Όταν ήμουν μικρή κάθε Σάββατο πρωί στηνόμασταν μπροστά στην τηλεόραση για να δούμε Sailormoon, Dragonball, Power Rangers και... Ανατριχίλες!!! Η μουσική των τίτλων αρχής της σειράς που βασιζόταν στα βιβλία του R.L.Stine, προμήνυε στιγμές απόλυτου τρόμου και αγωνίας που έφτανε στα ύψη (μην τα δείτε τώρα, θα τρομάξετε ΜΟΝΟ με το πόσο χάλια είναι οι ηθοποιοί και τα ας-τα-πούμε-εφέ)!
Μαθαίναμε από μικρά να παρακολουθούμε θρίλερ, βλέπετε, από έναν δεξιοτέχνη των παιδικών (!) θρίλερ που όμως ισχυρίζεται πως στα βιβλία του ποτέ δεν πέθανε κανένα παιδάκι. Ξέρετε... πέρα από όλα εκείνα που είναι ήδη νεκρά!
Σε αυτό το άρθρο θα σας παρουσιάσω μόνο εκείνα που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα, και να σας πω πως μικρή δεν διάβασα παρά μόνο μία Ανατριχίλα. Τις υπόλλοιπες τις διαβάζω τώρα που μεγάλωσα και είναι ότι πρέπει αν έχεις 2 ωρίτσες να σκοτώσεις, αντί να κάτσεις να δεις μια ταινία. Φυσικά εν καιρώ θα έρθουν κι άλλα μέρη του αφιερώματος σε μια από τις παιδικές μας αγάπες!
Το "Σπίτι των Νεκρών" είναι το πρώτο βιβλίο της ανατριχιαστικής σειράς με την οποία μεγαλώσαμε. Η Αμάντα και ο Τζος πιστεύουν ότι το παλιό σπίτι, στο οποίο μετακόμισαν πρόσφατα, είναι... κάπως παράξενο. Γεμάτο φαντάσματα. Στοιχειωμένο. Αλλά και η πόλη, το Νταρκ Φολς, είναι κι αυτή κάπως παράξενη. Οι γονείς τους, όμως, δεν τους πιστεύουν. Θα το συνηθίσετε, τους λένε. Πηγαίνετε μια βόλτα να βρείτε καινούριους φίλους. Και πραγματικά αυτό έκαναν η Αμάντα και ο Τζος. Μόνο που οι καινούριοι αυτοί φίλοι δεν είναι εκείνο ακριβώς που είχαν κατά νου οι γονείς τους. Γιατί αυτοί θέλουν να γίνουν φίλοι τους... για πάντα.
Δεν ξετρελάθηκα με το συγκεκριμένο, αλλά πέρασε αρκετά ευχάριστα η ώρα μου με τα φαντάσματα που έβγαιναν από τους τοίχους και από παντού στο στοιχειωμένο σπίτι.
Ο δρ. Μπρούερ κάνει μερικά πειράματα με φυτά στο υπόγειό του. Τίποτα το ανησυχητικό. Μερικά πραγματικά ακίνδυνα πειράματα. Όπως η Μάργκαρετ και ο Κέισι Μπρούερ ανησυχούν για τον πατέρα τους. Ιδιαίτερα όταν... συναντούν... μερικά από τα φυτά που καλλιεργεί εκεί κάτω. Στην συνέχεια, αντιλαμβάνονται ότι ο πατέρας τους έχει αποκτήσει συνήθειες φυτών. Στην πραγματικότητα, έχει αρχίσει να μοιάζει με φυτό. Όλα αυτά είναι συνέπειες των "ακίνδυνων" πειραμάτων του;Ή μήπως το υπόγειο έχει μετατραπεί σ' άλλο ένα μαγαζάκι του τρόμου;
Με αηδίασε αρκετά η σκέψη του να φυτρώνουν φύλλα στο κεφάλι σου αντί για μαλλιά και με έκανε να κοιτάζω με καχυποψία τα λουλουδάκια στις γλάστρες μου! Το δεύτερο βιβλίο της σειράς δε με τρόμαξε τόσο, αλλά είχε αγωνία.
