Υ.Γ. Σ'αγαπώ

Μετά από εκείνο το θέμα του Φεβρουαρίου, πήρα δώρο ένα πολύ όμορφο βιβλίο που να σας πω την αλήθεια το περίμενα και δεν το περίμενα. Φυσικά ξεκίνησα να το διαβάζω αμέσως, εκείνη τη στιγμή, στο μαγαζί που καθόμουν και μέχρι να φτάσω στο σπίτι είχα ήδη ξεπετάξει το πρώτο κεφάλαιο. Η γλυκιά ιστορία της Χόλι και της παρέας της μου κράτησε συντροφιά για μια ολόκληρη βδομάδα και κάτι. Κανονικά θα μπορούσα άνετα να το έχω τελειώσει σε 3 μέρες, αλλά αποφάσισα να το τραβήξω όσο πάει, για να το απολαύσω περισσότερο και να μου μείνει και κάτι. Και, να σας πω την αλήθεια, είναι το ιδανικό βιβλίο για να χαλαρώσεις μετά από μια δύσκολη μέρα γεμάτη υποχρεώσεις, ένα βιβλίο που δεν θα σε πονοκεφαλιάσει, ούτε θα σε κάνει να βαρεθείς, θα κλείσει όμορφα τη μέρα σου και θα σου χαρίσει όνειρα γλυκά.

Η ιστορία της Χόλι ξεκινάει εκεί που τελειώνει η ιστορία του Τζέρι. Ο δεύτερος φεύγει από τη ζωή και αφήνει πίσω του μια λίστα με γράμματα, γράμματα με οδηγίες προκειμένου να βοηθήσει την αγαπημένη του σύζυγο να βάλει ένα πρόγραμμα στη ζωή της, στόχους που θα της αποσπάσουν την προσοχή από το πένθος της και θα την βοηθήσουν να καλύψει τα όποια κενά της για να μάθει να βασίζεται στον εαυτό της και να στηρίζεται στα πόδια της. 

Η Χόλι μαθαίνει μέσα από διάφορες καταστάσεις πόσο σημαντικά είναι κάποια πράγματα και πόσο ασήμαντα κάποια άλλα. Δίπλα της μαθαίνουμε κι εμείς να εκτιμάμε τις μικρές χαρές της ζωής και να είμαστε ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε αντί να αναζητούμε διαρκώς το κάτι παραπάνω που στην τελική δεν είμαστε σίγουροι ότι θα μας κάνει ευτυχισμένους. Μας μαθαίνει ακόμη, να μη δίνουμε σημασία σε μικροπράγματα, να αποφεύγουμε τους χαζούς καυγάδες με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να προσπαθούμε κάθε μέρα να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι κι εμείς αλλά και οι γύρω μας εξαιτίας μας.

Το βιβλίο θα μπορούσε να είναι τρομερά θλιβερό, πράγμα που δεν θα μου άρεσε, ήταν όμως διασκεδαστικό, όσο διασκεδαστικό μπορεί να είναι ένα βιβλίο που πραγματεύεται μια περίοδο πένθους. Η Χόλι έχει γύρω της ένα πλήθος αγαπημένων προσώπων που τη στηρίζουν και τη βοηθούν, γιατί όπως έχει πει κι ένας ομοιοπαθής "ο κεραυνός εκεί που πέφτει καίει, μα ακόμα και μια στάλα δροσιάς προσφέρει ανακούφιση". Μας μαθαίνει λοιπόν, σε καμία περίπτωση να μην εγκαταλείπουμε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη, ακόμα κι αν μας φαίνεται δύσκολο ή αν νιώθουμε πως δεν μπορούμε πραγματικά τίποτα να προσφέρουμε ή να πούμε. Η αλήθεια, όμως, είναι πως εκείνη τη στιγμή είμαστε πολύ πιο δυνατοί από εκείνον που καίγεται. Μπορούμε να φερθούμε εγωιστικά και να τους γυρίσουμε την πλάτη, ή μπορούμε να φερθούμε ανθρώπινα και να τους προσφέρουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ακόμη και τη σιωπηλή παρουσία μας.

