Το βιβλίο αυτό που διάβασα τρίτο μετά την Περηφάνια και Προκατάληψη και πλέον ήδη λάτρευα την Όστεν, είναι μέχρι σήμερα το λιγότερο αγαπημένο μου. Και όχι γιατί δε μου άρεσε, απλά γιατί τα άλλα μου άρεσαν περισσότερο. Εντωμεταξύ, το βιβλίο αυτό ήταν το πρώτο που διαβάσαμε με τη Λέσχη Ανάγνωσης Κατερίνης και ήταν μια πολύ όμορφη αρχή στον κόσμο της λάιβ συνανάγνωσης (μάλλον αυτό δεν ακούγεται σωστά, εννοώ της λάιβ παρέας συναναγνώσεων, δε διαβάζουμε λάιβ στις συναντήσεις μας).
Πρωτότυπος τίτλος: Sense and Sensibility
Συγγραφέας: Jane Austen
Εκδόσεις: Μίνωας
ISBN13: 9786180203042
Σελίδες: 528
Η ιστορία ξεκινάει με τις αδερφές Ντάσγουντ, την λογική Έλινορ και την ευαίσθητη Μαριάν, που και οι δύο είναι ακριβώς αυτό: η λογική και η ευαισθησία. Η Έλινορ μάλιστα έχει τόση λογική που σχεδόν στερείται συναισθήματος και η Μαριάν από την άλλη είναι τόσο υπερβολικά συναισθηματική, που κάνει στην άκρη κάθε λογική. Οι δυο τους είναι εντελώς διαφορετικές, κι όμως η μια συμπληρώνει την άλλη. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της Όστεν που εκδόθηκε ποτέ, κάτω από το ψευδώνυμο "by a Lady" κι εκείνο που την ώθησε να συνεχίσει με ακόμη περισσότερα ρομαντικά μυθιστορήματα.
Από την αρχή ακόμη του βιβλίου, οι γυναίκες της οικογένειας Ντάσγουντ, βρίσκονται στην άσχημη θέση να πρέπει να εγκαταλείψουν τον άνετο τρόπο ζωής τους (λόγω όλων αυτών των περίεργων κληρονομικών της εποχής) και να μετακομίσουν σε ένα όμορφο σπιτάκι (φαντάζομαι κάτι τύπου βρετανικό cottage). Κι από εκεί και πέρα, οι δύο αδερφές, θα γνωρίσουν τον έρωτα, θα απογοητευτούν, θα κάνουν καινούργιους φίλους και θα ερωτευτούν ξανά από την αρχή, δυνατά και αληθινά, για να καταλήξουν όπως σε όλα τα βιβλία της αγαπημένης, ευτυχισμένες και καλοπαντρεμένες στο τέλος.
Αν δεν το έχετε διαβάσει, παρακάτω υπάρχουν λίγα ΣΠΟΪΛΕΡ.
Η Μαριάν, αφού απογοητεύεται από τον Γουίλομπι, για πολλούς ένας από τους χειρότερους ήρωες της Όστεν, θα αφεθεί να την παρασύρει αυτή της η ερωτική απογοήτευση δίχως τελειωμό, μέχρι που να αρρωστήσει και να μην την νοιάζει κανένας και τίποτα. Δεν προσέχει καν τον συνταγματάρχη που την σέβεται και που την ερωτεύεται πραγματικά και βαθιά (στην ταινία τον παίζει και ο εξαιρετικός Άλαν Ρίκμαν) μέχρι λίγο πριν το τέλος που μέσα σε μια σελίδα ενημερωνόμαστε ότι, ωπ, τελικά τον πρόσεξε και τον ερωτεύτηκε, κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Αυτό θα προτιμούσα η καλή μας Όστεν να το ανέλυε λίγο παραπάνω.
Η Έλινορ είναι σφόδρα ερωτευμένη με τον Έντουαρτ Φέρραρς, που όμως μαθαίνει πως είναι ταγμένος σε άλλη και καταφέρνει να κλείσει μέσα της τα συναισθήματά της και να τα σφραγίσει τόσο σφιχτά, που ούτε καν η ίδια δεν ξέρει πόσο έντονα είναι. Τελικά, κι αυτή, λίγο πριν το τέλος βρίσκει τη δικαίωση, όταν ο Έντουαρτ έρχεται και της τα εξηγεί όλα και της εξομολογείται και τον δικό του έρωτα.
Την σειρά του BBC (αν και ντροπή μου) ακόμα δεν την έχω δει ολόκληρη. Είδα όμως την ταινία, με την υπέροχη συλλογή από καλούς Βρετανούς ηθοποιούς, με την Emma Thompson στο ρόλο της Έλινορ αλλά και σ' εκείνον της σεναριογράφου, την Kate Winslet στο ρόλο της τρυφερής Μαριάν, τον Hugh Grant στο ρόλο του Έντουαρτ Φέρραρς και όπως είπα και παραπάνω, τον Alan Rickman στο ρόλο του συνταγματάρχη Μπράντον. Η Thompson κέρδισε και Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για το σενάριό της, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια και για ένα σωρό άλλα βραβεία.
Να και το τρέιλερ:
Εσείς το έχετε διαβάσει; Πώς σας φάνηκε;
Πείτε μας στα σχόλια (και ποια μεταφορά προτιμάτε!)
4 σχόλια
Ενα βιβλίο που "παλεύω" πολλές μέρες να διαβάσω... Δεν έχω ξαναδιαβάσει Οστιν, δεν ξερω αν φταιει το γραψιμο της ή το συγκεκριμένο βιβλίο. 😁
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι το αγαπημένο μου δικό της, δοκίμασε κάποιο άλλο ισως για αρχή.. είτε την κλασσική Περηφάνια και Προκατάληψη είτε την λίγο πιο ανάλαφρη και διασκεδαστική Εμμα.
ΔιαγραφήΤο χω διαβάσει, πολύ ωραίο είναι, αν και στην αρχή μου 'πεσε κάπως. Εγώ κατάλαβα ότι τόσο ο τίτλος όσο και οι χαρακτήρες των αδελφών σε σχέση με τους γάμους που έκαναν είναι κάπως ειρωνικός. Η λογική και συγκρατημένη Έλινορ τελικά παντρεύεται από έρωτα, καθώς έχει την αυτοπειθαρχία να μη σαστίσει μπροστά στις δυσκολίες, ενώ η φλογερή και κάπως τρελοκαμπέρω Μαρριάνα μπλέκεται σε ένα σωρό μελοδραματικές καταστάσεις και παντρεύεται σχεδόν από συμφέρον, καθώς επιλέγει τον μεσήλικα στρατιωτικό ως μια λύση ανάγκης, του στυλ "καλύτερα αυτόν, παρά όχι παντρεμένη και στο ράφι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, είναι πολύ ενδιαφέρον που γυρνάνε έτσι ανάποδα, και όντως στο βιβλίο την Μαριάν την ξεπετάει σε μια σελίδα αν θυμάμαι καλά με τον καπετάνιο, στην ταινία ήθελαν να τους δώσουν λίγο πιο πολύ ρομαντισμό. Ίσως το συμπέρασμα να είναι πως δεν μπορείς να είσαι απόλυτα λογική, ούτε απόλυτα συναισθηματική, και αυτό είναι πολύ ωραίο!
Διαγραφή