdyO607BY3XA5q3RLqbtrs89tcTNq0Ozm2mkN0xTTqdWH_oKcBrsUlom_mHQ_rg_deEqUl_d6k_JsyyL0pC3NbrVfj8VR44AygZINZ4aXInAzM/s16000/df94bdaf4730100722a658c524e69536.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">μπαντας μπαντας μπαντας!!!!</span></i><br /></td></tr></tbody></table><br /></div><div style="text-align: justify;">Η σειρά εκτυλίσσεται τα χρόνια που η Αγγλία είχε έχθρες με τη Γαλλία, που καθόλου δε μου αρέσει, καθώς αγαπώ αμφότερους λαούς και θέλω να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους, όμως σκέψου οοολη αυτή την ιστορία, εμπλουτισμένη με δράκους, δρακοκαβαλάρηδες και τα ρέστα. Τεμεραίρ λέγεται ο δράκος-πρωταγωνιστής που κρίνοντας από το ύφος της γραφής της Νόβικ είμαι σίγουρη πως θα αγαπήσω. Τουλάχιστον αυτά τα βιβλία είναι νορμάλ σε μέγεθος...<br /></div><div><br /><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Το Priory</span></b></p><p style="text-align: justify;">Είναι ένα βιβλίο που δε ξέρω κι εγώ από πότε το ξέρω, μου τράβηξε την προσοχή το μέγεθός του, 848 σελίδες (!) αλλά και το εξώφυλλο που είναι έντονο κίτρινο κι έχει κι έναν δράκο. Το μόνο που με απωθεί ειλικρινά είναι πως λόγω μεγέθους και αγγλικών θα μου κόψει την ταχύτητα ΑΛΛΑ ΚΑΙ το ότι δεν αρέσει σε όλους, ή που θα αρέσει φουλ ή που θα απογοητεύσει. Η ιστορία έχει δρακοκαβαλάρηδες, μάλιστα για να είμαι πιο σωστή <b>δρακοκαβαλάρισσες</b>, έχει μαγείες, έχει πολλά καλά. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs5kvsEHCYJElE-omf7oN0pHsHSEAF-XiEom8zxw-lETbNIWKYnZTTMMZuS_EoOem4jEV4isspPR8iLdzYwYJfxaLyfHJfdKH6VlNOcUiBg_Cy_FObUuirIw1VgKcnZ0pTZsdzCXP2affgJ_HJByhBoleuE88JCac5al5w3m_iv3iNxIBlYPHf-sEaR3s/s1400/d623cf86382841.5d97705bf3426.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="921" data-original-width="1400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs5kvsEHCYJElE-omf7oN0pHsHSEAF-XiEom8zxw-lETbNIWKYnZTTMMZuS_EoOem4jEV4isspPR8iLdzYwYJfxaLyfHJfdKH6VlNOcUiBg_Cy_FObUuirIw1VgKcnZ0pTZsdzCXP2affgJ_HJByhBoleuE88JCac5al5w3m_iv3iNxIBlYPHf-sEaR3s/s16000/d623cf86382841.5d97705bf3426.jpg" /></a></div><p style="text-align: justify;">Ίσως να διαβάσω την "Εποχή των οστών" της <b>Samantha Shannon</b> να δω πώς γράφει κι αν μου αρέσει πριν πιάσω ένα τέτοιο τεράστιο βιβλίο στο πρωτότυπο. Ε, και βγήκε τώρα κι ένα τύπου πρίκουελ αν κατάλαβα καλά, που είναι επίσης τεραστίων διαστάσεων... χμ χμμμμ.....<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Impossible Creatures</span></b></p><p style="text-align: justify;">Αυτό το βιβλίο αγοράστηκε απλά επειδή μου άρεσε το εξώφυλλο (στο οποίο υπάρχει ένας μεγάλος κόκκινος δράκος) και τόσες μέρες που το έχω δεν ξέρω καν για τι πράγμα μιλάει. Το κάνω αυτό σε βιβλία με δράκους. Τώρα που το 'ψαξα, είδα πως είναι με ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που ανακαλύπτουν κάτι νησιά όπου ζουν μυθικά πλάσματα και κάποιοι τους κυνηγάνε, θα ζήσουν περιπέτειες και θα ανακαλύψουν την αλήθεια και ναι. Ήταν καλή επιλογή εδώ που τα λέμε. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF3mnH5wx9jVndQy9e8nAQSj8of1qQFoiSCTaUho5ovV6WbOg0hB60uVt_F8ZKgasc-cQkmR1nSXgj-CPokgVyRWVAzlzS1OZkle-K-b0M-J8iX5rk9OlvluzIOzt1R9JHdjYQxZpNUbunvLogIGqRlGM_x8HNUhdKzR_ou3t1B3kzvpEaBXEaUIGWLAc/s500/61fbArXswnL._SL500_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF3mnH5wx9jVndQy9e8nAQSj8of1qQFoiSCTaUho5ovV6WbOg0hB60uVt_F8ZKgasc-cQkmR1nSXgj-CPokgVyRWVAzlzS1OZkle-K-b0M-J8iX5rk9OlvluzIOzt1R9JHdjYQxZpNUbunvLogIGqRlGM_x8HNUhdKzR_ou3t1B3kzvpEaBXEaUIGWLAc/w400-h400/61fbArXswnL._SL500_.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Και μόνο του βιβλίο σε νορμάλ μέγεθος και χωρίς συνέχειες. Καλό είναι να γίνεται κι αυτό καμιά φορά αλλά ποιος συγγραφέας θέλει να αποχωριστεί τους δράκους του; Εγώ σίγουρα δε θα ήθελα!<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Dealing with Dragons</b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh8uvy8-z3IIrQg76JNC0XHC2LFIE4b6bZEO3E12I1ncBu2mN3TbBnFkpb0b92-nHQt96uCkjeVV72dPUT732Pp9tBRZub0-bL8iFDXqHNj0GmyjEkoxXoM6nYV6r24uE_SB1Gew8Lr4_Q5dxrx-U6-C43DzpRwfrC0IfXmIHK9tp0F7GACgz2V5ux674/s475/150739.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="475" data-original-width="306" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh8uvy8-z3IIrQg76JNC0XHC2LFIE4b6bZEO3E12I1ncBu2mN3TbBnFkpb0b92-nHQt96uCkjeVV72dPUT732Pp9tBRZub0-bL8iFDXqHNj0GmyjEkoxXoM6nYV6r24uE_SB1Gew8Lr4_Q5dxrx-U6-C43DzpRwfrC0IfXmIHK9tp0F7GACgz2V5ux674/w258-h400/150739.jpg" width="258" /></a></b></span></div><p></p><p style="text-align: justify;">Μπορεί να είναι παιδικό, μπορεί να είναι απλά κόζι φάνταζι, πάντως πρόκειται για 4 μικρά βιβλιαράκια με πρωταγωνίστρια μια πριγκίπισσα που πάει με τη θέλησή της να απαχθεί από δράκους γιατί βαριέται τη ζωή της και δε θέλει να παντρευτεί αυτόν που της επιβάλλουν να παντρευτεί. <br /></p><p style="text-align: justify;">Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να το ψάξω. Αλλά όλο το ξεχνάω.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-size: x-large;">Δράκοι στην pop κουλτούρα <br /></span><span style="font-size: large;">(ή οι δράκοι που αγαπήσαμε)</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJnuZMz7TZZ77Qy04WWAfaR-MzVLf2P6-5-kE9F8RTmaHNAjV3ofD66pS9uQ97v8VUHwLVW3KJqqsNQQXC2WSbKPmXy7fDLvTU8HS9ZzboUs5dvAY7ibfT-5O_rphioAdS_rGeVZ_PGFojSDPZ8FYBjJg-yogA7KbP5Ja5hjalSHYJc9oI68Yp7sJfLZg/s843/Dragonheart-1996-fantasy-movie.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="457" data-original-width="843" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJnuZMz7TZZ77Qy04WWAfaR-MzVLf2P6-5-kE9F8RTmaHNAjV3ofD66pS9uQ97v8VUHwLVW3KJqqsNQQXC2WSbKPmXy7fDLvTU8HS9ZzboUs5dvAY7ibfT-5O_rphioAdS_rGeVZ_PGFojSDPZ8FYBjJg-yogA7KbP5Ja5hjalSHYJc9oI68Yp7sJfLZg/s16000/Dragonheart-1996-fantasy-movie.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Εμείς οι πιο... μεγάλοι, είχαμε μερικούς δράκους στη ζωή μας που συνετέλεσαν στην σημερινή αγάπη μας γι' αυτούς. Όπως ήταν ο πρωταγωνιστής δράκος στην ταινία <b>Η καρδιά του δράκου</b>, μια ταινία του '96 όπου ο Σον Κόνερι έδωσε τη φωνή του στον δράκο και πραγματικά, μπορεί να έχει άθλια εφέ (αφού είναι του '96) αλλά η ταινία είναι ένα αριστούργημα! </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9_yfzLNTksidrhckWa5S15Vd3O1fA-Xh4Zd5sNrY5erSh5dpiZGNEVHhgimw37w7HhWL_iYuvxBJ-AVhl4HcG_KOizEiPIqBz7ipa8_3lYk_gqSZHthPBhMLtTvxuLsEpSm3EJtzGpCialHDYOpd2M7ktodl1PgtjrH8IjePyAMiDPn6AstSRIoyJlfs/s2800/c528c8a6-3220-4456-926b-e0563edc430c.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1575" data-original-width="2800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9_yfzLNTksidrhckWa5S15Vd3O1fA-Xh4Zd5sNrY5erSh5dpiZGNEVHhgimw37w7HhWL_iYuvxBJ-AVhl4HcG_KOizEiPIqBz7ipa8_3lYk_gqSZHthPBhMLtTvxuLsEpSm3EJtzGpCialHDYOpd2M7ktodl1PgtjrH8IjePyAMiDPn6AstSRIoyJlfs/s16000/c528c8a6-3220-4456-926b-e0563edc430c.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Στη σειρά <b>Μέρλιν </b>του <b>BBC </b>υπήρχε επίσης ένας δράκος που συμβούλευε τον νεαρό μάγο, με τη φωνή του κυρίου Ολιβάντερ John Hurt, ενώ όλοι αγαπούσαμε τον <b>Μούσου</b>, τον μικρό κόκκινο δράκο στη Μουλάν αλλά και το σύνολο των υπέροχων φανταστικών δράκων στις ταινίες <b>How to train your dragon</b>. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqECrwJ7Vk_Za4kidjY5fVq1hbaV-Xs-giSh0_ZqWWWG1pvkvLYPuZBEOMoLPcev7VfXjTuEM7NER0dpfztnwsAx7icgTdPQuJ6Blz1z0sAtuL0o0tXkFGPNAqCjDwz9G2Xkan4sG9i19qrxa-GN-yPWPcxp2dcU8Gv-jQpJFD6jpyXr4rPG8YA1MHkU4/s496/FFzPnf2XwAEMmlt.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="396" data-original-width="496" height="510" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqECrwJ7Vk_Za4kidjY5fVq1hbaV-Xs-giSh0_ZqWWWG1pvkvLYPuZBEOMoLPcev7VfXjTuEM7NER0dpfztnwsAx7icgTdPQuJ6Blz1z0sAtuL0o0tXkFGPNAqCjDwz9G2Xkan4sG9i19qrxa-GN-yPWPcxp2dcU8Gv-jQpJFD6jpyXr4rPG8YA1MHkU4/w640-h510/FFzPnf2XwAEMmlt.png" width="640" /></a></div><p></p>
<p style="text-align: justify;">Δεν έχω καν αναφερθεί στους δράκους του Χάρι Πότερ, που εκτός από εκείνους που ίσως θυμάσαι πιο έντονα από το <b>Κύπελλο της Φωτιάς</b> ή από την απόδραση από την τράπεζα Γκρίνκοτς, να σου θυμίσω και έναν μπέιμπι δράκο στο πρώτο βιβλίο, ονόματι <b>Νόρμπερτ</b>, που όπως και το πρώτο βιβλίο της σειράς έτσι κι αυτός ήταν μικρούλης και μωράκι και αθώο και κούτσι κούτσι.</p><p style="text-align: justify;"><b>Συμπερασματικά θα πω πως αγαπάω, αγαπάς, αγαπάμε, τους δράκους γιατί έχουμε μεγαλώσει με μπόλικους από αυτούς στα βιβλία, τα παιδικά, τις σειρές και τις ταινίες μας, είτε ήταν καλοί είτε όχι, πάντα ήταν σημαντικοί, οι ΠΙΟ σημαντικοί ως παρουσίες κι επιβλητικοί. Δε ξέρω αν έχουμε κάποια φυσική ροπή προς την καταστροφή... ελπίζω πως απλά μας ελκύει η δύναμη και το γεγονός ότι... πετάνε;</b></p><p style="text-align: justify;"><b>Εσύ γιατί αγαπάς τους δράκους και ποια ιστορία με δράκους μου προτείνεις να διαβάσω αμέσως τώρα;</b><br /></p></div>
<iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/350EjyCmvrfUXRw8WPuodk?utm_source=generator&theme=0&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-19449996410629000792023-11-11T14:56:00.000+02:002023-11-11T14:56:14.547+02:00Τα 8 πραγματάκια (Οκτώβριος 2023)<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsAcfHqfgRFjRtoDojDPtTwAt4kXUlFao-2vQSyMKvA3jhbClQD_W-9k6CodOLDBYXK6c911WyTE9C0_CMTfWC1jSCAdPf2Xzl9gPQ3Bac9F6kTBuXubUD4ywQv_R4pks-YgcK_DZ7YsEsDziMLEoIcWgVifXRlfV7-M3YNe3dNooJxBm9u2mqf_QGB_8/s1440/%CE%BF%CE%BA%CF%84.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsAcfHqfgRFjRtoDojDPtTwAt4kXUlFao-2vQSyMKvA3jhbClQD_W-9k6CodOLDBYXK6c911WyTE9C0_CMTfWC1jSCAdPf2Xzl9gPQ3Bac9F6kTBuXubUD4ywQv_R4pks-YgcK_DZ7YsEsDziMLEoIcWgVifXRlfV7-M3YNe3dNooJxBm9u2mqf_QGB_8/s16000/%CE%BF%CE%BA%CF%84.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ένας Οκτώβριος που θα θυμόμαστε, όχι μόνο γιατί ήταν ένας πολύ γεμάτος μήνας, αλλά και γιατί πήγαμε το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό! Θα προσπαθήσω να μην πλατιάσω πολύ (μεταξύ μας, δε νομίζω πως θα τα καταφέρω και τόσο καλά...)<br /><br /><span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #660000; font-family: Handlee;"><span style="font-size: x-large;">#1</span></b><span style="font-family: Handlee; font-size: x-large;"><b style="color: #660000;">|</b></span><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Handlee;"> </span>Ο Μαγικός Οκτώβρης της Μάγδας </span></b><br /><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"></span><span style="font-size: large;">(<a href="https://www.instagram.com/explore/tags/magicoctoberbooks/" target="_blank">#magicoctoberbooks</a>)</span></b></p><p style="text-align: justify;">Πέρυσι και φέτος (δε ξέρω αν γινόταν και πιο παλιά, ξέρω για τις φορές που συμμετείχα) η Μάγδα η <a href="https://www.instagram.com/booktopiagr/" target="_blank">@booktopiagr</a> οργάνωσε μια μεγάλη συνανάγνωση βιβλίων φαντασίας στο instagram, κατά τη διάρκεια του Οκτώβρη, όπου δηλώνεις από πριν κάποια βιβλία που θα ήθελες να διαβάσεις κι αν βρεθούν κι άλλα άτομα που θέλουν να διαβάσουν το ίδιο βιβλίο με σένα, γίνονται κάποιες ομάδες και διαβάζονται τα βιβλία με παρέα. Εγώ δήλωσα φυσικά πολλά παραπάνω απ' ότι ήταν εφικτό (φυσικά!) και κατέληξα σε 3 ομάδες, χωρίς να βάζω μέσα τα βιβλία που δεν ήταν σε καμία ομάδα αλλά ήθελα επίσης να διαβάσω αυτό τον μήνα!</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibgtjBFGTZK5mNoHnw9sGLlPCJNoUTowBYBZLcb-gRDVcCW6n7orlqQcs4IAAKX6hRPgh6X8irk9wRtWyjZNy_H778Ix78emNP0ETmyBKd84Ou5nPYnmEKlcGkPufAp9_IHLes7aKMtBmeV2BEF3FJgLOXvrJU9unbF-mleIpJ7lyxHzqgz-ixCVTArco/s1440/384996580_908166830981401_4660387235754421978_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibgtjBFGTZK5mNoHnw9sGLlPCJNoUTowBYBZLcb-gRDVcCW6n7orlqQcs4IAAKX6hRPgh6X8irk9wRtWyjZNy_H778Ix78emNP0ETmyBKd84Ou5nPYnmEKlcGkPufAp9_IHLes7aKMtBmeV2BEF3FJgLOXvrJU9unbF-mleIpJ7lyxHzqgz-ixCVTArco/w640-h640/384996580_908166830981401_4660387235754421978_n.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Οι τρεις ομάδες ήταν για τα βιβλία: </p><ul style="text-align: justify;"><li>Άτλας Έξι, της Olivie Blake (δε διαβάστηκε)</li><li>Η εποχή των θρύλων, του Γρηγόρη Δημακόπουλου (διαβάστηκε λίγο, θα συνεχιστεί)</li><li><b><span style="color: #660000;">Σχολομαντείο 1</span></b>, της Ναόμι Νόβικ (διαβάστηκε!) </li></ul><p style="text-align: justify;">Ως εμπειρία για το ένα βιβλίο που διαβάστηκε ήταν μοναδική, έδωσε αστέρια στο βιβλίο, ήταν τόσο ωραία η συνανάγνωσή μας με τη Σοφία (<a href="https://www.instagram.com/sofia.tsapa/">@sofia.tsapa</a>) και την Ηρώ (<a href="https://www.instagram.com/iro_bookchoices/" target="_blank">@iro_bookchoices</a>), έτσι που αποφασίσαμε να συνεχίσουμε όλες μαζί τη σειρά (γιατί δεν είναι τρόπος αυτός να τελειώνει ένα βιβλίο!!!) και το έχουμε στο πρόγραμμα ίσως στα μέσα του Νοέμβρη.. </p><p style="text-align: justify;">Διάβασα επίσης το <b><span style="color: #660000;">The very secret society of irregular witches</span></b>, εκτός συνανάγνωσης και ομάδων κλπ, που ήθελα πολύ και ήταν ένα υπέροχο βιβλίο! Στις αρχές του μήνα επίσης τελείωσα το πρώτο της σειράς του <b><span style="color: #660000;">Lockwood & Co</span></b>, που επίσης ήταν εκπληκτικό. Σε γενικές γραμμές πήγε πάρα πολύ καλά αναγνωστικά αυτός ο μήνας και βρίσκω σημαντική τη συμβολή του γενικότερου event στο instagram, αλλά και την όλη ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε διάβασμα.<br /><br /></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #660000; font-family: Handlee;"><span style="font-size: x-large;">#2</span></b><span style="font-family: Handlee; font-size: x-large;"><b style="color: #660000;">|</b></span><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Handlee;"> </span>Ένα ακουστικό βιβλίο που μου σπάει τα νεύρα </span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8zrEg5jqIu_8gKBcGOLCGh-dSLeMtXJXOUQM1ae9kECk7OVG7ui0vHtxIVx-aQoGyCQQnwgc4Hj9RM3sM2KmqduxQeVRz7Z-R1WYvoETZGIWuQeBHJriqC5xJoOeYHEGdCT18odVYOLgkQMIrW-XS40a26DnVDT1y42A2wlCO-UUC5cGDlAkU90nMAgA/s887/d5f43076953697.5c78f5341f5d5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="419" data-original-width="887" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8zrEg5jqIu_8gKBcGOLCGh-dSLeMtXJXOUQM1ae9kECk7OVG7ui0vHtxIVx-aQoGyCQQnwgc4Hj9RM3sM2KmqduxQeVRz7Z-R1WYvoETZGIWuQeBHJriqC5xJoOeYHEGdCT18odVYOLgkQMIrW-XS40a26DnVDT1y42A2wlCO-UUC5cGDlAkU90nMAgA/w640-h302/d5f43076953697.5c78f5341f5d5.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Και έχω πει πολλάκις πως θα το παρατήσω, αλλά τελικά από τη μέση και μετά μου σπάει λίγο λιγότερο τα νεύρα (όχι καθόλου, πάντα θα με εκνευρίζει) είναι τα <b><span style="color: #660000;">Μαθήματα Χημείας</span></b> της Bonnie Garmus που ακόμη δεν έχω τελειώσει να φανταστείς, αλλά δεν μπορώ να το ακούω για πολλή ώρα, ΣΥΓΧΙΖΟΜΑΙ! Ευελπιστώ πως παραπέρα θα είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα, πως θα υπάρχει μια δικαίωση όσον αφορά τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. </p><p style="text-align: justify;">Ακούω επίσης μια πολύ πολύ ωραία έκδοση του Πόε στο jukebooks, το <b><span style="color: #660000;">21 Ιστορίες και "Το Κοράκι"</span></b> από εκδόσεις Μεταίχμιο σε αφήγηση Νίκος Ζούδιαρης και περνάω πολύ καλά. Είναι αρκετά ατμοσφαιρικό, αρκετά εύκολο και ιδανικό αν έχεις δει ας πούμε την τελευταία δουλειά του Φλάναγκαν στο Netflix και θέλεις περισσότερο Πόε μετά από αυτό!<b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/10/the-fall-of-the-house-of-usher.html" target="_blank"><br /></a></b><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000; font-family: Handlee;"><span style="font-size: x-large;">#3</span></b><span style="font-family: Handlee; font-size: x-large;"><b style="color: #660000;">|</b></span><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"> Το book το haul του Οκτώβρη </span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUAN74YIApoRCULBVJneYDR38QczZ-Z-0j0QYQuiaJNCfnFKF-Sr54wd7Ay-T7tRs7NmuS-JGJBXHFhtAcy4JlalAFMCVJFFed-d4AlinIWYZUpVlHxJA9dx9fahQVeFEbmWRNS7IZoXtEpKzXMZSBYmtYaFvIWksFw4hevawVs67yBbO7qcd2I7Q5rW4/s1587/FFF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="488" data-original-width="1587" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUAN74YIApoRCULBVJneYDR38QczZ-Z-0j0QYQuiaJNCfnFKF-Sr54wd7Ay-T7tRs7NmuS-JGJBXHFhtAcy4JlalAFMCVJFFed-d4AlinIWYZUpVlHxJA9dx9fahQVeFEbmWRNS7IZoXtEpKzXMZSBYmtYaFvIWksFw4hevawVs67yBbO7qcd2I7Q5rW4/w640-h196/FFF.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Που επειδή ήξερα πως θα ταξιδέψουμε και δεν ήξερα τι μπάτζετ πρέπει να έχω μαζί, ήμουν υπερβολικά προσεκτική στη διάρκεια του μήνα με τα έξοδά μας, ιδίως με τα παραπανίσια. Από βιβλία, μετά τους καλοκαιρινούς μήνες της εξαλλοσύνης ήμουν πολύ μαζεμένη, όχι με το ζόρι, πραγματικά ήμουν οκέι με το να μην αγοράζω αδιάκοπα βιβλία. Μέχρι που φτάσαμε το Σχολομαντείο κάπου στη μέση, λίγο πιο μετά, και διαπίστωσα πως μου αρέσει πολύ η γραφή της Νόβικ, το χιούμορ της, η λεπτή ειρωνεία, και η φαντασία της θα πω είναι αρκετά καλή και μου ταιριάζει. Οπότε άρχισα να ψάχνω άλλες δουλειές της με σκοπό να πάρω αρχικά το δεύτερο μέρος της σειράς (που αυτό έπρεπε να κάνω πραγματικά!) ή τη "Σκοτεινή καρδιά του δάσους" που όλοι λένε πως είναι φοβερό και πολύ διαφορετικό από την τριλογία του Σχολομαντείου. Έτσι κάπως ανακάλυψα πως η Νόβικ έχει γράψει μια σειρά με δράκους και καράβια, που είναι δύο στοιχεία (tropes; ας το πούμε κι έτσι!) που μου φτάνουν για να πάρω ένα βιβλίο. ΑΛΛΑ, τα βιβλία της στα ελληνικά ήταν εξαντλημένα, ένα βασανιστήριο που έχω περάσει επανειλημμένα παλιά με βιβλία που έψαχνα, οπότε και άμεσα μπήκα στη διαδικασία να τα βρω όλα. Τα πρώτα τρία τα βρήκα στο metabook και τα παρήγγειλα ευθύς αμέσως, ενώ το τέταρτο το βρήκα στο τρίτο βιβλιοπωλείο που ρώτησα, μέσω Σκρουτζ (πολλοί έλεγαν πως το είχαν αλλά δεν το είχε τελικά κανείς!) και κάπως έτσι μέχρι το μεσημέρι εκείνης της ημέρας είχα παραγγείλει όλη τη σειρά με τους δράκους και τα καράβια, που λέγεται <b><span style="color: #660000;">Τεμεραίρ</span></b>. Ή έτσι νόμιζα...</p><p style="text-align: justify;">Γιατί καθώς μπήκα στο Goodreads φυσικά να ενημερώσω τα ράφια μου, ανακάλυψα πως τα βιβλία αυτής της σειράς (που ωστόσο έχουν πολύ ψηλές βαθμολογίες) είναι εννιά! Και από αυτά στα ελληνικά μεταφράστηκαν μόνο τα τέσσερα κι έπειτα ο Πατάκης τα παράτησε. Οπότε βλακεία έγινε, αλλά δεν μετανιώνω, δεν έχω πρόβλημα αν μου αρέσουν να διαβάσω τα υπόλοιπα στα αγγλικά, ούτε το ότι θα είναι διαφορετικές εκδόσεις με ενοχλεί, δεν έχω τέτοιους ψυχαναγκασμούς.
<br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnF6nbl4GtQd8jXJFLgcuWyFRpWZ47NQ1YnWyMdHwsGra6ELqol6bWhO-NK-XzEIX1zVWGSw1a-Z663C0h-10I0doofFlF9R5Kf5vvjNSPmzSdLehy8T7TssyreKzOt65e9bhS2092yMWgHNQK2vDj4E04Wo1J052aqVkHUXwjFFX9FlDtgJvKYIDxcSs/s1587/FFFF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="488" data-original-width="1587" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnF6nbl4GtQd8jXJFLgcuWyFRpWZ47NQ1YnWyMdHwsGra6ELqol6bWhO-NK-XzEIX1zVWGSw1a-Z663C0h-10I0doofFlF9R5Kf5vvjNSPmzSdLehy8T7TssyreKzOt65e9bhS2092yMWgHNQK2vDj4E04Wo1J052aqVkHUXwjFFX9FlDtgJvKYIDxcSs/w640-h196/FFFF.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Πέρα από αυτή τη μικρή περιπέτεια, κέρδισα σε έναν διαγωνισμό της ΛΑΚ (λέσχη ανάγνωσης Κατερίνης) το βιβλίο <b><span style="color: #660000;">Δαίμονες, δερβίσηδες και άγιοι</span></b> του Anatol de Meibohm σε μετάφραση του δικού μας Γιώργου Μανάδη, ενώ μου έστειλε ο Αλέξανδρος Τριανταφύλλου το βιβλίο του <b><span style="color: #660000;">Τα κανάλια του τρόμου</span></b> που είναι 600+ σελίδες και μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcEoEbu6LTIdUrUW3vlNFg0kPeb2pDSyBWayMBxNZEc0Nc2XofpD6cQo96tkoxV6dXEViY3l10Bp0VG5cCLV7vZ8YSYbZD5FQDAwyIVEMnlwbCTEoFhqwizaC4pqJ7VsbIXvHUyKrb7eryaZTuFKj8BrxYgPQw7NlYVu0uRt3b4rRLmuuMcm76moD63mQ/s1587/FFFFF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="488" data-original-width="1587" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcEoEbu6LTIdUrUW3vlNFg0kPeb2pDSyBWayMBxNZEc0Nc2XofpD6cQo96tkoxV6dXEViY3l10Bp0VG5cCLV7vZ8YSYbZD5FQDAwyIVEMnlwbCTEoFhqwizaC4pqJ7VsbIXvHUyKrb7eryaZTuFKj8BrxYgPQw7NlYVu0uRt3b4rRLmuuMcm76moD63mQ/w640-h196/FFFFF.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Από το ταξίδι μας πήρα δύο βιβλία, το ένα είχα σκοπό να το πάρω αν το έβρισκα στη Γερμανία στα αγγλικά, το <b><span style="color: #660000;">Legends & Lattes</span></b> του Travis Baldree και πήρα και το <b><span style="color: #660000;">Impossible Creatures </span></b>της Katherine Rundell γιατί μου άρεσε φοβερά το εξώφυλλο, μου φάνηκε εντελώς ένα βιβλίο που θα διάβαζα και μου επιβεβαίωσε η ταμίας στο γερμανικό Public που λέγεται Thalia.de πως είναι ένα υπέροχο βιβλίο (βασικά είπε ένα υπέροχο παιδικό βιβλίο, αλλά ποιος χέστηκε!)</p><p style="text-align: justify;">Α, κοίτα να δεις που τελικά το haul ήταν μεγάλο (και πλατίασα ήδη υπερβολικά!)<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000; font-family: Handlee;"><span style="font-size: x-large;">#4</span></b><span style="font-family: Handlee; font-size: x-large;"><b style="color: #660000;">|</b></span><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"> Η πτώση του οίκου των Άσερ είναι από τις καλύτερες δουλειές του Φλάναγκαν; </span></b></p><p style="text-align: justify;">Ναι! Το βάζω δίπλα (ή ίσως μόνο λίγο κάτω) από το το πρώτο <i>Haunting </i>το οποίο πιστεύω θα κερδίζει πάντα στην καρδιά μας γιατί ήταν η πρώτη δουλειά που είδαμε του Φλάναγκαν οι περισσότεροι. Κατά τ' άλλα ήταν εξαιρετική κι έχω πει πολλά γι' αυτήν <b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/10/the-fall-of-the-house-of-usher.html" target="_blank">εδώ να μπεις να τα δεις</a></b> (χωρίς σπόιλερ) και να μπεις να τη δεις, αν δεν το έχεις ήδη κάνει.</p><p style="text-align: justify;">Στο τέλος του μήνα, τη νύχτα του Χάλογουιν, είδαμε (εγώ ξαναείδα γιατί μου άρεσε πολύ) το <b><span style="color: #660000;">Ghostbusters Afterlife</span></b> το οποίο πρόσφατα έμαθα πως θα έχει και συνέχεια, αυτή την άνοιξη. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgONmLO_t43cWknbsPVoc_i3jnIQTCrmbB17FpjGOEhYPMst5sKnztp5tOucz6Bmb4uNXh4FWg7aZjkrrwfc40w4lcpnQzyUKYjV-YWWrkZRqdBXZ2uXfmBVNs3X2tAH0jCDkJJ3LxtwnxBQ7xygxFgohHqELZaGpYUIsJz_qnrXSys7i8ItADdAyAeItk/s900/1696330648_wes-anderson-short-films-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgONmLO_t43cWknbsPVoc_i3jnIQTCrmbB17FpjGOEhYPMst5sKnztp5tOucz6Bmb4uNXh4FWg7aZjkrrwfc40w4lcpnQzyUKYjV-YWWrkZRqdBXZ2uXfmBVNs3X2tAH0jCDkJJ3LxtwnxBQ7xygxFgohHqELZaGpYUIsJz_qnrXSys7i8ItADdAyAeItk/w640-h426/1696330648_wes-anderson-short-films-1.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Από τα χέρια του <b>Γουές Άντερσον</b> ήρθαν στο <span style="color: red;">Netflix </span>κάτι μικρές μεταφορές ιστοριών του <b>Ρόαλ Νταλ</b> που ΔΕΝ είναι για παιδιά. Σύνολο είναι τέσσερις και έχω δει τις τρεις, τις πιο μικρές, κρατάνε όσο ένα μικρό επεισόδιο μιας σειράς σκέψου (17 λεπτά συγκεκριμένα), ενώ η πιο μεγάλη (και ίσως η πιο καλή) που κρατάει 40 λεπτά, πάλι μικρή, είναι <b><span style="color: #660000;">Η υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ</span></b> και δεν την είδα ακόμη. Παίζουν σε όλες σχεδόν οι ίδιοι ηθοποιοί, με τον Μπένεντικ Κάμπερμπατς να ξεχωρίζει (χωρίς να θέλω να μειώσω ούτε λίγο τους Ρέιφ Φάινς, Μπεν Κίνγκσλι, τον αγαπημένο από το IT crowd Ρίτσαρντ Αγιοάντε κ.ά.). Είναι όλα λίγο περίεργα, λίγο Γουές Άντερσον, αλλά είναι μικρά οπότε δεν κουράζουν. Θέλω σίγουρα να δω το υποθέτω καλύτερο από τα 4, άμεσα. Και μια και είμαι στο θέμα ΠΡΕΠΕΙ να δω άμεσα και τη Ματίλντα, το μιούζικαλ του Netflix!<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #660000;"><br /></span></span><span style="font-size: small;"><span style="color: #660000;"> </span><span style="color: #660000;"><br /></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b style="color: #660000;"><span style="font-family: Handlee;">#5| </span>Ο μήνας που ήμασταν όλοι λίγο άρρωστοι</b></span></p><p style="text-align: justify;">Θα μου πεις, παιδικός, ξεκίνησε το μωρό παιδικό. Το ήξερες. Το ήξερα. Όπως επίσης ξέρω πλέον πολύ καλά πως ό,τι κι αν έχει ο Κωνσταντίνος σε ένα 24ωρο το έχω κι εγώ. Έτσι ξεκινήσαμε με μια γαστρεντερίτιδα (που τη γιαγιά και τον θείο του μικρού τους ξετίναξε), ευτυχώς ο μικρός την πέρασε χαλαρά, κι εγώ το ίδιο, αν και άργησα πολύ να συνέλθω. Συνέχισα με ένα καλό κρύωμα που μια μέρα τελείωσε και την αμέσως επόμενη επανήλθε (ή ίσως ήταν ένα δεύτερο κρύωμα) και κάπου προς το τέλος του μήνα έκλεισα με λίγο κόβιντ, που έφερα από το ταξίδι μας, δωρεάν σουβενίρ. Από αυτό δεν κόλλησα κανέναν, ευτυχώς. Ελπίζω!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Handlee;">#6| </span>Φθινόπωρο στο σπίτι, στη Γερμανία, στην καρδιά και πουθενά αλλού!</span></b></p><p style="text-align: justify;">Αφού ΚΑΙ ο Οκτώβρης ήταν ζεστός μήνας και πήγε πολύ καλά από άποψη οικονομίας στη θέρμανση (όχι σε σημείο να θέλεις να πας στη θάλασσα βέβαια στην εξωτική Κατερίνη, ο Όλυμπος είναι χιονισμένος, άπαξ και το στρώσει εκεί πάνω, έχουμε λίγο παραπάνω κρύο εμείς εδώ) οπότε δεν υπήρξε κανένα φθινόπωρο ουσιαστικά, λίγο κιτρίνισαν τα φύλα και αν το συγκρίνω με εικόνες από το ταξίδι μας, ΚΑΘΟΛΟΥ δεν κιτρίνισαν τα φύλλα, είναι τα πάντα καταπράσινα! </p><p style="text-align: justify;">Στο σπίτι μας όμως έβγαλα όλα τα φθινοπωρινά μου που πήρα, τις κολοκύθες, τα melts, τα διακοσμητικά, πήρα κι ένα νέο φυτομωρό εσωτερικού χώρου, τη <b>Σοφί </b>που είναι ένας <b>τηλέγραφος </b>(για τους ξένους <b>Τραδεσκάντια</b>) και για μία μέρα και μόνο, τη μέρα του Χάλογουιν, φόρεσα στο σπίτι και το στολισμό του. Δε θα πω πως είμαι σε μουντ χριστουγεννιάτικο, ακόμα, παρά το ότι βομβαρδίζομαι νυχθημερόν από το TikTok και δε με λες και Grinch σε καμία περίπτωση, όμως δεν είμαι ακόμα σε φάση, θέλω λίγο περισσότερο φθινόπωρο και λυπάμαι πάντα όταν φεύγει κάπως και δεν προλαβαίνουμε να το χορτάσουμε. Ποτέ δεν προλαβαίνουμε να το χορτάσουμε... </p><p style="text-align: justify;">Κούπες φθινοπωρινές δε βρήκα ΟΥΤΕ στο ταξίδι μας...<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Handlee;">#7|</span> Ο Άλμπους δε μένει πχια εδώ</span></b></p><p style="text-align: justify;">Είναι καλά, αλλά δε μένει πλέον μαζί μας. Ο Άλμπους πέρασε ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι πανικού λόγω της κροτοφοβίας του που έφτασε σε νέα επίπεδα παράνοιας και ταραζόταν με τον παραμικρό θόρυβο, αν έβγαινε η γειτόνισσα να τινάξει ένα πατάκι, ο Άλμπους πάθαινε πανικό. Αν μου έπεφτε κάτι από τα χέρια, ο Άλμπους πάθαινε πανικό. Όλως παραδόξως ηρεμούσε μόνο και αποκλειστικά στο σπίτι της άλλης γιαγιάς. Κι έτσι σιγά σιγά και δίχως να το καταλάβουμε ούτε κι εμείς, ο Άλμπους μετακόμισε εκεί. Τον παίρνουμε ακόμη στο σπίτι μας για κάποιες ώρες, αλλά δεν θέλει να κάθεται πολύ. Δε ξέρω τι έφταιξε, αν φταίξαμε εμείς, οι αλλαγές στη ζωή του, αν τον ενοχλεί ο μικρός Κωνσταντίνος, αν πολύ απλά προτιμάει την άλλη γιαγιά και το δικό της σπίτι, αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως ο Άλμπους δε μένει πχια εδώ. Και είναι κάτι που με πληγώνει και με πονάει και μου λείπει, αλλά σίγουρα δεν ήταν ο ίδιος που ήταν παλιά όσο ήταν στο σπίτι μαζί μας, πέρα από την κροτοφοβία του.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Handlee;">#8|</span> Το ταξίδι</span></b></p><p style="text-align: justify;">Ήταν το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό και το πρώτο μας ταξίδι με αεροπλάνο. Η πτήση άγχωνε κυρίως τον χάζμπαντ, νομίζω πως δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αν άγχωνε κι εμένα, δεν είχα χώρο να με σκεφτώ. Τελικά ήταν μια εκπληκτική εμπειρία, παρόλο που ταξιδέψαμε με κάποιες αναταραχές, δεν ήταν καθόλου τρομακτικό, ήταν λίγο δύσκολη η προσγείωση για τα αυτάκια μου και θα πρέπει ίσως να το δω με έναν γιατρό γιατί δεν το αντέχω.. </p>
<p style="text-align: justify;">Το ταξίδι μας, λοιπόν, στη <span style="color: #660000;"><b>Γερμανία</b></span>, διήρκεσε τέσσερις μόλις μέρες και έγινε με αφορμή το γάμο του νονού του Κωνσταντίνου, όπου θα γινόταν κουμπάρος ο χάζμπαντ. Την πρώτη μέρα δεν κάναμε κάτι άλλο πέρα από το ίδιο το ταξίδι, αφού πετούσαμε απόγευμα. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBQITBUlSsh-X2nlJKvbENaexVRVUwFjZvY3UtDQnq8StmNjgV6Wp-TfIKiOunetJiLL74qYdFec9NtyLe-_rs4NjidyAHghQwLYsDZewFwlN4QqB-uUXkJk2jYPEQJilQ3ZXblCfMcWaU4dy21AAZj3xLUrwdu7JTGuVLwSaLOEfu4I1pgofM94S4YVw/s1440/%CF%87%CE%B1%CE%B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBQITBUlSsh-X2nlJKvbENaexVRVUwFjZvY3UtDQnq8StmNjgV6Wp-TfIKiOunetJiLL74qYdFec9NtyLe-_rs4NjidyAHghQwLYsDZewFwlN4QqB-uUXkJk2jYPEQJilQ3ZXblCfMcWaU4dy21AAZj3xLUrwdu7JTGuVLwSaLOEfu4I1pgofM94S4YVw/s16000/%CF%87%CE%B1%CE%B9.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Την επόμενη είχαμε κανονίσει να επισκεφθούμε την πανέμορφη <span style="color: #660000;"><b>Χαϊδελβέργη</b></span>. Εκεί περπατήσαμε στα γραφικά δρομάκια, δίπλα στα μαγαζιά, τις μπυραρίες, τα καφέ, μπήκαμε στον πιο μεγάλο ναό που είχαμε δει ποτέ, του Αγίου Πνεύματος, περπατήσαμε στην Παλιά Γέφυρα και χαζέψαμε την ομορφιά αυτής της πόλης που είναι η μισή από τη μια μεριά του ποταμού και η άλλη μισή από την άλλη. Κάναμε βόλτα στα μαγαζιά, όπου βρήκαμε ένα υπερτεράστιο χριστουγεννιάτικο μαγαζί που ΑΝΕΤΑ θα ζούσα μέσα, αλλά θα μου ζητούσαν λογικά κάποιο υπέρογκο ποσό για τη διαμονή (ήταν τα πάντα πανάκριβα εκεί μέσα!), ανακάλυψα ένα βιβλιοπωλείο με άπειρα βιβλία δεύτερο χέρι, αλλά όλα γερμανικά, δε βρήκα ποτέ τα αγγλικά, βρήκα μόνο τα γαλλικά που δε μου έκαναν κανένα κλικ (ευτυχώς;) κι ύστερα βρήκα το Public της Γερμανίας, το Thalia.de που σου είπα παραπάνω κι ακόμη κι αν δεν ήθελα ακριβώς να ψωνίσω από εκεί, αλλά από πιο μικρές επιχειρήσεις, ήταν όλα πολύ μακριά σύμφωνα με το χάρτη μου, οπότε έκανα εκεί τη βόλτα μου και όπως καταλαβαίνεις είχε.. τα πάντα! Από εκεί πήρα και τα δύο βιβλιαράκια που σου είπα παραπάνω σε τιμές που τα παίρνω κι εδώ από τη Διαγώνιο ή από όπου τα βρίσκω.</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGaprGJV7QG3c7N-lKzWBAKHomUanP1pn01B3t-u5nO7_8ktXE_A58I5np7Q6jwDO9R5O61e3hzqv1Od8IYF55H0IOACA6HKh1Sp9ohqLU6_R1U4szr4wgWoSha64wjTrHjYcTNcMFXIo4jdwIY08AScseopK9ZVK6LsGMhFjYoJX2597wmfmitEusiM4/s1440/%CE%BF%CE%BA%CF%84.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGaprGJV7QG3c7N-lKzWBAKHomUanP1pn01B3t-u5nO7_8ktXE_A58I5np7Q6jwDO9R5O61e3hzqv1Od8IYF55H0IOACA6HKh1Sp9ohqLU6_R1U4szr4wgWoSha64wjTrHjYcTNcMFXIo4jdwIY08AScseopK9ZVK6LsGMhFjYoJX2597wmfmitEusiM4/s16000/%CE%BF%CE%BA%CF%84.png" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Μετά ήταν ο <b><span style="color: #660000;">γάμος</span></b>, που έγινε σε ένα φανταστικό παλιό κτήριο της Καρλσρούης, κι ύστερα πήγαμε σε ένα ελληνοϊταλικό εστιατόριο για το τραπέζι που κράτησε μέχρι το πρωί. Αυτό που παρατήρησα στη Γερμανία, πέρα από τις μεγάλες τιμές και την τάξη κλπ, είναι πως οι μερίδες του φαγητού τους είναι πάντα και παντού τεράστιες! Επίσης πετάνε το χαρτί πάντα στην τουαλέτα... πολύ δύσκολο να το συνηθίσεις αυτό! Κι ύστερα να γυρίσεις πίσω και να προσέχεις μην τυχόν το κάνεις κι εδώ!!</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHvsD5c6mV4BHBTRhGybqtKGilNVkEJT_v70G57BuQL41mzZoEWP5Gad87v2eWTuMjkV1NHJhyL3K291N14sQMuiwTDu4mbdrdoHHIA0Yoz3gRJ1U11oba0MfgqqSC9CqNF5Q7R8fMdUGDWYCdwfZSMDCyfNRQc_kOaV7GnAC6O3IJueIlXGOg7LqROQk/s1440/%CF%83%CF%84%CF%81.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHvsD5c6mV4BHBTRhGybqtKGilNVkEJT_v70G57BuQL41mzZoEWP5Gad87v2eWTuMjkV1NHJhyL3K291N14sQMuiwTDu4mbdrdoHHIA0Yoz3gRJ1U11oba0MfgqqSC9CqNF5Q7R8fMdUGDWYCdwfZSMDCyfNRQc_kOaV7GnAC6O3IJueIlXGOg7LqROQk/s16000/%CF%83%CF%84%CF%81.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Την τελευταία μας μέρα, αποφασίστηκε στα γρήγορα να πάμε μια βόλτα στο <b><span style="color: #660000;">Στρασβούργο</span></b>. Στη Γαλλία. Πήγα στη Γαλλία! Και ειλικρινά, ακόμη δε μπορώ να το πιστέψω... Ήταν Κυριακή, οπότε γλύτωσε το πορτοφόλι μας, δυστυχώς δεν πήρα ούτε ένα βιβλίο από εκεί, αλλά ήταν μια μοναδική εμπειρία να βρίσκομαι σε ένα μέρος όπου μιλάνε γαλλικά, όπου όλα είναι στα γαλλικά, όπου καταλάβαινα. Υπήρχε μια υπερένταση, δε μπορούσα να διαχειριστώ πολύ καλά τον ενθουσιασμό μου. Επισκεφθήκαμε τον πιο μεγάλο ναό που έχω δει ποτέ (τον κέρδισε δηλαδή αυτόν της Χαϊδελβέργης και πολύ άνετα!), τον καθεδρικό της Notre Dame του Στρασβούργου, είναι 142 μέτρα ψηλός, μέσα αν μπεις νομίζεις πως βρίσκεσαι στη Μόρια και θα πεταχτεί από κάπου ένας Μπάλρογκ, είχε κι ένα αστρονομικό ρολόι που δεν έχει σταματήσει ποτέ να λειτουργεί και κάνει κάτι κόλπα κάθε μισή ώρα (είναι σαν εκείνο της Πράγας και είναι κι αυτό τεράστιο!). Ήπιαμε καφέ, φάγαμε ντόνερ και εκλαίρ και επιστρέψαμε στη Γερμανία νωρίς το απόγευμα για να πάμε σε κάτι θερμαινόμενες πισίνες που είχαμε κλείσει, με σπα και μασάζ και όλα αυτά που εμένα προσωπικά με αφήνουν από αδιάφορη έως άβολη! Ήταν απλά οκέι. </p><p style="text-align: justify;">Το ίδιο εκείνο βράδυ ανέβασα κι εγώ πυρετό, είχαν ήδη το ζευγάρι που παντρεύτηκε, και πίσω στην Ελλάδα είχαν άλλοι τέσσερις της παρέας. </p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b>Με κόβιντ και καραντίνα λοιπόν έληξε αυτός ο μήνας, ο μήνας του ταξιδιού που περιμέναμε πώς και πώς, που μας άφησε τόσες πολλές όμορφες εικόνες και συναρπαστικές εμπειρίες, ένας πολύ γεμάτος σε πολλά επίπεδα μήνας, που έφυγε επεισοδιακά για να δώσει χώρο σε έναν Νοέμβρη που δεν ξεκίνησε καλά, μα ελπίζω μέχρι τα επόμενα 8 πραγματάκια να τα έχω ξεχάσει όλα και να σου πω πολλά πολλά όμορφα στη θέση τους! Πλατιάζοντας για άλλη μια φορά, όπως έκανα και πάλι, εδώ. <br /></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b>Εσύ πώς τα πέρασες τον Οκτώβρη;</b></span> <br /></p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/7v4AUF0Fm04f7CUCScyvJg?utm_source=generator&theme=0&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-36703749959022615182023-10-21T12:44:00.005+03:002023-10-21T12:51:20.320+03:00"Η πτώση του Οίκου των Άσερ", ένας ύμνος στον Έντγκαρ Άλαν Πόε<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYSdLNJEDqdh4ZlCX2ce37MLvMAQCJg94F6sgMkiygZjl3OvGMqoQyI8KwipiJBFgTCO6Pj1Z_EUylnJav_ln2FoCDHpYdO68G4pi4tYSWYacBOQi8MyEnUn3474W5zk8GZqguI5ecjQP1jy-_mr66qsEZbhuN15dQHf13LKHMGwEHd5O8EgBf0kCqglU/s1342/halloween.