Ένα ακόμα βιβλίο που διαβάσαμε στα πλαίσια του αφιερώματος στη γαλλική λογοτεχνία με τη Λέσχη του Τρελοκαπελά, ίσως το πιο ωραίο βιβλίο ως τώρα. Το πιο γνωστό έργο του Γκενασιά, μπορεί να έχει ένα σεβαστό μέγεθος, δεν παύει όμως να είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που δεν κουράζει στιγμή τον αναγνώστη, αντίθετα του δίνει όρεξη να συνεχίσει και να συνεχίσει κατασπαράζοντας τις περίπου 700 σελίδες του. Ο Γκενασιά μας ταξιδεύει στην εποχή του '60 όπου τόσοι και τόσοι επιστρέφουν, σε ένα παρισινό μπιστρό, σε μια παρέα εντελώς διαφορετική μα εξαιρετικά ταιριαστή, όχι μόνο για την αγάπη τους για το σκάκι, αλλά και για τις ταραγμένες ζωές που τους έφεραν εκεί που βρίσκονται. Για τον πόλεμο, το διωγμό, την οικογένεια και όλα αυτά που άφησαν πίσω τους προκειμένου να γλυτώσουν τη ζωή τη δική τους αλλά κι εκείνων που αγάπησαν.
Πρωτότυπος τίτλος: Le club des Incorrigibles Optimistes
Συγγραφέας: Jean-Michel Guenassia
Εκδόσεις: Πόλις
ISBN: 978-960-435-329-3Ημερομηνία έκδοσης: 2011
Σελίδες: 701
Περίληψη: Το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο χαρακτήρες, παρά το πλήθος τους όμως δε δυσκολευόμαστε να τους ξεχωρίσουμε. Ο βασικός μας πρωταγωνιστής είναι ο 12χρονος Μισέλ, του οποίου και τη ζωή παρακολουθούμε από το 1959 ως το 1964. Μαζί του ακούμε ροκ εν ρολ, ζούμε τον πόλεμο της Αλγερίας, τον ακολουθούμε στην εξέλιξή του ως φωτογράφος στο πανέμορφο Παρίσι κι ως το μπιστρό Balto όπου ανακαλύπτει το μυστικό των θαμώνων που μαζεύονται στο πίσω μέρος του μαγαζιού για να παίξουν σκάκι. Ο Ιγκόρ, ο Λεονίντ, ο Ίμρε, ο Γρηγόρης, ο Σάσα, είναι όλοι τους πολιτικοί πρόσφυγες που βρέθηκαν στο Παρίσι και προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Κι εκεί, πίσω πίσω, κάθεται και ο Σαρτρ με τον Κεσέλ. Ο γνωστός Σαρτρ και ο γνωστός Κεσέλ! Η γνωριμία του μαζί τους θα του αλλάξει τη ζωή για πάντα. Θα του δώσει μερικά σημαντικά μαθήματα, ενώ παράλληλα θα προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με μια οικογένεια που διαλύεται, ένα σχολείο που έχει απαιτήσεις, έναν αδερφό που εξαφανίζεται, ένα κορίτσι που τον τρελαίνει και τόσα άλλα.
Διάβασα πως ο Γκενασιά εμπνεύστηκε την ιστορία όλη, βλέποντας μια μέρα σε ένα μπιστρό τον ίδιο τον Σαρτρ με τον Κεσέλ να παίζουν σκάκι και να φωνάζουν ο ένας στον άλλο σαν γυμνασιόπαιδα. Η εκπληκτική ιστορία του έφτασε να βραβευτεί με το βραβείο Goncourt που απονέμουν οι μαθητές λυκείου και να πουλήσει πάνω από 200.000 αντίτυπα ενώ δεν θα ακούσετε από κανέναν που το έχει διαβάσει αρνητική κριτική, ούτε καν μέτρια.
Υπήρξαν στιγμές που έτρεξα παρακάτω διαβάζοντάς το, κι άλλες που απολάμβανα την αργή ανάγνωσή του. Έγινε μέρος της ζωής μου για ένα μήνα και άρχισε να μου λείπει την ίδια τη στιγμή που το έκλεισα. Κι αν έχει περάσει μια βδομάδα, ακόμα το σκέφτομαι αυτό το υπέροχο βιβλίο και χαίρομαι πραγματικά που έγινε κομμάτι της βιβλιοθήκης μου. Ο Γκενασιά γράφει με έναν υπέροχο και φυσικό τρόπο, ήρεμα, θίγοντας θέματα καθημερινά, μα και άλλα της ιστορίας που άλλαξαν τον κόσμο. Μας παροτρύνει να είμαστε κι εμείς αισιόδοξοι, γιατί ζούμε στην πραγματικότητα σε πολύ καλές εποχές. Έχουμε μεγάλες ελευθερίες κι αν έχουμε τις δυσκολίες μας ας κοιτάξουμε τα όμορφα που έχουμε σήμερα κι ας ευχαριστούμε το Θεό γι' αυτά. Ξεχνάμε πολλές φορές πως άλλοι δεν έχουν ούτε αυτά. Κάποτε οι άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να αγαπάνε τον άνθρωπό τους. Δεν μπορούσαν να κλάψουν γι' αυτόν αν τον έχαναν. Δεν μπορούσε να τους λείψει. Και κάπου, ακόμα και σήμερα, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν ακόμα.
