Είναι ένα από τα βιβλία που συνήθως λένε πως επιβάλλεται να διαβάσεις, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κλασσικά και μια από τις λίγες λογοτεχνικές ιστορίες αγάπης που έχουν ξεχωρίσει τόσο ανα τους αιώνες. Γι' αυτό το τελευταίο, θα ήθελα πολύ κάποιος να μου εξηγήσει το λόγο!
Πρωτότυπος τίτλος: Wuthering HeightsΣυγγραφέας: Emily Brontë
Εκδόσεις: Μίνωας
ISBN13: 9786180202472
Σελίδες: 495
Η Έμιλυ Μπροντέ έγραψε μια σκοτεινή ιστορία για μια πλούσια και χαρούμενη οικογένεια, τους Έρνσω, που υιοθετούν ένα μελαχρινό παιδάκι (το πόσο μελαχρινό, είναι ένα θέμα που παίζει στις κινηματογραφικές μεταφορές από τον καστανόξανθο Tom Hardy, στο λίγο πιο σκουρόχρωμο Ralph Fiennes ως τον μελαμψό James Howson), τον Χήθκλιφ, και με τον καιρό από πλούσιοι και χαρούμενοι οδηγούνται στην πλήρη κατάπτωση, που πιο πλήρη δεν υπάρχει! Ο νεαρός προστατευόμενος και η Κάθριν, η όμορφη κόρη των Έρνσω, είναι δυο παιδιά που από την αρχή ταιριάζουν πολύ, λατρεύουν να περνούν τις ώρες τους μαζί, να σκαρώνουν σκανταλιές, να ζουν σαν αγρίμια ελλείψει προσοχής από τους μεγάλους, ώσπου μεγαλώνουν και έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα. Η Κάθριν θα πρέπει σαφώς να καλοπαντρευτεί, άσχετα αν η καρδιά της ανήκει στον Χήθκλιφ, αν ταιριάζουν τόσο ώστε είναι στην ουσία το ίδιο πρόσωπο, εκείνη επιλέγει την πλούσια ζωή στην οποία έχει συνηθίσει, κι ο υπερήφανος Χήθκλιφ, σοβαρά θιγμένος, φεύγει μακριά χωρίς να πει ούτε ένα γεια. Κάποια χρόνια μετά, όμως, επιστρέφει, με σκοπό όχι μόνο να βασανίσει την Κάθριν, αλλά και να βάλει στο χέρι οτιδήποτε μπορεί, ώστε να γίνει αυτός στην ουσία ο απόλυτος άρχοντας όχι μόνο στα Ανεμοδαρμένα Ύψη αλλά και σε κάθε περιουσία που μπορεί να βάλει στο μάτι. Η καπριτσιόζα Κάθριν αντιλαμβάνεται πως ο μόνος τρόπος να πληγώσει τον Χήθκλιφ είναι να πεθάνει, και αποφασίζει να πάρει αυτή την πολύ λογική κατεύθυνση στη ζωή της.
Σε γενικές γραμμές οι δύο αυτοί ήρωες είναι κάτι σαν μεταστατικός καρκίνος για τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Είναι εντελώς αυτοκαταστροφικοί, συμπεριφέρονται καθαρά από εγωισμό και χωρίς καμία λογική, η Κάθριν είναι από τους πιο αντιπαθητικούς ήρωες που έχουν εμφανιστεί σε βιβλίο (συνήθως ηρωίδες με τον χαρακτήρα της είναι δευτεροτρίτες σε μια ιστορία, και είναι εκείνες οι εκνευριστικές που χαιρόμαστε όταν μπαίνουν στη θέση τους), ο Χήθκλιφ είναι προφανώς ψυχοπαθής, απαγάγει, χτυπάει γυναίκες, κοροϊδεύει, βρίζει, κάνει στην κυριολεξία ότι θελήσει χωρίς κανένα φραγμό και κανένα έλεος, είναι αποφασισμένος να τιμωρήσει μέχρι τελικής πτώσεως οποιονδήποτε βρεθεί στο διάβα του, ακόμα και ανθρώπους που δεν του έχουν φταίξει σε τίποτα, απλά επειδή μπορεί (έχει σωματική δύναμη γαρ, χαρακτηριστικό προσόν όσων επιδίδονται στο άθλημα του εκφοβισμού!). Διαβάζοντας το βιβλίο δεν ήταν λίγες οι φορές που αναρωτήθηκα αν υπήρχε κανενός είδους σύστημα που να επέβαλε την τάξη εκείνη την εποχή. Μια αστυνομία, ένας κρατικός φορέας, ένας δικηγόρος, κάτι! Ο Χήθκλιφ πάντως συμπεριφέρεται λες και δεν υπάρχει κανένας απολύτος νόμος που να προστατεύει τον άνθρωπο, πέρα από τον δικό του νόμο.