Η Cecilia Ahern ισχυρίζεται ότι αντιμετωπίζει κάποια άτομα και κάποιες καταστάσεις στη ζωή της βασισμένη στη λογική "κι αν ο άνθρωπός μου πέθαινε; θα του φερόμουν έτσι; θα του το έλεγα αυτό;". Προσωπικά δεν συμφωνώ καθόλου στο να βάζουμε τέτοιες σκέψεις με το μυαλό μας ή οποιουδήποτε είδους αρνητικότητα στα αγαπημένα μας πρόσωπα, όμως σίγουρα μπορούμε να αναρωτιόμαστε "είναι πραγματικά τόσο σημαντικό αυτό για το οποίο μαλώνω; είμαι απόλυτα σίγουρη ότι εγώ έχω εντελώς δίκιο κι ο άλλος εντελώς άδικο;" ή ακόμα "εγώ που κρίνω τον άλλο είμαι πάντα σωστή;" (μη φανταστείτε βέβαια ότι εγώ τα κάνω αυτά πάντα!)

Το βιβλίο το έμαθα κι εγώ, όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι, από την ταινία με την Hillary Swang και τον Jerald Butler. 

Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι στην ταινία παίζει η πάρα πολύ αγαπημένη Φοίβη, που αποτελεί από μόνη της λόγο για να βλέπουμε την ταινία ξανά και ξανά. Οι ατάκες που πετάει μάλιστα είναι ξεκαρδιστικές, μια νοσταλγική γεύση από Φιλαράκια!

Πέρα από τον λόγο "Φοίβη" (και τον λόγο "Jerald Butler") στην ταινία εμφανίζεται και ο μοναδικός, κούκλος, απίστευτα γοητευτικός Jeffrey Dean Morgan (ο μπαμπάς του Dean και του Sam από το Supernatural), και μάλιστα σε φουλ μπακ nude!!!!!!

Αν δεν σας έχω πείσει ακόμη να σπεύσετε να διαβάσετε το βιβλίο μόνο και μόνο για να δείτε την ταινία, να σας πω ότι έχει και μερικά πολύ όμορφα τοπία της Ιρλανδίας, από την οποία κατάγεται η συγγραφέας και στην οποία εκτυλίσσεται το βιβλίο, όχι η ταινία. Η ταινία γενικά έχει αλλάξει της Παναγιάς τα μάτια από το βιβλίο, όμως δεν θα σας πειράξει γιατί είναι πολύ καλοστημένη και όμορφη. Το βιβλίο θα σας βάλει σε σκέψεις, ίσως ακόμη να σας κάνει καλύτερους ανθρώπους, η ταινία όμως θα σας διασκεδάσει και θα σας κάνει να ερωτευθείτε... την Ιρλανδία!

Πριν κλείσω, θα ήθελα να κράξω λίγο (πολύ λίγο) τη συγγραφέα. 

Η Cecilia Ahern, είναι κόρη του πρώην (τότε νυν) πρωθυπουργού της Ιρλανδίας Bertie Ahern, η πρώτη πληροφορία που συνοδεύει ανεξαιρέτως το όνομά της! Σπούδασε δημοσιογραφία και μόλις τέλειωσε τις σπουδές της αποφάσισε να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Το "Υ.Γ. Σ' αγαπώ" ξεκίνησε να το γράφει σε ηλικία 21 ετών, και το ολοκλήρωσε σε 3 μήνες. Πούλησε τα δικαιώματα έκδοσης του βιβλίου της όταν είχε ακόμα γράψει μόνο τα 10 πρώτα κεφάλαια (πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας σημειωτέον, δεν την εμπιστεύεσαι έτσι εύκολα, θα μπορούσε να μην το ολοκληρώσει καν!) και μάλιστα σε κορυφαίο αμερικάνικο εκδοτικό οίκο έναντι αδρής αμοιβής, πράγμα για το οποίο σάστισε (!) και μόνο τρία χρόνια μετά μεταφέρθηκε στο Χόλιγουντ, παρακαλώ, με μερικά από τα μεγαλύτερα χολιγουντιανά ονόματα της εποχής μας: Jerald Butler, Hillary Swang (μετά το Όσκαρ), Lisa Kudrow, Cathee Bates κλπ. (Ας σημειωθεί πως η πρώτη ταινία του Χάρι Πότερ κυκλοφόρησε 4 χρόνια μετά το πρώτο βιβλίο και αφού είχε ήδη εκδοθεί και το τέταρτο της σειράς!!)

Και στην ερώτηση της δημοσιογράφου:

Εκείνη απαντάει:

Ε, άσε μας κουκλίτσα μου!!!

(είδατε τι λίγο που την έκραξα;)

Βαθμολογία βιβλίου: ✰✰✰,5

Βαθμολογία ταινίας: ✰✰✰✰,5