Περηφάνια και Προκατάληψη (μου)

Πρωτότυπος τίτλος: Pride and Prejudice
Συγγραφέας: Jane Austen
Εκδόσεις: Πατάκη
Κυκλοφορία: Δεκέμβριος 1997
ISBN: 9789606003172
Σελίδες: 480


Η δεσποινίς Όστεν, ήταν μια κοπέλα εντελώς διαφορετική για την εποχή της. Όταν όλες γύρω της αναζητούσαν τον καλό γάμο με κάποιον ευκατάστατο νεαρό, εκείνη αναζητούσε τον γάμο από έρωτα. Μια εποχή που ήταν τιμή για τις γυναίκες να τις κάνει πρόταση γάμου κάποιος ευυπόληπτος κύριος, εκείνη ήταν έτοιμη να την απορρίψει, αν η ίδια έκρινε πως δεν θα ήταν κανείς από τους δυο τους ευτυχισμένος από μια τέτοια ένωση. Η δεσποινίς Όστεν δεν παντρεύτηκε ποτέ.


Η ιστορία της Ελίζαμπεθ  Μπένετ και του Φιτζγουίλιαμ Ντάρσυ, ξετυλίγεται κάπου στα τέλη του 1700, στην Αγγλία. Η οικογένεια Μπένετ, αποτελείται από μια εξαιρετικά φιλόδοξη και καθόλου προσεκτική μητέρα, έναν απίστευτα πνευματώδη αν και κάπως αδιάφορο πατέρα, και πέντε κόρες. Η μεγαλύτερη, η Τζέιν, είναι η ωραιότερη, και ένας από τους καλύτερους χαρακτήρες που θα μπορούσαν να υπάρχουν. Η αμέσως επόμενη, η Ελίζαμπεθ, είναι έξυπνη, σοβαρή, με ενδιαφέροντα που δεν περιορίζονται στους άντρες και τις ερωτοτροπίες, και πάντοτε μπορεί να απαντήσει με σοφία και ακόμη και κάποιο σαρκασμό σε ότι της πούνε. Οι άλλες τρεις αδερφές Μπένετ, χαρακτηρίζονται από μια αφέλεια, μια έλλειψη σωστής ανατροφής, καθώς είτε το παίζουν έξυπνες, είτε δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα από το να φλερτάρουν με ένα σωρό νεαρούς.

    Η μεγαλύτερη δεσποινίς Μπένετ και η γνωριμία της με τον ευγενικό πλην ευκατάστατο κύριο Μπίγκλεϊ, αποτελεί αιτία να γνωρίσουμε έναν υπεροπτικό, εξαιρετικά περήφανο και αυστηρό άντρα, τον ακόμη πιο ευκατάστατο, κύριο Ντάρσυ. Όπως είναι φυσικό, ο κύριος Ντάρσυ αποτελεί έναν από τους πιο περιζήτητους γαμπρούς λόγω της θέσης και της περιουσίας του, πράγμα που οδηγεί όποια γυναίκα τον έχει πλησιάσει ποτέ να χρησιμοποιεί κάθε τρόπο ώστε να τον κατακτήσει. Η μόνη που δεν του φέρεται ποτέ έτσι, είναι η ίδια η Ελίζαμπεθ, η οποία από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους θα τον περιφρονήσει και θα τον απορρίψει τόσο έντονα που για πρώτη φορά θα του τραβήξει την προσοχή.

   Η ιστορία εξελίσσεται γρήγορα, εύκολα, και κάθε σελίδα είναι γεμάτη αγωνία για τη συνέχεια. Δεν είναι τόσο το αναμενόμενο τέλος που προκαλεί την αγωνία αυτή, όσο οι διαρκείς εξελίξεις και ανατροπές. Είναι ένα βιβλίο που προκαλεί ένα πλήθος συναισθημάτων, από αγανάκτηση για τη συμπεριφορά των συμφεροντολόγων της εποχής, εκνευρισμό για τις μηχανορραφίες που δημιουργούν οι πιο πονηροί ώστε να επιτύχουν τους στόχους τους, μέχρι ευχαρίστηση κυρίως με τις πάντα ακριβής ατάκες του κυρίου Μπένετ, και ικανοποίηση με την τελική εξέλιξη της ιστορίας. Σιγά σιγά γνωρίζουμε τον κύριο Ντάρσυ, που αναμφίβολα αποτελεί το τέλειο είδος άντρα: σοβαρός, έξυπνος, αποφασισμένος, γενναιόδωρος, ξέρει τι θέλει και δε φοβάται να το διεκδικήσει, απλός και ταυτόχρονα τόσο περίπλοκος, εμπνέει σεβασμό στους γύρω του και δίνει αξία σε όλους ανεξάρτητα της καταγωγής τους.

    Είναι αλήθεια πως όταν το πρωτοέπιασα στα χέρια μου, αυτό το βιβλίο που είναι γεμάτο πληθυντικούς και καλούς τρόπους, δεν άντεξα για πολύ και το παράτησα γρήγορα. Με μια δεύτερη ευκαιρία που του έδωσα όμως, γύρω στα πέντε χρόνια αργότερα, και χωρίς την πρώτη μου αρνητική προκατάληψη, έμεινα έκπληκτη με το τι είχα τόσον καιρό στο ράφι πάνω ακριβώς από το κεφάλι μου! Το διάβασα μέσα σε τρεις μέρες (και ναι, θα μπορούσα και γρηγορότερα), είχα εκείνο το σπάνιο σχετικά συναίσθημα που δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου και με τίποτα δεν θέλεις να τελειώσει αυτό που διαβάζεις, με επηρέασε ώστε να το σκέφτομαι όλη τη μέρα, και με οδήγησε δυστυχώς για άλλη μια φορά να ερωτευτώ έναν φανταστικό ήρωα βιβλίου. Κατηγορώ μόνο την Τζέιν Όστεν, που μας κάνει να πιστέψουμε πως υπάρχουν τέτοιοι άντρες!