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYSdLNJEDqdh4ZlCX2ce37MLvMAQCJg94F6sgMkiygZjl3OvGMqoQyI8KwipiJBFgTCO6Pj1Z_EUylnJav_ln2FoCDHpYdO68G4pi4tYSWYacBOQi8MyEnUn3474W5zk8GZqguI5ecjQP1jy-_mr66qsEZbhuN15dQHf13LKHMGwEHd5O8EgBf0kCqglU/s16000/halloween.jpg" /></a> <br /></div><p></p><p style="text-align: justify;">Μια και ο Οκτώβρης είναι μήνας Χάλογουιν (ΜΗ το πεις! ΣΟΥΤ!) και με αφορμή άλλη μια εξαιρετική σειρά του αγαπημένου Φλάναγκαν (τώρα αυτό παίζεται να σου πω την αλήθεια, δεν τις έχω αγαπήσει όλες τις σειρές του και καμία όσο την πρώτη, αλλά θα δω ό,τι βγάλει, ακόμη κι αν είναι βίντεοκλιπ για την Τέιλορ Σουίφτ!) ο οποίος με τη σειρά του εμπνέεται από τη λογοτεχνία κατά κύριο λόγο και μάλιστα από αγαπημένα κλασσικά έργα της λογοτεχνίας, ή από τον Στίβεν Κινγκ, μας έφερε φέτος μια σειρά που νομίζω πως την περιμέναμε και τη συζητούσαμε από την εποχή του πρώτου Haunting, υπήρχαν κάποιες φήμες, νόμιζες πως είναι απλά ευσεβής πόθος, αλλά όντως τελικά είχαν βάση και φέτος μας ήρθε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η μεταφορά (με πάρα πολλά ερωτηματικά, θαυμαστικά και όλα τα σημεία στίξης, γιατί μεταφορά ΔΕΝ είναι) ενός από τα πιο ατμοσφαιρικά και σπούκι διηγήματα του αγαπημένου και βαθιά αλλοπρόσαλλου κλασσικού Αμερικανού συγγραφέα τρόμου, του Έντγκαρ Άλαν Πόε. </p><p style="text-align: justify;"><span></span></p><a name='more'></a><div style="text-align: justify;">Στη σειρά 8 επεισοδίων του Netflix, ο Φλάναγκαν έχει κάνει έναν αχταρμά των πιο γνωστών ιστοριών του συγγραφέα δίνοντας σε κάθε ένα από τα επεισόδια τον τίτλο μιας ιστορίας, που φυσικά είναι σχετικός με το περιεχόμενο, αλλά ΚΑΙ με την ίδια την ιστορία. Σε γενικές γραμμές, δηλαδή, έφτιαξε άλλο ένα αριστούργημα, ένα έργο τέχνης, οκέι, θα ξαναπώ πως δεν είναι το αγαπημένο μου ούτε και πέθανα, ε και σε καμία περίπτωση δεν τρόμαξα (βγάλε έξω τα jump scares που έτσι κι αλλιώς για μένα είναι φέιλ.. παντού!), μου άρεσε όμως πάρα πολύ η αναφορά στο σύνολο του έργου του συγγραφέα, όλο αυτό το μπλέξιμο, σαν ένα γιγάντιο αφιέρωμα.<br /></div><div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;">Ως αναγνώστρια του Πόε από τα σκοτεινά φοιτητικά μου χρόνια, κι έχοντας ΦΥΣΙΚΑ διαβάσει το συγκεκριμένο διήγημα (αν δεν κάνω λάθος μάλιστα είναι το πρώτο έβερ που διάβασα από Πόε, μόνο που στο δικό μου αντίτυπο τους Άσερ τους έλεγε Ώσερ γι' αυτό και θα το δεις να το αναφέρω έτσι όπως το έμαθα), αποφάσισα να σου μιλήσω για αυτό και για τα υπόλοιπα διηγήματα του, ώστε να πάρεις μια ιδέα και να τα αναζητήσεις κι εσύ! Δε σου κάνω σπόιλερ, ούτε για τη σειρά ούτε για τα διηγήματα, μάλιστα θα σου τα βάλω μπερδεμένα και όχι με τη σειρά που εμφανίζονται.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Το πηγάδι και το εκκρεμές</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgywC1VVQ4IvrXGLra-sTVcR9OZrzwl6cqO0WfQfOq8-a2WPQw4KuunAGssHSLSY593fxsOLMbkKiLkty3BfxhVLqHQNrOt3E-W6n_GM09110NmIXWrK20ki2rRUF7zDGjzeHSjXONMjqvoknJ9WIQ3fhUJa9CdosHFOK_1CTi5BgSVwQjPoV2XlgpH9ZE/s1024/14328867530_7b181428b0_b.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="717" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgywC1VVQ4IvrXGLra-sTVcR9OZrzwl6cqO0WfQfOq8-a2WPQw4KuunAGssHSLSY593fxsOLMbkKiLkty3BfxhVLqHQNrOt3E-W6n_GM09110NmIXWrK20ki2rRUF7zDGjzeHSjXONMjqvoknJ9WIQ3fhUJa9CdosHFOK_1CTi5BgSVwQjPoV2XlgpH9ZE/w280-h400/14328867530_7b181428b0_b.jpg" width="280" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Μια ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ μικρή ιστορία του Πόε, άκου τώρα ένα μίνι στόρι τάιμ. Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο δούλευα μια μέρα την εβδομάδα στη βιβλιοθήκη της σχολής μου, της γαλλικής, η βιβλιοθήκη ήταν στη βόρεια γωνία του δεύτερου ορόφου της παλιάς φιλοσοφικής (καλά το "βόρεια" εδώ είναι πολύ σχετικό, θα σου πω απλά πως ήταν σε μια γωνία που έβλεπε προς τα Κάστρα) κι εγώ ήμουν ίσως η χειρότερη υπεύθυνη βιβλιοθήκης που έχει υπάρξει ποτέ.. ξεχνούσα τα κλειδιά, δεν έκανα τίποτα απολύτως, δεν είχα καμία γνώση πάνω στα βιβλία της βιβλιοθήκης, δεν ήταν λογοτεχνικά ήταν λεξικά και λοιπά ακαδημαϊκά, αλλά το χειρότερο ήταν πως νύσταζα ΦΡΙΧΤΑ κάθε φάκιν φορά που δούλευα. Οπότε το να πάρω ένα βιβλίο να διαβάσω δεν ήταν ποτέ στο πρόγραμμά μου, απλά θα επιτάχυνε τη νύστα μου, μπορεί να έπεφτα και κάτω.. Αλλά θυμάμαι πάρα πολύ χαρακτηριστικά να διαβάζω τη συγκεκριμένη ιστορία, τη ΜΟΝΗ ιστορία που με κράτησε ξυπνητή και σε εγρήγορση και δε με νύσταξε ούτε στιγμή σε αυτή την κατά τ' άλλα πολύ απογοητευτική εμπειρία μου ως υπεύθυνη βιβλιοθήκης!</p><p style="text-align: justify;">Η ιστορία αφορά έναν αφηγητή, που δεν ξέρουμε ποιος είναι, που ξυπνάει μέσα στο σκοτάδι και δε μπορεί να καταλάβει πού βρίσκεται. Δίπλα στον αφηγητή, ανακαλύπτεις πως είναι σε έναν κλειστό χώρο όπου υπάρχει ένα πηγάδι=βέβαιος θάνατος αλλά και ένα εκκρεμές με μια λεπίδα που πάρα πολύ αργά αλλά πάρα πολύ σταθερά τον πλησιάζει=βέβαιος θάνατος. Είναι ένα φοβερά αγωνιώδες διήγημα που αν το διαβάσεις θα το ζήσεις κι εσύ, στο υπογράφω! Δε σου δίνω παραπάνω στοιχεία, γιατί είναι ωραίο να το διαβάσεις χωρίς να ξέρεις τίποτα άλλο πέρα από... τις δύο λέξεις του τίτλου! Του δίνω 5 στα 5 ρολόγια!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: #660000;">Ο μαύρος γάτος</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKUUqOw7Ae9juYxxdi98IU-MWq5wk1tahK6117AkFxFWsXFf3tCTKKIzSj8fmyqDwuPDroOqmVmbWKZoqyy2GtPQ4Z86pXz8znadPJ4HT8pvq8543FlRUCexqavwYPHEXHApn9JW-To96tIsEu5PaSaie4rEl82suUYGQgeYsJA2sy745q0jn5vkhdMK0/s842/Poe_black_cat_byam_shaw.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="842" data-original-width="592" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKUUqOw7Ae9juYxxdi98IU-MWq5wk1tahK6117AkFxFWsXFf3tCTKKIzSj8fmyqDwuPDroOqmVmbWKZoqyy2GtPQ4Z86pXz8znadPJ4HT8pvq8543FlRUCexqavwYPHEXHApn9JW-To96tIsEu5PaSaie4rEl82suUYGQgeYsJA2sy745q0jn5vkhdMK0/s320/Poe_black_cat_byam_shaw.JPG" width="225" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Νομίζω πως ήταν η δεύτερη ιστορία του Πόε για μένα, μια μικρή αλλά πασίγνωστη ιστορία, όπου έχουμε έναν άνθρωπο μπροστά σε έναν γάτο με ένα μάτι, ο οποίος βασανίζεται από τύψεις κι ενοχές για κάτι που έχει κάνει. Είναι και αλκοολικός. </p><p style="text-align: justify;">Ενδιαφέρουσα σκοτεινή ιστορία και αρκετά μικρή αν θυμάμαι καλά. Έχει εμπνεύσει άπειρα πολύ την τέχνη ανα τα χρόνια. Του δίνω 3,5 στα 5 γατάκια!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Η μάσκα του κόκκινου θανάτου</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjShu8cvFty8Lc2Razv1RVP2m0u-mO6aC9z0XUlIUZyFmhWCIw6pgIPWBUHKWEMOYrwJoH03KgxaBhluLyH3FDRRN_YxF926qQbsC3HY_aF2YmraMSrHjYXguiLX4u5thg49MXN2-Yv8VVXrCqHAQei-2lnIha0ji2kd9CmPL79vyLrugdiq4hikgbza-8/s830/201013_Clarke-Masque-red-crop-banner.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="697" data-original-width="830" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjShu8cvFty8Lc2Razv1RVP2m0u-mO6aC9z0XUlIUZyFmhWCIw6pgIPWBUHKWEMOYrwJoH03KgxaBhluLyH3FDRRN_YxF926qQbsC3HY_aF2YmraMSrHjYXguiLX4u5thg49MXN2-Yv8VVXrCqHAQei-2lnIha0ji2kd9CmPL79vyLrugdiq4hikgbza-8/w400-h336/201013_Clarke-Masque-red-crop-banner.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Μια ιστορία που ΔΕΝ έχω διαβάσει, κακώς, γιατί μου φαίνεται πως θα μου αρέσει πάρα πολύ (εγώ τώρα όπως καταλαβαίνεις θα κάνω μόνη μου στον εαυτό μου σπόιλερ με αυτό το άρθρο, για να γλιτώσω εσένα!). Είναι σούπερ-γοτθική, με κεντρικό ήρωα τον πρίγκιπα Πρόσπερο που στην προσπάθειά του να αποφύγει έναν λοιμό μπαίνει καραντίνα με την παρέα του στο αββαείο του. Εκεί γίνονται διάφορα, φυσικά, έτσι ατμοσφαιρικά και τρομακτικά, αφού είσαι σε αββαείο και υπάρχει κι ένας λοιμός και είσαι και πρίγκιπας άρα σίγουρα θα είσαι και λιγάκι κακομαθημένος! Θα διαβαστεί άμεσα! Απόψε μάλιστα, αν είναι αυτό εφικτό!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Μαρτυριάρα καρδιά</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2DlLR3IDdHbdqry8M2ehyphenhyphenG_6enU84S37IbmuCAAoK2tBWZSAH5mBLQCQhcacOKtzpNZLvhy62GZ4OU9WUsUdQiEV1HWUwuC_H4556WdxanWXqDO5BWtT0qutoU458hdQVIVfFDdvXVDId9By00bojr57E9M-e80fdB-n5aTlL7oNp5y4G3l17wYqjCcI/s807/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="807" data-original-width="603" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2DlLR3IDdHbdqry8M2ehyphenhyphenG_6enU84S37IbmuCAAoK2tBWZSAH5mBLQCQhcacOKtzpNZLvhy62GZ4OU9WUsUdQiEV1HWUwuC_H4556WdxanWXqDO5BWtT0qutoU458hdQVIVfFDdvXVDId9By00bojr57E9M-e80fdB-n5aTlL7oNp5y4G3l17wYqjCcI/w299-h400/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="299" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Μια ιστορία παρόμοια με εκείνη του μαύρου γάτου, που επίσης ΔΕΝ έχω διαβάσει, ή μπορεί και να την έχω διαβάσει, αλλά δε θυμάμαι θα σου πω ψέματα. Το πόιντ είναι πως ο κεντρικός αφηγητής μας, ανώνυμος φυσικά (μάλλον ήταν το θινκ του Πόε!) μας λέει μια ιστορία ενώ μάλλον είναι ένας πλήρως παρανοϊκός και ψυχικά διαταραγμένος άνθρωπος. Αν ΔΕΝ έχει διαβαστεί, θα διαβαστεί. Αν έχει διαβαστεί, θα ΞΑΝΑδιαβαστεί!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;">Ο χρυσός σκαραβαίος</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8FUFmX9_weuKWFqBmozaNudUhcG7aKrgbEZjEDPoGwG70fTXEO6aQBul0BPrg811c7SRAHSyuKO1nJh612n16aRoRaNIeb1Xxsz3gJGpC_mvMTxNNJbj1InL2heK1lVSLJIypv27WYBilQu7npa46wbenrUkCyehQoByiBMNYVavhVMckJxnEKlTYI0Q/s2214/gold-bug-rawscan.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2214" data-original-width="1551" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8FUFmX9_weuKWFqBmozaNudUhcG7aKrgbEZjEDPoGwG70fTXEO6aQBul0BPrg811c7SRAHSyuKO1nJh612n16aRoRaNIeb1Xxsz3gJGpC_mvMTxNNJbj1InL2heK1lVSLJIypv27WYBilQu7npa46wbenrUkCyehQoByiBMNYVavhVMckJxnEKlTYI0Q/w280-h400/gold-bug-rawscan.jpg" width="280" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Θα πω πως όταν διάβαζα Πόε, στο πανεπιστήμιο, παντού έπεφτα πάνω σε αυτό το διήγημα. Παντού έλεγε πως ΑΥΤΟ είναι το πιο σημαντικό έργο του και πως είναι ο προάγγελος της αστυνομικής λογοτεχνίας, γιατί έχει κάτι στοιχεία που ερευνούν για να λύσουν ένα μυστήριο και κάτι τέτοια. Τώρα θα σου πω πως το έχω ξεκινήσει και το έχω παρατήσει, οπότε κάπου κόλλησα, δεν έπαθα και έρωτα με αυτό. Ωστόσο ο εκθειασμός του είναι αρκετός ώστε να του δώσω μια ακόμη ευκαιρία. Έστω μετά από όλα τα υπόλοιπα που δεν έχω διαβάσει ακόμα...<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;">Οι φόνοι της οδού Μοργκ</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmBcIzYewClUjZGGaMcTGRwrEw287LTMaTBU-_33_kYSOf4xO_XQI0DEeDPQ56hbCYP1aM6yp3nIdyUNYkPj-JKrXoZ4wW-5a6W-D2HI8igQlTU4rCOwGFMy-N4IPGuzlQlxwtX9sfvDw1iUvwnQmiFVb721SepspcqVxNAATRMt682b7F5mzMIYg3bsA/s910/wright-po-rue1-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="910" data-original-width="700" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmBcIzYewClUjZGGaMcTGRwrEw287LTMaTBU-_33_kYSOf4xO_XQI0DEeDPQ56hbCYP1aM6yp3nIdyUNYkPj-JKrXoZ4wW-5a6W-D2HI8igQlTU4rCOwGFMy-N4IPGuzlQlxwtX9sfvDw1iUvwnQmiFVb721SepspcqVxNAATRMt682b7F5mzMIYg3bsA/w308-h400/wright-po-rue1-1.jpg" width="308" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ή μήπως αυτό ήταν το διήγημα που δεν ολοκλήρωσα και βαρέθηκα και παράτησα τόσα χρόνια πριν... μπορεί. Είμαι ανάμεσα στα δύο. Επίσης προάγγελος της αστυνομικής λογοτεχνίας, μάλιστα με κεντρικό ήρωα τον Αύγουστο Ντυπέν, έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ ο οποίος μέσα από την ενδελεχή του παρατηρητικότητα λύνει ένα διπλό φόνο στο Παρίσι και άλλους δύο στις άλλες δύο ιστορίες του (η μια λέγεται Άνναμπελ Λι). Έχει και βοηθό στον οποίο αναλύει τις σκέψεις του. Δε ξέρω αν σου θυμίζει... ΟΛΕΣ τις αστυνομικές ιστορίες που έχουν υπάρξει ποτέ! Θα σου πω απλά πως ο Σέρλοκ Χολμς ΚΑΙ ο Ηρακλής Πουαρώ ήρθαν πιο μετά. Πρέπει να το διαβάσω; ΠΡΕΠΕΙ! Οκέι, οκέι, θα το διαβάσω! Πρόμις!!</div><p></p><p style="text-align: justify;">Να σημειωθεί πως ο Ντυπέν υπάρχει στη σειρά του Φλάναγκαν (καλά όλοι υπάρχουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Μου αρέσει που τους τιμάει κάπως έτσι.)<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Το κοράκι</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo0sB_UfSmapzo32JE0obqGBS7S8kNbxYUu8K5R2qcQ9WYyqdzsV0CjZTo39Z8UbLa7XcGaKcjfyYf75cYte4quppq4XpHuZVnZv_HBCTAV1FI2TrgJ8VtGSduutnpOFCoYlb7k0fW0s97RdIAPY5l0DRZBqz1sHpqRvGMZV5TbM85W_6GEC9qPvAxYwE/s2402/EDGARALLANPOEBYSAMSHEARON2017-LowResolution.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1240" data-original-width="2402" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo0sB_UfSmapzo32JE0obqGBS7S8kNbxYUu8K5R2qcQ9WYyqdzsV0CjZTo39Z8UbLa7XcGaKcjfyYf75cYte4quppq4XpHuZVnZv_HBCTAV1FI2TrgJ8VtGSduutnpOFCoYlb7k0fW0s97RdIAPY5l0DRZBqz1sHpqRvGMZV5TbM85W_6GEC9qPvAxYwE/w640-h330/EDGARALLANPOEBYSAMSHEARON2017-LowResolution.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο Πόε πολλές φορές απεικονίζεται με ένα μαύρο κοράκι στον ώμο του. Κι αυτό γιατί το ποίημά του "Το Κοράκι" είναι από τα πιο διάσημα ποιήματα έβερ (σκέτο, δε θα πω γοτθικά κλπ, είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα ποιήματα που έχουν υπάρξει ποτέ). Είναι φυσικά μακάβριο, μπορείς να το βρεις και στο ίντερνετ αν το ψάξεις ακόμα και στα ελληνικά, αφορά τη νυχτερινή επίσκεψη ενός κορακιού που μιλάει σε έναν άντρα που θρηνεί το χαμό της αγαπημένης του Λενόρ. Είναι πολύ χαρακτηριστική η λέξη που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στο ποίημα "Nevermore" (σσ. ποτέ ξανά). Νομίζω πως το έχω διαβάσει, αλλά επειδή από ποίηση είμαι σκράπας δε θα σου πω αν είναι καλό ή όχι. Είναι ποίημα. Ας πάρει 5 στα 5 κοράκια να είμαστε εντάξει!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Η πτώση του οίκου των Ώσερ</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgILoX7xbUpjAevNYRPl-1J5R6Y7fRgswsScRsXtGjERe50hLt_pSiaPyVidMoCWVc8Sw6NOD7EXm2QKzeN7nfcGGs0hAS7sZVs1-cdNOdidu33XiAHBwTl-p_sdoSeeT0ZyxO-deQ_bSMSXXD4B50UQ-2mJOB-_CXwcj25O8oo8o-IQ0bFcnzlW4tNvPg/s1400/845dd244358589.58109b4c2e3f9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="996" data-original-width="1400" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgILoX7xbUpjAevNYRPl-1J5R6Y7fRgswsScRsXtGjERe50hLt_pSiaPyVidMoCWVc8Sw6NOD7EXm2QKzeN7nfcGGs0hAS7sZVs1-cdNOdidu33XiAHBwTl-p_sdoSeeT0ZyxO-deQ_bSMSXXD4B50UQ-2mJOB-_CXwcj25O8oo8o-IQ0bFcnzlW4tNvPg/w640-h456/845dd244358589.58109b4c2e3f9.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ένας ανώνυμος αφηγητής καταφθάνει έπειτα από την πρόσκληση του φίλου του, του Ρόντερικ Ώσερ, στο μακάβριο και ατμοσφαιρικό σπίτι του, όπου ο δεύτερος ζει με την αδερφή του Μάντελιν που είναι με το ένα πόδι στον τάφο... ή και όχι. Εκεί γίνονται διάφορα παράξενα, με τον Ρόντερικ να είναι ελαφρώς παράφρων... ή και όχι και την αδερφή του τελικά νεκρή... ή και όχι. </p><p style="text-align: justify;">Η ιστορία είναι πάνμικρη, έχει μέσα παράνοια, μεταφυσικά στοιχεία και είναι φουλ γοτθική, είναι ό,τι πιο γοτθικό μπορείς να φανταστείς! Ήταν για μένα η πρώτη πρώτη ιστορία που διάβασα του Πόε και μάλιστα θυμάμαι ότι την έχω διαβάσει μέσα σε λεωφορείο της Θεσσαλονίκης. Ορίστε, στον ΟΑΣΘ! Εμένα μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ, της βάζω 5 στις 5 ταφόπλακες (!)</p><p style="text-align: justify;">Ίσως λόγω αυτής ακριβώς της άψογα ατμοσφαιρικής υπόθεσης επιλέχθηκε και από τον Φλάναγκαν ως ο κεντρικός κορμός της σειράς του. Ίσως επειδή ήταν εύκολο να το χτίσει όλο πάνω στους Ώσερ.</p><p style="text-align: justify;">Πέρα από τα παραπάνω, όμως, που είναι οι τίτλοι σχεδόν όλων των επεισοδίων της σειράς, θα πρέπει να αναφέρω και τα παρακάτω:<br /><br /></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;">Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeP_K8_3aLBDY0ajK6DT061rpf6fVU6318vSah3OKPF7Rn29qJYHbvzq_umWmTQ19UphqQMrA8qrQEqKm6NURxVnJS9gAt6Tgd0hbLAenTvlL3VwramY8iHlwB7rQHS0own9skmvJOjVIa1cKIbGALpxCwL9NlkOKNsQjLhnV0uRp64YsBdtcGdmgrInU/s1920/lucyd-yeah-asset.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="803" data-original-width="1920" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeP_K8_3aLBDY0ajK6DT061rpf6fVU6318vSah3OKPF7Rn29qJYHbvzq_umWmTQ19UphqQMrA8qrQEqKm6NURxVnJS9gAt6Tgd0hbLAenTvlL3VwramY8iHlwB7rQHS0own9skmvJOjVIa1cKIbGALpxCwL9NlkOKNsQjLhnV0uRp64YsBdtcGdmgrInU/w640-h268/lucyd-yeah-asset.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Λέει πως είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Πόε, βλέπεις δεν έσκαγε να γράψει πολυσέλιδες ιστορίες, με ένα δυο κεφάλαια και δέκα με είκοσι σελιδούλες ξεμπέρδευε ο φίλτατος Πόε, κι ύστερα πήγαινε στη 13άχρονη σύζυγο-ξαδέρφη του που ήταν και άρρωστη (ε, αυτό ας μην το ξεχνάμε, τύπου ποτέ!). Σε αυτό το μυθιστόρημα, λοιπόν, έχουμε έναν ναυαγό στο Νότιο Πόλο ο οποίος ανακαλύπτει τόσο τη μακάβρια πλευρά των ανθρώπων λόγω του ναυαγίου και της προσπάθειας για επιβίωση.. καταλαβαίνεις.. όσο και διάφορα μεταφυσικά και απίστευτα που ανακαλύπτει εκεί στα απάτητα μέρη που δεν έχει εξερευνήσει άνθρωπος.<br /></p><p style="text-align: justify;">Ο Φλάναγκαν τιμάει την ιστορία, δίνοντας το όνομα στον δικηγόρο της οικογένειας Ώσερ, και όχι μόνο το όνομα, δίνει και λίγο μπακστόρι, τον οποίο υποδύεται ο επικός και μοναδικός Μαρκ Χάμιλ, ο δικός μας Λουκ Σκαϊγουόκερ! (το πόσο αγαπώ ΠΑΝΤΑ το κάστινγκ αυτού του ανθρώπου, που οκέι είναι μέσες άκρες πάντα το ίδιο, αλλά όπως και να 'χει ΤΟ ΑΓΑΠΩ!)<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;">Το βαρέλι του Αμοντιλιάδο</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCO-c9LTsgL_7FKnT69l2FN2RyvRJ59lSRkpb1COAFekK0Swpra-1d0UxAvO-4VdC08v_jDrtkwioZm7r2s8mxBDx2BXy_fDxjF9-16esDPOfwX9yWknRNDsjYtgt0t4jBlPGH1yV6RBvuRtiQEEy9ggJZsSoYXVD67fGMx7UVdVBqM7Tz61hDnbpr8GA/s1240/the-cask-of-amontillado-edgar-allan-poe.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="1240" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCO-c9LTsgL_7FKnT69l2FN2RyvRJ59lSRkpb1COAFekK0Swpra-1d0UxAvO-4VdC08v_jDrtkwioZm7r2s8mxBDx2BXy_fDxjF9-16esDPOfwX9yWknRNDsjYtgt0t4jBlPGH1yV6RBvuRtiQEEy9ggJZsSoYXVD67fGMx7UVdVBqM7Tz61hDnbpr8GA/w640-h362/the-cask-of-amontillado-edgar-allan-poe.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Νόμιζα πως αυτή η ιστορία δεν υπήρχε στη σειρά και είχα πει να σου μιλήσω γι' αυτήν γιατί τη θεωρώ αξιοσημείωτη και την έχω διαβάσει κιόλας. Βρισκόμαστε ΝΟΜΙΖΩ στην Ιταλία στο Καρναβάλι και είμαστε σε κάτι κατακόμβες, όπου είναι ένας τύπος που έχει κάνει ένα φόνο, μα θεωρεί πως καλά έκανε και τον έκανε και μπράβο του. Γενικά πολύ θυμωμένος τύπος, δεν είναι πολύ στα καλά του. Αλλά μάλλον κι αυτός υποφέρει από τύψεις (γενικά οι τύψεις είναι πολύ παρούσες στις ιστορίες του Πόε), δεν είναι τόσο απλά και ρόδινα όλα. Δεν ξετρελάθηκα, ήταν καλή ιστορία όμως, νομίζω η τρίτη που διάβασα του Πόε. Της βάζω 3 στα 5 ποτήρια κρασί.<br /></p><p style="text-align: justify;">Οι αναφορές της σειράς που πραγματικά και ειλικρινά είναι ένας ύμνος στον γοτθικό Αμερικανό συγγραφέα που όμοιό του δεν έχει κάνει ποτέ του ο Φλάναγκαν, δεν είναι μόνο αυτές. Εδώ σου βάζω τα πιο βασικά, εκείνα που μου χτύπησαν περισσότερο είτε επειδή τα είχα διαβάσει ήδη, είτε επειδή απλά τα γνώριζα ως ιστορίες. Αφού δεις τη σειρά μπορείς να ψάξεις για όλα τα πασχαλινά αυγά της στο ίντερνετ, που δεν είναι λίγα, γιατί τέτχιος είναι ο Φλάναγκαν!</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsdbcQ_izGkHYm3fq3u6tplwXFE5k7zyCsTFbeSSTluESUGnIqS_tZB5GBrsce_hY0Q0mKRkh6Up-lepC8m0vIshubNN3bKfxPktvshmk73X3lkCZ5B8aPAJ9hHiz1VCOAzd7q91INXR1PpLdHJx0clZmxx7di35JWt1wBA6jnk1ryqhMjlvuTesphyphenhyphenKc/s589/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="589" data-original-width="493" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsdbcQ_izGkHYm3fq3u6tplwXFE5k7zyCsTFbeSSTluESUGnIqS_tZB5GBrsce_hY0Q0mKRkh6Up-lepC8m0vIshubNN3bKfxPktvshmk73X3lkCZ5B8aPAJ9hHiz1VCOAzd7q91INXR1PpLdHJx0clZmxx7di35JWt1wBA6jnk1ryqhMjlvuTesphyphenhyphenKc/w335-h400/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="335" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Πριν σε αφήσω με περίσσια (ελπίζω) όρεξη να διαβάσεις λιγάκι Πόε (εγώ έχω σίγουρα!) ή να πας αμέσως τώρα να δεις τη σειρά, θέλω να εκτιμήσουμε λίγο το ΥΠΕΡΤΑΤΟ μαλλί της κυρίας Φλάναγκαν, Κέιτ Σίγκελ, που είναι λευκό και είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ και η κοπέλα είναι ίσως από τις πιο όμορφες γυναίκες που έχουν περπατήσει σε αυτή τη γη και έκανε το λευκό μαλλί που πόσο ξεχώρισε ΘΕΕΜΟΥ, ΠΟΣΟ ανάγκη τα έχω κάτι τέτοια εγώ... (σταματώ το φανγκέρλινγκ για την Κέιτ και το λευκό-φάκιν-μαλλί της!!!) και να προσθέσω πως η βαθμολογία στο imdb αυτή τη στιγμή είναι στα 8,1 στα 10 και ανεβαίνει. </p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;">Μίλησέ μου για Πόε ή για Φλάναγκαν, αγαπώ και τους δύο (ε, τον πρώτο με μέτρο γιατί ήταν λίγο ανώμαλος...)</b><br /></p></div>
<iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/6vj56fOLc99OKJGuWTKYmT?utm_source=generator&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-31919580625316664402023-10-06T16:20:00.003+03:002023-11-10T11:30:44.838+02:00Τα 8 πραγματάκια (Σεπτέμβριος 2023)<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5TKkiiMHIknLuf1XhhRxmCHhBT_HtLxvUcewXYf_Cc8wSZxTK2GRsD_tx56uL6AzKUjaRYIJTi-uqeHPhRqzJm8yRaALN2A99M22B7Q3l793lOPJOZiO4qriWWDjCCcuTO5hLWnktYnV3qaNz2c2-ZQY4GZl9MVmOWbX87o3GxsvECShlIvem7u52hpg/s1440/sept.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5TKkiiMHIknLuf1XhhRxmCHhBT_HtLxvUcewXYf_Cc8wSZxTK2GRsD_tx56uL6AzKUjaRYIJTi-uqeHPhRqzJm8yRaALN2A99M22B7Q3l793lOPJOZiO4qriWWDjCCcuTO5hLWnktYnV3qaNz2c2-ZQY4GZl9MVmOWbX87o3GxsvECShlIvem7u52hpg/s16000/sept.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ουφ, έφυγε ο Σεπτέμβριος! Τον περίμενα πώς και πώς, ιδίως μετά τις υπερβολικές ζέστες του φετινού καλοκαιριού, ανυπομονούσα για λίγη δροσιά, να ηρεμήσουμε να μπούμε σε μια σειρά. Επιπλέον είναι και ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου που είναι η καλυτερότερη εποχή! Όλοι το ξέρουν αυτό! Βέβαια αυτός ο Σεπτέμβρης δεν ήταν τόσο ιδανικός όσο νόμισα, είχε υπερβολικά πολύ άγχος, πήγα λίγο να αρρωστήσω κι έπαθα και μια τροφική δηλητηρίαση. Μετά από όλο αυτό το μπάχαλο, ήρθα να σου μιλήσω για τα βιβλία, τη σειρά, το Temu, τις ταυτότητες, να γκρινιάξω και λίγο, να σου πω τα νέα και τα υπόλοιπα καλά (ή και όχι) του πρώτου μήνα <strike>της χρονιάς</strike> του φθινοπώρου!</div><p></p><a name='more'></a><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b><br />#1 Διάβασα το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς</b></span></p><p style="text-align: justify;">Άκουσα συγκεκριμένα, και αυτό ήταν η <b>Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά</b> της Γκέιλ Χάνεϊμαν, για το οποίο <b><a href="https://www.tiktok.com/@aliceinbookworld/video/7281934818668006688?is_from_webapp=1&sender_device=pc&web_id=7286833675936187936" target="_blank">σου έχω μιλήσει λίγο στο Tiktok</a></b>, σου ανέβασα κι <b><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/10/Eleanor-Oliphant.html" target="_blank">εδώ τη βιβλιοκριτική</a></b>. Είναι ένα υπεροχοφανταστικό βιβλίο, ίσως το καλύτερο που διάβασα μέχρι στιγμής φέτος και να το διαβάσεις (ή να το ακούσεις) κι εσύ!</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSvooiy7jQEkC2RTQB3-DeevQsVNLubH3PSNM8y-gL5_YhjyjEFmApBnfyfUBK2vP7W5ndAnplnfv6tk1Dk1PUIFgRQPVh9EN7G8g6BFFTr1mFccsvODSOuiztZ9digbNanzKVCAiYusPKha_JoIO-2FKmKk28ZdHe97xoMyguqK91uezglFplRs4ZAEU/s945/read.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="659" data-original-width="945" height="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSvooiy7jQEkC2RTQB3-DeevQsVNLubH3PSNM8y-gL5_YhjyjEFmApBnfyfUBK2vP7W5ndAnplnfv6tk1Dk1PUIFgRQPVh9EN7G8g6BFFTr1mFccsvODSOuiztZ9digbNanzKVCAiYusPKha_JoIO-2FKmKk28ZdHe97xoMyguqK91uezglFplRs4ZAEU/w400-h279/read.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Επίσης διάβασα το πρώτο βιβλίο της σειράς <b>Lockwood & Co: The screaming staircase</b> που επίσης το ΛΑΤΡΕΨΑ, γιατί αγαπώ αυτό τον συγγραφέα, τον Τζόναθαν Στράουντ, και σκοπεύω να διαβάσω και το δεύτερο πολύ πολύ άμεσα! Η σειρά είναι αρκετά πιστή σε αυτό, αν και βάζει στοιχεία μάλλον και από τα υπόλοιπα βιβλία.. </p><p style="text-align: justify;">Ακούω τα <b>Μαθήματα Χημείας </b>στο jukebooks, το οποίο όμως ειλικρινά, ενώ το βρίσκω ενδιαφέρον, περιγράφει τη ζωή μιας γυναίκας φυσικού στα 60s και πώς τότε την υποτιμούσαν όλοι επειδή ήταν γυναίκα. Το βιβλίο μού προκαλεί κυρίως ένα αίσθημα οργής, που είναι και ο βασικός λόγος που το πέμπτο Χάρι Πότερ δεν είναι από τα αγαπημένα μου (εξαιτίας της Άμπριτζ). Γενικά μου αρέσει ένα βιβλίο να μου προκαλεί αγωνία, τρόμο, ακόμη και ρομαντισμό θα πω (αν το κάνει καλά), δε μου αρέσει όταν μου προκαλεί οργή. Και είναι αρκετά μεγάλο βιβλίο για τα τόσα νεύρα που έχω μαζί του, δεν περνάω καλά.. αναρωτιέμαι αν η συγγραφέας πάτησε σε αυτό για να τραβήξει το ενδιαφέρον στο βιβλίο της. Αν ναι, ε χάνει αστεράκια για μένα. Αλλά αναμένω να δω πού θα το πάει!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>#2 Θα διαβάσω για πρώτη φορά Κινγκ στο πρωτότυπο</b></span></p><p style="text-align: justify;">Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση που δεν έχω διαβάσει Κινγκ ποτέ στο πρωτότυπο. Θυμάμαι να διαβάζω Ρόουλινγκ στα αγγλικά όταν ήμουν ακόμη μαθήτρια, γιατί είχε βγει το επόμενο Χάρι Πότερ και δε μπορούσα να περιμένω τον Ψυχογιό. Κάμποσες φορές διάβασα Γκέιμαν στο πρωτότυπο, Ρόαλ Νταλ κυρίως στο πρωτότυπο διαβάζω και τον Λέμονι Σνίκετ τον προτιμώ έτσι. Μέχρι και την Τζέιν Όστεν έχω προσπαθήσει και τον Βασιλιά όλων μας δε το σκέφτηκα καν ποτέ να τον διαβάσω στο πρωτότυπο!</p><p style="text-align: justify;">Έτσι, κι επειδή μόλις κυκλοφόρησε η μετάφρασή του στα ελληνικά και πλέον τα βιβλία κοστίζουν όσο μια μικρή επίσκεψη στο σούπερμαρκετ για τα βασικά, είπα θα το πάρω στο πρωτότυπο. Πήρα λοιπόν το <b>Fairytale</b>, Παραμύθι στα ελληνικά από τον Κλειδάριθμο, είναι ένα σκοτεινό παραμύθι, φυσικά, γύρω στις 500κάτι σελίδες με λίγο μικρά γράμματα, αλλά είναι Κινγκ! Και ανυπομονώ όσο τίποτα να δω πώς γράφει, χωρίς μεσάζοντες!</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibhbnfyWBM1azfGgMStyIRcWJgTLNvtQC9mRVEopWsMtF0hmH0YW6KQvGtAyvBY5DiXYsmtLeHaPpUncgNn3iFABe2MD_RbvBoe4x4BwO-P-nGKv3fL1TLkY3z_Ae1Fb_S8QApvRwtUxf92fGb2WMfgmGju4xaR8zfHgRXWPnYnB4lMhDrCqJp-qJ-2ek/s945/toread.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="659" data-original-width="945" height="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibhbnfyWBM1azfGgMStyIRcWJgTLNvtQC9mRVEopWsMtF0hmH0YW6KQvGtAyvBY5DiXYsmtLeHaPpUncgNn3iFABe2MD_RbvBoe4x4BwO-P-nGKv3fL1TLkY3z_Ae1Fb_S8QApvRwtUxf92fGb2WMfgmGju4xaR8zfHgRXWPnYnB4lMhDrCqJp-qJ-2ek/w400-h279/toread.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο λόγος που έβαλα την παραγγελία αρχικά, ήταν το βιβλίο <b>The very secret society of irregular witches</b> της Sangu Mandana, που ήθελα πολύ πολύ πολύ να το διαβάσω και είχα πει στον εαυτό μου πως θα το πάρω το φθινόπωρο. Θα είναι το αμέσως επόμενο που θα διαβάσω!</p><p style="text-align: justify;">Την παραγγελία μου την έκανα στο <a href="https://kbooks.gr/" target="_blank"><b>eshop του Κωνσταντινίδη</b></a>, που σίγουρα θέλει λίγο σουλούπωμα και λίγη προσοχή, 100% θέλει ενημέρωση στις διαθεσιμότητές του, έκανε περίπου δύο εβδομάδες να έρθει και θα σου πω, αν παραγγείλεις ποτέ από εκεί να το κάνεις καλύτερα τηλεφωνικά. Από τιμές ήταν πολύ εντάξει. <br /></p><p style="text-align: justify;">Πάρα πολύ εγκρατή με βρίσκω το μήνα αυτό, ιδίως συγκριτικά με τους προηγούμενους που είχα ξεφύγει... Αλλά δεν πήγα καθόλου να τσεκάρω τις τρελές Παρασκευές του Πατάκη! Χμμ... κάτσε μια στιγμή..</p><p style="text-align: justify;">Ουφ εντάξει! Όλα καλά!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>#3 Τιναυτό το Temu ρε παιδιά!<br /></b></span></p><p style="text-align: justify;">Μπορεί να μην πήρα βιβλία, αλλά πέρασα κάμποσες ώρες σε αυτό το νέο κινέζικο πάμφθηνο ηλεκτρονικό χάος που λέγεται.. τέμου; τίμου; Είναι σαν το <i>Shein </i>(όμως ακριβώς το ίδιο), έτσι που η αρχική μου σκέψη ήταν πως ένας που δούλευε στο <i>Shein </i>είπε "θα κάνω το ίδιο" και πήγε κι έκανε το Temu. Η διαφορά είναι πως το <i>Shein </i>έχει πιο πολύ ρούχα (και πιο ωραία ρούχα) ενώ το <i>Temu </i>έχει πολλά και διάφορα, σα να ψωνίζεις από τα <i>Jumbo</i>, αλλά στο μισό της μισής της τιμής. </p><p style="text-align: justify;">Έκανα δύο παραγγελίες από το Temu τον Σεπτέμβρη, λοιπόν, στην πρώτη πήρα εντελώς δοκιμαστικά κάποια πραγματάκια για το γραφείο και τη δουλειά κυρίως:</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeOWajy6LiQN-QBKcmMezifY-rGbf1eIH0t8WB0vkF_TptcrT9R2q9uFQdJbXcHz2B0Gs30fUiHYRjbqsNNNXvinjIxWwoGoDOc8DN0LvqFpxZ1noxBMX_Dyhxbn7q7Jcp0wb-MTmgCUPXyZNcOV3THaPYL6V-ayFy3OfVU35WI9uMx73DCdh_uBoolfg/s1440/temu.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeOWajy6LiQN-QBKcmMezifY-rGbf1eIH0t8WB0vkF_TptcrT9R2q9uFQdJbXcHz2B0Gs30fUiHYRjbqsNNNXvinjIxWwoGoDOc8DN0LvqFpxZ1noxBMX_Dyhxbn7q7Jcp0wb-MTmgCUPXyZNcOV3THaPYL6V-ayFy3OfVU35WI9uMx73DCdh_uBoolfg/w640-h360/temu.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Πήρα ένα <b>μινι κιτ καθαρισμού</b> του πληκτρολογίου, των ακουστικών και του κινητού. Τα δύο από τα τρία αυτή τη στιγμή είναι υπερπεντακάθαρα κι αν εξαιρέσεις πως πήγα να πάθω το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε να συμβεί (να χάσω δύο γράμματα!), έχω αυτή τη στιγμή το πιο καθαρό πληκτρολόγιο που έχει υπάρξει ποτέ! Είχε ούτε 3,50€ ενώ το έχω δει να κυκλοφορεί με 10€ και πάνω. Διάφορα μικροαναλώσιμα όπως <b>μαρκαδοράκια υπογράμμισης</b>, ένα <b>mousepad </b>και ένα κουτί αποθήκευσης για τα στυλό μου, δε σου τα υπεραναλύω, απλά θα σου πω πως είναι πολύ τίμια και πάρα πολύ οικονομικά. Από τις πιο ενδιαφέρουσες αγορές, είναι το <b>μπολ για σαλάτα</b> για τη δουλειά, όπου έχει ξεχωριστή θέση για τα υγρά της σαλάτας (λάδι, ξίδι κλπ) ώστε να μη μουλιάζουν τα λαχανικά σου. Εκπληκτική ιδέα, που δεν είχε ούτε 2€. Πήρα κι ένα <b>τσαντάκι ισοθερμικό</b> για να χωράει το συγκεκριμένο μπολ που είναι κάπως ψηλό ούτε 3,50€, ενώ πήρα και <b>δύο pins</b> ένα από Friends κι ένα από Gilmore Girls που.. δεν ξέρω τι θα τα κάνω.. μια <b>τύπου βούρτσα για το κεφάλι</b> για το μπάνιο (που υποτίθεται κάνεις μασάζ για να κυκλοφορήσει το αίμα) και μια <b>πετσέτα microfiber</b>, όλα αυτά για καλύτερη εμπειρία λουσίματος, ενώ το πιο ακριβό που πήρα ήταν ένα <b>τετράδιο οργάνωσης</b> της εβδομάδας σου με 3,80€! Το fail της πρώτης μου αυτής αγοράς ήταν ένα <b>φωτάκι ανάγνωσης </b>που είναι τελικά με usb (και ειλικρινά δε βρίσκω καν ένα λόγο ύπαρξής του!!)</p><p style="text-align: justify;">Σύνολο 13 πράγματα για 22,11€ κι έφτασε σε ούτε 2 εβδομάδες!</p><p style="text-align: justify;">Έτσι έκανα μια δεύτερη παραγγελία, ακόμη πιο μικρή σε κόστος 17€ αλλά με παραπάνω πράγματα (νομίζω 15;), με στόχο αποκλειστικά το μπάνιο (που εντάξει, δεν ήμουν πιστή καθόλου στον στόχο μου, αλλά κυρίως πήρα πράγματα για το μπάνιο!)</p><p style="text-align: justify;">Οι αγορές μου σε αυτή τη δεύτερη παραγγελία είναι είτε <b>καθαριστικά για το μπάνιο</b> (τύπου βουρτσάκια κλπ) είτε <b>ανταλλακτικά για τις βρύσες</b> στο σπίτι που νοικιάζουμε και είναι σάπιο, το πιο σημαντικό είναι τα <b>ανταλλακτικά για τις ηλεκτρικές μας οδοντόβουρτσες</b> που αν τα πάρεις από εδώ θα δώσεις για δύο κοντά στα 10€, τώρα πήρα τέσσερα για 2,97€. Κι ούτε που με νοιάζει! </p><p style="text-align: justify;">Η επόμενη αγορά θα είναι ή για το παιδικό ή για την κουζίνα, ενώ σκοπεύω να πάρω από αυτά που βάζεις στα παράθυρα και τις πόρτες για μόνωση, απ' όλα και για όλο το σάπιο μας σπίτι που μπάζει!</p><p style="text-align: justify;">Αυτά από εμένα και το <i>Temu</i>! Κούπες φθινοπωρινές ούτε από αυτό ούτε από πουθενά, η πιο φθηνή έχει 15€ και δεν ψήνομαι να δώσω τέτοιο ποσό για κάτι που θα ταξιδέψει το μισό πλανήτη και αν δεν έρθει σπασμένο μπορεί να το σπάσω εγώ. <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>#4 Το One Piece στο Netflix και τέλος ο ANT1 για εμάς<br /></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoD1KFwQUX8ZwFffgNCel8KUb753XW6viqOe9r7rAKBoeTBRZ3WWBw80NaxAPjUv5RkX1L5pu9Gjuh27bv8EKJ1U4CFT8awsh8hW_eNJdWQ8c0pWq3ctATEf2BVHuESQV56hrSR1aXSlJxqy9neoP6KiaIrncRGCEgQljBUQDxBL0qniUgdK9OCz9tCqc/s1440/op.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoD1KFwQUX8ZwFffgNCel8KUb753XW6viqOe9r7rAKBoeTBRZ3WWBw80NaxAPjUv5RkX1L5pu9Gjuh27bv8EKJ1U4CFT8awsh8hW_eNJdWQ8c0pWq3ctATEf2BVHuESQV56hrSR1aXSlJxqy9neoP6KiaIrncRGCEgQljBUQDxBL0qniUgdK9OCz9tCqc/w640-h360/op.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Θυμάμαι να είμαι μικρή, δε μπορώ να προσδιορίσω το πόσο μικρή ήμουν και ένα κανάλι της τηλεόρασης (που τώρα δεν υπάρχει.. νομίζω το Alter;) έφερε το <b>One Piece </b>ε και το διαφήμιζαν πολύ και το έβλεπα λίγο. Ήταν οκέι, αλλά λίγο χαζούλικο. Ίσως να ήμουν αρκετά μεγάλη για το One Piece. Οπότε τώρα που είμαι σίγουρα αρκετά μεγάλη για το One Piece, αποφασίσαμε με τον χάζμπαντ πως θα το δούμε. Και το είδαμε. Και ήταν μια χαρά, ακριβώς αυτό που είναι, καλά αν είσαι φαν του anime μπορεί τώρα να παθαίνεις εγκεφαλικά που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, συνήθως έτσι γίνεται. Αλλά για εμάς που δεν έχουμε δει ποτέ συστηματικά το anime, η σειρά ήταν τίμια και την είδαμε πολύ πολύ ευχάριστα. Ήταν και η πρώτη σειρά που είδαμε μετά από πάρα πολύ καιρό. Τα επεισόδια είναι 8, περίπου μια ώρα το καθένα, η δράση είναι συνεχόμενη, η βαθμολογία στο imdb είναι 8,4 παραπολυκαλα, θα συνεχιστεί, ο ηθοποιός που παίζει τον Λούφι ΕΙΝΑΙ ο Λούφι! Σε γενικές γραμμές από εμάς είναι ναι!</p><p style="text-align: justify;">Άλλη σειρά δεν είδα, ή μάλλον δεν ολοκλήρωσα, βλέπω κάπου κάπου το <b>Glamorous</b>, επίσης στο Netflix, τη νέα σειρά της <i>Kim Cattrall </i>(της Σαμάνθα μας), που είναι εύκολο, ευχάριστο, κλισέ, είναι η <i>Emily in Paris</i>, αλλά στη Νέα Υόρκη. Και όλοι είναι γκέι. </p><p style="text-align: justify;">Κυρίως σπατάλησα τον πολύτιμο χρόνο μου βλέποντας ελληνικό τρας aka <b>My Style Rocks</b> που και φέτος είναι πρώτα ριάλιτι και καθόλου μόδα. Δεν είναι καθόλου μόδα. Δεν έχω πάρει καμία ιδέα και το έχω δει νομίζω όλο. Α! Ίσως πήρα μια ιδέα, την οποία θάψανε όλοι στο επεισόδιο... </p><p style="text-align: justify;">Σε άλλα νέα, η <i>Nova </i>στην οποία είμαστε, έχασε δύο από τα δωρεάν ελληνικά κανάλια που έχουν.. όλοι, το <i>Mega </i>και τον <i>ANT1</i>. Με κάποιες μετατροπές, καταφέραμε να πιάσουμε το πρώτο κανάλι. Αλλά το δεύτερο θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως δε θα το έχουμε ποτέ. Την τιμή τους δεν την έριξαν όμως, κι ας έχουν και άθλιες ταχύτητες στο ίντερνετ. Σε περίπτωση που το διαβάζεις αυτό από το μέλλον και αναρωτιέσαι γιατί έκλεισε!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>#5 Ξεκίνησαν τα σχολεία!