Με το βραβείο Πούλιτζερ 2013 να έρχεται στον Αμερικάνο Adam Johnson για το μυθιστόρημά του "Orphan Master’s Son" σχετικά με τη ζωή στη Βόρειο Κορέα, ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικούς από τους μεγαλύτερους άντρες συγγραφείς και στις περίεργες συνήθειες στις οποίες κατέφευγαν για να εμπνευστούν.
"Για να γίνεις συγγραφέας", υποστήριζε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, "πρέπει να κοιμηθείς με πολλές όμορφες γυναίκες, να πίνεις μπύρα λες και πίνεις νερό και να κλειστείς στον εαυτό σου ώσπου ν' αγγίξεις την παράνοια." Άλλοι λογοτεχνικοί γίγαντες προτιμούσαν διαφορετικές μεθόδους, υιοθετούσαν αυστηρές και παράξενες συνήθειες προκειμένου να προσελκύσουν τη δημιουργικότητα. Ας δούμε μερικές από τις πιο περίεργες συνήθειες που λέγεται ότι είχαν (ή έχουν)...
 |
| ο σούπερφιτ Νταν Μπράουν |
Ξεκινώντας από τις 4π.μ. κάθε μέρα, ο συγγραφέας του "Κώδικα Ντα Βίντσι" γράφει με στρατιωτική ακρίβεια. Η 60λεπτη θητεία του χρονομετρείται από ένα ρολόι αντίκα και διακόπτεται για άσκηση. Κάθε μία ώρα, o Νταν Μπράουν πηδάει στο πάτωμα και κάνει ένα γύρο push-ups.
 |
| Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ θα ήταν σίγουρα ο εφιάλτης της καθαρίστριας!! |
 |
| Φωτογραφία του Καπότε με τον καλύτερό του φίλο, το αλκοόλ!! |
Ο Τρούμαν Καπότε κάποτε είχε περιγράψει τον εαυτό του σαν έναν "εντελώς οριζόντιο συγγραφέα". Τα αρχικά προσχέδια του "Εν Ψυχρώ", του "Πρόγευμα στα Τίφανυς" και άλλων παρόμοιων, γράφτηκαν στο χέρι, ανάσκελα στον καναπέ, συνήθως παρέα με ένα ποτήρι σέρι ή μαρτίνι (το ποτό της επιλογής του γινόταν όλο και πιο δυνατό καθώς περνούσε η μέρα).
 |
| Μία από τις αναρίθμητες φωτογραφίες του Χέμινγουεϊ με ποτό στο χέρι. |
"Γράφω μια σελίδα αριστούργημα στις 91 σελίδες (σκουπιδιών). Προσπαθώ να τα πετάω (τα σκουπίδια) στο καλάθι των αχρήστων", είπε κάποτε ο Χέμινγουεϊ στον συνάδελφο διάσημο Αμερικανό συγγραφέα Φ.Σ.Φιτζέραλντ. Το κόλπο του Χέμινγουεϊ ήταν να ξυπνάει νωρίς, να ξεπετάει 500 λέξεις, κι έπειτα να περνάει την υπόλοιπη μέρα του πίνοντας. Στα μετέπειτα χρόνια έγραφε στη γραφομηχανή του όρθιος!
 |
| Κάπως έτσι μιλάει στον καθρέφτη του (και δεν ντρέπεται!!) |
Δεν είναι μόνο το συκώτι του συγγραφέα που κινδυνεύει στη γραφομηχανή. Ο σεναριογράφος του "Social Network", Aaron Sorkin έσπασε τη μύτη του ενώ έγραφε. Ο υπερβολικά ενθουσιώδης συγγραφέας συνηθίζει να αναπαριστά τις ιστορίες και τους διαλόγους του μπροστά στον καθρέφτη, και σε αυτή την περίπτωση παρασύρθηκε λίγο περισσότερο και κοπάνησε το κεφάλι του πάνω του.
