 |
| "Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν" της Τζ.Κ.Ρόουλινγκ από τις εκδόσεις Ψυχογιός |
Σήμερα είμαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω το πιο αγαπημένο μου βιβλίο από όλα όσα έχω διαβάσει ως σήμερα. Το βιβλίο που έχω διαβάσει σίγουρα πάνω από 5 φορές (αλλά δεν ξέρω πόσες) και στα ελληνικά και στα γαλλικά, το πρώτο βιβλίο που διάβασα ποτέ από τη σειρά του Χάρι Πότερ, εκείνο που με εισήγαγε στον κόσμο των μάγων και με έκανε να λατρέψω και τα συγκεκριμένα βιβλία και το ίδιο το διάβασμα.
Ένας επικίνδυνος κατάδικος το σκάει από τη φυλακή υψίστης ασφαλείας των μάγων, το Αζκαμπάν. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς είναι δυνατόν να το έσκασε, αφού κανείς ποτέ δεν είχε καταφέρει κάτι τέτοιο, οι περισσότεροι τρελαίνονται εκεί μέσα και αργοπεθαίνουν. Το να βρεθείς εκεί μέσα, είναι στην κυριολεξία το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί στον κόσμο των μάγων. Ο Σείριος Μπλακ όμως τα κατάφερε, και όχι απλά κυκλοφορεί ελεύθερος ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες μετά τον ίδιο τον Βόλτεμορτ, αλλά έχει βάλει στόχο το Χόγκουαρτς και συγκεκριμένα τον Χάρι. Ακόμα και οι Μαγκλ τον ψάχνουν, δίχως να ξέρουν πραγματικά ποιος είναι και τι έκανε. Και κάπως έτσι ξεκινάει το τρίτο και πιο αγαπημένο μου βιβλίο της σειράς του μικρού μάγου.
Ο Χάρι και η παρέα του επιστρέφουν στο Χόγκουαρτς για την τρίτη τους χρονιά. Φέτος όλα είναι πιο σκοτεινά, πιο επικίνδυνα. Από την πρώτη στιγμή όλοι του φέρονται περίεργα, ούτε καν τον τιμωρούν που έκανε μάγια και φούσκωσε σαν μπαλόνι την ηλίθια τη θεία Μαρτζ (πόσο ηλίθια!!!), κι ας νόμιζε ότι θα τον απέβαλαν και είχε πάρει το δρόμο του εξόριστου. Θα ταξιδέψει για πρώτη φορά με το μαγικό λεωφορείο των Ιπποτών, θα γνωρίσει τον Ρέμους Λούπιν, τον νέο ρακένδυτο καθηγητή της "άμυνας κατά των σκοτεινών τεχνών", που όμως είναι ότι καλύτερο έχει περάσει από τη συγκεκριμένη καταραμένη θέση, καθώς θα τους μάθει κάμποσα πράγματα, από το πώς να εξουδετερώνουν ένα μπόγκαρτ...
 |
| Άλαν Ρίκμαν - Θεός!!! |
...μέχρι πώς να διώχνουν τους Παράφρονες, εκτελώντας ένα ξόρκι που χρειάζεται ανώτερες μαγικές γνώσεις. Το ξόρκι του "Προστάτη".
Θα γνωρίσει και την καθηγήτρια Τρελόνι, που διδάσκει "Μαντική" και σε κάθε μάθημα προβλέπει το θάνατό του. Ο Χάγκριντ θα αναλάβει καθήκοντα καθηγητή μαγικών πλασμάτων και θα φέρει στο πρώτο μάθημα μερικούς ιππόγρυπες για το καλωσόρισμα, μη γνωρίζοντας, δυστυχώς, πως επρόκειτο να μπλέξει άσχημα με την οικογένεια Μαλφόι. Βέβαια κάποια στιγμή θα απολαύσουμε όλοι μαζί το χαστούκι της Ερμιόνης στον Μαλφόι, και θα διαβάσουμε ξανά και ξανά το σημείο για να καλμάρουμε λίγο τα νεύρα μας (κατά βάθος θα θέλαμε να περάσει να ρίξει μερικά χαστούκια και στον Τζόφρι του GoT, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση...)
