The day the dreams died...

...ήταν μια μέρα σκοτεινή, κρύα και βροχερή μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού. Μια μέρα που ετοιμαζόταν να έρθει μάλλον από πολύ πιο παλιά απ' ότι νομίζαμε, ίσως κι από την αρχή, ίσως κι από μιαν άλλη αρχή που δεν ξέραμε. Επιτρέπονται τα λάθη όταν είσαι παιδί. Όταν είσαι μεγάλος θα σε κοιτάξουν και λίγο στραβά. Γιατί φέρθηκες ανόητα; Δεν θα 'πρεπε να ξέρεις καλύτερα; Απαιτήσεις! Αλλά κι εσύ έχεις απαιτήσεις, από εκεί δεν ξεκινάνε όλα;

Αν δεν έχεις απαιτήσεις είσαι ευτυχισμένος, γιατί δεν περιμένεις τίποτα από τους άλλους. Πώς όμως μπορείς να μην έχεις ποτέ καμία απαίτηση; Κι αν μάθεις να μην απαιτείς από τους άλλους θα σταματήσεις ποτέ να απαιτείς από τον εαυτό σου; Ποτέ.

Και τι γρήγορα που σκοτώθηκαν τα όνειρα αυτά, πολύ πιο γρήγορα απ' ότι ξεκίνησαν. Μέσα σε 10 λεπτά ήταν όλα νεκρά. Ούτε ένα δεν έμεινε ζωντανό. Και τα σκότωσες μόνος σου, αυτό είναι το πιο παράξενο. Μόνος σου τα έφτιαξες, μόνος σου τα γκρέμισες. Τι άσχημο να πεθαίνουν όνειρα, είναι τόσο χαρούμενα κι αγνά, γεμάτα γέλιο κι ελπίδα και χαρά, τραγούδι και προσμονή. Μα μόλις μέσα σε 10 λεπτά σφραγίζεται το τέλος τους. Έτσι απλά. Σα να είχαν κάνει κάποιο κακό.

Μήπως δεν θα εξελίσσονταν σε όνειρα, μα σε εφιάλτες; Αυτό μπορεί και να μην το μάθουμε ποτέ. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη πως όλα γίνονται για το καλύτερο, μα τη στιγμή εκείνη απλά πονάς, ακόμα κι αν το πιστεύεις αυτό, απλά πονάς.

Η Εντίθ Πιαφ τραγουδούσε πως δε μετάνιωνε για τίποτα. Μετανιώνεις γιατί αγάπησες; Γιατί φέρθηκες παράτολμα; Γιατί ενθουσιάστηκες; Μετανιώνεις και γιατί ονειρεύτηκες; Να μετανιώνεις γιατί φέρθηκες σε κάποιον όπως δεν του άξιζε. Να μετανιώνεις γιατί κράτησες κακία, γιατί δε συγχώρεσες, γιατί πρόσβαλες. Μη μετανιώνεις γιατί αγάπησες, γιατί έδωσες, γιατί ονειρεύτηκες! 

Όμως όταν πεθαίνει ένα όνειρο, όταν ακόμα χειρότερα είσαι εσύ που το σκοτώνεις, μπορείς να ελπίζεις ακόμα σ' αυτό στο μέλλον; Ή πέθανε για πάντα για σένα; Είναι ανόητο να κρατιέσαι σ' αυτό; Παιδιάστικο; Τι πρέπει να λέμε στα παιδιά; Να ονειρεύονται αλλά με προσοχή; Να μην ονειρεύονται καθόλου για να τα προστατεύσουμε να μην πληγωθούν; Είναι τελικά κάτι κακό το όνειρο; Κάτι επικίνδυνο; 

Είναι. Μα για φαντάσου έναν κόσμο χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα. Άχρωμο και βαρετό. Όταν ένα όνειρο πεθαίνει, αφήνει χώρο για ένα άλλο. Ποιος ξέρει πόσο καλύτερα όνειρα έρχονται. Κι αν δεν ξέρεις τι στο καλό ρόλο έχεις να παίξεις σ' αυτή τη ζωή, μη φοβάσαι. 

Εκείνο το πρωί, το κρύο και γκρίζο, ονειρεύτηκα πως έβγαλα ένα χαλασμένο λουλούδι από τον κήπο μου. Το λουλούδι είχε χαλάσει από μόνο του, δεν το χάλασα εγώ, κι ούτε που κατάλαβα πώς το έβγαλα στ' αλήθεια. Ήρθε ο σκύλος μου και μου μίλησε (!) με παράπονο, γιατί το έβγαλα από εκεί; ήταν τόσο ωραίο λουλούδι. "Μα δεν το έκανα επίτηδες, μόνο του βγήκε" και γύρισα να του δείξω. Αλλά εκεί, στη θέση που μια στιγμή πριν δεν είχε ούτε καν χώμα, υπήρχε ένας ολόκληρος κήπος με λουλούδια, πάρα πολλά λουλούδια, ανθισμένα και χρωματιστά. Αυτό το όνειρο είδα τη μέρα που σκότωσα τα όνειρά μου.