Η Laura Marie από το Bookriot έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που μπορεί να μας φανεί πολύ χρήσιμο αν θέλουμε κι εμείς να βρούμε κάποια μικρά tips που θα μας κάνουν την ανάγνωση ενός δύσκολου βιβλίου λίγο πιο εύκολη. Αναφέρει πόσο σημαντικό είναι να καθίσεις με ένα βιβλίο. Πως με αυτό τον τρόπο αναγνωρίζεις πως ναι μεν μπορεί να είναι πολύ δύσκολο, πολύ επώδυνο ακόμη, πολύ μπερδεμένο, αλλά αρνείσαι να τα παρατήσεις. Χρειάζεται και πειθαρχία για να το πετύχεις αυτό, αλλά και εξάσκηση. Επίσης χρειάζεται κίνητρο, κάτι που λείπει από πολλούς, ιδίως όταν προσπαθούν να τα βάλουν με ένα σκληρό ανάγνωσμα.
Σημειώνει στο άρθρο της την περίπτωση ενός καθηγητή που διδάσκει για 7 συνεχόμενες ώρες κάθε βράδυ Τρίτης. Ο σκοπός του μαθήματός του είναι να διαβάσουν για 5 ώρες, να συζητήσουν και να γράψουν. Και παρόλο που φαίνεται παρατραβηγμένο, πολλοί εκδήλωσαν ενδιαφέρον, ιδίως άτομα που είτε είχαν ξεχάσει ή δεν έμαθαν ποτέ να αντιμετωπίζουν τη βαρεμάρα και το μπέρδεμα ενός δύσκολου βιβλίου. Αναφέρει πόσο καλό είναι το ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν παρά μόνο να διαβάσουν.
Παρακάτω θα βρείτε μερικούς κανόνες που προτείνει για όσους δεν θέλουν να τα παρατήσουν, ή να διαβάσουν μια σύντομη περίληψη του δύσκολου βιβλίου τους στο wikipedia, ή κάπου αλλού.
Περιόρισε τους περισπασμούς
Δεν αρκεί μόνο να απομονωθείς για να συγκεντρωθείς στο βιβλίο σου. Το κινητό σου με το ίντερνέτ του και όλες αυτές τις δυνατότητες που σου προσφέρει μπορεί να σου αποσπάσει πάρα πολύ χρόνο από το διάβασμά σου. Δοκίμασε μια εφαρμογή όπως το Forest App που έχει ακριβώς αυτό το στόχο, να σε βοηθήσει με τον εθισμό σου στο κινητό σου. Αναλογίσου επίσης κατά πόσο σε βοηθάει ή όχι η μουσική, το διάβασμα στο κρεβάτι ή άλλες συνήθειες που μπορεί να έχεις (και μιλάμε πάντα για την ανάγνωση δύσκολων βιβλίων, όχι γενικότερα την ανάγνωση).
Εκφράσου
Όταν διαβάζεις ένα δύσκολο βιβλίο, που είναι γραμμένο έτσι ώστε να σε κάνει να σκεφτείς, να ξεφύγεις από το θέμα ακόμη, να νιώσεις κάτι διαφορετικό. Γι' αυτό μπορείς να έχεις δίπλα σου ένα σημειωματάριο, ένα πόστ-ιτ, κάτι όπου θα σημειώσεις αυτό που σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή, εξυπηρετώντας έτσι και τους σκοπούς του συγγραφέα, αλλά και τους δικούς σου, όταν αποφάσισες να διαβάσεις το συγκεκριμένο βιβλίο.
Προετοίμασε το σώμα σου για πολύωρο διάβασμα
Βρες μια άνετη καρέκλα και όχι κάποια που θα σε κάνει να πιαστείς (αλλά ούτε και να κοιμηθείς!). Μπορείς επίσης να τεντωθείς και σίγουρα να μην πεινάς, αλλά ούτε και να είσαι σκασμένος στο φαΐ γιατί θα νυστάξεις!
Βρες κάποιον για να το συζητάς
Μπορεί το διάβασμα να είναι μια μοναχική δραστηριότητα, αλλά όταν δεν διαβάζεις για ευχαρίστηση τόσο, μπορεί να νιώσεις και λίγο μόνος. Προσπάθησε να βρεις κάποιον με τον οποίο θα μπορείς να συζητήσεις για το βιβλίο σου, είτε κάποιον που το διαβάζει παράλληλα με εσένα, είτε που το έχει διαβάσει και θέλει κι εκείνος να το συζητήσει με κάποιον. Μπορεί ακόμη να βρεις μέσω διαδικτύου και κάποιο άτομο που να θέλει να ξεκινήσει το ίδιο βιβλίο με εσένα, αλλά να διστάζει, και να το ξεκινήσετε και οι δύο με όρεξη.
Μην τα παρατήσεις
Αυτή είναι η πιο σημαντική συμβουλή. Αν κάποιος που εκτιμάς, για παράδειγμα, σου προτείνει κάποιο εξαιρετικά μπερδεμένο και δύσκολο βιβλίο, προσπάθησε να το φτάσεις ως το τέλος, όπου σίγουρα θα νιώσεις ένα συναίσθημα επιτυχίας, αλλά και θα μπορέσεις ενδεχομένως να κατανοήσεις καλύτερα τον ψυχισμό αυτού του ανθρώπου που εκτιμάς και ίσως να αλλάξεις κι εσύ ο ίδιος τις ιδέες σου.