Σε αυτό το βιβλίο, παράλληλα με τον κίνδυνο που καραδοκεί σε κάθε γωνία και ακούει στο όνομα Σείριος Μπλακ, έχουμε και μια πλήρη αναδρομή στο παρελθόν των γονιών του Χάρι, όπου μαθαίνουμε πως ο μπαμπάς του, η μαμά του, ο Λούπιν, ο Μπλακ και ο Σνέιπ ήταν συμμαθητές και ξαφνικά, στον τρίτο αυτό χρόνο όλοι οι ήρωες γίνονται πιο αληθινοί, πιο ρεαλιστικοί. Η ιστορία αποκτάει βάθος και πολύ περισσότερο συναίσθημα. Μπορεί στο προηγούμενο να μάθαμε για το παρελθόν του Βόλτεμορτ και του Χάγκριντ, που όμως δεν πιάνει μια στο παρελθόν του μπαμπά του Χάρι και της παρέας του.
Ένα από τα πιο χρήσιμα μαγικά αντικείμενα του Χάρι, έρχεται για πρώτη φορά στην κατοχή του σε αυτό το τρίτο βιβλίο. Ο μαγικός χάρτης, που δείχνει αναλυτικά κάθε μέρος και γωνιά του κάστρου, όλες τις μυστικές εξόδους και κάθε έναν που τριγυρνάει εκεί μέσα, είναι ένα αντικείμενο που πραγματικά σου λύνει τα χέρια! Και νομίζω πως ένας μαγικός χάρτης όταν τριγυρίζεις στο Χόγκουαρτς και αντιμετωπίζεις κάθε χρόνο κι από έναν σπιούνο του Βόλτεμορτ, σου είναι απαραίτητος!
Με κάνεις να γελώ
λες κι έχω καταπιεί φίλτρο μαγικό
Σταμάτα πια να με τσιγκλάς
Σου έχω πει με _ _ _ _ _ _ _ _
Ποια λέξη ταιριάζει;
Νομίζω πως μου είναι πραγματικά αδύνατο να εκφράσω το σύνολο των συναισθημάτων μου για το συγκεκριμένο βιβλίο. Το αγαπώ τόσο, που δεν μπορώ να σας δώσω να καταλάβετε το μέγεθος μέσα από τις λέξεις... Να σας πω μόνο πως όταν το διάβαζα για πρώτη φορά, είχα εκπλαγεί με το πόσο μπορεί να λατρέψεις ένα βιβλίο, το διάβαζα μέρα νύχτα, στα φανερά και στα κρυφά, το έβλεπα μέχρι και στα όνειρά μου (ειδικά τη σκηνή που κοιμούνται όλοι στη μεγάλη τραπεζαρία, ήμουν κι εγώ εκεί, μέσα σε έναν υπνόσακο και κάποιοι έλεγαν πως ο Σείριος Μπλακ κυκλοφορούσε εκεί έξω), κι έπειτα ξυπνούσα και συνέχιζα το διάβασμα! Τώρα μπορεί να μη σας φαίνεται σημαντικό, τότε όμως πήγαινα σχολείο και δεν μπορούσα να πάω άυπνη και ξενυχτισμένη εξαιτίας του Χαρούλι!! Αυτό που ένιωσα όταν τέλειωσα το βιβλίο, και που το θεωρώ πραγματική επιτυχία της Ρόουλινγκ, ήταν πως τον Χάρι, τον Ρον και την Ερμιόνη τους γνώριζα προσωπικά εδώ και χρόνια, πως ήταν στην πραγματικότητα φίλοι μου. Κι αν ένα παιδάκι της Β' γυμνασίου μπορεί να νιώσει τέτοια συναισθήματα για πρώτη φορά μέσα από ένα βιβλίο, τότε δεν μπορεί, η συγγραφέας κάτι έκανε πολύ καλά!
