Διαβάζοντας το βιβλίο κάποιου άλλου

Η λαϊκή ρύση λέει ότι το ξένο είναι πιο νόστιμο. Ισχύει άραγε αυτό και για τα ξένα βιβλία; Οι λόγοι που μπορεί να διαβάζουμε το βιβλίο κάποιου άλλου είναι τέσσερεις. Ιεραρχικά με βάση τη σοβαρότητα της υπόθεσης, ξεκινάω με τον πιο αυστηρό:

Το δανεικό βιβλίο
Το βιβλίο αυτό το είδες μια μέρα στο σπίτι του/της φίλου/ξαδέρφης/θείου/γειτόνισσας τέλος πάντων, δεν είναι δικό σου. Λίγο η κουβέντα, λίγο ο ενθουσιασμός του ιδιοκτήτη, λίγο η επιμονή του "Όχι, πρέπει να το διαβάσεις! Άκου που σου λέω, θα το λατρέψεις!!" δεν ήθελες και πολύ και το πήρες μαζί σου στο σπίτι. ΠΡΟΣΟΧΗ! Από δω και πέρα, έχεις στα χέρια σου κάτι πολύτιμο, το θησαυρό κάποιου άλλου! Το βιβλίο αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ!
Δεν μπορείς να το κακομεταχειρίζεσαι. Απαγορεύεται δια ροπάλου να τσακίσεις τη ράχη, να το διαβάζεις ενώ τρως, να το πετάς από δω κι από εκεί, να τσακίζεις τη σελίδα που σταμάτησες (για όνομα!), να γράφεις με στυλό στο περιθώριο, να αφήνεις το 3χρονο ανιψάκι σου να ξετυλίξει τα ταλέντα του πάνω του, να καπνίζεις και να βρωμοκοπάς με την ανάσα σου τις σελίδες. Επαναλαμβάνω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ! Τα δικά σου κάντα ότι θέλεις, στο τσακίρ κέφι μπορείς ακόμη και να τα κάψεις, τα ξένα όμως είναι ξένα.

Επίσης μην ξεχνάς, μπορεί να μην είναι δημοτική βιβλιοθήκη, να μην είσαι υποχρεωμένος να το επιστρέψεις σήμερα κιόλας, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί συμπεριφορές του τύπου "να, έχω ήδη ξεκινημένα άλλα πέντε, και στο πρόγραμμα έχω άλλα είκοσι εφτά, θέλω πολύ να το διαβάσω αλλά πιο μετά". Λάθος! Το πήρες για να το διαβάσεις και όχι για να πιάνει σκόνη στην κορυφή της στοίβας σου. Μην είσαι χαραμοφάης, αν δεν έχεις πραγματικά το χρόνο και το χώρο στο πρόγραμμά σου, άσε το βιβλίο στο σπίτι του και κράτα καλές σχέσεις με τον ιδιοκτήτη για να σου το δανείσει όταν βρεις χρόνο. Αλλιώς βάλτο σε πρώτη προτεραιότητα, διάβασέ το αμέσως και φρόντισε να το γυρίσεις γρήγορα πίσω. Δεν σου είπε ότι το λάτρεψε; δεν σου είπε ότι είναι το αγαπημένο του/της; αυτό τι σημαίνει; ότι το αγαπάει, το περιμένει, του/της λείπει, και δεν σου το δώσε σε καμία περίπτωση για να εμπλουτίσεις τη βιβλιοθήκη σου, αλλά απλά επειδή σε συμπαθεί και θέλει να σε κάνει να νιώσεις κι εσύ όπως ένιωσε αυτός. Μη γίνεσαι γαϊδούρι λοιπόν και δεν το δίνεις πίσω!!

Πώς το δανείζεις σε κάποιον άλλο χωρίς να ρωτήσεις τον ιδιοκτήτη;! Κουβέντες τύπου "το δάνεισα στην τρίτη ξαδέρφη του αδερφού του κολλητού του θείου μου, δεν σε πειράζει έτσι;". Δεν με πειράζει; Το ότι το βιβλίο μου έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης και οι πιθανότητες να το ξαναδώ είναι όσες και οι πιθανότητες να πάω αύριο για πίτσα στη Ρώμη; Όχι, γιατί να με πειράξει! Τι άλλο θέλεις να σου δανείσω; Το αυτοκίνητό μου μήπως; Αν θέλεις να το δανείσεις, πρώτα ρώτησε. Κι αν, πια, θέλεις να είσαι απόλυτα σωστός, πάνε και αγόρασέ το και δάνεισε το δικό σου αντίτυπο. Μη γίνεσαι κουβαρντάς με τα ξένα βιβλία!

