Ένα από τα πράγματα που κανείς δε θέλει, που μοιάζει εφιάλτης, που μπορεί να σε ξετινάξει σωματικά, ψυχικά ΚΑΙ οικονομικά, είναι μια μετακόμιση! Στη δική μας περίπτωση τα έκανε όλα αυτά και με το παραπάνω.
Από τότε που μέναμε στο παλιό μας το σπιτάκι, το όμορφο σπιτάκι μας (που όμως καθόλου λειτουργικό δεν ήταν και επίσης το μέλλον του προβλέπεται κατεδαφιστέο) περάσαμε τα πρώτα χρόνια του Κωνσταντίνου σε ένα διαμέρισμα παραδίπλα, ένα σπίτι του 1970 καπουκει που από τότε, από το 1970 που χτίστηκε... ε.. δεν άλλαξαν και πολλά. Οι ιδιοκτήτες κράτησαν την αίγλη του περασμένου αιώνα, τη ρετρό αισθητική του ξύλινου συρόμενου κουφώματος, τη θαλπωρή της φλοκάτης και της μάλλινης κουβέρτας ως απαραίτητα μέσα επιβίωσης το χειμώνα, τη μελωδία του νερού που σε νανουρίζει καθώς στάζει ρυθμικά, φέρνοντας μια τόσο απαραίτητη νοσταλγία του περασμένου αιώνα στο σήμερα, στο 2021 κι έπειτα. Ωστόσο ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν εκείνο τον καιρό (ή έτσι νομίζαμε) γιατί ήμασταν κοντά στο πατρικό μου και είχα νεογέννητο, μπορούσαμε να έχουμε το Αλμπουσάκι που εύκολα δεν το δέχονται σε σπίτια, και κυρίως ΔΕΝ το σκεφτήκαμε και τόσο σε βάθος!
Φέτος, και από εκεί που δεν το περιμέναμε, δηλαδή προφανώς και θέλαμε πολύ να φύγουμε αλλά δεν το είχαμε πάρει απόφαση πώς να σου πω, κάπως οι συνθήκες μας έσπρωξαν να ψάξουμε για σπίτι. Απέκτησε βλέπεις, από το πουθενά, μια πολλή ψηλή αξία για το πόσα εμείς μπορούσαμε να διαθέσουμε για το συγκεκριμένο κειμήλιο, ιδίως αν το συνδυάσεις με τις μηνιαίες χορηγίες μας στη ΔΕΗ για να πάνε κι αυτοί τα ταξιδάκια τους, να φτιάξουν τα εξοχικά τους, να πάρουν κι ένα σκάφος μωρέ τα παιδιά. ΔΟΞΑ τον καλό Θεό, βρέθηκε στο σωστό χρόνο ένα πολύ όμορφο, πολύ αξιοπρεπές διαμέρισμα, επίσης κοντά στο παλιό και στο πιο παλιό μας σπίτι, λέω πως είμαστε σαν εκείνες τις μύγες που μπαίνουν μέσα στο σπίτι σου και πετάνε σε τετράγωνο πάνω από το τραπέζι, έτσι κι εμείς, πετάμε γύρω γύρω στη γειτονιά μας. Οπότε όλος ο μήνας Μάιος, τελικά, αφιερώθηκε στη μετακόμιση. Σώμα και ψυχή και όλο μας το βιός, το άπειρο, ατελείωτο βιός, μεταφέρθηκε ε.. στα δέκα μέτρα παραπέρα.
Καταλαβαίνεις, λοιπόν, πως ένα σπίτι με τόσο πολλά βιβλία, ρούχα και παιχνίδια, έφερε ένα πραγματικό ΧΑΟΣ στη ζωή μας για δύο εβδομάδες τουλάχιστον, ενώ παράλληλα οι παλιοί ιδιοκτήτες έδωσαν ένα τελευταίο ρεσιτάλ παράνοιας και ψυχολογικού πολέμου, έτσι, για το κλείσιμο, μάλλον για να μας μείνουν αξέχαστοι (να μη βερνικώσεις τα πατώματα; να μην αλλάξεις τα υδραυλικά του 1821; να μην κάνεις σιγά σιγά μια μικρή ανακαίνιση φεύγοντας, ίσως να χαρίσεις και το δεξί σου νεφρό; έτσι να υπάρχει μωρέ, ποτέ δεν ξέρεις!)
Από αυτή τη μετακόμιση έχω πάρει κάποια πολύ σοβαρά λάιφ λέσονς, ένα βασικότατο: όταν όλοι λένε πως κάποιος είναι θεόμουρλος, απόφυγέ τον πάση θυσία. Γιατί μάλλον είναι. Μην κολλήσεις ΠΟΤΕ με ταινία διπλής όψης κάδρα (ή οτιδήποτε) στον τοίχο. Θα βγει κι ο τοίχος μαζί 1000%. Επίσης χρειάζεται να γίνεται ξεκαθάρισμα στα ρούχα πιο συχνά και ό,τι δεν σπαρκς τζόι που λέει κι η Μαρί η Κοντό να πηγαίνει κάπου αλλού να σπαρκ το τζόι κάποιου άλλου. Τέλος, τα βιβλία πρέπει να διαβάζονται περίπου κοντά στον καιρό που αγοράζονται ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ εκείνα που παίρνω γιατί είναι κλασσικά και τα θεωρώ επένδυση ή κάποιο που θα το πάρω γιατί είναι συλλεκτικό κάποιου αγαπημένου μου βιβλίου, όλα τα υπόλοιπα πρέπει να έχουν ένα γενικότερο πλαίσιο ανάγνωσης που να μη ξεμακραίνει πολύ από τον καιρό που αγοράστηκαν, γιατί.
