Το μεγαλίστικο βιβλίο της Ρόουλινγκ (σχολιασμός)

Πρωτότυπος τίτλος: The Casual Vacancy
Συγγραφέας: J.K.Rowling
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κυκλοφορία: 11/12/2012
ISBN: 978-618-01-0032-7
Σελίδες: 600                                                                                     
Περίληψη: Όταν ο Μπάρι Φερμπράδερ πεθαίνει ξαφνικά στα σαράντα του, η μικρή αγγλική κοινότητα του Πάγκφορντ συγκλονίζεται. Το Πάγκφορντ είναι ένα ειδυλλιακό μέρος, χαρακτηριστικό αγγλικό τοπίο, με μια πλακόστρωτη κεντρική πλατεία και ένα αρχαίο αβαείο, ωστόσο, πίσω από την ηρεμία και την ομορφιά του κρύβεται μια εμπόλεμη πόλη. Οι πλούσιοι είναι σε πόλεμο με τους φτωχούς, οι έφηβοι με τους γονείς τους, οι γυναίκες με τους άντρες τους, οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους… Το Πάγκφορντ δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνεται. Η άδεια θέση του Μπάρι στο Ενοριακό Συμβούλιο θα γίνει ο καταλυτικός παράγοντας για να ξεσπάσει ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει ζήσει ποτέ η πόλη. Ποιος θα θριαμβεύσει στις εκλογές που είναι γεμάτες πάθος, υποκρισία και απροσδόκητες αποκαλύψεις;

Το βιβλίο που όλοι οι χαριποτεροκολλημένοι περιμέναμε, κυκλοφόρησε επιτέλους και στα ελληνικά, τον Δεκέμβριο που μας πέρασε. Ως σούπερ χαροποτεροκολλημένη και γενικότερα μεγάλη θαυμάστρια του τρόπου γραφής και έκφρασης της Τζ.Κ.Ρόουλινγκ, δεν θα μπορούσα παρά να το αρπάξω και να αρχίσω να το διαβάζω με μανία. Βέβαια η μανία μου σιγά σιγά ξεφούσκωσε. Ήταν στιγμές στα πρώτα κεφάλαια, που το διάβαζα με το ζόρι, όμως ακόμη και τότε κατά κάποιον τρόπο το απολάμβανα.

Ας ξεκαθαρίσουμε από την αρχή τι δεν είναι, το "Ένας ξαφνικός θάνατος":
  • δεν είναι φανταστική ιστορία με μάγους (δυστυχώς)
  • δεν είναι σε καμία περίπτωση ιστορία που θα έπρεπε να επιτραπεί σε παιδί ή έφηβο να τη διαβάσει (προσωπικά θα πρότεινα πάνω από 18 σαν όριο)
  • δεν είναι ιστορία μυστηρίου, δεν υπάρχει κάποιος άγνωστος δολοφόνος που τον ανακαλύπτουμε αναπάντεχα στο τέλος και πέφτουμε από τα σύννεφα (κάτι στο οποίο η Ρόουλινγκ είναι μαστόρισσα!)
  • δεν είναι ιστορία που έχει ακριβώς αρχή, μέση και τέλος.
(εγώ για κάποιο λόγο το φανταζόμουν πιο λευκό)
Η ιστορία ξεκινάει στη μικρή ειδυλλιακή πόλη του Πάγκφορντ, που όπως όλες οι μικρές ειδυλλιακές πόλεις, θέλει να διατηρηθεί ακριβώς έτσι, τουλάχιστον εμφανισιακά, γιατί μέσα της είναι γεμάτη από όλη την ασχήμια του σύγχρονου κόσμου. Επιθετικοί σύζυγοι, γονείς που χτυπάνε τα παιδιά τους, διεφθαρμένοι πολιτικοί, μίσος, προκατάληψη, κλοπές, απόρριψη, μοιχεία, απόγνωση και ό,τι άλλο στραβό κι ανάποδο υπάρχει στον κόσμο μας. Αυτή η όμορφη πόλη, δεν θέλει με τίποτα να συμπεριλαμβάνει στα όριά της, την κακόφημη συνοικία Φιλντς, γιατί εκεί κατοικούν άνθρωποι φτωχοί, ναρκομανείς, απόβλητοι της κοινωνίας και δεν θέλει κανείς να έχει σχέσεις μαζί τους. Η τόσο συνηθισμένη πια υποκρισία φανερώνεται σε όλο της το μεγαλείο στις 500+ σελίδες του μυθιστορήματος αυτού.
το Πάγκφορντ, illustration από εδώ
Το περίεργο με αυτό το βιβλίο είναι πως δεν πρόκειται όπως είπα και παραπάνω για μια ιστορία που έχει ακριβώς αρχή, μέση και τέλος. Είναι μια διήγηση, για τις καταστάσεις που ζουν διάφοροι κάτοικοι μιας πόλης στο χρονικό διάστημα μετά το θάνατο ενός πολιτικού προσώπου που επηρεάζει δραστικά τις ζωές τους. Μην περιμένετε κάποιο συναρπαστικό τέλος, μια ολοκλήρωση όλων των υποθέσεων, έναν από μηχανής θεό που έρχεται να δώσει λύση σε όλα τα προβλήματα και να καλύψει όλες τις πληγές. Πρόκειται για μία ιστορία που πάνω απ' όλα απολαμβάνεις το ταξίδι, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν γίνονται συνταρακτικά πράγματα λίγο πριν το τέλος!