* * * Σπόιλερ * * *
Το τρίτο βιβλίο είχε τη σωστή ποσότητα σκοταδιού, μαγείας, ιστορικού υπόβαθρου, αγωνίας και την πιο ωραία ανατροπή που διάβασα ποτέ μου! Ο Σείριος Μπλακ ήταν πέρα για πέρα αθώος. Ο υπεύθυνος για τη δολοφονία των Πότερ αλλά και τον χαμό του Βόλτεμορτ δεν ήταν άλλος από τον Πήτερ Πέτιγκριου, τον τέταρτο της παρέας του Τζέιμς, τον περιφρονημένο, που τους κυνηγούσε από πίσω σαν σκυλάκι. Ο Πήτερ ήταν που τους πρόδωσε, ο Πήτερ ήταν που ενοχοποίησε τον Σείριο και τον έστειλε για 13 χρόνια στο Αζκαμπάν, ο Πήτερ ήταν που σκηνοθέτησε μέχρι και τον θάνατό του και τόσα χρόνια ζούσε στην τσέπη του Ρον σαν κατοικίδιος αρουραίος.
 |
| Τη θυμάστε αυτή την εικόνα από τα σχολικά βιβλία; |
Το ότι ο Λούπιν ήταν λυκάνθρωπος δεν το κατάλαβα στιγμή (μόνο η Ερμιόνη έχει τέτοιες υπερφυσικές ικανότητες!!). Αυτό γενικά στον κόσμο των μάγων είναι κάτι πολύ κακό, τους λυκανθρώπους όλοι τους φοβούνται. Η Ρόουλινγκ έχει δηλώσει πως ο Λούπιν είναι κάτι σαν έναν ασθενή του AIDS στον δικό μας κόσμο, και η αντιμετώπιση που έχει από τον κόσμο είναι παρόμοια. Κι επειδή στον μαγικό της κόσμο τίποτα δεν είναι τυχαίο, μέχρι και το όνομά του περιέχει το "Loup" που σημαίνει λύκος στα γαλλικά (εντάξει, από τα λατινικά το πήρε, από το "lupus") και το μικρό του, το "Ρέμους", προέρχεται από το μύθο του Ρωμύλου και του Ρέμου, των δύο ιδρυτών της Ρώμης, που τους μεγάλωσε μια λύκαινα. Δεν ξέρω για εσάς, εμένα πάντως κάτι τέτοια μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα!
Ας αναφερθώ και λίγο στους Παράφρονες, που είναι, σύμφωνα πάντα με τη Ρόουλινγκ, η κατάθλιψη. Οι Παράφρονες έχουν την ιδιότητα να ρουφάνε κάθε τι θετικό από μέσα σου, και να τρέφονται από τη θλίψη και την απόγνωσή σου. Αν παραμείνουν αρκετά κοντά σου, μπορούν να ρουφήξουν την ίδια σου την ψυχή από το σώμα σου (δίνοντάς σου ένα χαριτωμένο φιλάκι) και να σε αφήσουν να τριγυρνάς δίχως ψυχή, κάτι που είναι χειρότερο κι από τον ίδιο το θάνατο. Ο μόνος τρόπος να τους διώξεις είναι να φέρεις στο μυαλό σου την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής σου και να προσπαθήσεις να θυμηθείς ακριβώς τα συναισθήματα που ένιωσες τότε. Τότε θα δημιουργήσεις ένα πολύ ισχυρό ξόρκι, που μπορεί να τους διώξει στη στιγμή μακριά σου. Κι έπειτα.. φάε μια σοκολάτα. Η σοκολάτα πάντα μας κάνει καλό :)
Και θα κλείσω με το μαγικό μενταγιόν της Ερμιόνης. Ένα τέτοιο αντικείμενο είναι επίσης εξαιρετικά χρήσιμο όταν είσαι ένας άνθρωπος σαν την Ερμιόνη με τόσες πολλές υποχρεώσεις. Θα μπορούσε βέβαια, κατά τη γνώμη μου, να το χρησιμοποιεί και για να κοιμάται καμιά ώρα παραπάνω, αλλά ήταν υπερβολικά τίμια για να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτό το μαγικό μενταγιόν, λοιπόν, ήταν αρκετό για να σώσει και τον Σείριο (από το μίσος του Σνέιπ) και τον Ωραιόραμφο.
Το μόνο που σκέφτομαι καμιά φορά είναι εκείνη η νύχτα, που ο Χάρι χάρισε τη ζωή στον Ποντικοουρά, κι ο Λούπιν ξέχασε να πάρει το φίλτρο του και όλα μα όλα πήγαν στραβά.
