Για τον μήνα Απρίλιο, τα μέλη της λέσχης του Τρελοκαπελά έκαναν ο καθένας από μερικές δικές του προτάσεις για ανάγνωση και τελικά καταλήξαμε στον Φιλαράκο του Γκυ ντε Μωπασάν, ένα κλασσικό βιβλίο, πιο γνωστό ως Bel-Ami, κι ένα βιβλίο που κι εγώ είχα ήδη και ανυπομονούσα να διαβάσω. Και δίκαια.

Ε, λοιπόν, μπορεί να πιστεύω γενικά πολύ στο Θεό, να παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, να είναι μέρος της καθημερινότητάς μου, αλλά ποτέ μου δεν είχα διαβάσει ένα τόσο χριστιανικό βιβλίο όσο αυτό (εδώ που τα λέμε γενικά δεν έχω διαβάσει και κανένα χριστιανικό βιβλίο...). Άκουγα από μικρή συγκεχυμένα πράγματα για τον συγγραφέα, ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά δεν είχα καταλάβει ποτέ αν ήταν στην πραγματικότητα πιστός, άπιστος, αν είχε δική του φιλοσοφία για τα πράγματα, αν ήταν κάποιου είδους αιρετικός (όσο κι αν δε μου αρέσει αυτή η λέξη) μα δεν μπορείς ποτέ στ' αλήθεια να κρίνεις κάποιον αν δεν δοκιμάσεις να ακούσεις και τη δική του φωνή, κρίνοντας απλά και μόνο από αυτά που ακούς από εδώ κι από εκεί.