</b></span></p><p style="text-align: justify;">Κάτι που είχε άπειρα πολλά χρόνια να με απασχολήσει, αλλά πλέον θα με απασχολεί γιατί φέτος κάναμε την αρχή. Ο μικρός Κωνσταντίνος ξεκίνησε βρεφικό, περίπου στη μέση του μήνα για να είμαι ακριβής, είναι ακόμη στη φάση της προσαρμογής (πηγαίνει για λίγο κάθε μέρα) κι εγώ είμαι επίσης στη φάση της προσαρμογής! Ποιος να το 'λεγε πως θα ήταν τόσο αγχωτικό και ψυχοφθόρο το να πηγαίνει το παιδί σου στον παιδικό! Ο μικρός προσαρμόζεται αρκετά καλά, αλλά το πρόγραμμά του και κατ' επέκταση και το δικό μας έχει αλλάξει εντελώς παντελώς τελείως! Όλο το διάστημα αυτής της αρχής ούτε που καταλάβαινα πώς περνούσε και τι γινόταν... </p><p style="text-align: justify;">Καλή χρονιά, πάντως, σε όλο τον κόσμο που τον αφορά κάποια, οποιαδήποτε εκδοχή της εκπαίδευσης.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>#6 Ήρθε το φθινόπωρο...</b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3VsIOW7z_WcuOf8ywqoykFDVAhgOOpX9sONC8R1bIw4UlOnB4SVO3WS3AX7IlKtjZtMMKr07F-wCy4iAgxDf-GO06Y06h7pDUKOOB-xJAWNn3OciV2L92kqQQZayGgBigFcG-jPM8AGxCAQ4FnTswqGJ8HKv2RJuPKUSviGXMt-_MJ6gQlDw0hL7VcuY/s1440/386597563_10226926692965683_6348477070621169161_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3VsIOW7z_WcuOf8ywqoykFDVAhgOOpX9sONC8R1bIw4UlOnB4SVO3WS3AX7IlKtjZtMMKr07F-wCy4iAgxDf-GO06Y06h7pDUKOOB-xJAWNn3OciV2L92kqQQZayGgBigFcG-jPM8AGxCAQ4FnTswqGJ8HKv2RJuPKUSviGXMt-_MJ6gQlDw0hL7VcuY/w400-h400/386597563_10226926692965683_6348477070621169161_n.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">... με το ζόρι γιατί είναι ακόμη καλοκαίρι, ήρθε το φθινόπωρο στο σπίτι μας. Ήρθε ο καιρός που μάζεψα τα μαγιό, τα καλοκαιρινά, τα μπλε και τα γαλάζια και έβγαλα τις κολοκύθες, τις λεπτές κουβερτούλες, τα μπορντό και τα καφέ. Το συγκεκριμένο ντεκόρ είναι από το <b>Sinsay </b>(τα λαμπάκια μέσα στη γυάλινη κολοκύθα είναι από το Temu) και τα <b>melts </b>είναι από την αγαπημένη Στέφη από το <b>Stefmysteries</b>. </p><p style="text-align: justify;">Εντωμεταξύ και με αφορμή το παραπάνω θέμα που σου είπα πως είχαμε με τη Nova, έπρεπε να αλλάξουμε τη διαρρύθμιση του σαλονιού μας, ώστε να συνδεθούμε στην κεραία της πολυκατοικίας και να έχουμε τώρα μια τηλεόραση με δύο κεραίες: ένα πιάτο της Nova ελαφρώς άχρηστο και την κεραία της οικοδομής... </p><p style="text-align: justify;">Το πολύ θετικό της υπόθεσης, είναι πως η αλλαγή που κάναμε όχι μόνο μας ανανέωσε, μα ήταν και η πιο σωστή διαρρύθμιση για το σπίτι μας, που οκεϊ, δε θα πω πως δεν είναι σάπιο, γιατί είναι, αλλά τουλάχιστον είναι κάπως πολύ πολύ όμορφο τώρα! Επόμενο βήμα: λίγη τέχνη για τους δύο γυμνούς μας τοίχους κι ένας καθρέφτης. <br /></p><p style="text-align: justify;">Παράλληλα έκανα και κάποιες αλλαγές στο παιδικό δωμάτιο, που αν έχουμε το Θεό μας ακόμα είναι υπό κατασκευή. Αρχικά έβαλα κάτω από το παιδικό μας το χαλάκι (που βασικά είναι λίγο καλοκαιρινό, αλλά μου αρέσει πολύ και δεν το αλλάζω, επίσης φωσφορίζει!!!) αυτά τα παζλ τα πλαστικά για να το κάνω πιο χοντρό και πιο σταθερό. Την ιδέα την πήρα από τη φίλη Ελένη και ήταν καταπληκτική! Τελειώσαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και τα βιβλία τα ηχογραφημένα της Disney που, εννοείται πως τα συνεχίζουν με άλλα 50 τεύχη, που εμείς δε θα πάρουμε και θα μείνουμε στα αρχικά 99. Τώρα απλά θα ελπίζω μια μέρα ο μικρός Κωνσταντίνος να τα εκτιμήσει! Επόμενο βήμα για το παιδικό είναι να πάρουμε έναν πολύ απαραίτητο αφυγραντήρα και να γεμίσουμε λίγο τους άδειους τοίχους. Για βιβλιοθήκη δεν ελπίζω πχια... (όταν βασίζεσαι σε άλλους για να γίνει η δουλειά σου κάποια στιγμή τα παρατάς!) θα βρω μια άλλη λύση για τα βιβλία του.<br /><br /></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>#7 Με σνομπάρει το TikTok</b></span></p><p style="text-align: justify;">ΞΕΚΑΘΑΡΑ με σνομπάρει αυτό το social, δε μου πάει καθόλου καλά! Μπορεί να φταίει που δεν κάνω αυτά τα πόπιουλαρ βιντεάκια ή τα πολύ φαν ή που δεν κάνω ραντ Ε ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ! Αλλά δεν περνάω εύκολα το σκαλοπάτι των 300ων βιουζ και κάπως πικραίνομαι, γιατί πραγματικά αισθάνομαι πως φτιάχνω κάτι όμορφο και το μέσο με περιορίζει.. δεν είναι πως τα κάνω όλα αυτά για το ποπιουλάριτι, δε με απασχολεί να γίνω ινφλουένσερ (αν μπορούσα να επιλέξω την ιδανική δουλειά σίγουρα δε θα ήταν να είμαι κόντεντ κριέιτορ και να πληρώνομαι γι' αυτό). Όπως και εδώ, η Χώρα των Βιβλίων, αλλά και στο facebook, στο instagram, το podcast επίσης, θεωρώ πως δεν φτάνουν σε όλους όσους θα ενδιέφεραν, δε με απασχολεί να με βλέπουν, να με ακούν ή να με διαβάζουν άτομα που δεν τους ενδιαφέρουν αυτά που έχω να πω. Όμως αισθάνομαι πως το διαδίκτυο σου βάζει φρένο αν δεν πληροίς κάποιες προϋποθέσεις (που μπορεί ποτέ να μη φτάσω, αν δε με εκφράζουν ιδίως) ή αν δεν το πληρώνεις. Κι όλο αυτό μου φαίνεται κάπως άδικο. Αυτά. Τέλος η γκρίνια!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>#8 Πανηγύρια, γκρι μαλλιά και ταυτότητες</b></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Ο Σεπτέμβρης είναι <b>ο μήνας τον πανηγυριών</b>, αυτών που πας για να φας λουκουμάδες, χαλβά και κεμπάπ και να πάρεις κάλτσες, παντόφλες και φθηνά μαχαιράκια. Εμείς εδώ έχουμε δυο, το τοπικό (που πλέον πας μόνο για φαγητό, είμαστε πολύ εκλεκτικοί οι Κατερινιώτες για πανηγύρια!) και του Αιγινίου (που πάνε ανελλιπώς όλοι οι Κατερινιώτες και ψωνίζουν όλες τις μούφες, ενώ παράλληλα αισθάνονται πολύ εκλεκτικοί, αλλά έχουν την ψευδαίσθηση πως εκεί δεν τους ξέρει κανείς, μάλλον!). Εκεί βρεθήκαμε με την φίλη Νάσια (aka <b><a href="https://www.instagram.com/nasia_weasley/" target="_blank">@nasia_weasly</a></b> από το instagram) και τον Θωμά και αντιστάθηκα πολύ σθεναρά να πάρω βιβλία από έναν από τους πάρα πολλούς πάγκους που είχε φέτος! Ωστόσο μου μπήκε στο μυαλό να πάρω Κίρα Σίνου γιατί δεν έχω διαβάσει ποτέ.</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7ebuImnY3cIGXTNCox0dRm_kYpOSB5zdZ2b_L0NzS4HbO1Um2vRtvWPW1LSP-UnKt3AXBeWG1rTKpZlxEzFKKD13rXb4udU6AK7Cw5LICh7UWcLZ7Vixy1_viCkjvdc3kf1Lc1BZxcZCujIvWjrLn0vuqm-T443_l9e6ux8SjGIkGalJkXCBTFNO8JqY/s1081/hair.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="486" data-original-width="1081" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7ebuImnY3cIGXTNCox0dRm_kYpOSB5zdZ2b_L0NzS4HbO1Um2vRtvWPW1LSP-UnKt3AXBeWG1rTKpZlxEzFKKD13rXb4udU6AK7Cw5LICh7UWcLZ7Vixy1_viCkjvdc3kf1Lc1BZxcZCujIvWjrLn0vuqm-T443_l9e6ux8SjGIkGalJkXCBTFNO8JqY/w640-h288/hair.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ένα άκρως αληθοφανές φίλτρο του <b>Tiktok </b>μου έκανε τα μαλλιά γκρι και ενθουσιάστηκα τόσο εγώ όσο και όλοι όσοι το είδαν (γιατί το μοιράστηκα παντού!), πολλοί δεν κατάλαβαν πως ήταν φίλτρο, ήταν τόσο καλό, αλλά μου έδωσε ένα πολύ δυνατό μπουστ για το πώς θα καταλήξει ενδεχομένως το μαλλί μου όταν κατέβει το γκρι, ακόμα κι αν είναι σχεδόν έτσι και όχι ακριβώς έτσι, εγώ ανυπομονώ! Και ήταν ένα μπουστ που χρειαζόμουν στη φάση που είμαι τώρα και δεν ακούω πάντα καλά σχόλια για τα μαλλιά μου...<br /></p><p style="text-align: justify;">Ήρθε ο καιρός να αλλάξω κι εγώ την παραπολυπαλια μου <b>ταυτότητα</b>, από το 2002, που την είχα βγάλει γιατί έπρεπε να δώσω Lower. Και ήταν και χειρόγραφη. Έκανα το (λάθος) να προσπαθήσω να βγάλω ταυτότητα πριν την αλλαγή, που σημαίνει πως πήγα μια μέρα και περίμενα μάταια σε μια ατέλειωτη ουρά έξω από το αστυνομικό τμήμα, κατά τη διάρκεια της οποίας αναμονής εγώ αναρωτήθηκα πάμπολλες φορές γιατί κάνουμε οτιδήποτε αφού αύριο μεθαύριο έρχεται το τέλος, τελικά κατάφερα (μετά από υπερπροσπάθεια γιατί απ ότι φαίνεται όλα τα ραντεβού κλείστηκαν το πρώτο μισάωρο που άνοιξε το σύστημα) να βγάλω τη νέα ταυτότητα και τέλειωσε κι αυτό το άγχος!</p><p style="text-align: justify;"><b>Αυτός ήταν ο Σεπτέμβρης μας, κατά τον οποίον ο Άλμπους πέρασε από το να κοιμάται τις νύχτες στο σπίτι της πεθεράς μου, στο να επιστρέψει σε εμάς και κάπως κααααπως να έχει βρει τον παλιό του εαυτό, ο μικρός Κωνσταντίνος άρχισε να γίνεται πιο επικοινωνιακός και λίγο πιο τζαναμπέτης, εγώ μαγείρεψα μια συνταγή που είδα στο facebook και ήταν κάπως εντάξει, αλλά δε νομίζω να την ξανακάνω γιατί ήταν και τηγανητό και βαρύ πιάτο, ο χάζμπαντ άρχισε πάλι γυμναστήριο κι εγώ κάπως το σκέφτομαι (αλλά πολύ πολύ λίγο) και πλέον μπήκαμε στον Οκτώβρη που ξέρω πως θα είναι ο πιο συναρπαστικός μήνας σοου φαρ!!</b></p><p style="text-align: justify;"><b>Εσένα πώς ήταν ο Σεπτέμβρης σου; Σου φέρθηκε καλά; Αν όχι, να ξέρεις πως είναι ο πιο άσχημα επιδραστικός μήνας για την ψυχική μας υγεία και πως από δω και μπρος θα είναι λίγο καλύτερα. </b><br /></p><p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/3q60eiU6AwVFvvkm4fhzwy?utm_source=generator&theme=0&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>
</p>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-29376977561620731572023-10-05T12:10:00.003+03:002023-10-05T12:10:32.824+03:00Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά, της Γκέιλ Χάνεϊμαν<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigwBMklERA79a13xK3aiY7mZ6ekg6MZyBFBLk_WyHfG9-7i63G3Rkvb04Ze8Xb8Dp57joso-KJNEQArtQ7I0Vo71a0_O41xcyxTxRbGaIPRiMg0PevaO7y04pbG-h6KIx0maJyImL4GACDZWa5KHQgd0HF1CyyvLA_QrCvseQa_OWXpf2pmYeoGtQRwO4/s1440/ell.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigwBMklERA79a13xK3aiY7mZ6ekg6MZyBFBLk_WyHfG9-7i63G3Rkvb04Ze8Xb8Dp57joso-KJNEQArtQ7I0Vo71a0_O41xcyxTxRbGaIPRiMg0PevaO7y04pbG-h6KIx0maJyImL4GACDZWa5KHQgd0HF1CyyvLA_QrCvseQa_OWXpf2pmYeoGtQRwO4/s16000/ell.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: center;"><b>Ένα βιβλίο για την ψυχική υγεία, την πραγματική φιλία, με ένα μυστήριο που δεν περίμενες...</b></p><p style="text-align: justify;">Μόνο καλά λόγια είχα ακούσει για αυτό το βιβλίο και το είχα βάλει στη λίστα μου στο jukebooks για να το ακούσω με την πρώτη ευκαιρία. Έτσι κι έγινε, το έβαλα να παίζει στη δουλειά και η Έλενορ μου έκανε παρέα για λίγες μέρες, όχι πολλές, θα μου άρεσε να μου ξανακάνει παρέα η συγκεκριμένη ηρωίδα ίσως με κάποια συνέχεια.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Η <b>Έλενορ </b>είναι μια κοπέλα που δουλεύει σε μια πολύ συνηθισμένη δουλειά, ζει μια πολύ συνηθισμένη ζωή, δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις πέρα από το να έχει μπόλικη βότκα διαθέσιμη για τις μέρες που επιστρέφει το παρελθόν της και πρέπει κάπως να το σωπάσει. Οι μέρες της όλες είναι ίδιες: γραφείο, σπίτι, πίτσα και βότκα, ύπνος και πάλι από την αρχή. Και τις Τετάρτες μιλάει με τη μαμά της στο τηλέφωνο. Τη <b>μαμά</b>, που βρίσκεται πολύ μακριά, σε κάποια φυλακή, γιατί έχει κάνει κάτι φοβερό. Μέχρι που μια μέρα, η Έλενορ βλέπει έναν μουσικό και τον ερωτεύεται τρελά. Παθαίνει μια εμμονή που θα της αλλάξει όλη της τη ζωή. Που θα την οδηγήσει να κάνει την πιο σημαντική φιλία της ζωής της, αλλά και θα την φέρει πίσω σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια, για να γιατρέψει το παρελθόν της και να το αφήσει οριστικά πίσω της.<br /></p><p style="text-align: justify;">Αρχικά να πω πως την Έλενορ στην αρχή όχι δεν τη συμπαθούσα απλά, <b>τη θεωρούσα βαθιά προβληματική</b>, αγενή, σίγουρα με κάποια μορφή αυτισμού ή κάτι άλλο που δε γνωρίζω το όνομά του, και από τη στιγμή που έπαθε την εμμονή με τον μουσικό, λέω α, εντάξει, είναι η ιστορία της Άννι Γουίλκς από το Μίζερι! Αλλά καθώς προχωρούσε η ιστορία και ήμουν δίπλα στην πολύ πολύ παράξενη Έλενορ, κάπως άρχισα να τη συμπαθώ, να τη συμπονώ και να αναρωτιέμαι τι στο καλό της έχει συμβεί και γιατί τελικά είναι η μαμά της στη φυλακή. Κατάλαβα πως η συγγραφέας είχε ακριβώς αυτό τον σκοπό: να κάνει τον αναγνώστη να δει την Έλενορ τόσο παράξενη όσο την έβλεπαν όλοι. Να σταθεί απέναντί της και να την κρίνει ως άσχημη, άσχετη και λίγο αποκρουστική. Κι έπειτα να τη γνωρίσει πραγματικά και να καταλάβει πόσο λάθος έκανε. Προφανώς <b>η βαθιά προβληματική στη συγκεκριμένη υπόθεση ήμουν εγώ...</b></p><p style="text-align: justify;">Κι ύστερα έρχεται ο <b>Ρέιμοντ</b>, ο συνάδελφος που νοιάζεται, που δε τον νοιάζει αν είναι παράξενη, δεν του φαίνεται προβληματική, που τη γνωρίζει, την καθοδηγεί, της στέκεται και τη βοηθάει με όποιον τρόπο μπορεί και... ο Ρέιμοντ είναι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω βρει σε βιβλίο. Θα στεκόταν άνετα δίπλα στον Άττικους από τα Κοτσύφια.<b> Ο Ρέιμοντ είναι ο άνθρωπος που θέλω να γίνει ο Κωνσταντίνος όταν μεγαλώσει.</b> Που θα βοηθήσει όποιον δει πως έχει ανάγκη και δε θα κρίνει με βάση την εξωτερική εμφάνιση ή το διαφορετικό χαρακτήρα. Που θα μιλήσει στον άλλον, στον οποιονδήποτε έχει απέναντί του ως ίσο. Αν ήταν περισσότεροι άνθρωποι σαν τον Ρέιμοντ, αυτός ο κόσμος θα ήταν πολύ πολύ καλύτερος!</p><p style="text-align: justify;">Το βιβλίο από ένα σημείο και μετά μου έγινε απαραίτητο, τους ήρωες τους αγάπησα πολύ και η Έλενορ έγινε πολύ καλή μου φίλη, δεν ήθελα κανείς να την πληγώσει ενώ πλέον με ένοιαζε πραγματικά να μάθω τι είχε συμβεί τελικά στο μακρινό παρελθόν της, τι είχε κάνει η μαμά.</p><p style="text-align: justify;">Έχω μια πολύ καλή σχέση με τη δική μου μαμά, κάτι που όμως διαπιστώνω πως δεν είναι τόσο συχνό. <b>Η μαμά της Έλενορ</b> την υποτιμά, την περιφρονεί, βρίσκει όλα τα άσχημα που θεωρεί πως έχει και της τα δείχνει ως λόγους για να είναι μόνη της πάντα και για πάντα. Είναι πολύ πολύ σκληρή, πολύ περισσότερο απ' ότι φαντάζεσαι. Όσο περισσότερο γνωρίζεις τη μαμά, τον κακό της ιστορίας, τόσο περισσότερο συμπαθείς την Έλενορ, ώσπου στο τέλος θέλεις να την πάρεις μια αγκαλιά και να της πεις να κλείσει το τηλέφωνο στη μαμά και πως όλα θα πάνε καλά. </p><p style="text-align: justify;">Βρίσκω τελευταία πως αγαπώ περισσότερο και πιο εύκολα τα βιβλία από συγγραφείς που ήδη γνωρίζω ενώ αυτά που ακούγονται πολύ (πχ τα <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/07/paneksipna-plasmata.html" target="_blank">Πανέξυπνα Πλάσματα</a>) δεν είναι τελικά τόσο καλά. Το συγκεκριμένο είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα που αξίζει να διαβάσεις. Η γραφή του είναι εύκολη και απλή, δεν ένιωσα πως κάνει κοιλιά, ίσως μόνο να αργεί να πάρει φόρα, όμως στο τέλος το βρήκα ακόμη κι αυτό μέρος της όλης εμπειρίας της ανάγνωσής του. </p><p style="text-align: justify;"><b>Θα σου αρέσει αν: </b>θέλεις να διαβάσεις μια ιστορία φιλίας, για θέματα ψυχικής υγείας, αναζητάς μια ιστορία απλή αλλά πολύ δυνατή και το θέλεις και το μυστήριό σου.</p><p style="text-align: justify;"><b>Δε θα σου αρέσει αν:</b> ψάχνεις μια ιστορία με διαρκή αγωνία, με δράση, τρελούς έρωτες και γρήγορους ρυθμούς.</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNNHqDdQ-1kKkELomFNszMyPk-PX-InUbkJhoaBcjgs3ObVMXAXaduYEQjA-DpzSKPcBMR2Jg1v3p-tSVXLs3GsgY38_GLKBN5LbppM2CIyAeK0bPU600mFe1jttUOLngMT31dCgJhLcUSW3vxlZ9yGk0ocwUeQ4COFTWajOLrlJhJfGSguyyvwGMaYjo/s540/%CE%B5%CE%BB.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNNHqDdQ-1kKkELomFNszMyPk-PX-InUbkJhoaBcjgs3ObVMXAXaduYEQjA-DpzSKPcBMR2Jg1v3p-tSVXLs3GsgY38_GLKBN5LbppM2CIyAeK0bPU600mFe1jttUOLngMT31dCgJhLcUSW3vxlZ9yGk0ocwUeQ4COFTWajOLrlJhJfGSguyyvwGMaYjo/w158-h200/%CE%B5%CE%BB.jpg" width="158" /></a></div><p><b>Πρωτότυπος τίτλος:</b> Eleanor Oliphant is completely fine<br /><b>Συγγραφέας:</b> Gail Honeyman<br /><b>Εκδόσεις:</b> Κλειδάριθμος<br /><b>ISBN:</b> 978-960-461-879-8<br /><b>Σελίδες: </b>448<br /><b>Περίληψη: </b><i>Η Έλενορ Όλιφαντ είναι τριάντα χρονών, ζει στη Γλασκώβη και δουλεύει ως λογίστρια σε μια εταιρεία γραφιστικής. Κάθε μέρα πηγαίνει στη δουλειά της, τα βράδια λύνει σταυρόλεξα και ακούει ραδιοφωνικές σαπουνόπερες, τις Τετάρτες μιλάει τηλεφωνικά με τη μητέρα της και περιμένει να έρθει η Παρασκευή για να φάει πίτσα και να μεθύσει με βότκα μέχρι το πρωί της Δευτέρας.<br /><br />Είναι τελείως μόνη, αλλά δηλώνει απολύτως καλά.<br /><br />Ώσπου, μια μέρα ερωτεύεται έναν τραγουδιστή και αρχίζει να φαντασιώνεται –χωρίς να έχουν καν γνωριστεί, χωρίς να έχει υπάρξει η παραμικρή υπόνοια– πως είναι ο άντρας της ζωής της. Μόνο ένας συνάδελφός της, ο Ρέιμοντ, της φέρεται πολύ καλά –σε αντίθεση με τις αποστάσεις που κρατούν οι υπόλοιποι. Τι κρύβεται άραγε πίσω από τον αλλόκοτο και δύστροπο χαρακτήρα της Έλενορ;</i></p><p><i></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://www.klidarithmos.gr/h-elenor-olifant-einai-apolytos-kala/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="_blank"><img border="0" data-original-height="106" data-original-width="266" height="80" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg47B4GBSRrXtBAoTNO6qNaFkhLv1tdjzyGfHYFEAeqiiB3vrp2m5PlaarrvWfezZKJZ_CAGTMh61Nx_hWRxMLHm0CQlCsVBvTqE0-v4SO0vEEOsFeBmh4UhstuD5bOE_i7Kdw_i1caCnMUrQsH8Iep4MG409RFRlDeQSsriLWJk4XkKOx4xPWAZg6xHQU/w200-h80/buy.png" width="200" /></a></i></div><i></i><p></p><p></p><p style="text-align: left;"><b>Έχεις διαβάσει την ιστορία της Έλενορ; Αν όχι, να το κάνεις κάποια στιγμή! Αν ναι, πώς σου φάνηκε; </b></p><iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/68MfhePjUdqvTKqKz6VG0K?utm_source=generator&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-17753246485698304772023-09-29T13:45:00.001+03:002023-09-29T13:45:47.591+03:0016 βιβλία για να διαβάσεις αυτό το φθινόπωρο<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXOp-UEguvc7zBonC_90tZTydi4tnht1DP1Gc3Zk36FfS8vCxjoY-e0jdiyQSDOunAagkBmWD-v5FO4rDj0ZwIPG3q8e6-BdhULH8hLCbgXyP2E5K-fOp31ggkMu-_JTkfvNJGyjZi3KCrftHkoP-LABFbfSbmk0yWuX7IYknF-xM5YQGxn483mH2B0-4/s1440/%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXOp-UEguvc7zBonC_90tZTydi4tnht1DP1Gc3Zk36FfS8vCxjoY-e0jdiyQSDOunAagkBmWD-v5FO4rDj0ZwIPG3q8e6-BdhULH8hLCbgXyP2E5K-fOp31ggkMu-_JTkfvNJGyjZi3KCrftHkoP-LABFbfSbmk0yWuX7IYknF-xM5YQGxn483mH2B0-4/s16000/%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%82.jpg" /></a></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;">Είσαι κι εσύ άλλος ένας λάτρης του φθινοπώρου που αναζητά τρόπους να γεμίσει το κενό σε σχήμα κολοκύθας μέσα σου με τα κατάλληλα βιβλία;</p><p style="text-align: justify;">Θέλεις να ετοιμάσεις ένα ζεστό ρόφημα, μια μηλόπιτα, και να χουχουλιάσεις κάτω από μια ελαφριά κουβερτούλα φορώντας τις πιο αφράτες κάλτσες σου ενώ ακούς τους ήχους της βροχής που πέφτει απαλά;</p><p style="text-align: justify;">Μήπως τέλος πάντων σε τρώει το δεξί σου το χέρι, που σημαίνει πως θα δώσεις χρήματα; (γιατί αν σε τρώει το αριστερό σημαίνει πως θα πάρεις! Όλοι το ξέρουν αυτό!)<span></span></p><a name='more'></a><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;">Είμαι εδώ για να σου προτείνω τέσσερα και τέσσερα και τέσσερα και άλλα τέσσερα βιβλία που είναι ιδανικότατα για να διαβαστούν υπό τις πιο φθινοπωρινές συνθήκες που μπορείς να φανταστείς! Χάζμπαντ ετοίμασε τις επιταγές σου!!<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;">Κατηγορία: Μυστήριο & Θρίλερ (όχι τρόμος)</span></b></p><p style="text-align: justify;">Τέσσερα βιβλία με μυστήριο και αγωνία (θρίλερ) αλλά όχι τρόμου (οκέι έχω κι έναν Κινγκ και θα μπορούσα να προτείνω το <i>Αυτό</i>, που θες οι βροχές στην αρχή; θες το όλο σκοτάδι; κάπως μου κάνει φθινοπωρινό, αλλά πέρα από τον Πενιγουάιζ εεε δε με τρομάζει ο Κινγκ.. όμως σου προτείνω ένα άλλο που βρίσκω πως δεν είναι τρόμου!)<b> <br /></b></p><p style="text-align: left;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Η σκιά του ανέμου, του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν <br /></span><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Ψυχογιός)</span></b><br /></p><p style="text-align: justify;"><i></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoyolMnWBoEsF8mZpRO3-b0l9FBx5sU-oMg1aPhOairkY9ggDSSSFZE1xnldKaP7wlMKVjs9rdidKQ2gtekgio0fBMIyAcD9yR42t-zEUAAAfTQIR996fopJD1W6j70HPz8c2WMDBvOiZk3gQqvruvKF5eP3nvq-ImqskBwUNLuOuXe43p0Q-NFg92UqE/s886/%CE%B4%CF%86%CE%B1%CE%B4%CF%83%CF%86.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="592" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoyolMnWBoEsF8mZpRO3-b0l9FBx5sU-oMg1aPhOairkY9ggDSSSFZE1xnldKaP7wlMKVjs9rdidKQ2gtekgio0fBMIyAcD9yR42t-zEUAAAfTQIR996fopJD1W6j70HPz8c2WMDBvOiZk3gQqvruvKF5eP3nvq-ImqskBwUNLuOuXe43p0Q-NFg92UqE/w214-h320/%CE%B4%CF%86%CE%B1%CE%B4%CF%83%CF%86.JPG" width="214" /></a></i></div><div style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Κρυμμένο στην καρδιά της παλιάς πόλης της Βαρκελώνης βρίσκεται το Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων, μια λαβυρινθώδης βιβλιοθήκη με ξεχασμένους τίτλους που δεν εκδίδονται πια. Σ' αυτή τη βιβλιοθήκη οδηγείται από τον πατέρα του ο δεκάχρονος Ντανιέλ για να επιλέξει ένα βιβλίο από τα ράφια. Διαλέγει τη "Σκιά του ανέμου" του Χουλιάν Καράξ. Καθώς ο Ντανιέλ μεγαλώνει, διάφοροι άνθρωποι φαίνεται να ενδιαφέρονται για το εύρημά του. Μια νύχτα, ενώ περιπλανιέται στους δρόμους, τον πλησιάζει μια φιγούρα που του θυμίζει έναν ήρωα από τη "Σκιά του ανέμου". Ο άντρας αυτός προσπαθεί να εντοπίσει όλα τα έργα του Καράξ για να τα κάψει. Αυτό που αρχίζει ως μια υπόθεση λογοτεχνικής περιέργειας εξελίσσεται σε έναν αγώνα για την ανακάλυψη της αλήθειας πίσω από τη ζωή και το θάνατο του Χουλιάν Καράξ.</i></div><p style="text-align: left;"></p><div style="text-align: justify;">Μπορεί να είναι μεγαλούτσικο (622 σελίδες) αλλά θα το λατρέψεις και δε θα σου φτάνει. Είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, λένε πως είναι το καλύτερο, επίσης δεν είναι απαραίτητο να διαβάσεις και τα τρία, στέκουν και μόνα τους και ξεχωριστά το ένα από το άλλο. <br /><br /><b>Είναι ιδανικό για εσένα που: </b>αγαπάς τα βιβλία, το μυστήριο, την Ισπανία!<i> </i></div><div style="text-align: justify;"><i> </i></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2015/11/La-Sombra-del-Viento.html" target="_blank">Διάβασε εδώ μια βιβλιοκριτική για το βιβλίο</a><br /></div><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες, της Catriona Ward </span><br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Μεταίχμιο)</span></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbx8r3Q2Nf2g0OQ-a4ZeWMMF3kyGb9qM9v5ZsXyOhLDOSuc8qpzZWR9wxTtEESai6vwrpeJDKJOMD0Cg6NXiZQnBJm7Qg3CXObITZEKuV7mGCzzF1p_FXmsA-7UKw_-OkFFOcBx_86FPOoSeHL_HWgCIxzJ-Z-5y8u2_r9B3Av79EQTI2Nu_Lfoj2vj40/s700/s3.gy.digital_metaixmio_uploads_asset_data_24165_978-618-03-2843-1_3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbx8r3Q2Nf2g0OQ-a4ZeWMMF3kyGb9qM9v5ZsXyOhLDOSuc8qpzZWR9wxTtEESai6vwrpeJDKJOMD0Cg6NXiZQnBJm7Qg3CXObITZEKuV7mGCzzF1p_FXmsA-7UKw_-OkFFOcBx_86FPOoSeHL_HWgCIxzJ-Z-5y8u2_r9B3Av79EQTI2Nu_Lfoj2vj40/w229-h320/s3.gy.digital_metaixmio_uploads_asset_data_24165_978-618-03-2843-1_3.jpg" width="229" /></a></div><div style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Αυτή είναι η ιστορία ενός δολοφόνου. Ενός κλεμμένου παιδιού. Μια ιστορία εκδίκησης. Θανάτου. Η ιστορία του Τεντ που μένει μαζί με την κόρη του Λόρεν και τη γάτα του Ολίβια σε ένα συνηθισμένο σπίτι στο τέλος ενός συνηθισμένου δρόμου.</i><span style="color: #660000;"><br /></span></div><div><span style="color: #660000;"><i><br />Όλα τα παραπάνω είναι αλήθεια. Κι ωστόσο κάποια είναι ψέματα…<br /><br />Νομίζεις ότι ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στο τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες. Νομίζεις ότι έχεις ξαναδιαβάσει αυτή την ιστορία. Εδώ κάνεις λάθος.<br />Στο σκοτεινό δάσος στο τέλος της οδού Νίντλες κάτι είναι θαμμένο. Αλλά δεν είναι αυτό που νομίζεις…</i></span><br /><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;">Δε σου βάζω παραπάνω περιγραφή γιατί όλοι λένε να το πάρεις και να το διαβάσεις χωρίς να ξέρεις τίποτα απολύτως. Ε, λέω να τους ακούσουμε. Έχω διαβάσει πως είναι ατμοσφαιρικό, αρκετά παράξενο, ο Βασιλιάς μας λέει (στο εξώφυλλο) πως έμεινε άναυδος, είναι νορμάλ σε μέγεθος (408 σελίδες) και το θέλω χθες! Και δε ξέρω γιατί δεν το πήρα τώρα που έκανε δωρεά το Μεταίχμιο!! Φτου!</p><p style="text-align: justify;"><b> </b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Εγκλήματα στην καρδιά του φθινοπώρου, της Αγκάθα Κρίστι </span><br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Ψυχογιός)</span></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI3k35_lmg68Baca-zTQoUUmWi6ASLoZ0lS4nBE7BH51eFqsf6m_NN0n9qUJxOimZ99yGoJLkU3bdYczzCseiEhpj7ABCi2Nb65LiaISRNE60ew5wsmm9yTFLiIbBIjL6NCGd3LdwmpCB6fqE7Q7I1YLHmQad2e84tX4HRQpjuxqv63MSbpip6cmKR3uA/s883/%CF%83%CE%B1%CF%83.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="883" data-original-width="572" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI3k35_lmg68Baca-zTQoUUmWi6ASLoZ0lS4nBE7BH51eFqsf6m_NN0n9qUJxOimZ99yGoJLkU3bdYczzCseiEhpj7ABCi2Nb65LiaISRNE60ew5wsmm9yTFLiIbBIjL6NCGd3LdwmpCB6fqE7Q7I1YLHmQad2e84tX4HRQpjuxqv63MSbpip6cmKR3uA/w206-h320/%CF%83%CE%B1%CF%83.JPG" width="206" /></a></div><span style="color: #660000;"><i>Γυμνά καφέ κλαδιά με φόντο ένα λοξό φεγγάρι<br />(Και Κάτι που σαλεύει στο δάσος),<br />Φύλλα που θροΐζουν και επιστρέφουν από τους νεκρούς,<br />Κλαδιά που γνέφουν πονηρά στο φως<br />(Και Κάτι που βαδίζει στο δάσος).<br />Ριγώντας και στρίβοντας, τα φύλλα ζωντανεύουν!<br />Σταλμένα από τον Θάνατο σε ξέφρενο χορό!<br /><br />Κι ο Φόβος… ο άκρατος Φόβος ξεπροβάλλει μέσα από το δάσος!<br /></i></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><br /></span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><i>Το φθινόπωρο είναι η εποχή που η καταχνιά τυλίγει τα πρωινά και μια δροσιά σκεπάζει τα βράδια, αλλά καθώς τα φύλλα αρχίζουν να πέφτουν, οι νύχτες γίνονται μεγαλύτερες και οι σκιές μακραίνουν…<br /></i></span></div><div><div style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Απομονωμένα αγροτόσπιτα, μυστηριώδεις επαύλεις και καταραμένοι τάφοι είναι μερικά από τα σκηνικά για τις 12 ιστορίες της αγαπημένης Agatha Christie στις οποίες πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, οι συνήθεις ύποπτοι: Μις Μαρπλ και Ηρακλής Πουαρό.</i></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;">Βιβλίο με μικρές ιστορίες της αγαπημένης Αγκάθα που τοποθετούνται όμως ιδανικά το φθινόπωρο, η έκδοση αυτή κυκλοφορεί και στα αγγλικά δεν τη σκεφτήκαν στον Ψυχογιό, είναι μια φανταστική ιδέα, και γιατί αγαπώ βιβλία με μικρές ιστορίες (μπορείς να διαβάσεις μια-δυο, μπορείς μπερδεμένες, όπως σου έρθει!), δεν είναι καν μεγάλο (μόλις 312 σελίδες) ε, και είναι φουλ φωτογραφήσιμο!! Μπορείς να το κάνεις προπαραγγελία γιατί κυκλοφορεί από τις 5/10 (είμαι στο τσακ!!)</p>
<p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">22/11/63, του Στίβεν Κινγκ </span><br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Bell)</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbI2wVDW2wjKVw3vI3Bgv-0_GnKyt4a-VzeUo2d86d050FE80byOxEa2rrZI-1ufgXZT-E5Xo4lxvidKYMt5_paMfWAsg1s37psN4fGJ2XJumge_sVbVSGGhjpbicwF0liQYBOpcOd9OV1Bcg4bOfFFB0Dz1Xl0-zj1CCSpmjBJkyPe5zQU5fLJM3t4rE/s800/0698587-264x264-800x800.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="556" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbI2wVDW2wjKVw3vI3Bgv-0_GnKyt4a-VzeUo2d86d050FE80byOxEa2rrZI-1ufgXZT-E5Xo4lxvidKYMt5_paMfWAsg1s37psN4fGJ2XJumge_sVbVSGGhjpbicwF0liQYBOpcOd9OV1Bcg4bOfFFB0Dz1Xl0-zj1CCSpmjBJkyPe5zQU5fLJM3t4rE/w222-h320/0698587-264x264-800x800.jpg" width="222" /></a></span></b></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #660000;">Στις 22 Νοεμβρίου του 1963 τρεις πυροβολισμοί αντήχησαν στο Ντάλας. Ο Πρόεδρος Κένεντι έπεσε νεκρός, και άλλαξε ολόκληρος ο κόσμος. Κι αν κάποιος μπορούσε να γυρίσει πίσω και να τον αλλάξει ξανά…;<br /><br />Ο τριανταπεντάχρονος καθηγητής αγγλικής φιλολογίας Τζέικ Έπινγκ ζει ήσυχα στο Λίσμπον Φολς του Μέιν. Ώσπου μια μέρα, ο φίλος του ο Αλ του εκμυστηρεύεται ένα μυστικό… Η αποθήκη στο μικρό εστιατόριό του είναι μια πύλη στο χρόνο –βγάζει σε μια συγκεκριμένη μέρα του 1958. Κι ο Αλ κάνει στον Τζέικ μια παράξενη πρόταση: Να γυρίσει στο παρελθόν και να προσπαθήσει να αποτρέψει τη δολοφονία του Κένεντι.<br /><br />Ο Τζέικ έχει πολλούς λόγους να δεχτεί. Κι έτσι ξεκινάει μια καινούρια ζωή σ' ένα διαφορετικό κόσμο, τον κόσμο του Αϊζενχάουερ και του Έλβις, όπου τα αμερικάνικα αυτοκίνητα είναι τεράστια, τα κορίτσια φοράνε σοσόνια και το κάπνισμα επιτρέπεται παντού.<br /><br />Σ' αυτό τον κόσμο ο Τζον Κένεντι είναι ακόμη ένας νέος γερουσιαστής κι ο Τζέικ, στην καινούρια του πόλη, ερωτεύεται επικίνδυνα μια όμορφη βιβλιοθηκάριο. Κανείς δεν έχει ακούσει να μιλάνε για τον διαταραγμένο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, αλλά, αναπόφευκτα, κάθε βήμα οδηγεί σ' αυτόν και στο Ντάλας, όπου το παρελθόν γίνεται ασφυκτικά αγωνιώδες και η Ιστορία μπορεί να πάψει πια να είναι όπως την ξέρουμε.<br /><br />Το ταξίδι στο χρόνο δεν ήταν ποτέ τόσο πιστευτό. Ούτε τόσο τρομακτικό.</span></i><br /></p><p style="text-align: justify;">Ένα μείον ότι δεν ξέρω αν κυκλοφορεί ακόμα Κινγκ από την Bell, γιατί έχω την εντύπωση πως τον έχει πάρει σε αποκλειστικότητα ο Κλειδάριθμος. Όποιος έχει διαβάσει αυτό το βιβλίο μόνο καλά λόγια έχει πει κι εγώ το έχω κάμποσα χρόνια και ειλικρινά το έχω ξεχάσει άπειρες φορές. Πιστεύω πολύ πως θα μου αρέσει, λέει πως είναι 848 σελίδες, που μου φαίνεται κάπως ακραίο γιατί δεν το θυμάμαι τόσο μεγάλο το αντίτυπό μου (αν μη τι άλλο τα υπερβολικά μεγάλα βιβλία είναι χαραγμένα στη μνήμη μου) αλλά ίσως και να είναι. Βέβαια, όταν διαβάζεις Κινγκ το μέγεθος δεν έχει σημασία και δεν είναι ποτέ αρκετό.<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #660000;">Κατηγορία: Dark academia & Φαντασία</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Δύο βιβλία χωρίς φαντασία και δύο φαντασίας σε αυτή την κατηγορία, αλλά και τα τέσσερα είναι dark academia. Γιατί αν δε διαβάσεις dark academia το φθινόπωρο, τότε πότε; (ε καλά, ίσως και το χειμώνα..)<br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Η μυστική ιστορία, της Ντόνα Ταρτ </span><br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Διόπτρα)</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwWTL674VQ4FVngpYbIIeaGICCUuUuUfuv_LoqsgUUxKoOWaULyXIZMTGJofyZwnVeEXoTv6gRGQzIRZov5tyQveGvBPAuJuHiBXbbEB7vWY1Yq5uBANDjy0TwM-AF2CYkSBooVwUT8RWDiQseVMWV6sEjYiZ_HqSfsGYBpMfXcGMZKknfiuwrSEsB0-Q/s270/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="187" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwWTL674VQ4FVngpYbIIeaGICCUuUuUfuv_LoqsgUUxKoOWaULyXIZMTGJofyZwnVeEXoTv6gRGQzIRZov5tyQveGvBPAuJuHiBXbbEB7vWY1Yq5uBANDjy0TwM-AF2CYkSBooVwUT8RWDiQseVMWV6sEjYiZ_HqSfsGYBpMfXcGMZKknfiuwrSEsB0-Q/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" width="187" /></a></span></b></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #660000;">Μια συντροφιά έξυπνων, εκκεντρικών και απροσάρμοστων νεαρών που σπουδάζουν σε ένα κορυφαίο κολέγιο της Νέας Αγγλίας ανακαλύπτουν, κάτω από την επιρροή του χαρισματικού καθηγητή τους κλασικής φιλολογίας, έναν τρόπο σκέψης και ζωής που δεν έχει καμία σχέση με την ανιαρή καθημερινότητα των συνομηλίκων τους.<br /><br />Όταν, όμως, ξεπερνούν τα όρια της καθιερωμένης ηθικής, καταλαμβάνονται από εμμονές και ολισθαίνουν σταδιακά από τη διαφθορά στην προδοσία, με αναπόφευκτη κατάληξη την κυριαρχία του κακού πάνω τους. </span></i></p><p style="text-align: justify;">Ίσως το πιο in βιβλίο του φετινού φθινοπώρου, αναρωτιέμαι πόσοι θα το διαβάσουμε φέτος (βλέπεις τι περίτεχνα χρησιμοποίησα πρώτο πληθυντικό, γιατί ακόμη πιστεύω πως έχω ελπίδες να διαβάσω ένα βιβλίο 792 σελίδων!).<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: left;"><b><span style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Σχολομαντείο μάθημα πρώτο: Θανάσιμη Εκπαίδευση, της Ναόμι Νόβικ <br /></span><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Μεταίχμιο)</span></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #660000;"><span style="font-size: large;"></span></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgG8ri2Z0nZVSfDdwmsboSwgaccwWUaiyH9oRdLJNHc_3nBuVW_zibi5kOANbBboN3fMVzFBaBZfD3SclYrgTD1xcIf7PpJuoj5pO1fanIqMsL2eFg_f4hb22d4cHCoQ7nOWHMMEnIdDYrA59fpmwO9pnJO7mIRfbrpWFRgFrmtn74rwrmQ_uR9HEjPVk/s270/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="187" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgG8ri2Z0nZVSfDdwmsboSwgaccwWUaiyH9oRdLJNHc_3nBuVW_zibi5kOANbBboN3fMVzFBaBZfD3SclYrgTD1xcIf7PpJuoj5pO1fanIqMsL2eFg_f4hb22d4cHCoQ7nOWHMMEnIdDYrA59fpmwO9pnJO7mIRfbrpWFRgFrmtn74rwrmQ_uR9HEjPVk/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" width="187" /></a></span></b></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #660000;">Αποφάσισα πως ο Ωρίωνας Λέικ έπρεπε να πεθάνει µετά από τη δεύτερη φορά που µου έσωσε τη ζωή. Όλοι λατρεύουν τον Ωρίωνα. Όλοι οι άλλοι, δηλαδή. Γιατί, αν µε ρωτάτε, µπορεί να κρατήσει τα φανταχτερά µαγικά µάχης για τον εαυτό του. Δεν υπάρχει περίπτωση να µπω στην οµάδα των φαν που τον λατρεύουν σαν θεό. Δε χρειάζοµαι τη βοήθειά του για να βγω ζωντανή από το Σχολοµαντείο, όπως αυτοί. Τι να µου πουν οι ορδές των τεράτων και των καταραµένων τεχνουργηµάτων, τη στιγµή που το πιο επικίνδυνο πράγµα που υπάρχει στο σχολείο είµαι µάλλον εγώ; Δώστε µου µια ευκαιρία και θα ισοπεδώσω οροσειρές, θα σκοτώσω εκατοµµύρια, θα γίνω η σκοτεινή βασίλισσα του κόσµου.<br />Αυτό τουλάχιστον περιµένει ο κόσµος. Οι περισσότεροι µαθητές εδώ µέσα θα πανηγύριζαν αν ο Ωρίωνας µε σκότωνε σαν εκείνα τα τέρατα που σέρνονται έξω από τις αποχετεύσεις. Μερικές φορές, µου φαίνεται πως θα ήθελαν να γίνω η µοχθηρή µάγισσα που νοµίζουν ότι είµαι. Το σχολείο σίγουρα το περιµένει.<br />Αλλά το Σχολοµαντείο δε θα πάρει αυτό που θέλει από µένα. Ούτε ο Ωρίωνας Λέικ. Μπορεί να µην είµαι η λαµπερή ηρωίδα κανενός, αλλά θα βγω ζωντανή αποδώ µέσα, και θα το κάνω χωρίς να χρειαστεί να σκοτώσω χιλιάδες γι’ αυτό. Αν και σκέφτοµαι σοβαρά να κάνω µια εξαίρεση µόνο για έναν.</span></i></p><p style="text-align: justify;">Η Σοφία λέει πως της θύμισε σκοτεινό Χόγκουαρτς και πως διάβασε την τριλογία νεράκι (γιατί είναι τριλογία, ε;). Επίσης μου το έκανε δώρο γιατί η Σοφία ξέρει πως θα μου αρέσει. Έχω διαβάσει μια σελίδα του πέρυσι σε μια προσπάθεια να διαλέξω το επόμενο βιβλίο μου ανάμεσα σε πολλά που ήθελα να διαβάσω ταυτόχρονα και πράγματι, ήμουν ανάμεσα σε αυτό και στον <i>Ωκεανό </i>του Γκέιμαν. Αλλά με κέρδισε ο Γκέιμαν. Τώρα νομίζω πως είναι ιδανικός καιρός για να διαβαστεί! Άσε που το έχω βρει σε κάμποσες λίστες με προτάσεις για φθινόπωρο. Είναι βέβαια πρώτο μέρος τριλογίας, αλλά είναι μόνο 448 σελίδες (μόνο λέω μάλλον επειδή το συγκρίνω με τη <i>Μυστική Ιστορία</i>!)