Μπορείς να γράψεις όσες ιστορίες τρόμου θέλεις. Αλλά μέχρι να κάνεις σεξ με τον φίλο σου πάνω στον τάφο της μητέρας σου (τι γράφω Χριστέ μου!!!!) δεν θα είσαι ποτέ τόσο σκοτεινός όσο η Μαίρη Σέλλεϊ. Η ζωή ενός συγγραφέα μπορεί να είναι μοναχική και παράξενη αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι απλά υπερβολικά τρομακτική. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους συγγραφείς τρόμου. Θα βρεις παρακάτω και συγγραφείς παιδικών βιβλίων, και μερικούς άλλους από τους αγαπημένους μας συγγραφείς! Γιατί η αλήθεια πολλές φορές είναι πολύ πιο τρομακτική από τη φαντασία!
Κάποιοι από τους συγγραφείς της λίστας μας είναι γνωστοί για τις παραξενιές τους. Είναι εκκεντρικοί. Συχνάζουν σε νεκροταφεία, κυνηγάνε φαντάσματα, ή απλά έχουν μυστήρια πιστεύω, όπως την ύπαρξη νεράιδων. Αλλά και μερικοί από αυτούς είναι, ας πούμε, ο τύπος του ανθρώπου που δε θα ήθελες να πέσεις πάνω του σε ένα σκοτεινό σοκάκι. Είναι αυτοί που παντρεύονται 13χρονα κοριτσάκια, ντύνονται με τα ρούχα νεκρών συγγενών τους ή είναι δολοφόνοι. Δεν αποκλείεται να έχεις διαβάσει κι εσύ ένα βιβλίο που έγραψε ένας πραγματικός δολοφόνος. Απόλαυσε, λοιπόν, μερικά κάπως τρομακτικά πράγματα που δεν ήξερες για μερικά από τα πιο μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας (που μπορεί και να λάτρευες μέχρι σήμερα)
Λέγεται πως η Μαίρη Σέλλεϊ έχασε την παρθενιά της από τον μελλοντικό της σύζυγο Πέρσι Σέλλεϊ πάνω στον τάφο της μητέρας της. Τώρα ποιος την έβγαλε αυτή τη φήμη, δεν ξέρω, πάντως λένε ακόμη πως η Μαιρούλα μας, η μαμά του Φρανκενστάιν, έμαθε να γράφει το όνομά της από τα γράμματα στον τάφο της μητέρας της (που την έλεγαν επίσης Μαίρη). Γενικά μάλλον σύχναζε πολύ εκεί γι' αυτό θα της βγήκε και το όνομα. Ήταν ακόμη έφηβη όταν παντρεύτηκε και όταν άρχισε να γράφει το βιβλίο που την έκανε γνωστή ανά τους αιώνες.
Ο λατρεμένος μας Ντίκενς ήταν ένας πραγματικός κυνηγός φαντασμάτων, και μέλος της παλιότερης λονδρέζικης ομάδας έρευνας του υπερφυσικού, του Ghost Club (ντάξει, προφανώς δεν έβαλαν και πολλή σκέψη στο όνομα της ομάδας τους). Βέβαια, ο Ντίκενς είχε λίγο τις αμφιβολίες του όσον αφορά την ύπαρξη των φαντασμάτων, έγινε μέλος της ομάδας ελπίζοντας να αποκαλύψει διάφορες πνευματιστικές ανοησίες. Αλλά λάτρευε ότι είχε να κάνει με τον υπνωτισμό (που ίσως να με τρομάζει περισσότερο κι από τα ίδια τα φαντάσματα!!)
Αντίθετα με το δημιούργημά του, τον Σέρλοκ Χολμς, ο Ντόυλ δεν ήταν τόσο πολύ λογικός. Τρελαινόταν για τις νεράιδες. Ήταν κι αυτός επίσης μέλος του Ghost Club και δήλωνε δημόσια πως οι νεράιδες και τα φαντάσματα ήταν πραγματικά και πως κι ο ίδιος ο Χουντίνι ήταν μάγος... παρόλο που ήταν φίλος του ο τελευταίος και είχε προσπαθήσει να του εξηγήσει πως η "μαγεία" του ήταν στην πραγματικότητα ένα σωρό κόλπα. Ήθελε ντε και καλά να πιστεύει στο υπερφυσικό, βρε παιδί μου, και καλά έκανε! Γούστο του και καπέλο του!!
