Ανοιχτά μέτωπα και αναγνωστικά πλάνα καλοκαιριού (2025)

Με αυτά και μ' αυτά, μετακομίσαμε με τα πάρα πάρα πάρα πολλά βιβλία μου που δεν μου πήρε απλά κάμποσες ώρες να τα πακετάρω, ήθελα άλλες τόσες, πιο πολλές, να τα τακτοποιήσω, κι επιπλέον αρχικά δεν χωρούσαμε ούτε με διπλές σειρές ούτε με τα βιβλία ακουμπισμένα παντού στο χώρο στα καλοριφέρ στα πάντα. Απλά. Δεν. Χωρούσαμε. Έτσι πήραμε δύο επιπλέον βιβλιοθήκες με πέντε επιπλέον ράφια η καθεμία (και τώρα κάπως καταλήξαμε να έχουμε και περίσσιο χώρο ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ, όπως σου έχω ήδη πει είμαι σε μπαν!)

Αυτή η μετακόμιση των βιβλίων μου, λοιπόν, με χτύπησε κατακούτελα με την ποσότητα των αδιάβαστων και αποφάσισα να στρωθώ λίγο πιο σοβαρά στο διάβασμα, δεν μου έχει πάει και καλά το έτος ως τώρα γιατί αφιερώνω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου στο κινητό μου (!). Οπότε έπιασα να καταγράψω τα βιβλία που έχω μισά και ξέχασα πως τα διάβαζα καν, τις σειρές που έχω επίσης ξεχάσει να τελειώσω και μερικά που θέλω βρε παιδί μου πολύ να διαβάσω αμέσως τώρα και όχι όποτε. Πάμε, λοιπόν, σε ένα άκρως αγχωτικό (για μένα) ποστ:

Οι σειρές που έχω ξεχάσει να τελειώσω:

Τριλογία του κόσμου, του Φίλιπ Πούλμαν (που ήταν επανάληψη με σκοπό να διαβαστούν και τα Βιβλία της σκόνης και έμεινε στο μισό πρώτο)

Τετραλογία της σελήνης, της Μαρίσα Μέγερ (που μου έχει μείνει το τεραστίων διαστάσεων τέταρτο βιβλίο και μια μικρή συλλογή με διηγήματα. Ήταν και συνανάγνωση, αλλά δε μου βγήκε.)

Η σειρά Empyrean, της Ρεμπέκα Γιάρος (καθώς έχει μείνει μισή η Σιδερένια Φλόγα, το τρίτο βιβλίο είναι. Ακόμη. Στη ζελατίνα. Τραγικό!)

Αρτέμης Φάουλ, του Όουεν Κόλφερ (έχω πάρει τα δύο τελευταία της σειράς στα αγγλικά, αφού δε μεταφράστηκαν ποτέ -συγχαρητήρια στον Ψυχογιό γι' αυτό- που είναι και μικρά και δηλαδή... άντε!)

Τριλογία του Βαρτιμαίου, του Τζόναθαν Στράουντ (έψαχνα ΧΡΟΝΙΑ το τρίτο βιβλίο. Το βρήκα. Δεν το έχω διαβάσει ποτέ.)

Τα χρονικά των Κρεστόμανσι, της Diana Wynne Jones (διάβασα το πρώτο. Ερωτεύτηκα. Πήρα όλη τη σειρά. ΤΑ ΞΕΧΑΣΑ)

Daughter of the pirate king, της Tricia Levenseller (το ίδιο με το προηγούμενο, ΑΛΛΑ, είμαι ήδη στο δεύτερο, ξύπνησα το παλιοτσάτ του πρώτου και από βδομάδα θα πιάσουμε και το τρίτο!)

Βιβλία που έχω ξεχάσει να τελειώσω:

Σιδερένια Φλόγα, της Ρεμπέκα Γιάρος (που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ απολάμβανα περισσότερο κι από το πρώτο, και κάτι έγινε, δε θυμάμαι τι, κι έμεινε στη μέση, κυριολεκτικά στη μέση, απλά τώρα το έχω ξεχάσει κιόλας αυτό που διάβασα. Τέλειο;)

Τα κανάλια του τρόμου, του Αλέξανδρου Τριανταφύλλου (α, εεεε... για τω Θεώ!!! Κατηγορία: βιβλία που διάβαζα ΑΚΡΙΒΩΣ πριν από το dodos)

Θανάσιμο λευκό, της Ρόουλινγκ (στην ίδια κατηγορία. Κι αυτό το έχω ξεχάσει και είναι και αστυνομικό, είναι και σειρά.. πφφ.. του τελ γιου δε τρουθ λίγο με έχει ξενερώσει η Ρόουλινγκ και μπορεί να φταίει αυτό)

Το Αυτό, του Βασιλιά (το ξεκίνησα ακριβώς πριν τη μετακόμιση, πριν το χάος!)

Lockwood and Co, του Τζόναθαν Στράουντ (ΠΟΣΑ χρόνια θα λέω ότι θέλω να το συνεχίσω γιατί το σταμάτησα λόγω συναναγνώσεων και ΟΧΙ γιατί δε μου άρεσε. Κάπου φτάνει!)

