Death Note

Το Death Note δε θυμάμαι πώς το ανακάλυψα. Το μόνο που θυμάμαι ήταν την πώρωση που έπαθα όταν το ξεκίνησα!! Μια πώρωση που σε καμία περίπτωση δεν περίμενα να πάθω με ένα anime ή ένα manga, αφού δεν είναι κατά γενικό κανόνα μέσα στις πρώτες προτιμήσεις μου. Είναι, μάλιστα, μέχρι σήμερα το μοναδικό του είδους του που έχω παρακολουθήσει/διαβάσει από την αρχή ως το τέλος. Για να μην σας πολυμπερδεύω, πρόκειται για μια σειρά γιαπωνέζικων κόμικς (manga) που στη συνέχεια γυρίστηκε και σε σειρά 20λεπτων επεισοδίων (anime) και έχουν γίνει και μερικές ταινίες.

Για να σας εισάγω αρχικά στον κόσμο του Death Note, να σας πω πως ο τίτλος του αναφέρεται σε ένα σημειωματάριο που σκορπάει το θάνατο. Πρόκειται για ένα από τα σημειωματάρια που έχουν οι γιαπωνέζικοι θεοί του θανάτου, οι Shinigami, στο οποίο γράφουν το όνομα κάποιου ανθρώπου όταν κρίνουν πως είναι η ώρα του να πεθάνει. Οι Shinigami όμως, όσο περνάνε τα χρόνια βαριούνται όλο και περισσότερο τη δουλειά τους και πολλές φορές από την απραγία και τη βαρεμάρα απλά παύουν να υπάρχουν. Ώσπου ένας από αυτούς, ο Ryuk, από την πολύ βαρεμάρα, αποφασίζει να ρίξει το σημειωματάριό του στη γη, έτσι ώστε να περάσει στα χέρια κάποιου θνητού και να δει πως θα το διαχειριστεί. 

Αυτός ο θνητός δεν είναι άλλος από τον πανέξυπνο Raito (αλλού λέγεται και Light) ο οποίος παίρνει το σημειωματάριο και αποφασίζει να αναλάβει το ρόλο του αποδότη δικαιοσύνης στον κόσμο των ανθρώπων, σκοτώνοντας κάθε εγκληματία γράφοντας το όνομά του στις σελίδες του μικρού μαύρου τετραδίου. Ο Ράιτο, ένας εντυπωσιακά όμορφος νεαρός (όσο μπορούμε να το πούμε αυτό για μια ζωγραφιά) αποφασίζει να φτιάξει μια ουτοπία, έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχει κακό γιατί όποιος τολμάει να παρανομήσει θα θανατώνεται χάρη στον τρομερό θεό της δικαιοσύνης, τον Kira, όπως τον λένε, που δεν θα επιτρέπει στους ανθρώπους να πατάνε το νόμο. Βέβαια η επιβολή του νόμου με τέτοια μέσα είναι στην ουσία αποτελεσματική; Το να μην κάνεις κάτι από φόβο και όχι από επιλογή σου δίνει στην ουσία καμία ελευθερία; Ή μήπως σε κάνει πραγματικά έντιμο και καλό άνθρωπο;

Σύντομα η ιαπωνική αστυνομία υποψιάζεται πως όλοι αυτοί οι μυστηριώδεις θάνατοι των μεγαλύτερων κακοποιών της χώρας έχουν κοινά και πολύ πιθανόν να οφείλονται σε έναν και μόνο στυγερό δολοφόνο. Γιατί ο φόνος δεν παύει να είναι φόνος, ακόμα κι αν εσύ θεωρείς πως αποδίδεις δικαιοσύνη. Και όπως λέει ο Ryuk, όταν θα έχεις καθαρίσει όλο τον κόσμο από εγκληματίες, θα είσαι ο μόνος που θα έχει μείνει.

Έτσι επιστρατεύεται ο εξίσου πανέξυπνος L, προκειμένου να λύσει το μυστήριο και να ανακαλύψει τον στιγερό δολοφόνο καθώς και τον τρόπο που σκοτώνει. Ο L είναι κάπως περίεργος και τρώει υπερβολικά πολλά γλυκά (χωρίς να παχαίνει). Είναι μάλιστα διαρκώς ξιπόλυτος και με μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια του. Είναι όμως τόσο καλός, ειλικρινής και τίμιος που κερδίζει την εκτίμησή μας από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίζουμε! Θα έλεγε κανείς πως είναι το πιο συναρπαστικό πρόσωπο της ιστορίας και η στήθος με στήθος διαμάχη ανάμεσα σε αυτόν και στον Raito είναι ότι πιο έξυπνο και ενδιαφέρον έχουμε δει ποτέ.