Ο συγγραφέας του "Γυμνού Γεύματος" πυροβόλησε τη γυναίκα του, Τζόαν Βόλμερ, στο κεφάλι, καθώς έπαιζε ένα μεθυσμένο παιχνίδι: προσπαθούσε να πετύχει ένα ποτήρι που βρισκόταν στο κεφάλι της, αλλά αστόχησε. Η γυναίκα πέθανε ακαριαία. Τότε ο Μπάροουζ ζούσε στο Μεξικό, και κατάφερε να αποφύγει την ποινή του για ανθρωποκτονία γυρίζοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί το πιο σημαντικό ήταν μάλλον να σώσει το τομάρι του (ελπίζω μετά από αυτό να έκοψε το αλκοόλ τουλάχιστον!)
Παρά το ότι έγραψε τον Δράκουλα, ο Στόκερ προτιμούσε την επιστήμη από το υπερφυσικό... εκτός αν μιλάμε για τη Βασίλισσα Ελίζαμπεθ την πρώτη. Ο συγγραφέας πίστευε πως στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα μεταμφιεσμένο αγόρι. Έγραψε και βιβλίο γι' αυτό!
...και μετά αυτή πέθανε στα 24 της κι αυτός θρηνούσε για το χαμό της σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Αφήστε που γενικά την ερωτευόταν όλο και περισσότερο όσο χειροτέρευε η υγεία της, γιατί είχε θέματα με τη μητέρα του. Οκ, καταλαβαίνουμε πως την αγαπούσες, αλλά μην παντρεύεσαι την 13χρονη ξαδέρφη σου. Ακόμα κι αν είσαι ο Πόε. Κάνε και λίγη υπομονή μερικά χρονάκια να μη σε βάζουμε στο στόμα, δηλαδή, για παιδεραστή!
Όταν ο Μπάρι ήταν 6, ο μεγαλύτερος αδερφός του έπεσε στον πάγο και σκοτώθηκε. Προκειμένου να κάνει την απεγνωσμένη του μητέρα να χαρεί, ο Μπάρι φορούσε τα ρούχα του αδερφού του και παρίστανε το νεκρό αγόρι. Αυτή η ανατριχιαστική ιδέα του αγοριού που δε μεγάλωσε ποτέ, τον ενέπνευσε αργότερα για το πιο γνωστό του δημιούργημα, τον Πήτερ Παν. Βέβαια, αυτό μου φαίνεται πιο πολύ θλιβερό, παρά τρομακτικό (εντάξει, είναι αρκετά φρικιαστικό! Το παραδέχομαι!!)
Πέρα από το ότι ήταν φοβερά ρατσιστής και έγραφε για τρομερά θαλάσσια τέρατα, ο Λάβκραφτ φοβόταν μέχρι θανάτου πολλά πράγματα. Η λίστα με τις φοβίες του περιλάμβανε τα περισσότερα φυτά, τα θαλάσσια πλάσματα, οτιδήποτε ζελατινώδες, το κρύο, τα κρουστά μουσικά όργανα, τις σπηλιές, τα κελάρια, τα γεράματα, τα μεγάλα χρονικά διαστήματα, τα μνημεία αρχιτεκτονικής, τα γλυκά, τους ωκεανούς, τους αρουραίους, τα σκυλιά, την εξοχή της Νέας Αγγλίας, τη Νέα Υόρκη, τη μούχλα, τα ιατρικά πειράματα, τα όνειρα, τα εύθραυστα υλικά, το χρώμα γκρι, τα παλιά βιβλία, την κληρονομικότητα, την ομίχλη, τα αέρια, το σφύριγμα και το ψιθύρισμα, για να αναφέρουμε μερικές μόνο. Παναγιά μου δηλαδή!!!!!!