Familiar, της Λι Μπαρντούκο (αυτό η αλήθεια είναι δε μου άρεσε.. το πάλευα, το πάλεψα, θα φανεί. Ίσως το βάλω ακουστικό να τελειώνει.)

My roomate is a vampire, της Jenna Levine (μισοδιαβάστηκε σε ολιγοήμερες διακοπές που δεν είχα πολύ μυαλό για διάβασμα και μάλιστα καινούργιο βιβλίο ΚΑΙ αγγλικό, ίσως σε τέτοια περίπτωση να θέλει μικρά διηγήματα)

Φάντασμα, του Ξενόπουλου (δε θυμάμαι μέχρι που το έχω διαβάσει, το διάβαζα ηλεκτρονικά που ΦΥΣΙΚΑ το ξέχασα πως το διάβαζα και μετά το αγόρασα σε έντυπο)

Βιβλία που θέλω να διαβάσω αμέσως τώρα:

House of Frank, της Kay Synclaire (αυτό το είχα δει στο tiktok της Meg με τα κόζι εβριθινγκ, και είναι λέει ένα βιβλίο για την απώλεια, που εγώ αυτά τα αποφεύγω αλλά μου έκανε ένα κλικ γιατί κάπως νιώθω πως είναι θεραπευτικό το συγκεκριμένο..)

Άθραυστες, της Εμίλια Χαρτ (που θα διαβαστεί επίσημα τον Ιούλιο στο dodos, οπότε ναι!)

Το κορίτσι που ήπιε το φεγγάρι, της Κέλι Μπάρνχιλ (που μου το χάρισε η αγαπημένη μου Μιμί και θέλω πολύ να το διαβάσω έτσι σε ένα σουκου μέσα)

House of many ways, της Diana Wynne Jones (που το πήρα τα γενέθλιά μου που πήγα Θεσσαλονίκη και είναι με έναν τρόπο η συνέχεια του Howl's Moving Castle αλλά και όχι, είναι τέλος πάντων στην άτυπη τριλογία του όπου είναι άλλη ιστορία απλά οι αγαπημένοι ήρωες του πρώτου βιβλίου κάνουν ένα πέρασμα. Γενικά θέλω να διαβάσω περισσότερη από την Diana Wynne Jones που ήδη έχω!)

The house witch, του Delemhach (που μου το χάρισαν τα ντόντος μου στα γενέθλιά μου επίσης και θέλω πολύ πολύ να το διαβάσω αμέσως τώρα!!)

Λίγη Κρίστι και μερικές τρομακτικές ιστορίες για το καλοκαίρι, ίσως τα Πέντε μικρά γουρουνάκια (που είναι απίστευτο πως δεν το έχω διαβάσει αυτό ακόμα!) και τα Στοιχειωμένα Σπίτια που πήρα από εκδόσεις Πηγή από την έκθεση; ΙΣΩΣ!

Και ξέρεις τι άλλο ΠΕΘΑΙΝΩ να διαβάσω; Τον Άνεμο στις Ιτιές, του Kenneth Grahame που πήρα επίσης από την Έκθεση και είναι ας πούμε.. παιδικό, αλλά για 9-10 χρονών νομίζω, οπότε λέω να το διαβάσω εγώ λίγο...

ΑΥΤΑ, είναι όλα τα ανοιχτά μου μέτωπα και τα αναγνωστικά πλάνα του καλοκαιριού πολύ χοντρικά, ΔΕΝ ξέρω πώς θα μου πάνε οι επόμενοι μήνες, ελπίζω πάντα πως το καλοκαίρι θα διαβάσω περισσότερο, μένει να δούμε τι θα γίνει. Πες μου αν κι εσύ ξεχνάς τα βιβλία που διάβαζες, θα με κάνεις να νιώσω πολύ καλύτερα, αλήθεια!!

