Μικρή Ερωτική Ιστορία του Ζιλ Λεγκαρντινιέ

Αν έστω και μια φορά σας τράβηξε βιβλίο από το εξώφυλλό του, δε μπορεί παρά να μη θέλατε να αποκτήσετε ΑΜΕΣΑ το πανέμορφο βιβλίο του Λεγκαρντινιέ μόλις το αντικρίσατε! Και πέρα από το φανταστικό εξώφυλλο (μπράβο στον Πατάκη! Όχι, μπράβο, γιατί το γαλλικό εξώφυλλο που έχει μια γατούλα -όπως όλα τα βιβλία του Λεγκαρντινιέ στο πρωτότυπο- δε θα μπορούσε να προσελκύσει με τον ίδιο τρόπο). Στα μπόνους πρόκειται για ένα νορμάλ μεγέθους βιβλιαράκι που εκτυλίσσεται στη Γαλλία.

Συγγραφέας: Gilles Legardinnier

Εκδόσεις: Πατάκη

ISBN: 978-960-16-6348-7

Σελίδες: 416

Περίληψη: Η Ζουλί βρίσκεται αντιμέτωπη με αλλαγές στη ζωή της. Αρχικά χωρίζει από μια σχέση που δεν της πρόσφερε αρκετά, έπειτα αποφασίζει να αλλάξει και τη δουλειά της και από τραπεζικός υπάλληλος να δουλέψει στο αρτοποιείο της γειτονιάς της (η Ζουλί εμφανώς δεν έχει ούτε κατά διάνυα ελληνικές ρίζες!!). Και μέσα σε όλες αυτές τις αλλαγές, έρχεται κι ένας νέος ένοικος στην πολυκατοικία της, με ένα πολύ παράξενο όνομα, που της κεντρίζει την προσοχή και πρόκειται να της φέρει τα πάνω κάτω στην κατά τ' άλλα ήσυχη ζωή της (αν και αμφιβάλλω πως ήταν ποτέ ήσυχη η ζωή της Ζουλί με τον χαρακτήρα που έχει!!). Μια ξεκαρδιστική ιστορία, με την Ζουλί να είναι μια γαλλίδα Μπρίτζετ Τζόουνς στο πιο γκαφατζίδικο (ναι) και το ακόμη πιο αστείο (ναι!).

Βέβαια η Μικρή αυτή Ερωτική Ιστορία, δεν αφορά μόνο αυτόν τον νέο ένοικο και πώς θα τον κατακτήσει. Η Ζουλί είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει τους φίλους της, τους συνεργάτες της, τους γείτονές της. Στις σελίδες του βιβλίου βλέπουμε πώς βοηθάει με κάθε τρόπο όποιον τη χρειάζεται ακόμα και χωρίς να της το ζητήσουν. Είναι λίγο τρελούτσικη, πετάει στα σύννεφα, αλλά είναι ένα πραγματικό διαμάντι για όποιον την έχει στη ζωή του.

Αν το διάβαζα στα ελληνικά πιθανών να μην το λάτρευα τόσο. Ο συνδυασμός αυτής της γαλλικής ατμόσφαιρας με τη γαλλική γλώσσα (και ενίωτε τη γαλλική μουσική) με ταξίδεψε ιδανικά στις σελίδες αυτού του υπέροχου βιβλίου, που παρά τις υπερβολές σε κάποια σημεία, με έκανε και να γελάσω και να το λατρέψω. Δε θα έλεγα πως μου έφερε στο μυαλό τόσο την Αμελί, εκείνη μου τη θύμισε πολύ περισσότερο η Εποχή των Κερασιών του Μπαρό, όσο την Μπρίτζετ Τζόουνς όπως είπα και πιο πάνω. Θα μου άρεσε πολύ να δω και κάποια μεταφορά του, πιστεύω θα ταίριαζε ιδανικά σε μια γαλλική κωμωδία, από αυτές τις εκπληκτικές που μας έχουν συνηθίσει οι αγαπημένοι μας Γάλλοι τα τελευταία χρόνια. 

Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου (φαντάζομαι και στην ελληνική έκδοση) γνωρίζουμε λίγο καλύτερα τον συγγραφέα, που φαίνεται εξαιρετικά ευχάριστος άνθρωπος, και παράλληλα έχει μια βαθιά εκτίμηση στο γυναικείο φύλο, κάτι που το βγάζει στο βιβλίο του. Μάλιστα λέει πως πηγή έμπνευσής του για την Ζουλί είναι η γυναίκα του, κι αυτό είναι πολύ μεγάλο κομπλιμέντο! Μόνο αγάπη και συμπάθεια μπορεί να νιώσει κανείς γι' αυτόν τον γλυκό άνθρωπο. Μπήκε από τα πρώτα κεφάλαια στους αγαπημένους μου συγγραφείς και πρόσφατα αγόρασα άλλο ένα βιβλίο δικό του, απλά επειδή είναι δικό του, αν και δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στα ελληνικά. (Για εσάς που ξέρετε γαλλικά, τα βιβλία του είναι ευκολοδιάβαστα, χωρίς δύσκολες λέξεις, με μικρά κεφάλαια που δεν καταλαβαίνεις πως φεύγουν).

Είναι ένα ιδανικό χαλαρό ανάγνωσμα για καλοκαίρι, για να σας φτιάξει τη διάθεση, για να περάσετε καλά ταξιδεύοντας μέσα από τις σελίδες του στη Γαλλία.

Δεν είναι κατάλληλο για τους υπερβολικά σοβαρούς αναγνώστες που θέλουν να προβληματίζονται από κάθε τι που διαβάζουν αλλιώς νιώθουν πως χάνουν το χρόνο τους. 

Εσείς το έχετε διαβάσει; Αν ναι, πώς σας φάνηκε;