Η Έμιλι Ντίκινσον δεν πέθανε, καλέστηκε πίσω
Λίγο πριν πεθάνει, η Έμιλι έγραψε ένα τελευταίο γράμμα στα ξαδέρφια της. Έλεγε απλά "Με κάλεσαν πίσω". Αυτό έγραψαν και στην ταφόπλακά της. Ποιητική ως το τέλος!!
Η καημένη η Σάρλοτ έζησε περισσότερα χρόνια από όλα τα αδέρφια της. Αλλά δύο από τις αδερφές της πέθαναν στο σχολείο όπου ήταν εσώκλειστες όταν ήταν ακόμη πολύ νέες και η Μπροντέ πάντα θεωρούσε υπεύθυνο το ίδιο το σχολείο για τις κακές συνθήκες διαβίωσης και την έλλειψη κατάλληλης ιατρικής προσοχής, γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο τις αδερφές της αλλά επηρέασαν και τη δική της υγεία. Το σχολείο στην Τζέιν Έυρ είναι βασισμένο στη δική της προσωπική εμπειρία από τα σχολικά της χρόνια. Μετά από αυτό θέλεις ή δε θέλεις να το ξαναδιαβάσεις;
Σήμερα η Αν Πέρι είναι η επιτυχημένη συγγραφέας μιας σειράς μυστηρίων δολοφονίας... που της ταιριάζει πολύ, δεδομένου ότι στα 15 της χρόνια, εκείνη και η φίλη της καταδικάστηκαν για το φόνο της μητέρας της φίλης της. Τον από κοινού τους φόνο μπορεί να τον δει κανείς στην ταινία Heavenly Creatures. Η Πέρι ήταν τόσο νέα τότε, που εξέτισε μόνο 5 χρόνια στη φυλακή, κατά τα οποία μετάνιωσε βαθιά για την πράξη της.
Ο Σάλιντζερ ήταν ιδιαίτερα μοναχικός, ήταν όμως και φρίκουλας. Σύμφωνα με την κόρη του, Μάργκαρετ Σάλιντζερ, ο πατέρας της έπινε τα ούρα του και μιλούσε σε ξένες γλώσσες που δεν ήξερε. Επίσης ισχυρίζεται πως δεν επέτρεπε ούτε στη μητέρα της ούτε σε άλλους συγγενείς να τον επισκέπτονται και τελικά εκείνη τον χώρισε. Θα μπορούσε σαν καλή κόρη να μην αποκαλύψει κάθε φρικιαστική λεπτομέρεια της παραξενιάς του πατέρα της, νομίζω...
Στα βιβλία του ο αριθμός που πρέπει να προσέχεις είναι το 19. Ο Κινγκ όμως έχει μια φοβία για ένα πολύ τρομακτικό νούμερο, το 13. Έχει πει μάλιστα πως όταν γράφει, ποτέ δε θα σταματήσει αν είναι στη σελίδα 13 ή σε κάποιο πολλαπλάσιό της, θα συνεχίσει να γράφει ώσπου να φτάσει σε ένα ασφαλές νούμερο.
Ποιος από τους παραπάνω σας φρίκαρε περισσότερο; (Ο Σάλιντζερ ξεκάθαρα, πιο φρικιαστικός κι από τον Πόε τον παιδεραστή!) Εσείς έχετε καμιά πολύ μυστήρια συνήθεια; Αν ναι, πείτε μας στα σχόλια, θα μείνει μεταξύ μας ;)
2 σχόλια
Το ότι η Mary Shelley έχασε την παρθενιά της στον τάφο της μητέρας της, Mary Wollstonecraft (γνωστή φιλόσοφος και φεμινίστρια), δεν είναι απλά φήμη, η ίδια το έγραψε στο ημερολόγιό της περιγράφοντας την όλη εμπειρία ως "sublime and rapturous". Επίσης, μετά τον θάνατο του Percy, κουβαλούσε την καρδιά του παντού μαζί της, όπως και μια τούφα των μαλλιών του. Goth goals all over.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χριστός κι η Παναγία! Ποιος να το λεγε πως το οτι έκανε σεξ στον τάφο της μάνας της θα ηταν κατι εντελως συνηθισμένο γι' αυτήν τελικά!!! ��
Διαγραφή