Είμαι γενικά της άποψης πως διαβάζοντας ένα βιβλίο, είναι σαν να κάθεσαι αναπαυτικά σε μια βαθιά πολυθρόνα μαζί με τον συγγραφέα και σου διηγείται μια ιστορία. Όταν δε, έχεις διαβάσει μερικά βιβλία του ίδιου συγγραφέα και ανοίγεις ένα καινούργιο είναι σα να συναντάς έναν παλιό φίλο που σου αρέσει η παρέα του και χαίρεσαι που για άλλη μια φορά θα σου διηγηθεί μια πολύ τέλεια ιστορία. Πολλές φορές μάλιστα διαβάζοντας τις πρώτες σελίδες του βιβλίου του χαμογελάς, καθώς το στυλ του σου φέρνει στο νου όμορφες αναμνήσεις, εκείνες τις στιγμές που διάβαζες το βιβλίο του και δεν μπορούσες να το αφήσεις από τα χέρια σου, που προσπαθούσες να μην κοιτάξεις παρακάτω στη σελίδα από την αγωνία σου και σκεφτόσουν «Θεέ μου πόσο τέλειο είναι αυτό το βιβλίο».