Και κάπου εδώ θα αναρωτηθώ και δημοσίως από πού κι ως που σας αρέσει ο Χήθκλιφ; Γιατί ξέρω πως υπάρχετε εκεί έξω, και κάποιες ακόμα ακόμα τον θεωρείτε τον πιο ερωτεύσιμο ήρωα της κλασσικής και όχι μόνο λογοτεχνίας! Να πω ότι τον είδαμε σε κάποια σκηνή να είναι γλυκός και τρυφερός με την Κάθριν, να πω ναι, είχε τα καλά του. Δεν είχε ποτέ καλές στιγμές ο Χήθκλιφ. Ήταν μονίμως οργισμένος, ανάποδος, και ψυχωτικός! Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που να θεώρησα το συγκεκριμένο ζευγάρι αξιοζήλευτο και τον έρωτά τους συναρπαστικό.
Παρόλα αυτά, παρά δηλαδή τους εντελώς αντιπαθητικούς ήρωες, το βιβλίο το απόλαυσα πολύ, όπως απολαμβάνει κανείς ένα καλογραμμένο κλασσικό βιβλίο με εκπληκτική ατμόσφαιρα. Ταξίδεψα στα Ανεμοδαρμένα Ύψη και διάβασα μια μακράν διαφορετική ιστορία από αυτές που έχουμε συνηθίσει, με ήρωες τους κατεξοχήν αντιήρωες, και την πορεία της ιστορίας να με ανταμείβει για την αγανάκτηση που μου είχε προκαλέσει στο μεγαλύτερό της μέρος, γι' αυτό και της έδωσα τέσσερα αστεράκια στο goodreads.
Από τις μεταφορές έχω δει εκείνη με τον Ralph Fiennes και τη γαλλίδα Juliette Binoche, με αρκετές διαφορές από την ιστορία, είδα και αποσπασματικά την ταινία που έκανε ζευγάρι τον Tom Hardy και την Charlotte Riley, πολύ πιστή στην ιστορία, αλλά και στις δύο περιπτώσεις ο Χήθκλιφ παρουσιάζεται θεωρώ πολύ πιο ανθρώπινος απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και μια ακόμη εκδοχή, με τους James Howson και Kaya Scodelario που δεν έχω δει, και μάλλον δεν πρόκειται. Να και το τρέιλερ:
Ποια είναι η δική σας άποψη γι' αυτή την τόσο αμφιλεγόμενη ιστορία; Πόσες είστε εσείς που έχετε ερωτευτεί τον Χήθκλιφ και γιατί;
15 σχόλια
Τι σύμπτωση! Διαβάζω κι εγώ τα "ανεμοδαρμένα ύψη" αυτόν τον καιρό. Είμαι στη μέση. Παρόλα αυτά μ'αρέσει πάρα πολύ η όλη ιστορία και έχω συμπαθήσει αρκετούς από τους χαρακτήρες του βιβλίου (π.χ. την Έλλεν). Έχει κάτι πολύ σκοτεινό αυτό το βιβλίο, το ίδιο και οι χαρακτήρες του. Και οι δύο ήρωες βιώνουν τα αισθήματά τους πολύ πιο έντονα απ'όσο πρέπει (φανταστείτε πόσο πολύ πονάει η Κάθι, που εν τέλει χάνει τη λογική της και πεθαίνει). Καλώς η κακώς ο έρωτας είναι μια φως και μια σκοτάδι - κάποιοι όμως επιλέγουν μόνο τη μία πλευρά όπως ο Χ. και η Κ. επέλεξαν μόνο το σκοτάδι. Πάντως είστε περισσότερο της Ώστεν παρά των αδελφών Μπροντέ :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφή-γεωργία (είμαι εκείνη η κοπέλα που σας ζητούσε ανά κάποια χρονικά διαστήματα να μου προτείνετε βιβλία, αααν θυμάστε)
