Κρίνω βιβλία από τα εξώφυλλά τους (Ιανουάριος 2023)

Νέα βιβλία και βιβλία υπό έκδοση, που κρίνονται αλύπητα από το εξώφυλλο και τον τίτλο τους, ενώ γίνονται φοβερές υποθέσεις για το περιεχόμενο και σχολιάζονται τελικά για την περίληψή τους (ιδανικά να ακουστεί πρώτα κι έπειτα να διαβαστεί, βρες το podcast κάτω κάτω).  

Ένα ανάποδο άρθρο σου έχω αυτή τη φορά, ένα άρθρο που πρώτα ηχογραφήθηκε (για λόγους αυθεντικότητας) κι έπειτα καταγράφηκε εδώ. Σε αυτό το άρθρο βρίσκω βιβλία από τα υπό έκδοση και τις νέες κυκλοφορίες, βιβλία που μου έχουν τραβήξει την προσοχή από το εξώφυλλο ή τον τίτλο τους και κάνω υποθέσεις για το περιεχόμενο. Έπειτα βάζω την περιγραφή του οπισθόφυλλου για να δούμε πόσο μέσα έπεσα και αν τελικά θέλω ή όχι να τα διαβάσω. Όλα τα βιβλία αυτά δεν τα γνωρίσω καθόλου, πέραν εξ όψεως. 

 
Οι νεκροί ρομαντικοί, της Ashley Poston

από τις εκδόσεις Ψυχογιός (υπό έκδοση)

Κρίνοντας από το εξώφυλλο φαίνεται πως πρόκειται για ανθρώπους που διαβάζουν βιβλία από την εποχή του ρομαντισμού (δηλαδή νεκρούς, οκέι) κλασσικά βιβλία από την εποχή του ρομαντισμού, αγαπώ αυτά τα συγκεκριμένα κλασσικά βιβλία, φαντάζομαι πως είναι κάτι σαν το "Οι άνθρωποι που αγαπούν τα βιβλία", ότι είναι κωμικό, ελπιδοφόρο και ρομαντικό, μάλλον είναι σε αυτές τις "αποχρώσεις" του ρομαντισμού που είναι και τα κλασσικά ρομαντικά βιβλία. Θα ήθελα να έχει μέσα παρεξηγήσεις, αποκαλύψεις για πρόσωπα κοντινά τα οποία δεν είναι αυτά που περίμενες, έρωτες από το πουθενά ή κρυφούς, πάρα πολύ ρομαντισμό, καθόλου κυνικότητα... αυτά περιμένω. Και στο τέλος θα παντρευτούνε και θα είναι και πλούσιοι!

Πρωτότυπος τίτλος: The Dead Romantics
Βαθμολογία goodreads:
4.05/5
Σελίδες: 392
Περίληψη:
ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ 2022 ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ NEW YORK TIMES
Η Φλόρενς Ντέι βγάζει το ψωμί της γράφοντας ρομάντζα για λογαριασμό μιας διάσημης υπερήλικης συγγραφέως ιστοριών αγάπης. Μόνο που δεν πιστεύει πια σε αγάπες κι έρωτες. Μετά τον τελευταίο της χωρισμό, ο ρομαντισμός έχει πλέον πεθάνει γι’ αυτήν. Κι ενώ η ερωτική της ζωή είναι νεκρή, η καριέρα της παίρνει επίσης την κάτω βόλτα, καθώς ο νέος επιμελητής της, ο οποίος είναι αδιανόητα ωραίος, δεν της δίνει παράταση για να παραδώσει το νέο βιβλίο. (να σημειωθεί ότι είναι αδιανόητα ωραίος!)

Τα πράγματα χειροτερεύουν για τη Φλόρενς όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα που δε θα ήθελε να είχε δεχτεί ποτέ: πρέπει να επιστρέψει στο πατρικό της για την κηδεία του αγαπημένου της πατέρα. (να γιατί δε θα το διαβάσει η Αλίκη!) Επί δέκα χρόνια απέφευγε τη μικρή αυτή πόλη, όπου μεγάλωσε, αλλά όπου δεν την κατάλαβαν ποτέ. Παρόλο που της έλειψαν οι ζεστές νύχτες του Νότου και η εκκεντρική της οικογένεια, δεν της κάνει καρδιά να μείνει. Μισεί που όλα εκεί μένουν ίδια και μόνο ο πατέρας της λείπει. (για κανένα λόγο δε διαβάζεται αυτό το βιβλίο από μένα!)

Ώσπου στο κατώφλι του γραφείου τελετών της οικογένειάς της (Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ, η οικογένειά της έχει γραφείο τελετών!) εμφανίζεται ένα φάντασμα (αααα, γεια σας!!), αδιανόητα ωραίο, όπως και στη ζωή. Και μπερδεμένο. Δεν ξέρει γιατί βρέθηκε εκεί – μαζί της. Ο ρομαντισμός είναι σίγουρα νεκρός… αλλά το ίδιο ισχύει και για τον νέο της επιμελητή. (Α, ο πολύ ωραίος επιμελητής, πέθανε, γεια σας, ζωή σε εμάς!) Όμως οι ανοιχτοί λογαριασμοί που εκείνος έχει αφήσει θα σταθούν η αιτία για να αναθεωρήσει η Φλόρενς όλα όσα γνωρίζει για τα ρομάντζα. 

Θα το διάβαζα;
Τώρα είμαι λίγο προβληματισμένη γιατί από τη μια είναι ναι, έχει φάντασμα, τα φαντάσματα για μένα είναι ναι, από την άλλη είναι όχι γιατί έχει νεκρό μπαμπά, αν είναι καθαρά αστείο, το βλέπω. Θα είναι λίγο trigering για μένα. Θα δούμε. Ίσως. Μόνο να μην είναι τεράστιο, γιατί κάτι τέτοια βιβλία είναι τεράστια χωρίς λόγο.

