Σε μια τρύπα στη γη, ζούσε ένα χόμπιτ... και αυτό το χόμπιτ έκανε ένα τεράστιο ταξίδι ως τα πέρατα της Μέσης Γης. Πολέμησε με τρολ, το 'σκασε κάτω από τη μύτη των γκόμπλιν, πάλεψε με αράχνες, κορόιδεψε ξωτικά, ταξίδεψε μέσα σε βαρέλια, διέρρηξε το λημέρι ενός φοβερού δράκου, πάλεψε για τους φίλους του, γέλασε κι έκλαψε δίπλα τους. Έζησε περιπέτειες πέρα από κάθε φαντασία κι εμείς ταξιδέψαμε μαζί του σε άλλο ένα επικό ταξίδι δια χειρός Percy Jackson.
Την τελευταία ταινία την περίμενα πιο πολύ κι από τα Χριστούγεννα. Ήξερα πως θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη, πιθανόν και καλύτερη και από τις δύο προηγούμενες, ήξερα την κατάληξη της ιστορίας, είχα ακούσει πως αυτή θύμιζε πιο πολύ Άρχοντες παρά Χόμπιτ, επομένως είχα και πολύ ψηλές προσδοκίες. Η ταινία, φυσικά, σε καμία περίπτωση δε με απογοήτευσε, ήταν εκπληκτική από την αρχή ως το τέλος, σε κρατάει στην άκρη της καρέκλας σου από την αγωνία. Ίσως το μόνο που της έλειπε για μένα να ήταν ο τόνος στο δέκα με τόνο. Ίσως πάλι να μου άρεσε τόσο που απλά να μη μου έφτασε...
Αλλά ας πιάσουμε την ιστορία από την αρχή. Ξεκινάμε ακριβώς εκεί που αφήσαμε την ιστορία μας, χωρίς κάποιο εισαγωγικό κομμάτι από τα παλιά όπως γινόταν στις υπόλοιπες ταινίες. Ο δράκος έχει φύγει από το Έρεμπορ και κατευθύνεται προς τη Λιμνούπολη ενώ ο Βάρδος είναι κλεισμένος κι εγκαταλελειμμένος σε ένα κελί. Η καταστροφή απλώνεται εντυπωσιακά στη μικρή πόλη που σε λίγα λεπτά έχει γίνει παρανάλωμα του πυρός με τον δράκο να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του και τον Βάρδο να προσπαθεί να τον αντιμετωπίσει. Η κατάληξη του Νοσφιστή γίνεται τόσο γρήγορα που μπορεί και να τον ξεχάσει κάποιος στην πορεία της ταινίας. Αυτό που σκέφτηκα όταν είδα τη φλόγα να σβήνει από τα μάτια του και το κορμί του καταμεσής του συννεφιασμένου ουρανού, ήταν πως έτσι πεθαίνει ένας δράκος.
 |
| Ίσως το αγαπημένο μου κομμάτι της ταινίας... |
Έπειτα η ιστορία μας οδηγεί στο Ντολ Γκουλντούρ, όπου πάμε κι ερχόμαστε συχνά, πιθανών για να αισθανθούμε την απόγνωση στην οποία βρίσκεται ο φυλακισμένος Γκάνταλφ. Σαν κομμάτι που μάλλον έλειπε από το βιβλίο (γιατί δεν το θυμάμαι) έχω να πω πως η σκηνή όπου η Γκαλάντριελ έρχεται να τον σώσει, απλά τα σπάει! Πάντα ξέραμε πως ήταν πολύ ισχυρή, μα τώρα πρώτη φορά τη βλέπουμε να χρησιμοποιεί τη δύναμή της στην πράξη και μας φοράει το καπέλο! Έρχεται αντιμέτωπη με τον ίδιο τον Σάουρον και τον στέλνει από εκεί που ήρθε (αφού πρώτα τον αποκαλέσει "δούλο του Μόργκοθ" και τα σπάσει πάλι!!).
