Ξεκίνησα να βλέπω Game of Thrones, όπως και τόσοι άλλοι, για να δω τι στο καλό είναι αυτό για το οποίο μιλάνε όλοι. Ήταν επικής φαντασίας, έπαιζε ο Μπόρομιρ κάποιον που του έμοιαζε, ήταν υπερπαραγωγή, είχε δράκους, τι άλλο να θέλει κανείς από μια σειρά!
Τελικά ο πρώτος κύκλος δεν με απογοήτευσε, ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα και πολλά περισσότερα. Κάποια από αυτά μου άρεσαν, κάποια άλλα όχι και τόσο. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που αρέσκονται στην ωμή βία, στο αίμα και στο σκληρό θάνατο, ακόμα κι αν είναι "ψέματα" και στην "οθόνη" και δεν ξέρω κι εγώ τι. Οι εικόνες που σου καρφώνονται στο μυαλό είναι πέρα για πέρα αληθινές και μπορεί να σε συντροφέψουν ακόμα και μετά το τέλος της σκηνής που εκείνη τη στιγμή δε σε σόκαρε. Βέβαια, αυτό είναι ένα μόνο από τα χαρακτηριστικά του GoT: η στεγνή βία και ο ξαφνικός θάνατος. Είναι γεμάτο αγωνία, δράση, ανατροπές, ρεαλισμό (όσο αυτό μπορεί να ειπωθεί για μια σειρά φαντασίας) και φυσικά δράκους!! Παρακάτω να προειδοποιήσω πως υπάρχουν κανονικά σπόιλερ, μόνο που αν είστε ενεργοί χρήστες του ίντερνετ τα τελευταία 4 χρόνια δε νομίζω πως θα σας είναι κάτι από αυτά καινούργιο.
 |
| Σύσσωμη οικογένεια με εξώγαμα και υιοθετημένα υποδέχεται τη βασιλική οικογένεια. |
Η ιστορία ξεκινάει τόσο όμορφα, με την οικογένεια των Σταρκ στο Γουίντερφελ να ζει στην ειρήνη και την ευημερία, ακόμα κι αν είναι βορράς κι έχει κρύο, ακόμα κι αν όλα είναι λίγο γκρι και σκονισμένα, ακόμα κι αν έχει συννεφιά και φορούν όλοι γούνες και βαριά ρούχα. Ο Νεντ Σταρκ, βασιλιάς του βορά (ο Μπόρομιρ), εκτελεί τα καθήκοντά του όμορφα κι ωραία. Τα παιδιά του παίζουν και μεγαλώνουν με τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής τους και όλοι είναι αγαπημένοι.
 |
| Ο βασιλιάς Ρόμπερτ έμοιαζε λίγο με μεθυσμένο Άγιο Βασίλη, δε μπορείτε να πείτε! |
Μέχρι που ο βασιλιάς των 7 βασιλείων και παιδικός του φίλος Ρόμπερτ Μπαράθυον χάνει τον σύμβουλό του, το Χέρι του Βασιλιά, και αποφασίζει να ταξιδέψει ως το βορρά για να του ζητήσει να πάρει τη θέση του. Η άφιξη στο Γουίντερφελ, του Ρόμπερτ Μπαράθυον και των Λάνιστερ είναι και η αρχή της καταστροφής. Η ευτυχισμένη οικογένεια χωρίζεται και δε θα είναι ποτέ πια η ίδια. Ο Μπραν τραυματίζεται ανεπανόρθωτα, η Σάνσα θέλει να παντρευτεί τον Τζόφρυ και να γίνει βασίλισσα, η Άρυα θέλει να γίνει αγόρι και όλη τους η ζωή γίνεται μια μπερδεμένη σαλάτα.
