Σε αυτό εδώ το άρθρο του Buzzfeed έχουν συγκεντρωθεί αρκετές κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων που επισκίασαν την χάρτινη εκδοχή τους και κέρδισαν τις καρδιές των θεατών, πολλές φορές ακόμη και των ίδιων των βιβλιοφάγων! Προσωπικά δε συμφωνώ με όλες τις ταινίες αυτής της λίστας, αλλά οι αντιρρήσεις μου είναι μόνο για μια-δυο. Σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Εσείς;
Ψυχώ (1960)
Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock
Σενάριο: Joseph Stefano
Βασισμένο στο: Psycho (1959) του Robert Bloch
Γιατί είναι καλύτερο: Η ταινία ανατρέπει τις προσδοκίες του κοινού, αρχίζοντας με την ιστορία της Marion Crane (Janet Leigh) αντί για εκείνη του Norman Bates (Anthony Perkins), εκπλήσωντας έτσι με τον θάνατό της και κορυφώνοντας την αγωνία, πράγμα που έκανε το Ψυχώ κλασσικό. Επιπλέον, ο Norman είναι ένας πιο περίπλοκος και τελικά συμπαθητικός χαρακτήρας στην ταινία.
Ο πρωτάρης (1967)
Σενάριο: Calder Willingham και Buck Henry
Βασισμένο στο: The Graduate (1963) του Charles Webb
Γιατί είναι καλύτερο: Παρά το ότι η ταινία δεν παρεκλίνει πολύ από τη νουβέλα στην οποία βασίστηκε, ο ρόλος του Dustin Hoffman ως Benjamin Braddock κι εκείνος της Anne Bancroft ως την κυρία Robinson, τη γυναίκα που προσπαθεί να τον αποπλανήσει - σε συνδυασμό με την φοβερή μουσική των Simon και Garfunkel - έκαναν την ταινία πολύ πιο ανώτερη ως εκδοχή της ιστορίας.
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (1971)
Σενάριο: Stanley Kubrick
Βασισμένο στο: Το κουρδιστό πορτοκάλι (1962) του Anthony Burgess, εκδόσεις Anubis
Γιατί είναι καλύτερο: Η μοναδική αισθητική του Kubrick κάνει αυτή την εκδοχή της ιστορίας πιο δυνατή από το μυθιστόρημα. Επιπλέον μετέφερε την αμερικάνικη εκδοχή του βιβλίου, η οποία άλλαξε το τέλος του Burgess από εκείνη της βρετανικής έκδοσης, και είδαμε τον Alex (Malcolm McDowell) να βρίσκει τη λύτρωση και να αλλάζει ζωή. Η πολύ πιο σκοτεινή εκδοχή του Kubrick είναι πιο λογική.
Ο Νονός (1972)
Σενάριο: Mario Puzo και Francis Ford Coppola
Βασισμένο στο: The Godfather (1969) του Mario Puzo
Γιατί είναι καλύτερο: Ο Νονός θεωρείται γενικά μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Το πυκνογραμμένο μυθιστόρημα του Mario Puzo είναι αναμφίβολα διασκεδαστικό, αλλά ο Francis Ford Coppola το εξύψωσε σε ένα συγκλονιστηκό κινηματογραφικό κατόρθωμα. Είναι επίσης μια πιο βελτιωμένη εκδοχή, με την ιστορία του Puzo για τον Δον Κορλεόνε (Marlon Brando) να ενσωματώνεται στο Νονό 2.
Τα Σαγόνια του Καρχαρία (1975)
Σενάριο: Peter Benchley και Carl Gottlieb
Βασισμένο στο: Jaws (1974) του Peter Benchley
Γιατί είναι καλύτερο: Παρά το ότι το βιβλίο "Jaws" είναι ένα καθωσπρέπει θρίλερ, η ταινία ήταν πιο συγκρατημένη όσον αφορά τη βία, λόγω μιας απρόσμενης σύμπτωσης χαμηλού μπάτζετ και ενός μηχανικού καρχαρία που δε λειτουργούσε καλά. Οι χαρακτήρες ήταν πιο ουσιώδης και πιο συμπαθητικοί, προκαλώντας το κοινό να τους υποστηρίζει θερμά.