Οι τρεις κόρες της Εύας, της Ελίφ Σαφάκ
από τις εκδόσεις Ψυχογιός (υπό έκδοση)

...την οποία Ελίφ Σαφάκ την έχω πετύχει τώρα πρόσφατα στα βιβλία του bookclub της Reese και είχα πει πως θέλω να τη διαβάσω. Από το εξώφυλλο θεωρώ πως οι τρεις κόρες της Εύας, εφόσον δεν είναι κάτι supernatural (υπό την έννοια της Εύας) ίσως είναι απλά κόρες της γυναίκας, τρεις κοπέλες, τρεις γυναίκες, ίσως είναι η ιστορία από τρεις διαφορετικές γυναίκες που μοιάζουν τελικά οι ζωές τους παρόλο που είναι από διαφορετικές κουλτούρες, δε μπορώ να κάνω πολλές υποθέσεις, ωραίο το εξώφυλλο.

Αγγλικός τίτλος: Three Daughters of Eve
Βαθμολογία goodreads:
3.82/5
Περίληψη:
Η Πέρι, μια πλούσια Τουρκάλα, νοικοκυρά και μητέρα, πηγαίνει σ’ ένα δείπνο, σε μια παραθαλάσσια έπαυλη της Ιστανμπούλ, όταν ένας ζητιάνος τής αρπάζει την τσάντα. Καθώς πασχίζει να την πάρει πίσω, (δικιά μου είναι αυτή!) μια φωτογραφία πέφτει καταγής –μια παλιά Πολαρόιντ από το πανεπιστήμιο, που εικονίζει τρεις κοπέλες με τον καθηγητή τους. Απομεινάρι ενός παρελθόντος –και ενός έρωτα– που η Πέρι πάσχιζε απεγνωσμένα να ξεχάσει. (ωστόσο κουβαλούσε μαζί της τη φωτογραφία, εκτός αν η τσάντα της είναι σαν τη δική μου που δεν ξέρεις τι μπορεί να υπάρχει στα απύθμενα βάθη της)

Η φωτογραφία γυρίζει την Πέρι πίσω, στα δεκαεννιά της. Στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και στον υπέροχο, επαναστάτη καθηγητή της, ο οποίος με το σεμινάριό του περί Θεού τής άλλαξε τη ζωή. (τώρα κάπως σα να αρχίζει να μ' αρέσει) Στο σπίτι που μοιράστηκε με τις δύο καλύτερές της φίλες, τη Σιρίν και τη Μόνα, και στις ζωηρές διαμάχες τους σχετικά με την ταυτότητα, το Ισλάμ και τον φεμινισμό. (Ναι, γειά σας, είμαι η Αλίκη, το θέλω! Δώστε το! Θα το διαβάσω!) Και τελικά, στο σκάνδαλο, που συντάραξε και τις τρεις. (σχεδόν δε μ' ενδιαφέρει το σκάνδαλο, μέχρι στιγμής)

Η Σιρίν, η Πέρι και η Μόνα: η Αμαρτωλή, η Πιστή και η Μπερδεμένη. (ααα, σωστά το μάντεψα!) Δεμένες με μια φιλία αταίριαστη, δύσκολη, ταραγμένη.

Από την Ιστανμπούλ ως την Οξφόρδη, από τη δεκαετία του ’80 ίσαμε σήμερα, Οι τρεις κόρες της Εύας είναι μια συγκλονιστική ιστορία για την πίστη και τη φιλία, τον έρωτα και την απρόσμενη προδοσία, αλλά και για την συντριπτική αντιπαράθεση ανάμεσα στην παράδοση και τη σύγχρονη σκέψη.

Θα το διάβαζα;
Πάρα πολύ ενδιαφέρον μου φαίνεται, και μια καλή ευκαιρία να γνωρίσω τη γραφή της Ελίφ Σαφάκ. Από μένα είναι ναι!

Οδηγός φόνων για καλά κορίτσια, της Χόλι Τζάκσον
από τις εκδόσεις Διόπτρα (κυκλοφορεί)

Υποθέτω ότι πρόκειται για ένα αστυνομικό που είναι τύπου κωμωδία, και με τρομάζει γιατί μπορεί να είναι σαν τη Λέσχη φόνων της Πέμπτης που δε μου άρεσε καθόλου, βέβαια δεν το έχω τελειώσει, μπορεί να γίνεται πάρα πολύ καλό κάποια στιγμή, ίσως βρω την υπομονή φέτος να το προχωρήσω. Υποθέτω ότι ίσως οι πρωταγωνίστριες της ιστορίας είναι καλά κορίτσια, ή από καλές οικογένειες ή οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει καλά κορίτσια, αλλά θέλουν να διαπράξουν έναν φόνο, ή έχουν ήδη διαπράξει έναν φόνο, ή κάτι τέτοιο, ίσως για κάποιον που τις παρενοχλούσε με κάποιον τρόπο ή παρενοχλούσε μια από αυτές και είναι φίλες και θέλουν να τον σκοτώσουν, σαν το Horrible Bosses το έχω κάπως στο μυαλό μου, είναι σίγουρα κωμικό και αστυνομικό και ίσως υπάρχει και μια ντετέκτιβ από την άλλη μεριά που τις αναζητά, όχι συγκεκριμένα αυτές απλά προσπαθεί να λύσει το έγκλημα από τον φόνο που έχουν κάνει και στο τέλος θα τις δικαιώσει και θα πει κι εγώ μαζί σας είμαι για φεμινιστικούς λόγους. Το βρήκα όλο. 499 σελίδες.