Γιατί τώρα που είμαι αυτή που είμαι αγοράζω ένα βιβλίο που με ελκύει τώρα και πιστεύω πως θα μου αρέσει τώρα. Αν αυτό το βιβλίο μείνει δέκα χρόνια στα ράφια μου αδιάβαστο, εγώ θα είμαι μια άλλη που θα έχω περάσει από τη φάση αυτή και μπορεί να μη θέλω και ποτέ να το διαβάσω αυτό το βιβλίο, αντιλαμβάνεσαι θεωρώ τι εννοώ. Οπότε και κάπως έτσι μπήκα σε book buying ban ενώ τα ρούχα ΜΑΛΛΟΝ δεν ήταν αρκετά πολλά για να μπω και σε τέτχιο μπαν, αλλά για τα βιβλία έστω, είπα πως εντός του καλοκαιριού ιδανικά δεν θα αγοράσω κανένα καινούργιο ή αν δεν διαβάσω πρώτα δέκα ΔΕΚΑ από αυτά που ήδη έχω. Έτσι είπα. Δε ξέρω πώς θα πάει αυτό, φυσικά. Με ελπίδες πορεύομαι. Όμως θα γράψω στο τετράδιό μου όλα τα βιβλία που έχω ξεκινήσει και δεν τελείωσα (γιατί τα ξέχασα) όλα αυτά που έχω τάξει συναναγνώσεις (αλλά τις ξέχασα) και θα φτιάξω ένα ωραίο, καλό πρόγραμμα, ώστε να γίνει λίγη παραπάνω δουλίτσα πάνω σε αυτό και φυσικά, αυτό που λέω πάντα, λιγότερο σκρολάρισμα.
Αυτά ήταν σε γενικές γραμμές τα νέα μας από το τελευταίο διάστημα, που ήταν πάρα πολύ γεμάτο και πέρα από τις δουλειές στο σπίτι, είχε γεμίσει και το μυαλό μου υποχρεώσεις και σκέψεις και πίεση ΘΕΜΟΥ η πίεση, και πραγματικά δε μπορούσα όχι να διαβάσω, ούτε να βρω τις λέξεις για να μιλήσω σωστά ελληνικά! Νιώθω πως κάπως έχουμε ηρεμήσει, χωρίς ωστόσο να έχουμε τελειώσει, αλλά αισθάνομαι πως έχουν μείνει μόνο μερικές ασήμαντες λεπτομέρειες για να πω πως τακτοποιηθήκαμε και τέλος. Ψάχνω και τρόπο να νιώσω πως πέταξα από μέσα μου όλα τα αρνητικά συναισθήματα που μου έχουν προξενήσει τοξικές συμπεριφορές που δε με αφορούν, αλλά ακόμα δεν έχω βρει τον τρόπο. Ίσως να τσιρίξω μέσα σε ένα μαξιλάρι; Να πάω να δείρω έναν σάκο του μποξ;
Τον μήνα Ιούνιο το ντόντος έχει *cheat month* γιατί δεν έβγαινα και είπαμε επίσης να διαβαστεί όλη η Φίνλεϊ Ντόνοβαν που έχει μεταφραστεί (από την οποία διάβασα το πρώτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου εγώ προσωπικά), ανεπίσημα βέβαια, ενώ τρέχουν κι άλλες ανεπίσημες συναναγνώσεις στις οποίες δεν παίρνω μέρος, ίσως τρέξει από Δευτέρα η συνέχεια του Daughter of the pirate king που είχε διαβαστεί πέρυσι το πρώτο. Από Ιούλιο επιστρέφουμε κανονικά και στο αγαπημένο μας μπουκκλαμπ.
Αυτή τη στιγμή με βρίσκεις να έχω τελειώσει το Κάθαρμα ζητά βοηθό (που το ΛΑΤΡΕΨΑ), το Godkiller το 2 που ήταν φοβερά μέτριο και το διάβασα με το ζόρι, την Πρόσκληση του Φίτζεκ που... δε ξέρω τι του συνέβη εδώ... αλλά καλά πέρασα, αν εξαιρέσεις το τέλος και τις τρύπες που άνοιξε ΠΑΝΤΟΥ, και τώρα διαβάζω την Πρώτη παγωνιά που είναι η συνέχεια του Μαγικού κήπου και είναι παραπολυμικρό, αλλά εγώ δεν είμαι παραπολυσυγκεντρωμένη. Από σειρές βλέπω κάθε Παρασκευή το καινούργιο επεισόδιο από And just like that, που, χμμμ... δε ξέρω... δεν είναι καλό, είναι κόμφορτ και δεν είναι παράλληλα. Και το Office το αμερικάνικο που ΤΟ ΑΓΑΠΩ, έχω φτάσει 6η σεζόν. Ο ορισμός του found family!!!!
Πες μου αν έχεις διαβάσει κάποιο ενδιαφέρον βιβλίο, αν είδες κάποια σειρά ή κάποια ταινία που αξίζει, τώρα έχουμε βάλει Vodafone TV κι έχουμε και Disneyplus και HBO και το Netflix που ήδη είχαμε και μια ατέλειωτη λίστα με σειρές που θέλουμε να δούμε!
0 σχόλια