Αίμα, αίμα παντού...
Ο Έβαν περνάει το καλοκαίρι του στο σπίτι της περίεργης θείας του Κάθριν, όταν επισκέπτεται ένα παράξενο παλιό παιχνιδάδικο και αγοράζει ένα σκονισμένο τενεκεδάκι με αίμα τέρατος. Έχει πλάκα να παίζει με αυτό στην αρχή. Και στον σκύλο του Έβαν, τον Τρίγκερ, αρέσει τόσο πολύ που τρώει λίγο!
Τότε όμως ο Έβαν παρατηρεί κάτι περίεργο με το πράσινο, κολλώδες πράγμα: μοιάζει να αυξάνεται.
Και να αυξάνεται.
Και να αυξάνεται.
Και όλη αυτή η ανάπτυξη έχει δώσει στο τερατώδες αίμα μια τερατώδη όρεξη...
Αυτό το βιβλίο ήταν ενδιαφέρον, είχε ανατροπή που δεν την περίμενα, αν και όλο αυτό το πράσινο αίμα (που ναι, όλοι της ηλικίας μου ξέρουμε πως "πράσινο αίμα έχουν μόνο τα τέρατα"!!) μια αναγούλα σου τη φέρνει!
Ένα καινούργιο παράξενο παιδί ήρθε στη γειτονιά της Χάνα που έχει γίνει λίγο περίεργη από τότε που αυτό το νέο αγόρι μετακόμισε στη διπλανή πόρτα. Αλλά πότε μετακόμισε; Δεν ήταν άδειο το σπίτι το προηγούμενο βράδυ που πήγε η Χάνα για ύπνο; Γιατί μοιάζει ακόμα τόσο εγκαταλελειμμένο; Και γιατί δεν παίρνει καμιά απάντηση από το νέο της γείτονα; Αλλά μόνο εξαφανίζεται πάντα με ένα σωρό περίεργους τρόπους. Και είναι τόσο χλωμός.. Μήπως τη Χάνα την έχει στοιχειώσει.. το φάντασμα της διπλανής πόρτας;
Αυτό βλέπω πως στο goodreads το βαθμολόγησα με 4 αστεράκια, άρα θα μου είχε αρέσει και περισσότερο. Βέβαια την ανατροπή της ιστορίας την κατάλαβα από την αρχή. Εδώ που τα λέμε το ίδιο το εξώφυλλο του βιβλίου είναι σπόιλερ!
Η Σου και ο αδερφός της ο Έντι επισκέπτονται το Λονδίνο όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα μικρό πρόβλημα. Δεν μπορούν να βρουν το γκρουπ τους. Βέβαια, αυτό δεν είναι λόγος να πανικοβληθείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει ο ξεναγός τους χωρίς αυτούς και να τους αφήσει μόνους. Ολομόναχους. Σε έναν τρομερό παμπάλαιο πύργο που κάποτε ήταν φυλακή. Δεν υπάρχει περίπτωση να κλειδωθούν μέσα. Αφού πέσει το σκοτάδι. Με όλους εκείνους τους απόκοσμους ήχους. Και μια παράξενη σκοτεινή φιγούρα που τους θέλει... νεκρούς!
Να έχεις χαθεί σε έναν παλιό μεσαιωνικό πύργο και να σε κυνηγάει κι ένας δήμιος να σε σκοτώσει, ναι, θα λεγα πως είναι μια αρκετά τρομακτική ιστορία. Ιδίως όταν έχεις αρχίσει να ξεχνάς ποιος είσαι και πού πας!! Ίσως μια από τις πιο τρομακτικές Ανατριχίλες που έχω διαβάσει.
Το βιβλίο αυτό το διάβασα καλοκαίρι (φυσικά) και μου άρεσε πραγματικά πολύ. Ξεκινάει όταν δύο αδέρφια επισκέπτονται τους θείους τους στη θάλασσα για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Εκεί όμως εκτυλίσσεται ένα μυστήριο με μια σπηλιά, ένα καταχθόνιο φάντασμα και κάτι μυστηριώδη παιδιά που τους αρέσει να κάνουν πλάκες. Δε σας λέω ψέματα, είχε πράγματι αγωνία!!
