Η Καλύβα

Λίγο πριν τελειώσει η χρονιά έβαλα στόχο να ολοκληρώσω όσα περισσότερα από τα ξεκινημένα μου μπορούσα. Τελικά πρέπει να τέλειωσα ένα ή δύο από τα οχτώ (!), δε θα μου φαινόταν περίεργο να οφείλεται σε αυτό το βιβλιοχάος το reader's block που παλεύω τώρα τελευταία. Μάλιστα μου έχει ξανασυμβεί να με πιάσει αυτή η αναγνωστική ανορεξία στην αρχή της χρονιάς. Να ένας καλός στόχος, για φέτος που δεν έφτιαξα λίστες και το μόνο που αποφάσισα ήταν να ακούω περισσότερη μουσική, να προσπαθήσω να διαβάζω ένα μόνο βιβλίο τη φορά. 

Έτσι λοιπόν, έπιασα την Καλύβα, ένα βιβλίο για το οποίο είχα ακούσει πολλά καλά και είχα πάνω από ένα χρόνο στο ράφι μου. Πριν προχωρήσω παρακάτω, να πω πως πρόκειται για ένα καθαρά χριστιανικό βιβλίο, αφορά στην πίστη στο Θεό, μπορεί να θεωρηθεί παρατραβηγμένο ακόμα και από πιστούς (ιδίως από τους πιο αυστηρούς), και διαπραγματεύεται την πιο δύσκολη εντολή του χριστιανισμού: πώς να αγαπήσεις τον εχθρό σου.

Πρωτότυπος τίτλος: The Shack

Συγγραφέας: William P.Young

Εκδόσεις: Κέδρος

Σελίδες: 344

Η ιστορία διαδραματίζεται στον Καναδά, με πρωταγωνιστή τον Μακ, έναν πατέρα που χάνει τη μικρότερή του κόρη, όταν την απαγάγει ένας κατα συρροήν εγκληματίας. Ο Μακ απελπίζεται, βυθίζεται στη μεγάλη θλίψη, και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στη σκληρή πραγματικότητα. Εκεί θα έρθει ένα γράμμα από τον Μπαμπάκα (ατυχής μετάφραση, προτιμώ το πρωτότυπο "Papa"), που θα τον καλέσει στην καλύβα όπου είχαν βρεθεί τα ίχνη του απαγωγέα. Το παράξενο είναι πως η πολύ πιστή γυναίκα του Μακ, "Μπαμπάκα" αποκαλεί τον Θεό. Ο ήρωάς μας ανταποκρίνεται στο κάλεσμα και πηγαίνει στην καλύβα, για να βρει εκεί τρία πρόσωπα που θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει τη μεγάλη θλίψη του, θα του δώσουν απαντήσεις αρκετά διαφορετικές από αυτές που νόμιζε, και θα του μάθουν πώς να συγχωρεί ακόμη κι εκείνον που του έκανε το μεγαλύτερο κακό.

Θεωρώ πως δεν υπάρχει χειρότερο για έναν άνθρωπο από το να πάθει κάτι κακό το παιδί του, και ως το τέλος ήμουν αρκετά περίεργη πώς θα καταφέρει να αποδώσει ο συγγραφέας αυτό το είδος της αγάπης του Θεού, της ανυπόκριτης και αληθινής, πώς θα μπορούσε να απαντήσει σε έναν πατέρα που έχασε το παιδί του έτσι ώστε να δικαιολογήσει το "αγάπα τον εχθρό σου", με ποιον τρόπο και για ποιο λόγο. Τελικά τις πήρα τις απαντήσεις μου, αν και ακόμα θεωρώ πως είναι φοβερά δύσκολη πράξη και αν ένας άνθρωπος δεν έχει το κατάλληλο υπόβαθρο πολύ δύσκολα θα μπορέσει να δεχτεί αυτή την εντολή, πόσο μάλλον να την κάνει πράξη όταν τον αφορά άμεσα. Από την άλλη θεωρώ τουλάχιστον αδύνατο το να περάσεις κάτι τόσο σκληρό, όσο το χαμό του παιδιού σου, δίχως να έχεις να στηριχτείς στο Θεό. 