 |
| Το Τείχος, ότι πρέπει για να ξεπεράσεις μια για πάντα την υψοφοβία σου (ή για να αποκτήσεις υψοφοβία!) |
Ο Νεντ με τις δύο κόρες του και τη βασιλική οικογένεια κατευθύνονται νότια, στο Κινγκς Λάντινγκ. Ο Τζον Σνόου, επειδή είναι νόθος γιος και δεν τον αγαπάει η μαμά Σταρκ (γιατί όλοι οι άλλοι τον αγαπούν) αποφασίζει να φύγει για το Τείχος, να γίνει μέλος της Μαύρης φρουράς, μιας φρουράς που αποτελείται μόνο από άντρες και οι περισσότεροι από αυτούς είναι εξόριστοι, αποβράσματα της κοινωνίας και βιαστές. Η δουλειά τους είναι να φυλάνε τα 7 βασίλεια από τους Άγριους που ζουν πέρα από το Τείχος, και από τα ζόμπι. Μόνο που δεν πιστεύουν στα ζόμπι. Και ούτε και το Τείχος είναι καλά προετοιμασμένο. Γενικά είναι μια απογοήτευση και μισή, καμία σχέση με το δυνατό στρατό που θα έπρεπε να είχαν βάλει σε εκείνο το μέρος με μαγικά όπλα για να προστατεύσουν τον κοσμάκη από τους απέθαντους καταραμένους!!
 |
| Φαινομενικά μοιάζει με παράδεισος! |
Στο Κινγκς Λάντινγκ γίνεται της Πόπης. Γενικά μια καλή συμβουλή είναι να μην εμπιστεύεσαι κανέναν εκεί και να σηκωθείς να φύγεις με την πρώτη ευκαιρία. Επίσης αν έχεις διοριστεί Χέρι του Βασιλιά οι μέρες σου είναι μετρημένες και όσοι έχουν σχέση μαζί σου είναι σα να έχουν υπογράψει την καταδίκη τους όπου κι αν βρίσκονται. Ο Νεντ με την αρχαία μέθοδο του τεστ DNA ανακαλύπτει πως το βλαμμένο ο Τζόφρυ δεν είναι γιος του Ρόμπερτ Μπαράθυον λόγω των κατάξανθων μαλλιών του. Και οι έρευνές του αυτές είναι που επιταχύνουν ακόμη περισσότερο τον επικείμενο θάνατό του, που αρκεί να φάει το κεφάλι του ο βασιλιάς Ρόμπερτ σε μια βόλτα για κυνήγι, για να βρεθεί το κεφάλι του ίδιου του Νεντ καρφωμένο δίπλα σε άλλα κεφάλια προδοτών του στέμματος στην αυλή του νέου βασιλιά, του Τζόφρυ του Βλαμμένου.
 |
| Του εντ ε χαλφ Λάνιστερς! |
Να μην ξεχνάμε φυσικά πως οι Λάνιστερ είναι η μεγάλη οικονομική δύναμη, ο μπαμπάς Λάνιστερ είναι ο τέλειος συνδυασμός κακίας και εξυπνάδας, με δυο λόγια εκείνος ο κακός που δεν του γλυτώνεις με την καμία. Γενικά τους Λάνιστερ δεν τους αγαπάς (εκτός από τον Τύριον) όλοι όσοι έχουν για αγαπημένη τους οικογένεια τους Λάνιστερ, αυτούς που το αποτέλεσμά τους είναι ο Τζόφρυ, δεν τους καταλαβαίνω! Η Σέρσεϊ μπορεί να είναι όμορφη αλλά είναι διαβολογυναίκα. Και ο Τζέιμι μπορεί να είναι επίσης όμορφος, καλός πολεμιστής και γενικά το χρυσό αγόρι, αλλά δε δίστασε να πετάξει τον Μπραν από την κορυφή του πύργου όταν τον είδε σε πολύ προσωπικές και καθόλου αδελφικές στιγμές με την αδελφή του και αυτό κάτι λέει!! Ο Τύριον από την άλλη, κερδίζει τη συμπάθειά μας, λόγω της διαφορετικότητάς του και του ότι είναι θύμα ρατσισμού λόγω της εμφάνισής του. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο Τύριον είναι πανέξυπνος, διαβασμένος και αρκετά έντιμος. Το ότι γεννήθηκε νάνος είναι το χειρότερο και ταυτόχρονα το καλύτερο που θα μπορούσε να του συμβεί.
