"Μικρά Αγγλία" της Ιωάννας Καρυστιάνη

Ας μιλήσουμε για ένα από τα πιο μοναδικά βιβλία που διάβασα ποτέ. Μια ιστορία θλιβερά όμορφη και παράλληλα μια από τις πιο παράξενα γραμμένες που έχω διαβάσει, πιθανόν και η πιο παράξενη απ' όλες. 

Συγγραφέας: Ιωάννα Καρυστιάνη

Εκδόσεις: Καστανιώτη

ISBN: 978-960-03-1780-0

Ημερομηνία έκδοσης: 1997

Σελίδες: 368

Η Λέσχη Ανάγνωσης Κατερίνης αποφάσισε φέτος κάθε μήνα να διαβάζει ο καθένας μας το βιβλίο της επιλογής του από μια κοινή κατηγορία. Και η κατηγορία αυτή για τον Φεβρουάριο του 2015 ήταν "Έλληνας Συγγραφέας". Έτσι, κι επειδή το συγκεκριμένο το είχαν διαβάσει και αγαπήσει και άλλα μέλη της λέσχης μας, αποφάσισα να το διαβάσω κι εγώ. Όταν είχε βγει η ταινία μάλιστα, όλος ο κόσμος έλεγε καλά λόγια, άρα δεν έβλεπα να κινδυνεύω από κάπου. Ή έτσι νόμιζα...

Η Καρυστιάνη γράφει με έναν μοναδικό τρόπο, σου δίνει την εντύπωση πως ακολουθείς τις σκέψεις και τον συνειρμό κάποιου ανθρώπου. Από εκεί που περιγράφει κάτι πετάει σε διάλογο κι έπειτα περνάει σε σκέψη. Κι αν μια παράγραφος μπορεί να κρατάει μια ολόκληρη σελίδα, δεν κουράζει στιγμή τον αναγνώστη που σύντομα θα συνηθίσει αυτό τον μοναδικό τρόπο γραφής της λες και όλα τα βιβλία του είναι έτσι γραμμένα. 

Η ιστορία μας ξετυλίγεται στην Άνδρο και έχει να κάνει με νησιώτες και ναυτικούς (συνεπώς θα μπορούσε άνετα να διαβαστεί και καλοκαίρι). Οι Σαλταφέροι έχουν δυο κόρες, την Όρσα και τη Μόσχα. Η πρώτη σοβαρή, ήσυχη και κλειστή, η δεύτερη ζωντανή, ενθουσιώδης και κοινωνική. Οι δύο όμορφες κόρες μεγαλώνουν και φτάνουν σε ηλικία γάμου. Κι αν η μια χάνει τον μοναδικό έρωτα που της τον πήραν από τα χέρια γιατί δεν της ταίριαζε τότε οικονομικά, η άλλη θα ζήσει όλα αυτά που στερήθηκε η αδερφή της. Για είκοσι χρόνια θα ζει η μια κάτω από την άλλη, σε ένα διώροφο που το χωρίζουν 24 λεπτές κυπαρισσοσανίδες αφήνοντας όλους τους ήχους να περάσουν από το πάνω σπίτι στο κάτω, ήχους αγάπης και έρωτα, ήχους που θα ρημάξουν ζωές. 

Η ζωή στο νησί, εκεί γύρω στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, περιγράφεται μοναδικά από το χέρι της Καρυστιάνη. Οι γυναίκες όλες παντρεύονταν ναυτικούς και ήταν καταδικασμένες να ζουν μόνες τους εκεί, σαν πιστές Πηνελόπες να περιμένουν τον άντρα τους να γυρίσει απ' το καράβι για λίγες μέρες κι έπειτα να ξαναφύγει πάλι και να τις αφήσει στη μοναξιά τους. Η ιστορία περιγράφεται τόσο ζωντανά και τόσο όμορφα που νομίζεις πως είναι πραγματική και πως όντως η Άνδρος θυμάται την όμορφη κοπέλα που γέρασε τόσο νωρίς και που όλο το νησί τη λυπήθηκε. 

Ο έρωτας της Όρσας και του Σπύρου είναι από αυτούς που διαβάζουμε στα βιβλία και βλέπουμε στις ταινίες, αυτούς που κάποτε κάπου όλες θα θέλαμε να ζήσουμε μα παράλληλα να μη ζήσουμε ποτέ. Ο Σπύρος Μαλταμπές, βέβαια, είναι από τους πιο ερωτεύσιμους ήρωες που διαβάζει κανείς σε βιβλίο, γεμάτος λεβεντιά και ηρωισμό που ίσως σπανίζει στις μέρες μας με τα ξυρισμένα πόδια και τα "μανίκια". Είναι ένας άντρας που δουλεύει σκληρά και έξυπνα και η δουλειά του τον οδηγεί ψηλά. Τον αγαπούν όλοι, συγγενείς, φίλοι και υπάλληλοι κι ακόμη πιο πολύ εμείς που τον διαβάζουμε. Κι αν κάποιος αναρωτιέται τι επιτέλους θέλει μια γυναίκα από έναν άντρα, δε βλάπτει να ρίξει μια ματιά σε αυτό εδώ το βιβλίο για να βρει τις απαντήσεις του. Σίγουρα δεν μας απασχολεί τις περισσότερες τόσο η αψεγάδιαστη εμφάνιση. Θα ερωτευτούμε όμως παράφορα έναν τόσο αψεγάδιαστο χαρακτήρα!

Το βιβλίο, όπως είναι γνωστό, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη τον Δεκέμβριο του 2013, από τον Παντελή Βούλγαρη και σε σενάριο της ίδιας της Καρυστιάνη και κόντεψε να ξεπεράσει το ρεκόρ που κρατούσε εκείνη τη χρονιά η δεύτερη ταινία του Χόμπιτ. Στα Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου του '14, μάλιστα, βραβεύτηκε στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας, αλλά και για τα κοστούμια, τον ήχο, το μακιγιάζ και άλλα. Κι αν σε γενικές γραμμές η ταινία είναι μαχαίρι στην καρδιά όπως και το βιβλίο, απολαμβάνει η θεατής τον Ανδρέα Κωνσταντίνου στο ρόλο του Σπύρου που του ταιριάζει γάντι και μας έδωσε την τέλεια εικόνα για τον υπέροχο αυτό ήρωα.

Αν δεν έχετε δώσει ακόμα μια ευκαιρία σε αυτό το μοναδικό βιβλίο, μη χάνετε άλλο καιρό. Να ξέρετε όμως πως μετά θα θυμάστε για πάντα την ιστορία του Σπύρου και της Όρσας, όπως θυμάστε εκείνη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας και θα υμνείτε κι εσείς τους αιώνια καταδικασμένους έρωτες της λογοτεχνίας.