</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Οι κόρες, του Alex Michaelides </span><br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Διόπτρα)</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4v9IxlO4c70oH7-jeo-uOWe8MDoITiddZkZT2MrsWE4QRH3u1F53hGhLhIT4yduNvooAZQYRpEC4P1XRAZ21-jeNU4ONjI6FrQnqWA9bzY4qqmoP9TdAdcYy6d-XsA-7ntPIKOJ_ER9Ywl1Yde8OUOX3u2VVSaI-AkWUGCf9yV9m3DwPOaQu460xNspg/s1159/c29d0d035f25436bd12f4f68be48c9e8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" data-original-height="1159" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4v9IxlO4c70oH7-jeo-uOWe8MDoITiddZkZT2MrsWE4QRH3u1F53hGhLhIT4yduNvooAZQYRpEC4P1XRAZ21-jeNU4ONjI6FrQnqWA9bzY4qqmoP9TdAdcYy6d-XsA-7ntPIKOJ_ER9Ywl1Yde8OUOX3u2VVSaI-AkWUGCf9yV9m3DwPOaQu460xNspg/s320/c29d0d035f25436bd12f4f68be48c9e8.jpg" width="221" /></a></span></b></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #660000;">Ο Έντουαρντ Φόσκα είναι δολοφόνος. Η Μαριάννα είναι βέβαιη γι’ αυτό. Όμως, δεν μπορεί να τον αγγίξει κανείς. Όμορφος και χαρισματικός, ο Φόσκα διδάσκει αρχαία τραγωδία στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και λατρεύεται τόσο από το προσωπικό όσο και από τους φοιτητές του – ειδικά από τα μέλη μιας κλειστής ομάδας ευνοούμενων φοιτητριών, που είναι γνωστές ως Κόρες.<br />Η Μαριάννα είναι μια λαμπρή αλλά και θλιμμένη ψυχολόγος η οποία αποκτά εμμονή με τις Κόρες, όταν ένα από τα μέλη τους –φίλη της ανιψιάς της, της Ζόι– βρίσκεται δολοφονημένο στο Κέμπριτζ.<br />Έχοντας υπάρξει και η ίδια φοιτήτρια του πανεπιστημίου αυτού στο παρελθόν, δεν θα αργήσει να υποπτευθεί πως πίσω από την ειδυλλιακή ομορφιά των μεσαιωνικών κτιρίων και τις αρχαίες παραδόσεις κρύβεται κάτι απειλητικό. Και είναι πεπεισμένη πως, παρά το άλλοθί του, ο Έντουαρντ Φόσκα είναι ένοχος για τον φόνο.<br />Γιατί όμως να βάλει στόχο μια φοιτήτριά του; Και πώς δικαιολογείται η εμμονή του με τα Ελευσίνια Μυστήρια και το ταξίδι της Περσεφόνης –της Κόρης– στον Άδη;<br />Όταν ανακαλύπτεται άλλο ένα πτώμα, η εμμονή της Μαριάννας να αποδείξει την ενοχή του Φόσκα βγαίνει εκτός ελέγχου, απειλώντας να καταστρέψει τόσο την αξιοπιστία της όσο και τις πιο στενές της σχέσεις. Όμως, είναι αποφασισμένη να σταματήσει αυτόν τον δολοφόνο, έστω κι αν της κοστίσει τα πάντα. Ακόμα και τη ζωή της…</span></i></p><p style="text-align: justify;">Αυτός ο τύπος με το ελληνικό όνομα γραμμένο στα αγγλικά, που κατάγεται από την Κύπρο αλλά ζει στο Λονδίνο, έχει γράψει τη <i>Σιωπηλή Ασθενή</i>, το καλύτερο βιβλίο παγκοσμίως για το 2019 (που θέλω πολύ να διαβάσω). Έχει γράψει κι αυτό που επίσης έχει κάνει θραύση, αν και πρώτα θέλω να διαβάσω το άλλο από αυτόν, το πιο διάσημο κι έπειτα σίγουρα θα θέλω και αυτό. Μου αρέσει πολύ το φίλινγκ που βγάζει η περίληψη. Φυσιολογικό σε μέγεθος, 448 σελίδες.</p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Άτλας Έξι, της Olivie Blake</span> <br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Διόπτρα)</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-r93GYxzIt3E297UWjt3uaexq3ijpluxup8g95tQW4sa-_1xM7AAWPEn7ibS0D-9vAFx6E8jIQG_SXlkWrwq9F4s9qvu5DkhQb2-oJf2i5-EZ-d_hwdfwOQkilLE2kRQflc9NindqRCUHU-ccwpPSANfLYASAwTpPMhEQaNm6uDtr5JcRoe7cN7U-JSc/s901/626191-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="901" data-original-width="589" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-r93GYxzIt3E297UWjt3uaexq3ijpluxup8g95tQW4sa-_1xM7AAWPEn7ibS0D-9vAFx6E8jIQG_SXlkWrwq9F4s9qvu5DkhQb2-oJf2i5-EZ-d_hwdfwOQkilLE2kRQflc9NindqRCUHU-ccwpPSANfLYASAwTpPMhEQaNm6uDtr5JcRoe7cN7U-JSc/s320/626191-1.jpg" width="209" /></a></span></b></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #660000;">Μυστικά. Προδοσία. Aποπλάνηση. Δύναμη. Είστε στην Αλεξανδρινή Λέσχη.<br /><br />Η γνώση είναι σφαγή. Δεν μπορείς να την αποκτήσεις χωρίς θυσία.<br /><br />Η Αλεξανδρινή Λέσχη, κρύπτη της χαμένης γνώσης από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς της αρχαιότητας, είναι η μεγαλύτερη μυστική λέσχη μάγων ακαδημαϊκών στον κόσμο.<br /><br />Όσοι κερδίσουν μια θέση ανάμεσα στους Αλεξανδρινούς θα εξασφαλίσουν μια ζωή πλούτου, δύναμης και κύρους.<br />Μόνο μια φορά κάθε δέκα χρόνια, έξι μοναδικά ταλαντούχοι μάγοι επιλέγονται για τις δοκιμασίες.<br /><br />Οι έξι επίλεκτοι είναι η Λίμπι και ο Νίκο που ασκούν απίστευτο έλεγχο στην ύλη, η Ρέινα, φυσιογνώστρια, που κατανοεί τη γλώσσα της φύσης, η Παρίσα, τηλεπαθητική, που αποπλανεί για να διαβάσει τη σκέψη των άλλων, ο Κάλουμ, χειραγωγός, με παραισθητικές ενέργειες που μετατρέπει όποιον θέλει σε πειθήνιο πλάσμα, και ο Τριστάν που αναγνωρίζει τα ξόρκια και τις ψευδαισθήσεις.<br /><br />Όταν οι υποψήφιοι στρατολογούνται από τον μυστηριώδη Άτλας Μπλέικλι, μαθαίνουν ότι θα έχουν στη διάθεσή τους έναν χρόνο για την τελική επιλογή.<br />Ποιος έχει τη θέληση και την ικανότητα να τα καταφέρει, ενώ η πραγματικότητα θολώνει μέρα με τη μέρα και η ηθική αρχίζει να διαβρώνεται;<br /><br />Αν οι έξι υποψήφιοι αποδείξουν στον εαυτό τους ότι είναι οι καλύτεροι, θα επιβιώσουν, τουλάχιστον οι περισσότεροι…</span></i></p><p style="text-align: justify;">Άλλο ένα φαντασίας και η Διόπτρα στο είδος κερδίζει, καταπώς φαίνεται, με τρία προς ένα. Οι απόψεις για το συγκεκριμένο είναι είτε πολύ καλές είτε πολύ κακές. Το βιβλίο το έχω (είναι πανέμορφο και με σκληρό εξώφυλλο) ήταν δώρο του χάζμπαντ τα περσινά ή τα προπέρσινα Χριστούγεννα (χάνω λίγο το χρόνο) και δεν έχει διαβαστεί ακόμη. Πάντως δεν είναι τεράστιο, 520 σελίδες. Είναι επίσης πρώτο μέρος τριλογίας, αλλά δεν έχει μεταφραστεί ακόμη το επόμενο. Ύποπτο αυτό!<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: x-large;">Κατηγορία: Κλασσικά</span></b></p><p style="text-align: justify;">Αγαπημένη κατηγορία αυτή για το φθινόπωρο και δε θα σου βάλω κανένα γνωστό (πχ Τζέιν Έυρ, Πειθώ, Ανεμοδαρμένα Ύψη, Όσα παίρνει ο άνεμος) που κάπως μου κάνουν φθινόπωρο. Θα σου βάλω τρία ελληνικά κι ένα αμετάφραστο, που το αμετάφραστο το θέλω πιο πολύ απ' όλα!<br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: #660000;">Ρεβέκκα, της Δάφνης Ντι Μωριέ <br /></span></b></span><span style="font-size: medium;"><b><span style="color: #660000;">(εκδόσεις Καστανιώτη)</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><b><span style="color: #660000;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQAKq2mdi4eo9PmRjz4aDy6FEJEQKFdB8lFc7DlVy5OrIDjuHwkoN3hUzwqrYn3C777JcTF3zycUrleGic-199U4kI8VYREulKJTIhaKTIICaNpTxLePgRtvK_ZD_BKEa5CWKHrl2DRePZ1-vBHJ0lVKcoJ1puD5eUdJiEDmK9Pd41D7MCXrz5vFwc_wg/s363/a470847b-096d-4f8e-9909-490d189f9876.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="363" data-original-width="250" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQAKq2mdi4eo9PmRjz4aDy6FEJEQKFdB8lFc7DlVy5OrIDjuHwkoN3hUzwqrYn3C777JcTF3zycUrleGic-199U4kI8VYREulKJTIhaKTIICaNpTxLePgRtvK_ZD_BKEa5CWKHrl2DRePZ1-vBHJ0lVKcoJ1puD5eUdJiEDmK9Pd41D7MCXrz5vFwc_wg/s320/a470847b-096d-4f8e-9909-490d189f9876.jpg" width="220" /></a></b></span></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #660000;">Όταν η ανώνυμη ηρωίδα παντρεύεται τον γοητευτικό Μάξιμ ντε Γουίντερ κι έρχεται να ζήσει στον πύργο του, το Μάντερλεϊ, βρίσκεται παγιδευμένη σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα, όπου πλανιέται η ανάμνηση της μυστηριώδους πρώτης συζύγου.<br /><br />Καταξιωμένο ως ένα από τα λίγα εκείνα μυθιστορήματα που πέρασαν στην κατηγορία των κλασικών αμέσως μόλις κυκλοφόρησαν, η «Ρεβέκκα» δε χρειάζεται συστάσεις. Διαβάζεται με το ίδιο ενδιαφέρον τόσο από τους παλιούς, όσο και από τους νέους αναγνώστες της.</span></i></p><p style="text-align: justify;">Πάρα πολύ γνωστό, πάρα πολύ ωραίο βιβλίο, με μπόλικο μυστήριο που εμένα μου παραπέμπει λίγο σε Τζέιν Έυρ, πράγμα που όμως δεν είναι καθόλου κακό, ίσα ίσα!! 422 σελίδες με μια επιφύλαξη αν κυκλοφορεί. Αν όχι σίγουρα θα υπάρχει σε δανειστικές βιβλιοθήκες, αν και πιστεύω πως είναι ένα βιβλίο που θα ήθελα πολύ να έχω.. Επίσης πάντα υπάρχει το metabook!</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;">Ζούσαμε πάντα σε ένα κάστρο, της Σίρλεϋ Τζάκσον </span><br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Μεταίχμιο)</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0VnuK5otfIJwgOyGqwPqYJc3lS52-wf9h0Pd-5VW4odErzdXclYDpRkHA48SFvUFtTXV-8XhBxMGQjrYssPwmcmWlVW9nztUCjgMp_8rmozhAvVQmuXemY6ZT28Hm3UBZHZiaODA817_Wqhi9c4YhC2F2CMlLCk8eo-gZbo6ewwMIcOiUBhsVjBs6bT0/s1200/20200219104528_zousame_panta_s_ena_kastro.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="777" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0VnuK5otfIJwgOyGqwPqYJc3lS52-wf9h0Pd-5VW4odErzdXclYDpRkHA48SFvUFtTXV-8XhBxMGQjrYssPwmcmWlVW9nztUCjgMp_8rmozhAvVQmuXemY6ZT28Hm3UBZHZiaODA817_Wqhi9c4YhC2F2CMlLCk8eo-gZbo6ewwMIcOiUBhsVjBs6bT0/s320/20200219104528_zousame_panta_s_ena_kastro.jpeg" width="207" /></a></b></div><b><span style="font-size: medium;"></span></b><p></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Στην απομονωμένη από το κοντινό χωριό οικία Μπλάκγουντ ζουν μόνες η Κόνστανς και η μικρότερη αδελφή της η Μέρικατ μαζί με τον άρρωστο γέρο θείο τους Τζούλιαν. Η οικογένειά τους ξεκληρίστηκε από δηλητηρίαση με αρσενικό και για το φονικό κατηγορήθηκε η Κόνστανς. Παρόλο που το κορίτσι αθωώθηκε, ο κόσμος του χωριού δεν αφήνει σε ησυχία τις αδελφές Μπλάκγουντ. Η Μέρικατ, που προσπαθεί με φυλαχτά και ξόρκια να διατηρήσει αδιατάρακτο τον έτσι κι αλλιώς εύθραυστο τρόπο ζωής τους, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να προστατέψει την εναπομείνασα οικογένειά της όταν καταφθάνει ο ξάδερφος Τσαρλς εξαπολύοντας επίθεση φιλίας στην Κόνστανς, ενώ επιζητά απελπισμένα το περιεχόμενο του θησαυροφυλακίου τους. </i></p>
<p style="text-align: justify;">Που ενώ το έχω διαβάσει, δεν το έχω, νομίζω πως το είχα δανειστεί από την Εύα πριν από κάτι αιώνες. Είναι ένα βιβλίο εξαιρετικό, η ιστορία έχει μυστήριο που δεν πάει το μυαλό σου, είναι γοτθικό, σκοτεινό, είναι και μικρό, 248 σελίδες, και αν το βρεις κάπου να το πάρεις!</p><p style="text-align: justify;"><b>Είναι ιδανικό για εσένα που: </b>σου αρέσουν τα "ποιος-το-έκανε", είσαι λίγο πιο νταρκ, δε χρειάζεσαι φαντάσματα απαραίτητα για να περάσεις καλά (δε θυμάμαι αν είχε ή υπονοούσε φαντάσματα... απλά ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ!)<i></i></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2017/08/WeHaveAlwaysLivedInTheCastle.html" target="_blank">Διάβασε εδώ μια βιβλιοκριτική για το βιβλίο.</a></p><div style="text-align: justify;"><br /></div><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Η γυναίκα με τα άσπρα, του Ουίλκι Κόλλινς </span><br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Gutenberg)</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiovZPUf-tKWb-jBNLkeOo4HnMDAcBM3G3cYh5InF_5o7BUn6IrARoL04OliYPpeIVf3m2Gkiqp7ORFZsPv3RRJU5L4FPk3mcoaJRwdwE6tEFZ9oTEgVpUXOsDwDSQErFNbuk7PZVtlDuBIsupXJz12pXcwA914T7qM7vSjq7rm8f-78O0PhAmvaqQpWwk/s296/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="296" data-original-width="170" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiovZPUf-tKWb-jBNLkeOo4HnMDAcBM3G3cYh5InF_5o7BUn6IrARoL04OliYPpeIVf3m2Gkiqp7ORFZsPv3RRJU5L4FPk3mcoaJRwdwE6tEFZ9oTEgVpUXOsDwDSQErFNbuk7PZVtlDuBIsupXJz12pXcwA914T7qM7vSjq7rm8f-78O0PhAmvaqQpWwk/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" width="170" /></a></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #660000;">Το πρώτο μυθιστόρημα της αισθηματικής λογοτεχνίας μυστηρίου (sensation novel), ένα έργο που συνδυάζει τις συγκινήσεις της μεσαιωνικής λογοτεχνίας με τον ψυχολογικό ρεαλισμό μιας σύγχρονης θεματογραφίας και μεταφέρει τον έρωτα αλλά και τη φρίκη του μεσαιωνικού μυθιστορήματος στα σαλόνια μιας μεσοαστικής βικτοριανής Αγγλίας.<br /><br />"Εκεί, στη μέση της φαρδιάς, φωτισμένης από το φεγγάρι δημοσιάς, εκεί -σαν να είχε ξεπηδήσει μέσα από τη γη ή να είχε πέσει από τον ουρανό- στεκόταν μια μοναχική Γυναίκα, ντυμένη από την κορυφή ως τα νύχια με λευκά ρούχα": Η πρώτη εμφάνιση της Γυναίκας με τα Άσπρα του Ουίλκι Κόλινς, "μια από τις δύο καλύτερες σκηνές της λογοτεχνίας", όπως έλεγε ο Ντίκενς.<br /><br />Ο δάσκαλος ζωγραφικής Γουόλτερ Χαρτράιτ είναι αυτός που πρωτοαντικρίζει τη Γυναίκα με τα Άσπρα και της προσφέρει τη βοήθειά του. Από τους διώκτες της θα πληροφορηθεί ότι είναι η Αν Κάθερικ και έχει δραπετεύσει από το άσυλο όπου την έχει κλείσει "από ευσπλαχνία" ο λόρδος Πέρσιβαλ Γκλάιντ. Λίγο αργότερα ο Γουόλτερ προσλαμβάνεται ως δάσκαλος ζωγραφικής της Λόρα Φέρλι, που μοιάζει πολύ με τη μυστηριώδη γυναίκα· την ερωτεύεται, αλλά εκείνη είναι υποχρεωμένη να παντρευτεί τον λόρδο Γκλάιντ.<br /><br />Έρωτας, μυστήριο, φαντάσματα, αρρώστιες, εγκλήματα, μυστικές αδελφότητες, προδοσίες, ηθογραφία, συναρπαστική πλοκή και πρωτοποριακός για την εποχή του τρόπος γραφής: Η "Γυναίκα με τα άσπρα" υπήρξε η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ουίλκι Κόλινς.</span></i></p><p style="text-align: justify;">Το βάζω γιατί είναι από τα πιο νέα αποκτήματά μου, το φετινό καλοκαίρι που το πέτυχα σε πολύ συμφέρουσα έκπτωση, αλλιώς για το μέγεθός του δε νομίζω να το τολμούσα (1015 σελίδες!), ωστόσο ακόμη κολλάει το τηλέφωνο της δουλειάς όταν από τον ενθουσιασμό μου διαβάζοντας την περίληψη έριξα πάνω του όλο τον καφέ μου, κάτι για να μου το υπενθυμίζει κάθε στιγμή. Φαντασιόπληκτη που θεωρώ πως θα βρω χρόνο να το διαβάσω αν δεν αλλάξω δραστικά τις συνήθειές μου!<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;">The October Country: Stories, <br /></span><span style="font-size: medium;">του Ray Bradbury</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHhN1YIkgwcusWorw93U8V9y3-w-HBIos3dia9SVBSNZW4fJTkxQ467_epH9SXSnSHXDaXyLvWzn-nHqFv-hu0nz6v5Bm2svGW-O34S_M-0ruZOf7qmjTkP84r6S9g0Hv0dPSksUTKPSKdaoaeCWF6JvQP2wp8PXwCWxGYYEJ4V8fHsXdoGKDySLx9PaY/s1000/91jJ7nt8mCL._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="609" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHhN1YIkgwcusWorw93U8V9y3-w-HBIos3dia9SVBSNZW4fJTkxQ467_epH9SXSnSHXDaXyLvWzn-nHqFv-hu0nz6v5Bm2svGW-O34S_M-0ruZOf7qmjTkP84r6S9g0Hv0dPSksUTKPSKdaoaeCWF6JvQP2wp8PXwCWxGYYEJ4V8fHsXdoGKDySLx9PaY/s320/91jJ7nt8mCL._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" width="195" /></a></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Μια συλλογή με ιστορίες του συγγραφέα που γράφει για την ψυχή, τον τρόμο και τους δαίμονες που κατοικούν μέσα σε όλους μας. </i></p><p style="text-align: justify;">Το βιβλίο περιλαμβάνει μάλλον 18 μικρές ιστορίες σκοτεινές, φαντασίας, κάπως μου θυμίζει Πόε (επίσης ωραίος για φθινόπωρο) αλλά και όχι, δεν κυκλοφορεί στα ελληνικά, δυστυχώς, αλλά δεν είναι και απάλευτο στο πρωτότυπο, διάφορες εκδόσεις που βρίσκω είναι γύρω στις 300 και κάτι σελίδες. Πάντως εγώ το θέλω. Και με την πρώτη ευκαιρία θα το αναζητήσω!</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #660000;">Κατηγορία: Cosy βιβλία</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Η τελευταία και πιο αγαπημένη κατηγορία, τα cosy βιβλία, δύο φαντασίας και δύο όχι, αλλά τα τρία από τα τέσσερα είναι στα αγγλικά. Βέβαια, λόγω και της κατηγορίας αν έχεις τη δυνατότητα να διαβάσεις στο πρωτότυπο θεωρώ πως θα είναι πολύ εύκολα.</p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">Το πράσινο σημειωματάριο, της Klare Pooley </span><br /><span style="font-size: medium;">(εκδόσεις Μεταίχμιο)</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizIhFj7Gnp_VTjPN-diIKX4qXXJH35bWhwjQ1LjKmxdnlYXPcvxaiEN0YEORsbHM5oCMVEFs0-WDekg4e59iEHAPNGUOP8IwLOBC74m05FD9Tky6SSXnrtzy3xZza1L2yGVIlAKDJJf8hVTNHNg6w2TgzK-_B1r74ISjr7zBXFDJ_dFNrtQwsKgsSk9cw/s1200/20210709122557_to_prasino_simeiomatario.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="834" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizIhFj7Gnp_VTjPN-diIKX4qXXJH35bWhwjQ1LjKmxdnlYXPcvxaiEN0YEORsbHM5oCMVEFs0-WDekg4e59iEHAPNGUOP8IwLOBC74m05FD9Tky6SSXnrtzy3xZza1L2yGVIlAKDJJf8hVTNHNg6w2TgzK-_B1r74ISjr7zBXFDJ_dFNrtQwsKgsSk9cw/s320/20210709122557_to_prasino_simeiomatario.jpeg" width="222" /></a></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #660000;">Όλοι λένε ψέματα για τη ζωή τους. Τι θα γινόταν όμως αν μοιραζόσουν την αλήθεια;<br />Αυτό αναρωτιέται ο Τζούλιαν Τζεσόπ, ένας εκκεντρικός ζωγράφος. Αποφασίζει να καταγράψει την αλήθεια για τη ζωή του σε ένα πράσινο σημειωματάριο και να το αφήσει στο καφέ της Μόνικας. Κι όσο η ιστορία ξετυλίγεται, το σημειωματάριο, που ο Τζούλιαν το έχει ονομάσει "Πείραμα της Αυθεντικότητας", αλλάζει τις ζωές των ηρώων. Της Μόνικας, της πολυάσχολης ιδιοκτήτριας του καφέ, του Χάζαρντ, που είναι η ψυχή του πάρτι αλλά έχει πρόβλημα εθισμού, του έντιμου και καλόκαρδου Ράιλι, της Άλις, της νέας μαμάς που δηλώνει ινφλουένσερ και μοιάζει πανευτυχής, και της Λίζι, της εθελόντριας που φροντίζει για όλους.<br />Μέσα από αυτή την πρωτότυπη ανταλλαγή μυστικών οι ήρωες αποκαλύπτουν τις ενδόμυχες αλήθειες και επιθυμίες τους και μαθαίνουν πως η ειλικρίνεια δεν είναι τόσο τρομακτική όσο μοιάζει. Απεναντίας, μπορεί να οδηγήσει στην ευτυχία.</span></i></p><p style="text-align: justify;">Κάποιος είπε πως είναι ό,τι πρέπει να διαβαστεί Νοέμβριο κι επιπλέον δέχομαι πλύση εγκεφάλου για το συγκεκριμένο από το ελληνικό BookTok τώρα τελευταία, οπότε λέω να το πιάσω το Νοέμβριο, ενώ ας πούμε το είχα στο μυαλό μου άνοιξη. Είμαι πολύ πολύ σίγουρη πως θα μου αρέσει! Από μέγεθος είναι στις 520 σελίδες.</p><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">The Pumpkin Spice Café, <br /></span><span style="font-size: medium;">της Laurie Gilmore</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7QHGmt-AvOyBvhK8qWEEPeDnQdg6EjfGtlKt6OzY-ivWy9T74DEXwSREvgHeB583Rg5P2o4PWhLgQXcpp3ZJh7twQ6-9vOormbL0MwD5IQ77Uot6GtK25TeNdVpD7ekw-2REpzrt8wUNOi5GUJ28VIfaiGNfokEb7iSmY2OrwgrWbh9gPFTybzyi92rY/s500/51YA6Wu0O1L.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="328" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7QHGmt-AvOyBvhK8qWEEPeDnQdg6EjfGtlKt6OzY-ivWy9T74DEXwSREvgHeB583Rg5P2o4PWhLgQXcpp3ZJh7twQ6-9vOormbL0MwD5IQ77Uot6GtK25TeNdVpD7ekw-2REpzrt8wUNOi5GUJ28VIfaiGNfokEb7iSmY2OrwgrWbh9gPFTybzyi92rY/s320/51YA6Wu0O1L.jpg" width="210" /></a></span></b></div>
<p></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Όταν η θεία της Τζίνι της χαρίζει το αγαπημένο της Pumpkin Spice Café στη μικρή πόλη Dream Harbor, η Τζίνι αρπάζει την ευκαιρία για μια νέα αρχή μακριά από την πολύ βαρετή δουλειά γραφείου της. </i></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Ο Λόγκαν είναι ένας ντόπιος αγρότης που αποφεύγει τα κουτσομπολιά του Dream Harbor με κάθε κόστος. Αλλά η άφιξη της Τζίνι ταράσσει τη ρουτίνα του Λόγκαν που δε θέλει να έχει καμία σχέση με το ενοχλητικά χαρούμενο νέο κορίτσι, εκτός από το ότι αισθάνεται μια ανεξήγητη έλξη γι' αυτήν. </i></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Θα καταφέρει η χαρούμενη Τζίνι να κερδίσει τον κατσούφη Λόγκαν, ή μήπως έχει βρει τον έναν άνθρωπο στην πόλη που δεν θα υποκύψει στη γοητεία της ή τους pupkin spice lattes της;</i></p><p style="text-align: justify;">Άλλο ένα βιβλίο που βλέπω παντού στο Booktok από την πρώτη ιδέα φθινοπώρου, είναι πραγματικά ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ, τη συγγραφέα τη λένε Gilmore, λένε πως είναι για τους φαν του Gilmore Girls (δηλαδή για τω Θεώ, μπορούν να πουν απλά: πάρε αυτό το βιβλίο, Αλίκη!), δεν είναι καν μεγάλο, 267 σελίδες, τίποτα, κι ακόμη κι αν το θεωρώ 2,5άρι, κλισέ και τίποτα το ιδιαίτερο, νιώθω κι εγώ σαν άλλος Λόγκαν μια ακαταμάχητη έλξη γι' αυτό το μάλλον χαζοχαρούμενο μικρό βιβλίο. </p><p style="text-align: justify;"> <br /></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;">The Very Secret Society of Irregular Witches, <br /></span><span style="font-size: medium;">της Sangu Mandana</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><b><span style="font-size: large;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2OarLYi0_HQzMBwyLZWpD_1LoAN-qGW5FThqbWI4RHRxcFXuuN3klhFyy2ABA9CKf0uu5-WZrc-k1Fs-TSn5mwjwUSyoCEr_YJGftguEZ5le_gmjd3Iyr5Ln9aPrdTXynwX1XL94_wPRc6aCd2MewOI58oZ21n_wu_G00XxsO9mwzvnYPtFTb7HSZsqA/s1841/the-very-secret-society-of-irregular-witches-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1841" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2OarLYi0_HQzMBwyLZWpD_1LoAN-qGW5FThqbWI4RHRxcFXuuN3klhFyy2ABA9CKf0uu5-WZrc-k1Fs-TSn5mwjwUSyoCEr_YJGftguEZ5le_gmjd3Iyr5Ln9aPrdTXynwX1XL94_wPRc6aCd2MewOI58oZ21n_wu_G00XxsO9mwzvnYPtFTb7HSZsqA/s320/the-very-secret-society-of-irregular-witches-2.jpg" width="209" /></a></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Ως μια από τις ελάχιστες μάγισσες της Βρετανίας, η Μίκα Μουν, ξέρει πως πρέπει να κρύβει τη μαγεία της, να κρατάει χαμηλό προφίλ και να μένει μακριά από άλλους μάγους ώστε να μην μπλέξουν τις μαγείες τους και τραβήξουν την προσοχή. Ως ορφανή, που έχασε μικρή τους γονείς της και μεγάλωσε με αγνώστους, έχει συνηθίσει να είναι μόνη και να ακολουθεί τους κανόνες... με μια εξαίρεση: έναν διαδικτυακό λογαριασμό, όπου ανεβάσει βίντεο και παριστάνει τη μάγισσα. Νομίζει πως κανείς δε θα την πάρει σοβαρά.</i></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Αλλά κάποιος το κάνει. Ένα μη αναμενόμενο μήνυμα καταφθάνει, που την παρακαλάει να ταξιδέψει σε ένα απομακρυσμένο και μυστηριώδες Σπίτι του Πουθενά, για να διδάξει σε τρεις νεαρές μάγισσες πώς να ελέγχουν τη μαγεία τους. Σπάει όλους τους κανόνες, αλλά η Μίκα πηγαίνει έτσι κι αλλιώς., και αμέσως μπλέκεται στις ζωές και τα μυστικά όχι μόνο των τριών μαθητριών της αλλά και ενός απόμακρου αρχαιολόγου, ενός συνταξιούχου συγγραφέα, δύο φροντιστών που έχουν τραβήξει πολλά και... του Τζέιμι. Ο όμορφος και ευέξαπτος βιβλιοθηκάριος στο Σπίτι του Πουθενά, θα έκανε τα πάντα για να προστατέψει τα παιδιά, και όσο τον αφορά, μια ξένη σαν τη Μίκα είναι απειλή. Μια πολύ γοητευτική απειλή. </i></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Καθώς η Μίκα αρχίζει να βρίσκει τη θέση της στο Σπίτι του Πουθενά, η σκέψη του να ανήκει κάπου αρχίζει να φαίνεται ως πολύ πιθανή. Αλλά η μαγεία δεν είναι ο μόνος κίνδυνος στον κόσμο και όταν μια πραγματική απειλή έρχεται να χτυπήσει την πόρτα τους, η Μίκα θα πρέπει να αποφασίσει αν θα ρισκάρει τα πάντα για να προστατέψει τη νέα της οικογένεια που δεν ήξερε πως έψαχνε...</i></p><p style="text-align: justify;">Εγώ τι να πω γι' αυτό το βιβλίο που το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που το αντίκρισα (ήταν λοβ ατ φερστ σάιτ). Θέλεις ο πολλά υποσχόμενος τίτλος; Το ωραίο εξώφυλλο; Η περίληψη; Το μόνο που θα πω είναι πως οι 318 σελίδες του μου φαίνονται ήδη λίγες. Είναι το πιο πιο καινούργιο βιβλίο της βιβλιοθήκης μου και το αμέσως επόμενο που θα πιάσω! </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;">The Ex-Hex, της Erin Sterling</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="color: #660000;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkyPd-vHMAEAPuL2JOdMx9ynMJsiQzTqrsC0VdGtoJ73QvcqM6caGqxiJgkbVNJna5ce9aS0_Zt0avNCTEIXJfjSkIU68nGpAeJ_OoXHMI9oS70vokZP5h2Ulu_dyzLLVTVwDJJs53sFUKcby_LzNs6h9J_b9fej3FmwDvUJzwg05n3PAmoImtvI_hzh4/s1000/71Oh0IR0bML._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="663" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkyPd-vHMAEAPuL2JOdMx9ynMJsiQzTqrsC0VdGtoJ73QvcqM6caGqxiJgkbVNJna5ce9aS0_Zt0avNCTEIXJfjSkIU68nGpAeJ_OoXHMI9oS70vokZP5h2Ulu_dyzLLVTVwDJJs53sFUKcby_LzNs6h9J_b9fej3FmwDvUJzwg05n3PAmoImtvI_hzh4/s320/71Oh0IR0bML._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" width="212" /></a></span></b></div><p></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Εννέα χρόνια πριν, η Βιβιέν Τζόουνς φρόντισε την ραγισμένη της καρδιά όπως θα έκανε κάθε νεαρή μάγισσα: με βότκα, κλαψιάρικη μουσική, αφρόλουτρα και.. μια κατάρα στο απαίσιο πρώην αγόρι της. Φυσικά και ήξερε η Βίβη πως δεν έπρεπε να χρησιμοποιεί έτσι τη μαγεία της, αλλά μόνο με ένα κερί με άρωμα "σανό" δεν υπήρχε περίπτωση παρά να του προκαλέσει μια δυο μέρες με χάλια μαλλιά.</i></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;"><i>Μέχρι τη στιγμή που ο Ρις Πενχάλλοου, απόγονος μιας από τις πιο παλιές οικογένειες της πόλης, ραγιστής καρδιών και ενοχλητικά όμορφος όπως ήταν πάντα, επιστρέφει στο Graves Glen της Georgia. Αυτό που θα ήταν ένα γρήγορο ταξίδι για να φορτίσει τις μπαταρίες του και να κάνει μια εμφάνιση στο ετήσιο φθινοπωρινό φεστιβάλ, πηγαίνει τελείως λάθος. Με τη μια συμφορά πίσω από την άλλη, η Βίβη αντιλαμβάνεται πως η ανόητη μικρή κατάρα της μπορεί να μην ήταν τόσο άκακη τελικά.<br /></i></span></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #660000;">Και τότε, το Graves Glen δέχεται επίθεση από δολοφονικά κουρδιστά παιχνίδια, ένα τσατισμένο φάντασμα και μια γάτα που μιλάει κι έχει κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να πει. Η Βίβη και ο Ρις πρέπει να αγνοήσουν την μεταξύ τους χημεία ώστε να δουλέψουν μαζί για να σώσουν την πόλη και να βρουν έναν τρόπο να σπάσουν την κατάρα πριν να είναι πολύ αργά.</i></p><p style="text-align: justify;">Εεεε.... εγώ αυτό το βιβλίο το θέλω τώρα. Όχι τώρα. ΤΩΡΑ!! Είναι επίσης μια σταλιά, 308 σελίδες, έχει και φθινοπωρινό φεστιβάλ, και φαντάσματα, είναι λέει και λίγο spicy (αλλά δε με ενδιαφέρει αυτό), απλά πρέπει να το αναζητήσω άμεσα! Πιο άμεσα από όλα!</p><p style="text-align: justify;"><b>Κάπου εδώ σταματάω, γιατί ήδη έχω βγει εκτός μπάτζετ (μην την ψάχνεις, εκτός μπάτζετ ξεκίνησα να γράφω αυτό εδώ το άρθρο ΜΑ ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ!!), τουλάχιστον έχω μερικά από τα παραπάνω ώστε να καλύψω την άσβεστη ανάγκη μου να πάρω και όλα τα υπόλοιπα. </b></p><p style="text-align: justify;"><b>Πες μου ποιο από τα παραπάνω έχεις διαβάσει κι εσύ, αλλά κυρίως πρότεινέ μου βιβλία με φθινοπωρινή αίσθηση γιατί τα θέλω όλα (κι ας μη μου φέρεται τόσο τίμια το φθινόπωρο μέχρι στιγμής...) </b><br /></p></div>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/10vRHJHqRaDFIAkKA1id71?utm_source=generator&theme=0&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-32529194000012833382023-09-18T17:13:00.001+03:002023-09-18T17:13:08.922+03:00Πώς κάνω reset τον Σεπτέμβρη | 'Ενας οδηγός για (ακόμη) ένα νέο ξεκίνημα <p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc8UpcPCQvk1z2_j5WEK3UmpETmEnp4gMphenurNrgiJdiiBX0-Hz_zXKVygcV5wF9ri8ijhm8oFe7HySVkVwBbhOlTpUlJhuRHKVT1aPj2Wl2QZ4l0UzBZ_0hgmuDAXYPDYRbE4jv-3OkE09XK2xCSLHjSRkceL3XCICYvp5kgpzCwVLIa43aipuhdeE/s1920/Aesthetic-September-2023-Calendar-Wallpaper-HD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc8UpcPCQvk1z2_j5WEK3UmpETmEnp4gMphenurNrgiJdiiBX0-Hz_zXKVygcV5wF9ri8ijhm8oFe7HySVkVwBbhOlTpUlJhuRHKVT1aPj2Wl2QZ4l0UzBZ_0hgmuDAXYPDYRbE4jv-3OkE09XK2xCSLHjSRkceL3XCICYvp5kgpzCwVLIa43aipuhdeE/s16000/Aesthetic-September-2023-Calendar-Wallpaper-HD.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Είναι αυτοί που η νέα χρονιά ξεκινάει τον Ιανουάριο κι είναι κι εκείνοι που βρίσκουν πιο σωστή αρχή της χρονιάς τον Σεπτέμβρη. Εγώ είμαι και στις δύο παρέες, μου αρέσει η νέα αρχή, ο επαναπρογραμματισμός, τα σχέδια, η ελπίδα πως τώρα θα είμαι μια νέα "εγώ" και όλα θα είναι πιο... διαφορετικά. Άλλωστε τον Σεπτέμβρη ξεκινούν όλα, όντως τότε αρχίζει η χρονιά. Μα κι ο Γενάρης, αν δεν είχε την πρωτοχρονιά θα ήταν ο πιο βαρετός μήνας, δε θα είχε τίποτα και θα κρατούσε ογδόντα χρόνια. Επιπλέον ο Σεπτέμβρης είναι και σχεδόν αρχή φθινοπώρου, που όπως και να το κάνουμε είναι ένα τσικ πιο ενδιαφέρουσα εποχή από όλες τις υπόλοιπες <i>(*ζεσταίνεται υπερβολικά πάρα πολύ τη στιγμή που γράφει αυτές τις γραμμές, πάει να ανοίξει τον κλιματισμό*)</i><br /></p><p style="text-align: justify;">Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε τον Σεπτέμβρη ώστε να αξιολογήσουμε πλήρως την νέα αυτή αρχή; Πάρα πολλά πράγματα! Ελπίζω να έχεις χρόνο γιατί έχουμε δουλίτσα!</p><p style="text-align: justify;"><span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #cc5800;"><span style="font-size: large;">Ένα καλό ξεκαθάρισμα στα email & το κινητό </span></b><br /></p><p style="text-align: justify;">Χρησιμοποιώ δύο, το <b>Gmail </b>και το <b>Outlook</b>. Το δεύτερο είναι το βασικό μου, όπου κι έρχονται τα περισσότερα mail από.. τους πάντες. Πλέον για όλα εκείνα που μου γνωστοποιούν τις προσφορές τους, επιλέγω το κουμπάκι πάνω πάνω με τη σκούπα και πατάω "εκκαθάριση" ώστε να σβηστούν όλα τα διαφημιστικά μηνύματα που έχω λάβει. Έχω πάρα πολύ δρόμο μπροστά μου μέχρι να αδειάσω τα τρεισήμισι χιλιάδες mail μου, αλλά είναι ένας καλός τρόπος να πετιούνται πολλά μαζεμένα. Ιδανικά, θα ξεκινήσω τη νέα χρονιά με ένα καθαρό ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Ρεαλιστικά, ίσως κατέβουν καμιά χιλιάρα...</p><p style="text-align: justify;">Περισσότερο όμως κι από τα email μου, είναι φορτωμένο το <b>κινητό </b>μου, είμαι σίγουρη και το δικό σου το ίδιο. Τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να σβήσουμε τις παραπανίσιες εικόνες, τα βιντεάκια που τραβήξαμε για να κάνουμε κάτι στο TikTok και που πλέον δε χρειάζονται, τις διπλοτριπλές ίδιες φωτογραφίες του μικρού Κωνσταντίνου, μόνο από το καλοκαίρι να σβήσω θα σταματήσει σίγουρα να μου λέει ξανά και ξανά το κινητό πως δεν υπάρχει άλλος χώρος. Αν το τραβήξω παραπάνω, θα σβήσω και τις εφαρμογές που δε χρησιμοποιώ.. ποτέ, και θα μπω στα αρχεία του κινητού να πετάξω υπεύθυνες δηλώσεις και ασφάλειες του αυτοκινήτου κι ένα σκασμό άλλα έγγραφα που δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης πχια στον μάταιο τούτο κόσμο. </p><p style="text-align: justify;">Μια και μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία, μπορεί να κάνω ένα ξεκαθάρισμα και σε αυτούς που ακολουθώ στα social και που κάποτε για κάποιο λόγο ακολούθησα μα πλέον δεν spark joy (ελπίζω βέβαια να μην με χτυπήσει το κάρμα με αυτό και αν το κάνεις τελικά σταματήσεις να ακολουθείς... εμένα!)<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #cc5800; font-size: large;"><b>Ένα καλό ξεκαθάρισμα στη ντουλάπα μου<br /></b></span></p><p style="text-align: justify;">Δαγκώνομαι καθώς τα γράφω... αλλά είναι μια ιδανική περίοδος τώρα, που σιγά σιγά θα αλλάξουμε τα καλοκαιρινά με τα λίγο λιγότερο καλοκαιρινά κι έπειτα με τα χειμερινά, να δω τι δεν φόρεσα για άλλο ένα καλοκαίρι και να προχωρήσω σε μια πιο αποτελεσματική διαχείριση του χώρου, δωρίζοντας όλα εκείνα που δεν είναι πια στο στυλ μου (και είναι τόσο πολλά...). Στο κάτω κάτω χώρο θα κάνω για τα ήδη πάρα πολλά ρούχα μου, άσε που είναι η καλύτερη δικαιολογία για νέες αγορές! Τώρα, αν πιάσω και του μικρού Κωνσταντίνου... καλή μου τύχη!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #cc5800;"><span style="font-size: large;">Ανανέωση το στυλ μου</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCNol8AQ5u0OoZ9FMRwY5HNTdSk7UNoiJZrQl75Lkrb4mzI-g3lL7rIwtzgUmuv429TNnE3qxvUmp5U6_s5TVAooYRI0r04iBcubfgaM9Ji7OlpyPhH10pyYCw8gRKTR3uCTAvPJcjQq8iptm0yEwm2d42vPdxaMYAJ3sYZ4Be9j1d38RS147GHoQosVA/s1625/style.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1625" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCNol8AQ5u0OoZ9FMRwY5HNTdSk7UNoiJZrQl75Lkrb4mzI-g3lL7rIwtzgUmuv429TNnE3qxvUmp5U6_s5TVAooYRI0r04iBcubfgaM9Ji7OlpyPhH10pyYCw8gRKTR3uCTAvPJcjQq8iptm0yEwm2d42vPdxaMYAJ3sYZ4Be9j1d38RS147GHoQosVA/s16000/style.png" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Βλέποντας τις νέες τάσεις, δε θα πω πως μου αρέσουν όλα, ίσα ίσα, πάντα μου αρέσουν ελάχιστα. Αλλά υπάρχουν κάποια που θα προσαρμοστούν στο δικό μου <b>"στυλ φθινόπωρο 2023"</b>, όπως θα ήθελα πλέον να ντύνομαι,
να κάνω τα μαλλιά μου, τα νύχια μου, το μακιγιάζ μου και ό,τι άλλο μου τραβήξει την προσοχή και μου ταιριάζει. Εγώ παίρνω ιδέες από το pinterest για ρούχα και μαλλιά (με προβληματίζει η ιδέα να τα κόψω παραπολυκοντα), θέλω να πάρω εκείνα τα παπούτσια που με βλέπω να φοράω με τα πάντα κι ίσως εκείνη την
τσάντα που θα κρατάω όλο το χειμώνα, που θα χωράει το βιβλίο μου και
πέντε ακόμη πράγματα. Να αλλάξω και τη θήκη του κινητού μου, που έχει πια
παλιώσει και κιτρίνισε. Να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία σε μεταχειρισμένα
ρούχα ή σε ρούχα της μαμάς μου (υπεραγαπώ το καφέ oversize παλτό της
δικής μου που φόρεσα πάρα πολύ τον περσινό χειμώνα και ανυπομονώ να