 |
| Απολαύστε!! |
Σε αυτή την πρώτη σεζόν μπορούμε να απολαύσουμε ένα τριπλό χαστούκι που τρώει ο Τζόφρι από τον διπλά θείο του, παρόλο που τότε ακόμα δεν ξέραμε ακόμα πόσο βλαμμένος ήταν και στην πρώτη πρώτη θέασή του δεν το απολαύσαμε όσο θα το απολαμβάναμε πολύ αργότερα.
 |
| Αν αναρωτιέστε κι εσείς από πού τον ξέρατε τον Βισέρυς, θα σας λύσω την απορία ευθύς αμέσως: από πουθενά! |
Παράλληλα, πέρα από τη θάλασσα οι τελευταίοι απόγονοι των Ταργκάρυεν ετοιμάζουν ένα στρατό Ντοθράκι για να πάρουν πίσω το θρόνο τους. Η Νταινέρυς δίνεται ως δώρο στον αρχηγό τον Ντοθράκι με την πιο μακριά πλεξούδα και τα πιο μεγάλα μούσκουλα, τον Καλ Ντρόγκο (γνωστό και ως "ο καινούργιος Κόναν"), από τον ίδιο της τον αδερφό. Βέβαια, ο αδερφός της Νταινέρυς που ήταν τέρμα βλαμμένος, σχεδόν τόσο βλαμμένος όσο ο ίδιος ο Τζόφρυ, έλεγε διαρκώς πως είναι δράκος και είναι δράκος και είναι δράκος και μας έπρηξε το συκώτι, και όταν ο Καλ Ντρόγκο τον σκοτώνει το ψιλοευχαριστιόμαστε, αν και μας γυρνάει λίγο το στομάχι η μέθοδος που χρησιμοποιεί.
 |
| Αλήθεια, θα θέλαμε να δούμε περισσότερο ήλιο και φεγγάρι... |
Και πάνω που αρχίζουμε και συμπαθούμε τον Καλ Ντρόγκο και δεν τον βλέπουμε μόνο σαν έναν άξεστο σούπερ ντούπερ γυμνασμένο (κι εντάξει, καρακούκλο) βάρβαρο, αλλά και σαν έναν άντρα πολύ πολύ ερωτευμένο και λέμε έχει ευγενική ψυχή στο πολύ βάθος, και πάνω που το ευτυχές ζεύγος πάει να κάνει οικογένεια, τσουπ! έρχεται μια τρελή μάγισσα και μας το τρώει το παλικάρι (είχε τα δίκια της κι αυτή)! Πάει και ο Καλ, πάει και το μωρό, μένει μόνη η Καλίσι, που τελικά αυτή είναι ο δράκος και αντί για μάνα του Καλ-τζούνιορ, γίνεται μάνα τριών δράκων-τζούνιορ και την ερωτεύεται ο ιππότης της, ο σερ Τζόρας που θα μπορούσε να είναι μπαμπάς της.
 |
| Τα παγωμένα ζόμπι με τα φωσφοριζέ μάτια. |
Κι ενώ όλοι ασχολούνται με τον σιδερένιο θρόνο, που παρεμπιπτόντως πρέπει να είναι τρομερά άβολος, έρχεται ο χειμώνας, που σημαίνει κρύο, παγωνιά και κάτι απέθαντα παγωμένα ζόμπι που δεν πιστεύει κανείς πως υπάρχουν, αλλά αυτά είναι μιλιούνια και βαδίζουν αργά και σταθερά προς το Τείχος (αν και όλοι λένε για χειμώνα αλλά χειμώνα δε βλέπουμε!).
