Η ταινία που όλοι περιμέναμε από τότε που ανακοινώθηκε είναι επιτέλους στους κινηματογράφους και είναι ακόμη πιο τέλεια απ' ότι υποθέταμε (φυσικά!). Η Ρόουλινγκ αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως είναι ικανή να μας χαρίσει μοναδικές ιστορίες και να χειριστεί με επιδεξιότητα τον κόσμο των μάγων που η ίδια δημιούργησε, ενώ φυσικά δε λείπουν οι ανατροπές και είναι και περισσότερες απ' ότι έχουμε συνηθίσει!

Η σχέση μου με την κλασσική λογοτεχνία δεν ήταν πάντα καλή. Μικρή την απέφευγα αντιδραστικά, εν μέρει πιστεύω επειδή στο σχολείο μας πρότειναν φυσικά τα Ψηλά Βουνά, και τα Ματωμένα Χώματα και το Παραμύθι Χωρίς Όνομα, που μπορεί μεν να είναι κλασσικά ελληνικά αριστουργήματα (ακόμα δεν τα έχω διαβάσει) αλλά δεν ξέρω κατά πόσο έχουν ενδιαφέρον για ένα παιδί του 21ου αιώνα όταν έχει τόσες πολλές άλλες επιλογές πολύ πιο διασκεδαστικές κι ευχάριστες. Έτσι κατέληξα να αποφεύγω τα κλασσικά στο σύνολό τους, και να πιστεύω πως είναι τόσο βαρετά, που κανείς δεν τα διαβάζει στην πραγματικότητα, πέρα από μερικούς λόγιους περίεργους. Η σχέση μου με την κλασσική λογοτεχνία θεωρώ πως άλλαξε από δύο λόγους:

Για το δεύτερο μήνα του αφιερώματός μας, η Λέσχη του Τρελοκαπελά παρέμεινε στη Βόρειο Αμερική και διάβασε ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του Χένρι Τζέιμς, και από τα φημισμένα ως πιο τρομακτικά έβερ. Δεν καταλάβαμε το γιατί!

Άλλο ένα μικρό βιβλιαράκι ανώνυμου συγγραφέα. Το συγκεκριμένο μου το είχε κάνει δώρο η Βούλα, από το Eternal sunshine of the spotless library και φημολογείται πως πρόκειται στην ουσία για τον πρόγονο του ίδιου του Μπάτμαν. Το διάβασα φυσικά σε μια καθησιά, και το απόλαυσα ιδιαίτερα.