Το βιβλίο της βιβλιοθήκης
Σ' αυτή την κατηγορία θα μπορούσα να είμαι εξίσου αυστηρή, αλλά μια και σε όλες τις βιβλιοθήκες υπάρχουν κανονισμοί, θα κάνω την πάπια και θα σας πω τα βασικά:

Μπορείς να δανειστείς όποιο βιβλίο θέλεις (εφόσον είσαι μέλος). Και να το κρατήσεις στο σπίτι σου είτε το διαβάζεις, είτε όχι, για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (συνήθως 15 μέρες). Αν δεν πρόλαβες να το διαβάσεις κάνεις μια ανανεωσούλα και το κρατάς λίγο παραπάνω. Αν όμως δεν προσαρμόζεσαι στους κανόνες και κάνεις του κεφαλιού σου, έρχεται ένα ωραιότατο πρόστιμο, που αυξάνεται για κάθε επιπλέον μέρα που το κρατάς (σαν το βιντεοκλάμπ ένα πράγμα). Αν από την άλλη γίνεται η στραβή και το χάνεις, ή σου το 'κλεψαν ή για κάποιο λόγο το βιβλίο έχει καταστραφεί, είσαι υποχρεωμένος να το αντικαταστήσεις (και άντε να το βρεις αν είναι και κανένα δυσεύρετο)

Τέλος, μην είσαι μοναχοφάης!! Γύρνα το νωρίς γιατί περιμένουν κι άλλοι να το διαβάσουν, δεν είσαι το κέντρο του κόσμου. Σκέψου και τον άλλον που καίγεται να διαβάσει τη συνέχεια του Χάρι Πότερ κι εσύ τεμπελιάζεις και κρατάς το βιβλίο ένα μήνα. Ξέρω, θα το πληρώσεις το πρόστιμο και μπράβο σου, αλλά μην γίνεσαι εγωιστής! Άσε που με τέτοια συμπεριφορά πιθανόν να φας και κόκκινη κάρτα από τη βιβλιοθήκη σου.



Το ταξιδιάρικο βιβλίο
Πρόκειται για μια προσπάθεια που ακούει στο όνομα BookCrossing, πιθανώς να το έχετε ακούσει. To BookCrossing ξεκίνησε με σκοπό να γίνει όλος ο κόσμος μια ανοιχτή δωρεάν βιβλιοθήκη.
Αυτό το βιβλίο σου το έδωσε κάποιο μέλος του bookcrossing.com, ή σου ήρθε με το ταχυδρομείο από τη συμμετοχή σου σε κάποιο book ring, ή μπορεί πολύ απλά να το βρήκες μόνο του να κάθεται σε ένα παγκάκι και να σε περιμένει.
Μπορεί να χάρηκες λες και βρήκες λεφτά (κατά κάποιον τρόπο βρήκες) και να παίρνεις εκστασιασμένος σπίτι σου το βιβλίο που ήρθε έτσι ανέλπιστα στη ζωή σου. Όμως την πάτησες, το βιβλίο αυτό δεν είναι δικό σου. Μπορείς να το κρατήσεις, δεν θα σου πει κανείς τίποτα, αλλά θέλεις να είσαι εσύ ο μαμούχαλος που μας χάλασε το παιχνίδι; Όπως και να το δεις, το βιβλίο αυτό είναι ξένο. Προσπάθησε να το διατηρήσεις σε καλή κατάσταση και μόλις το διαβάσεις να το αφήσεις πάλι ελεύθερο. Άλλωστε αυτά τα βιβλία δεν είναι φτιαγμένα για την αιχμαλωσία!
Σκέψου τη χαρά που θα σου προσφέρει το να στείλεις σε κάποιον φίλο που διαβάζει το βιβλίο που βρήκες, κι εκείνος να το δώσει σε κάποιον άλλο, κι εκείνος σε κάποιον άλλο, ενώ εσύ παρακολουθείς πώς ταξιδεύει στον κόσμο ένα τόσο δα βιβλίο, απλά κάνοντας μια εγγραφή στο www.bookcrossing.com.

Το μεταχειρισμένο βιβλίο 
Αυτή η κατηγορία είναι η καλύτερη. Τα μεταχειρισμένα βιβλία είναι τα αγαπημένα μου, έχουν μια ιστορία, ένα παρελθόν, συνήθως έχουν καλή τιμή, έχουν προκαλέσει σε άλλους συναισθήματα και τώρα ήρθαν στα χέρια σου μετά από όλο αυτό το ταξίδι, για να μείνουν! Αυτά τα ξένα βιβλία, είναι τα μόνα στα οποία έχεις πραγματικά δικαιώματα. 
Είναι είτε βιβλία που αγόρασες από κάποια προσφορά (σσ. Πρωτοπορία), είτε από κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο, είτε από κάποιο παζάρι ένα μεσημέρι Κυριακής στο Μοναστηράκι, είτε σου το χάρισε κάποιος που δεν το ήθελε πια, όπως και να χει το βιβλίο είναι πια δικό σου. Ολόδικό σου και δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. 