έρθει και πάλι ο καιρός του!).<br /></p><p> <br /></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #cc5800;"><b><span style="font-size: large;">Ένα declutter στο σπίτι (+ γενική καθαριότητα)</span></b></span><br /></p><p style="text-align: justify;">Πέρα από τα ρούχα, η αρχή της χρονιάς, έστω η φθινοπωρινή αρχή της χρονιάς, είναι άλλη μια καλή ευκαιρία για declutter. Εκτός από τα πράγματα που δεν χρειάζονται πχια, ίσως ρίξω μια ματιά στη βιβλιοθήκη μου, σε βιβλία που μου πιάνουν μόνο χώρο και που ειλικρινά δεν υπάρχει περίπτωση να τα διαβάσω ή να τα ξαναδιαβάσω ή κυρίως βιβλία που ΔΕΝ μου άρεσαν και να τα δωρίσω σε μια βιβλιοθήκη, σε ένα φίλο ή να τα πουλήσω στο metabook (και με τα λεφτά να πάρω καινούργια βιβλία!!). Το ίδιο μπορεί να κάνω και με άλλα πράγματα που ίσως έχω παραπάνω απ' όσα είναι απαραίτητο. Δεν είμαι πολύ υπέρ του μινιμαλισμού, με την έννοια πως δε μου είναι εύκολος. Αλλά σίγουρα έχω περισσότερες κούπες απ' όσες μου αρέσουν, θα μπορούσα σίγουρα να αποχωριστώ μερικές. </p><p style="text-align: justify;">Επιπλέον, είναι αρκετά δροσερός ο καιρός (ή θα είναι σε μερικές εβδομάδες) για μια γενική. Ντουλάπες, κουζίνα, βιβλιοθήκες, τώρα μπορώ να βγάλω τα βιβλία να τα ξεσκονίσω και να τα ξαναβάλω ακόμη πιο τακτοποιημένα πίσω στη θέση τους. Θα πλύνω και τις κουρτίνες που τις είχα ένα καλοκαίρι μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο να μαζεύουν σκόνη. Α! Και είναι όπου να ναι ο κατάλληλος καιρός για κλαδέματα (αν είσαι κι εσύ ένας πρασινοαντίχειρας!).</p><p style="text-align: justify;">Πάρε ένα σχεδιάγραμμα με δουλειές (το δικό μου σχεδιάγραμμα με δουλειές) για να προγραμματίσεις κι εσύ το χρόνο σου:</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFltO7IybfvdN7UncdyVZ1qqDtQA2G0jCR5q0-sxCpl4nbsoRlvTB1YrSj6sfjeLp5VGmIfBY-haLoJyq3n4YTvaqDdiAP9GxDrU1CEHSRmlUcuX8efHnS9GV-BfZ-18ECZOh9UzucxJjwUy_U55pNeclHKp7UBmIGCOHXYG8UhbRW3yD_oPF98JJdb_E/s1440/falldeclutterplan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFltO7IybfvdN7UncdyVZ1qqDtQA2G0jCR5q0-sxCpl4nbsoRlvTB1YrSj6sfjeLp5VGmIfBY-haLoJyq3n4YTvaqDdiAP9GxDrU1CEHSRmlUcuX8efHnS9GV-BfZ-18ECZOh9UzucxJjwUy_U55pNeclHKp7UBmIGCOHXYG8UhbRW3yD_oPF98JJdb_E/s16000/falldeclutterplan.jpg" /></a></div><br /><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #cc5800;"><b><span style="font-size: large;">Καιρός για νέες ρουτίνες</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Ολοκαίνουργιες και καταφρέσκες, τώρα είναι ότι πρέπει για να κοιμάμαι πιο νωρίς το βράδυ, να ξυπνάω πιο νωρίς το πρωί, να προσαρμόσω μια ρουτίνα ανάλογα με τις επιθυμίες μου που θα μου δώσει περισσότερη όρεξη για να προχωρήσω τη μέρα σου. Θα είναι μια σύντομη πρωινή βόλτα στη φύση; Το να διαβάσω λίγο από το βιβλίο μου με ησυχία και καφέ; (σίγουρα ναι!), να κάνω λίγες διατάσεις και να πιω ένα φυσικό χυμό; να φάω πρωινό; να κάνω ένα πρωινό ντους; το βράδυ να δω μια ταινία; να μαγειρέψω και να προγραμματίσω την επόμενη μέρα; Άπειρες επιλογές και άπειρα πράγματα που θέλω να κάνω. </p><p style="text-align: justify;">Σου βάζω εδώ δύο ρουτίνες που θα ήθελα να ακολουθώ για να φτιάξεις κι εσύ τις δικές σου:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoP60KX8BIsE9mBiDXnwH8dr2kFXzSrdB31dcVX4kd_NnAjZ8Fw40Xd1Dco79ltdz2LNJAToU05O3fug6gvWQFOgei4VkJHI5r-2rn5XYMiapu0gBnn5o7kV2_ON6M-tM4iLsz5veojVOphzfrhymHt0QlhrNdrzRgzFqzlY7RoDGBidKt4bkUfwjM8-s/s810/morning.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="719" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoP60KX8BIsE9mBiDXnwH8dr2kFXzSrdB31dcVX4kd_NnAjZ8Fw40Xd1Dco79ltdz2LNJAToU05O3fug6gvWQFOgei4VkJHI5r-2rn5XYMiapu0gBnn5o7kV2_ON6M-tM4iLsz5veojVOphzfrhymHt0QlhrNdrzRgzFqzlY7RoDGBidKt4bkUfwjM8-s/w285-h320/morning.jpg" width="285" /> <img border="0" data-original-height="810" data-original-width="719" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTfGjDLq29g8w6g2jyg1Np5XE9VLAgX4MZKAnoRxKK3dCPPNtqlTLM4aSj-PnEoAmQwXlSLB88HQiBfRHgTTNdTi-hA1vNaXEnrv2q2Bei5dLZ5ptla9iNTsRhR19pFqgQgZHJ3sw6cNOoxVb8vzCULKFa2DsJaMcalmYTExq_IRL01Ktg4wQ8Wwv3jyc/s320/night2.jpg" width="284" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;"><b style="color: #cc5800;"><span style="font-size: large;">Ανανέωση σε όλα τα επίπεδα</span></b></p><p style="text-align: justify;">Να γυρίσουμε τα στρώματα, να αλλάξουμε οδοντόβουρτσες και σφουγγάρια, να μαζέψω επιτέλους τα μαγιό και τα φουσκωτά και να βγάλω καμιά λεπτή κουβερτούλα. Μου αρέσει να κρεμάω εικόνες φθινοπωρινές στους τοίχους μου και να βάζω μερικά διακοσμητικά ολόγυρα. Όπου να 'ναι είναι ο κατάλληλος καιρός για τις αλλαγές αυτές. Έχω ήδη καθαρίσει το ψυγείο μου και σειρά έχει η κατάψυξη, για να πετάξω τα παλιά και να γεμίσω σιγά σιγά με νέα και υγιεινά. Όταν είναι όλα πιο καθαρά και συμμαζεμένα τρώω πιο υγιεινά και προσεκτικά.<br /></p><p style="text-align: justify;">Φυσικά να μην αμελήσω και το αυτοκίνητο, που όλο το καλοκαίρι το πηγαινοέφερνα στη θάλασσα, εκδρομές, ταξίδια, τα πάντα. Τώρα είναι ο καιρός του για τσεκ απ, αλλαγή λαδιών, ένα πολύ καλό καθάρισμα από την άμμο και τα καλοκαιρινά (και όλες εκείνες τις αποδείξεις που μαζεύω από βενζινάδικα και διόδια επιμελώς, λες και πρέπει να συμπληρώσω κάποιο άλμπουμ!) και ό,τι άλλο κρίνω απαραίτητο για να έχω μια αξιοπρεπή σχέση μαζί του. Ξεκάθαρα το Φάμπια χρειάζεται λίγη φροντίδα και αγάπη...<br /></p><p style="text-align: justify;">Τσεκ απ να θυμηθώ να κάνω και σε μένα, συνήθως κάνω τον Οκτώβρη τη γενική μου και το τσεκ απ το ετήσιο.<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #cc5800;"><span style="font-size: large;">Να βρω νέες συνταγές για να δοκιμάσω</span></b></p><p style="text-align: justify;">Ο καιρός όπου να 'ναι θα γίνει ιδανικός για... σούπες! Ψάχνω συνταγές που θα δοκιμάσω με τα αγαπημένα μου υλικά για σούπες ή και για καφέδες, σοκολάτες, γλυκά, κέικ, κι εγώ δε ξέρω τι, οι επιλογές είναι πάρα πολλές και το ίντερνετ γεμάτο. Για την ώρα έχω δοκιμάσει τα overnight oats ενώ είμαι πανέτοιμη για νέες συνταγές για σουπίτσες και δε θα έλεγα όχι και σε κάποιο κέικ μπανάνας ας πούμε. Θέλω πολύ να δοκιμάσω περισσότερες σαλάτες, γενικότερα υγιεινή διατροφή, αλλά και κλασσικά πράγματα όπως μακαρόνια και κοτόπουλο. Είμαι πολύ έτοιμη και με μπόλικη όρεξη (διπλής).</p><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #cc5800;"><span style="font-size: large;">Οργάνωση του μήνα (ή της επόμενης εβδομάδας)</span></b></p><p style="text-align: justify;">Εκτός αν είσαι από εκείνους που θέλουν να τα ζουν όλα όπως έρθουν και να εκπλήσσονται από την κάθε μέρα. Τότε κάνει σκιπ. Εγώ και είμαι και δεν είμαι αυθόρμητη. Προτιμώ το πρόγραμμα. Να καθίσω μια μέρα, ίσως την Κυριακή, και να βγάλω ένα πρόγραμμα με τις δουλειές που πρέπει να γίνουν μέσα στην εβδομάδα, με το φαγητό που θα μπορούσε να μαγειρευτεί, με τα οικονομικά που εκτός απροόπτου διατίθενται για έξοδα, αν είμαστε και πολύ ακραίοι μπορούμε μέχρι και τα outfit να προγραμματίσουμε για να γλυτώσουμε αρκετό χρόνο από την καθημερινή προετοιμασία.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #cc5800;"><span style="font-size: large;">Ας δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο</span></b></p><p style="text-align: justify;">Και τώρα δεν εννοώ μια νέα συνταγή, ένα νέο είδους βιβλίου, κάτι μέσα στα πλαίσια του συνηθισμένου για σένα. Λέω να ξεκινήσεις μια νέα δραστηριότητα, είτε να γραφτείς σε ένα γυμναστήριο, είτε να πας επιτέλους μοντέρνο χορό, να πας να μάθεις ένα μουσικό όργανο ή να πλέκεις, να μάθεις μια νέα ξένη γλώσσα ή να καταπιαστείς με κάτι πάρα πολύ διαφορετικό, αναρήχηση ή να ξεκινήσεις διαλογισμό ή ψυχοθεραπεία, να παρακολουθήσεις μαθήματα αστρονομίας ή να γράψεις εκείνο το βιβλίο που θέλεις πολύ. Αυτό είναι το σημάδι σου να το ξεκινήσεις. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p></p><p><b style="color: #cc5800;"><span style="font-size: large;">Ξεκίνησα νέα βιβλία</span></b></p><p style="text-align: justify;">Ναι! Αυτό που δε θέλεις να ακούσεις, αυτό ακριβώς θα σου πω. Άφησα (για αργότερα) τα βιβλία που δεν μου πήγαν, που δε τα διάβαζα τη σωστή στιγμή, που με ταλαιπώρησαν και ίσως με έριξαν σε reading slump κι έφυγα γρήγορα σε νέα. Σίγουρα κι εσύ έχεις κάμποσα αδιάβαστα στα ράφια σου. Ξεκίνα ένα καινούργιο σήμερα, άφησε ό,τι δεν τραβάει για αργότερα (να, βλέπεις, δε θέλω να σε τρομάξω και να πω ποτέ, κυρίως δε θέλω να τρομάξω εμένα!). Κάνε λίστες με τα βιβλία που θέλεις τώρα να διαβάσεις ή απλά ξεκίνα τώρα αυτό που ανυπομονούσες και για κάποιο λόγο καθυστερούσες. Εγώ έχω ήδη κάνει μια μικρή λίστα με βιβλία για το φθινόπωρο, που την επόμενη μέρα φυσικά ήθελα να αλλάξω.<br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Έστω και λίγα από τα παραπάνω θα βοηθήσουν για να κάνουμε μια νέα αρχή αυτό το Σεπτέμβρη, και είναι πολύ πολύ ωραίες οι νέες αρχές, τα καινούργια ξεκινήματα. Κρύβουν μια ελπίδα μέσα, που αν μη τι άλλο, στις μέρες μας είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.</b> <b>Εσύ πως κάνεις reset τον Σεπτέμβρη;</b><br /></p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/4aWNZA25hDzDsKEqkfV24v?utm_source=generator&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-19037719770735733172023-09-08T12:59:00.002+03:002023-09-08T12:59:59.530+03:00Μήπως χρειάζεσαι ένα social media detox?<p style="text-align: center;"><i>Βασικό συμπέρασμα: Πρέπει να αλλάξει η σχέση μου με τα social media! </i><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-9r86S_uGgzLmcDN9ZmkgPZUJ2ig3MuOoniiBqUM4E5dgoYK6lJm8m4C658WYg-A2aY-DmoIWuADqstta2jqkKMPFyuYK4hp4ozBxoLGf-s3yz5gYuyX9CpbvlWHYFytR3coKxgsbt3fdg0SUFjZS4kHSUZhYS5TJknkRYv0E9vS-J47gzuqTIaWiN2I/s2252/1694166243151.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1134" data-original-width="2252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-9r86S_uGgzLmcDN9ZmkgPZUJ2ig3MuOoniiBqUM4E5dgoYK6lJm8m4C658WYg-A2aY-DmoIWuADqstta2jqkKMPFyuYK4hp4ozBxoLGf-s3yz5gYuyX9CpbvlWHYFytR3coKxgsbt3fdg0SUFjZS4kHSUZhYS5TJknkRYv0E9vS-J47gzuqTIaWiN2I/s16000/1694166243151.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Το ήξερα, το διαισθανόμουν, ήταν μια πολύ πραγματική κατάσταση η εξάρτησή μου από τα social media. Το άσκοπο σκρολάρισμα ήταν δεδομένο, παρόν και άκρως χρονοφάγο. Έπαιρνε διαρκώς τη θέση άλλων υποχρεώσεων ή και όχι υποχρεώσεων, γενικότερα άλλων πραγμάτων που ήθελα να κάνω. Χαλούσε ακόμη και τη διασκέδαση, θα έμπαινα στα social την ώρα που διάβαζα, πάει η συγκέντρωση, την ώρα που έβλεπα ταινία, πάει η σκηνή που ίσως κάτι σημαντικό γίνεται, την ώρα που περνούσα με τον μικρό, να το το κακό παράδειγμα η μαμά απορροφημένη μπροστά σε μια οθόνη για ώρες, την ώρα που ήμουν με φίλους και οικογένεια, αγένεια, στη δουλειά, έλλειψη συγκέντρωσης στις υποχρεώσεις μου. <span></span></p><a name='more'></a><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;">Κι ύστερα εκείνο το declutter που ήθελα να κάνω; Η γενική στο σπίτι; <b>Αναβολή</b>, γιατί σήμερα είμαι πολύ κομμάτια και θέλω να καώ στο tiktok. <b>Έγινα slow reader</b>, μάλλον θα φταίει που είμαι πλέον μαμά και δεν προλαβαίνω. Ναι, αυτό θα φταίει. Ε, εντάξει, μπορεί ακόμη να μη δοκίμασα εκείνη τη συνταγή που είχα αποθηκεύσει στο instagram... ούτε θυμάμαι από πότε, ούτε και τη βρίσκω τόσο εύκολα όταν πάω να την ψάξω, γιατί έχω αποθηκεύσει ένα σκασμό πράγματα από πάνω, αλλά μια και είμαι στο instagram ας σκρολάρω λίγο.<b> Ξέχασα και γιατί μπήκα εδώ</b>. Κι αυτή η αίσθηση.. της σαπίλας.. μηδέν όρεξη για το οτιδήποτε. Είναι επειδή είμαι εργαζόμενη μαμά, άρα κουρασμένη ξεκάθαρα για το οτιδήποτε άλλο. Μόνο να κάτσω στο κινητό γίνεται, όλα τα άλλα απαιτούν μια ενέργεια που δεν έχω να διαθέσω, ενώ <b>αυτό δεν απαιτεί καμία ενέργεια</b>. Ιτς οκεϊ, ήμουν πάντα λίγο πιο βαριά και αγύμναστη. Αφού δεν κάνω πολλά βήματα εγώ μέσα στη μέρα έτσι κι αλλιώς..<br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Ο ύπνος;</b> Κακός, ελαφρύς, γεμάτος πληροφορίες από τις χιλιάδες που έλαβα όταν ήμουν ξύπνια και σκρόλαρα μέχρι να με πάρει ο ύπνος στο Tiktok. Ξυπνάω μέσα στη νύχτα από τον μικρό που έβγαλε μια φωνούλα ή τον Άλμπους που βλέπει όνειρο και χτυπάει τα πόδια στη ντουλάπα, ας ανοίξω το Tiktok για να με ξαναπάρει ο ύπνος και μιάμιση ώρα μετά βλέπω αποσπάσματα από μια ταινία σε έναν καμένο λογαριασμό. </p><p style="text-align: justify;">Το πιο περίεργο ξέρεις ποιο είναι; Πως εκεί που νομίζεις πως θα πάρεις έμπνευση, στην πραγματικότητα η έμπνευσή σου, η δημιουργικότητά σου, το ξεκούραστο μυαλό που θα σκεφτεί κάτι νέο, όλο πνίγεται μέσα στην <b>υπερπληροφόρηση</b>. Κουράζεσαι χωρίς να έχεις κάνει τίποτα κι άλλη μια μέρα φεύγει άσκοπα. Έχω πει ξανά και ξανά στον εαυτό μου να μην τα πιστεύω όλα αυτά που βλέπω στα social, οι ζωές κάποιων ανθρώπων μπορεί να φαίνονται μόνο ονειρικές ενώ δεν είναι πολύ διαφορετικές από τη δική μου, από τα δικά μου προβλήματα. Το έχω πει, όμως κάπου κάπως ακόμη με επηρεάζει. <b>Δε γίνεται να ζω τόσο μέσα από τα social</b>, δε γίνεται να είναι τόσο παρόντα στη ζωή μου. Χρειάζεται επειγόντως να μπει ένα φρένο, ένα μέτρο, πάρα πολλοί περιορισμοί!</p><p style="text-align: justify;">Αρχικά είπα πως θα κάνω digital detox, όμως συνειδητοποίησα πως δε γίνεται. Πώς να το κάνω όταν δουλεύω πίσω από μια οθόνη για 8 ώρες τη μέρα, 6 μέρες την εβδομάδα; Εντάξει, δεν μπορώ να το κάνω αυτή τη στιγμή.<b> Μπορώ όμως να κάνω social media detox;</b> Αυτό ναι, μπορώ! Αυτό θα κάνω. Αλλά πώς; Πώς θα το κάνω; Μπορώ να το κάνω; Αμφιβάλλω πολύ!<br /></p><p style="text-align: justify;">Η απόφαση ήταν μόλις μπει ο Αύγουστος και για μια εβδομάδα να μην έχω καθόλου επαφή με τα social. Να κάνω ένα διάλειμμα. Μόλις ξημέρωσε η Τρίτη 1η Αυγούστου, έσβησα το instagram, το facebook και το tiktok από το κινητό μου. <b>Για να δούμε, θα τα κατάφερνα έστω για μια μέρα; </b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX6_QuLZaWcJ72nb78nzW8jaexUyHzPFUPY6rl5l5QdewJ2iS1-Edi27h80VkfyXShUzTff0yFQsY7hfF7A6Ve_J8h4XwtuH7LMad-CO07ELoK5cS_SjWO-Dt3KBic5JL0Hx_BkuoNWV1FWoxLbnkiIPMc7lqfBTxdXI_XbPSb0JVcjBh9Mpl0JSvjH5w/s1197/1694164689090.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1197" data-original-width="976" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX6_QuLZaWcJ72nb78nzW8jaexUyHzPFUPY6rl5l5QdewJ2iS1-Edi27h80VkfyXShUzTff0yFQsY7hfF7A6Ve_J8h4XwtuH7LMad-CO07ELoK5cS_SjWO-Dt3KBic5JL0Hx_BkuoNWV1FWoxLbnkiIPMc7lqfBTxdXI_XbPSb0JVcjBh9Mpl0JSvjH5w/s320/1694164689090.jpg" width="261" /></a></b></div><div style="text-align: justify;"><i style="color: #073763;"><b>Η πρώτη μέρα</b> είναι λίγο περίεργη στην αρχή, αισθάνομαι μια πάρα πολύ αισθητή απουσία που βέβαια είναι μόνο στο μυαλό μου, είναι μόνο μια ιδέα. Στη δουλειά που κανονικά θα έμπαινα στο instagram, θα μιλούσα λίγο με τα κορίτσια εκεί, παράλληλα θα μιλούσα και στο messenger με τα κορίτσια, θα έβλεπα και μερικά story για να ξέρω τι γίνεται, τι έγινε το προηγούμενο βράδυ, το γνωστό fomo, αντί αυτού βάζω ένα audio book και είμαι πάρα πολύ συγκεντρωμένη, το μυαλό είναι πολύ καθαρό, δε ζορίζομαι τελικά την πρώτη αυτή μέρα που δεν είμαι στα social. Είμαι και λίγο χαρούμενη με αυτό που κάνω για μένα. Είναι κάπως περίεργο. Το απόγευμα επιστρέφω στο σπίτι και κάνω ένα γενικό συμμάζεμα στο σαλόνι που ανέβαλα πάρα πολύ καιρό (είχα ακόμη κάτι λίγες μπομπονιέρες από τα βαφτίσια του Κωνσταντίνου! Judge me ελεύθερα!). Συμμαζεύω μέχρι και την βιβλιοθήκη που ήταν ένα χάος! </i></div><p></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #073763;"><b>Τη δεύτερη μέρα</b> έχουμε μια πολύ μεγάλη παραλαβή στη δουλειά, και να είχα social δε θα προλάβαινα να μπω, οπότε και πάλι δεν είναι αισθητή η απουσία τους. Το απόγευμα πηγαίνουμε στη θάλασσα, δεν είμαι στο σπίτι, δε μου λείπουν. Αυτή τη δεύτερη μέρα παίρνω ένα καινούργιο βιβλίο, το ξεκινάω επί τόπου, πήρα ένα βιβλίο χωρίς να το ψάξω, απλά το είδα, μου άρεσε και το πήρα, το έψαξα όταν έφτασα στη σελίδα 100 και το έβαλα στο goodreads όταν έφτασα στη μέση, ήθελα να μην επηρεαστώ καθόλου και από κανέναν, να διαβάσω όπως παλιά. Βλέπω καμιά σειρά στο κινητό και αποφεύγω το youtube που δεν το έσβησα μεν, αλλά κάπως το αισθάνομαι σαν να χαλάω το detox, οπότε δεν μπαίνω τόσο κι εκεί. </i></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #073763;"></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKWowiRTfcT-BQcAKELtyZL77GTS4pnIHrlG4LdNrYlHPtOGdcpePqN5eV1zCEWbltWY4P05MoW1oNQZgiKK7obh1wBoyCGwJ2HaIsZWsaIvon8hD5vLCBqGPZjIMexmkvbQpIvUxge62wuZj46zJiAHOcbSafU53L6jMLYy1-169srYrBPoQpOCQMOp4/s1041/1694164689170.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1041" data-original-width="1000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKWowiRTfcT-BQcAKELtyZL77GTS4pnIHrlG4LdNrYlHPtOGdcpePqN5eV1zCEWbltWY4P05MoW1oNQZgiKK7obh1wBoyCGwJ2HaIsZWsaIvon8hD5vLCBqGPZjIMexmkvbQpIvUxge62wuZj46zJiAHOcbSafU53L6jMLYy1-169srYrBPoQpOCQMOp4/w384-h400/1694164689170.jpg" width="384" /></a></i></div><p></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #073763;"><b>Την τρίτη μέρα,</b> ίσως είμαι λίγο παραπάνω απ' όσο θα ήθελα στο κινητό, γιατί είμαι στο messenger που δεν το έσβησα γιατί δεν το θεωρώ social, είναι το μέσο επικοινωνίας μου με τις φίλες που είναι μακριά. Παρόλα αυτά κάνω κι άλλες δουλειές που ανέβαλα, βάζω και πλυντήρια και διαβάζω αρκετό από το βιβλίο που πήρα την προηγούμενη μέρα. Αυτή τη μέρα στη δουλειά ένιωσα πως ήθελα να χαλαρώσω με λίγα social, ή απλά με το pinterest, αλλά δε μου έλειπε ακόμη καθόλου το instagram, δε μου έλειπε το ότι δεν δηλώνω τι κάνω στο instagram!</i></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #073763;"></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeCFRYHIGd5NTeHKqLBjnGQlqNQBGM3YEFHgeoH56mpHKiUPUZy1g_zgnHxrqCzFjCyGZ0OYTbvHAcg-AcQM_yk6macsNLhosRGOXVmk9ixCWlo9ijAEoWhStkyMm43IJHwsi1k2P8B5uuxWFJnBXNp9IyxIorxJU8mOW8wTb0D-G56XKv4OSlM5KCQmY/s2897/1694164689110.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2897" data-original-width="2252" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeCFRYHIGd5NTeHKqLBjnGQlqNQBGM3YEFHgeoH56mpHKiUPUZy1g_zgnHxrqCzFjCyGZ0OYTbvHAcg-AcQM_yk6macsNLhosRGOXVmk9ixCWlo9ijAEoWhStkyMm43IJHwsi1k2P8B5uuxWFJnBXNp9IyxIorxJU8mOW8wTb0D-G56XKv4OSlM5KCQmY/w311-h400/1694164689110.jpg" width="311" /></a></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #073763;"><i><b>Την τέταρτη μέρα</b> και πάλι την περνάω δημιουργικότερα, συνεχίζει να μη μου λείπει κανένα social (ίσως μόνο το Tiktok, σε αυτή τη φάση λίγο μου έλειψε, περίεργο γιατί είμαι μόνο δύο χρόνια σε αυτό και δεν το αισθάνομαι τόσο βασικό), αλλά μου βγαίνει εντελώς φυσιολογικό το να μην μπαίνω σε κανένα. Αφιερώνω πιο ποιοτικό χρόνο στον μικρό Κωστή, παίζουμε και κάνουμε μαζί δουλειές, ωστόσο Πέμπτη-Παρασκευή έκανε φριχτή ζέστη σε συνδυασμό με τις υπεροχοφανταστικές γυναικείες μου ορμόνες με έκαναν πολύ κακόκεφη. Αναλογίστηκα μήπως έφταιγε καθόλου και η αποτοξίνωση... Βλέπω τον Στάθη μια τελευταία φορά γιατί θα επιστρέψει Σουηδία και πάλι είμαι εκεί και δεν έβγαλα καν το κινητό από την τσάντα (δεν πήγε πολύ καλά αυτό γιατί με έψαχνε ο χάζμπαντ που μετά θύμωσε και το κράτησε μανιάτικο!)</i></span>
<br /></div><div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763;"><i><b>Την πέμπτη μέρα</b>, είναι Σάββατο, κι είναι ένα Σάββατο βροχερό. Πηγαίνουμε στη γιαγιά μου που είχα να τη δω καιρό και είμαι εκεί συγκεντρωμένη και πάλι, αντί να είμαι στο κινητό μου ή έστω να είμαι κάπου κάπου στο κινητό μου. Πλέον μου φαίνεται πλήρως φυσιολογικό το πώς αισθάνομαι, όπως πρέπει να αισθάνομαι, και η οικογένειά μου αρχίζει να μου σχολιάζει το πώς με έβλεπαν εκείνοι αυτές τις μέρες. Θα σου πω παρακάτω. Χρειάζεται να υπενθυμίσω σε όποιον μου λέει "είδες πού πήγε ο τάδε διακοπές;", "δεν έβαλαν τίποτα από το ταξίδι;", "δεν είδες τα στόρι του τάδε;", "είδες εκείνο το βιντεάκι στο tiktok;" πως όχι, δεν είμαι στο ίντερνετ, δε γνωρίζω τίποτα. Και δε με ενοχλεί καθόλου αυτό. Μου φαίνεται εντελώς νορμάλ.</i></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #073763;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTOOToNGcOtAXDlovfrQCy8g65pHAJ56fnjT9EPE1iyD-UGaBfBg5FJe1xtG0Vbt8iAvFQexqslkEN2f_ZGZtiO7tXqavmjFrGHGcJmaHQ4kuBL5ZWM5WTV-WZHbMqfHZQ0RYYPWE8306hmvPcW2cvho76a9xCzO9SGfWlhxvTPb8AjzbmsbozShnobQ4/s1059/1694164689152.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1059" data-original-width="1000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTOOToNGcOtAXDlovfrQCy8g65pHAJ56fnjT9EPE1iyD-UGaBfBg5FJe1xtG0Vbt8iAvFQexqslkEN2f_ZGZtiO7tXqavmjFrGHGcJmaHQ4kuBL5ZWM5WTV-WZHbMqfHZQ0RYYPWE8306hmvPcW2cvho76a9xCzO9SGfWlhxvTPb8AjzbmsbozShnobQ4/w378-h400/1694164689152.jpg" width="378" /></a></span></div><span style="color: #073763;"><i></i></span><p></p><p style="text-align: justify;"><i style="color: #073763;"><b>Την έκτη μέρα</b>, την Κυριακή, είχα πει πως αφού δε δουλεύω θα είναι no screen day, αλλά δεν είναι εφικτό. Χρειάστηκε το κινητό σε διάφορες περιπτώσεις που αφορούσαν είτε την επικοινωνία είτε τον Κωνσταντίνο, οπότε πήγε άπατος αυτός ο στόχος. Όμως είναι η μέρα που θα ταξιδέψουμε προς τη νότια Πιερία, θα πάμε στη Σκοτίνα για μπάνιο που υπεραγαπώ και στον Πλαταμώνα, και θα χρησιμοποιήσω το κινητό για να τραβήξω μερικές φωτογραφίες. Η σκέψη πως βγάζω φωτογραφίες για μένα και όχι για να τις μοιραστώ είναι για κάποιο λόγο πολύ ανακουφιστική! </i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #073763;"><b>Την έβδομη και τελευταία μέρα</b>, νιώθω πλέον πολύ φυσιολογική τη ζωή μου, θυμάμαι πώς ήμασταν πριν τα social και όλη αυτή την παράνοια. Σκέφτομαι προς στιγμήν να το τραβήξω παραπάνω, μέχρι να βγει άλλη μια εβδομάδα. Αλλά μετά λέω να κρατήσω τον αρχικό μου στόχο, κυρίως για να είμαι συνεπής και φυσικά να το επαναλάβω στο μέλλον. Οπωσδήποτε να το επαναλάβω στο μέλλον! Την τελευταία αυτή μέρα τελειώνω το βιβλίο μου, σε πολύ φυσιολογικούς ρυθμούς για τα δεδομένα μου, χωρίς πίεση, ενώ το απόλαυσα πραγματικά. </span></i></p><p style="text-align: justify;"><b>Τι έγινε αυτή τη μια εβδομάδα του social media detox μου:</b></p><ul style="text-align: justify;"><li>Ήμουν παρούσα</li><li>Είχα καθαρό μυαλό, συγκεντρωμένο</li><li>Βρήκα τους φυσιολογικούς μου ρυθμούς ανάγνωσης</li><li>Διάβασα ένα βιβλίο κανονικού μεγέθους (προς μεγάλο)</li><li>Έκανα κάποιες δουλειές που ανέβαλα λόγω έλλειψης χρόνου <br /></li></ul><p style="text-align: justify;"> <br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Τι <u>δεν</u> έγινε αυτή τη μια εβδομάδα του social media detox μου: </b><br /></p><ul style="text-align: justify;"><li>Δεν δυσκολεύτηκα και δεν μου έλειψαν πραγματικά τα social </li><li>Δεν βομβαρδίστηκα με διαφημίσεις χορηγούμενες</li><li>Δεν βομβαρδίστηκα με ύπουλες διαφημίσεις εκδοτικών και άλλων που μπορεί να στέλνουν δωρεάν βιβλία σε λογαριασμούς για προωθήσεις</li><li>Δεν ένιωσα πίεση όσον αφορά το διάβασμα (σου έχω ξαναμιλήσει γι' αυτό το θέμα εδώ)<br /></li></ul><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"><b>Τι παρατήρησαν σε μένα οι δικοί μου άνθρωποι:</b></p><p style="text-align: justify;">Ο χάζμπαντ κυρίως γιατί ήταν εκείνος που αντιλαμβανόταν πλήρως το συγκεκριμένο μου πρόβλημα. Πως ήμουν παρούσα, πιο ευχάριστη, πολύ πιο ομιλητική, πως δεν τα παρατούσα όλα για να χαθώ πίσω από μια οθόνη μέχρι να νυστάξω και να σηκωθώ να πάω για ύπνο. Πως έκανα πράγματα που έλεγα καιρό. <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Και τώρα;</b></p><p style="text-align: justify;">Τώρα, που επέστρεψα στα social, πλέον έχοντας γνώση πως έχω ένα πολύ πραγματικό πρόβλημα, θα σου πω πως αρχικά σκέφτηκα πως τελείωσε για μένα, μου πέρασε και δε θα ξαναείμαι όπως πριν. Όμως αυτό ίσως γινόταν αν διέγραφα τα social για τα καλά. Όταν επέστρεψα ένιωσα πως δεν έλειψα ποτέ, κάπως σαν αυτό που κόβεις το κάπνισμα και μετά κάνεις ένα τσιγάρο και συνειδητοποιείς πως δεν το έκοψες ποτέ, απλά το σταμάτησες για κάποιο διάστημα. <b>Γίνεται να κάνεις ένα τσιγάρο κάπου κάπου και να μη θεωρείσαι καπνιστής; Να μην είσαι εθισμένος; Φοβάμαι πως όχι.</b></p><p style="text-align: justify;"><b>Η πρώτη μέρα μετά το detox </b>ήταν φοβερή! Πρέπει να ήμουν πάρα πολλές ώρες στο Intagram και ένα ολόκληρο απόγευμα στο Tiktok, ιδίως μετά την απόσταση που είχα πάρει ήταν τόσο απότομο αυτό που νομίζω πως γέρασε το μυαλό μου τρία χρόνια μέσα σε λίγες ώρες. <b>Δεν είχα κανέναν απολύτως έλεγχο</b>, άφηνα το κινητό και το έπιανα πάλι στο καπάκι, ζούσα μια παράνοια! Την αμέσως επόμενη μέρα έβαλα όριο: από μια ώρα στο καθένα κι έπειτα το κινητό κλείνει εντελώς την εφαρμογή και πρέπει να περάσει από 12:00 για να την ξεμπλοκάρει. Συνεπώς αποφεύγω έτσι το άσκοπο σκρολάρισμα γιατί δεν υπάρχει χρόνος. Το ρολόι αυτό το έχω αλλάξει μέσα στις αμέσως επόμενες ημέρες από μια ώρα σε μιάμιση ή σε δύο. Οι δύο ώρες είναι πάρα πολλές, ακόμα και η μιάμιση είναι υπερβολή. Μια ώρα είναι ό,τι πρέπει για να μην αισθάνομαι πως το μυαλό μου έγινε κιμάς, αλλά και να θεωρώ πως πέρασα κάποιο σεβαστό χρόνο online. Βέβαια, αυτό το ρολόι το έβγαλα κι εντελώς κάποια στιγμή, λέγοντάς μου πως σήμερα είναι ειδική μέρα, μπες ελεύθερα! Αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό είναι το διαβολάκι μου που το ακούω κάπου κάπου και παίρνω τις λάθος αποφάσεις.. Το όριο μού είναι απαραίτητο!<br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Τα social θέλω να τα έχω στη ζωή μου</b>, θέλω ακόμη να μοιράζομαι κάποια πράγματα, θέλω να βλέπω τι μοιράζονται φίλοι μου ή άνθρωποι που μου αρέσουν και με εμπνέουν. Θέλω να βοηθάω αυτά που γράφω εδώ και ό,τι άλλο μπορεί να γράψω στο μέλλον να γίνονται λίγο πιο γνωστά και να φτάνουν σε περισσότερο κόσμο. Θέλω να δημιουργώ εικόνες και βιντεάκια και να γράφω όμορφα πράγματα και ίσως λίγο αστεία. Δε θέλω να καίγομαι, να με ελέγχει, να με χαλάει και να μου κάνει κακό όλο αυτό. Δε θέλω να σπαταλάω τόσο χρόνο online, δε θέλω να στερώ αυτό το χρόνο από τον μικρό ή από τα πράγματα που πραγματικά θέλω να κάνω. <br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Οπότε πρέπει να θέσω κάποιους κανόνες, να βάλω κάποια όρια. </b></p><ul style="text-align: left;"><li>Αρχικά να κλείνω πιο συχνά το wifi στο κινητό μου. </li></ul><p style="text-align: justify;">Συγκεκριμένα, να το κλείνω τα βράδια πριν κοιμηθώ και να μην το ανοίγω πριν φτάσω στη δουλειά. Έτσι δε θα με δελεάζει ούτε να χαλάω τον ύπνο μου γιατί αποκοιμήθηκα με το tiktok, ούτε να καθυστερώ επιπλέον το πρωί γιατί μπήκα να δω story χθεσινοβραδινά στο instagram (μέχρι στιγμής δεν το έχω κάνει). </p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Να ορίσω χρονόμετρα στις εφαρμογές </li></ul><p style="text-align: justify;">Είτε να μου υπενθυμίζουν πόσο χρόνο ξόδεψα, είτε να τις κλείνουν εντελώς (που σου είπα λίγο παραπάνω). <br /></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Να κανονίσω να μπαίνω μια συγκεκριμένη ώρα κάθε φορά στα social</li></ul><p style="text-align: justify;">Στο μεσημεριανό μου διάλειμμα για φαγητό, σε ένα μικρό απογευματινό παράθυρο που ο Κωνσταντίνος θα δει για λίγο παιδικά. Το πιο βασικό όλων: </p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Να αποφεύγω το άσκοπο σκρολάρισμα! </li></ul><p style="text-align: justify;">Πρέπει να το σταματάω αμέσως μόλις το αντιλαμβάνομαι και να κλείνω την εφαρμογή. </p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Να μην κοιτάω το κινητό όταν είμαι μαζί με κάποιον άλλο. </li></ul><p style="text-align: justify;">Φίλο ή οικογένεια, μόνο αν είναι απολύτως απαραίτητο για λόγους επικοινωνίας. </p><p style="text-align: justify;">Και τις Κυριακές, να αποφεύγω να μπαίνω οπουδήποτε, σαν μίνι ημερήσιο detox. Θα κάνω 100% ξανά social media detox, είτε σε εορταστικές περιόδους Χριστούγεννα-Πάσχα-Καλοκαίρι, είτε όποτε αισθάνομαι πως το έχω παρακάνει και πρέπει να ξεκολλήσω.<br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Αυτά έχω σκεφτεί. Δε ξέρω αν είναι πράγματι εφικτά και θα το διαπιστώσω εν καιρώ. Είμαι τόσο ευγνώμων με τον εαυτό μου που το έκανα, που το προσπάθησα, που το έφτασα ως το τέλος, που το έζησα. Αν αισθάνεσαι κι εσύ πως είναι κάτι που σε ελέγχει και δεν το ελέγχεις, σου προτείνω οπωσδήποτε να το δοκιμάσεις. Κι ύστερα έλα να μου πεις και τις δικές σου εμπειρίες από την αποτοξίνωση αυτή.</b><br /></p></div>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/22d5kUrdtL2QXM9pRdiQ6z?utm_source=generator&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-27771759648234305482023-09-06T12:47:00.003+03:002023-09-06T12:47:49.591+03:00Η άλλη Χιονάτη, της Jennifer Donnelly<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4ES8ojZUsPWNyBz27qMXG891CVD2vDOo4OXwUFOpHPudigw2VR2AjNijW2yVBr-a5IFr3we7tNwVkeJRYFII1ROihJ2DtPxst0319nqA2uFAdZQhob6xxIJqVXT9x_srgRSFAHRtHOrtDaB1hBSKn0quVFFs6RqzJYZlOhxEHoLsomYvUrJizTf-9Fp4/s1440/www.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4ES8ojZUsPWNyBz27qMXG891CVD2vDOo4OXwUFOpHPudigw2VR2AjNijW2yVBr-a5IFr3we7tNwVkeJRYFII1ROihJ2DtPxst0319nqA2uFAdZQhob6xxIJqVXT9x_srgRSFAHRtHOrtDaB1hBSKn0quVFFs6RqzJYZlOhxEHoLsomYvUrJizTf-9Fp4/s16000/www.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Η παλιά αγαπημένη <b>Jennifer Donnelly</b>, μου είχε κάνει παρέα όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο και έπρεπε να περάσω κάποιο χρόνο ανάμεσα στα μαθήματα σε κάποιο καφέ της Καμάρας. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να χάνομαι μέσα στο <b>Τριανταφυλλάκι</b>, να ρέει η γραφή της γρήγορα, να δημιουργεί υπέροχες εικόνες μιας παλιάς Αγγλίας, να έχει φοβερή αγωνία και να συμπαθώ πολύ την κεντρική ηρωίδα (που όπως σου έχω πει δε μου συμβαίνει τόσο συχνά). Η απόφαση να πάρω το συγκεκριμένο βιβλίο προέκυψε στο διάστημα του social media detox μου, του πρώτου εβερ που όμως θα ακολουθήσουν κι άλλα οπωσδήποτε και ίσως με μεγαλύτερη διάρκεια. </div><p></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><b>Η εμπειρία μου με το συγκεκριμένο βιβλίο</b> ήταν τόσο ήσυχη και εύκολη, τόσο απλή (το είδα, μου γυάλισε, το πήρα, το διάβασα) που είχα ξεχάσει πώς ήμουν παλιά ως αναγνώστρια, πριν την ιδιότητα του bookstagrammer ή του booktoker ή του bookblogger και όλων αυτών. Τότε που έμπαινα σε ένα βιβλιοπωλείο, κοίταζα τα βιβλία, διάβαζα κάποιες περιλήψεις, διάλεγα ένα από αυτά γιατί με ενθουσίαζε, χωρίς να το έχω ψάξει, χωρίς να το έχω δει παντού νωρίτερα, το έπαιρνα στο σπίτι και το άρχιζα αμέσως. Σχημάτιζα δική μου γνώμη δίχως να έχω έτοιμη από πριν μια, δίχως προκαταλήψεις, βυθιζόμουν στο βιβλίο με όλη μου την προσοχή, με όλη μου τη συγκέντρωση, απολάμβανα ειλικρινά το διάβασμά μου, χωρίς να χρειάζεται να το ανεβάζω στα social για να μάθουν όλοι τι διαβάζω τώρα. Χωρίς να με απασχολεί κάθε τόσο πόσοι και ποιοι είδαν το story μου, αντί να με απασχολεί η ίδια η ιστορία. Ναι, ακούγεται θλιβερό, και μάλλον είναι. Με αυτό το βιβλίο ταρακουνήθηκα, ναι μεν γιατί ήταν μια υπέροχη περιπέτεια, αλλά κυρίως γιατί είχα ξεχάσει τους πραγματικούς λόγους που αγαπώ το διάβασμα.</p><p style="text-align: justify;"><b>Η Σόφι είναι μια νεαρή πριγκίπισσα</b> που κοντεύει να ενηλικιωθεί κι έπειτα να αναλάβει το θρόνο που ως εκείνη την ώρα έχει η μητριά της, μα κυρίως φτάνει η στιγμή να διαλέξει τον πρίγκιπά της, που θα βασιλέψει όπως πρέπει με θάρρος και πυγμή, καθώς εκείνη θα ασχολείται με αγαθοεργίες και θα μεγαλώνει τα παιδιά τους. Όμως δε θα γίνουν έτσι τα πράγματα, γιατί η ήδη υπάρχουσα βασίλισσα κατακλύζεται από ένα νέο φόβο. Δε φοβάται πως η Σόφι είναι πιο όμορφη από εκείνη, όχι, φοβάται πως το αδύναμο καλόκαρδο κορίτσι θα την καταστρέψει. Έτσι διατάζει έναν κυνηγό να την πάει βαθιά στο Σκοτεινό Δάσος και να της ξεριζώσει την καρδιά. Έτσι και γίνεται. <b>Η ιστορία ξεκινάει με τον κυνηγό να ξεριζώνει την καρδιά της άλλης αυτής Χιονάτης μέσα στο δάσος.</b> Όχι ακριβώς όπως έγινε στο παιδικό παραμύθι των αδερφών Γκριμ (εεε, παιδικό για εμάς, όχι τόσο παιδικό όταν το έγραψαν!). Η Σόφι θα γλυτώσει στο τσακ το θάνατο, θα γνωρίσει τους επτά νάνους που ζουν στο δάσος, θα γνωρίσει όλους τους απλούς ανθρώπους που καταδυναστεύονται από κακούς άρχοντες, θα γνωρίσει τον πραγματικό χαρακτήρα όλων όσων θεωρούσε φίλους και οικογένεια και θα κάνει μια νέα οικογένεια. Θα ζήσει περιπέτειες, ασταμάτητες περιπέτειες, που πατάνε μεν στην ιστορία της Χιονάτης, όμως είναι δοσμένες εντελώς αλλιώς κι εντελώς υπέροχα. Μα πάνω απ' όλα θα ανακαλύψει το κίνητρο να παλέψει για να πάρει πίσω το θρόνο της, τη θέση της και την τεράστια σημασία του να είναι καλόκαρδη και φιλάνθρωπος. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQH-JleC-c5ZQmotl93fsHbvBIdvTp8wp0hGxVNm4z4WfDJ93wpEluBCYw9s3B6XSMpxUB4NaMppT2sSEtTo-d7QlqKh7fSsVSAsCf1KtlNq3rJhsU0r-gg8QlVld4qhDhHHoYLRRgTQh0clitgvSXBr4ubY-qcIdUSKxWFwjnN2Pd4sUbSy4ZS3Yia1M/s4000/1693992124637.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="2531" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQH-JleC-c5ZQmotl93fsHbvBIdvTp8wp0hGxVNm4z4WfDJ93wpEluBCYw9s3B6XSMpxUB4NaMppT2sSEtTo-d7QlqKh7fSsVSAsCf1KtlNq3rJhsU0r-gg8QlVld4qhDhHHoYLRRgTQh0clitgvSXBr4ubY-qcIdUSKxWFwjnN2Pd4sUbSy4ZS3Yia1M/w253-h400/1693992124637.jpg" width="253" /></a></div><div style="text-align: justify;">Δεν ξέρω αν το βιβλίο αυτό είναι πράγματι ένα τόσο εύκολο και συναρπαστικό βιβλίο όσο το βίωσα εγώ, σίγουρα φταίει και η αποχή μου από τον διαδικτυακό κόσμο που ευνόησε την αναπόσπαστη ανάγνωσή του. Όμως πράγματι <b>οι περιπέτειες ήταν ασταμάτητες</b> και δεν ένιωσα ποτέ πως έκανε κοιλιά. Τα κεφάλαια τελείωναν πάντα σε cliffhanger, οι ήρωες ήταν όλοι αγαπητοί, τους συμπάθησα όλους, η κεντρική ηρωίδα έχει υπέροχη εξέλιξη, ε μου είχε λείψει η Donnelly, δεν το είχα συνειδητοποιήσει πόσο! </div><p style="text-align: justify;">Ως βιβλίο πέρα από το ότι ξαναλέει την ιστορία της Χιονάτης με πιο ενήλικο τρόπο, στην ουσία είναι <b>μια medieval ιστορία φαντασίας</b>, έχει και αλληγορικές προεκτάσεις, ιδίως στη λύση του. Δε θα σου τις αποκαλύψω γιατί θα είναι σπόιλερ, όμως θα σου πω πως μου άρεσε πολύ η εξήγηση που δόθηκε, μου άρεσαν τα μηνύματα που πέρασε, κι αν το βρεις λίγο κλισέ, θα σου πω πως μου άρεσε ακόμη κι αυτό. Εξάλλου ξέρουμε την κατάληξη της ιστορίας, ξέρουμε γενικότερα την ιστορία, δεν είναι κάτι καινούργιο που μπορεί να φας σπόιλερ. Κάπως μου ξεκούρασε το μυαλό ως ανάγνωσμα, όπως και το γεγονός πως όσο το διάβαζα διάβαζα μόνο αυτό, πράγμα που ίσως αρχίσω να κάνω από εδώ και μπρος πιο συστηματικά, όχι τόσο καλό το multitasking στα βιβλία τελικά! Τα στοιχεία της φαντασίας ήταν διάσπαρτα και απαραίτητα, όπως και εντελώς φυσικά. Σε γενικές γραμμές μόνο καλά λόγια έχω να πω.</p><p style="text-align: justify;"><b>Τι μου άρεσε:</b> Η ιστορία, η ατμόσφαιρα, η γραφή, οι ήρωες, όλοι οι ήρωες ακόμη κι οι κακοί (μου έδωσαν vibes Terry Pratchet), η φαντασία, το τέλος, η δικαίωση, το ελαφρύ αλλά καθόλου άβολο χιούμορ, σε γενικές γραμμές σχεδόν τα πάντα.</p><p style="text-align: justify;"><b>Τι δε μου άρεσε: </b>Λίγο με χάλασε το γεγονός πως υπήρχαν ένα δυο ζώα που συμπεριφέρονταν σαν άνθρωποι. Για να είμαι πιο ακριβής ένα δύο έντομα (μια αράχνη που ήταν μάγειρας, μια πασχαλίτσα που ήταν νοικοκυρά). Νομίζω πως ήταν κάποιες λίγο παραπάνω παιδικές πινελιές απ' ότι θα ήθελα στο πώς αποδόθηκε στο σύνολό της η συγκεκριμένη ιστορία. Θέλω να πω, σε μια άλλη ιστορία μπορεί να ταίριαζαν καλύτερα. </p><p style="text-align: justify;">Πέρα από αυτό <b>η ιστορία ήταν για μένα τέλεια και αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν</b>. Η Donnelly πριν από αυτό είχε γράψει την <b>Άλλη Σταχτοπούτα</b> στο οποίο καταπιάνεται με το θέμα της ομορφιάς, αν κατάλαβα καλά και που οπωσδήποτε θέλω να διαβάσω! Είδα και ένα ακόμη retelling, που δεν έχει μεταφραστεί και αφορά την <b>Πεντάμορφη και το Τέρας</b>, σε μια σειρά με retellings της Disney όπου σε κάθε ένα γράφει κι ένας άλλος συγγραφέας. Θα βάλω τη Σωτηρία να το ψάξει! </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9BuC7XASWlOq7_2YSgNaeUWUqio5CtjhJYXRKz4FyTA9AeAWT0SEcTy78Rozrb833-XJxvyrl7bKNOefqby_ztUgpv2Ci0dU0-Guh3ggK6Dsqq_4GOXXAdPFSDJEPPppdbdOlq8vHMKpeoIwSV0ThwjFF2JYyx8X2Svn4ZsBtT3URleJm79_pdwsghAk/s540/%CE%B1%CE%B4%CF%86%CE%B4.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9BuC7XASWlOq7_2YSgNaeUWUqio5CtjhJYXRKz4FyTA9AeAWT0SEcTy78Rozrb833-XJxvyrl7bKNOefqby_ztUgpv2Ci0dU0-Guh3ggK6Dsqq_4GOXXAdPFSDJEPPppdbdOlq8vHMKpeoIwSV0ThwjFF2JYyx8X2Svn4ZsBtT3URleJm79_pdwsghAk/w158-h200/%CE%B1%CE%B4%CF%86%CE%B4.jpg" width="158" /></a></div><b>Πρωτότυπος τίτλος: </b>Poisoned (Τέλειο!!)<br /><b>Συγγραφέας: </b>Jennifer Donnelly<br /><b>Εκδόσεις:</b> Διόπτρα<br /><b>ISBN:</b> 9789606532788<br /><b>Σελίδες:</b> 494<br /><p></p><p style="text-align: justify;"><b>Περίληψη:</b> <i>Μια φορά κι έναν καιρό, ένα κορίτσι με το όνομα Σόφι πήγε στο δάσος με τον κυνηγό της βασίλισσας. Τα χείλη της είχαν το χρώμα των ώριμων κερασιών, το δέρμα της ήταν απαλό σαν φρέσκο χιόνι, τα μαλλιά της ήταν μαύρα σαν τη νύχτα. Όταν σταμάτησαν να ξεκουραστούν, ο κυνηγός έβγαλε το μαχαίρι του και πήρε την καρδιά της.<br />Δεν ήταν έκπληξη για τη Σόφι. Είχε ακούσει τις φήμες, τους ψιθύρους γύρω της. Έλεγαν ότι παραήταν ευγενική και καλοσυνάτη για να κυβερνήσει· θα ήταν καταστροφή μια τέτοια βασίλισσα. Και η Σόφι τούς πίστευε. Πίστευε ό,τι είχε ακούσει για τον εαυτό της, όλες τις δηλητηριώδεις λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να αποτρέψουν τα κορίτσια όπως αυτή να αποκτήσουν δύναμη.<br />Η Σόφι, όμως, θα αποδείξει ότι ακόμα και η πιο σκοτεινή μαγεία δεν μπορεί να σβήσει τη φωτιά που καίει μέσα σε κάθε κορίτσι. Και ότι η μεγαλύτερη δύναμη είναι η καλοσύνη.