 |
| Ο Λιούις κατά τη διάρκεια των ψυχαναγκαστικών του αναλύσεων. |
Ο μυθιστοριογράφος από το Μπέλφαστ, ακολουθούσε μια πιο μεθοδική προσέγγιση (αν και σε σχέση με άλλες ήταν κάπως σεμνότυφη). Με ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες κάθε κίνησης, ο Λιούις σκαρφίστηκε τα "Χρονικά της Νάρνια", διοργανώνοντας και σχεδιάζοντας διεξοδικά κάθε κοινωνική υποχρέωση, είτε για γεύμα είτε για μπύρα. Άντε βγάλε άκρη!
 |
| Κι ο Τόμσον φωτογραφία με δύο αγαπη- μένους φίλους: ποτό και τσιγάρο. |
Ο Χάντερ Σ. Τόμσον, όπως μπορεί ήδη αν γνωρίζετε, απολάμβανε την εξής περίεργη συνήθεια: Ξυπνούσε στις 3π.μ. και λέγεται πως ξεκινούσε τη μέρα του με ένα Chivas Regal, τέσσερις γραμμές κοκαΐνη, έπειτα γεύμα (δύο χάμπουργκερ, δύο μαργαρίτες, πατάτες, κρεμμύδι, περισσότερο ουίσκι κι έπειτα LSD), ώσπου κατά τα μεσάνυχτα ήταν έτοιμος πια να γράψει.
 |
| Στα αριστερά ο Ίψεν και στα δεξιά ο πίνακας του Στρίντμπεργκ. |
Από όλες τις λογοτεχνικές βεντέτες, εκείνη ανάμεσα στον Ερρίκο Ίψεν και τον Αύγουστο Στρίντμπεργκ ήταν μάλλον η πιο δηλητηριώδης (ο τελευταίος παραδέχτηκε πως η εμμονή του με τον συγγραφέα του "Σπιτιού της Κούκλας" του κόστισε γυναίκα, παιδιά, περιουσία και καριέρα), αλλά ο Ίψεν αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την έχθρα τους ως κίνητρο. Έτσι κρατούσε έναν πίνακα με τον Στρίντμπεργκ στον τοίχο πάνω από το γραφείο του, που τον παρακολουθούσε όλη την ώρα που έγραφε.
 |
| Ο Ουγκώ (έψαξα αλλά γυμνή φωτο- γραφία του δεν βρήκα :Ρ) |
Η μέθοδος με την οποία ο Βίκτορ Ουγκώ ξεπέρασε το συγγραφικό του αδιέξοδο είναι μάλλον τόσο εμπνευσμένη όσο και το αριστούργημά του "Οι Άθλιοι". Σαν χρόνιος χασομέρης που ήταν, ο Γάλλος συγγραφέας διέταξε τον βαλέ του να του βγάλει όλα τα ρούχα. Έτσι ο γυμνός Ουγκώ βρέθηκε ολομόναχος στο σπίτι του χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά να γράψει.
Ο δικός μας ρήτορας, Δημοσθένης, προκειμένου να δώσει κίνητρο στον εαυτό του να γράψει και να εξασκηθεί στις ομιλίες του, λέγεται πως ξύριζε τη μία πλευρά του κεφαλιού του. Όπως και ο Ουγκώ, με αυτό τον τρόπο αναγκαζόταν να μείνει κλεισμένος μέσα στο σπίτι και να γράψει, παρά να βγει έξω και να μοιάζει με αρχαίο φρικιό.
 |
| Ούτε και του Δημοσθένη βρήκα μισοξυρισμένη προτομή... |
 |
| Και ο Δουμάς, που παίζει να έφαγε τη μηλιά ολόκληρη! |
Όχι μόνο επέβαλε στον εαυτό του, ο συγγραφέας των "Τριών Σωματοφυλάκων" ένα χρωματικό σύστημα γραφής (ροζ για τα ρεαλιστικά, μπλε για μυθιστορήματα και κίτρινο για ποίηση), αλλά λέγεται πως o Αλέξανδρος Δουμάς καθόταν κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι κάθε πρωί και έτρωγε ένα μήλο για έμπνευση.