Πρωτότυπος τίτλος: A Good Girl's Guide to Murder
Βαθμολογία goodreads:
4.36/5
Σελίδες: 499
Περίληψη:
Πριν από πέντε χρόνια, η Άντι Μπελ, μαθήτρια λυκείου, φέρεται να δολοφονήθηκε από τον Σαλ Σινγκ.
Οι αστυνομικοί είναι σίγουροι πως το έκανε. Όλοι είναι σίγουροι πως το έκανε.
Μόνο η Πιπ Φιτζ-Αμόμπι δεν είναι τόσο σίγουρη…

Έτσι ξεκινάει ένα πρότζεκτ για την εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο, προσποιούμενη ότι ερευνά τη συμμετοχή των μέσων ενημέρωσης στην υπόθεση. Διαβάζει αναφορές της αστυνομίας και παίρνει συνεντεύξεις από φίλους των δύο παιδιών. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, η Πιπ δημιουργεί ένα αρχείο,
(Πιπ, τη λένε Πιπ!!) το οποίο τη βοηθάει να σχηματίσει τον χάρτη του εγκλήματος. Αν ο πραγματικός δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος, τι είναι διατεθειμένος να κάνει προκειμένου να κρατήσει την Πιπ μακριά από την αλήθεια;

Θα το διάβαζα;
Ελπίζω πάρα πολύ πως αυτό το βιβλίο δεν είναι σαν τη Λέσχη φόνων της Πέμπτης, αλλά επειδή το έχω πάρει από φόβο το ψιλοκωμικό αστυνομικό δεν ξέρω, αν το έχεις διαβάσει πες μου τι πιστεύεις αν είναι καλό αν αξίζει και πες μου επίσης αν σου άρεσε η Λέσχη φόνων της Πέμπτη, γιατί αν σου άρεσε θα κρίνω την απάντησή σου (για το αν θα αρέσει σε εμένα όχι για το τι άνθρωπος είσαι!)

Η περιπλανώμενη βιβλιοθήκη της ερήμου, της Omaima Al-Khamis
από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος (κυκλοφορεί)

Το εξώφυλλο παραπέμπει σε αραβικές χώρες, μου αρέσει που είναι περιπλανώμενη βιβλιοθήκη, φαντάζομαι πως κάποιος έχει μια περιπλανώμενη βιβλιοθήκη πάνω σε μια καμήλα, πηγαίνει από μέρος σε μέρος και γνωρίζει κόσμο, κουλτούρες, τοποθεσίες, ζει καταστάσεις.. 752 σελίδες! ΓΙΑ ΤΩ ΘΕΩ!

Αγγλικός τίτλος: The Book Smuggler
Βαθμολογία goodreads:
3.77/5
Σελίδες: 752
Περίληψη:
Η μαγευτική ιστορία ενός βιβλιοπώλη της εποχής των Σταυροφοριών που ξεκινάει ένα ταξίδι στις σημαντικότερες μεσαιωνικές πόλεις του ισλαμικού κόσμου. (έπεσα μέσα 100%, μόνο τις Σταυροφορίες δεν πέτυχα!)

Στην παράδοση των σπουδαίων Αράβων εξερευνητών και περιηγητών συγγραφέων του Μεσαίωνα, ο Μαζίντ αλ Χάναφι, γραφέας και λάτρης των βιβλίων, ονειρεύεται μεγαλοπρεπείς βιβλιοθήκες από το απομονωμένο χωριό του στην Αραβική Έρημο. Το πάθος του για τον κόσμο των γραμμάτων τον οδηγεί σε μια μυστική κοινότητα λαθρεμπόρων βιβλίων
(!) και ξεκινά ένα ταξίδι στις ονομαστές πρωτεύουσες της εποχής - τη Βαγδάτη, την Ιερουσαλήμ, το Κάιρο, τη Γρανάδα και την Κόρδοβα. (πάρα πολύ ενδιαφέρον, αλλά 752 σελίδες..) Εκεί ανακαλύπτει έναν επικίνδυνο, νέο κόσμο γεμάτο ιδέες και βιώνει την πολυπολιτισμικότητα του χρυσού αιώνα του Ισλάμ, (τέλειο!) τις σέκτες, τις φιλοσοφικές σχολές, τις συρράξεις και τον τρόπο ζωής.

Η μαγική αφήγηση της Ομάιμα Αλ Καμίς και οι ζωντανές περιγραφές της για τον χρόνο και τον τόπο χαράσσουν μια διαδρομή μέσα από αρχαίες πόλεις και πολιτισμούς και μας βυθίζουν σε μια μακρινή εποχή, αποκαλύπτοντας τις πνευματικές συζητήσεις και τους αγώνες που συνεχίζουν να μαίνονται έως σήμερα.

Θα το διάβαζα;
Κάπως μου θυμίζει τη Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων (και στο μέγεθος) μου φαίνεται εκπληκτικά φοβερά σουπερενδιαφέρον βιβλίο, τόσο διαφορετικό, από μένα είναι πολύ μεγάλο ναι, αλλά είναι και επίσης πολύ μεγάλο όχι. Το 752 με μικρό μωρό, δε διαβάζεται, παιδιά.. Δυστυχώς όσο και να θέλω, μπορεί να το ξεκινήσω από τώρα να το τελειώσω του χρόνου τέτοιο καιρό. Ακόμα παλεύω με τις Καραβίδες. Για να μη μιλήσω για την Ιστορία Φαντασμάτων. Άλλο τούβλο. Είμαι λίγο φοβισμένη με τα τούβλα. Κατά τ' άλλα μου φαίνεται φοβερά ενδιαφέρον. Από μένα είναι ίσως. Ούτε ναι ούτε όχι. Και ναι και όχι. Σε φώτισα!