Στα Χάρι Πότερ, η Ρόουλινγκ τα έβλεπε όλα μέσα από τα μάτια ενός και μόνο αγοριού, ήταν λες και βρισκόταν μονίμως μαζί του, μέσα στο μυαλό και στις σκέψεις του, όπου πήγαινε κι όπου στεκόταν. Τώρα μας διηγείται την ιστορία από τα μάτια περίπου 20 ατόμων!  

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, λοιπόν, από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια θα καταλάβετε πως το πλήθος των χαρακτήρων καθιστά απαραίτητο το να κρατάτε σημειώσεις, ή έστω να φτιάξετε ένα σχεδιάγραμμα γιατί αλλιώς θα χαθείτε, θα πελαγώσετε και δεν θα βγάζετε άκρη (κάτι που εγώ ένιωθα για τις πρώτες περίπου 150 σελίδες!). Από τη στιγμή που μαθαίνετε τους ήρωες και μετά, άνετα μπορείτε να παρακολουθήσετε την εξέλιξη της ιστορίας. Γι' αυτό και σας ετοίμασα ένα σχεδιάγραμμα με όλα τα πρόσωπα του βιβλίου που μας ενδιαφέρουν:
(πατήστε πάνω στην εικόνα για να τη δείτε μεγαλύτερη)
Σε σύγκριση με τον γενναίο και ανιδιοτελή, μικρό μάγο, και στην απέναντι πλευρά τον πιο σατανικό αντίπαλο όλων των εποχών, εδώ κανένας χαρακτήρας δεν είναι πολύ καλός ή πολύ κακός. Όλοι έχουν και τις δύο πλευρές τους και ανάλογα με τις πράξεις τους αντιμετωπίζουν και τα αποτελέσματα αυτών. Ίσως ο μόνος "τέλειος", κατά τη γνώμη μου, να ήταν ο ίδιος ο Μπάρι Φερμπράδερ, ο ξαφνικός θάνατος του οποίου φέρνει μεγάλη ταραχή. Φεύγει ο Μπάρι αναπάντεχα και ξαφνικά και αφήνει το Φιλντς δίχως υποστηρικτή, την Κρίσταλ, μια έφηβη κόρη ναρκομανούς, απροστάτευτη, τη γυναίκα του απεγνωσμένη, και όλα τα "κοράκια" έτοιμα να κατασπαράξουν τη θέση του στο συμβούλιο και να καταστρέψουν τους καρπούς των κόπων του.

Με αυτό το βιβλίο η Ρόουλινγκ μας αποδεικνύει πως είναι ικανή να γράψει οτιδήποτε. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή είχα ψιλοαπογοητευτεί με τις βρισιές, τις αηδίες και όλα αυτά τα σιχαμένα που διάβαζα. Ένιωθα λες και επικεντρωνόταν μόνο στα αρνητικά των ηρώων της και κουραζόμουν. Στην πορεία όμως η ιστορία με απορρόφησε, ήθελα να δω τι θα γίνει μετά, πού θα τους οδηγούσαν οι λανθασμένες τους κινήσεις, αν θα σωζόταν τελικά το Φιλντς, ποιος θα έπαιρνε τη θέση του Μπάρι, αν θα φαινόταν αντάξιός του και αν υπήρχε τελικά κάποιος αντάξιός του... 
άλλη μια πιθανή όψη του Πάγκφορντ
Η Ρόουλινγκ είπε πως αυτό το βιβλίο, απλά έπρεπε να το γράψει, ένιωθε την ανάγκη ή κάτι τέτοιο. Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί και το μυαλό μου πήγαινε μόνο στο ότι είχε καταχωνιάσει μέσα τις όλα τα άσχημα που δεν μπόρεσε να γράψει στα Χάρι Πότερ και τα απελευθέρωσε σε αυτή την ιστορία για ενηλίκους. Αν φέρουμε όμως στο μυαλό μας τον Ντάντλι και το πώς ζούσε στον κόσμο των μαγκλ, μπορεί να δούμε κι εκεί την πινελιά αυτού του βιβλίου, την κακία του κόσμου, τους νταήδες του σχολείου που χτυπάνε μικρά παιδιά και συχνάζουν σε έρημες παιδικές χαρές. Η ασχήμια του κόσμου των μαγκλ ξετυλίγεται σε όλο της το μεγαλείο σε αυτό το μυθιστόρημα. Μια ασχήμια που για άλλη μια φορά σε κάνει να ελπίζεις σ' εκείνο το γράμμα που θα έρθει καθυστερημένα και θα σου αναγγείλει πως εσύ δεν ανήκεις στον κόσμο αυτόν, αλλά σε έναν άλλο, όμορφο και μαγικό.