Το αφιέρωμα στον Χάρι Πότερ συνεχίζεται τον επόμενο μήνα. Μέχρι τότε...
 |
| (για να μη μου πείτε πως ξέχασα την Αστραπή!) |
![](https://pinterest.com/pin/create/button/?url=https://aliceinbookworld.blogspot.com/2013/11/Harry-Potter-and-the-Prisoner-of-Azkaban.html&media=https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4-eWGXOaJyQ17-yon3M1dyau_xX_9WubXH26AArMKHZrgJsbxcyxRDqH1dWieud_5CglRM_M4rMcRqLxLVSS-3Pb74XbgMXlajZeH0zVi4OZrq7Asi0pPs7TlrDE4eJFLXJwDuLzxzEe6/s72-c/4593432.jpg&description= "Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν" της Τζ.Κ.Ρόουλινγκ από τις εκδόσεις Ψυχογιός Σήμερα είμαι στην ευχάριστη θ...){kind=link}
12 σχόλια
Πολυ ωραιο αφιερωμα!!! Κι εμενα ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου βιβλια. Ειχα πορωθει, το θυμαμαι σαν τωρα. Πηγαινα 1η γυμνασιου και ενω επρεπε να διαβασω ιστορια, εγω διαβαζα τον Αιχμαλωτο του Αζκαμπαν ολο το βραδυ. Παιζει να ειμαστε ιδια ηλικια?? Ειμαι 23 και αρχιζα να διαβαζω Χαρι Ποτερ οταν ημουν 11 και διαβασα το τελευταιο οταν ημουν 17. Δεν υπαρχουν λογια για το πως νιωθω γι αυτη τη σειρα. Μαλιστα το γεγονος οτι ειχα σε καθε βιβλιο την ιδια ηλικια με τους πρωταγωνιστες με εκανε να ταυτιζομαι απολυτα και να το ζω ακομα πιο εντονα. Μου λειπει πολλες φορες αυτο το συναισθημα. Καποιες φορες νιωθω πολυ μεγαλη για να το ξαναδιαβασω...Αλλα το μονο σιγουρο ειναι οτι θα ειναι ALWAYS στη καρδια μου και στη βιβλιοθηκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια :) Αλήθεια νιώθεις μεγάλη για Χάρι Πότερ;; Ελπίζω να μην το νιώσω ποτέ.. τα αγαπώ πολύ αυτά τα βιβλία και μου αρέσει που τα διαβάζω ξανά και ξανά. Είναι σα να επιστρέφω στον κόσμο των μάγων και μάλιστα βρίσκω και πράγματα που δεν είχα προσέξει παλιά. Καλά, μάλλον δεν τα υπολόγισα σωστά, μπορεί να ήμουν και Γ' γυμνασίου, γιατί τώρα είμαι 25 (από τη δική σου ηλικία τα υπολογίζω να φανταστείς!!) Εγώ ξεκίνησα με αυτό και μετά διάβασα τα προηγούμενα. Αλλά όντως, το να είσαι κοντά στην ηλικία σε κάνει να το ζεις ακόμη πιο έντονα!!! Και είναι κι εκείνη η ηλικία που ότι διαβάζαμε και ότι βλέπαμε ήταν τέλειο.....
ΔιαγραφήΚαλά, εγω νιωθω μεγάλη γενικά, ακομα και για νεανική λογοτεχνία- εχω πρόβλημα!!! Χαχαχαχαχα. Παρ'ολα αυτα ειμαι αναγνωστης-παραβατης, αν δεν κάνω λαθος καπως ετσι το ειχατε γραψει σε ενα αρθρο, οποτε, ακομα κι αν νιωθω μεγαλη, διαβαζω ο,τι με ελκυει!!!
ΔιαγραφήΠαντως, ναι, ειναι ακριβως αυτο που λες. Οταν το διαβαζαμε τοτε πηγαιναμε κι εμεις σχολειο, οπως και ο Χαρι, και ζουσαμε αυτη τη μαγεια στη καθημερινοτητα μας οταν ανοιγαμε τα βιβλια του ακομα πιο εντονα.