Φίλησα τη Σάρα Γουίλερ, της Casey McQuiston
από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (κυκλοφορεί)

Το ξέρεις το βιβλίο, είμαι σίγουρη το έχεις δει παντού, πάρα πολύ όμορφο εξώφυλλο με ωραίες αποχρώσεις, 480 σελίδες, λίγο μεγαλύτερο απ' ότι θα περίμενε κανείς, έχω την εντύπωση πως είναι στην κατηγορία LGBTQ+ και αυτός που φίλησε τη Σάρα Γουίλερ είναι κορίτσι. Και έχω την εντύπωση ότι εκτυλίσσεται σε σχολείο, λόγω ίσως και του art του εξωφύλλου, ότι η Σάρα Γουίλερ είναι τύπου το πιο δημοφιλές κορίτσι στο σχολείο που το θέλουν όλοι και αυτή μάλλον το ερωτεύτηκε και μάλλον το φίλησε κάποια στιγμή γιατί η Σάρα Γουίλερ ίσως τα έχει δοκιμάσει όλα ή ίσως προς τα εκεί να κλίνει, αλλά μετά το αρνείται η Σάρα Γουίλερ, είναι τύπου "όχι δεν έχει γίνει ποτέ, εγώ είμαι η Σάρα Γουίλερ και είμαι βασίλισσα" αλλά αυτή το ξέρει και ξέρει ότι η Σάρα Γουίλερ προτιμάει τα κορίτσια ενδεχομένως παρόλο που τα έχει με το δημοφιλές αγόρι της ομάδας του σχολείο του μπάσκετ, γιατί είμαστε σίγουρα στην Αμερική.

Πρωτότυπος τίτλος: I Kissed Shara Wheeler
Βαθμολογία goodreads:
4.01/5
Σελίδες: 480
Περίληψη:
H Κλόι Γκριν είναι πολύ κοντά στη νίκη της. Αφού μετακόμισε με τις μαμάδες της από τη Νότια Καλιφόρνια στην Αλαμπάμα, πέρασε τέσσερα χρόνια αποφεύγοντας τους κουτσομπόληδες συμμαθητές και την πουριτανική διεύθυνση του χριστιανικού σχολείου της. Ο στόχος που την κινητοποιεί τόσο καιρό: να γίνει η κορυφαία της τάξης. Η μόνη της αντίπαλος: η Σάρα Γουίλερ. (έχω δίκιο ήδη!)

Έναν μήνα όμως πριν αποφοιτήσει από τη Χριστιανική Ακαδημία Γουίλογκροβ, η τέλεια κόρη του διευθυντή, η βασίλισσα του χορού, Σάρα Γούιλερ, (έχω τόσο δίκιο!) φιλά την Κλόι και εξαφανίζεται. (αλήθεια στο λέω, δεν είχα διαβάσει μέχρι στιγμής την περίληψη) Σε μια ξέφρενη αναζήτηση για απαντήσεις, η Κλόι ανακαλύπτει πως δεν είναι η μοναδική που φίλησε η Σάρα. Φίλησε επίσης τον Σμιθ, τον εδώ και χρόνια αγαπημένο της Σάρα, και τον γείτονά της τον Ρόρι, το «κακό παιδί». Οι τρεις τους δεν έχουν τίποτα κοινό πέρα από τη Σάρα και τα ενοχλητικά, αινιγματικά μηνύματα που άφησε πίσω της. (Είναι μυστηρίου;) Πρέπει όμως όλοι μαζί να ξεδιαλύνουν το κουβάρι των στοιχείων και να τη βρουν. Και σιγά σιγά η Κλόι αρχίζει να υποψιάζεται ότι μπορεί αυτή η μικρή πόλη να μην είναι αυτό που πίστευε. Tο ίδιο και η Σάρα.

Θα το διάβαζα;
Καλά δεν ξέρω, δεν είναι ότι καίγομαι κιόλας, όμορφο βιβλίο, όμορφη η Σάρα, αλλά δεν νομίζω ότι θα το διάβαζα.. Τύπου θα πρέπει να είμαι σε ένα ερημονήσι και να έχω μόνο αυτό. Τότε θα το διάβαζα.. σίγουρα θα το διάβαζα! Αλλά μη συμβεί, σας παρακαλώ!

Το μυστικό φαρμακείο, της Sarah Penner
από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος (κυκλοφορεί)

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το εξώφυλλο γιατί έχει ένα πολύ όμορφο πετρόλ χρώμα, το πετρόλ είναι ίσως το αγαπημένο μου χρώμα. Φαντάζομαι πως είναι ένα φαρμακείο που έχει κάποια φάρμακα που είναι για παράδειγμα για να γίνεις πιο νέος, να εξαφανίσεις τις ρυτίδες και τα λευκά μαλλιά, το έχει μια γυναίκα σίγουρα η οποία είναι λίγο εναλλακτική, ας πούμε θα την έκαιγαν σε άλλη εποχή. Δεν είναι επίσης στο σήμερα, σύγχρονο, γιατί είναι μυστικό το φαρμακείο, σήμερα δε θα ήταν κανένα φαρμακείο μυστικό (εκτός αν πουλούσε ναρκωτικά ξερωγω) θα είναι σε μια εποχή τύπου εκεί μετά τον πόλεμο. Δε μπορώ να κάνω άλλη υπόθεση... θέλω να είναι φαντασίας.