Στη Φωλιά του Κούκου (1975)
Σενάριο: Lawrence Hauben και Bo Goldman
Βασισμένο στο: Στη φωλιά του κούκου (1962) του Ken Kesey, εκδόσεις Anubis
Γιατί είναι καλύτερο: Ο Jack Nicholson ενσαρκώνει τον ΜακΜέρφι ως έναν έντονο κινηματογραφικό αντιήρωα. Στην ταινία αντί να βλέπουμε τα πράγματα από την οπτική του Αρχηγού Μπρόμντεν (Will Sampson), που διηγείται την ιστορία στο βιβλίο, τα βλέπουμε από τον ίδιο τον ΜακΜέρφι, κάνοντας έτσι την κεντρική διαμάχη του με τη νοσοκόμα Ράτσεντ (Louise Fletcher), πολύ πιο δυναμική.
Η Λάμψη (1980)
Σενάριο: Stanley Kubrick και Diane Johnson
Βασισμένο στο: Η Λάμψη (1977) του Stephen King, εκδόσεις Λιβάνη
Γιατί είναι καλύτερο: Ο Κινγκ δυσαρεστήθηκε έντονα με την μεταφορά του μυθιστορήματός του από τα χέρια του Kubrick, κυρίως για το ότι υποβαθμίστηκε εντελώς το υπερφυσικό στοιχείο. Όμως παρά το ότι ο Τζακ Τόρανς (Jack Nicholson) δεν είναι δαιμονισμένος στην ταινία, είναι πολύ πιο τρομακτικός απ' ότι στο βιβλίο, καθώς ο τρόμος είναι πιο ρεαλιστικός και γνώριμος.
Blade Runner (1980)
Σενάριο: Hampton Fancher και David Peoples
Βασισμένο στο: Το ηλεκτρικό πρόβατο (1968) του Φίλιπ Κ. Ντικ, εκδόσεις Κέδρος
Γιατί είναι καλύτερο: Το Blade Runner είναι ελαφρώς βασισμένο στο μυθιστόρημα του Φίλιπ Κ. Ντικ, που είναι από μόνο του ένα κλασσικό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Αλλά η ταινία λειτουργεί περισσότερο σαν ένα σκοτεινό όραμα του μέλλοντος της ανθρωπότητας, και η ασάφεια για το αν ο Ντέκαρντ (Harrison Ford) είναι τελικά άνθρωπος, ήταν μια ωραία προσθήκη στην ταινία.
Στάσου Πλάι Μου (1986)
Σενάριο: Bruce A. Evans και Raynold Gideon
Βασισμένο στο: Στάσου πλάι μου (1982) του Stephen King, εκδόσεις Επιλογή
Γιατί ήταν καλύτερο: Άλλη μια μεταφορά του Κινγκ, το "Στάσου Πλάι Μου" δεν διαφέρει φοβερά από το βιβλίο, μια νουβέλα που αρχικά ήταν μέρος της συλλογής του Κινγκ "Different Seasons". Αλλά ο σκηνοθέτης Rob Reiner συνέλλαβε καλύτερα τη γλυκόπικρη νοσταλγία της παιδικής ηλικίας και το μαύρο χιούμορ της ιστορίας, κάνοντας την ταινία ένα αγαπημένο κλασσικό.
The Princess Bride (1987)
Σενάριο: William Goldman
Βασισμένο στο: The Princess Bride (1973) του William Goldman
Γιατί ήταν καλύτερο: Άλλη μια αγαπημένη μεταφορά από τον Reiner. Βοήθησε και το ότι ο ίδιος ο Goldam προσάρμοσε το βιβλίο του - το ανατρεπτικό χιούμορ και η γνήσια γοητεία είναι σε γενικές γραμμές τα ίδια, αλλά η ταινία συλλαμβάνει τόσο εντυπωσιακά τη μαγεία έτσι ώστε καταλήγε να επισκιάσει την πηγή της ως ένα σχεδόν τέλειο περιπετειώδες παραμύθι.
Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει (1988)
Σενάριο: Jeb Stuart και Steven E. de Souza
Βασισμένο στο: Nothing Lasts Forever (1979) του Roderick Thorp
Γιατί είναι καλύτερο: Παρά το ότι το μυθιστόρημα του Thorp ήταν ένα θρίλερ, η ταινία είναι αναμφίβολα δράσης - και μάλιστα μια από τις πιο κλασσικές, τόσο καλά δεμένη και καλοφτιαγμένη (με τον Bruce Willis στον πρωταγωνιστικό ρόλο του ντετέκτιβ John McClane). Η επιρροή που είχε η ταινία στο είδος της ξεπέρασε κατά πολύ εκείνη του βιβλίου.