Ελπιζω καποια στιγμη να αποφασισω να διαβασω παλι τη σειρα μετα απο χρονια- απλά δεν το κανω γτ μου ειναι χαραγμενα τα τοτε συναισθηματα που ειχα οταν τη διαβαζα και φοβαμαι μηπως τωρα, με το χαζοενηλικο μυαλο μου τα αλοιωσω αθελα μου. Ελπιζω πως οχι. Ελπιζω πως το παιδι μεσα μου θα εξακολουθει να υπαρχει και θα απολαμβανει παντα εκεινες τις στιγμες στη ζωη που εχουν λιγη μαγεια...<3
P.S: Το αγαπαω αυτο το blog!!! Χτες καθομουν και διαβαζα πολλα απο τα παλια θεματα μεχρι αργα!!! Συνεχιστε τη καλη δουλεια!!!!
Χαίρομαι πολύ που σου αρέσει :) Ελπίζω πάντα να βρίσκεις ενδιαφέροντα θέματα στη Χώρα των Βιβλίων!!!
ΔιαγραφήΒασικά έχω προσέξει πως πέρα από την γενικότερη μαγική ατμόσφαιρα που έχουν τα βιβλία, το ότι τα διαβάζω, μέχρι και η μυρωδιά της σελίδας με ταξιδεύει κάθε φορά σε εκείνες τις πρώτες φορές που τα διάβαζα. Θυμάμαι, καθώς τα διαβάζω, πόσο τέλεια ήταν όταν τα πρωτοδιάβαζα. Θυμάμαι ακόμα και πού τα διάβαζα και πώς ένιωθα. Είναι ωραίο συναίσθημα.. κάτι σα να ξεφυλίζεις παλιά άλμπουμ με φωτογραφίες :)
Αλλά γενικά αγαπώ τη νεανική λογοτεχνία (και τα παραμύθια!) που σίγουρα δεν τα απολαμβάνω το ίδιο τώρα όπως τότε που ήταν της ηλικίας, αλλά τα απολαμβάνω αρκετά και πάλι.
Αχ Αλίκη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟδυσσέα να υποθέσω ακόμα δεν ξεκίνησες Χάρι Πότερ;; Χμμμμ τι παραπάνω να κάνουμε για να σε πείσουμε;;; Κοτζάμ αφιέρωμα :P
ΔιαγραφήΜέχρι να βγει το 5ο ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο!!! Τον δε Λούπιν, τον είχα λατρέψει!!! Άσε κιόλας που είχα τρελαθεί από τη χαρά μου όταν το Γκρίφιντορ νικήσε το κύπελλο στο κουίντιτς!!! Το ήθελε πολύ ο καημένος ο Γουντ :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, είχα φανταστεί μέχρι πως θα ήταν κι ο δικός μου Προστάτης. Πόρωση :P
Υπέροχο το αφιέρωμα σου γι άλλη μια φορά!!! Να ΄σαι καλά, μου φρέσκαρες όλες τις υπέροχες αναμνήσεις!! Γιατί μιας και μεγάλωσα παρέα με τον Χάρι, ένα είναι σίγουρο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα βιβλία κι αν διαβάσω, ο Χάρι Πότερ θα είναι πάντα στην πρώτη θέση της καρδιάς μου <3 Keep reading :)
Ευχαριστώ πολύ Aliki :) Κι εγώ έτσι ακριβώς νιώθω γι' αυτά τα βιβλία... Εγώ πάντως ακόμη δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν ο δικός μου Προστάτης. Πιστεύω θα ήταν κάτι που πετάει... αλλά τι; Θα πρέπει να ψάξω για κανένα τεστάκι στο ίντερνετ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αγαπημένο μου βιβλίο!!!!!! <3 'Ήμουν 14 το 1999 όταν εκδόθηκε και μου το είχε κάνει η μητέρα μου δώρο..Εννοείται πως από τότε το έχω διαβάσει άπειρες φορές! το 1999 έβλεπα όνειρα με χρονομηχανές και σκουπόξυλα...εφιάλτες με τους παράφρονες που ομολογώ τους είχα πλάσει λίγο πιο τρομακτικούς!!! Μεγαλώνοντας καθώς το διάβαζα ανακάλυπτα και άλλα μνμ κοινωνικά κ πολιτικά ..( το θέμα της θανατικής ποινής..)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν βρίσκομαι σε παρέα και συζητάμε για άρχοντα..Χάρι κλπ όποιος μου λέει ότι είδε το πρώτο και έβγαλε στη μέση πάντα τονίζω να βλέπουν τον αιχμάλωτο του άζκαμπαν..όχι μόνο τους αρέσει αλλά διαβάζουν και όλα τα βιβλία μετά!!! :)
Είμαι 28 και δεν θα σταματήσω να διαβάζω, να βλέπω και να συλλέγω αντικείμενα και βιβλία του Χάρι Πότερ!! Νομίζω ότι έτσι θα τους κρατάω πάντα μέσα μου!!! Πολύ καλή δουλειά!!!
