"Δεν είμαι τέτοιο κορίτσι" της Lena Dunham

Την Lena Dunham πιθανόν να τη γνωρίζετε από την πολύ γνωστή σειρά της Girls που παίζει εδώ και πέντε σεζόν στο κανάλι HBO (φέτος θα παίξει η 6η και τελευταία). Η Λίνα, λοιπόν, είναι μια εντελώς διαφορετική κοπέλα από αυτές που συνηθίσατε από τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Και εμφανισιακά, αλλά και σε προσωπικότητα. Δεν είναι η ψιλή καλλίγραμμη ξανθιά κοπέλα με τα τέλεια χαρακτηριστικά, τα μακριά μαλλιά και τις κατάλληλες καμπύλες, ούτε και τη νοιάζουν ΜΟΝΟ τα αισθηματικά της. Είναι κοντούλα, γεματούλα και γλυκιά και έχει αρκετά προβλήματα στην καθημερινή της ζωή. Είναι, με μια λέξη, φυσιολογική! Γι' αυτά αλλά και για άλλα πολλά, αποφάσισε να μιλήσει και μέσα από τη σειρά της, αλλά και μέσα από το βιβλίο της. Η Λίνα, δεν είναι τέτοιο κορίτσι.

Εγώ, Λίνα, ίσως να είμαι τέτοιο κορίτσι, σίγουρα περισσότερο από εσένα. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό, αλλά είναι αυτό που είναι.

Πρωτότυπος τίτλος: Not that kind of girl
Συγγραφέας: Lena Dunham
Εκδόσεις: Ψυχογιός
ISBN: 978-618-01-0804-0
Σελ.: 344

Όπως δεν μπορώ να πω πως μου αρέσει ιδιαίτερα η σειρά της, έτσι θα πω πως δεν με ξετρέλανε το βιβλίο της. Το περίεργο με τη Λίνα, όμως, είναι πως άπαξ και ξεκινήσεις κάτι δικό της, είτε σου αρέσει είτε όχι, δεν μπορείς να σταματήσεις αν δεν το ολοκληρώσεις. Έτσι μου συνέβη και με τη σειρά, έτσι μου συνέβη και με το βιβλίο της (σοβαρά, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου και το σκεφτόμουν και τις επόμενες μέρες!). Και αυτή την παράξενη, ιδιόρρυθμη Λίνα τελικά την αγαπώ.

Η Λίνα σε γενικές γραμμές είναι ένας άνθρωπος που έχει πολλά θέματα. Έχει ψυχαναγκασμούς, έχει φοβίες, έχει εμμονές, έχει πολλά. Γράφει απρόσωπα και μάλλον ψυχρά για τη ζωή της μέχρι σήμερα, για τις σχέσεις της, το σώμα της, το σεξ, τη δουλειά της, την οικογένειά της και άλλα.

Ακόμα κι αν διαφωνώ με πολλά από αυτά που κάνει ή που έχει δοκιμάσει, βρήκα μεγάλες αλήθειες στα γραφόμενά της. Μου άρεσε η σχέση που έχει με τους γονείς της, η αγάπη της για δημιουργία, οι παράξενες εμπειρίες της ζωής της, μου θύμισε τα φοιτητικά μου χρόνια, όχι τόσο γιατί ζήσαμε παρόμοια πράγματα, όσο για τη νοσταλγία εκείνης της εποχής, γέλασα με τα κεφάλαιά της σχετικά με το φαγητό και τις δίαιτες που την ταλαιπώρησαν, ταξίδεψα μέσα από τις σελίδες της ως τη Νέα Υόρκη και μπορώ να πω πως πέρασα καλά με το βιβλίο της.

Όμως η Λίνα πολλές φορές δημιουργούσε προβλήματα, φερόταν παράξενα, ένιωθα πως γενικά προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τραβήξει την προσοχή, ακόμα κι αν αυτό είχε αντίκτυπο στην υγεία της. Από την άλλη δεν την εμπόδισε τίποτα να απογυμνώσει τον εαυτό της στις σελίδες του βιβλίου της, και ίσως γι' αυτό να του δίνει και περισσότερη αξία. Άλλωστε έχει διαγνωστεί με ocd από μικρή ηλικία και αυτό δικαιολογεί μεγάλο μέρος της συμπεριφοράς της.

Κλείνοντας το βιβλίο της, ένιωσα πως τώρα πια η Λίνα είναι καλά, είναι ευτυχισμένη, έχει μάθει πολλά και ανυπομονεί να μάθει ακόμη περισσότερα. Και είμαι σίγουρη πως αν κι εκείνη, αλλά κι εγώ, φτάσουμε τα 80 μας χρόνια, σίγουρα θα διαβάσω το βιβλίο που θα γράψει τότε, με τις σκέψεις και τις εμπειρίες που αποκόμισε από τη ζωή, γραμμένες με τον δικό της διαφορετικό τρόπο.


*οι περισσότερες φωτογραφίες είναι από τη σειρά που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί, Girls.