Για κάποιο λόγο τα βιβλία αυτής της κατηγορίας τα προσέχεις σαν τα μάτια σου. Ούτε τρως κοντά τους, ούτε τσακίζεις σελίδες, ούτε τα παραπετάς, ούτε τα αφήνεις στα 500 μέτρα από προσχολική ηλικία, και δύσκολα να τα δανείσεις σε κάποιον άγνωστο γνωστό σου. Γι' αυτό λοιπόν, μάθε να φέρεσαι όπως θέλεις να σου φέρονται. Σεβάσου τα ξένα βιβλία όπως σέβεσαι τα δικά σου.









Μην ξεχνάς την πιο σημαντική συμβουλή, λοιπόν:
Να φέρεσαι στα ξένα βιβλία όπως θέλεις να φέρονται και στα δικά σου.
(γιατί είμαστε τόσο άρρωστοι!)

15 σχόλια

  1. Ένα τεράστιο χειροκρότημαααα (ελπίζω να το άκουσες από τη Θεσσαλονίκη :P ) μα ακριβώς οι σκέψεις μου!!!!! πολύ καλά τα λες ελπίζω όσοι κάνουν ένα ή όλα τα παραπάνω να τα αλλάξουν μετά την ανάγνωση του άρθρου σου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα ευχαριστώ :) Η αλήθεια είναι, ένιωθα μια αγανάκτηση όταν τα έγραφα :Ρ Αλλά για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής, έχω αυτή τη στιγμή στη βιβλιοθήκη μου κανα δυο ξένα βιβλία, αλλά τα κρατάω σαν λάφυρα για δικά μου δανεισμένα που ξεχάστηκαν να γυρίσουν σπίτι :'(

      Διαγραφή
  2. Έχω κι εγώ ένα λάφυρο Αλίκη, ένα βιβλίο και από μια άλλη φίλη μου έχω μια μπλούζα γιατί δεν είχα βιβλίο να κρατήσω :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα κράτα την μπλούζα και στείλε γράμμα στη φίλη σου πως αν δεν σου επιστρέψει το βιβλίο σου θα της στείλεις ένα κομμένο μανίκι :Ρ

      (νταξει, το πρώτο, το βιβλίο δεν μπορείς να το χαλάσεις!!)

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος15/4/13 6:47 μ.μ.

    Είμαι από τα άτομα που δεν γράφουν πάνω στα βιβλία τους, δεν τσαλακώνουν τις σελίδες και χρησιμοποιούν κάποιου είδους θήκη για να τα προστατέψουν στις χαοτικές τσάντες τους. Οπότε, με θεωρούσα πάντα αρκετά προσεκτική στη συντήρηση των βιβλίων. Αλλά αναθεώρησα όταν δανείστηκα 20 (!!!) από τα αγαπημένα βιβλία της ξαδέλφης μου. "Αγαπημένα" σημαίνει πως τα χει διαβάσει τουλάχιστον 3 φορές, κάποια από αυτά και σε παραλίες. Ωστόσο, τα βιβλία της ήταν σαν να βγήκαν μόλις απ'το τυπογραφείο, μέχρι και οι σελίδες τους μύριζαν την υπέροχη "καινουργίλα". Δεν ξέρω πραγματικά πώς τα κατάφερε. Κατέληξα να ντύνω τα βιβλία της με ριζόχαρτο για να μην λερωθούν/γρατζουνιστούν/βραχούν και να χρησιμοποιώ διπλή θήκη στην τσάντα, να αποφεύγω παραλίες και να πλένω και να στεγνώνω πολύ καλά τα χέρια μου κάθε φορά που έπρεπε να τα αγγίξω! Στο τέλος της τα επέστρεψα, τα μισά αδιάβαστα, γιατί δεν άντεχα την ψυχολογική πίεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό με την ψυχολογική πίεση το έχω νιώσει κι εγώ, όχι τόσο επειδή ο ιδιοκτήτης είχε πρόβλημα ή φοβόταν μην τα λερώσω ή τα αργήσω, όσο γιατί δεν ήταν δικά μου και όπως και να το κάνουμε είναι κάτι ξένο, δανεισμένο και θέλει προσοχή. Αν συμβεί τίποτα σε δικό μου βιβλίο θα στενοχωρηθώ πολύ, αλλά όχι τόσο όσο αν συμβεί τίποτα σε ξένο βιβλίο.