Αααα και σε ένα τεστ που είχα κάνει πριν από κάτι χρόνια ο προστάτης μου ήταν ελάφι :)
Σ' ευχαριστώ πολύ Ginger :) Άργησα λίγο...
ΔιαγραφήΠολύ καλή η πρότασή σου να ξεκινάει κάποιος από το 3ο, ιδίως αν είναι λίγο μεγαλύτερος. Θα διαβάζουμε λοιπόν και θα αγαπάμε τον Χάρι Πότερ μια ζωή, γιατί είναι τόσο τέλεια η ιστορία του!!!
Μέχρι να βγει το 5ο ήταν και εμένα το αγαπημένο μου βιβλίο!!! Μετά το 6ο και τελικά το 7ο που παραμένει έως και σήμερα το αγαπημένο μου της σειράς! Εγώ ομολογώ πως άρχισα απ'την Φιλοσοφική Λίθο αλλά την πρώτη φορά που το διάβασα κυριολεκτικά το καταβρόχθισα!!! Τα προηγούμενα δύο πρέπει να μου πήραν κάτι λιγότερο από 1 εβδομάδα το καθένα να τα διαβάσω έχοντας και σχολείο αλλά το 3ο το διάβασα μέσα σε ένα σαββατοκύριακο! Μου άρεσε ιδιέταιρα το Λεωφορείο των Ιπποτών (έβλεπα όνειρα ότι ήμουν μέσα σε αυτό ακόμα και σε μεγαλύτερη ηλικία!), το θέμα της κατάθλιψης μέσα απ'τους Παράφρονες (η σοκολάτα είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό εγγυημένα!! - κάτι ξέρει και η Ρόουλινγκ!!!) και ιδιέταιρα η αντιμετώπισή τους με τον φωτεινό Προστάτη (κάθε φορά που βλέπω τη σκηνή στη λίμνη στη ταινία συγκινούμαι και δακρύζω!), το μπόγκαρτ και η αντιμετώπιση των φόβων γελοιοποιώντας τους (θεά Ρόουλινγκ!!!) , ο μαγικός χάρτης και η σωτηρία με τον ιπτάμενο ιππόγρυπα! Περνάει τόσα μυνήματα!!! Θυμάμαι τότε στο σχολείο είχε ήδη βγει το 4ο βιβλίο - με το οποίο δεν τρελάθηκα κιόλας για να πω την αλήθεια και όλοι ήταν εκστασιασμένοι και δήλωναν ότι αυτό ήταν το αγαπημένο τους βιβλίο και ήμουν η μόνη που μου άρεσε περισσότερο το 3ο! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, εγώ δεν ξεκίνησα να διαβάζω Χάρι Πότερ όταν πήγαινα σχολείο (αν και θα ήταν τεχνικά αδύνατο καθώς μαλλον ήμουν ήδη φοιτήτρια!) αλλά τώρα στα 32 μου. Αν και έχω διαβάσει διάφορα διθυραμβικά σχόλια, πάντα θεωρούσα τη σειρά λίγο παιδίκή. Τελικά όμως ενέδωσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δύο πρώτα βιβλία τα βρήκα όντως παιδικά αλλά δεν με χάλασαν καθόλου! θεωρώ πως εκτός από διασκεδαστικά είναι και καλογραμμένα.
Όταν όμως διάβασα τον ''Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν'' έφαγα μεγάλο κόλλημα! Και το κόλλημα αυτό συνεχίστηκε και με το επόμενο βιβλίο και το μεθεπόμενο. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στα μέσα από το ''Τάγμα του Φοίνικα''. Ανυπομονώ να σχολιάσω όλα τα βιβλία όταν με το καλό τα διαβάσω όλα!
Πάντως χαίρομαι πραγματικά που ζω όλη αυτή την εμπειρία! Εξάλλου, αν σού αρέσει η μαγεία η ηλικία είναι κάτι πολύ σχετικό ;-)