Το Σώμα (βιβλίο και ταινία)

Έχοντας διαβάσει όλη τη σειρά του "Λυκόφωτος" αρχικά, δεν είχα και τη μεγαλύτερη εκτίμηση για τη συγγραφέα που έκανε μόδα τους βρυκόλακες που στρασίζουν. Δεν ήταν μόνο οι περίεργες ιδιότητες των άλλοτε τρομακτικών αυτών πλασμάτων, όσο η διαπίστωση στο τέλος του "saga" της, ότι δεν είπε και κάτι ξεχωριστό τελικά αυτή η ιστορία. Γι' αυτό και όταν κυκλοφόρησε το επόμενο βιβλίο της, το "Σώμα", δεν περίμενα και πολλά. Βέβαια, θα μου πείτε αφού δεν ξετρελάθηκες γιατί το πήρες και αμέσως κιόλας. Νομίζω πως τελικά η Μέγερ είναι από εκείνους τους συγγραφείς που αγαπάμε να μισούμε.

Το περίεργο όμως δεν είναι το ότι πήρα ένα ακόμα βιβλίο της Μέγερ μετά το "Λυκόφως", ούτε και το ότι το πήρα αμέσως. Το πραγματικά περίεργο είναι πως παρά την προκατάληψή μου, και παρά το ότι ήταν η πρώτη μου επαφή με το είδος της επιστημονικής φαντασίας που δεν το προτιμούσα ποτέ, το βιβλίο αυτό το αγάπησα πάρα πολύ!

το εντυπωσιακό banner της ταινίας (πατήστε επάνω για να το δείτε)

Το Σώμα, εκτυλίσσεται σε ένα φανταστικό μέλλον, στο οποίο μια εξωγήινη μορφή ζωής έχει κατακτήσει κάθε κατοικήσιμο πλανήτη του σύμπαντος κι έρχεται κάποια στιγμή και στον δικό μας. Το σκεπτικό των "Ψυχών" όπως λέγονται, είναι να σώσουν τους πλανήτες που κατακτούν από τους αρχικούς κατοίκους τους που τους καταστρέφουν αργά και σταθερά. Οι "Ψυχές" όμως για να κατακτήσουν έναν πλανήτη, πρέπει να εισχωρήσουν πρώτα στα σώματα των κατοίκων του και τα να καταλάβουν. Αυτό γίνεται με κάποιου είδους εγχείρηση που εισάγει την "Ψυχή" στο σώμα (εξ' ου και ο τίτλος). Οι εξωγήινοι αυτοί έχουν τα μέσα για να γιατρεύουν κάθε ασθένεια, κι επιπλέον διακατέχονται από εντελώς σωστά συναισθήματα, δηλαδή: δεν κλέβουν, δε σκοτώνουν, δεν λένε ψέματα και σε γενικές γραμμές είναι ακίνδυνοι. Ο στόχος τους είναι πάντα να σώσουν τον πλανήτη, να δημιουργήσουν μια ουτοπία και ίσως ως ένα σημείο να το καταφέρνουν. Όμως χωρίς τη συγκατάθεση των ανθρώπων, πράγμα που οδηγεί μερικούς να τους αντισταθούν, να επαναστατήσουν και να κρυφτούν για να γλυτώσουν.

Όταν η Μέλανι, μια από τους λιγοστούς επαναστάτες, προκειμένου να γλυτώσει πέφτει από ένα πολύ ψηλό κτήριο με σκοπό καλύτερα να πεθάνει παρά να πέσει στα χέρια τους, οι "Ψυχές" την σώζουν και βάζουν μέσα της την Γουάντερερ. Εκείνη, παρά το ότι έχει ζήσει σε πάρα πολλούς πλανήτες και είναι αρκετά έμπειρη, αδυνατεί να σταματήσει τη φωνή της Μέλανι μέσα στο μυαλό της. Δεν μπορεί να την νικήσει, δεν μπορεί να τη σβήσει, δεν μπορεί να ξεχωρίσει καλά καλά τα δικά της συναισθήματα από τα ανθρώπινα. Έτσι οι δυο τους στο Σώμα της Μέλανι, καταλήγουν να βρίσκονται στο πιθανώς τελευταίο καταφύγιο των ανθρώπων στη γη, όπου η Γουάντερερ προσπαθεί ειλικρινά να καταλάβει πως σκέφτονται οι άνθρωποι ώσπου αρχίζει να αναρωτιέται και η ίδια αν τελικά είναι τόσο σωστή η μέθοδος που ακολουθούν οι δικοί της.