Το κακό με το GoT είναι πως όλα καλά όλα ωραία, αλλά όλοι οι ωραίοι ήρωες είναι ακόμα παιδιά. Και δεν είναι ότι κάνει κανένα άλμα τρελό από σεζόν σε σεζόν, να είναι τη μια μωρά και την άλλη μεγάλοι, μεγαλώνουν σιγά σιγά (και κάποιοι δε μεγαλώνουν ποτέ!) Η Άρια ας πούμε, ακόμα και σήμερα δε διαφέρει ιδιαίτερα από το κοριτσάκι της πρώτης σεζόν. Και ο Μπραν δεν αλλάζει και τόσο τρομερά. Οι δράκοι είναι στην πρώτη σεζόν ακόμα στ' αυγά τους, ούτε καν μεγάλοι και τρομεροί όπως θα τους θέλαμε. Οι Σταρκ που απομένουν είναι όλοι νέοι κι άπειροι, απλά απελπισία στη μάχη, άρα δεν μπορούμε να βασιζόμαστε πάνω τους και ακόμα και ο Τζόφρυ είναι ένα νιάνιαρο που του δόθηκε πολύ εξουσία πολύ νωρίς.
Τελειώνοντας η πρώτη σεζόν, έχει πάρει μαζί της και τους δύο λόγους που με κάναν να την ξεκινήσω. Τον πιο σημαντικό, τον Νεντ-Μπόρομιρ Σταρκ και τον δευτερεύον αλλά χάρμα οφθαλμών Καλ Ντρόγκο. Κι όμως, όσο και να μου έχει σπάσει τα νεύρα αυτή η σειρά ανα τις σεζόν, με τους ξαφνικούς θανάτους της και την ωμή της βία, μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να πω πως θα τη σταματήσω για πάντα και πάντοτε επιστρέφω και ψάχνω κι εγώ τα καινούργια επεισόδια και αναρωτιέμαι κάθε φορά ποιος μπορεί να πεθάνει και τι θα γίνει τελικά στο τέλος και ακόμα δεν έχω αποφασίσει καν να διαβάσω τα υπόλοιπα βιβλία (πέραν του πρώτου) ή να περιμένω τη σειρά.
Να σημειώσω πρωτού κλείσω την παρουσίαση αυτή, πως το πρώτο βιβλίο (που έχει κυκλοφορήσει και σε έκδοση τσέπης) με την πρώτη σεζόν δεν έχουν σχεδόν καμία απολύτως διαφορά. Οπότε είτε δείτε το ένα είτε διαβάσετε το άλλο είναι σχεδόν το ίδιο και το αυτό.
Εσάς ποιος ήταν ο αγαπημένος σας ήρωας σε αυτή την πρώτη σεζόν; Ποιον μισήσατε από την πρώτη στιγμή και ποια εξέλιξη σε αυτή τη φάση σας σόκαρε; Πείτε μας στα σχόλια!
.jpg)
5 σχόλια
Διόρθωση: ο Νεντ Σταρκ δεν ήταν Βασιλιάς του Βορρά, αλλά Warden of the North (δε θυμάμαι πώς το μεταφράζουν στο βιβλίο, έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της σειράς 3 φορές στο πρωτότυπο). Βασιλιάς του Βορρά αυτοανακηρύχθηκε ο πρωτότοκος γιος του, ο Ρομπ, μετά την εκτέλεση του πατέρα του, οδηγώντας τη στρατιά των Βορείων στον πόλεμο εναντίον των Λάννιστερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αγαπημένος μου χαρακτήρας ήταν από την αρχή ο Τύριον και μέχρι στιγμής, δεν με έχει διαψεύσει. Τον αγάπησα γιατί, παρά την περιφρόνηση και την ψυχολογική κακοποίηση που εισέπραττε από τους πάντες σε όλη του τη ζωή, με πρωτοστατούντες σ' αυτό τον πατέρα και την αδελφή του, είχε αρκετή ανθρωπιά και δικαιοσύνη μέσα του, ώστε να μη μετατραπεί, όπως λέει κι ο ίδιος "στο τέρας που όλοι νομίζουν πως είναι". Ήθελε μόνο μια ευκαιρία, που δεν του δόθηκε ποτέ από κανέναν. Επιπλέον, λατρεύω το μυαλό του και τις έξυπνες ατάκες του. Το μόνο του "λάθος" είναι πως λειτουργεί συναισθηματικά, αλλά και πάλι, κακό στον εαυτό του κάνει κι όχι στους άλλους.