Όσο γίνονται όλα αυτά, ο Άζογκ μαζεύει στρατούς από ορκ και άλλα τρομερά πλάσματα και οδεύει προς το Έρεμπορ. Παράλληλα ο Θόριν έχει αρχίσει να τρελαίνεται από τον θησαυρό και να γίνεται όλο και πιο πεισματάρης. Κι εδώ βλέπουμε τον Μπίλμπο να προσπαθεί να σώσει την κατάσταση, όταν μετά την πτώση του δράκου έρχονται οι άνθρωποι και τα ξωτικά, ζητώντας απλά ένα ελάχιστο μερίδιο της περιουσίας του για να σταθούν στα πόδια τους ή γιατί τους ανήκε κάποτε, κι εκείνος αρνείται επιδεικτικά οποιαδήποτε συνεργασία. Ο Θόριν αμπαρώνεται στο βουνό, όπως ακριβώς και στο βιβλίο και συμπεριφέρεται εντελώς παράλογα όπως ακριβώς και στο βιβλίο.
Η σκηνή που ο Θόριν διατάζει να ρίξουν τον Μπίλμπο από τις επάλξεις γιατί θεωρεί πως τον πρόδωσε και κανείς δεν κάνει καμία κίνηση ήταν πολύ όμορφη και έτσι όπως έπρεπε να είναι. Η όλη συζήτηση, όμως, μέχρι να ξεκινήσει η ευλογημένη μάχη κράτησε πολύ. Μια το πήγαιναν από εδώ, μια το έφερναν από εκεί και πάνω που το πήραν απόφαση να σφαχτούν μεταξύ τους, πολύ βολικά, έκαναν την εμφάνισή τους τα ορκ. Οι νάνοι, φυσικά, ήταν αποφασιστικότατοι και ρίχτηκαν αμέσως στη μάχη. Ο ξάδερφος Ντέιν είναι ίσως από τους καλύτερους και πιο απολαυστικούς μαχητές που έχω δει ποτέ! Δεν είχα καταλάβει, βέβαια, από την αρχή γιατί τον έλεγαν σιδεροκέφαλο.
 |
| (Κάπου εδώ ο αδερφός μου μου δήλωσε πως θέλει τάρανδο! Είναι 20!) |
Ο Θράντουιλ, που είναι μονίμως αμφίβολος αν θα μας βοηθήσει ή θα θεωρείσει τον εαυτό του υπερβολικά πολύτιμο για να κουράσει το δαχτυλάκι του για τους άλλους, κάνει την έκπληξη και στέλνει τα ξωτικά του στη μάχη! Κι έτσι ξεκινάει η ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ μεγάλη μάχη της ταινίας (γι' αυτό και μάλλον δε θυμίζει ακριβώς Άρχοντα όπως είχε ακουστεί). Η μάχη λέγεται "Μάχη των Πέντε Στρατών". Ας τους μετρήσουμε λοιπόν:
1. Νάνοι (τρεις κι ο κούκος, αλλά φτάνουν και περισσεύουν!)
2. Ξωτικά (μόνο ο στρατός του Θράντουιλ, που εξακολουθεί να είναι αμφίβολος)
3. Άνθρωποι (ας μην το σχολιάσω αυτό, γιατί όλοι μου φάνηκαν απλά... ψαράδες!)
4. Ορκ
5. Άρκος και ζώα (αλλά ποιος τον πρόσεξε αυτόν; ποιος κατάλαβε τα ζώα;)
Άρα για ποιους πέντε στρατούς μιλάμε; Εκτός αμα υπολογίζουμε και τον δεύτερο στρατό από ορκ που ήρθαν από τον Βορρά.