Βρίσκω την Όστεν πιο διασκεδαστική και τις Μπροντέ πιο σκοτεινές, πράγματι προτιμώ να διασκεδάζω όταν διαβάζω ένα βιβλίο, αλλά δε με χαλάει και ένα λίγο πιο ατμοσφαιρικό και ακόμη και σκληρό βιβλίο. Πράγματι ο έρωτας μπορεί να είναι σκοτεινός, αλλά δε σου φταίνε οι γύρω σου, ιδίως εκείνοι που πραγματικά δεν έχουν καμιά σχέση με το πώς εξελίχθηκε η ζωή σου. Τη συμπεριφορά του Χήθκλιφ απέναντι σε τρίτους, τέταρτους και ιδίως σε γυναίκες, δε θα τη συγχωρήσω ποτέ!
ΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα, απλά μπορώ να το δικαιολογήσω το Χίθκλιφ, πάντα όμως νευριάζω με τη συμπεριφορά του κι εννοείται δεν μπορώ να το δω, όπως είχα δει τον Κ. Ντάρσυ π.χ. που τον είχα ερωτευτεί. Παρεμπιπτόντως, αφού σας αρέσουν τα ατμοσφαιρικά ρίξτε μια ματιά στο "Αρμαντέιλ" του Κόλλινς. Είχε ανέβει και στο θέατρο, πριν λίγο καιρό, με τον Ασπιώτη, την Κίτσου κλπ. Θεωρώ πως θα σας αρέσει!
ΔιαγραφήΘα το κοιτάξω!! Θα μου άρεσε να διαβάσω κάτι κλασσικό και ατμοσφαιρικό αυτό τον καιρό..
ΔιαγραφήΈχω ακούσει ότι εξαιρετικό βιβλίο και θα ήθελα πολύ να το διαβάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το διαβάσεις, είναι πράγματι εξαιρετικό και πολύ διαφορετικό από τα κλασσικά που έχουμε συνηθίσει ;)
ΔιαγραφήΩραια η ανάρτηση σου και καπληκτικο βιβλίο τα Ανεμοδαρμένα υψη,ένα από τα πολύ αγαπημένα μου.Θα διαφωνισω μαζι σου οσον αφορά τον Χηθκλιφ,για εμένα είναι ερωτευσιμος,γιατί κατά βάθος δεν είναι κακός οι συνθήκες της ζωής τον έκαναν έτσι και ξέρει να αγαπάει αληθινά,παθιασμένα και για πάντα.Εντάξει είναι κακός πολύ κακός,τόσο που είναι εύκολο να τον μισήσει κανείς,αλλά όλο αυτό το μυστήριο που κρύβει και κυρίως ο αληθινός του ερωτας για την Καθριν είναι συγκινητικός και στη φράση "Γιατί προδωσες την καρδιά σου,Καθυ;" παντα λυγιζω με την απόγνωσή και τη συνειδητοποίηση του Πως χάνει για πάντα την αγαπημένη του.Τι να λέμε τώρα υπέροχο βιβλίο από κάθε άποψη.Ευχαριστω για την όμορφη παρουσίαση σου!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑννέτα μου όχι, δεν δικαιολογεί τίποτα απολύτως τη συμπεριφορά του! Ένας χειροδύναμος άντρας που χτυπάει αδύναμες γυναίκες;;;; Οκ, γράφτηκε σε άλλες εποχές που μπορεί κάτι τέτοιο να ήταν ανεκτό, δε με νοιάζει αν είναι πληγωμένος από την Κάθριν, ας πάει να κάνει κακό στον εαυτό του! Αυτός έκανε κακό σε όποιον έβλεπε μπροστά του, ανεξέλεγκτα, χωρίς καμιά συνείδηση. Αλήθεια δε μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί κανείς να δει ερωτεύσιμο έναν άντρα που χτυπάει γυναίκες...