<br />Μπορούν να σας απαριθμήσουν όλες τις αδυναμίες σας, αλλά δεν μπορούν να σας κάνουν να τις πιστέψετε.<br />Μόνο εσείς μπορείτε να το κάνετε αυτό.</i><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Δεν διάβασα καν την περίληψη πριν το πάρω θέλω να σου πω, τώρα τη διαβάζω πρώτη φορά. Απλά μου φάνηκε ενδιαφέρον που ήταν retelling της Χιονάτης και που ήταν γραμμένο από μια συγγραφέα που γνώριζα. Έτσι το πήρα. Νομίζω ότι πραγματικά αξίζει να διαβαστεί αυτό το βιβλίο. Εσύ το έχεις διαβάσει; Τι άποψη έχεις γενικότερα για τα retellings;</b><br /></p>
<iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/3ELBzqoGxmzfeHE5Qn809d?utm_source=generator&theme=0&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-78144432096982502432023-09-04T11:06:00.000+03:002023-09-04T11:06:01.086+03:00Τα 8 πραγματάκια (Αύγουστος 2023)<p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggtrOYCEfgaqnbLMrUjXgzYSz9PZqTB4AjAWN5qJp9-noBVcaJwGOV7sBBMiGmUhtOoWqtBARDGAKsi1b4y6BmcX8HGpl5FmLjaYpXsnkBYYt2kkVLSgzUT18z6pDBQ20GjCE3A3qKj0iyM51STQHIKsVBdrZdH6cruvivzCA307V_HuqoD8vwRIV6gCY/s1440/temp.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggtrOYCEfgaqnbLMrUjXgzYSz9PZqTB4AjAWN5qJp9-noBVcaJwGOV7sBBMiGmUhtOoWqtBARDGAKsi1b4y6BmcX8HGpl5FmLjaYpXsnkBYYt2kkVLSgzUT18z6pDBQ20GjCE3A3qKj0iyM51STQHIKsVBdrZdH6cruvivzCA307V_HuqoD8vwRIV6gCY/s16000/temp.jpg" /></a></div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;">Ο Αύγουστος ο φετινός ήταν μήνας διακοπών... ηλεκτρονικών διακοπών. Η Χώρα των Βιβλίων έκανε τις διακοπές που δεν έκανα εγώ. Ξεκουράστηκε για έναν ολόκληρο μήνα, κι επιστρέφει ανανεωμένη με νέα θεματάκια, βιβλιοκριτικές, μπόλικες λίστες, τσάλεντσιζ κι ό,τι άλλο σκεφτώ ή δω και μου αρέσει. Εδώ σου έχω μαζέψει τα λίγο πιο ξεχωριστά του μήνα, από βιβλία, σειρές, ένα social media detox, έναν μινι καλοκαιρινό απολογισμό και άλλα.</p><a name='more'></a><br /><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;"><b>#1 Αλίκη πότε θα σταματήσεις να αγοράζεις βιβλία; Ναι!</b></span></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkjP5zgcs04SMdio4wGHYhUSj9mbEloZEpbLSaOBzDv04kemV5mW_lNkc8dhQ9x6jg0lpOEaCazzfntcDC0692FBYDiK6_TnlTUHkZH0mUR4f9gklANCIVKodjTeqzwj6t0QXju9ANdoMibiE7rOXW7JAFXlJrFY8F9dqgE9YcofH3Ha9HfHGIwm1NGKY/s1587/odosxaras.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="454" data-original-width="1587" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkjP5zgcs04SMdio4wGHYhUSj9mbEloZEpbLSaOBzDv04kemV5mW_lNkc8dhQ9x6jg0lpOEaCazzfntcDC0692FBYDiK6_TnlTUHkZH0mUR4f9gklANCIVKodjTeqzwj6t0QXju9ANdoMibiE7rOXW7JAFXlJrFY8F9dqgE9YcofH3Ha9HfHGIwm1NGKY/s16000/odosxaras.jpg" /></a></div><p style="text-align: justify;">Θα σου πω τι έχω διαπιστώσει για εμένα, να μου πεις κι εσύ την δική σου πλευρά. Αν κάνω μια εγκράτεια, κάποιου είδους αποτοξίνωση από κάτι, όταν επιστρέφω σε αυτό το τραβάω στα άκρα. Υπερβάλω. Δεν έχω κανένα φρένο, κανένα όριο, κανέναν περιορισμό. Έτσι και με τα βιβλιοψώνια. Αυτό το μήνα με αφορμή τις φάκιν εκπτώσεις του βιβλιοπωλείου Πατάκη, μπορεί και να ψώνιζα κάθε βδομάδα μια φουρνιά βιβλία! Προς υπεράσπισή μου δεν ήταν όλα για μένα (αλλά καμία υπεράσπιση, είμαι απαράδεκτη!!). Μετά το <span style="color: #0b5394;"><b>BookFriday</b></span> του περασμένου μήνα, όπου είχα πάρει ένα βιβλίο από τη σειρά <b>Οδός Χαράς</b> της <b>Kate Hindley</b>, πήρα και τα υπόλοιπα τρία. Μου άρεσε πολύ η εικονογράφηση, η ιστορία και ο Κωνσταντίνος ασχολείται ενοχλητικά πολύ με τα διάφορα παραθυράκια του βιβλίου (γιατί φυσικά θέλει πάντα μαζί να τα εξερευνούμε! ΞΑΝΑ-ΚΑΙ-ΞΑΝΑ1). </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEineYxYCsOkl51a-4WsfQe9EZwzeho3fvhGMTA-QVNqGnv-4UqPmVUwFeBg1gl3yAeO_Ta2wd_Q447U_cjCe7aSCGxg3Hf_unUqqEpKC4C0n48a8wGmYcCmL9TSOnieWx-VRE4dgHVnHvgKHj2biI_JSioxkCXA7mA-Hs85TDIOxvUtkT0N1uio8Kik7Q8/s1587/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA%CF%87%CE%BF%CE%BB.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="442" data-original-width="1587" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEineYxYCsOkl51a-4WsfQe9EZwzeho3fvhGMTA-QVNqGnv-4UqPmVUwFeBg1gl3yAeO_Ta2wd_Q447U_cjCe7aSCGxg3Hf_unUqqEpKC4C0n48a8wGmYcCmL9TSOnieWx-VRE4dgHVnHvgKHj2biI_JSioxkCXA7mA-Hs85TDIOxvUtkT0N1uio8Kik7Q8/s16000/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA%CF%87%CE%BF%CE%BB.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Η επόμενη παραγγελία μου από τον Πατάκη, μια εβδομάδα μετά (απορώ γιατί δε μου στέλνουν ακόμη αλληλογραφία με τα νέα τους οι του eshop!) έγινε λόγω ακραίων εκπτώσεων, πήρα την <b>Ιμάτζικα </b>του <b>Clive Barker</b>, άλλη μια χιλιοσέλιδη προσθήκη για τη βιβλιοθήκη μου, αλλά με ούτε 10€ δεν αφήνεις την ευκαιρία να πάει χαμένη (ακόμη κλαίω την προσφοράρα με τον <b>Ζοφερό Οίκο</b> του <b>Ντίκενς </b>που άφησα να μου ξεφύγει!). Πήρα την <b>Πλωτή</b> <b>Πολιτεία </b>του <b>Βερν</b>, που είναι Βερν, αν αγαπήσει το διάβασμα ο μικρός φαντάζομαι πως θα το εκτιμήσει και αυτός, όπως και το βιβλίο <b>Θαλασσινό Ταξίδι</b> της <b>Γιάνσον Τούβε</b>, που είναι το ένα από τα τέσσερα βιβλία με τους Μούμιν (απίστευτο μου φαίνεται που δεν πήρα ακόμη τα υπόλοιπα τρία! Απίστευτο θα φαίνεται και σε εσένα, είμαι σίγουρη!). Το <b>Μια φορά κι ένα δάσος μαγεμένο</b>, είναι ένα παιδικό βιβλίο από εκείνα τα μεγάλα με το σκληρό εξώφυλλο, δεν τολμώ να το εμφανίσω στον μικρό Κωνσταντίνο ακόμη, του χρόνου ίσως, το πήρα γιατί είναι του <b>Chris Riddell</b>. Τέλος πήρα το δεύτερο βιβλίο του Χάρι Πότερ, την <b>Κάμαρα με τα Μυστικά</b>, με εικονογράφηση από τον <b>Jim Kay</b> για τα γενέθλια της βαφτιστικιάς στο τέλος του μήνα, που είχαν θέμα τον Χάρι Πότερ!</p><p style="text-align: justify;">Κάπου στην αρχή του μήνα και όχι από τον Πατάκη αλλά από τον Σκλαβενίτη, πήρα την <b>Άλλη</b> <b>Χιονάτη </b>της <b>Jennifer Donnelly</b>. Επίσης έπεσα θύμα εξαιρετικής τιμής και ήταν απόφαση της στιγμής. Έχω κι άλλες δικαιολογίες να σου πω που δε θα πιστέψεις έτσι κι αλλιώς γιατί εδώ δεν κοροϊδευόμαστε! </p><p style="text-align: justify;">Στο τέλος του μήνα, σε μια απρόοπτη εκδρομή στη Θεσσαλονίκη, περάσαμε μια βόλτα από την αγαπημένη Πρωτοπορία. Και τι έκανα εκεί; Φυσικά πήρα ένα βιβλίο. Φυσικά. Θα ήταν αμαρτία να μην έπαιρνα έστω ένα, ε; Πήρα λοιπόν, για το φθινόπωρο και τα φθινοπωρινά βάιμπς, τη <b>Μυστική ιστορία</b> της <b>Ντόνα Ταρτ</b>. Ναι. Άλλο ένα τούβλο. Γουάτ εμ αϊ θίνκινγκ!</p><p style="text-align: justify;">Άρα δέκα βιβλία και κάτι ψιλά..</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;">#2 Καλά μας πήγε το διάβασμα αυτό τον μήνα</span></b><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVH996pflAR8KJXXupgnIkHOrObxz0ZrFC46h42srJnmdTiyBQYEuJNhER1NwtGifLG4HJXWJvfwUKk3vOkq4CkeTugxK03D0PFnR2PquZ7VwmMWSHYYMi0xoi_XZIEOBL-mzHQWvCKhQFYktodVBxp2bBHn4RpxLSA9T7I3bD-P0H6XBZYd0kf2OPUIw/s1587/%CE%A1%CE%95%CE%91%CE%94.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="546" data-original-width="1587" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVH996pflAR8KJXXupgnIkHOrObxz0ZrFC46h42srJnmdTiyBQYEuJNhER1NwtGifLG4HJXWJvfwUKk3vOkq4CkeTugxK03D0PFnR2PquZ7VwmMWSHYYMi0xoi_XZIEOBL-mzHQWvCKhQFYktodVBxp2bBHn4RpxLSA9T7I3bD-P0H6XBZYd0kf2OPUIw/s16000/%CE%A1%CE%95%CE%91%CE%94.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Στα μαθηματικά είμαι εντελώς σκράπας. Να φανταστείς έδωσα 10€ πουρμπουάρ γιατί υπολόγισα λάθος τα ρέστα μου (ή ίσως γιατί έχει καεί ο μισός μου εγκέφαλος από τη ζέστη!). Φυσικά και η αναλογία αγοράζω/διαβάζω βιβλία δεν βγαίνει όπως θα ήταν σωστό. Αυτό το μήνα πέρασα από το "διαβάζω πολύ και με ταχύτητα" στο "έχω να διαβάσω μια βδομάδα", συνεπώς τελείωσα μεν βιβλία, αλλά όχι όσα θα μπορούσα.. Συγκεκριμένα διάβασα μέσα σε ελάχιστο χρόνο την <b>Άλλη Χιονάτη</b> της <b>Donnelly </b>που σου είπα πως πήρα αυθόρμητα και ξεκίνησα αμέσως μόλις γύρισα σπίτι (θα σου μιλήσω αναλυτικά σε δική της βιβλιοκριτική), άκουσα δύο βιβλία, το <b>Πάρε Ανάσα</b> του <b>Δημήτρη Σίμου</b> (για το οποίο επίσης θα σου μιλήσω), και έναν <b>Αρσέν Λουπέν</b> του <b>Λε Μπλαν</b> (εξαιρετικό, εύκολο, γρήγορο, με πολλούς διαλόγους, ευχάριστο, δηλώνω φαν!), διάβασα κι ένα μικρούλι, τους <b>Εύθυμους Άντρες</b> του <b>Στίβενσον</b>, ε, καλό, δεν έκοψα και φλέβα.. Το τέλος του μήνα με βρήκε να σκέφτομαι να παρατήσω όσα δεν τράβηξαν αυτό το καλοκαίρι και ήρθαν μαζί μου τρεις ολόκληρους μήνες. Έπιασα, λοιπόν, το πρώτο της σειράς <b>Lockwood & Co</b> του <b>Jonathan Stroud</b>, είμαι πολύ αρχή ακόμη και είναι αρκετά διαφορετικό το φίλινγκ από τη σειρά, οπότε σαξέςςς, ενώ σε ακουστικό ακούω την <b>Έλενορ Όλιφαντ </b>που <b>είναι απολύτως καλά</b> της <b>Gain Honeyman</b>. Ενδιαφέρον, αρκετά άβολο βιβλίο θα πω.. Είμαι αρχή ακόμη και σε αυτό.<br /></p><p style="text-align: justify;">Άρα αναλογικά διάβασα λιγότερα απ' όσα αγόρασα, που βάλε επίσης το ότι τα δύο από αυτά δεν ήταν καν βιβλία χάρτινα της βιβλιοθήκης μου, άρα δύο βιβλία από τα αδιάβαστα! Σημείωση για τον μελλοντικό μου εαυτό: να είναι η αναλογία αυτή αντίστροφη (αν και με τη δυνατότητα που μου ξεκλείδωσε η ύπαρξη του μικρού Κωνσταντίνου να αγοράζω πλέον ΚΑΙ παιδικά βιβλία, τάχα για το παιδί, φοβάμαι πως θα πάει άκλαυτη αυτή η αναλογία... Τουλάχιστον τα παιδικά διαβάζονται πιο γρήγορα!)</p><p style="text-align: justify;">Μου έχει μπει μια παραπολυκακη σκέψη στο μυαλό, να ξαναδιαβάσω τα <b>Χάρι Πότερ</b> όλα από την αρχή, γιατί έχω καιρό. Μα είναι μια παραπολυκακη σκέψη. Τα αδιάβαστά μου θα κάνουν ιντερβεσιο. <br /></p><div><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;">#3 Τελείωσε η Marvelous Mrs Maisel</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjas1LhyO0XBqYx4_AWVrjP2IRP33dQbglBOJWF-Ts9IcspwxGmlpN9bY1L332LuR8NnjoE-a93DZj9tTTyVecz7Q9QUXwBnztbE_B39FBW285TOi8GaiQOgmZe25b_5J7X0vXvUssMZ-kqxFyT84T0FWJ-0STbKBsI2vPc-lREvJdhHHjN6T7cDJa1R1E/s2000/FitQciwqkmXuYRe59DMwPa.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1125" data-original-width="2000" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjas1LhyO0XBqYx4_AWVrjP2IRP33dQbglBOJWF-Ts9IcspwxGmlpN9bY1L332LuR8NnjoE-a93DZj9tTTyVecz7Q9QUXwBnztbE_B39FBW285TOi8GaiQOgmZe25b_5J7X0vXvUssMZ-kqxFyT84T0FWJ-0STbKBsI2vPc-lREvJdhHHjN6T7cDJa1R1E/w640-h360/FitQciwqkmXuYRe59DMwPa.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Και σκέφτομαι παραπολυσοβαρά εν όψει του φθινόπωρου που έρχεται, στρίβει στη γωνία και μας κοιτάζει αλλά δε μας βλέπει και τόσο καλά γιατί ο ήλιος το τυφλώνει, να ξαναπιάσω <b>Gilmore Girls</b> γιατί χρειάζομαι τους δημιουργούς αυτούς στη ζωή μου (και για τα φθινοπωρινά vibes!!)! Μια μέρα θα την ξαναδώ και την κυρία Μέιζελ από την αρχή, αυτό είναι δεδομένο. Την αγάπησα αυτή τη σειρά, κι ακόμη κι αν δεν κατάφερα ποτέ να συμπαθήσω ούτε λίγο τον κύριο Μέιζελ και μου τη δίνει η φάτσα του ειλικρινά, όλοι οι ήρωες ήταν εξαιρετικοί και τα cameo των ηθοποιών του Gilmore Girls πολύτιμα! Κρίμα που δεν πέρασαν και τα κορίτσια μια βόλτα.. τις περίμενα ως το τελευταίο τελευταίο επεισόδιο έστω για λιγουλάκι. Η τελευταία σεζόν ήταν πανέμορφη, υπέροχη, ένα κομψοτέχνημα, δε βλέπεις συχνά τόσο καλοδουλεμένες σειρές. Μου άρεσε η όλη κατάληξη για όλους τους ήρωες και για την πρωταγωνίστριά μας που θα μου λείψει. Εξαιρετική εξαιρετική σειρά!</p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEmCp7AZG_5QoMI6FrbGWcQUGvW-iYirO7mGW8RXds9O3qE6ZBj3agjDyDlZxWneA1q9FVfiGqrm5UF3303GySX0xxjc0kHXHwEbI8bPxl8qx0JSfo_P2iyA91_0YQm3PxsoQi0on_hTm639muBiWTxxBIHG9ayIXTpzUSIzNcZ_5sD8vL2S6XSPaZySs/s1170/meryl-streep-only-murders-building.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1170" height="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEmCp7AZG_5QoMI6FrbGWcQUGvW-iYirO7mGW8RXds9O3qE6ZBj3agjDyDlZxWneA1q9FVfiGqrm5UF3303GySX0xxjc0kHXHwEbI8bPxl8qx0JSfo_P2iyA91_0YQm3PxsoQi0on_hTm639muBiWTxxBIHG9ayIXTpzUSIzNcZ_5sD8vL2S6XSPaZySs/w640-h274/meryl-streep-only-murders-building.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i style="color: #999999;">δες σε παρακαλώ το cast αυτής της σειράς!!</i><br /></td></tr></tbody></table><p></p><p style="text-align: justify;">Είδα το υπόλοιπο μισό του <b>How I met your father</b> και πέρα από το να ξαναδώ το <b>Younger </b>για περισσότερη Hillary Duff (και γιατί καταπώς φαίνεται είμαι σε φάση επανάληψης) θα πω πως το ΑΓΑΠΩ, νόμιζα θα ήταν περισσότερα τα επεισόδια βέβαια, για να δούμε μήπως βγουν κι άλλα. Επιστροφή για άλλο ένα αγαπημένο, το <b>Only murders in the building</b>, με την τρίτη του σεζόν, με νέες φανταστικοϋπέροχες προσθήκες αγαπημένων ηθοποιών, όμως βγαίνει κάθε βδομάδα, οπότε το αφήνω να μαζευτεί. Είδα μόνο ένα επεισόδιο. Ό,τι πρέπει κι αυτό για φθινόπωρο, δε ξέρω αν σου το έχω ξαναπεί, μα βρίσκω τη Νέα Υόρκη την πιο φθινοπωρινή πόλη!</p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6o8Q6pkfQZsit8PtKuawuqj27NTuxW6rYQJhQevd_lgZnV1YBhoH_ck-oKMZcwXsul7ql06R6TIzWBQYdLds_ztZKj9R4r8XYcTFIlwnVNhETMgKP8sCDcFPlgS6svxisfFl98X-fWW45JlFrD2FK4aGfd4Qk1-aT1MbNpb3VHWWlvBOjJr9wpGEF9sQ/s640/key-art_10.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="316" data-original-width="640" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6o8Q6pkfQZsit8PtKuawuqj27NTuxW6rYQJhQevd_lgZnV1YBhoH_ck-oKMZcwXsul7ql06R6TIzWBQYdLds_ztZKj9R4r8XYcTFIlwnVNhETMgKP8sCDcFPlgS6svxisfFl98X-fWW45JlFrD2FK4aGfd4Qk1-aT1MbNpb3VHWWlvBOjJr9wpGEF9sQ/w640-h316/key-art_10.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i style="color: #999999;">..ή αλλιώς η επίθεση της διαφορετικότητας <br />(μια και στο παλιό οι πρωταγωνίστριες ήταν τέσσερις λευκές πλούσιες γυναίκες!)</i><br /></td></tr></tbody></table><p></p><p style="text-align: justify;">Γι' αυτό και το <b>And just like that</b> με την δεύτερη σεζόν του επίσης είναι ιδανικό. Δεν το έχω τελειώσει και συνεχίζει να με εκνευρίζει η ύπαρξή του, σόρι, αλλά εννοείται πως το βλέπω και θα το δω και μια και είμαι σε αυτή τη φάση της επανάληψης δεν αποκλείω καθόλου να ξαναδώ επιτέλους το αρχικό, το ορίτζιναλ, το πρωτότυπο <b>Sex & the city</b> (YES, please! Ultimate φθινοπωρινά vibes!!) <br /></p><p style="text-align: justify;">Ταινίες δεν είδα καμία.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;">#4 Το social το media το detox</span></b></p><p style="text-align: justify;">Για το οποίο θέλω να σου μιλήσω αναλυτικά και αποκλειστικά σε ένα δικό του ολόδικό του άρθρο. Εδώ θα σου πω πολύ επιγραμματικά, πως στην αρχή του μήνα διέγραψα τις εφαρμογές των social από το κινητό μου για μια εβδομάδα. Κάτι που ήταν ιδιαίτερα ωφέλιμο, χαλαρωτικό, αποδοτικό, τι να σου πω, ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα εδώ και καιρό. Επέστρεψα μετά, βέβαια, με μια μανία που δεν είχε προηγούμενο, το μόνο αρνητικό της όλης υπόθεσης και κάτι που καταφανώς πρέπει να δουλέψω με τον εαυτό μου. Απλά ακόμα δεν ξέρω πώς...
