Περιπέτειες στην ξαπλώστρα μου... (μέρος 6ο)

Η υπέροχη φωτογραφία είναι της The Londonner!!

Αυτό το καλοκαίρι, όπως και κάθε καλοκαίρι, έκανα μια λίστα με βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω. Αυτό το καλοκαίρι, όπως και κάθε καλοκαίρι, δεν ακολούθησα καθόλου τη λίστα μου και διάβασα ότι άλλο μου ερχόταν να διαβάσω. Έτσι και μπήκαν λίγα αλλά ωραία βιβλιαράκια στην τσάντα θαλάσσης μου, κι όταν θα τα βλέπω μετά από χρόνια θα λέω "α, αυτό το διάβασα στο Γαλαρία, το καλοκαίρι του 2017, τότε που είχε έρθει η Ιφιγένεια για διακοπές στην Κατερίνη" (στο Γαλαρία, βέβαια, διάβασα μόνο λίγο από ένα γαλλικό περιοδικό!)

"Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν"

της Έλενας Φερράντε

Το τρίτο βιβλίο της τετραλογίας της Νάπολης, που το διάβασα αμέσως μετά το δεύτερο και αμέσως μετά το πρώτο, ήταν ένα εκπληκτικό ανάγνωσμα που με άφησε πεινασμένη για περισσότερη Φερράντε, ξέροντας πως είχα ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μου και πως θα έπρεπε να κάνω υπομονή τουλάχιστον ως το φθινόπωρο (που επιτέλους ήρθε! Θα ξαναδιαβάσουμε Φερράντε πολύ πολύ σύντομα!!)

"Οι Ψαράδες"

του Chigozie Obioma

Το βιβλίο αυτό του συγγραφέα που δε θα μπορέσω ποτέ ποτέ να μάθω το όνομά του, το διαβάσαμε για το ταξίδι μας στην Αφρική με τη Λέσχη του Τρελοκαπελά. Άλλο ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο που μου άρεσε πολύ, κι ας άρχισε από ένα σημείο και μετά να παίρνει μια πολύ τραγική τροπή, σχεδόν (τι σχεδόν!) σαν αρχαία ελληνική τραγωδία!

"Μικρή ερωτική ιστορία" 

του Ζιλ Λεγκαρντινιέ

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, η μικρή ερωτική ιστορία με ταξίδεψε στο Παρίσι παρέα με τη Ζουλί και τις όμορφες παραξενιές της. Μπορώ να πω πως προτιμώ χίλιες φορές ένα τόσο αστείο και αισιόδοξο βιβλίο από ένα βαρύ και γεμάτο πόνο! Επιπλέον το διάβασα και στα γαλλικά, κάτι που έκανε την ανάγνωσή του ακόμη πιο ιδιαίτερη.

"Το φαρδύ παράθυρο"

του Λέμονι Σνίκετ

Το τρίτο βιβλίο της σειράς "Μια σειρά από ατυχή γεγονότα", το διάβασα μέσα σε ένα πολύ βροχερό σαββατοκύριακο που ταξίδεψα κάπου προς τα νότια και κάθε φορά που διαβάζω κάποιο βιβλίο αυτής της σειράς μεν μου αρέσει, αλλά μου μαυρίζει και την ψυχή. Για να είμαστε δίκαιοι, βέβαια, ο συγγραφέας πάντα σε προειδοποιεί να μη διαβάσεις παρακάτω, δε φταίει αυτός αν είμαστε μαζοχιστές! Μέχρι και αυτό το βιβλίο είναι η πρώτη και μοναδική ταινία που είχε βγει πριν χρόνια, εκείνη με τον Τζιμ Κάρεϊ, και μέχρι εδώ γνώριζα ήδη την ιστορία. Από εδώ και πέρα, του χρόνου που θα συνεχίσω την ανάγνωσή τους, θα βρεθώ μπροστά σε κάτι εντελώς καινούργιο!!

"Paper Girls"

Μετά το σχετικό με το Stranger Things άρθρο όπου βρήκα κάποια βιβλία-προτάσεις για τους φαν, αποφάσισα να ψάξω για το graphic novel που μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον. Τελικά απογοητεύτηκα, μου φάνηκε εντελώς αλλοπρόσαλλο, χωρίς καμία απολύτως συνοχή και δεν τελείωσε κιόλας (γιατί αν κατάλαβα καλά ακόμα κυκλοφορεί σε τευχάκια). Πιθανόν έτσι να είναι όλα τα graphic novels και απλά εγώ να μην είμαι συνηθισμένη, αλλά δεν μου άρεσε (το σχέδιο ήταν καλό, τα τέρατα αηδιαστικά!!) 

"Η μάχη του λαβύρινθου"

του Ρικ Ριόρνταν

Η τέταρτη περιπέτεια του Πέρσυ Τζάκσον επίσης με απογοήτευσε γιατί μου φάνηκε τρομερά προχειρογραμμένη και στο πόδι. Είχε περάσει αρκετός καιρός από τα πρώτα Πέρσυ Τζάκσον που διάβασα, αλλά δε θυμάμαι τέτοια απογοήτευση να είχα νιώσει ποτέ άλλοτε. Επίσης πού ήταν η Θάλεια; Θα μπορούσε τουλάχιστον να μας το υπενθυμίσει για εμάς με τη μνήμη χρυσόψαρου που ξεχνάμε και το όνομά μας!!

"Το φως ανάμεσα στους ωκεανούς"

της Μ.Λ.Στέντμαν

Το βιβλίο που έγινε ταινία με τον Φασμπέντερ και την σύντομα κυρία Φασμπέντερ, Αλίσια Βικάντερ (!!) ήταν μια διαρκής ρητορική ερώτηση: "Εσύ τι θα έκανες στη θέση του;" είχε τις ανατροπές του, είχε πάρα πολύ πόνο, γενικά τώρα που το ξανασκέφτομαι ήταν πράγματι ένα καλογραμμένο βιβλίο, αλλά δεν μπορώ να πω πως θα επέλεγα να το διαβάσω αν δεν μου το έκαναν δώρο.

Έχω αφήσει μισοτελειωμένη τη "Χρυσή Κούπα" του Στάινμπεκ, που μπορεί να ολοκληρώσω κάποια από αυτές τις μέρες αντί να την αφήσω για του χρόνου το καλοκαίρι.

Κλείνοντας το αναγνωστικό μου καλοκαίρι, νομίζω πως καταλαβαίνω λίγο καλύτερα τι βιβλία μου αρέσει να διαβάζω και τι όχι. Ίσως μελλοντικά μείνω μακριά από sci-fi (για τα καλά!), από θλιβερά βιβλία (ακόμη περισσότερο), από υπερβολικά δραματικές αισθηματικές ιστορίες και μάλλον κι από graphic novel. Ίσως δίνω περισσότερη βάση σε βιβλία που με ταξιδεύουν σε μέρη που θα ήθελα να πάω, σε ιστορίες που με κάνουν να γελάω και να περνάω καλά, σε βιβλία φαντασίας αλλά και σε βιβλία που είναι βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα. Ίσως και όχι!

Εσείς τι διαβάσατε το καλοκαίρι του 2017 και πού; Πείτε μας στα σχόλια!!