Πριν κλείσω, δεν πρέπει να παραλείψω το τραγούδι-soundtrack του "Ένας ξαφνικός θάνατος". Δεν είναι δική μου επιλογή, είναι καθαρά δική της, και όταν το διαβάσετε θα το δείτε κι εσείς.

Καλή χρονιά σας εύχομαι και καλές αναγνώσεις σε ότι διαβάσετε φέτος :)

Βαθμολογία: ✰ και μισό!
Ένας Ξαφνικός Θάνατος

8 σχόλια

  1. Ανώνυμος2/1/13 10:56 μ.μ.

    ΝΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ, ΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΟ ΚΑΙ ΝΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ (ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΤΑΛ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗ,ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ). 0ΜΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΙΣΧΩΡΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ. ΛΑΘΟΣ: ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Ι ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΥΣ, ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΟΠΩΣ "Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΝ ΛΙΘΟΝ ΒΑΛΕΤΩ" "ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ". ΣΠΟΙΛΕΡ: ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΤΕΡΙ. ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑΡΚΟΜΑΝΗΣ, ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΡΝΗ ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ.
    ΤΕΛΟΣ, ΟΝΤΩΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ (ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ) ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ "ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΦΕΡΜΠΡΑΔΕΡ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, θα είχε πολύ σασπένς αν ψάχναμε να βρούμε ποιος είναι το μυστηριώδες φάντασμα, αλλά σκέψου όλους εμάς τους χαριποτεροκολλημένους που αμέσως το μυαλό μας θα πήγαινε στα μάγια... Μάλλον δεν ήθελε καθόλου να μας δώσει τέτοια εντύπωση σε αυτό το βιβλίο, έγραψε διαφορετικά και είχε ανοιχτά τα χαρτιά της από την αρχή.

      Διαγραφή
  2. είναι ένα υπέροχο βιβλίο, από μια εκπληκτική συγγραφέα!!!! το μόνο πρόβλημα είναι αυτό με τα πολλά ονόματα, αλλά αυτό δεν λέει κάτι....!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, αλλά αν κρατήσεις μερικές σημειώσεις ώσπου να τους μάθεις λύνεται κι αυτό το πρόβλημα :)

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος30/7/15 3:22 μ.μ.

    Σωστά, τελικά κανείς δεν ξέρει τι κρύβει στο μυαλό και στην ψυχή του ο άλλος. Ειδικά όταν έχουμε κάτι στο μυαλό μας και κολλάμε με αυτό χωρίς να δούμε τις συνέπειες που θα έχει η κάθε μας κίνηση...Ο ρατσισμός πάντα οδηγεί σε ακρότητες που τις καταλαβαίνουμε μόνο όταν τον υποστούμε και οι ίδιοι.Πιο προσεκτική θεώρηση των πραγμάτων λοιπόν, και κατανόηση σ' αυτό που φαίνεται διαφορετικό, αυτό είναι το μήνυμα που εκλαμβάνω εγώ από το βιβλίο. Βασιλική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς πολλά πράγματα τα καταλαβαίνουμε όταν συμβαίνουν και σε εμάς. Και αν το παρατηρήσεις τις περισσότερες φορές, όταν λέμε κάτι άσχημο για κάποιον βρισκόμαστε κι εμείς στη θέση του, για να μάθουμε πώς είναι. Πολύ πιο προσεκτική θεώρηση και προσοχή στην υποκρισία που μπορεί λόγω της όποιας θέσης μας να μας διακατέχει :)

      Διαγραφή
  4. Ωραίο βιβλίο είναι, αν και πολύ ωμό και σκληρό, για κάποιο λόγο νόμιζα ότι είναι αστυνομικό, ίσως επειδή μετά έγραψε και κάτι αστυνομικά. Το μόνο που δεν μ' άρεσε είναι οι πολλές βρισιές. Θεωρώ κι εγώ ότι είναι ένα μήνυμα ενάντια στο ρατσισμό και το μπούλινγκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως και στα Χάρι Πότερ υπάρχει το στοιχείο του μυστηρίου και της λύσης του σε κάθε βιβλίο, οπότε είναι πολύ λογικό να ακολουθήσει με αστυνομική λογοτεχνία. Κι ευτυχώς το έκανε μετέπειτα με τον Κόρμοραν Στράικ που μου αρέσει πολύ περισσότερο απ' ότι το συγκεκριμένο.

      Διαγραφή