      Πάντως κι εσύ και η ξαδέρφη σου είστε ιδανικές για να σας δανείζουμε βιβλία να τα κάνετε συντήρηση :Ρ Προσπαθώ κι εγώ όσο το δυνατόν να τα προσέχω τα βιβλία μου, αλλά αυτός ο καημένος ο "Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν" μετά από 4 (5;) αναγνώσεις τα έχει ψιλοπαίξει....

      Διαγραφή
  4. Το δυστύχημα Αλίκη είναι, ότι όσοι είναι βάρβαροι ή ασυνεπείς, δεν θα διαβάσουν αυτά που έγραψες, γιατί ένα blog για βιβλία, είναι το τελευταίο που θα αποφασίσουν να ψάξουν! Εσύ βέβαια καλά έκανες και τα έγραψες, πού ξέρεις καμιά φορά....
    Το πρόσωπο λοιπόν που θα δανείσουμε, πρέπει να είναι της απολύτου εμπιστοσύνης μας και η σχέση μας να είναι παλιά. Επ' ουδενί σε νέες γνωριμίες για τους εντυπωσιάσουμε. Είναι σχεδόν σίγουρο, ότι θα το μετανιώσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, αλλά ίσως κάποιος που κάνει βόλτες στο ίντερνετ να τύχει να το διαβάσει και ίσως να θυμηθεί τότε κάποιο βιβλίο που έχει στο σπίτι του και που δεν είναι δικό του... Βέβαια το πιο πιθανό είναι να το διαβάσουν φίλοι βιβλιοφάγοι και απλά να συμμεριστούν την αγανάκτισή μου!! :)

      Καλά αν δανείζουμε για να εντυπωσιάσουμε το έχουμε χάσει το παιχνίδι!!!

      Διαγραφή
  5. Ελπιζω, και εγω, να ακουσες το χειροκροτημα μου απο την Πατρα.
    Συμμεριζομαι απολυτως αυτα που γραφεις (και γραφεις πολυ ωραια). Το 90% των βιβλιων μου ειναι αθικτα, εχοντας διαβασει τα περισσοτερα, φυσικα.
    Ειμαι ο τυπος που δικα μου ή οχι, δανισμενα ή μη τα βιβλια παθουν κατι, μισω τον εαυτο μου. Ειναι λιγο υπερβολικο το ξερω, αλλα αγαπαω τα βιβλια (αν εξαιρεσεις τα σχολικα).
    Φυσικα, θα ηθελα να βρησκω τα βιβλια που δανειζω ακριβως οπως τα δανεισα, αν οχι και καλυτερα. Αλλα ολο και καποια ανωμαλια θα βρω, ενω εγω τα προσεχω σαν παιδια μου. Τι να κανω ομως; Να φωναξω; Δεν ειναι και πολυ του τυπου μου. Οποτε προειδοποιω: Αν δεν παρω πισω το βιβλιο μου οπως στο εδωσα θα μου παρεις αλλο. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια :)

      Άσε στο τέλος θα μας λένε περίεργους έτσι όπως κάνουμε για τα βιβλία μας, αλλά τι να κάνουμε, αφού τα αγαπάμε. Εξαρτάται από το τι θεωρεί ο καθένας σημαντικό, εμείς θεωρούμε τα βιβλία μας, άλλος το αυτοκίνητό του :Ρ

      Διαγραφή
  6. Και μετά μου λες γιατί αν αναγκαστώ να δανείσω βιβλίο το έχω άγχος συνέχεια. Βασικά έχω να δανείσω βιβλίο από φοιτητής (θρηνώ ακόμα απώλειες)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλύτερα να τα δανείζουμε σε ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν λοιπόν, ή να μη δανείζουμε καθόλου ;)

      Διαγραφή
  7. Θα μπορούσες να το πεις πιο σωστά; ΟΧΙ. Αχ, όλοι μας έχουμε χάσει βιβλία που δανείσαμε ε; Ή τα πήραμε πίσω σε χάλια κατάσταση... Αλλά πόσο εύκολο είναι και να πεις "Όχι, δε στο δανείζω"; Εγώ ακόμα περιμένω μερικά δανεικά και αγύριστα... Ουφ, μεγάλη πίκρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε άσε. Πραγματικά πώς να πεις όχι.... απλά ελπίζεις ο άλλος να το προσέχει σαν τα μάτια του τουλάχιστον κι εύχεσαι να το πάρεις πίσω σύντομα. Αν και πλέον όταν δανείζω το σκέφτομαι συνέχεια και αν καθυστερήσει θα το κάνω και θέμα έτσι.. ευγενικά ευγενικά!!

      Διαγραφή