Πρωτότυπος τίτλος: The Lost Apothecary
Βαθμολογία goodreads:
3.76/5
Σελίδες: 376
Περίληψη:
Μια ξεχασμένη ιστορία, ένα υπόγειο δίκτυο γυναικών, μια δηλητηριώδης κληρονομιά εκδίκησης. (!)
Καλωσορίσατε στο μυστικό φαρμακείο.
Κρυμμένο στα βάθη του Λονδίνου του δέκατου όγδοου αιώνα,
(πριν τους πολέμους) ένα μυστικό φαρμακείο προμηθεύει την ασυνήθιστη πελατεία του. Γυναίκες απ' όλη την πόλη συζητούν ψιθυριστά για μια μυστηριώδη γυναίκα, τη Νέλα, (γεια σας, το βρήκα) η οποία πουλάει καλά κρυμμένα δηλητήρια για να τα χρησιμοποιήσουν ενάντια στους καταπιεστικούς συζύγους τους. (οκεϊ, αυτό δεν το βρήκα) Όμως ο σκοτεινός κόσμος της Νέλα θα αρχίσει να κινδυνεύει όταν η νεότερη πελάτισσά της, η δωδεκάχρονη Ελάιζα, (πελάτισσα η δωδεκάχρονη Ελάιζα!) κάνει ένα μοιραίο λάθος.

Διακόσια χρόνια αργότερα, η επίδοξη ιστορικός Καρολάιν Πάρσγουελ ανακαλύπτει ένα παμπάλαιο μπουκαλάκι φαρμακοποιού στον Τάμεση και αρπάζει την ευκαιρία να ερευνήσει την προέλευσή του σε μια προσπάθεια να ξεχάσει τη φρικτή προδοσία του άπιστου συζύγου της. Όταν όμως ανακαλύπτει τη σύνδεση ανάμεσα στο μπουκαλάκι και τις άλυτες εδώ και αιώνες δολοφονίες της φαρμακοποιού, το ταραχώδες παρόν της Καρολάιν προσκρούει σε μια εκρηκτική ιστορία, η οποία δένει τη μοίρα της με τη μοίρα της Νέλα και της Ελάιζα, και παίρνει μια απρόσμενη τροπή που διαπερνά το φράγμα του χρόνου. 

Θα το διάβαζα;
Εμένα μου αρέσει, είναι 376 σελίδες, συνεχίζει να μου αρέσει και δεν είναι τόσο καινούργιο να σου πω την αλήθεια, βλέπω πρώτη έκδοση το 2021. Ωστόσο εγώ τώρα το πρόσεξα αυτό το βιβλίο, μου αρέσει, θα ήθελα, νομίζω πως θα μπει στη λίστα μου. Γενικά η λίστα μου θα ανανεωθεί πάρα πολύ αυτή τη στιγμή και δεν είναι πολύ καλό αυτό για το πορτοφόλι μου, αλλά ναι αυτό θα συμβεί, μου αρέσει. Θα προτιμούσα βέβαια να ήταν έτσι λίγο πιο χαζοβιόλικο, αλλά όχι, φτάνει με τα χαζοβιόλικα! Όλα χαζοβιόλικα θα είναι; Ελπίζω να είναι σοβαρό. Έτσι όπως λέει. Με δηλητήρια για τους συζύγους μας. Αυτό θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιηθεί εναντίον μου σε ένα δικαστήριο (και γραπτά!)

Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο, της Μαίρης Κόντζογλου
από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (κυκλοφορεί)

Πάρα πολύ όμορφο βιβλίο, μου θυμίζει σίγουρα μεταφρασμένη λογοτεχνία, δε θα πήγαινε καθόλου το μυαλό μου ότι πρόκειται για Ελληνίδα συγγραφέα αν δεν το παρατηρούσα τώρα στον τίτλο. Τι μπορεί, λοιπόν να συμβαίνει αυτή τη νύχτα στο βιβλιοπωλείο. Ιδανικά είναι τύπου όπως το μια νύχτα στο μουσείο, δηλαδή ζωντανεύουν οι συγγραφείς, ο Ντίκενς, η Όστεν, ο Ουγκώ... οι άλλοι που είναι ζωντανοί δεν έχουν κάποιο ρόλο να παίξουν, και της λένε ιστορίες. Της λένε περισσότερες ιστορίες από αυτές που έχουν γράψει, τι τους ενέπνευσε, κι εκείνη την ώρα μπαίνει μέσα ένας (είναι και λίγο λοβ στόρι) ο οποίος βρέθηκε εκεί χωρίς να ξέρει γιατί, κάτι ψάχνει και αυτή θα του πει έλα κάτσε στην παρέα μας, στην πραγματικότητα βέβαια θα είναι τρελή και θα τα φαντάζεται ότι της μιλάει ο Ντίκενς και οι υπόλοιποι και θα ερωτευτούν... δεν έχει πολλή συνοχή αυτό που κάνω στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή, ας δούμε την περίληψη του βιβλίου, πάντως μου φαίνεται πάρα πολύ όμορφο.

Βαθμολογία goodreads: 2.62/5 (αλλά μόνο 13 βαθμολογίες)
Σελίδες: 408
Περίληψη:
«Η ανάγνωση, όπως και η συγγραφή, τελικά είναι αγρύπνια» λέει της Θεολογίας ο βαθυστόχαστος ιδιοκτήτης του Φεγγαριού, βιβλιοπωλείου που διανυκτερεύει για να βρίσκουν εκεί καταφύγιο οι αθεράπευτα βιβλιομανείς, και την προσλαμβάνει.