Είναι το πιο εύκολο να μισήσουμε κάποιον που μας έχει προκαλέσει το παραμικρό κακό. Ακόμα δεν ξέρω αν μπορώ να συγχωρήσω τα παιδιά που μπήκαν πέρυσι δύο φορές στο σπίτι μας και μας έκλεψαν, πιστεύω όμως πως οι συμβουλές του βιβλίου αυτού με βοήθησαν πρακτικά να προσπαθήσω περισσότερο. Η πηγή είναι η αγάπη του Πατέρα, που είναι εκεί για να μας αγκαλιάσει όταν τον έχουμε ανάγκη. Ο Πατέρας αυτός είναι κοινός και για εμένα, αλλά και για εσένα που μεγάλωσες σε ένα δύσκολο σπίτι. Και για εμένα που είχα όλη την αγάπη και την προσοχή των γονιών μου, αλλά και για εσένα που σε παράτησαν γιατί χώρισαν και γύρναγες στους δρόμους αναζητώντας λίγη προσοχή, λίγη φιλία ή αγάπη ή έστω λίγη αναγνώριση. Κι όλα αυτά σε οδήγησαν στα ναρκωτικά, μια κατάσταση που ούτε να φανταστώ δε θέλω, και σου έβγαλαν την πιο άσχημη εκδοχή του εαυτού σου. Δε φταις εσύ, φταίει ο άδικος χαζόκοσμος που ζούμε. Μακάρι να μπορούσαμε να γνωριστούμε σαν φίλοι και όχι έτσι όπως έμαθα ποιος είσαι. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να σε συγχωρέσω πραγματικά, γιατί ακόμα είμαι στην προσπάθεια. Μακάρι ακόμη πιο πολύ να μπορέσεις κάποια στιγμή να ξεφύγεις από τον κόσμο που ζεις και να βρεις ανθρώπους να σε αγαπήσουν αληθινά. Ίσως αν δεν ήσουν εσύ να μην είχα πάρει την απόφαση να πάρω το πρώτο μου σκυλάκι, δίχως το οποίο δεν μπορώ πλέον να φανταστώ ούτε μια μέρα της ζωής μου. 

Παράλληλα με αυτό το τόσο συγκλονιστικό θέμα της συγχώρεσης και του γιατί να συγχωρέσω αυτόν που μου έκανε κακό (πόσο γεμίζει η καρδιά μας με οργή, αγανάκτηση, ΦΟΒΟ, πανικό, ακόμα και για κάτι μικρό, όπως μια διάρρηξη, όσο και για κάτι απέραντο, όσο ο φόνος του παιδιού σου), ο συγγραφέας μας δίνει και μια γεύση της Βασιλείας Του. Πώς θα είναι οι σχέσεις μας, πώς θα προσφέρουμε ο ένας στον άλλο, πώς θα απολαμβάνουμε τη Δημιουργία, αλλά και πώς να μην προσπαθούμε πάντα να τα εξηγήσουμε όλα με τη δική μας στενή λογική, γιατί είναι σα να θέλουμε να χωρέσουμε όλους τους ωκεανούς και τις λίμνες και τα ποτάμια της γης σε ένα κουταλάκι του γλυκού.

Φέτος θα κυκλοφορήσει και η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, στις 3 Μαρτίου στην Αμερική, δεν ξέρω καν αν θα έρθει σε εμάς, είμαι όμως πολύ περίεργη για το αν θα καταφέρουν και πώς να αποδώσουν αυτό το τόσο βαθιά πνευματικό βιβλίο στην οθόνη.

Θα το πρότεινα αναμφίβολα σε όσους πιστεύουν στο Χριστό, αλλά έχουν και ανοιχτό μυαλό να δεχτούν κάτι πέρα από αυτό που λέει ο Παπάς την Κυριακή στην εκκλησία μόνο (που κι αυτό καλό είναι τις περισσότερες φορές, αλλά δυσκολεύομαι πολύ να φανταστώ αυστηρό ορθόδοξο χριστιανό να διαβάζει λίγες παραπάνω αράδες από αυτό το βιβλίο από τη στιγμή που ο Μακ φτάνει στην καλύβα και συναντά τον "Μπαμπάκα", μόνο που είναι μια γυναίκα, μαύρη, και μεγαλόσωμη!!)