ΔιαγραφήΣεβαστή η άποψη σου και καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που λες. Ο Χηθκλιφ είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο που κάποιοι λατρεύουν και άλλοι μισούν!
ΔιαγραφήΤα Ανεμοδαρμένα ύψη τα λατρεύω, είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο και πολύ διαφορετικό γιατί πρωταγωνιστές, όπως είπες κι εσύ, είναι αντιήρωες. Έχω κι εγώ την ίδια απορία- από πού κι ως πού ερωτεύσιμος ο Χηθκλιφ; Δεν καταλαβαίνω την λογική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ταινία με την Kaya Scodelario μου άρεσε αρκετά θα μπορούσα να πω- ίσως λόγω των υπέροχων πλάνων του, ίσως γιατί μου άρεσε ο παρουσίαση του Χήθκλιφ ως μάυρο, ίσως γιατί αγαπώ την Kaya από τις ημέρες του skins μέχρι σήμερα.
Γενικά πάντως είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο, μπήκα σε mood να το ξαναδιαβάσω :P
Ταιριάζει και με τον καιρό τώρα ένα ξαναδιάβασμα του βιβλίου ;)
ΔιαγραφήΑλίκη τα κορίτσια είναι μάλλον από αυτές που πιστεύουν πως ο άντρας πρέπει να ρίχνει και καμμιά που και που,όπως οι ανατολίτες ένα πράγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πραγματικότητα αμφιβάλλω αν θα άρεζε σε καμία γυναίκα μια τέτοια συμπεριφορά...
ΔιαγραφήΣυγχαρητηρια για την πολυ ομορφη παρουσιαση σου!Μόλις σήμερα το τελειωσα!Καλογραμμένο και ατμοσφαιρικο αλλα δε νομίζω οτι θα μπορουσα να το ξαναδιαβάσω!Ηταν αρκετά σκληρο σε κάποια σημεια και οι αντιδρασεις των ηρωων πολυ υπερβολικες... Δυσκολα ταυτιζεσαι μαζι τους. Την ιστορία αυτη θυμαμαι ανεφερε συνεχεια η Μεγιερ στο λυκοφως,ταυτιζε των έρωτα της Καθυ με τον Χιθκλιφ με αυτον της Μπελας με τον Έντουαρντ...υπερβολη νομιζω
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα νταξει. Οι πρωταγωνιστές,τοσο η Κάθυ όσο και κ ο Χιθκλιφ δε σου ενέπνεαν συμπάθεια αλλα και η ιστορια αγάπης τους που τοσο έχει συγκινησει δε μπορω να πω οτι με αγγιξε τοσο..πιο πολυ συγκινηθηκα με τους νεαρότερους ηρωες, Κάθριν,Λιντον και Χεαρτον ! Το τέλος με αποζημειωσε! Τωρα θα περασω στην Ωστεν που ελπιζω να απολαύσω περισσοτερο!
Ευχαριστώ πολύ :)
ΔιαγραφήΤην Μπέλα γενικά την αντιπαθώ (και τη βρίσκω μακράν πιο βαρετή και από την Κάθριν και από οποιαδήποτε άλλη λογοτεχνική ηρωίδα!!). Το ότι είχε λιώσει το αντίτυπο του συγκεκριμένου βιβλίου δεν το κατάλαβα στιγμή!
Η Όστεν είναι εντελώς διαφορετική σε ύφος, πολύ πιο ανάλαφρη, την υπεραγαπώ. Ελπίζω πως θα σου αρέσει :)