Μια νύχτα που η πόλη δακρύζει από την πυκνή ομίχλη, το Φεγγάρι δέχεται κάθε είδους επισκέπτες
(Φεγγάρι είπαμε είναι το βιβλιοπωλείο!): εραστές της λογοτεχνίας, προδομένες υπάρξεις, οικονομικούς και ερωτικούς μετανάστες, διανοούμενους και τύπους λαϊκούς, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες, ορθολογιστές και ρομαντικούς, ακόμη και ήρωες του Σαίξπηρ. (λίιιγο μπορώ να πω ότι το τσίμπησα)

Όλοι τους, μέσα στη ζεστασιά του Φεγγαριού, (το Φεγγάρι δεν είναι όνομα για βιβλιοπωλείο, αρχικά) θα απλώσουν την προσωπική τους πραμάτεια, τις πληγές, τα όνειρα, τις χαρές και τις λύπες τους, αγωνίες, ελπίδες και δεδομένα και θα γεμίσουν τις ώρες της αγρύπνιας μέχρι ο ήλιος να λάμψει πάλι.

Θα το διάβαζα;
Είμαι λίγο ντεμί. Μου φαίνεται λίγο αλληγορικό και δε θα το 'θελα, ωστόσο εξακολουθεί να μου αρέσει πολύ εμφανισιακά αυτό το βιβλίο και να νιώθω ότι είναι πολλά υποσχόμενο, ίσως αν διάβαζα ένα απόσπασμα για να δω αν μου ταιριάζει η γραφή της Μαίρης, να μπορούσα να είμαι πιο σίγουρη. Έχει 408 σελίδες και είναι καινούργιο, τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε, ωραίο θα ήταν και για δωράκι Χριστουγέννων θεωρώ.

Ανταποκρίσεις από άλλες διαστάσεις, της Ούρσουλα Λε Γκεν
από τις εκδόσεις Αίολος (κυκλοφορεί)

Αρκετά φουτουριστικό εξώφυλλο, οπότε συμπεραίνω πως είναι sci-fi κι επειδή είναι Ούρσουλα Λε Γκεν λογικά είναι sci-fi κι επειδή είναι και "ανταποκρίσεις από άλλες διαστάσεις" είναι δεδομένο πως είναι επιστημονική φαντασία. Υποθέτω πως στον κόσμο αυτόν του βιβλίου επικοινωνούν μεταξύ τους οι διαστάσεις... δεν είμαι καθόλου καλή στο να μαντεύω επιστημονική φαντασία γιατί δε διαβάζω επιστημονική φαντασία, ωστόσο ένας καλός λόγος που έβαλα αυτό το βιβλίο σε αυτή τη λίστα είναι αρχικά ότι αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές εγώ μπορεί να διαβάζω Ούρσουλα Λε Γκεν, αλλά το "Μάγο της γαιοθάλασσας", που ελπίζω πως δεν είναι επιστημονική φαντασία, μου αρέσει πολύ που στο εξώφυλλο αυτού του βιβλίου γράφουν το όνομά της σωστά. Ο Αίολος έγραψε "Ούρσουλα Λε Γκεν" και όχι "Λε Γκουίν" που ξέρω ότι και η ίδια επειδή ζούσε στην Αμερική έλεγε το επίθετο του άντρα της "Λε Γκουίν" αλλά είναι "Λε Γκεν", είναι γαλλικό και σας παρακαλώ να το προφέρετε σωστά και την Ούρσουλα, ζωή σε λόγου μας εκεί που είναι, δε μπορώ το "Λε Γκουίν"! Είναι 298 σελίδες, όπως πάντα η αγαπητή Ούρσουλα δε θέλει να κουράσει τον αναγνώστη της, πιστεύω πως είναι τρεις οι διαστάσεις, γιατί έχει τρεις φιγούρες στο εξώφυλλο, μάλλον ο ένας επικοινωνεί με τον άλλο. Σίγουρα έχει πολιτικό υπόβαθρο, σίγουρα σε κάποια από αυτές υπάρχει ένα τύπου κομουνιστικό καθεστώς, σε κάποια άλλη ένα καπιταλιστικό καθεστώς.

Πρωτότυπος τίτλος: Changing Planes
Βαθμολογία goodreads:
3.85/5
Σελίδες: 298
Περίληψη:
Η Σίτα Ντούλιπ μόλις έχασε την πτήση της.
(έχει θέματα με τα ονόματα η Ούρσουλα!)

Αντί να κάτσει ν' ακούει αμήχανη τις δυσνόητες ανακοινώσεις των μεγαφώνων του αεροδρομίου, ανακαλύπτει μια μέθοδο που της επιτρέπει να αψηφά τις ουρές στα γκισέ, τα άνοστα γεύματα, τα κλάματα των παιδιών και τις φωνές των γονιών, τις άβολες, βιδωμένες στο πάτωμα πλαστικές καρέκλες: αντί να αλλάζει πτήσεις, αλλάζει διαστάσεις. (το ακούω. Μέχρι στιγμής με κερδίζει) Κι εκεί η Σίτα συναντά κοινωνίες τελείως διαφορετικές από τις γήινες. Καθώς η μέθοδός της, που πλέον φέρει το όνομά της, διαδίδεται, η Σίτα και οι συνταξιδιώτες της θα γνωρίσουν πολιτισμούς όπου οι άνθρωποι όταν ενηλικιώνονται βυθίζονται στη σιωπή, όπου ο θυμός και η οργή είναι το θεμέλιο κάθε προσωπικότητας, όπου υπάρχουν πόλεις με αποκλειστικό σκοπό την ξέφρενη κατανάλωση. (το βρήκααα)