Εσείς έχετε διαβάσει κάποιο βιβλίο της σειράς; και αν ναι, ποιο; πείτε μας στα σχόλια ποιο θεωρείτε το ποιο τρομακτικό βιβλίο (ή και επεισόδιο) της σειράς.
9 σχόλια
Πω πω τι μου θύμισες! Αγαπημένα πολύ! Τα βρήκα πρόσφατα και τα ξεσκίζω
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω κι εγώ από την ίδια πηγή με εσένα τα βρήκα και τα διαβάζω σιγά σιγά.. Θα ήθελα να τα έχω και στη βιβλιοθήκη μου, βέβαια, αλλά δεν κυκλοφορούν πια!
ΔιαγραφήΑγαπημένη μου Αλίκη, μπορείς να μου προτείνεις κάποιο βιβλίο ή βιβλία που πραγματικά σε τρόμαξαν;όσο πιο μεγάλη αγωνία και τρομάρα τόσο το καλύτερο για μένα που δεν τρομάζω εύκολα...Ιωάννα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τρόμαξε πολύ το "Κουτί σε σχήμα καρδιάς" του Τζο Χιλ, είναι ιστορία με φαντάσματα. Επίσης πολύ τρομακτικό είναι το "Αυτό" του Στίβεν Κινγκ (που διαβάζω αυτό τον καιρό) αλλά και η "Λάμψη" του. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει κάποιο από όλα αυτά..
ΔιαγραφήΚαλημέρα Αλίκη μου. Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Το "Κουτί σε σχήμα καρδιάς" το έχω διαβάσει, δεν ήταν πολύ τρομακτικό για μένα, δεν ξέρω γιατί αλλά δεν τρομάζω εύκολα. Του Κινγκ δεν τα έχω διαβάσει αυτά τα 2 αν και μ'αρέσει πολύ η ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Το "Κούτζο" και το "Σκοτάδι βαθύ δίχως άστρα" τα θυμάμαι ακόμα κι ας έχει περάσει καιρός που τα διάβασα.Από Λάβκραφτ έχεις διαβάσει κάτι;είναι τόσο καλός όσο λένε; Ιωάννα.
ΔιαγραφήΑκόμα δεν έχω διαβάσει Λάβκραφτ αλλά φαντάζομαι θα είναι τόσο καλός, έχει πολλούς φανατικούς θαυμαστές. Το "Κούτζο" που το διάβασα κι εγώ, είχε μεν αγωνία πολλή, αλλά δεν με τρόμαξε και τόσο. Η "Λάμψη" έχει κάποιες λίγο πιο ανατριχιαστικές στιγμές, και το "Αυτό" σκέψουν είναι ένα πλάσμα που παίρνει τη μορφή του χειρότερου φόβου σου. Να τους ρίξεις μια ματιά και να μου πεις τη γνώμη σου, και αν σε τρόμαξαν. Το "Σκοτάδι βαθύ δίχως άστρα" το έχω ακούσει για καλό και θέλω κάποια στιγμή να το διαβάσω κι αυτό.
ΔιαγραφήΠάμε για Λάβγκραφτ και για το "Αυτό" λοιπόν :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου, επίσης θέλω να σου πω ότι κάνεις φοβερή δουλειά εδώ μέσα, με τις ώρες μπορώ να σε διαβάζω, σε ευχαριστώ και για αυτό :)
Μηπως ξερεις που τα πουλανε με τα κλασσικα εξωφυλλα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕψαξα στην ιστοσελιδα του εκδοτη και τα εχει με καινουρια εξωφυλλα (το σπιτι των νεκρων,μην πλησιαζετε στο υπογειο,πρασινο αιμα, κτλ κτλ)
Θα κοιτούσα σε παζάρια/παλαιοβιβλιοπωλεία αλλά και σε παραλιακά περίπτερα ή μίνι μάρκετ σε κάμπινγκ και τέτοια, αν έχει μείνει τίποτα..
Διαγραφή