Σήμερα θα έλεγα ότι γιορτάζει κατά κάποιον τρόπο το παρόν μπλογκ, καθώς είναι στηριγμένο σε μεγάλο βαθμό στο γνωστό παραμύθι "Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" του Λιούις Κάρολ, που σαν σήμερα, στις 26 Νοεμβρίου 1865 κυκλοφόρησε σε πρώτη έκδοση. Πρόκειται για ένα από τα πιο κλασικά παιδικά παραμύθια και αποτελεί έμπνευση για πλήθος ιστοριών και παραλλαγών της ιστορίας στην πορεία των χρόνων.

Η ιστορία αρχικά, ήταν μια προφορική διήγηση του Κάρολ στην μικρή Alice Liddel, όταν είχαν πάει ένα καλοκαίρι εκδρομή και ο πρώτος επινόησε μια διασκεδαστική ιστορία για να περάσουν την ώρα τους. Η Alice ενθουσιάστηκε και πίεσε τον Κάρολ να γράψει και να εκδώσει την πλέον πασίγνωστη ιστορία που έκανε το όνομά μας διάσημο ανά τον κόσμο. Αρχικά έφερε τον τίτλο "Οι περιπέτειες της Αλίκης κάτω από τη γη" μα έπειτα πήρε τον οριστικό τίτλο "Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων", ένας τίτλος που καθιερώθηκε και σαν ατάκα από πολλούς όταν γνωρίζουν μια Αλίκη.

-Να σου γνωρίσω την Αλίκη.

-Την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων;

Το αστείο είναι ότι κάποιοι νομίζουν ότι μόνο αυτοί το σκέφτηκαν!

Αλλά για να επιστρέψω στο θέμα μου, η ιστορία αυτή διηγείται πώς η Αλίκη ακολούθησε το κουνέλι μέσα σε μια τρύπα στη γη και βρέθηκε σε έναν πολύ παράξενο κόσμο, όπου τα ζώα μιλάνε, τα μανιτάρια μπορούν να σε κάνουν ίσα με πέντε μέτρα ψηλή και μια γουλιά από κάποιο μαγικό ποτό μπορεί να σε μικρύνει τόσο ώστε να χωράς στην τσέπη μου. Ήπιε τσάι με τον Τρελοκαπελά και την παρέα του και γνώρισε την γάτα του Τσέσαϊρ, τη γάτα με το χαμόγελο και το χαμόγελο χωρίς τη γάτα. Έμπλεξε σε ένα σωρό περιπέτειες που άλλες τη στενοχώρησαν και άλλες της φάνηκαν παράλογες, παράξενες και ανεξήγητες και κατέληξε να παίζει κροκέ στο γήπεδο της βασίλισσας Ντάμα Κούπας, που εκτός των άλλων είχε τη συνήθεια να αποκεφαλίζει τον κοσμάκη.

Η Αλίκη είχε την εικονογράφηση του Σερ Τζον Τένιελ, η οποία είναι πολύ διαδεδομένη μέχρι και σήμερα, που τόσες άλλες μορφές της έχουν κάνει την εμφάνισή τους.

Το γνωστό αυτό παραμύθι, εκτός από παιδιά απευθύνεται και σε μεγάλους, καθώς μέσα από τις σελίδες του ο Κάρολ σατιρίζει καταστάσεις και συμπεριφορές των ενηλίκων που είναι πραγματικά παράλογες, ειδικά για το παιδικό μυαλό που βλέπει πάντα τα πράγματα πιο απλά κι εύκολα.

Ακολούθησε η ιστορία "Μέσα από τον καθρέφτη και τι βρήκε η Αλίκη εκεί" που αποτελεί συνέχεια της πρώτης ιστορίας. 

Πολύ γνωστές μεταφορές της Αλίκης στον κινηματογράφο ακολούθησαν με αρκετά δημοφιλή την Αλίκη του Ντίσνεϊ, το 1951 όπου καθιερώθηκε νομίζω κι επίσημα ως ξανθιά και πιο πρόσφατη την Αλίκη του Μπάρτον που συνοδευόταν από την ευφάνταστη παρανοϊκότητά του. 

Χρόνια μας πολλά λοιπόν και καλές μας περιπέτειες στον ακόμη πιο πλούσιο κόσμο των βιβλίων.