Οι ανταποκρίσεις αυτές, δοσμένες με σατιρική και στοχαστική διάθεση από τη Λε Γκεν, αποτελούν μια σύγχρονη εκδοχή των Ταξιδιών του Γκιούλιβερ (!) και αποκαλύπτουν δυσάρεστες αλήθειες για τη δική μας ανθρώπινη κοινωνία. Με τη γνώριμη, διεισδυτική και παιγνιώδη γραφή της η Λε Γκεν προσεγγίζει κι εδώ τα θέματα που την απασχολούν διαχρονικά: τον φεμινισμό, την τυραννία, τη θνητότητα και την αθανασία, εν τέλει το νόημα -και το μυστήριο- της ανθρώπινης ύπαρξης. Το 2004 βραβεύτηκε με το Locus για την καλύτερη συλλογή. (συλλογή;)

Θα το διάβαζα;
Να σου πω την αλήθεια γενικά δε με χάλασε ως περίληψη, Changing Planes είναι ο τίτλος του πρωτότυπου, αλλάζοντας αεροπλάνα, είμαι πανάσχετη στο θέμα του αεροπλάνου, δεν έχω μπει ποτέ. Οπότε θα το πρότεινα σίγουρα σε κάποια φίλη που ταξιδεύει φουλ, τη Νάσια ας πούμε. Μπορεί να το διάβαζα, δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλο, αλλά αυτό προϋποθέτει να έχω διαβάσει όλα τα άλλα που ήθελα. Θα δώσω ένα τελευταίο μπράβο στον Αίολο που λέει σωστά το όνομά της.

Έξι κοράκια, της Λι Μπαρντούκο
από τις εκδόσεις Ψυχογιός (κυκλοφορεί)

Αυτή έχει γράψει και το Σκιές και Οστά που έχει γίνει και σειρά στο Netflix με τον αγαπημένο μας Ben Barnes, είναι από το Grishaverse.. αν είναι από το ίδιο σύμπαν υποθέτω πως πρέπει να έχεις διαβάσει τα άλλα τρία βιβλία, αν δεν είναι θα μου άρεσε να είναι ξεχωριστό γιατί μου φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον από το εξώφυλλό του. Προφανώς είναι young adult φαντασίας, τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές έχει φρεσκοεκδωθεί, είναι ζεστό αυτή τη στιγμή, 26/1 βγήκε. Υποθέτω πως είναι τύπου 6 που έχουν διαφορετικές δυνάμεις ο καθένας, αν είμαστε στο σύμπαν των Γκρίσα, και έχουν βάλει κάποιον στόχο ακατόρθωτο μάλλον κάτι να κλέψουν κάτι πάρα πολύ σημαντικό, θα έχει πάρα πολύ αγωνία, πάρα πολύ φαντασία, θα υπάρχουν όλα τα στοιχεία και ο κόσμος που έχει φτιάξει στα άλλα της τα βιβλία, αφού είναι στο Grishaverse, τώρα αν θα είναι συνέχεια ξενερώνω λίγο, ίσως πρέπει κάποια στιγμή να διαβάσω αυτά τα βιβλία τέλος πάντων για να είμαι πιο ενημερωμένη και γιατί έχω την εντύπωση πως θα μου αρέσουν. Ναι, να σου πω κάτι; Θα τα διαβάσω, τα άλλα, και μετά θα διαβάσω αυτό. Ή έστω θα διαβάσω το πρώτο.

Πρωτότυπος τίτλος: Six of Crows
Βαθμολογία goodreads:
4.49/5 (τι βαθμάρα είναι αυτή!)
Σελίδες: 568
Περίληψη:
Η εγκληματική ιδιοφυΐα, Καζ Μπρέκερ, (νομίζω αυτός υπάρχει στο πρώτο) έχει μια ευκαιρία να πραγματοποιήσει ένα εξαιρετικά επικίνδυνο κόλπο: να διαρρήξει το Δικαστήριο του Πάγου –ένα στρατιωτικό οχυρό που δεν έχει παραβιαστεί ποτέ– και να πάρει έναν όμηρο του οποίου η γνώση θα μπορούσε να αλλάξει τη μαγεία των Γκρίσα για πάντα. (είναι σε αυτό το σύμπαν) Η επιτυχία αυτού του σχεδίου σημαίνει αφάνταστα πλούτη για τον Καζ, αλλά δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του…

Ένας κατάδικος που διψάει για εκδίκηση.
Ένας δεινός σκοπευτής που δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη σε κανένα στοίχημα.
Ένας φυγάς με προνομιούχο παρελθόν.
Μια κατάσκοπος γνωστή ως Φάντασμα.
Μια Καρδιοφροντίστρια που χρησιμοποιεί τη μαγεία της για να επιβιώσει στις φτωχογειτονιές.
Ένας κλέφτης με ταλέντο στις αδύνατες αποδράσεις.


ΕΞΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟΚΛΗΡΟΙ. ΕΝΑ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ ΚΟΛΠΟ. ΜΑΖΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΙ – ΑΝ ΔΕ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.

Θα το διάβαζα;
Μου αρέσει πάρα πολύ που έχει βάλει έξι ήρωες στο βιβλίο της, έχω την εντύπωση πως είναι ξέχωρο από τα υπόλοιπα, ενώ είναι μέσα σε αυτό το σύμπαν. Νομίζω πως είναι ένα βιβλίο που θα μου άρεσε, επίσης θεωρώ πως είναι εύκολο, παρόλο που είναι 568 σελίδες νιώθω πως δε θα με κουράσει. Νομίζω πως πρέπει να διαβάσω Λι Μπαρντούκο, δε νομίζεις κι εσύ; Η Μάγδα λέει ναι τώρα, από μέσα της. Θα διαβάσω, Μάγδα, εντάξει!

