Χριστούγεννα με τον Ντίκενς

Αν ζούσε σήμερα ο Ντίκενς θα ήταν 200 χρονών. Και μιας και η χριστουγεννιάτικη ιστορία του είναι ίσως η πιο γνωστή που έχει κυκλοφορήσει έβερ, αποφάσισα αντί να παρουσιάσω όλα τα χριστουγεννιάτικα βιβλία που έχω διαβάσει, να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα μόνο σ' αυτόν!

"Να 'χει ο Θεός καλά τα βιβλία των παραμυθιών, όπως ελπίζω να υποστηρίζετε κι εσείς, μέσα σ' αυτόν τον ρουτινιέρικο κόσμο που ζούμε!"

Ξεκινάω, λοιπόν, με τη γνωστότερη ιστορία του, τη "Χριστουγεννιάτικη ιστορία".

Ο Σκρουτζ, ένας τσιγκούνης, σκληρόκαρδος, μίζερος και κακιασμένος άνθρωπος που δεν θέλεις για κανέναν λόγο να πετύχεις μπροστά σου (σσ. από αυτόν τον ήρωα φυσικά εμπνεύστηκε ο Καρλ Μπαρκς το πιο πλούσιο παπί του κόσμου, τον Σκρουτζ Μακ Ντακ), ζει μόνος κι έρημος δουλεύοντας μέρα νύχτα και μισώντας τον κοσμάκη. Ώσπου ένα βράδυ δέχεται την επίσκεψη του φαντάσματος του παλιού του συναδέλφου που είχε ζήσει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και θέλει να τον γλυτώσει από μια αιώνια καταδίκη.

Το φάντασμα των φετινών Χριστουγέννων

Στη συνέχεια δέχεται την επίσκεψη των τριών φαντασμάτων, των Χριστουγέννων που πέρασαν, των φετινών και των Χριστουγέννων που θα 'ρθουν. Κάτι σαν ψυχανάλυση δηλαδή. Κι αφού του κόβονται τα πόδια με αυτά που βλέπει, αποφασίζει φυσικά να αλλάξει τρόπο ζωής, να γίνει ανοιχτοχέρης, καλόκαρδος, χαρούμενος και αγαπούλης, που να λαχταράς να τον πετύχεις μπροστά σου για να σου φτιάξει τη μέρα.

Φυσικά το μεγαλειώδες αυτό έργο έχει σπάσει ρεκόρ μεταφορών και παραλλαγών σε ταινίες, παιδικά, επεισόδια σειρών, άλλα βιβλία κλπ.

Ο Ντίκενς, όμως, φαίνεται αγαπούσε τα Χριστούγεννα. Γι' αυτό και δεν περιορίστηκε μόνο σε μια χριστουγεννιάτικη ιστορία.

Τον τσιγκούνη Σκρουτζ ακολούθησαν άλλες τέσσερις ιστορίες, που όμως είτε δεν γνώρισαν την ίδια επιτυχία, είτε δεν έγιναν καν γνωστές. Ούτε κι εγώ θα τα ήξερα αν δεν μου τα είχε αγοράσει πακέτο όλα μαζί η μαμά μου όταν ήμουν μικρή. Μη βλέπετε που τότε δεν καθόμουν να τα διαβάσω, τώρα έφτασε ο καιρός που τα τίμησα!

Πέρυσι διάβασα τις "Καμπάνες", μια πρωτοχρονιάτικη ιστορία που μυρίζει Ντίκενς από τις πρώτες γραμμές. Γνωρίζουμε τον καλόκαρδο Τόμπυ, ένα καλό αλλά πολύ φτωχό γεροντάκι που προσπαθεί μέσα σε έναν άδικο κόσμο να επιζήσει κι εκείνος και η φτωχή κόρη του, η Μεγκ, που μοιράζεται την καλή του την καρδιά. Μου έχει μείνει στο μυαλό μια χαρακτηριστική φράση αυτού του βιβλίου, του πως μπορείς να τα βλέπεις όλα θετικά:

Και δεν ήταν διόλου ειρωνική αυτή η φράση, ήταν ειλικρινής όσο δεν παίρνει!

Ο καλός Αγωγιάτης με τη γλυκιά του Σταλίτσα και το μωράκι τους.