Γι' αυτό ας είμαστε αισιόδοξοι. Όχι γιατί το χθες ήταν τέλειο, ή γιατί το αύριο δεν θα φέρει δυσκολίες, αλλά γιατί το σήμερα είναι καλό. Το τώρα είναι σπουδαίο. Και για όλα τα υπόλοιπα έχει ο Θεός :)
Η Βούλα από το Eternal sunshine of the spotless library το διάβασε με τη λέσχη του Τρελοκαπελά και το παρουσιάζει στη σελίδα της.
Η spirou από τους Βιβλιοσκώληκες του spoileralert το διάβασε κι εκείνη και μας το προτείνει. Και η συμβουλή της για όποιον το τελειώνει, να ξαναδιαβάσει το πρώτο κεφάλαιο.
Η μυστική Λέσχη του Τρελοκαπελά θα διαβάσει τον μήνα Σεπτέμβρη δύο βιβλία, τη "Ναυτία" του Ζαν-Πολ Σαρτρ και τον "Ξένο" του Καμύ με σκοπό να τους συγκρίνουμε. Αν ενδιαφέρεστε να πάρετε μέρος, αρκεί να στείλετε ένα μήνυμα στη σελίδα της Χώρας των Βιβλίων στο facebook.
*Οι φωτογραφίες είναι του Henri-Cartier Bresson, που διακοσμεί με ένα έργο του και το εξώφυλλο του βιβλίου.
8 σχόλια
Απο τις πιο ευχαριστες εκπληξεις της φετινης χρονιας για μενα, το προτεινω ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι υπέροχο βιβλίο! Έχεις διαβάσει και το άλλο τουίδιου συγγραφέα, τη Ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ? Πολύ ωραίο κι αυτό αν και όχι σαν τη Λέσχη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, αν σου άρεσε η Λέσχη των αισιόδοξων, θα σου προτείνω μια άλλη λέσχη που θα σου αρέσει σίγουρα!!!! Τη Λέσχη των Νέων Πιανιστών, του Κ. Μπγιόρνστεντ είναι φανταστικό βιβλίο!!!
Το βάζω τότε σίγουρα στη λίστα μου!
ΔιαγραφήΤο άλλο του Γκενασιά το πήρε το μάτι μου και το έχω στο μυαλό μου, αν και στην πραγματικότητα ακόμα δεν το έχω βάλει στη λίστα μου...
To πετυχαίνω πολύ τώρα τελευταία αυτό. Με έψησες!!! Και αφού είναι και στο Παρίσι!!! και 700 σελίδες! ωραία. Πάντως για το Πριν έρθεις εσύ της Μόις που ρωτάς στο facebook στο προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι το αγαπημένο μου βιβλίο δεν θα το μετανιώσεις πιστεύω αν το πάρεις. Σοφία
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου αρέσει πολύ, Σοφία, ο Γκενασιά, είναι ένα υπέροχο βιβλίο κι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Το μόνο που φοβάμαι για το "Πριν έρθεις εσύ" είναι να μην είναι άλλο ένα "Λάθος Αστέρι" γιατί και για εκείνο περίμενα πολλά και με ξενέρωσε..
ΔιαγραφήΚαι μένα με ξενέρωσε το λάθος αστέρι, αν και δε το τελείωσα, το παράτησα... μου φάνηκε λίγο ψεύτικο και δήθεν, καταλαβαίνω βέβαια ότι αρέσει σε πολλά κορίτσια, αλλά δεν με άγγιξε καθόλου. Το πριν έρθεις εσύ δεν το συγκρίνω σε καμία περίπτωση μαζί του, είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεν προσπαθώ να σε πείσω να το διαβάσεις προς Θεού, γούστα είναι αυτά!! Σοφία
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα μου φάνηκε πολύ ψεύτικο το Λάθος Αστέρι και τώρα σκέφτομαι ότι όλα τα βιβλία που έχουν αρρώστιες μέσα και έρωτες θα είναι έτσι κάπως σαν κι αυτό. Ίσως δω την ταινία πρώτα και αμα μου αρέσει διαβάζω και τα βιβλία (αν δεν κάνω λάθος είναι δύο;)
ΔιαγραφήΤρία είναι, αν και το τρίτο δεν νομίζω ότι έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.
ΔιαγραφήΕλευθερια