Αυτό το μήνα είπαμε να διαβάσουμε δύο Γάλλους συγγραφείς που για κάποιο λόγο βρίσκονται συχνά σε αντίπαλα στρατόπεδα στις προτιμήσεις βιβλιόφιλων. Ο Σαρτρ και ο Καμύ είναι δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα, που χάρισαν στο αναγνωστικό κοινό λίγα μυθιστορήματα, μερικά θεατρικά και αρκετά φιλοσοφικά έργα. Αρχικά, οι δυο τους ήταν ακόμη και φίλοι, στη συνέχεια όμως, οι θέσεις του Σαρτρ, σχετικά με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ρωσίας και την τακτική επιβολής του κομμουνισμού από τον Στάλιν, ξένισαν τον Καμύ (ο πρώτος τη θεωρούσε αναγκαία, ο δεύτερος υποστήριζε τη ζωή και την ειρήνη) και οι δυο τους βρέθηκαν απέναντι. Κι όταν το 1964 ο Σαρτρ βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας, το αρνήθηκε, λέγοντας πως ένα τέτοιο βραβείο δεσμεύει την ελευθερία του βραβευμένου και πως γενικά δε δεχόταν βραβεία, μάλιστα ισχυρίστηκε ιδιαίτερα πως δεν το έκανε από προσωπική ευθιξία για το γεγονός ότι ο Καμύ είχε πάρει το ίδιο Νόμπελ πέντε χρόνια νωρίτερα. Βέβαια, δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατο του Αλμπέρτ Καμί, ο 70χρονος πλέον Ζαν Πολ Σαρτρ, ερωτώμενος για τη σχέση του με τον συγγραφέα του "Ξένου", απάντησε πως ήταν πιθανότητα ο τελευταίος καλός του φίλος!
Στη Λέσχη του Τρελοκαπελά, λοιπόν, είπαμε να πάρουμε μια γεύση από τους δύο αυτούς συγγραφείς, διαβάζοντας μέσα σε ένα μήνα ένα μυθιστόρημα από τον καθένα για να μπορέσουμε έτσι να διαλέξουμε ποιον από τους δυο προτιμούμε κυρίως ως συγγραφέα και πέρα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Διαλέξαμε σε γενικές γραμμές τη Ναυτία του Σαρτρ και τον Ξένο του Καμύ, αλλά αφήσαμε και λίγο ανοιχτή την επιλογή, αφού ο βασικός στόχος ήταν να διαβάσουμε κάτι από τον καθένα και να βρούμε ποιον προτιμούμε. Παρακάτω θα βρείτε και τις εντυπώσεις μερικών βιβλιοφάγων για τα βιβλία που διάβασαν και θέλησαν να δημοσιευτούν στο άρθρο.