Κάποια χαρακτηριστικά της Γουάντερερ είναι ότι είναι ειλικρινής, αγαπάει, έχει καλά συναισθήματα και πραγματικά δεν θέλει να καταστρέψει, αλλά να σώσει. Η Μέλανι από την άλλη είναι πολύ δυνατή και προσπαθεί με όλο της το είναι να παραμείνει ζωντανή, ακόμα κι αν κάποια άλλη έχει πάρει τη θέση της στο ίδιο της το Σώμα.

Η ιστορία είναι συναρπαστική, γεμάτη αγωνία, συναίσθημα που σε παρασέρνει, ιδανικά, μάχη για την ελευθερία, για την ανθρωπότητα, σε κάνει να αναρωτιέσαι, εσύ τι θα έκανες; θα παραδινόσουν σε οποιονδήποτε σου έλεγε ότι "ξέρεις; μπορώ να σου λύσω όλα σου τα προβλήματα, αρκεί να σου πάρω την ελευθερία σου" ή θα επέλεγες να αγωνιστείς για τους άλλους, να πολεμήσεις μέχρι την τελευταία σου ανάσα αν χρειαστεί για να σώσεις τους άλλους ανθρώπους, ακόμα κι αν σου είναι άγνωστοι;

Η ταινία κυκλοφόρησε στις 11 Απριλίου στους κινηματογράφους της χώρας μας (όχι στον δικό μου, όχι ακόμα στον δικό μου!!!!!!!) και για να πω την αλήθεια δεν άκουσα να μιλάνε γι' αυτήν... Άρα υποθέτω ότι δεν άρεσε και τόσο. Προσωπικά την απόλαυσα σαν μια επανάληψη ενός από τα αγαπημένα μου βιβλία, καθώς είναι αρκετά πιστή, αν και πιστεύω ότι μια ταινία δεν μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να μας δείξει όλο το εύρος των συναισθημάτων της Γουάντερερ, ούτε και την ένταση και τη δυναμικότητα της Μέλανι. Θα έλεγα ότι γενικά απέτυχε να αποδώσει την εσωτερική διαμάχη στο μυαλό της πρωταγωνίστριας, την έκανε να μοιάζει κάπως "the-call-is-coming-from-inside-the-house" στις φάσεις που μιλούσε με τον εαυτό της, δεν κατάφερε να μας πείσει για τα ερωτικά συναισθήματά της, και γενικά όλο το αισθηματικό της υπόθεσης έτρεχε τρομερά γρήγορα, έμοιαζαν όλα να έγιναν σε μια βδομάδα μέσα. Παρόλα αυτά είναι μια πολύ ευχάριστη ταινία, που ίσως να αρέσει σε όσους διάβασαν το βιβλίο (ίσως και όχι), από την άλλη σε όσους δεν το διάβασαν, δεν ξέρω αν θα πει και πολλά. Να και το τρέιλερ:

Το βιβλίο μάλλον προορίζεται να συνεχιστεί, ακόμα κι αν έχουν περάσει 5 (!!!) χρόνια από όταν κυκλοφόρησε και είναι γνωστό το πόσο βαριέται να γράψει συνέχειες η Μέγερ. Ελπίζω μόνο αν κάποια στιγμή αποφασίσει να το συνεχίσει να μην το καταστρέψει αλλά να το κάνει ακόμα πιο δυνατό κι ενδιαφέρον.

Βαθμολογία βιβλίου: ✰✰✰✰✰

Βαθμολογία ταινίας: ✰✰✰