 |
| δείτε λίγο τη διαφορά με το βιβλίο.. |
Η ιστορία μας ξεφεύγει λίγο εκεί που ο Θόριν, ο Φίλι, ο Κίλι και ο Ντουάλιν φεύγουν από τους υπόλοιπους και κυνηγάνε το Λευκό Ορκ. Θα μου πείτε, ναι, αφού δεν υπάρχει στο βιβλίο. Θεωρώ πως αποκλείσεις από το έργο του Τόλκιν είναι γενικά αχρείαστες. Ο πρώτος θάνατος, ας πούμε, του Φίλι, δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα. Συγκρίνοντάς τον μάλιστα με τον τέρμα συγκινητικό θάνατο κάποιου άλλου τολκινικού δευτερεύοντα ήρωα, του Μπόρομιρ, πιστεύω πως θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερη δουλειά. Ο θάνατος του Κίλι ήταν λίγο πολύ αφιερωμένος στο λοβ στόρι που του έδωσαν και ούτε αυτός με συγκίνησε το ίδιο. Ίσως αν ήταν σε μια ρομαντική ταινία να ήταν ιδανικός, αλλά στο Χόμπιτ θέλω περισσότερη επικότητα και λιγότερους συναισθηματισμούς! Ο Θόριν πάλεψε με τον Άζογκ μέχρι τελικής πτώσεως και των δύο. Ο δικός του θάνατος ήταν πιο επικός, αναμφίβολα, αλλά και πάλι δεν ξεπέρασε και πολύ τον θάνατο του Μπόρομιρ (τέλος πάντων, ο θάνατος του Μπόρομιρ με στιγμάτισε απ' ότι φαίνεται!!!)
Λίγο πριν κλείσω αυτό το σπέσιαλ θέμα μας, να πω πως πραγματικά ο Μάρτιν Φρίμαν ήταν εκπληκτικός στο ρόλο του και πιο Μπίλμπο κι από τον ίδιο τον Μπίλμπο, όπως και ο Λουκ Έβανς (που εντάξει, είναι θεός!) στο ρόλο του Βάρδου είναι ο ίδιος ο Βάρδος! Από την άλλη, ο ρόλος του Άλφριντ μου φάνηκε κάπως άκυρος στην ιστορία και όχι τόσο αστείος. Γενικά δε θεωρώ πως ήταν απαραίτητος...
Ο επίλογος της Μέσης Γης μου άφησε μια νοσταλγική γεύση και με έκανε να θέλω να τρέξω στο σπίτι και να αρπάξω από την αρχή τη συντροφιά του δαχτυλιδιού, να αφήσω όλα τα άλλα μου διάβαζα στην άκρη και να αφιερωθώ στην αγαπημένη μου τριλογία (και μεταξύ μας, το έκανα! Αυτή τη στιγμή ο Μπίλμπο εξαφανίζεται καταμεσής του πάρτι των 111ων γενεθλίων του!). Οι 2μιση ώρες της ταινίας κύλισαν σαν μισάωρο και όλος ο κινηματογράφος δήλωνε ενθουσιασμένος. Εγώ ανυπομονώ να την ξαναδώ για να αποκτήσω και μια δεύτερη δική μου γνώμη :P Εσείς πώς την βρήκατε; Ήταν όπως την περιμένατε; Γράψτε μας στα σχόλια τις εντυπώσεις σας, τι σας άρεσε, τι δε σας άρεσε, σε τι συμφωνείτε και σε τι διαφωνείτε μαζί μου!!