Μερικά από τα πιο δύσκολα βιβλία:
- "Η βουή και η μανία" του Ουίλιαμ Φωκνέρ
- "Γιοι και εραστές" του Ντ.Χ.Λώρενς
- "Ματωμένος μεσημβρινός" του Κόρμακ ΜακΚάρθυ
- "Αδελφοί Καραμαζώφ" του Φίοντορ Ντοστογιέφκσι
- "Εκατό χρόνια μοναξιάς" του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές
- "Το Σιλμαρίλιον" του Τόλκιν
- Η Αγία Γραφή
- "Οδυσσέας" του Τζέιμς Τζόυς
- "Άννα Καρένινα" του Λέο Τολστόι
- "Η καρδιά του σκότους" του Τζόζεφ Κόνραντ
- "Η μεταμόρφωση" του Κάφκα
- "Ο Άτλας επαναστάτησε" της Αϋν Ραντ
Εσείς ποιο θεωρείτε το πιο σημαντικό σας βιβλιοκατόρθωμα; Ποιο ήταν το πιο δύσκολο βιβλίο που διαβάσατε; Και ποιο παρατήσατε γιατί σας φάνηκε πολύ δύσκολο; Πείτε μας στα σχόλια!
9 σχόλια
Τα πιο δύσκολα βιβλία που έχω διαβάσει είναι ό,τι έχω διαβάσει από Ντοστογιέφσκι (ο οποίος είναι δύσκολος και υπέροχος συνάμα) και η Αναφορά στον Γκρέκο του Καζαντζάκη το οποίο έκανα πολύ καιρό να το τελειώσω,καθώς προσπαθούσα να εμπεδωσω την βαθειά φιλοσοφική του σκέψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω παρατήσει το "Μεγάλες Προσδοκίες" του Ντίκενς γιατί μάλλον μου έπεσε βαριά η γοτθική σκοτεινή ατμόσφαιρα του βιβλίου
Βρήκα τον Ντίκενς πιο "ελαφρύ" από τον Καζαντζάκη. Ήταν και το πρωτο κλασσικό βιβλίο που διάβασα απο επιλογή οι "Μεγάλες Προσδοκίες" και προσωπικά μου άρεσε πολύ ��
ΔιαγραφήΞέχασες το πόλεμος κ ειρήνη, έχω ξεκινήσει τον πρώτο τόμο και δεν με βλέπω να το τελειώνω... Σοφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ για το "Πόλεμος και Ειρήνη", ούτε κι εγώ το έχω ολοκληρώσει αλλά δε νιώθω ότι το παράτησα για πάντα.. απλά θέλω να του αφιερωθώ λίγο για να το τελειώσω.
ΔιαγραφήΤα υπόλοιπα βιβλία τα βρήκα ως μερικά από τα πιο δύσκολα μετά από σχετική έρευνα στο ίντερνετ (επίσης είναι και μερικά από τα βιβλία που έχουν παρατήσει οι περισσότεροι)
Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού... Με τα χίλια ζόρια το διάβασα αυτό το βιβλίο. Πολύ βαρετό. Οι Δύο Πύργοι έμειναν στη μέση κι από τότε δεν έχω ξαναπιάσει Τόλκιν στα χέρια μου. Κάποια στιγμή θα το κάνω. Μου άρεσαν πολύ οι ταινίες. Κάποιες φορές είναι και θέμα timing και πόσο φανατικός είσαι με την ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως όντως να είναι για τους φανατικούς... τη Συντροφιά την έχω διαβάσει 3 φορές και την ξαναδιάβαζα και 4η άνετα. Κάπου στους Πύργους και στην Επιστροφή το χάνω εγώ με τους πολλούς πολέμους. Το Σιλμαρίλλιον, δε, ομολογώ ξεδιάντροπα πως καθόλου δε με δυσκόλεψε!! Γενικά Τόλκιν απολαμβάνω πολύ να διαβάζω. Μάρτιν, πάλι, όχι και τόσο..
ΔιαγραφήΞέχασες κι ένα γαλλικό: το Αναζητώντας το χαμένο χρόνο, του Προυστ. Εγώ το έχω διαβάσει (σε μετάφραση) και μάλιστα 2 φορές, αλλά αντικειμενικά μιλώντας, είναι πολύ δύσκολο βιβλίο. Το μόνο απ' αυτά που αναφέρονται που δεν θα διάβαζα ποτέ, λόγω δυσκολίας, είναι ο Οδυσσέας του Τζαιμς Τζους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον Τόλκιν, που συζητάτε πιο πάνω, έπαθα το εξής μυστήριο: μου άρεζε, μια χαρά, όλα ωραία, αλλά ενώ είχα διαβάσει τα 2 πρώτα βιβλία, τον παράτησα και μόνο πέρυσι τελείωσα την τριλογία, διαβάζοντας και το τελευταίο βιβλίο. Το σιλμαρίλιον πάντως, δε με δυσκόλεψε ούτε εμένα, ίσως επειδή από πάντα μου άρεσε να διαβάζω μυθολογίες.
Έχεις διαβάσει 2 φορές και τους 7 τόμους του Προυστ;;;; :Ο :Ο :Ο
ΔιαγραφήΕγώ πάλι κάποια στιγμή τον Οδυσσέα θα του δώσω μια ευκαιρία!! Μου έχει συμβεί κι εμένα αυτό που λες με τον Τόλκιν με άλλες σειρές, που ενώ τις λατρεύω δεν τις τελειώνω για κάποιο λόγο..
Χαχα, ναι καλέ! Άφηνα το λόγο να ρέει, σαν τα κύματα της θάλασσας, και δεν με είχε κουράσει καθόλου.
ΑπάντησηΔιαγραφή