Πιρανέζι, της Σουζάνα Κλαρκ
από τις εκδόσεις Αίολος (κυκλοφορεί)

Επιτέλους εκδώσαν κι άλλο βιβλίο της, έχω διαβάσει δικό της το "Οι δύο μάγοι και ο βασιλιάς των κορακιών", είχα δει πρώτα τη σειρά, το "Jonathan Strange and Mr Norrell" και μετά διάβασα το βιβλίο το οποίο ήταν τεράστιο σε διαστάσεις, υπέροχο σε γραφή, ωραία φαντασία, λίγο με άφησε κρεμασμένη θεωρώ στο τέλος, ωστόσο είναι από τα καλά βιβλία που έχω διαβάσει. Το Πιρανέζι το ήξερα ότι υπάρχει, δεν είχα δει το στόρι του, ξέρω ότι δεν έχει σχέση με το άλλο το βιβλίο της, αλλά ξέρω επίσης πως είναι γνωστό. Βλέπω ότι είναι 272 σελίδες, πολύ τίμιο, πάρα πολύ τίμιο, κι αυτό βγήκε το Δεκέμβρη του 22 στα ελληνικά από τον Αίολο. Από το εξώφυλλο δε μπορώ καθόλου να μαντέψω τι είναι η λέξη αυτή, το Πιρανέζι, θα πω ότι πρόκειται για έναν επιστήμονα, όχι μάγο όπως στο άλλο βιβλίο της, έναν επιστήμονα λίγο αλχημιστή, του οποίου του αρέσει να φτιάχνει διάφορες εφευρέσεις και ζει σε ένα πάρα πολύ περίεργο σπίτι που δεν έχει πολλή λογική αλλά αυτός το καταλαβαίνει, είναι γενικά στον κόσμο του, μπορεί να συμβαίνουν πράγματα γύρω του και αυτός να μην τα αντιλαμβάνεται ή να μη συμμετέχει ακριβώς. Τώρα τι λόγο έχει το "πιρανέζι"; Τον λένε Πιρανέζι. Ορίστε!

Πρωτότυπος τίτλος: Piranesi
Βαθμολογία goodreads:
4.25/5
Σελίδες: 272
Περίληψη:
Το Σπίτι του Πιρανέζι (ευχαριστώ!) δεν είναι ένα απλό σπίτι: ατελείωτοι διάδρομοι, άπειρες αίθουσες, χιλιάδες αγάλματα, το καθένα διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Τα ανώτερα επίπεδα καλύπτονται με σύννεφα κι ένας ολόκληρος ωκεανός πλημμυρίζει τακτικά τις κατώτερες αίθουσες του λαβυρινθώδους Σπιτιού. (Άψογα!)

Ο Πιρανέζι δεν αποθαρρύνεται: παρατηρώντας μεθοδικά την παλίρροια μετρά, με βάση την περιοδικότητά της, τον χρόνο. (εγώ το είπα ότι είναι λίγο αλχημιστής!) Εξερευνά ακούραστα τον λαβύρινθο του Σπιτιού και καταγράφει το περιεχόμενό του. Είναι το έργο ζωής του.

Αλλά δεν είναι ο μοναδικός άνθρωπος στο Σπίτι, υπάρχει και ο Άλλος.
Ο Άλλος κάνει την επίσκεψή του δύο φορές την εβδομάδα και ενημερώνεται για την πρόοδο των ερευνών. (ο Άλλος είναι ο διάβολος!)
Όταν όμως από τις έρευνες αυτές προκύπτει η ύπαρξη κι ενός άλλου προσώπου, μια νέα, τρομερή πραγματικότητα αρχίζει να διαφαίνεται· η πραγματικότητα ενός άλλου κόσμου, πέρα από τον κόσμο που γνώριζε ο Πιρανέζι.

Το Πιρανέζι μας εισάγει σε μια παράλληλη, ονειρική πραγματικότητα κι έναν ατέρμονα λαβύρινθο, έναν εντυπωσιακό κόσμο απόκοσμης ομορφιάς, στοιχειωμένο από την παλίρροια και τα σύννεφα. Βραβευμένο με Women’s Prize for Fiction, έχει μεταφραστεί σε τριάντα μία γλώσσες.

Θα το διάβαζα;
Εεε... θέλω πολύ! Δε με νοιάζει, μου φαίνεται πως δεν έχει πολλή λογική, φοβάμαι πως θα με αφήσει κι αυτό ξεκρέμαστη στο τέλος, έτσι απλά τελειώνει πιστεύω και συνεχίζει απλά ο Πιρανέζι να μελετάει τον ωκεανό. Ο Πιρανέζι άραγε είναι άνθρωπος ή είναι κάποιο ξωτικό; Πάρα πολύ ωραίο, θα το διαβάσω, δεν το συζητώ, θα διαβάσω τα άπαντα της Σουζάνα Κλαρκ που είναι μεταφρασμένα στα ελληνικά.

Αυτά είναι τα βιβλία που έκρινα από τα εξώφυλλά τους, όχι με τεράστια απόκλιση, έτσι; τώρα μένει να μάθουμε και το περιεχόμενο κάποιων εξ αυτών. Πες μου, έχεις διαβάσει κάποιο ή θα ήθελες να διαβάσεις κάποιο από αυτά; Εσύ κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του; Κυρίως πες μου, ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;

0 σχόλια