Διαβάστε επίσης:
5 σχόλια
Καλημερα Αλικη!!!Πολυ ωραιο το review σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟντως ηταν η καλυτερη ταινια απο τις 3!!Λογικο αφου ειχε μεσα και την μαχη!!Αλλα μου αρεσε παρα πολυ!!Παρουσιασε πολυ ωραια το πως αρχιζει και τρελαινεται ο Θοριν την απογνωση των αλλων νανων γυρω του.Ο δε Μπιλμπο πολυ μαγκας!μου αρεσε και το τελος οπου σε συνδεει αμεσως με σκηνη απο την συντροφια(οταν βγει και αυτη η τριλογια σε dvd ο μαραθωνιος δεν θα εχει τελος...)!!Γενικα αν εξαιρεσεις το love story Κili-Tauriel και το οτι ο Αζογκ εχει σκοτωθει προ πολλου ολες οι αλλες προσθηκες δεν ηταν ασχετες με το ολο συμπαν της Μεσης-Γης του Τολκιν απλα λιγο ετεροχρονισμενες(οπως η μαχη στο Ντολ Γκοντουρ, το λευκο συμβουλιο στην πρωτη ταινια...η συναντηση του Γκανταλφ και του Θοριν στην αρχη της δευτερης) (να διαβασεις τις Ατελειωτες Ιστοριες υπαρχει κεφαλαιο η Αποστολη στο Ερεμπορ οπου ο Γκανταλφ περιγραφει στον Γκιμλι και τους Πιπιν Μεριν και Φροντο οσο ειναι στην Γκοντορ ακομη το πως και γιατι ξεκινησε την περιπετεια αυτη)Η μαχη απο πολλες οπτικες ηταν πολυ καλογυρισμενη οπως μονο ο Τζακσον ξερει!!Και δεν με χαλασε καθολου που ειδαμε την μονομαχια Θοριν- Αζογκ μας χαρισε μια επικη σκηνη ενω στο βιβλιο αναφερει απλα οτι πεθαινει ο Θοριν ο Φιλι και ο Κιλι!!
Για να καταληξω γιατι αν ξεκινησω να γραφω για Τολκιν δεν σταματαω!!Μου αρεσε πολυ!!Ο τελευταιος διαλογος Μπιλμπο-Θοριν ηταν σαν νυχια μπιγμενα στην καρδια!Πιστευω οτι στις κομμενες σκηνες θα εχει περισσοτερο Αρκος και θα εξηγει γιατι εσκασαν μυτη ξαφνικα οι Αητοι και καθαρισαν!
Κι εγω ξεκινησα τον Αρχοντα ξανα..ειμαι στο Μπρι τωρα...χαχα
Υ,Γ:Ο Λεγκολας αψηφα και τους νομους της βαρυτητας..ιπταμενος!!
Υ.Γ2:Εγω ειχα συγκλονιστει οταν πεφτει ο Γκανταλφ στη Μορια...εκλεγα ασταματητα..ημουν 12 χρονων..
Ευχαριστώ πολύ :)
ΔιαγραφήΌντως η μάχη Θόριν-Άζογκ ήταν καλή, εξάλλου την περιμέναμε από την πρώτη ταινία.
χαχαχα είχα ξεχάσει τον Λέγκολας-Σούπερ Μάριο που περπατούσε στον αέρα!!!!! Νομίζω πως πια ξεπέρασε και τον Τσακ Νόρις!!
Ο Γκάνταλφ ήταν ο πρώτος ήρωας που έπεσε σε βιβλίο μου έβερ. Δεν το πίστευα, είχα σοκαριστεί!! Και ας ήμουν πιο μεγάλη.. κάπου στα 14
Νομίζω πως πρέπει να διαβάσω και τις Ατέλειωτες Ιστορίες επιτέλους. Και γενικά να κάνω μια καλή επανάληψη στη Μέση Γη.
Ναι να τις διαβασεις...και μετα να ξαναδιαβασεις τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιων!Δεν θα το μετανιωσεις! τωρα που ειμαστε μεγαλυτερες και σοφοτερες θα τον δεις με αλλα ματια!!