Βαθμολογία: 
Περηφάνια και Προκατάληψη

9 σχόλια

  1. Μεγάλος έρωτας αυτό το βιβλίο,το αγαπημένο μου.Την Όστεν την γνώρισα πρώτα σε ταινία ,την Περηφάνια και προκατάληψη του 2006 και αφου την ειδα 8 φορες αγόρασα το βιβλίο και πραγματικά δεν μπορούσα να το αφήσω απο τα χέρια μου και ταυτόχρονα δεν ήθελα να τελειώσει.Όταν μπαίνεις στον κόσμο της Όστεν δύσκολα θέλεις να βγείς και ειδικά απο αυτή την υπέροχη ιστορία.Πάντα θα είναι για μένα μια όμορφη συντροφιά,το βιβλίο-η ταινία-η σειρά που θέλω να διαβάζω-βλέπω για να χαλαρώνω αλλά και για να ζω με αυτούς τους ήρωες ξανά και ξανά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμχμμμ κάτι τέτοια σχόλια με πείσανε να ξαναρχίσω αυτό το βιβλίο και ευχαριστώ πολύ γι'αυτό κι εσένα και τα άλλα κορίτσια με τα ενθουσιώδη σχόλιά σας :)
    Τώρα μένει να διαβάσω και τα υπόλλοιπα βιβλία της Όστεν, άλλωστε δεν είναι και πολλά και σίγουρα διαβάζονται πολύ πολύ ευχάριστα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ καλό είναι το Αβαείο του Νορθάνγκερ σχετικά μικρό και πολύ γλυκό βιβλίο το διάβασα πολύ γρήγορα και ήταν πολύ ευχάριστο! Αν και μέχρι στιγμής όσα δικά της διάβασα σαν τον Ντάρσυ και την Ελίζαμπεθ πουθενά :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πρώτη φορά γράφω εδώ και θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο για το μπλοκ σου.
    Η Τζέην Όστεν είναι η αγαπημένη μου, έχω διαβάσει όλα της τα βιβλία και πέρα από το ρομαντισμό που βγάζει, παραθέτει τις καταστάσεις, τις αντιλήψεις της εποχής, τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ηρώων της όπως είναι πραγματικά είναι. Βλέπετε η αγάπη για την Ώστιν δεν είναι ποτέ απλή αγάπη... Συνήθως συνοδεύεται απο τη λογική...
    Σχεδόν σε όλα τα έργα της έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία παρόλο που σε όλα δίνει ένα ευτυχσμένο τέλος, όπου ο έρωτας και η αγάπη υπερνικά τα εμπόδια και τις αδυναμίες των ηρώων της.... Και λέω παρόλο καθώς στη προσωπική της ζωής δεν έζησε ποτέ το happy end σύμφωνα με μια αυτοβιογραφία της που διάβασα πρόσφατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γειά σου Γατάκι, καλωσήρθες και σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια :)

    Εγώ αυτό τον καιρό διαβάζω την "Έμμα", αλλά λίγο η άνοιξη, λίγο η ζέστη, έχω χαλαρώσει και το διαβάζω πολύ πολύ αργά. Παρόλα αυτά κάθε φορά που το πιάνω, το απολαμβάνω. Κι ενώ έχω την αίσθηση οτι διαβάζω Όστεν, και πως διαδραματίζεται στην ίδια εποχή, με παρόμιες καταστάσεις με την "Περηφάνια και Προκατάληψη", παράλληλα βλέπω αρκετές διαφορές. Η Έμμα δεν είναι η Ελίζαμπεθ σε καμία περίπτωση και ο ιδιότροπος πατέρας της δεν φέρνει στην κυρία Μπέννετ.
    Το αξιοθαύμαστο με την Όστεν είναι πως αν εξαιρέσεις το οτι οι ιστορίες της είναι εποχής, έχεις την αίσθηση οτι το έγραψε σύγχρονός σου. Η ιστορία κυλάει όμορφα, οι εκφράσεις, ο τρόπος σκέψης, οι καταστάσεις, δεν απέχουν πολύ από τις δικές μας και αυτό με εντυπωσιάζει τρομερά: η αίσθηση πως δεν διαβάζω κάτι παλιό. (Ίσως βέβαια να φταίνε και οι μεταφραστές :Ρ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι πολλά χρόνια που το έχω διαβάσει και η αλήθεια είναι ότι όλο λέω να κάνω μια επανάληψη και όλο κάτι άλλο μπαίνει στη μέση! Πρέπει να το βάλω σε πρόγραμμα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να το διαβασεις! Κι εγω του εδωσα δευτερη ευκαιρια κι απο τοτε εχω γινει φαν της Οστεν! Ειναι πολυ ομορφο λογοτεχνικο ειδος, πολυ ευχαριστο και ρομαντικο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το διάβασα πέρσι σε audiobook. Πολύ έξυπνο. Και να σκεφτεί κανείς ότι γράφτηκε το 1813 αν δεν κάνω λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, κάπου εκεί γράφτηκε νομίζω. Γενικά μου αρέσει πολύ πώς γράφει η Όστεν. Πλέον διαβάζω ένα βιβλίο της το χρόνο, για να μη ξεμείνω αμέσως :P . Νομίζω μου έχουν μείνει μόνο δύο (και το Έρωτας κ Φιλία που πρέπει να είναι διάφορες ιστοριούλες).

      Διαγραφή