Στο πρώτο βιβλίο, ήμουν ακόμα άμαθη στις αιματοχυσίες και γενικά τις εκπλήξεις που μας επιφύλασσε ο αγαπητός Μάρτιν κι έτσι με σόκαραν αρκετά πράγματα. Νομίζω κυρίως η πτώση του Μπραν, η προδοσία της Μεέτζι που οδήγησε στο θάνατο του Καλ Ντρόγκο και του αγέννητου παιδιού του και η απόφαση της Κάτλυν να ακολουθήσει τον Ρομπ αντί να γυρίσει στο Γουίντερφελ. Την Κάτλυν τη λυπάμαι βέβαια, αλλά γενικά την αντιπαθώ. Η μεγαλύτερη αντιπάθειά μου ωστόσο, κυρίως σε αυτό το βιβλίο, ήταν η Νταινέρυς.
Με εκπλύσει που αντιπαθούσες την Ντάνυ, για μένα ήταν ένα κορίτσι που πουλήθηκε μικρό σε έναν άντρα βάρβαρο κι επιθετικό που πιο πολύ σε άγριο ζώο έφερνε παρά σε άνθρωπο και σιγά σιγά ανακάλυπτε κι εκείνη τον εαυτό της και την πραγματική της ταυτότητα. Και ήταν και η μητέρα των δράκων!!
ΔιαγραφήΟ Τύριον είναι όντως για πολλούς αγαπημένος. Περιμένω να δω πώς θα εξελιχθεί η περίπτωσή του, πάντως στην τέταρτη σεζόν είναι αυτός που με απασχολεί περισσότερο απ' όλους για το μέλλον του.
Πάντως 3 φορές στο πρωτότυπο είναι τόσες πολλές, χαρά στο κουράγιο σου, αν κρίνουμε από το μέγεθός τους! Οπότε έχω να κάνω με μεγάλη φαν και μπορώ να αγχωθώ ελεύθερα για τα λάθη μου!!!
Ο Νεντ πάντως θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος βασιλιάς και των 7 βασιλείων. Καλύτερος και πιο ικανός από οποιονδήποτε άλλον, αλλά λόγω του χαρακτήρα του όλο και κάποιος θα τον σκότωνε. Ο Ρομπ από την άλλη ποτέ δε μου φάνηκε σαν κάτι παραπάνω από ένα παιδί...
Αγαπάμε Τζον Σνόου!Σε όλες τι σεζόν,οτιδήποτε και να κάνει! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου το έκαναν δώρο τα χριστούγεννα και το άρχισα, αν και δεν με τρελαίνει η περίληψη.Τα σπόιλερ που έγραψες δεν τα ήξερα, αλλά οι χαρακτήρες και τα μέρη είναι άγνωστα, πολλά και μπερδεμένα, τα έχω ξεχάσει ήδη. Πάντως, έχω διαβάσει αρκετά ιστορικά μυθιστορήματα για να έχω πρόβλημα με τη βία:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθερία
Είναι αρκετά σκληρή η βία στα συγκεκριμένα βιβλία, κι εγώ δεν ανακατεύομαι ακριβώς, αλλά δε θέλω να έχω τόση άνεση με τόσο άσχημα πράγματα, οπότε προσπαθώ να τα αποφεύγω :)
ΔιαγραφήΈχει πολλούς χαρακτήρες και αν δεν έχεις δει τη σειρά (που και να την έχεις δει δηλαδή) θα σε βοηθήσει να κρατήσεις σημειώσεις για το ποιος είναι ποιος πιστεύω..