Φέτος διάβασα τον "Γρύλο στο Τζάκι", μια ιστορία που διηγείται πως σε κάθε σπίτι, σε κάθε τζάκι υπάρχει ένας γρύλος. Ο γρύλος της συνείδησής μας, που μας δείχνει ποιο είναι το καλό, καταδικάζει το κακό και μας συμβουλεύει να ψάξουμε να βρούμε τον γρύλο μας γιατί χωρίς αυτόν είμαστε χαμένοι.

Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη ιστορία δεν ξέρω γιατί συγκαταλέγεται στις χριστουγεννιάτικες, καθώς δεν είχε τίποτε χριστουγεννιάτικο μέσα, ούτε καν πρωτοχρονιάτικο. Πρόκειται απλά για μια μικρή χειμωνιάτικη ιστορία, που χωρίζεται σε τρία τερετίσματα του γρύλου, και θα μπορούσε ανετότατα να γίνει θεατρική παράσταση (που φαντάζομαι θα έχει ήδη γίνει). Οι ήρωες είναι όπως πάντα ακραίοι, άλλοι υπερβολικά καλοί, άλλοι υπερβολικά κακοί και όπως συμβαίνει πάντα στον Ντίκενς με ένα ευχάριστο για όλους τέλος.

Είναι ένα ευχάριστο και χαρούμενο βιβλίο που διαβάζεται άνετα μέσα σε λίγες ωρίτσες και κατά τη γνώμη μου κυρίως από λίγο μεγαλύτερους, δεν βλέπω τι το ενδιαφέρον θα είχε για ένα παιδί. Εδώ μπορείτε να το διαβάσετε στα αγγλικά.

Άλλο ένα χριστουγεννιάτικο βιβλίο του Ντίκενς που προγραμματίζω να διαβάσω του χρόνου, πρώτα ο Θεός, είναι "Το Δώρο του Φαντάσματος". Πρόκειται για το δώρο της λησμονιάς όλου του κακού που υπάρχει στον κόσμο, ένα δώρο που χαρίζει το φάντασμα σ' έναν σοφό καθηγητή, που όμως περιλαμβάνει τον κίνδυνο μαζί με το κακό που θα ξεχάσει, να χαθούν οι μνήμες και όλων των καλών που είχε αυτό σαν αποτέλεσμα.

Η τελευταία χριστουγεννιάτικη ιστορία που έγραψε ο Ντίκενς, είναι "Η μάχη της ζωής". Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να βρεθούν πληροφορίες γι' αυτό το βιβλίο, που δεν είναι και τόσο γνωστό, όπως και είναι δύσκολο να βρεθεί σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Εγώ, μια φορά, ποτέ μου δεν το 'χω δει!

Μπορεί να το βρείτε από τις εκδόσεις "Βιβλιοθήκη για Όλους" αλλά δύσκολα.

Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε ένα αγγλικό χωριό, όπου εκτυλίσσεται μια ιστορική μάχη. Μερικοί χαρακτήρες αναφέρονται στην μάχη μεταφορικά, παρομοιάζοντάς την με τη με τη μάχη και τους αγώνες της ζωής, εξού και ο τίτλος. Εδώ μπορείτε να το διαβάσετε στα αγγλικά.

Οι χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Ντίκενς λανθασμένα για μερικούς απευθύνονται μόνο σε παιδιά. Ναι, η γλώσσα του Ντίκενς είναι απλή, η παιδική βιβλιοθήκη που είναι γεμάτη κλασσικά αριστουργήματα είναι ένας θησαυρός, όμως κάποιος πιο μεγάλος που θα διαβάσει τις ιστορίες αυτές, θα βρει ανάμεσα στις λέξεις μηνύματα που αφορούν κάθε ηλικία, μηνύματα που ένα μικρό παιδί θα προσπεράσει. 

Ο Κάρολος Ντίκενς ήθελε να μας θυμίσει τα πραγματικά νοήματα της ζωής, την αγάπη, τη συμπόνια, την πίστη, την φιλία, την οικογένεια, τη συνείδηση, νοήματα που για κάποιο λόγο τα θυμόμαστε πολλές φορές μόνο τα Χριστούγεννα. Ήθελε να μας δώσει κάποια μαθήματα, για να μας προτρέψει να ανοίγουμε την καρδιά μας, το σπίτι μας, την αγκαλιά μας σε όλους όσους το έχουν ανάγκη. Εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα, 200 χρόνια μετά τη γέννησή του, όλα αυτά να ριζώσουν στην καρδιά μας και να δίνουν πλούσια καρπούς και μετά το πέρας της μαγικής αυτής γιορτής.

Καλά Χριστούγεννα :)