ΔιαγραφήΚαλα Χριστουγεννα!! ;)
Μόλις είδα το Χόμπιτ (λίγο καθυστερημένα γιατί δεν μπορούσα να βρω κάποιον που να ήθελε να το δει δυστυχώς αλλά τελικά βρήκα!) και ομολογώ πως γενικά έμεινα πολύ ευχαριστημένη από τη ταινία αλλά πολύ μάχη και κακό βρε παιδί μου! Ομολογώ πως από την τριλογία μου άρεσε περισσότερο η 2η ταινία γιατί είχε περισσότερη δράση και ήταν πιο ενδιαφέρουσα κατά τη γνώμη μου που πήγαν στο βουνό κτλ, η 1η μετά αν και μου φάνηκε λίγο αργή στην αρχή και 3η αυτή! Ήταν σίγουρα πολύ επική και ανυπομονούσα τόσο πολύ να την δω για να μάθω τη συνέχεια με το δράκο και γενικά, αλλά προτιμώ τη δράση απ'τις μάχες και τους σκοτωμούς προσωπικά και γι'αυτό με χάλασε περισσότερο απ'τις άλλες 2 ταινίες. Ειδικά λόγω της αρρώστιας του Θόριν, του θανάτου εκεινού, του Φίλι και του Κίλι (ήθελα να καταλήξει με την Τόριελ- τι κρίμα!) και που τελείωσε η ιστορία γενικά και που τόσο απότομα και ο Μπίλμπο σηκώθηκε και έφυγε για το Σάϊρ - αν και ήταν πολύ συγκινητική εκείνη η στιγμή του αποχαιρετισμού! Του έδωσαν και χρήματα να υποθέσω? Επίσης μου την έδωσε που έβαλαν σε πλειστηριασμό τα πράγματά του! Έγινε αυτό πραγματικά στο βιβλίο? Και μετά πάλι δεν κατάλαβα σε ποιους έμεινε το Έρεμπορ? Στους εναπομείναντες νάνους? Δεν έλεγαν ότι το χρυσάφι του ήταν καταραμένο? Γενικά δεν είπαν και πολλά πράγματα για τη συνέχεια! Αυτή η ταινία ήταν μία ατελείωτη μάχη! Πολύ το χάρηκα και στην αρχή που σκότωσαν το δράκο - μια αγωνία την είχα αν και το περίμενα! Θέλω κι εγώ τώρα να αρχίσω να διαβάζω σιγά σιγά τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και ελπίζω να τον διαβάσω με μεγαλύτερη ευχαρίστηση αυτή τη φορά! Γιατί ξέρω πλέον αρκετά πράγματα και θα ήθελα να μάθω κι άλλες λεπτομέρειες οπότε δεν θα με κουράζουν τόσο οι ατελείωτες περιγραφές και η προϊστορία της Μέσης Γης! Θέλω να δω και τις ταινίες οπωσδήποτε! Λέω να αρχίσω τώρα με τη πρώτη! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα πάλι λιγότερο μου άρεσε η δεύτερη ταινία γιατί είχε πολλά πρόσθετα του Τζάκσον που δεν υπήρχαν στο βιβλίο. Ούτε και το λοβ στόρι νάνου-ξωτικού με ενθουσίασε ιδιαίτερα μου φάνηκε πολύ εφηβική λεπτομέρεια.
ΔιαγραφήΤου Μπίλμπο του έδωσαν ένα μπαούλο με χρυσάφι και κράτησαν σχέσεις μαζί του. Συχνά τον επισκέπτονταν νάνοι, ξωτικά και ο ίδιος ο Γκάνταλφ, αλλά και ο ίδιος συχνά επισκεπτόταν τους φίλους που έκανε στο ταξίδι του. Είναι επίσης γραμμένο στο βιβλίο πως όταν επέστρεψε είχαν βάλει σε πλειστηριασμό τα υπάρχοντά του. Το Έρεμπορ έμεινε στους νάνους, έλεγαν πως το χρυσάφι τρελαίνει το μυαλό, ιδίως του Θόριν και των προγόνων του. Ο Μπάλιν, ο πιο ηλικιωμένος από τους μάγους, πήγε στη Μόρια (όπου βλέπουμε τι απέγινε στον πρώτο Άρχοντα).
Αν θέλεις να μάθεις καλύτερα την ιστορία της Μέσης Γης, φυσικά και να ξεκινήσεις να τα διαβάζεις όλα αυτά τα βιβλία. Οι κουραστικές περιγραφές, όμως, θα είναι εκεί δυστυχώς γιατί ο Τόλκιν αγαπούσε πολύ τη φύση απ' ότι φαίνεται. Να δεις και τις ταινίες, είναι ίδιες με τα βιβλία ευτυχώς :)