Misery (1990)
Σενάριο: William Goldman
Βασισμένο στο: Μίζερι (1987) του Stephen King, εκδόσεις Bell
Γιατί είναι καλύτερο: Ο Reiner αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιδέξειος στο να μεταφέρει ιστορίες του King, και σε αυτή την περίπτωση, είχε βοήθεια από άλλο ένα εξαιρετικό σενάριο του William Goldman. Η κινηματογραφική μεταφορά του Misery έβαλε στην άκρη ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Paul Sheldon (James Caan) - ασήμαντη απώλεια - και έκανε τη διάσημη σκηνή με το σφυρί ένα πολύ πιο σημαντικό θέμα.
Η Σιωπή των Αμνών (1991)
Σενάριο: Ted Tally
Βασισμένο στο: Η σιωπή των αμνών (1988) του Thomas Harris, εκδόσεις Bell
Γιατί είναι καλύτερο: Η ταινία βελτιώνει το βιβλίο, κόβοντας τις υπερβολικές υποπλοκές και τους χαρακτήρες. Αλλά αυτό είναι δεδομένο. Αυτό που κάνει αυτή την ταινία μια τόσο σημαντική μεταφορά, είναι κυρίως η Jodie Foster στο ρόλο της Clarice Starling και ο Anthony Hopkins σ΄εκείνον του Hannibal Lecter. Η χημεία ανάμεσά τους τους ανεβάζει πολύ πιο ψηλά από τους αντίστοιχους χάρτινους χαρακτήρες τους.
Για ποια από τις παραπάνω ταινίες συμφωνείτε; Πείτε μας στα σχόλια (και αναμείνατε την επόμενη Παρασκευή για το δεύτερο μέρος ;) )
5 σχόλια
Όσο αφορά τις ταινίες που βασίζονται σε βιβλία του Κινγκ ένα πράγμα είναι σίγουρο. Όταν έβαλε το χεράκι του ο Κινγκ η ταινία απέτυχε...:D
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Λάμψη σαν ταινία την θεωρώ σαφώς ανώτερη από το βιβλίο το ίδιο και το Στάσου Πλάι μου...
Όσο αφορά τώρα τις υπόλοιπες που αναφέρεις με σιγουριά λέω πως "Η πριγκίπισσα και ο πειρατής" είναι ένα βιβλίο φανταστικό όπου ένα μεγάλο μέρος του δεν μεταφέρθηκε καθόλου στην ταινία "Princess Bride". Διάβασε το βιβλίο Αλίκη και θα με θυμηθείς!!
Επίσης η ταινία του Κιούμπρικ "Κουρδιστό Πορτοκάλι" για μένα είναι καλύτερη από το βιβλίο... Φοβερό επίτευγμα του σκηνοθέτη μιας και όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο καταλαβαίνει πως η μεταφορά του στον κινηματογράφο ήταν πολύ δύσκολη!!
Αυτά... :)
Ο Κινγκ είναι γεννημένος για συγγραφέας μόνο γι' αυτό :Ρ Σκέφτομαι να το δω το Στάσου πλάι μου, μου φαίνεται ότι ταιριάζει και τώρα στο καλοκαίρι.. Καλά την πριγκίπισσα και τον πειρατή, και μόνο που υπάρχει πειρατής στον τίτλο (τουλάχιστον τον ελληνικό) ψήνομαι άσχημα να τη διαβάσω πρώτα, άσχετα αν θα μου αρέσει ή όχι. Όσο για το Κουρδιστό να σου πω την αλήθεια ποτέ δε μου έκανε το κλικ να το δω..
ΔιαγραφήΤελικά ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα πως πάρα πολλά βιβλία έχουν γίνει ταινίες που ούτε καν τις είχα ακούσει!!! Οι πιο πολλές δε, σύμφωνα με τις κριτικές στο IMBD, είναι χάλια... Μάλλον αυτές που αναφέρεις εσύ είναι από τις καλύτερες μεταφορές ever!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, είχα κάνει και σχετικό άρθρο (μπορείς να το βρεις στο πλάι, στο 2015, στον Ιούλιο) αλλά οι παραπάνω και οι υπόλοιπες του δεύτερου μέρους, αύριο, είναι αυτές που έμειναν στην ιστορία πιο πολύ απ' ότι τα βιβλία τους.
ΔιαγραφήΑπό Kubrick νομίζω το Barry Lyndon είναι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το βιβλίο ήταν μέτριο, η ταινία αριστούργημα (αν και λιγότερο δημοφιλής από άλλες του σκηνοθέτη κυρίως λόγω "είδους").
ΑπάντησηΔιαγραφή