Βιβλία με στοιχειωμένα σπίτια

Η Yara από το The Narratologist έκανε μια λίστα με μερικά βιβλία με στοιχειωμένα σπίτια, παραθέτοντας μερικά μικρά αποσπάσματα για το καθένα από αυτά έτσι ώστε να πάρουμε μια γεύση (στα παρακάτω αποσπάσματα η μετάφραση είναι δική μου). Η λίστα της ακολουθεί τους εξής τρεις κανόνες:

1. Ο τρόμος να είναι υπερφυσικός ή σχετικά ασαφής, δηλαδή να μην πρόκειται για κάτι που μπορεί να έχει προκαλέσει ένας άνθρωπος που έχει χάσει τη λογική του.

2. Η ιστορία να εκτυλίσσεται σε σπίτι, όχι σε κάστρο ή ξενοδοχείο.

3. Το σπίτι να είναι το κέντρο της ιστορίας και/ή ο τρόμος να σχετίζεται μαζί του με κάποιον τρόπο.

Η πτώση του οίκου των Ώσερ (εκδόσεις Γνώση), Έντγκαρ Άλαν Πόε

"Γύρω από όλη την έπαυλη και το κτήμα υπήρχε μια παράξενη ατμόσφαιρα για εκείνους και το άμεσο περιβάλλον τους - μια ατμόσφαιρα που δεν έφερνε με τίποτα στο μυαλό τον αέρα του παραδείσου, αλλά αναδυόταν από τα σαπισμένα δέντρα και τον γκρίζο τοίχο και τη σιωπηλή λίμνη - μια αρρωστημένη και μυστήρια ομίχλη, μουντή, βαριά, ασθενά ορατή με μια σκοτεινή απόχρωση."

Το σπίτι με τα εφτά αετώματα (εκδόσεις Gutenberg), Ναθάνιελ Χόθορν

"Ένας νεκρός άντρας κάθεται σε όλες τις θέσεις της κρίσης μας: και οι ζωντανοί κριτές δεν κάνουν άλλο από το να επαναλαμβάνουν τις αποφάσεις του. Διαβάζουμε από βιβλία νεκρών αντρών! Γελάμε με τα αστεία νεκρών αντρών και κλαίμε με τα πάθη νεκρών αντρών!"

Το στρίψιμο της βίδας (εκδόσεις Μίνωας), Χένρι Τζέιμς

"Φυσικά μου είχαν κάνει μάγια, και το ωραίο ήταν πως, ακόμα και τότε, το ήξερα πολύ καλά. Αλλά υπέκυψα σ' αυτό: ήταν ένα αντίδοτο για κάθε πόνο, και είχα περισσότερους πόνους από έναν."

Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ (εκδόσεις Επιλογή), Shirley Jackson 

"Κανένας οργανισμός δε μπορεί να συνεχίσει για πολύ να ζει με σώας τας φρένας κάτω από απόλυτα πραγματικές καταστάσεις. Ακόμα και οι κορυδαλλοί και τα τριζόνια, υποτίθεται, σύμφωνα με ορισμένους, πως κοιμούνται. Το Χιλ Χάουζ, που δεν είχε σώας τας φρένας, στεκόταν μόνο του πάνω στο λόφο, γεμάτο σκοτάδι μέσα του. Υπήρχε έτσι για ογδόντα χρόνια, και μπορεί να υπήρχε για άλλα τόσα. Στο εσωτερικό του, οι τοίχοι συνέχιζαν ψηλά, τα τούβλα συναντιόταν ομοιόμορφα, τα πατώματα ήταν γερά και οι πόρτες προσεκτικά κλεισμένες. Ησυχία επικρατούσε ανάμεσα στα ξύλα και τις πέτρες του Χιλ Χάουζ, και ότι κι αν περπατούσε εκεί, περπατούσε μόνο του."

The Woman In Black (1983), Susan Hill

"Ήταν αλήθεια πως οι φοβεροί ήχοι που είχα ακούσει μέσα από την ομίχλη με είχαν ταράξει ξεκάθαρα, αλλά ακόμη χειρότερο ήταν αυτό που αναδυόταν από αυτά τα πράγματα και με έκανε να νιώθω άβολα, μια ατμόσφαιρα, μια δύναμη - δεν ξέρω πώς ακριβώς να το αποκαλέσω - κακού και βρωμιάς, τρόμου και βασανισμού, μοχθηρίας και πικρού θυμού."

Σπίτι από φύλα (εκδόσεις Πόλις), Μαρκ Ντανιελέφσκι

"Οι τοίχοι είναι ατέλειωτα γυμνοί. Τίποτα δεν κρέμεται πάνω τους, τίποτα δεν τους προσδιορίζει. Δεν έχουν υφή. Ακόμα και κάτω από το πιο κοφτερό μάτι ή το πιο ευαίσθητο χέρι, παραμένουν δυσανάγνωστοι. Δε θα βρεις ποτέ σημάδι εκεί. Κανένα ίχνος δεν επιζεί. Οι τοίχοι εξολοθρεύουν τα πάντα. Είναι δια πάντως απαλλαγμένοι από κάθε σημάδι της ιστορίας. Κάθετοι, αδιόρατοι και άγραφοι. Ιδού το πάνθεον της απουσίας."

Το σπίτι στην ομίχλη (εκδόσεις Οξύ), Νιλ Γκέιμαν

"Πώς ξέρω ότι θα κρατήσεις το λόγο σου;", ρώτησε η Κόραλαϊν.

"Το ορκίζομαι", είπε η άλλη μητέρα. "Το ορκίζομαι στον τάφο της ίδιας μου της μητέρας".

"Έχει τάφο;", ρώτησε η Κόραλαϊν.

"Ω, ναι," είπε η άλλη μητέρα. "Την έβαλα μέσα εγώ η ίδια. Και όταν την βρήκα να προσπαθεί να συρθεί έξω, την ξαναέβαλα μέσα."

White is for Witching (2009), Helen Oyeyemi

"Γιατί οι άνθρωποι πηγαίνουν σε αυτά τα μέρη, αυτά τα μέρη που δεν είναι γι' αυτούς; Μάλλον είναι επειδή πιστεύουν πως μπορούν να δουν στο σκοτάδι. Πιστεύουν πως είναι ικανοί να ζωγραφίσουν εικόνες στο σκοτάδι. Αλλά το μαύρο πηγάδι δίνει μόνο μαύρο νερό."

"Ίσως να υπάρχει ένα όριο στο πένθος που μπορεί μια καρδιά να αντέξει. Όπως όταν κανείς προσθέτει αλάτι σε ένα ποτήρι με νερό, φτάνει σε ένα σημείο όπου δεν μπορεί να απορροφηθεί άλλο."

"Επιτέλους έφτασα στο ρολόι του παππού. Το πρόσωπό του δεν έχει χέρια, μόνο τις λέξεις Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΗΤΑΝ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Εντελώς μεταφυσικό, βαθιά άχρηστο."