<br /></p><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;">#5 Ένας οικονομικός προϋπολογισμός</span></b></p><p style="text-align: justify;">Εμπνεύστηκα από <a href="https://vm.tiktok.com/ZGJGata6c/" target="_blank"><b>αυτό εδώ το βιντεάκι στο TikTok</b></a> και έφτιαξα ένα excelάκι όπου κατέγραφα σχεδόν καθημερινά τα έξοδά μας. Ο κανόνας 50-30-20 που αντιστοιχεί σε 50% ανάγκες, 30% επιθυμίες και 20% οικονομίες πήγε δραματικά χάλια, ιδίως στα διαθέσιμα προς αποταμίευση και τις επιθυμίες, από όπου ξόδεψα περίπου 200€ επιπλέον για τις επιθυμίες μας, ε και δεν έβαλα ούτε 20€ στην άκρη... Αλλά θα πω πως ήταν ο πρώτος μήνας και ήταν αναγνωριστικός. Με βάση αυτόν θέλω να κινηθώ πιο προσεκτικά τον επόμενο, βέβαια όταν θα ξαναδιαβάζει ο μελλοντικός εαυτός μου αυτές εδώ τις γραμμές μπορεί και να γελάει, σίγουρα θα γελάει, αλλά εγώ οφείλω να ελπίζω! </p><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;">#6 Πώς εξόντωσα το budget μου <br /></span><span style="font-size: large;">(και αντίο και ζωή σε λόγου μας)</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOQty6Ny1NORJpnbOjeu4JPLNa9XD9ZKuBAUwOwpGaOW-xC53YfkEALlQ7nenAiYIFe0NLhquJ3ECJirSRGKTVLjj9W-RNaR6OIfZE9c1shTBNUa-gM3wnpYvvbOmkNMwUHnvlxgH5-eoeR6-K_g-TqQUmxpvCNf6wJh-rbqjcs7ypIKWwJ3hr260KdD0/s1582/buysss.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="952" data-original-width="1582" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOQty6Ny1NORJpnbOjeu4JPLNa9XD9ZKuBAUwOwpGaOW-xC53YfkEALlQ7nenAiYIFe0NLhquJ3ECJirSRGKTVLjj9W-RNaR6OIfZE9c1shTBNUa-gM3wnpYvvbOmkNMwUHnvlxgH5-eoeR6-K_g-TqQUmxpvCNf6wJh-rbqjcs7ypIKWwJ3hr260KdD0/s16000/buysss.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αυτό για το οποίο έκανα και excel και κατέγραφα και τα έξοδα τα καθημερινά. Αλλά η γραφούσα εδώ είναι πολυέξοδη, αν εξαιρέσεις δηλαδή τους καφέδες και τα ντελίβερι, και τα βιβλία (!) έκανα ακόμη περισσότερα ψώνια, ο Αύγουστος είναι και μήνας εκπτώσεων. Πήρα κάποια ρούχα από <b>Mango</b>, κάποια αξεσουάρ από <b>Sinsay</b>, πέδιλα από το <b>Exclusive Shoes</b> (το μαγαζί που δουλεύει ο χάζμπαντ), μόνο ένα φουτεράκι γαλάζιο μωρουδέ της <b>Puma </b>από το μαγαζί που δουλεύω εγώ, το <b>Samarasstore</b>, πήρα επίσης διακοσμητικά για το φθινόπωρο που τα ερωτεύτηκα και τα χρειαζόμουν απεγνωσμένα (και γιατί εκεί στο <b>Sinsay </b>τα έχουν πολύ όμορφα αυτά τα του σπιτιού στο eshop τους!). Πήγαμε και στη Θεσσαλονίκη που σου είπα νωρίτερα και πήρα κάποια basic μπλουζάκια από <b>Stradivarius </b>και <b>Zara</b>, σε γενικές γραμμές ψώνισα, ψώνισα, ψώνισα. Τώρα μου έχει μπει στο μυαλό μια φόρμα και κάτι παπούτσια από το μαγαζί μας, ενώ αναζητώ απεγνωσμένα φθινοπωρινές κούπες!!<br /></p><p style="text-align: justify;">Όλα τα παραπάνω θα σου τα δείξω <b><a href="https://www.tiktok.com/@aliceinbookworld" target="_blank">στο TikTok</a></b> σε κάτι που ετοιμάζω για το παρόν άρθρο.<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;">#7 Στροφή στο Vegan</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8fgFgwSiVsl9xTe2jUunm3FkMpkqeqZOYSMBTyR63tuA8ILaKdkZnznBjYqQDggapWmlRih9D7oYYmf31infqCL7t9pcDVDsxZ5bDav6i_xg5HvvzffjdtMSuTrdnomxslOiQ-QfWYs3WPOZdC6Myh_lH_jjyic4c7a8nFRgzC8uwcpmwvK8IsNzGkL8/s759/%CE%B2%CE%B9%CE%BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="759" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8fgFgwSiVsl9xTe2jUunm3FkMpkqeqZOYSMBTyR63tuA8ILaKdkZnznBjYqQDggapWmlRih9D7oYYmf31infqCL7t9pcDVDsxZ5bDav6i_xg5HvvzffjdtMSuTrdnomxslOiQ-QfWYs3WPOZdC6Myh_lH_jjyic4c7a8nFRgzC8uwcpmwvK8IsNzGkL8/w400-h316/%CE%B2%CE%B9%CE%BF.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Όχι, δεν σταματάω το κρέας, δε ξέρω τι θα κάνω στο μέλλον και πώς θα σκέφτομαι γενικά, πάντως για την ώρα τρώω κρέας και μου αρέσει. Αλλά, με αφορμή το ότι σταματάω τις βαφές στα μαλλιά μου, συνεπώς την μηνιαία δεδομένη ποσότητα όλων αυτών των χημικών που έμπαιναν με αυτό τον τρόπο στον οργανισμό μου, συστατικών που κάποιοι γιατροί απαγορεύουν στις έγκυες (ε ακόμη κι αν είναι λίγο πιο ξεπερασμένα σκεπτικά, ωστόσο υγιεινές δεν τις λες τις βαφές), είπα να προχωρήσω σταδιακά σε περισσότερες αλλαγές, μεγαλύτερη μείωση της έκθεσής μου (και "μας" σιγά σιγά) σε προϊόντα του... σουπερμάρκετ. Ομολογώ πως άλλη μια αφορμή γι' αυτό ήταν η απαράδεκτη άνοδος των τιμών στα σαμπουάν και τα προϊόντα υγιεινής. Τάχα, για ποιο λόγο να πάρω το σαμπουάν του σουπερμάρκετ και να μην πάρω της ίδιας αξίας αλλά χωρίς όλα αυτά τα χημικά; Έτσι το έψαξα λίγο και βρήκα κάποια πράγματα στο site <b><a href="https://www.organicbrands.gr/" target="_blank">Organic Brands</a></b> (not sponsored), συγκεκριμένα πήρα το <b>Ekos</b>, σαμπουάν για ξηρά μαλλιά, σε 500ml ποσότητα και σε πάρα πολύ καλή τιμή (μέχρι στιγμής θα πω πως παρά το ότι βάζω πάντα μάσκα, τα μαλλιά μου δεν τα λες μαλακά.. ίσως ακόμη πιο ξερά κι από πριν), πήρα μια κρέμα ενυδατική με αντιγυραντική δράση, την <b>Kilig </b>(μου άρεσε φοβερά! Από μένα είναι ναι!) και έναν ορό νυχτός της <b>BIO:VÉGANE με φυτορετινόλη </b>(επίσης εξαιρετικό και μυρίζει μπανάνα. Το βάζω μόνο βράδυ). Θέλω να δω σε βάθος χρόνου πώς θα είμαστε με τη χρήση τέτοιων σαμπουάν και σιγά σιγά να προχωρήσω σε περισσότερες αλλαγές στο σπίτι μας, ίσως όχι σε αποκλειστικότητα. </p><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #20124d;"><span style="font-size: x-large;">#8 Η καλοκαιρινή μου bucket list (απολογισμός)</span></b></p><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0CnPX7UFpC2_0ypSgcPC8S7RIW8PcWwxaEarwcqISkULZNCiJX3ZIE-1X3whdAoCLHDa9VJh5VWBxcHmWwuyn5DEkyWTvSPlH4qZKvzoCc_yebOGz1757Z8vvXpldAhDhXfK5bhdtWbh_z2prRQWqaI2Uv8RdIve90PWwh7WX29YGmK1M6rIl6DmAUGw/s1303/1693650088407.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1303" data-original-width="876" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0CnPX7UFpC2_0ypSgcPC8S7RIW8PcWwxaEarwcqISkULZNCiJX3ZIE-1X3whdAoCLHDa9VJh5VWBxcHmWwuyn5DEkyWTvSPlH4qZKvzoCc_yebOGz1757Z8vvXpldAhDhXfK5bhdtWbh_z2prRQWqaI2Uv8RdIve90PWwh7WX29YGmK1M6rIl6DmAUGw/w430-h640/1693650088407.jpg" width="430" /></a></div></div><div style="text-align: justify;">Λατρεύω τις λίστες, κυρίως να τις ετοιμάζω (φυσικά και σου ετοιμάζω μια φθινοπωρινή, δε μου γλυτώνεις!). Για να δούμε όμως τι έκανα από οοοολα αυτά που είχα βάλει στην φετινή καλοκαιρινή μου κουβαδολίστα: <br /><br /></div></div><div><ul style="text-align: justify;"><li><b>Έκανα πολλά μπάνια</b>, τουλάχιστον 30. Ίσως συνεχίσω και τον Σεπτέμβρη με μερικά ακόμα.</li><li>Αν το φετινό καλοκαίρι είχε γεύση θα ήταν του <b>ροδάκινου</b>. Νεκταρίνια, ροδάκινα, τσάι, όλες τις εκδοχές. <br /></li><li>Έφαγα γενικά κάποια φρούτα, αλλά δεν έκανα <b>ούτε μισό smoothie.</b></li><li>Άκουσα πολύ<b> λίγη μουσική</b>, κυρίως το παλιό μου cd στο αυτοκίνητο. Που κολλάει. </li><li>Έβγαλα φυσικά φωτογραφίες και βίντεο (μπορείς να τα δεις <a href="https://www.tiktok.com/@aliceinbookworld" target="_blank">στο <b>TikTok</b> μου</a>), αλλά δεν εκτύπωσα, το κρατάω σημείωση για το προσεχές μέλλον.</li><li><b>Διάβασα βιβλία καλοκαιρινά</b>, ούτε ένα με πειρατές (τι μου συμβαίνει;;;) στη θάλασσα διάβασα ελάχιστα έως καθόλου.</li><li>Για το μικροσκοπικό μπαλκόνι δεν πήρα κανένα επιπλέον φυτό (η ζέστη ήταν αφόρητη για να το σκεφτώ καν!) αλλά αυτά με τα οποία ξεκίνησα ζουν ακόμη (σχετικά)</li><li>Ούτε κι έφτιαξα παραπάνω τη γωνιά μου, με λαμπάκια κλπ για το βράδυ. Ίσως του χρόνου...</li><li>Από την καλοκαιρινή μου λίστα με ταινίες/σειρές είδα μόνο μια, το <b>Love & Gelato</b> και τίποτ' άλλο.</li><li><b>Έβαλα τα καλοκαιρινά μου</b>, αγόρασα και κάμποσα καινούργια καλοκαιρινά, ωστόσο διαπιστώνω πως πολλά από τα λίγο πιο παλιά καλοκαιρινά μου δε βλέπω να τα ξαναφοράω και θα πρέπει να πάρω μια βαθιά ανάσα και να κάνω ένα καλό ξεκαθάρισμα!</li><li>Επανέφερα την πρωινή μου ρουτίνα, αλλά μόνο για τον Ιούνιο. Οι ζέστες έπειτα μηδένισαν την επιθυμία μου για γυμναστική, ενώ όλοι στο σπίτι κοιμόταν εξαιρετικά ελαφριά για να ρισκάρω να σηκωθώ μια ώρα νωρίτερα. </li><li><b>ΔΕΝ πήγαμε διακοπές</b>, το συζητάμε ακόμα βέβαια, δεν αποκλείεται να πάμε ακόμη και τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές.<br /><br /></li></ul><div style="text-align: justify;">Συμπερασματικά <b>ήταν ένα καλό καλοκαίρι</b>, αλλά πάρα πολύ, υπερβολικά, αφόρητα ζεστό. Ως παιδί που μεγάλωσε με καλοκαίρια σε κάμπινγκ δε μπορώ, δε θα μπορέσω ποτέ όσο και να προσπαθώ να μού χρυσώσω το χάπι, να αντέξω τα καλοκαίρια στην πόλη. Τα μισώ κι ελπίζω πάντα πως αυτό ήταν το τελευταίο! </div><p style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;">Αυτός ήταν ο Αύγουστος και ο απολογισμός ο καλοκαιρινός από εμένα. Αναμφίβολα ήταν ένας μήνας γεμάτος αρνητικά, πάντα θα υπάρχουν αυτά και πάντα θα υπάρχει η φριχτή απογοήτευση για τη χώρα που ζούμε, για την κοινωνία, για τους άλλους ανθρώπους. Αλλά δε μου κάνει καλό να εστιάζω σε αυτά για πολύ. Τα ξέρω, τα ξέρεις, τα ζούμε. Θέλω να θυμάμαι τα καλά σε πρώτη θέση. Τον μήνα αυτόν ο Κωνσταντίνος έγινε λίγο πιο παιδάκι, ψήλωσε, ζωήρεψε, ετοιμάζεται για τον παιδικό (τρώω φρίκες με αυτό καθημερινά!). Ο Άλμπους συνέχισε να έχει τα ψυχολογικά του που είναι σε μεγάλο βαθμό συνοδευόμενα από την αβάσταχτη ζέστη για έναν ελληνικό ποιμενικό που περνάει το καλοκαίρι του στην πόλη. Βγήκαμε και για ένα ποτό με τον χάζμπαντ μετά από... δε ξέρω πόσους μήνες! Αλλά όχι εξαιτίας του παιδιού, εξαιτίας του σκυλιού. Υπάρχει μια πολύ μικρή, μικροσκοπική ελπίδα για το μελλοντικό μας σπίτι, αλλά δεν ξέρω ούτε κι εγώ τι μπορεί να σημαίνει αυτό για να σου πω περισσότερα. Η κουμπάρα Ιφιγένεια έχει γίνει τικτοκ ινφλουένσερ και <b>
<a href="https://www.tiktok.com/@ifigeneia_souli" target="_blank">να πας να την τσεκάρεις</a></b> γιατί ανεβάζει πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια (από ταινίες, βιβλία, συνταγές, vlogs, αστεία κ.ά.).</span><b style="color: #20124d;"><br /></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #20124d;">Εσύ πώς πέρασες αυτό τον μήνα τον πιο καλοκαιρινό; Τι είδες/διάβασες/αγόρασες; Πες μου τα πάντα στα σχόλια (ή στα σόσιάλ μου, είμαι πανταχού παρούσα και στα 3!) </b><br /></p></div>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/2fXGkrl5ErUaQepFe8oW8X?utm_source=generator&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-17302338505844546112023-07-31T13:01:00.003+03:002023-07-31T13:06:29.057+03:00Τα 8 πραγματάκια (Ιούλιος 2023)<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEOoK2RrXuw9fkHGFgvOeQWoTcIHz26fIiD-WeLJoYiQCA6jbvXkxbEi5ehgHP3jNnPokoZE7XKdAJHrvTH1VONbmHQ8Ja-L5emAwyob6bIrwweapUj0XrOkuRZHM53KiH_y8__6aP0wIdE6DsEKSIokZQvJeAaT8pRmiycOWjANMRPimyTcJTqd7LRWQ/s1440/%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEOoK2RrXuw9fkHGFgvOeQWoTcIHz26fIiD-WeLJoYiQCA6jbvXkxbEi5ehgHP3jNnPokoZE7XKdAJHrvTH1VONbmHQ8Ja-L5emAwyob6bIrwweapUj0XrOkuRZHM53KiH_y8__6aP0wIdE6DsEKSIokZQvJeAaT8pRmiycOWjANMRPimyTcJTqd7LRWQ/w640-h360/%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο Ιούλιος του 2023 ήταν ο πιο ζεστός μήνας των... πολλών τελευταίων ετών. Κάθε που προβλεπόταν 40άρι λέγαμε "αυτή θα είναι η πιο ζεστή μέρα του χρόνου" λες και είναι κάποιος διαγωνισμός ποια θα πάρει την πρώτη θέση ως η μέρα εκείνη που υποφέραμε περισσότερο από ποτέ. Μια τουλάχιστον από αυτές τις 3 νομίζω ακραία ζεστές μέρες, την περάσαμε σχεδόν αποκλειστικά στο σπίτι και δεν ήταν καθόλου κακή απόφαση. Από εκεί και πέρα, και αν σκεφτείς πως όταν έχει καύσωνες δεν έχω κουράγιο να κάνω τίποτα απολύτως, κι όμως ήταν ένας μήνας που έκανα πολλά. <span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #990000;">#1 Massive Μπουκχολ</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4-InUT5RHiJLoojBZJx5tlZZv-fsyEEli3fB1VersDJvamc1y4gtYXCOYVJdNUtEkKt_F7RMbwIqJIc-Jea2XtR5sk65l1QcO76c-aYoRO2HuiCjwIK0sIqyMNRSE0amJFkfoImRu0Lq5M-aazY8s_vqI1oE-nVVKVqRkmOkTCQvhGWYECP0JfTLEbjA/s1136/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA%CF%87%CE%BF%CE%BB1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="514" data-original-width="1136" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4-InUT5RHiJLoojBZJx5tlZZv-fsyEEli3fB1VersDJvamc1y4gtYXCOYVJdNUtEkKt_F7RMbwIqJIc-Jea2XtR5sk65l1QcO76c-aYoRO2HuiCjwIK0sIqyMNRSE0amJFkfoImRu0Lq5M-aazY8s_vqI1oE-nVVKVqRkmOkTCQvhGWYECP0JfTLEbjA/w640-h290/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA%CF%87%CE%BF%CE%BB1.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Όχι τόσο μικρό αυτό το μπουκχολ για τον μήνα Ιούλιο με κάποια βιβλία που είχα παραγγείλει από τον Μάιο νομίζω αλλά δυσκολεύτηκαν πολύ να έρθουν, από τη Σωτηρία του <b><span style="color: #660000;">e-Διαγώνιος</span></b>. Πήρα τα δύο πρώτα από τα πέντε της σειράς <span style="color: #660000;"><b>Lockwood & Co</b></span>, που έγραψε ο Τζόναθαν Στράουντ (αγαπώ!) και που έγινε πρόσφατα σειρά από το <span style="color: red;">Netflix </span>(<a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/02/lockwood-and-co-netflix.html" target="_blank">σου έχω μιλήσει εδώ μπες να δεις</a>), και μόνο που διάβασα τις πρώτες σελίδες συνειδητοποίησα πως ακόμη κι αν μου άρεσε η σειρά, τα βιβλία πρέπει να είναι επίπεδα ανώτερα. Πήρα επίσης την <b><span style="color: #660000;">Αναδυόμενη </span></b>του Ξενόπουλου σε αυτή την πανέμορφη ολοκαίνουργια έκδοση από τον Ψυχογιό με τις πολύ στη μόδα πλέον, βαμμένες σελίδες, κυρίως γιατί μου άρεσε η έκδοση αλλά και γιατί είναι μάλλον καλοκαιρινό.</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrIl4hqaIFkMxEyUVtDp1iCagyggYYPXwYokAWTV6Zt8em_O0X2_oLXg6SDf3oTsZVG52Hy39-uBnTjuJZCx2IUWgKz2ievTgJvRWlfrXVKaqofWnLbydFVJHcKhJcMfo_TEjYPWHy4YuPz0rtoMRN5LkYiBI1sne7zowTVVsGCUJ3ZZNqFNZGI1mkTAQ/s1136/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA%CF%87%CE%BF%CE%BB2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="514" data-original-width="1136" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrIl4hqaIFkMxEyUVtDp1iCagyggYYPXwYokAWTV6Zt8em_O0X2_oLXg6SDf3oTsZVG52Hy39-uBnTjuJZCx2IUWgKz2ievTgJvRWlfrXVKaqofWnLbydFVJHcKhJcMfo_TEjYPWHy4YuPz0rtoMRN5LkYiBI1sne7zowTVVsGCUJ3ZZNqFNZGI1mkTAQ/w640-h290/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA%CF%87%CE%BF%CE%BB2.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Στο τέλος του προηγούμενου μήνα, την τελευταία Παρασκευή που είχε μέχρι 70% έκπτωση το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο του Πατάκη (το αγαπώ αυτό το eshop!), κάνουν αυτή την έκπτωση την τελευταία Παρασκευή του μήνα, μάλλον, έβαλα μια τίμια όχι πολύ ακριβή παραγγελία. Πήρα ένα μικρό με την <b><span style="color: #660000;">Αδερφή μου την Κλάρα</span></b>, δε ξέρω αν τα διάβαζες, εμένα μου άρεσαν πολύ! Πήρα τους <b><span style="color: #660000;">Ψηλοκάραβους </span></b>της Γεωργίας Γαλανοπούλου, γιατί μου φάνηκε πολύ θαλασσινό (έχει και εικονογράφηση και είναι αρκετά περίεργο, όχι;), πήρα τη <b><span style="color: #660000;">Χαμένη κόρη</span></b> της Φερράντε, επίσης πολύ μικρό, είναι Φερράντε, είναι στην Ιταλία, είναι καλοκαίρι, έπρεπε! Αλλά το πιο "σημαντικό" βιβλίο της παραγγελίας μου ήταν η <b><span style="color: #660000;">Γυναίκα με τα άσπρα</span></b> του Collins από εκδόσεις Gutenberg, το πρώτο που παίρνω έβερ από τις συγκεκριμένες εκδόσεις (που πρόσφατα έμαθα πως έχει πολυτονικό, ναι, επιβεβαιώνω) το οποίο όταν διάβαζα κάτι κριτικές στο goodreads ενθουσιάστηκα τόσο που έριξα όλο μου τον καφέ πάνω στο τηλέφωνο της δουλειάς. Ακόμη κολλάνε τα πλήκτρα. Το βιβλίο εντωμεταξύ είναι τεράστιο, περίπου 900 σελίδες, αν και κοντόχοντρο! Πολύ παράτολμο από πλευράς μου ομολογώ...</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh75BFjRpjN3jwhUJ54b6XrJhVEzMckqhhTzBhCwCq1XOAdt4-w_l1u0sLU9AKOUZSeR5FLNLIvOw_8AUmuzT0HX8CN-CjFmkRDcua3EXMjmXggX9QoZ-D6honlrFG0dODD9D5vRSvh9R2kfnWMrLNBGYaDKBfeQpOojIZtxLEzrTNvZcBHwNr-b95lE8s/s1136/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA%CF%87%CE%BF%CE%BB3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="514" data-original-width="1136" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh75BFjRpjN3jwhUJ54b6XrJhVEzMckqhhTzBhCwCq1XOAdt4-w_l1u0sLU9AKOUZSeR5FLNLIvOw_8AUmuzT0HX8CN-CjFmkRDcua3EXMjmXggX9QoZ-D6honlrFG0dODD9D5vRSvh9R2kfnWMrLNBGYaDKBfeQpOojIZtxLEzrTNvZcBHwNr-b95lE8s/w640-h290/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA%CF%87%CE%BF%CE%BB3.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Νομίζεις πως τελείωσα, αλλά δεν τελείωσα ακόμη! Την τελευταία Παρασκευή αυτού του μήνα, μπήκα πάλι στο βιβλιοπωλείο του Πατάκη και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δε χρειαζόταν να πάρω ΚΑΝΕΝΑ από τα βιβλία που επέλεξα! Αλλά ποιον σταμάτησε ποτέ αυτό για να σταματήσει εμένα; Ε; Σε αυτή τη δεύτερη επιδρομή μου, πήρα για 20€, τα εξής πέντε βιβλία: <b><span style="color: #660000;">Οδός Χαράς</span></b> της Kate Hindley για τον μικρό Κωνσταντίνο (καταλαβαίνεις τώρα πως αυτό ήταν κίνηση ενοχής πως και καλά για το παιδί μπήκα να ψωνίσω!), το <b><span style="color: #660000;">Τρυφερή είναι η νύχτα</span></b> του Φιτζέραλντ, γιατί έχω ήδη διαβάσει τον Γκάτσμπυ και εεε διάβασα κριτικές στο goodreads και λέω, γουάι νοτ, έχει μόνο 3€!! Με την ίδια λογική πήρα τα <b><span style="color: #660000;">Χρόνια της αθωότητας</span></b> της Ίντιθ Γουόρτον, ενώ τον <b><span style="color: #660000;">Κόμη Μοντεκρίστο</span> </b>του Δουμά τον ήθελα λίγο παραπάνω. Τέλος για να μην πληρώσω καθόλου μεταφορικά, πήρα στο κόστος τους ένα μικρό του Γκόγκολ που έχεις τις ιστορίες <b><span style="color: #660000;">Το παλτό</span></b> και <b><span style="color: #660000;">Το ημερολόγιο ενός τρελού</span></b>. Είναι μικρό και πιστεύω θα μου αρέσει. ΔΕΝ πήρα τον <span style="color: #660000;"><b>Ζοφερό οίκο</b></span> του Ντίκενς που είχε εκπτωσάρα και οι δύο τόμοι μαζί γιατί ΤΡΟΜΑΞΑ με το μέγεθος. Παρόλα αυτά δεν εγγυώμαι πως δε θα το πάρω (βλέπω πως δεν έχει χάσει την έκπτωσή του ακόμα) γιατί μου τριβελίζει το μυαλό το άτιμο!!</p><p style="text-align: justify;">Τώρα τελείωσα!<br /> <br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #990000;">#2 ...και audio books</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Η ανακάλυψη του μήνα δεν είναι άλλη από την εμπειρία των ακουστικών βιβλίων. Έχω ξανακούσει βιβλία στο youtube για παράδειγμα (ναι, όχι πολύ νόμιμο και αρκετά ερασιτεχνικό), είχα την εντύπωση πως δε θα τα καταφέρω να παρακολουθήσω όπως θέλω ένα βιβλίο ακουστικό, μα τελικά μια χαρά τα παρακολούθησα και τα δύο που άκουσα και μάλιστα η "ανάγνωση" ενός ακουστικού βιβλίου κάπως σα να μου άνοιξε την όρεξη για περισσότερο διάβασμα στη διάρκεια της ημέρας. Τα βιβλία μου τα ακούω στο <b>jukebooks </b>όπου έχω κάνει συνδρομή και τώρα είμαι στο τρίτο.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/07/where-to-listen-to-audiobooks.html" target="_blank">Εδώ σου μιλάω για πλατφόρμες ακουστικών βιβλίων</a><br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">#3 Τι διάβασα τελικά;</span></b></p><p style="text-align: justify;">Από ακουστικά βιβλία, "διάβασα" τα <b><span style="color: #660000;">Πανέξυπνα πλάσματα</span></b> της Shelby Van Pelt για το οποίο <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/07/paneksipna-plasmata.html" target="_blank">σου μίλησα εδώ στη δική του βιβλιοκριτική</a>, και το <span style="color: #660000;"><b>Ήμασταν ψεύτες</b></span> της Emily Lockhart που το άκουσα σχεδόν όλο μέσα σε μια μέρα και τώρα θέλω να πάω να ψάξω τη συνέχειά του, το <b><span style="color: #660000;">Όλοι ήμασταν ψεύτες</span></b>, που είναι πρίκουελ και... θέλω! Έχω ξεκινήσει τους <b><span style="color: #660000;">Πολεμιστές του λυκόφωτος</span></b> του Guy Gavriel Kay, που θεωρείται από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς φαντασίας, ακόμη δε με έχει κερδίσει βέβαια, αλλά είμαι σχετικά αρχή.</p><p style="text-align: justify;"></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFcSx2RC3BuKHui6i9_5xRKYngiKd4Oisp_wByktHDFH9NbjgKlcD5t8h6ZUo1912m23yYeEA1huqa8pD729B26v6ih_B8cOhXcJPwUft5Mv5vNnXAHXcQQMrWS0YbRrzC8pdEEifJhJ4lZiaHtrI-GLi1H8JJJE-ULNBb2jIFHwqdjlf-bwIRFw4_PFs/s1440/af2512d708d2c1c872625e347b3fac80.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFcSx2RC3BuKHui6i9_5xRKYngiKd4Oisp_wByktHDFH9NbjgKlcD5t8h6ZUo1912m23yYeEA1huqa8pD729B26v6ih_B8cOhXcJPwUft5Mv5vNnXAHXcQQMrWS0YbRrzC8pdEEifJhJ4lZiaHtrI-GLi1H8JJJE-ULNBb2jIFHwqdjlf-bwIRFw4_PFs/w640-h360/af2512d708d2c1c872625e347b3fac80.png" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Από χάρτινα βιβλία, διάβασα μέσα σε τρεις μέρες τους <b><span style="color: #660000;">Φύλακες της μαγείας</span></b> του Κρις Ρίντελ, ένα βιβλίο παιδικό με την υπέροχη εικονογράφηση του συγγραφέα του (που είναι αγαπημένος εικονογράφος!), θέλω να πάρω και το αμέσως επόμενο αλλά σκέφτομαι να το κάνω προς τα Χριστούγεννα, θα ταιριάζει πιο καλά. Πάμε τώρα να σου πω ποια βιβλία διαβάζω παράλληλα και ακόμα. <b><span style="color: #660000;">Το πρώτο της σειράς Μπρίτζερτον</span></b>, που ακόμη δεν έχω τελειώσει, το βρίσκω αρκετά βαρετό, δε γίνεται σχεδόν τίποτα πέρα από ατέλειωτο μπλαμπλα, ανούσιο μάλιστα ορισμένες φορές, λίγο απορώ για το χάιπ που έφτασε να γίνει και σειρά στο <span style="color: #cc0000;">Netflix </span>και θα σου πω πως στο βιβλίο ο δούκας του Χέιστινγκς μέχρι στιγμής δεν αναφέρθηκε κάπου πως είναι μαύρος. Και η Δάφνη δεν είναι καν κοκκινομάλλα... Νομίζω είναι πολύ πιο συνηθισμένο και μη ξεχωριστό ως βιβλίο. Επίσης διαβάζω τη <b><span style="color: #660000;">Φλόγα της Ελεγκάντι</span></b> της Χριστίνας, που ίσως αυτό το μήνα δεν το έπιασα καθόλου γιατί θα το είχα τελειώσει.΄Ετσι.. χωρίς λόγο.. Ξεκίνησα το <b><span style="color: #660000;">Άνθρωποι που διαβάζουν στην παραλία</span></b> της Emily Henry, που υποτίθεται θα έκανα buddyread με τη Σόφι στο instagram (aka <a href="https://www.instagram.com/sophiesreadingcorner/?hl=el" target="_blank">@sophiereadingcorner</a>) αλλά με πήρε η μπάλα και η Σόφι το τελείωσε κι αυτό και άλλα πεντέξι κι εγώ είμαι ακόμη στο κεφάλαιο 10 (δεν είναι κακό βέβαια, εγώ είμαι cheater). Μετά έπιασα και τη <b><span style="color: #660000;">Χαμένη κόρη</span></b> της Φερράντε, γιατί όπως σου είπα μου φάνηκε καλοκαιρινό (που είναι!!) και.. αυτά μωρέ. Ψιλοπράγματα!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #990000;">#4 Φίλοι και παιδικά πάρτι</span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Όλο το καλοκαίρι είναι γεμάτο με παιδικά πάρτι, ο Ιούλιος συγκεκριμένα πήζει από αυτά ίσως γιατί αντίστοιχα ο Νοέμβριος είναι ένας πολύ βαρετός μήνας για τους γονείς *σφυρίζει αδιάφορα*. Και πάνω που λες "τέλος, τα γιορτάσαμε όλα για φέτος" τσουπ σου ξεπετάγεται ένα ακόμα. Ο μικρός Κωνσταντίνος δεν τα πήρε καλά από την αρχή, συνεπώς δεν γιορτάσαμε τα δικά του γενέθλια με κόσμο, αλλά πολύ οικογενειακά, στην πίσω αυλή της γιαγιάς. Ωστόσο αυτός το έζησε Τζόι από τα Φιλαράκια και σε όλες τις φωτογραφίες η φάτσα είναι κάπως έτσι:</p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZcfJ_I0DVxTMSOLuyG_FCAlvMmxm0ujUcZ_kh5o2iakS8KSwgOU4usIN57H6ZznfsNTgdi-0FPteQwgqrQ8XxsxVxQUEozKlWMwVnTNwpPw5RGQ8IUDDj7mHiotK0Kbjj4nEmsCs9Ccl19-0KTKjpV_Y3mgbSj0aK33-HskILUg7OuhGiPnyf_bCBWjc/s640/a4efd85796eb5690463557dc23b40613.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="628" data-original-width="640" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZcfJ_I0DVxTMSOLuyG_FCAlvMmxm0ujUcZ_kh5o2iakS8KSwgOU4usIN57H6ZznfsNTgdi-0FPteQwgqrQ8XxsxVxQUEozKlWMwVnTNwpPw5RGQ8IUDDj7mHiotK0Kbjj4nEmsCs9Ccl19-0KTKjpV_Y3mgbSj0aK33-HskILUg7OuhGiPnyf_bCBWjc/s320/a4efd85796eb5690463557dc23b40613.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: xx-small;">(ακριβώς αυτή η φάτσα όμως!!)</span></i><br /></td></tr></tbody></table><p></p><p style="text-align: justify;">Για τη μαμά του μικρού Κωνσταντίνου, τώρα, ήταν ο μήνας που ήρθαν όλοι οι φίλοι από μακριά. Οπότε είδα τη Σοφία, τη Ρόζα, τον Στάθη, τον φίλο του Στάθη τον Αλμπέρτο, είδα και τον Τάσο που δεν είναι τόσο μακριά αλλά δεν βλέπω συχνά, και τον Άντι, είδα και άλλους φίλους και γνωστούς σε παιδικά πάρτι, είδα τη Γεωργία, την Ιωάννα και τα παιδιά τους στη Θεσσαλονίκη, πήγαμε πολύ στη θάλασσα και είμαι πανέτοιμη για τον Αύγουστο και τις εξορμήσεις στη νότια Πιερία με εκείνες τις θάλασσες που επίσης αγαπώ πολύ κι έχω συνδέσει ένα τσικ με την παιδική μου ηλικία και τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">#5 Είχα πει πως το </span></b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">You </span><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">δε θα το ξαναδώ!</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-3fegicUrWZeIiW2HFDOZxGz1vOww9AeuF33fWexvb7GHd0vJG6sGDx-MPdZWxOcUo2T8OHAbOjzi_dbdx3u5_yfntzgIRsoRafu43rHYs8UEoZxnWN1CHa_-ACFCegQmkL8ybYR8Oa_-aBKOCuiRcGe9NohNbAyzHK7BI3lBKKsJZOZHs0eC5RXh2vo/s2500/YOU_S4%23sdp_na_02_en.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1406" data-original-width="2500" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-3fegicUrWZeIiW2HFDOZxGz1vOww9AeuF33fWexvb7GHd0vJG6sGDx-MPdZWxOcUo2T8OHAbOjzi_dbdx3u5_yfntzgIRsoRafu43rHYs8UEoZxnWN1CHa_-ACFCegQmkL8ybYR8Oa_-aBKOCuiRcGe9NohNbAyzHK7BI3lBKKsJZOZHs0eC5RXh2vo/w640-h360/YOU_S4%23sdp_na_02_en.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Αλλά επέμεναν πολύ η Ρόζα και ο Στάθης να δω την τέταρτη σεζόν που είναι πολύ καλή. Αυτό που με εκνεύριζε σε αυτή τη σειρά είναι πως ο πρωταγωνιστής που είναι ένας στόκερ-δολοφόνος τη βγάζει ζάχαρη για πόσες σεζόν χωρίς ούτε ένας να τον υποψιαστεί, χωρίς να αφήνει ίχνη και μάλιστα με τις ευλογίες του θεατή που... τον συμπαθεί κι ελπίζει να τη γλυτώσει; (ο ηθοποιός που τον υποδύεται γενικά δε μου αρέσει, αν και αισθάνομαι πως είναι έξυπνος τύπος που ίσως συμπαθούσα... δε ξέρω... με εκνευρίζει λίγο η φάτσα του). Ήθελα πολύ από την πρώτη σεζόν να μην του έρχονται όλα τόσο βολικά, αλλά δεν ήταν στα σχέδια των δημιουργών. Η τέταρτη σεζόν, που πείστηκα να δω τελικά, ήταν όντως πάρα πολύ καλή, μέχρι το τέλος που με ξενέρωσε οικτρά! Ωστόσο δεν είναι αυτό το τέλος, η σειρά θα συνεχιστεί για μια πέμπτη και τελευταία σεζόν, που ελπίζω κι εύχομαι να πάει κατά διαόλου για τον κεντρικό μας πρωταγωνιστή από το πρώτο πρώτο επεισόδιο. Θέλω τύπου στο πρώτο επεισόδιο να τον συλλάβουν! Αυτό θέλω! Ευχαριστώ και γεια σας!</p><p style="text-align: justify;">Άλλη σειρά δεν είδα, ούτε και κάποια ταινία τώρα που το σκέφτομαι. Σε αυτό τον τομέα, ο μήνας μου πήγε άπατος.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #990000;">#6 Ένα γκρίζο ταξίδι</span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMiIo0aQbhaUyeXgEKgRvX8_-YTn7GUHEbj2CnClli_udgIoFMrfpfIAzS8RJTjkhGRLsZQ72JyIo8w_tSGI9dd5TfGwRL6On4xCxT-EMpPZABGfxgZWcSmR_w-KySA8uo3K6rQaW12arTboc1q30JLj3j_FZLY3LB2x034lYXk9Rn_TplNCQ29VZipR8/s1392/grayhairinspo.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="874" data-original-width="1392" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMiIo0aQbhaUyeXgEKgRvX8_-YTn7GUHEbj2CnClli_udgIoFMrfpfIAzS8RJTjkhGRLsZQ72JyIo8w_tSGI9dd5TfGwRL6On4xCxT-EMpPZABGfxgZWcSmR_w-KySA8uo3K6rQaW12arTboc1q30JLj3j_FZLY3LB2x034lYXk9Rn_TplNCQ29VZipR8/w640-h402/grayhairinspo.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">(το moodboard μου για αυτό το γκρίζο ταξίδι)</span></i><br /></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;">Μια μέρα του Ιούλη πήρα μια πολύ μεγάλη απόφαση, κάτι που έχω σκεφτεί και απορρίψει άπειρες φορές, που λίγο με τρόμαζε και πίστευα πως δεν είναι για μένα, όχι τώρα, αλλά σίγουρα κάποτε στο μακρινό μέλλον (για όλα φταίει η <a href="https://www.google.com/search?client=firefox-b-e&q=Miranda+Priestly" target="_blank">iconic Miranda Priestly</a>!). Καλά, τώρα ούτε ξέρω τι θα μπορούσες να βάλεις με το μυαλό σου με αυτή την περιγραφή! Δεν πρόκειται για κάτι τοοοοσο σημαντικό για τον κόσμο, την ανθρωπότητα γενικά ή τους ανθρώπους μου συγκεκριμένα, στην ουσία είναι... τρίχες! Γκρίζες τρίχες για να είμαι ακριβής. Να πω πως τα μαλλιά μου έχουν γκριζάρει από τα 17 μου περίπου και από τότε βάφω τη ρίζα κάθε φάκιν μήνα, παρόλο που ξεμυτίζει ασημένια και χτυπητή στις 10-15 μέρες, οπότε για τον μισό μήνα έχω ωραίο βαμμένο μαλλί, περιποιημένο, για τον υπόλοιπο μισό έχω ρίζα, κορδέλες, σπρέι κλπ. Μια πολύ βολική λύση για μια περίπτωση σαν τη δική μου, είναι να ανοίξεις όσο πιο πολύ μπορείς τα μαλλιά σου με ξανθές ανταύγειες. Δίνεις μεγαλύτερη απόσταση στα βαψίματα, καθώς κάπου χάνεται και δε χτυπάει τόσο έντονα στο μάτι. Όμως και πάλι, θα βγει και θα νιώθεις χάλια, χλωμή και ατημέλητη. Κι αν έχει και λίγο καύσωνα δε θα έχεις καμία απολύτως υπομονή να κάτσεις σε ένα κομμωτήριο να βάφεις τα μαλλιά σου, να περιμένεις να κάτσει η βαφή, να τα λούσεις μια ώρα, να πονάει το κεφάλι σου από το βάρος και την πίεση και τα χημικά... Δε λέω πως για μένα έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο για πάντα, δε λέω πως τελείωσε και δε θα ξαναβάψω ποτέ τα μαλλιά μου. Ωστόσο τη στιγμή που είπα "τέλος. Δε τα ξαναβάφω. Θα το αγκαλιάσω το γκρίζο." ειλικρινά σου το λέω ένιωσα μια τέτοια αίσθηση ελευθερίας, που ήθελα να βάλω τα κλάματα! Είμαι πάρα πολύ περίεργη να ανακαλύψω πώς πραγματικά είναι τα μαλλιά μου στο φυσικό τους χρώμα, έχω πάρα πολλά σχέδια γι' αυτά, με έχει βοηθήσει πολύ το tiktok και το pinterest με όλα εκείνα τα κορίτσια μεγάλα και μικρά (πόσο μικρά!) που έχουν αγκαλιάσει το ασημί, το γκρίζο, το λευκό και είναι υπερκουκλάρες και το στηρίζουν! Ελπίζω να το φτάσω ως το τέλος, δε ξέρω πώς θα πάει και δεν υπόσχομαι τίποτα ακόμη. Η μητέρα μου πιστεύει πως δε θα το κάνω, και η μητέρα μου είναι μαγική, μπορεί όντως να μην το κάνω. Για την ώρα χαίρομαι που χαίρομαι που βλέπω τη ρίζα μου να μεγαλώνει και ανυπομονώ, ενώ πριν ζούσα μια φρίκη με αυτό. <br /></div><div><p></p><p style="text-align: justify;"><b><a href="https://www.tiktok.com/@aliceinbookworld/video/7260406397853109530?is_from_webapp=1&sender_device=pc&web_id=7260842753079985690" target="_blank">Τσέκαρε εδώ το πρώτο μέρος του ταξιδιού μου</a></b>
που όποτε μου φαίνεται πως αξίζει, θα το ανεβάζω στο Tiktok.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000; font-size: x-large;">#7 Ο Άλμπους και οι κρίσεις πανικού του</span></b><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPfYybkqloEik7cdZfL-cloBF60INNKsK_roN87kBgVOSM6LRyyRK14UgDMX64g5C8vu-DuCQc2oJNxNOIi4N0e0VNU71O4C9ZZ3rVWLx8fOACx113WXFvOkgb9YgbBUJqW79C7maMgWhs6a7Gl2a83BF2mnr5R7DhIBJjU15u8fLYuzHyIiARvKySGOk/s962/1690796005177.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="905" data-original-width="962" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPfYybkqloEik7cdZfL-cloBF60INNKsK_roN87kBgVOSM6LRyyRK14UgDMX64g5C8vu-DuCQc2oJNxNOIi4N0e0VNU71O4C9ZZ3rVWLx8fOACx113WXFvOkgb9YgbBUJqW79C7maMgWhs6a7Gl2a83BF2mnr5R7DhIBJjU15u8fLYuzHyIiARvKySGOk/s320/1690796005177.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ο Άλμπους, που λες, έχει ένα φόβο με τα πυροτεχνήματα, όπως πολλά σκυλάκια. Όμως σε συνδυασμό με την αφόρητη ζέστη της πόλης που ήδη τον δυσκόλευε (σκέψου πως έχει διπλό τρίχωμα, είναι ελληνικός ποιμενικός) και το γεγονός πως είναι γενικότερα αγχώδης ως σκύλος (έχει ήδη άγχος εγκατάλειψης που αντιμετωπίζουμε με το να μην τον αφήνουμε ποτέ μόνο του, φοβερό;), ήρθε κι έδεσε και αυτό με τα βεγγαλικά. Αν για παράδειγμα κάποιος παντρεύεται και ρίξει τα δικά του, ο Άλμπους φρικάρει, βάζει τα κλάματα και μπαινοβγαίνει στο μπαλκόνι χωρίς να ησυχάζει. Δεν τρώει. Δεν πίνει νερό. Δεν ακούει κανέναν. Μόνο κλαίει και τρέμει. Μετά θα παντρευτεί και κάποιος άλλος ή θα 'χει γενέθλια και θα ρίξει και τα δικά του, ο Άλμπους αν εντωμεταξύ έχει ηρεμήσει, θα αγχωθεί δεύτερη φορά, και θα αργήσει πολύ να ηρεμήσει, ΑΝ ηρεμήσει καν. Οπότε μπορεί απλά να περάσουμε ένα ολόκληρο βράδυ με τον Άλμπους απόλυτα φρικαρισμένο, να μην κοιμάται και να περιμένει πυροτεχνήματα, λαχανιασμένο και να κλαίει, είναι αδύνατο να κοιμηθούμε εμείς προφανώς, κι έπειτα θα έρθει το επόμενο βράδυ που μόλις θα νυχτώσει είτε ρίξουν πυροτεχνήματα είτε όχι, ο Άλμπους ήδη θα είναι φρικαρισμένος και θα τα περιμένει όλη νύχτα. Πέρασε περίπου όλος ο Ιούλιος για να κοιμηθεί σερί κι αυτός κι εμείς μαζί. Κοιμόταν και ξυπνούσε μέσα στη νύχτα από το άγχος του. Ο Άλμπους αυτή τη στιγμή για να αντιμετωπίσει τις κρίσεις πανικού του πρέπει να παίρνει φάρμακο. Κι όλο αυτό, γιατί κάποιοι που παντρεύονται ή θα παντρευτούν ή για πραγματικά ψύλλου πήδημα ρίχνουν πυροτεχνήματα.. Ίσως αρχίσουν μια μέρα να το σκέφτονται προτού ρίξουν πυροτεχνήματα και ταράξουν τον δικό μας σκύλο και τόσους άλλους, ζώα, ηλικιωμένους, μωρά, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω τόσο στην καλοσύνη των ανθρώπων πχια.<br /></div><div><br />Επίσης το ήξερες πως είναι φοβερά επικίνδυνο να ρίχνεις πυροτεχνήματα όταν ολόκληρη η γη τριγύρω σου είναι ένα προσάναμμα εξαιτίας του συνεχόμενου καύσωνα; Εγώ δεν το ήξερα! Τίποτα καλό από αυτό!<br /><br /><p></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #990000;">#8 Ένα νέο πλαντομωρό, λουλοδόπαιδο, φυτουκλάκι* </span></b></span><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWluYIepBNwmbFkEPnZpX1aJdrtbgBOrEXgycE2WJ2Or_2Sgr7XQAT2s3-zciyTCeQM-figI4esUitTTy3xzKOcUBtGd-iYcgCYlnT66GhzeuQynr4eudhdGymTS6zeRGnYEZDd2BvwN8D52gwRMtMGwIkE5UMh0lis1IeZ8Iwi3p1GxfV80jtGWmFCOI/s929/1690787736716.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="929" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWluYIepBNwmbFkEPnZpX1aJdrtbgBOrEXgycE2WJ2Or_2Sgr7XQAT2s3-zciyTCeQM-figI4esUitTTy3xzKOcUBtGd-iYcgCYlnT66GhzeuQynr4eudhdGymTS6zeRGnYEZDd2BvwN8D52gwRMtMGwIkE5UMh0lis1IeZ8Iwi3p1GxfV80jtGWmFCOI/w345-h400/1690787736716.jpg" width="345" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Για το τέλος σου άφησα κάτι ευχάριστο, γιατί εμείς ζοριστήκαμε αλλά δε χρειάζεται να ζοριστείς κι εσύ και σου μαυρίσει η ψυχή, ήδη μας έχει μαυρίσει κι έχει γίνει στάχτη με τις φωτιές κι αυτού του Ιούλη! Ήρθε ένα νέο πλαντομωρό στην οικογένεια των Πλαντάριανς, η Φράνκι. Η Φράνκι είναι μια πανέμορφη μονστέρα και το όνομά της βγαίνει από το "Τέρας του Φρανκεστάιν" (Frankenstein's monster, monstera deliciosa), ήθελα πολύ μια μονστέρα εδώ και χρόνια. Μου τη χάρισε η Βούλα, και την φέραμε στο σπίτι μέσα αυτή τη φορά και όχι έξω στο super tiny balcony γιατί η μονστέρα είναι εσωτερικού χώρου βασικά. Ακόμη δεν της έχω βρει τη θέση της, οπότε την έχω βάλει πάνω στον σουπερ τεράστιο μπουφέ μας. Από τα υπόλοιπα Πλαντάριανς.. χμμμ.. ζουν όλα μέχρι στιγμής, οπότε θα πω όλα καλά! Α! Και πάρε μια φώτο από τη μπαλκογωνιά που είναι το μόνο σημείο που χωράω να καθίσω, δεν κάθισα πολύ τον Ιούλη λόγω αφόρητης ζέστης, αλλά θα καθίσω τον Αύγουστο! </p><p style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnGo1cVlOxFNPaQI3bNFeMhgjZvEiYg9vJbUBxqfnBkkAuyVQjqeOTfzrLPq8C6zFfTGhxBMwDwxydMhdRUY1pA17pGe9AbqkrJ7H8gXoslcphsnez4VR3IG_CV2-bn4ugCeZISxsaHqViWTV83IgHDrcmGCG4mFx1Uc2M-5ANskxdqH6dOg9WpApfD8w/s800/1690787736736.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="573" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnGo1cVlOxFNPaQI3bNFeMhgjZvEiYg9vJbUBxqfnBkkAuyVQjqeOTfzrLPq8C6zFfTGhxBMwDwxydMhdRUY1pA17pGe9AbqkrJ7H8gXoslcphsnez4VR3IG_CV2-bn4ugCeZISxsaHqViWTV83IgHDrcmGCG4mFx1Uc2M-5ANskxdqH6dOg9WpApfD8w/w286-h400/1690787736736.jpg" width="286" /></a> </p><p style="text-align: left;">*(φυτό+κουκλάκι, Σοφία πιστεύω πως σε έκανα περήφανη!)<span style="font-size: small;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"><b>Αυτά από τον Ιούλιό μας, που ήταν απελπιστικά ζεστός, που ήταν μπουρδουκλωμένος ως εκεί που δεν παίρνει, που πήγαμε ευτυχώς για μπάνια, είχαμε -δόξα τω Θεώ- κλιματιστικό, God Bless Mr.Carrier!! Κάπως καλά τα καταφέραμε κι ας ζοριστήκαμε αρκετά... Εύχομαι να αφήσαμε τους καύσωνες πίσω μας και το υπόλοιπο καλοκαίρι να είναι πιο ανεκτό. Το εύχομαι πολύ!<br /></b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #990000;">Η Χώρα των Βιβλίων θα πάει διακοπές για τον μήνα Αύγουστο και θα επιστρέψει στο τέλος του, πιθανόν με τα 8 πραγματάκια του Αυγούστου. Να περάσεις όμορφα και σε ευχαριστώ που είσαι εδώ!</b><br /></p></div>
<iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/41k9dScCfeFMe09HE17izd?utm_source=generator&theme=0&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe></div>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-88584389771522887482023-07-26T11:54:00.000+03:002023-07-26T11:54:38.688+03:00Πανέξυπνα πλάσματα, της Shelby Van Pelt<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7PRsz9f_KT8hedYeNjyrOp9nokrbBZrq9kME8VvJnQSywB7Cb3SizGUZ57_iQXuaQigJQ4KPmdNwJo_q5izPAkWw508I8dgzAjH6wCShIg79HkIcj_OhKa3J4ohLxiofIvznEMre3yoJPVmGi7TGMSLyDwSfmEsjV-_L4WXgYQBpws3pZiKNv6r5Woic/s1440/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7PRsz9f_KT8hedYeNjyrOp9nokrbBZrq9kME8VvJnQSywB7Cb3SizGUZ57_iQXuaQigJQ4KPmdNwJo_q5izPAkWw508I8dgzAjH6wCShIg79HkIcj_OhKa3J4ohLxiofIvznEMre3yoJPVmGi7TGMSLyDwSfmEsjV-_L4WXgYQBpws3pZiKNv6r5Woic/s16000/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Να ένα βιβλίο που δεν περίμενα να διαβάσω φέτος το καλοκαίρι, όχι γιατί δεν το είχα βάλει στο μάτι. Το είχα. Αλλά γιατί ήταν ένα τσικ μεγαλούτσικο (που πλέον τα αποφεύγω γιατί ξέρω πολύ καλά τη μοίρα τους) και... ήταν όσο να πεις από τις πιο καινούργιες κυκλοφορίες που συνηθίζω να τις αφήνω λίγο να τριγυρίσουν πριν πάρω σίγουρα μια απόφαση να τις αποτολμήσω. Ειλικρινά, αν το βιβλίο, τόσο μεγάλο που είναι, είχε αγοραστεί σε έντυπη μορφή, θα τελείωνε του Αγίου Κάποτε. Αλλά! Ήταν η πρώτη μου επαφή με ακουστικό βιβλίο, μπόρεσα να του αφιερώσω χρόνο παράλληλα με τη δουλειά μου (το μόνο μέρος όπου είμαι σχετικά ανενόχλητη, ναι, καλά διαβάζεις!) και τελικά το τελείωσα μέσα σε.. μια εβδομάδα; ΣΟΚ!<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Η ιστορία αφορά τρεις ήρωες. Την μεσήλικη <b>Τόβα</b>, που αφού έχασε τον γιο της μάλλον σε ατύχημα και τον άντρα της από αρρώστια, ζει πλέον μόνη, ολομόναχη, χωρίς κανέναν άνθρωπο δικό της (δε ξέρω πως, αλήθεια, κι ούτε θέλω να μάθω ποτέ!!) σε ένα μεγάλο σπίτι και εργάζεται ως καθαρίστρια στο ενυδρείο της περιοχής Σόουελ Μπέι. Τον νεαρό <b>Κάμερον</b>, γύρω στα 30, που αναζητώντας τις ρίζες του θα βρεθεί κι αυτός στο Σόουελ Μπέι, στο ενυδρείο, όπου η ζωή του θα αλλάξει για πάντα και τέλος... τον <b>Μάρκελο</b>. Ο Μάρκελος είναι ένα γιγάντιο χταπόδι του ειρηνικού, "φυλακισμένο" στο ενυδρείο, παρατηρεί και μελετάει τους ανθρώπους όπως κανένας άλλος. Οι τρεις τους θα συνδεθούν με κάποιον τρόπο και θα βοηθήσει ο ένας τον άλλο, ώστε να έχουμε ένα φιλγκουντ βιβλίο (όπως γράφει και το εξώφυλλο) αλλά κυρίως προς το τέλος.</p><p style="text-align: justify;"><b>ΓΙΑΤΙ το λέω αυτό;</b> Γιατί όπως σου είπα και παραπάνω, και δεν είναι σπόιλερ, αναγράφεται στην περίληψη, με αυτή τη γνώση ξεκινάς την ιστορία. Η απώλεια της Τόβα (που ωστόσο είναι εξαιρετικά δυνατή) είναι πάρα πολύ έντονη, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, στη δική μου ψυχή. Αφού όταν διαβάζεις ένα βιβλίο κάπως δένεσαι με τους ήρωες, προσπαθείς να μπεις στα παπούτσια τους, που λεν οι φίλοι μας οι ξένοι, μα τα παπούτσια της Τόβα δεν ήθελα ούτε να τα πλησιάσω. Μπόρεσα μεν να διαβάσω για τις απώλειες, αλλά η σκέψη μιας τέτοιας απώλειας, του παιδιού σου, πλέον μου είναι αφόρητη. Δε θα με πείραζε να μην έχω διαβάσει ποτέ αυτό το βιβλίο, να μην έχω νιώσει το φιλγκουντνες του τέλους του καν, να μην έχω άποψη βρε παιδί μου, αρκεί να μην είχα έρθει σε επαφή με αυτή την σκέψη. </p><p style="text-align: justify;"><b>Οκέι, θα μου πεις, πως αυτά συμβαίνουν στη ζωή και τα λοιπά και τα λοιπά. </b>Δε θα διαφωνήσω, αλλά θα πω κι εγώ πως διαβάζω τα βιβλία μου για να μην έχω επαφή με αυτή την πλευρά της ζωής, να μην έχω επαφή με την απώλεια αν είναι αυτό δυνατό, ούτε μέσα από τα βιβλία μου. </p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI3YO7rC1Hh53LRvdwJPzQ2uYkqb8kxv6_Hr62_jO5o9emdlHl8oiz5Ya_HNp3JN47egz1XvNU7cvs1f4QZfU7XKwmLYoY_5AB-VIkZ8RkUZZYjSMUac9FpDPuepwLoDwT2lGGOBBBjbeiLPsImNXswiicndjeIDSUt4E7rMA1L9rRtRprsuA-ii4kkL0/s1080/es9svp4acmpnklj8vf4nlh0a6e.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI3YO7rC1Hh53LRvdwJPzQ2uYkqb8kxv6_Hr62_jO5o9emdlHl8oiz5Ya_HNp3JN47egz1XvNU7cvs1f4QZfU7XKwmLYoY_5AB-VIkZ8RkUZZYjSMUac9FpDPuepwLoDwT2lGGOBBBjbeiLPsImNXswiicndjeIDSUt4E7rMA1L9rRtRprsuA-ii4kkL0/w200-h200/es9svp4acmpnklj8vf4nlh0a6e.jpg" width="200" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;"><i>η συγγραφέας Shelby Van Pelt</i></span><br /></td></tr></tbody></table>Για να επιστρέψω σε αυτά που μου άρεσαν, θα πω πως ναι, ο Μάρκελος είναι φοβερός, ως πλάσμα, ως σκέψη, ως από μηχανής Θεός, είναι μια εξαιρετική πινελιά. Μάλιστα η συγγραφέας τον σκέφτηκε όταν είχε ως άσκηση να αφηγηθεί μια ιστορία από έναν μη αναμενόμενο παρατηρητή. Πολύ έξυπνο. Αν δεν υπήρχε ο Μάρκελος σε αυτό το βιβλίο, θα ήταν πάρα πολύ μέτριο. Η γραφή ήταν καλή, εύκολη και δεν με κούρασε. Ωστόσο δε με ενθουσίασε έτσι που να πω πως θα διαβάσω ό,τι γράψει η συγγραφέας. <p></p><p style="text-align: justify;"><b>Η ιστορία δεν είναι διόλου καλοκαιρινή</b> (ούτε καν θαλασσινή θα προσθέσω), αφορά κυρίως τις σχέσεις των ανθρώπων που εμπλέκονται. Το τέλος με συγκίνησε, μου άρεσε πολύ και με άφησε με πραγματικά όμορφα συναισθήματα (να το το φιλγκουντ που λέγαμε). Όμως η έκταση που πήρε ο τέταρτος ήρωας της ιστορίας, η απώλεια, απλώθηκε σε όλο το βιβλίο και λίγο θα πω πως με απογοήτευσε ως ανάγνωσμα γιατί ξέρεις πως κάτι τέτοια τα αποφεύγω. Ένα άσχετο καλό που πήρα από το βιβλίο είναι το πόσο καθαρή και τακτική είναι η Τόβα. Με ενέπνευσε να κάνω γενική στο σπίτι που πάντα ανέβαλα :P</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGT0sTYAm3eC-bLOVwp25_RLYHoQbBmXM-tb09K87FMS2_qEG6wB8N1OedhgvKuEBNNLMjcHlMMM3ikZ_WCT2p0JfQqQ2vjTz9PJv7RGWFv5OObdyQP2wL50DID_j27RRHwQPvvGvEZA2qAtGyB3jnZ47ucGd-NJirwbTwZPQfaTtZGFUCLvQ0L6QjEeM/s540/1%20copy%CE%A3%20copy.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="426" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGT0sTYAm3eC-bLOVwp25_RLYHoQbBmXM-tb09K87FMS2_qEG6wB8N1OedhgvKuEBNNLMjcHlMMM3ikZ_WCT2p0JfQqQ2vjTz9PJv7RGWFv5OObdyQP2wL50DID_j27RRHwQPvvGvEZA2qAtGyB3jnZ47ucGd-NJirwbTwZPQfaTtZGFUCLvQ0L6QjEeM/w158-h200/1%20copy%CE%A3%20copy.jpg" width="158" /></a></div><p style="text-align: justify;"><b>Πρωτότυπος τίτλος:</b> Remarkably Bright Creatures<br /><b>Συγγραφέας:</b> Shelby Van Pelt <br /><b>Εκδόσεις: </b>Μεταίχμιο<br /><b>ISBN: </b>978-618-03-3529-3 <br /><b>Σελίδες: </b>520<br /><b>Περίληψη: </b><i>Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Τόβα Ισάλιβαν άρχισε να δουλεύει ως καθαρίστρια στη νυχτερινή βάρδια στο ενυδρείο του Σόουελ Μπέι. Τα καταφέρνει καλύτερα όταν έχει κάτι να ασχολείται – αυτό κάνει άλλωστε από τότε που ο γιος της ο Έρικ εξαφανίστηκε μυστηριωδώς στα δεκαοχτώ του, πριν από τριάντα χρόνια.<br /><br />Στο ενυδρείο, η Τόβα γνωρίζει τον ιδιότροπο Μάρκελο, ένα γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού. Ο Μάρκελος ξέρει περισσότερα απ’ όσα φαντάζεται κανείς μα δεν θα κουνούσε ούτε ένα από τα οκτώ του πόδια για τους δεσμώτες του – ώσπου, εντελώς ξαφνικά, δημιουργεί μια απροσδόκητη φιλία με την Τόβα.<br /><br />Σαν καλός ντετέκτιβ, ο Μάρκελος συμπεραίνει τι συνέβη τη νύχτα της εξαφάνισης του γιου της Τόβα. Και καθώς η στοργή του για τη φίλη του μεγαλώνει, ξέρει πως πρέπει να χρησιμοποιήσει ό,τι τέχνασμα μπορεί να επιστρατεύσει το ασπόνδυλο σώμα του για να ανακαλύψει για χάρη της την αλήθεια, πριν να είναι πολύ αργά.<br /><br />Τρυφερό, καθηλωτικό και πνευματώδες, το πρώτο αυτό βιβλίο της Shelby Van Pelt είναι μια όμορφη διερεύνηση της φιλίας και της ελπίδας - και μια υπενθύμιση πως μερικές φορές το να στρέφουμε το βλέμμα μας με προσοχή στο παρελθόν μπορεί να μας βοηθήσει να φτιάξουμε ένα μέλλον που κάποτε μας φάνταζε αδύνατο. </i><br /></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://flip.metaixmio.gr/apospasmata/PANEXYPNA_PLASMATA/index.html" target="_blank">Πάτησε εδώ για να διαβάσεις τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.</a></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1?gclid=Cj0KCQjwiIOmBhDjARIsAP6YhSWeLb0YxPz2kK9Gz5sypmthu3Wbn3Z-WM1K3gnq0lPbzIKYYHctr2IaAqcIEALw_wcB" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="_blank"><img border="0" data-original-height="106" data-original-width="266" height="80" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSySVPaQzORDBvluwVZ_4jRTaKdYYWS5BcUnWc0i-atFzOIXiq0yhlU2MxFScnVw1JIkT_dI5Wvorc-S7xoTbjFpf-LRqkwPPzZUCgrEnu6MbuqZmo56gxRt4bMjh8IzePRy_sQ0WEGUcUK31X0mYHDO1vxg3WsxVYibM3YiZ9wg4Q6gkrw0D0qlKOdGM/w200-h80/buy.png" width="200" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><b>Τέσσερα στα πέντε αστεράκια λοιπόν για το βιβλίο αυτό, που ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον κι ευχάριστο και σε γενικές γραμμές πέρασα καλά μαζί του. Το ένα αστεράκι το έχασε για το βαρύ του θέμα. Εσύ το έχεις διαβάσει; Πώς σου φάνηκε; </b></p><p style="text-align: justify;"><iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="152" loading="lazy" src="https://open.spotify.com/embed/episode/6LmenRNdxIIrkMkbvwVHGO?utm_source=generator&theme=0&t=0" style="border-radius: 12px;" width="100%"></iframe><br /></p>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-80135429266078539152023-07-21T15:57:00.004+03:002023-07-21T15:57:34.097+03:00Πού μπορείς να ακούσεις ένα βιβλίο (και πόσο θα σου κοστίσει)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0EeB3AdKnFIozP2wi3Rx7eQSXsVaGCCAkLzAkiDlFQea1o0zTgyHtSIMlgLxHGmNCtvQXSxMUGrMCBdQLaq_uXoix-42Xt0rBEf6v7QtC82kmSyDQ80O0S87g-RMn3c0mrzEBI0poVmJesvUbteg1iCRAZKj07U8F0J5oXbZEB1OLpt9zhXvafDfQ74U/s850/desktop-wallpaper-aesthetic-anime-music-anime-girl-listening-to-music.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="478" data-original-width="850" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0EeB3AdKnFIozP2wi3Rx7eQSXsVaGCCAkLzAkiDlFQea1o0zTgyHtSIMlgLxHGmNCtvQXSxMUGrMCBdQLaq_uXoix-42Xt0rBEf6v7QtC82kmSyDQ80O0S87g-RMn3c0mrzEBI0poVmJesvUbteg1iCRAZKj07U8F0J5oXbZEB1OLpt9zhXvafDfQ74U/w640-h360/desktop-wallpaper-aesthetic-anime-music-anime-girl-listening-to-music.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Μια συναρπαστική ανακάλυψη για εμένα που δουλεύω πολύ και δεν έχω χρόνο ή είμαι απλά εθισμένη στο multitasking (δε ξέρω για σένα, εγώ αδυνατώ ακόμη και να βράσω ένα αυγό, αν πρέπει να κάνω ΜΟΝΟ αυτό!) είναι το ακουστικό βιβλίο. Στα ξένα, στα εξωτερικά, μπορούσες να ακούσεις βιβλία εεε εδώ και χρόνια. Εδώ τα άκουγες αν ήσουν μέχρι 13ων χρονών και κάποιος είχε ηχογραφήσει την κοκκινοσκουφίτσα σε κασέτα (αν δεν ξέρεις τι είναι η κασέτα.... πέρασε έξω!). Πρόσφατα το τοπίο άλλαξε, ο εγχώριος κόσμος του βιβλίου έγινε πιο πλούσιος, καθώς πλέον έχουμε κι εμείς τη δυνατότητα να ακούμε τα βιβλία μας, αν για τον οποιονδήποτε λόγο εκείνη την ώρα δε μπορούμε να τα διαβάζουμε με τον παραδοσιακό τρόπο. </p><p style="text-align: justify;">Εδώ σου έχω μαζέψει όλες τις εγχώριες επιλογές σου αλλά και λίγες ξενόφερτες (όχι όλες), για να διαλέξεις εκείνη που ταιριάζει περισσότερο σε εσένα, στις ανάγκες σου και κυρίως... στο πορτοφόλι σου.<span></span></p><a name='more'></a> <p></p><p style="text-align: center;"><b><a href="https://jukebooks.gr/" target="_blank"><span style="color: #660000; font-family: Satisfy; font-size: x-large;">Jukebooks</span></a></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSCvZoDXSgSM4mu93XA8VVmqp41CNVLMeXZlSOnWhvrniPwN-1ls3tjd3N1tQaCJAj0y205U2nE4kbTaHO6RmaJQnlWenYBAU0t_bpwMTykL6MthVu-4ky0eWLj2rHShArze0ao-rVWUT8ebT46AzqAz3faBXreyKDec5nlV9OAPhziNwT9xcg0xMeu0Y/s1920/bg-min.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSCvZoDXSgSM4mu93XA8VVmqp41CNVLMeXZlSOnWhvrniPwN-1ls3tjd3N1tQaCJAj0y205U2nE4kbTaHO6RmaJQnlWenYBAU0t_bpwMTykL6MthVu-4ky0eWLj2rHShArze0ao-rVWUT8ebT46AzqAz3faBXreyKDec5nlV9OAPhziNwT9xcg0xMeu0Y/w640-h360/bg-min.jpg" width="640" /></a></b></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ελληνική πλατφόρμα ακουστικών βιβλίων. Θα βρεις μια πολύ τίμια συλλογή από βιβλία που ενδεχομένως ήθελες να διαβάσεις, από μεγάλους εκδοτικούς και για όλες τις ηλικίες, από κοινωνικά και αληθινές ιστορίες μέχρι αστυνομικά και θρίλερ (ανυπομονώ να ακούσω το "Σιλό" του Hugh Howey!) αλλά φυσικά και αυτοβοήθειας και γενικά... τα πάντα. Τα βιβλία είναι χωρισμένα επίσης σε κατηγορίες ανάλογα με το χρόνο που θέλεις να διαθέσεις (έχει ας πούμε βιβλία διάρκειας 2 ωρών ή 4ων κ.ο.κ.). Από κλασσικά, όπως τα άπαντα της Τζέιν Όστεν ή τον Τζέντλεμαν Λωποδύτη Αρσέν Λουπέν, μέχρι τα "Πανέξυπνα πλάσματα" της Shelby Van Pelt και το "Πράσινο σημειωματάριο" της Clare Pooley, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις κάτι ενδιαφέρον εδώ. </p><p style="text-align: justify;"><b>Πόσο κοστίζει; </b><br />Υπάρχει μηνιαία συνδρομή με 9,99€ το μήνα ή ετήσια, που ως το τέλος του Ιούλη είναι 59,90€, μισή τιμή, με απεριόριστη πρόσβαση σε κυριολεκτικά ένα σκασμό βιβλία! Η Μάγδα @booktopia έχει πει πως είναι το καλύτερο δώρο που έκανε στον εαυτό της και... έρχομαι να την επιβεβαιώσω!</p><p style="text-align: justify;">Αν θέλεις να το δοκιμάσεις έχεις 15 ημέρες δωρεάν δοκιμή που μπορείς να ακυρώσεις έπειτα και να το σταματήσεις χωρίς να χρεωθείς, απλά να πάρεις μια ιδέα (έκανα το δωρεάν και στην πρώτη εβδομάδα, προτού καν ολοκληρωθεί το πρώτο πρώτο βιβλίο μου, επέλεξα μόλις τελειώσει να πάρω αυτόματα το ετήσιο πακέτο!)<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="font-family: Satisfy;"><a href="https://bookvoice.gr/" target="_blank"><span style="color: #660000; font-size: x-large;">Bookvoice</span></a></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcHLzMH4u6fHxFzDFBeucDLv6QGt-rc9NJcHL0kBbAcb1vvJ_GROEggbfUrkQxgfyAAOpoXRJD5dljNrrff-HBK4l4AAFTrwE7yE8s58MKglwqiNE3G1LllalWGe2DlbWZPSvyarEqEdS7tPUAAGDyEQSNXGffkD35glPas6jTaf6JhQye7eL5baXbGto/s820/224830163_134681388810132_4471869261538328934_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="820" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcHLzMH4u6fHxFzDFBeucDLv6QGt-rc9NJcHL0kBbAcb1vvJ_GROEggbfUrkQxgfyAAOpoXRJD5dljNrrff-HBK4l4AAFTrwE7yE8s58MKglwqiNE3G1LllalWGe2DlbWZPSvyarEqEdS7tPUAAGDyEQSNXGffkD35glPas6jTaf6JhQye7eL5baXbGto/w640-h280/224830163_134681388810132_4471869261538328934_n.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Με ίσως πολλά περισσότερα βιβλία και αφηγητές γνωστούς και ποοολύ εκφραστικούς καλλιτέχνες (ηθοποιούς κυρίως), εδώ θα βρεις αυτό που θέλεις, αν είσαι διατεθειμένος να δώσεις το κάτι παραπάνω, γιατί το bookvoice δεν υποστηρίζει συνδρομή, μπορείς, αν θέλεις να ακούσεις ένα βιβλίο, να το αγοράσεις και να το κατεβάσεις στο κινητό ή τον υπολογιστή σου. Μπορείς να το ακούσεις μόνο μέσα από τη σχετική εφαρμογή και δεν μπορείς να μοιραστείς με κάποιον άλλο το λογαριασμό σου (καλά πουθενά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, αλλά το τονίζουν στους όρους τους, τύπου να σου διαγράψουν το λογαριασμό). Στην ουσία το bookvoice είναι ένα μαγαζί που απλά πουλάει ακουστικά βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή (έχει και το καλαθάκι του και το checkout και όλα).</p><p style="text-align: justify;"><b>Πόσο κοστίζει;</b><br />Παραδόξως όσο κοστίζει και ένα αντικείμενο βιβλίο, με χαρτί, μελάνι, όγκο, τα πάντα όλα. Για παράδειγμα το βιβλίο "Χωράει όλη η αρχαιότητα στο ασανσέρ" του Παπακώστα, στο bookvoice μπορείς να το ακούσεις από τον ίδιο τον συγγραφέα, για 15,25€. Δε βλέπω το λόγο να κάνει κανείς bookvoice όταν υπάρχει το jukebooks (στο οποίο επίσης μπορείς να βρεις το ίδιο ακριβώς βιβλίο!)</p><p style="text-align: justify;">Δεν έχει δωρεάν δοκιμή, έχει σε κάθε βιβλίο ένα πάνμικρο preview. Goodbye!<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="font-family: Satisfy;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.audible.com/" target="_blank"><span style="color: #660000;">Audible</span></a> <br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDYDtqdW8PRhGX-8pcxBLYsZdyWu1ALSPbrobTog1eX5Fvy0AMXg7ASZZ6dQN-bgusxEBa5SKArVs03t9oULo-zHiAJ-T7OpWU3pFNrsbsDM-6l3EpE6Q3k-wpxIMnh8xfzsm4TG0PhCY15A0ftYbgmhXzOKbthwhNoVaav_6zkMKDQxdmuwkYgS-qxl0/s800/word-image-60383-2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="800" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDYDtqdW8PRhGX-8pcxBLYsZdyWu1ALSPbrobTog1eX5Fvy0AMXg7ASZZ6dQN-bgusxEBa5SKArVs03t9oULo-zHiAJ-T7OpWU3pFNrsbsDM-6l3EpE6Q3k-wpxIMnh8xfzsm4TG0PhCY15A0ftYbgmhXzOKbthwhNoVaav_6zkMKDQxdmuwkYgS-qxl0/w640-h350/word-image-60383-2.png" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Πάμε στα ξένα μέσα, το πιο γνωστό παγκοσμίως, είναι η συνδρομητική πλατφόρμα της Amazon, της κακιάς Amazon που θέλει να κλείσει όλα τα βιβλιοπωλεία της γης ει δυνατόν και να πάρει το μονοπώλιο (μην τα ξεχνάμε και αυτά...) ωστόσο είναι η πιο ενημερωμένη και αχανής από άποψη ποσότητας πλατφόρμα ακουστικών βιβλίων, με την μόνη ιδιαιτερότητα πως <b>είναι όλα στα αγγλικά</b> (έχει και από άλλες γλώσσες, γαλλικά, γερμανικά, ρώσικα και άλλα, αλλά όχι ελληνικά). Τώρα, άκου πώς λειτουργεί το audible. Σου δίνει ένα κρέντιτ, με το οποίο μπορείς να ακούσεις ένα βιβλίο κάθε μήνα. Μόλις το τελειώσεις, επιστρέφεις το κρέντιτ και μπορείς να πάρεις ένα άλλο (κάπως σα να το δανείζεσαι δηλαδή από μια δανειστική βιβλιοθήκη). Αν τώρα, εσύ είσαι κανας προβληματικός τύπος σαν και του λόγου μου και θέλεις να αρχίσεις κι άλλο βιβλίο παράλληλα κι άλλο μετά και να έχεις 5-6 ανοιχτά, τότε θα πρέπει να πληρώσεις (όχι τρελά ποσά, ήμαρτον) για νέο κρέντιτ, ή απλά να ανεβάσεις τη συνδρομή σου. Με κάποιον τρόπο που δεν πολυκατάλαβα, νομίζω αν ΔΕΝ χρησιμοποιήσεις το κρέντιτ σου ένα μήνα παίρνεις άλλο ένα τον επόμενο, μπορεί λοιπόν να διαθέτεις και παραπάνω από ένα κρέντιτ ταυτόχρονα, οπότε είτε χρησιμοποιείς αυτά, είτε διαβάζεις ένα βιβλίο κάθε φορά και όχι παραπάνω. </p><p style="text-align: justify;"><b>Πόσο κοστίζει;</b><br />Σου παίρνει 7,99 λίρες κάθε μήνα, ε περίπου 9€, αλλά μπορείς να ακούσεις τον Stephen Fry να αφηγείται Χάρι Πότερ και Σέρλοκ Χολμς και την Emma Thomson την Έμμα της Τζέιν Όστεν (κλαίω μέσα μου, ΜΑ τω Θεώ!!) και άλλες υπεροχοτέλειες φωνές του κόσμου αυτού (φλερτάρω με τη σκέψη να το βάλω να παίζει το free trial απλά για να ακούω τη φωνή του Richard Armitage να αφηγείται... το οτιδήποτε. Λες να έχει και Tom Hiddleston; Μάλλον θα έχει...)</p><p style="text-align: justify;">Δωρεάν δοκιμή που κρατάει έναν ολόκληρο μήνα, πολύ τίμιο!<br /><br /></p><p style="text-align: center;"><b style="font-family: Satisfy;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.scribd.com/" target="_blank"><span style="color: #660000;">Scribd</span></a></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsgbCmPKih0Ti9x0_-Qt7FbcyCBVr-U1ISeG37hIEJw8UyoerOYZ7H6C70Xnrt7QcKiOjPfg2ZKPwoQzwG0u0q55j929FzLqOJH6Lropw0RfxAgSTlyisWFnxMV_RNwAy5tfCe_Q5IdpvW__5FskccX_ckb4zWCzFojBdEeA_CFF0CLjwuvBKPBsVIR8M/s800/0D8rGvhg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="800" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsgbCmPKih0Ti9x0_-Qt7FbcyCBVr-U1ISeG37hIEJw8UyoerOYZ7H6C70Xnrt7QcKiOjPfg2ZKPwoQzwG0u0q55j929FzLqOJH6Lropw0RfxAgSTlyisWFnxMV_RNwAy5tfCe_Q5IdpvW__5FskccX_ckb4zWCzFojBdEeA_CFF0CLjwuvBKPBsVIR8M/w640-h336/0D8rGvhg.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο βασικός αντίπαλος του audible, όπου μπορείς με μια συνδρομή να έχεις πρόσβαση στο σύνολό του (audio books, e-books, περιοδικά, αρχεία, ό,τι βάλει ο νους σου!), χωρίς κρέντιτ και βλακείες, κάνεις απλά μια συνδρομή και τέλος.</p><p style="text-align: justify;"><b>Πόσο κοστίζει;</b>
<br />Περίπου 11€ το μήνα με δωρεάν 30 μέρες δοκιμή. Ίσως το μόνο του ελάττωμα συγκριτικά να είναι η μικρότερη ποικιλία. Αλλά, θέλω να πω, δε σταματάμε να διαβάζουμε και να αγοράζουμε (ωσάν μανιακοί) βιβλία, δε χρειάζεται να έχει τα άπαντα μέσα μια πλατφόρμα και να κοστίζει μια περιουσία!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;">Αν τώρα δε θέλεις να ξοδέψεις ευρώ γιατί δεν είσαι και τόσο σίγουρος/η πως θα σου αρέσει και θα μπορέσεις να παρακολουθήσεις συγκεντρωμένα το βιβλίο σου, αν θέλεις ΜΟΝΟ να δοκιμάσεις, μπορείς να κάνεις μια βόλτα στο youtube και να ψάξεις είτε ακουστικά βιβλία (είχα βρει ένα της Αγκάθα Κρίστι, αλλά φοβάμαι πως το έχασα μέσα σε τραγούδια με φρούτα και λαχανικά!) είτε ακουστικό θέατρο (πάρα πολύ ενδιαφέρον). Αν θέλεις να βρεις κάτι πιο οργανωμένο, αλλά δωρεάν πάντα, τσέκαρε το <b><a href="https://www.openbook.gr/" target="_blank"><span style="font-family: Satisfy;">openbook</span></a> </b>ή το <span style="font-family: Satisfy;"><b><a href="https://www.ebooks4greeks.gr/" target="_blank">ebooks4greeks</a></b></span>. Βέβαια να ξέρεις πως θα βρεις μόνο κλασσικά εδώ. <br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #520000;">Αυτά είχα να σου παρουσιάσω μέχρι στιγμής, έχοντας πραγματική εμπειρία μόνο από το Jukebooks που ναι, είναι ακόμα μικρό, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον. Φυσικά δεν προμοτάρω τίποτα εδώ (αν ωστόσο θέλει κανείς να τον προμοτάρω είμαι αβέιλαμπλ), όλα όσα σου μάζεψα είναι πληροφορίες που έψαξα εγώ για τον εαυτό μου και με την πολύ μικρή, πάρα πολύ φρέσκια και παρθενική εμπειρία μου από ακουστικά βιβλία. Δεν είμαι τόσο σίγουρη αν θέλω να ακούσω ένα βιβλίο στα αγγλικά, γιατί φοβάμαι (όπως μου συμβαίνει καμιά φορά με ξενόγλωσσα podcast) πως δε θα είμαι 100% εκεί. Με το ελληνικό ακουστικό βιβλίο, αυτό δε μου συνέβη ποτέ. Το παρακολούθησα όλο πολύ καλά, ακριβώς σα να το διάβαζα εγώ. </b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #520000;">Πες μου αν ακούς κι εσύ ακουστικά βιβλία και από πού, έλα στα σχόλια να μιλήσουμε γενικά για ακουστικά βιβλία!</b><br /></p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/3anrNkxNkT3aDNAusp5cwL?utm_source=generator&theme=0&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2181356286649693578.post-23687902114308402492023-07-15T11:39:00.006+03:002023-07-15T12:45:28.719+03:00Όχι άλλο κάρβουνο!! (ή tropes σε βιβλία που έχω βαρεθεί)<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidnjtmXaVuyWkNiqxXWd04hv2h9-gw-CwfOAoEyQ-aGLhkwam2vQI1Avfw5ulwcqhqRYpK4PjOPUvQMpy4-f280ksyujJtPIW9UhCOgbM-MjPRBav1VxtzzPmX-Jyh7LTbzndwOD7WE-ngRDa6uQ4pqqSgSBkFKYRPR327X1oTGejtUrDkbN-6pINmzmA/s1007/%CF%86%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%B5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1007" height="572" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidnjtmXaVuyWkNiqxXWd04hv2h9-gw-CwfOAoEyQ-aGLhkwam2vQI1Avfw5ulwcqhqRYpK4PjOPUvQMpy4-f280ksyujJtPIW9UhCOgbM-MjPRBav1VxtzzPmX-Jyh7LTbzndwOD7WE-ngRDa6uQ4pqqSgSBkFKYRPR327X1oTGejtUrDkbN-6pINmzmA/w640-h572/%CF%86%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%B5.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Τώρα που μάθαμε τι πα να πει τροπ (trope αγγλιστί, <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2023/07/bookishphrases.html" target="_blank">μπες εδώ αν δεν ξέρεις τι είναι</a>), είπα να σου μαζέψω εδώ μερικά που πραγματικά έχω ΒΑΡΕΘΕΙ και μόλις τα βλέπω στρίβω 180 μοίρες (το βιβλίο, και το ξαναβάζω στο ράφι του βιβλιοπωλείου). Δεν είναι πως δεν τα έχω διαβάσει, πως δεν μου έχουν αρέσει στο παρελθόν ιστορίες με αυτά τα κλισέ μέσα, είναι πως κάπου φτάνει, τέλος, δε θέλω παιδί μου, πως-το-λεν! </p><p style="text-align: justify;">Α! Και αφού σου πω για όλα τα τροπ που έχω πχια βαρεθεί (και γιατί) σου έχω μαζέψει και μερικά που δεν έχω βαρεθεί ακόμα, γιατί η πολλή αρνητικότητα δε μου κάνει καλό!<br /><br /><span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><b style="color: #3d85c6;">Ερωτικό τρίγωνο</b></span></p><p style="text-align: justify;">Κορίτσι αγαπάει αγόρι, αγόρι αγαπάει κορίτσι, τσουπ κι άλλο αγόρι εμφανίζεται και τώρα; Ποιον θα διαλέξει το κορίτσι; Το καλό παιδί ή το μπαντ μπατ σέξι μπόι; (οι πιθανότητες κλίνουν προς τον δεύτερο πάντα, ο οποίος επίσης πάντα είναι παρεξηγημένος!). Βασικό ερώτημα θα θέσω, γιατί ποτέ δεν έχουμε ερωτικό τρίγωνο με δύο κορίτσια κι ένα αγόρι;; Εεε;;;; Χμχμμμμ.... Θα σου απαντήσω ευθύς αμέσως ως ερασιτέχνης ψυχολόγος: γιατί απευθύνεται το βιβλίο σε κοπέλες αναγνώστριες, γιατί το όνειρο είναι να έχεις εννοείται ένα καλό παιδί, αλλά στην πραγματικότητα να σε θέλει κι ένα κακό (γενικά το όνειρο είναι να σε θέλουν όλοι!) και φυσικά να διαλέξεις το κακό και ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ! Δεεεεν είναι και τόσο ιδανικό αυτό, φίλη μου...<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #3d85c6;"><b>Βρικόλακες</b></span></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEganPdLZllz4tiYNuCBkzxxFgW9O-cQ2_9Fv8D5Ozp40RNR_4s_adH3mOXFr7kc4tifMlnjXH1H7QqSzUSLseHEWT0IgwZ9swnouvbdDWQp_bZ52DIV98shQDEQpTmRdbQKcLX6tbx3-aycZmE5QsFRna32CUd0IRXOZAJkn7tMe6IMb7MmGBhjwIoTjPM/s220/katherine-pierce-fangs.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="215" data-original-width="220" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEganPdLZllz4tiYNuCBkzxxFgW9O-cQ2_9Fv8D5Ozp40RNR_4s_adH3mOXFr7kc4tifMlnjXH1H7QqSzUSLseHEWT0IgwZ9swnouvbdDWQp_bZ52DIV98shQDEQpTmRdbQKcLX6tbx3-aycZmE5QsFRna32CUd0IRXOZAJkn7tMe6IMb7MmGBhjwIoTjPM/s1600/katherine-pierce-fangs.gif" width="220" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Είχαμε κάποτες κακούς βρικόλακες, έναν Μπραμ Στόκερ, μια συνέντευξη με έναν βρικόλακα (κάκιστο βιβλίο, βέβαια, καλή ταινία, <a href="https://aliceinbookworld.blogspot.com/2016/10/Interview-With-The-Vampire.html" target="_blank">τα έχω πει εδώ</a>), είχαμε και ένα Σάλεμς Λοτ, μια Καρμίλα, κι ύστερα ήρθε το Twilight, που ήμασταν μικρά και ήταν καλό. Κι έπειτα ήρθε το Vampire Diaries. Κι ύστερα κάτι Vampire Academy.. εγώ κάπου εκεί το παράτησα το συγκεκριμένο τροπ, πλέον οι βρικόλακες είχαν γίνει φοβερά βαρετοί για μένα δεν έβρισκα κανένα ενδιαφέρον και ως σήμερα δεν τους θέλω ούτε ως την πρότερη τρομακτική τους μορφή. <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6; font-size: large;">Τα ταίρια!</span></b></p><p style="text-align: justify;">Αααα, από τα χειρότερα τροπς αυτό των ταιριών. Που δηλαδή συναντάς εντελώς τυχαία (γιατί ΠΟΣΗ τύχη να έχει ένας άνθρωπος!) το άλλο σου μισό που η ίδια η φύση; η μοίρα; δε ξέρω ποια ανώτερη δύναμη όρισε πως αυτό το άτομο είναι το δικό σου άλλο μισό κι εσύ το δικό του και μαζί κάνετε ένα ολόκληρο και άπαξ και είστε μαζί τέλος, έχετε δέσει και αυτό ήταν. Ο συγγραφέας ξεμπέρδεψε. Όχι! Δεν είναι έτσι η ζωή, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα στις σχέσεις και ούτε που με νοιάζει αν αυτό το τροπ το βρίσκουμε σε βιβλίο φαντασίας που γενικά περιέχει απίθανες καταστάσεις. Είσαι τεμπέλης ως συγγραφέας αν το χρησιμοποιείς στο βιβλίο σου! Και δεν μου αρέσει!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: #3d85c6;">"Υπάρχει μόνο ένα κρεβάτι" </span></b></span></p><p style="text-align: justify;">Αυτό είναι στην πραγματικότητα φοβερά αστείο και πολύ δημοφιλές απ' ότι διαπιστώνω (επίσης τεμπέλικη τεχνική, αγαπητέ συγγραφέα για να τους φέρεις κοντά!). Μπορεί ας πούμε το κεντρικό ζευγάρι ανάμεσα στο οποίο υπάρχει ένα τένσιον, να σταματήσει για τη νύχτα σε ένα πανδοχείο, όπου να υπάρχει μονάχα ένα δωμάτιο διαθέσιμο με ένα μονό κρεβάτι. Πάντα αυτό θα συμβεί προτού το ζευγάρι της ιστορίας μας γίνει πράγματι ζευγάρι, έτσι για το "σπρώξιμο". Αλλά θα πω πάλι, τεμπέλικη τεχνική, γενικά η τεχνική του "ας τους στριμώξω όποτε μπορώ, με την πρώτη ευκαιρία".<br /><br /></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: #3d85c6;">2 horny 4 U</span></b></span><br /></div><p style="text-align: justify;">Ένα σχετικά καινούργιο τροπ για μένα, που έχω προλάβει κι έχω υπερβαρεθεί κιόλας, είναι αυτό που βλέπουμε από τα μάτια του αρσενικού της υπόθεσης κι εντάξει, δεν είμαι αρσενικό και δε ξέρω κατά πόσο είναι αυτό αληθοφανές όντως, αλλά μόλις τη συναντάνε την ηρωίδα μας, μόλις μόλις τη βλέπουν πρώτη φορά, κατευθείαν κάνουν σκέψεις να την κολλήσουν στον τοίχο, να της κάνουν σέξι πράγματα και άλλα τέτοια.. Αυτό αν το σκεφτεί ένας κούκλαρος ήρωας πλούσιος και δε ξέρω κι εγώ τι, φαντάζομαι είναι κουλ και χοτ μη σου πω. Αν ο ήρωας δεν είναι υπερκούκλαρος-γυμνασμένος, αλλά λίγο παχουλός με φαλακρίτσα και άπλυτος δε γίνεται απευθείας βιβλίο της Νικολούλη; Δεν είναι οκέι συμπεριφορά, σόρι, είναι επικίνδυνη!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6; font-size: large;">Ο εκλεκτός</span></b></p><p style="text-align: justify;">Ένα τροπ που ίσως δεν απορρίπτω εντελώς ακόμη, αλλά θα το έβρισκα εξαιρετικά ενδιαφέρον να μην υπάρχει κάποιος εκλεκτός και ο άλλος να είναι ένας κοινός θνητός που θα καταφέρει κάτι το εξωπραγματικό. Το συγκεκριμένο τροπ συνήθως πάει πακέτο με το τροπ της "Προφητείας" που και πάλι δεν είμαι εντελώς κατά, αν είναι δοσμένο σωστά ναι, θα το ακούσω.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #3d85c6; font-size: large;"><b>Smut</b></span></p><p style="text-align: justify;">Δεν ξέρω αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως τροπ, θα πω πως εμένα προσωπικά οκέι, δε θα με χαλάσει κάπου κάπου να διαβάσω ένα βιβλίο με λίγο ή και περισσότερο σματ μέσα, αλλά αισθάνομαι κάπου πως πλέον είναι το βασικό συστατικό των περισσότερων βιβλίων που κυκλοφορούν, με το γύρω γύρω να εξυπηρετεί απλά και μόνο στη διαφοροποίηση του ενός βιβλίου από το άλλο. Ας πούμε, περιμένουμε τώρα με αγωνία να μεταφραστεί το Fourth Wing, ναι; Είναι βιβλίο με δράκους. Καλό. Κάπως έχω την αίσθηση πως θα είναι και λίγο σματ κι ελπίζω ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ να είναι ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ το σματ γιατί ΔΕ θα διαβάσω ένα βιβλίο με δράκους για τους έρωτες! Θα διαβάσω ένα βιβλίο με δράκους για τους δράκους. ΜΗ μου χαλάσετε τους δράκους σας παρακαλώ!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #3d85c6;"><span style="font-size: large;">Πανέμορφα ξωτικά</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT93tHpyytmKo7IRzYSva2fRk40iblKm5Qqh_5aXZn0Mwrj6Ccoj9oKsBdTruqIdVeAzH9Bl_4VRx7jIM6e5xIB6BpFIV0CLnVlswjEkg7jSxOSWvxzZVqP70qKSoblro5tS58UcyBkpUM8dtgULDnReZStImMt2spIiZlM-OLlrb-RKAtLZ_zMR7WeVA/s500/tumblr_635ef1d83043bbe28c5e7ec020d30933_78e320f9_500.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="200" data-original-width="500" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT93tHpyytmKo7IRzYSva2fRk40iblKm5Qqh_5aXZn0Mwrj6Ccoj9oKsBdTruqIdVeAzH9Bl_4VRx7jIM6e5xIB6BpFIV0CLnVlswjEkg7jSxOSWvxzZVqP70qKSoblro5tS58UcyBkpUM8dtgULDnReZStImMt2spIiZlM-OLlrb-RKAtLZ_zMR7WeVA/w640-h256/tumblr_635ef1d83043bbe28c5e7ec020d30933_78e320f9_500.gif" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ή και όχι ξωτικά ντεμέκ, μπορεί να είναι πανέμορφες νεράιδες, πανέμορφοι βρικόλακες, γενικότερα αν μου έχεις φτιάξει τον τέλειο άντρα για παράδειγμα, που δεν έχει ούτε μισή ατέλεια και επιπλέον είναι ΚΑΙ έξυπνος ΚΑΙ γοητευτικός ΚΑΙ μαγικός και τα πάντα, δε μου κάνει κάτι... Είναι και πάλι εύκολο (πόσο δύσκολο θα είναι δηλαδή να τον ερωτευτεί η ηρωίδα μας όταν τα έχει όλα και κατά πάσα πιθανότητα είναι και το ταίρι της, οπότε δε χρειάζεται να κάνει και τίποτα!), είναι οριακά κουραστικό και στην τελική τι προωθεί ο συγγραφέας με αυτή την τεχνική πέρα από την εικόνα ενός τέλειου ανθρώπου, που κανείς μας δεν είναι και που στις μέρες μας γίνεται προσπάθεια να απορριφθεί αυτό το κυνήγι της τελειότητας και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας μας με τις ατέλειές μας. Μόνο που στα βιβλία μας με τα φανταστικά πλάσματα, δεν υπάρχουν ατέλειες. Άρα επιστροφή στο μηδέν!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6; font-size: large;">Δεσποσύνη σε κίνδυνο</span></b></p>
<p style="text-align: justify;">Θυμάσαι στον Ηρακλή της Disney (ΤΑΙΝΙΑΡΑ!) που ο Φιλοκτήτης του είχε πει πως το πιο σίγουρο κολπάκι για να γίνει άμεσα δημοφιλής είναι να σώσει τη "Δεσποσύνη σε κίνδυνο"; Ε πχια στις μέρες μας που προσπαθούμε να υπάρξει μια ισότητα, μια πραγματική ισότητα, ένας πολύ μάτσο άντρας που θα έρθει εν εξάλλω και θα σου πει κάτι του στυλ "σε πείραξε;" κι εσύ τότε θα λες "ποποπο τι άντρας" στην ουσία αποδέχεσαι την αδυναμία σου, την ανάγκη σου να σε υποστηρίξει ένα αρσενικό και εν ανάγκη με τη χρήση βίας ενάντια σε ένα άλλο αρσενικό, λες και είμαστε ζώα ας πούμε και όχι πολιτισμένοι άνθρωποι, εεεε πραγματικά, κλώτσα τα όλα και πάνε με τον τύπο που θα "κάψει τον κόσμο για σένα". ΟΠΑ! Κάπου όπα!</p><p style="text-align: justify;"><b>Είμαι σίγουρη πως αν κάτσω να το σκεφτώ παραπάνω θα βρω κι άλλα τροπς που με εκνευρίζουν, αλλά λέω να κάνουμε μια μεταστροφή τώρα και να πάμε να δούμε μερικά που ακόμα δεν έχω βαρεθεί και που μάλιστα μπορεί να είναι και λόγοι να διαβάσω ένα βιβλίο. <br /><br /></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #3d85c6; font-size: x-large;">Tropes σε βιβλία που μου αρέσουν <br /></span><span style="color: #3d85c6; font-size: large;">(ακόμα)</span></b></p><p style="text-align: left;"><b><span style="color: #073763; font-size: large;">Φαντάσματα</span></b></p><p style="text-align: justify;">Αγαπημένο φανταστικό πλάσμα τα φαντάσματα, είτε είναι ατμοσφαιρικά και τρομακτικά είτε είναι φιλικά και αστεία, θέλω πάντα ένα βιβλίο με φαντάσματα, άμα μου πεις "αα αυτό το βιβλίο έχει φαντάσματα μέσα" αν έχει στον τίτλο τη λέξη "φάντασμα", οτιδήποτε παραπέμπει, εγώ θα το πάρω με κλειστά μάτια. Ακόμη κι αν είναι ταινία/σειρά, ακόμη κι αν μου πεις "πάμε να εξερευνήσουμε ένα στοιχειωμένο σπίτι;" από μένα είναι ναι! <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #073763; font-size: large;">Βιβλία με θάλασσα </span></b><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJaaKR0AdJPtEq0kIkpnKzqoKUoc7738kOOAaKmi7h1-tRAZlqzVuUWjG7kWpNa6040Fu8VK13frnDvmuO9FosLZmikI9kVFhNp9IcAyR-VvyluJGNiASzrFxfikko5kG6v0DcrMMzXlNI4GaWvctJeic8evlWH9RaXVfbuSv_VMxpioYD67Pr3tECbOA/s2560/ultra-wide-ship-sailing-ship-pirates-wallpaper.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="2560" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJaaKR0AdJPtEq0kIkpnKzqoKUoc7738kOOAaKmi7h1-tRAZlqzVuUWjG7kWpNa6040Fu8VK13frnDvmuO9FosLZmikI9kVFhNp9IcAyR-VvyluJGNiASzrFxfikko5kG6v0DcrMMzXlNI4GaWvctJeic8evlWH9RaXVfbuSv_VMxpioYD67Pr3tECbOA/w640-h270/ultra-wide-ship-sailing-ship-pirates-wallpaper.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ε, καλά, αν με ακολουθείς λίγο παραπάνω καιρό θα ξέρεις πως αγαπώ πολύ πολύ όποιο βιβλίο έχει μέσα θάλασσα, καράβια (ιδίως ιστιοφόρα, έτσι πιο παλιά καράβια δηλαδή), πειρατές, ιδανικά, κι αν τώρα το συνδυάσεις αυτό και με υπερφυσικό στοιχείο (όπως υποθέτω γίνεται στο <b>"Ναυάγιο της Καράντρα"</b>, αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα..) θα μου πάρεις την καρδιά!<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Μάχη του καλού ενάντια στο κακό</b></span></p><p style="text-align: justify;">Είναι κλισέ ΑΛΛΑ είναι γεγονός, δε βλέπω πώς μπορεί να μην υπάρχει, σε ένα βιβλίο φαντασίας τουλάχιστον, πάντα θα υπάρχει αυτή η αιώνια μάχη. Δε με ενοχλεί η ύπαρξή της, αρκεί να είναι σωστά δοσμένη. <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Ο απρόθυμος ήρωας/ο αντιήρωας</b></span><span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p style="text-align: justify;">Όπως ήταν ας πούμε ο Μπίλμπο στο Χόμπιτ, που δεν ήθελε βρε παιδί μου φασαρίες, ήθελε την ησυχία του! Αλλά αναγκάστηκε να πάρει μέρος στην αποστολή, χωρίς να είναι ούτε πολεμιστής, ούτε να έχει πιάσει ποτέ του όπλο στο χέρι, καλομαθημένος με τις πίτες του και το στρωμένο του κρεβάτι, ένας ήρωας όπως όλοι εμείς. Πάρα πολύ μου αρέσει αυτό το τροπ και το επικροτώ!</p><p style="text-align: justify;">Και ο αντιήρωας μου αρέσει, αυτός που δεν είναι και τόσο καλός, δεν είναι και τόσο τίμιος, δεν χαίρει εκτίμησης και κάνει πολλά λάθη, άλλος ένας δηλαδή που θα μπορούσε να είναι κάποιος από εμάς (οκεϊ, λίγο ακραίο) που όμως τον γνωρίζεις και μαθαίνεις την αλήθεια του και τους λόγους που τον οδήγησαν στις επιλογές που έχει κάνει.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Ο σοφός μέντορας</b></span></p><p style="text-align: justify;">Μπορεί να είναι ένας ηλικιωμένος μάγος, ένας λιγομίλητος καθηγητής, πάντα νιώθω ασφάλεια όταν εμφανίζεται αυτός ο σοφός που θα δώσει μια καθοδήγηση και μερικές απαντήσεις (ή και όχι), που βέβαια ποτέ δεν κάθεται πολύ μια τέτοια πηγή δύναμης γιατί θα είναι πολύ εύκολη η αποστολή, οπότε ή που πεθαίνει ή που εξαφανίζεται, ωστόσο η παρουσία του είναι αισθητή κι επιστρέφει (ακόμα κι αν δεν είναι εν ζωή) για να βοηθήσει την κατάσταση.<br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Τεράστια βιβλιοθήκη & Dark Academia<br /></b></span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFBVYVXjqbvJEHadNXnth74Ns4VtTPW7kK8WmUHili3k8nFUsZjXrSWvAOZ8WPHtR9AIHLNmxwqfqpTV3wVkwUUvV800_9A3KwKqo246vNSH5qWR8D6CPxppC8WP8QFQB9E5qpJBY9g116l-nYPEosQ11dG5uezY_w4vflOpu322b15ktmiZeOPHmkdxU/s500/Here-scene-Harry-Potter-Duke-Humfrey-medieval-library.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="500" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFBVYVXjqbvJEHadNXnth74Ns4VtTPW7kK8WmUHili3k8nFUsZjXrSWvAOZ8WPHtR9AIHLNmxwqfqpTV3wVkwUUvV800_9A3KwKqo246vNSH5qWR8D6CPxppC8WP8QFQB9E5qpJBY9g116l-nYPEosQ11dG5uezY_w4vflOpu322b15ktmiZeOPHmkdxU/w640-h248/Here-scene-Harry-Potter-Duke-Humfrey-medieval-library.gif" width="640" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Γενικότερα περιγραφές βιβλιοπωλείων, φεστιβάλ βιβλίου, οτιδήποτε σχετικό, μου αρέσει πολύ να υπάρχουν βιβλία μέσα στα βιβλία μου κι αν βρισκόμαστε σε ένα χώρο όπου ο συγγραφέας έχει κάτσει κι έχει φτιάξει κάτι το άκρως βιβλιοφιλικό, το αποδέχομαι με πολλή χαρά, αισθάνομαι άνετα εκεί και το απολαμβάνω. Πάντα η τεράστια βιβλιοθήκη είναι παρούσα σε βιβλίο dark academia που επίσης δε με χαλάει, ακόμα, αν και προτιμώ να το αποφύγω να διαβάσω βιβλία με "σκοτεινά σχολεία" σερί, δεν είμαι και σε ηλικία φοίτησης και θέλω το διάλειμμά μου κάπου κάπου. <br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Found Family</b></span></p><p style="text-align: justify;">Τροπ που συναντάς σε βιβλίο cosy fantasy ή και όχι μόνο, όπου ο ήρωάς μας βρίσκει στην πορεία του κάποιους ακόμη ήρωες, με τους οποίους ζουν πολλές περιπέτειες που τους οδηγούν στο να γίνουν μια πραγματική οικογένεια στο τέλος. Αν δέσουν καλά οι ήρωες μεταξύ τους είναι ένα από τα αγαπημένα μου τροπ!!<br /></p><p style="text-align: justify;"><br /><b><span style="color: #073763;"><span style="font-size: large;">Μάγοι και μάγισσες</span></span></b></p><p style="text-align: justify;">Είναι κάτι που ακόμα δεν έχω βαρεθεί (ίσως το έχτισε πολύ καλά ο Χάρι Πότερ), ίσως ήταν πάντα υπερβολικά πολύ αγαπημένο το να υπάρχουν μάγοι και μαγεία στα βιβλία μου. Δε μου αρέσει όταν συνδέεται πολύ στενά η εν λόγω μαγεία με θρησκευτικά στοιχεία. Προτιμώ τους μάγους μου συνδεδεμένους με τη φύση ας πούμε. Θα πάρω ένα βιβλίο που έχει τη λέξη "μάγος" στο εξώφυλλο ακόμη και με κλειστά μάτια, ναι!</p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #073763;">Αυτά είχα να αναφέρω μέχρι στιγμής, από πράγματα που έχω βαρεθεί στα βιβλία μου και άλλα που ακόμη αγαπώ και με κερδίζουν. Φυσικά ο όρος "trope" είναι απύθμενος, είναι άπειρα τα tropes και κάθε φορά βλέπω όλο και κάποιο καινούργιο (μήπως τελικά είναι απλά ένας όρος για να μη χρησιμοποιούμε πολλές λέξεις να αναλύσουμε ένα βιβλίο; μήπως είναι άλλος ένας τρόπος να τα καταναλώνουμε όλα γρήγορα και χωρίς πολλά πολλά όπως τα βιντεάκια στο τικτοκ και τα στόριζ στο ινσταγκραμ που κρατάνε κάτι λίγα δευτερόλεπτα; χμχμχμμμ...)</b></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #073763;">Πες μου, ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα τροπς και ποια έχεις βαρεθεί; </b><br /></p><p></p>
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/episode/66GXgFVW0KFbMjaAhYtvUA?utm_source=generator&t=0" width="100%" height="152" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>Αλίκη Σκούφαhttp://www.blogger.com/profile/11855696955425385393noreply@blogger.com2