Η ξεβράκωτη Misa είναι το κορίτσι της ιστορίας, που δεν κάνει την εμφάνισή της από την αρχή, αλλά όταν εμφανίζεται παίζει κι αυτή το σημαντικό ρόλο της. Είναι, για μένα, ένα από τα μεγαλύτερα θύματα που έχω συναντήσει, αφού ζητάει εν γνώση της από τον Kira να την κάνει ό,τι θέλει, να τη χρησιμοποιήσει όπως θέλει, δεν τη νοιάζει αρκεί να είναι μαζί του. Εμένα όλο αυτό μου φαίνεται αρρωστημένο και παρανοϊκό και την Misa δυστυχώς δεν την συμπάθησα ποτέ, σχεδόν ούτε καν τη λυπήθηκα.

Ο αγαπημένος μου όμως ήρωας, είναι ο Ryuk. Δεν είναι η εμφάνισή του (που κάτι μου λέει ότι στο κόμικ ο σχεδιαστής κάποια στιγμή κουράστηκε να τον σκιτσάρει και απλά "εννοούσε" την ύπαρξή του) όσο η συμπεριφορά του. Μου αρέσει που είναι ένας απλός παρατηρητής, όπως ακριβώς κι εμείς σε όλη αυτή την ιστορία, και που θα πει "Τώρα βαριέμαι" την ώρα που κι εγώ βαριέμαι, ή "Σα να άρχισε να γίνεται πάλι ενδιαφέρον" την ώρα που κι εγώ σκεφτόμουν ακριβώς το ίδιο. Λατρεύει επίσης τα μήλα και αν δεν φάει μήλα, παθαίνει κάτι σαν στέρηση και... στραβώνει (κάτι που έχει πολύ φάση!). Ίσως να μου αρέσει τόσο γιατί αυτός, σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλο ήρωα της ιστορίας, δεν κινδυνεύει να πεθάνει ανα πάσα στιγμή!!

Πριν κλείσω, να σας πω πως όποιος κι αν το έχει δει θα σας πει ακριβώς αυτό: Είναι πανέξυπνο! Και πραγματικά αυτό είναι το Death Note. Μια ιστορία με πανέξυπνους πρωταγωνιστές, τόσο έξυπνους που ξεπερνάει τα όρια της λογικής και το ότι καταλαβαίνουμε κι εμείς τι σκέφτονται και τι κάνουν, μας κάνει να νιώθουμε κι εμείς εξίσου πανέξυπνοι, ίσως γι' αυτό μάλιστα να κολλάμε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα με αυτή τη σειρά. Τη σειρά μπορείτε να την παρακολουθήσετε ολόκληρη στο youtube με ελληνικούς υπότιτλους από τον χρήστη Aris K-Pop (θα σας πρότεινα μάλιστα να παρακολουθήσετε τώρα το πρώτο επεισόδιο που θα σας πείσει περισσότερο κι από μένα την ίδια να συνεχίσετε παρακάτω). Σύνολο είναι 37 επεισόδια 20κάτι λεπτών, και η συμβουλή μου είναι από τη στιγμή που θα το ξεκινήσετε μην το διακόψετε γιατί μετά θα είναι δύσκολο να θυμηθείτε τι είχε γίνει, να ξαναμπείτε στο κλίμα και να το συνεχίσετε γενικά (μιλάω εκ πείρας!). Απολαύστε το όσο μπορείτε όλο μαζί.

Μετά το πέρας της ιστορίας, η σειρά αυτή που βρίσκεται στο νούμερο ένα των πιο δημοφιλών manga που έχουν κυκλοφορήσει, έβγαλε και 2 ταινίες με ανθρώπους (και πάλι ο Ryuk είναι ο πιο πετυχημένος) αλλά και μια ταινία με τη ζωή του L: ποιος ήταν, πώς μεγάλωσε, γιατί είναι έτσι όπως είναι κλπ.

(δείτε λίγο αθλιότητα ο "καρακούκλος" Ράιτο στην ταινία!!)