You Might Also Like

4 comments

  1. Μμμ, πολύ ωραίος κατάλογος! Έχεις πολύ ωραία πράγματα, για τα οποία έχεις πει κατά καιρούς λόγια ενθουσιασμού. Ήσουν ενθουσιασμένη με την τετραλογία της σελήνης και με επηρέασες κι εμένα να την βάλω στα επιθυμητά. Ψηνόμουν κι εγώ για την τριλογία του Πούλμαν, αλλά έχω διαβάσει πολύ μέτριες κριτικές. Θυμάμαι που είχες ενθουσιαστεί με την Diana Wynne Jones και απόρησα που δεν συνέχισες το σχολιασμό εδώ. Αλήθεια, είχες πάρει όλη την σειρά των Κρεστομάνσι, που είναι επτά βιβλία;! To House of Frank το θέλω κι εγώ. Οι άθραυστες μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον, αλλά όταν ξεφύλλισα το βιβλίο δεν με τράβηξε.
    Κι εγώ έχω κάποια αδιάβαστα! Λοιπόν, μια σειρά που την έχω αφήσει ανολοκλήρωτη είναι ο Δράκος της Πρέσπας, της Μπουραζοπούλου. Είναι πολύ ωραία σειρά, είναι φαντασίας, δυστοπική με πολύ έντονο πολιτικό σχόλιο για την σημερινή κατάσταση. Αν και μου έκανε καλή εντύπωση, με τάραξε κιόλας, καθώς εκτός από την βαριά ατμόσφαιρα λόγω πολιτικής κατάστασης, συμβαίνουν και βιασμοί, για αυτό μάλλον την άφησα. Θέλω να την ολοκληρώσω όμως!
    Από βιβλία αυτοτελή, δεν έχω ολοκληρώσει ένα βιβλίο με διηγήματα τρόμου από γυναίκες συγγραφείς, το οποίο το άφησα στην μέση, αλλά όχι γιατί δεν μ' άρεσε, απλώς προέκυψαν πράγματα. Άλλο ανολοκλήρωτο είναι το Anna dressed in Blood, gothic romance, το οποίο δεν μ' άρεσε καθόλου, το βρήκα αμερικανιά. Στην αρχή παράτησα την Κίρκη, επαναφήγηση του μύθου, γιατί δεν μπορούσα να αφοσιωθώ.
    Δεν έχω αρχίσει καθόλου ένα αστυνομικό της σειράς του δικαστή Τι, φόνος στην Καντώνα και ένα αστυνομικό του Μορίς Ατία, Παρίσι Μπλουζ. Τέλος, ένα βιβλίο του Καμιλέρι με τίτλο ο ζυθοποιός του Πρέστον, το έχω ξεφυλίσει αλλά όχι διαβάσει, διότι ενώ περίμενα αστυνομικό, μου βγήκε κοινωνικό/ιστορικό για την εποχή του φασισμού στην Ιταλία.
    Αυτά...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα ακριβώς, όπως λες ήμουν ενθουσιασμένη για κάποια βιβλία και ακόμα είμαι, αλλά συμβαίνουν πράγματα και πηγαίνουν πίσω και τώρα μου μαζεύτηκαν πολλά και κάπως με στενοχωρεί αυτό, θέλω να τους δώσω λίγη περισσότερη προσοχή.
      Δεν έχω ακούσει ΠΟΤΕ κακό λόγο για την τριλογία του Πούλμαν, έχω ακούσει διφορούμενα για τα πρίκουελ που έβγαλε με τα βιβλία της σκόνης, αλλά δε με απασχολεί θέλω πάρα πολύ να τα διαβάσω, είναι από τα καλύτερα βιβλία που με μεγάλωσαν!!
      Τον δράκο της Πρέσπας θέλω ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ πολύ να τα διαβάσω (δεν είμαι σίγουρη και αν κυκλοφορούν κανονικά ακόμα ή είναι εξαντλημένα) αν και με απωθεί κι εμένα αν έχει βιασμούς μέσα και τέτοια, θα προτιμούσα να μην ήταν τόσο βαρύ.. Μπουραζοπούλου γενικά θέλω να διαβάσω πάντως, έχω την εντύπωση πως είναι από τις πολύ καλές πένες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

      Delete
  2. Πάντως σε προειδοποιώ, η τριλογία της Μπουραζοπούλου δεν είναι ακριβώς φαντασίας, είναι δυστοπικό και ο δράκος, τουλάχιστον στο πρώτο, είναι συμβολικός και όχι πραγματικός. Ναι, γράφει πολύ ωραία αυτή η γυναίκα, ούτε ακριβώς παραδοσιακή λογοτεχνία, ούτε ακριβώς παραδοσιακή φαντασία. Ένα άλλο που είχα διαβάσει, ήταν αυτό που σήμερα λέμε κλιματική φαντασία. Γίνεται μια πλημμύρα, αλλάζουν τα κράτη και υπάρχει ένα μυστήριο σε μια δυστοπική αποικία, όπου εξορύσσεται ένα ναρκωτικό. Δυστυχώς, το έδωσα, διότι σχετίζεται με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και με φρικάρουν αυτά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Α δε με πειράζει, νομίζω θα μου αρέσει πολύ η Μπουραζοπούλου και ως γραφή, εντάξει τινακανουμε ας είναι συμβολικός ο δράκος, δεν πειράζει, το ότι δεν είναι ακριβώς παραδοσιακή φαντασία μου αρκεί ως φανταστική πινελιά.
      Κάπως γνωστό μου ακούγεται αυτό που λες.. έτσι με δυστοποία που συνδέεται με την κλιματική αλλαγή.. ή κάτι τέτοιο είναι και η Θάλασσα του Μακρόπουλου, που είναι και νουβέλα δεν είναι μυθιστόρημα, ωραίο, απλό, εύκολο, αλλά ψυχοπλακωτικό. Έχω σκεφτεί να πιάσω κάποια στιγμή και την τετραλογία με την Ιστορία των μελισσών, των δέντρων, των αλόγων, του νερού αλλά φοβάμαι το ψυχοπλάκωμα..

      Delete