 |
| Απλά πατήστε εδώ και δείτε τι επανάσταση έχει φέρει και στο χώρο του καφέ! |
Όπως συμβαίνει σε τόσο κόσμο, ο καφές ήταν το ναρκωτικό του Μπαλζάκ. Δεν μιλάμε όμως για κάποιον περίεργο εσπρέσο. Έπινε τεράστιες ποσότητες μαύρου καφέ, ούτως ώστε να μπορέσει στα σίγουρα να αφιερωθεί στο γράψιμο όλη τη μέρα και τη νύχτα, φτάνοντας μέχρι και στο ρεκόρ των 48 συνεχόμενων ωρών ξύπνιος!
Μπορεί οι ρουτίνες τους να βασίζονταν στην προκατάληψη, τον ψυχαναγκασμό ή τα καπρίτσια, όμως είναι πολλοί μεγάλοι συγγραφείς που υιοθέτησαν παράξενες συνήθειες για να γράψουν. Ο Όργουελ κολυμπούσε, ο Χέμινγουεϊ έπινε και ο Κ.Σ.Λιούις προκαλούσε στον εαυτό του βαρεμάρα μέχρι τελικής πτώσεως. Παράξενοι ή όχι, δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε με τα αποτελέσματα.
Πηγές: Weird writing habits of great male authors
![](https://pinterest.com/pin/create/button/?url=https://aliceinbookworld.blogspot.com/2013/08/blog-post.html&media=https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ2K_qRmb-nev_Kxkl89L3uwW1jEUVyFFXADA1rvsPBMzJA7VRXD5vhhqG4bzoRsOFsZkX_jUZJ5ziiCaxje0SOoYcl7rt9CzgiCbThDcFek9Xq3_eprB0XmjPvVpx2CfkBuvhPn5QNx5T/s72-c/writing.jpg&description= Με το βραβείο Πούλιτζερ 2013 να έρχεται στον Αμερικάνο Adam Johnson για το μυθιστόρημά του " Orphan Master’s Son" σχετικά με τ...){kind=link}
11 σχόλια
Άβυσσος η ψυχή του συγγραφέα! Πόσο χαίρομαι που είμαι φυσιολογική χαχαχα. Τέλεια ανάρτηση, μπράβο Αλίκη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ spirou :)) Όντως πολύ εκκεντρικοί όλοι τους!!!!
ΔιαγραφήΑπ'ότι φαίνεται όλοι οι συγγραφείς κουβαλούν μια δόση τρέλλας.Ίσως γι'αυτό,τελικά,να είναι και τόσο μοναδικοί.Πολύ ωραία η ανάρτηση σου,για άλλη μια φορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Αννέτα :) Όντως, τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους (για όσους από αυτούς έχω διαβάσει κάτι τέλος πάντων)
ΔιαγραφήΑν και η σκέψη πως όλα εκείνα που διάβαζα όταν διάβαζα τους Άθλιους, τα είχε γράψει κάποιος γυμνός.... είναι κάπως!!
Η αλήθεια είναι πως είναι λιγάκι έως πολύ παράξενο,όμως,τι να κάνουμε τα μεγάλα μυαλά κρύβουν τη δική τους τρέλλα!
ΔιαγραφήΗ γραμμή που χωρίζει την ιδιοφυΐα από την παράνοια είναι εξαιρετικά λεπτή! Βέβαια στις περισσότερες περιπτώσεις μάλλον για εκκεντρικότητα πρέπει να μιλάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο ένα υπέροχο άρθρο!
Σ' ευχαριστώ πολύ Michael :) Ε, όταν είσαι καλλιτέχνης δεν είσαι τρελός, είσαι απλά εκκεντρικός ;)
ΔιαγραφήΣας λέω: πρέπει να έχεις κανείς ακόμη χάος μέσα του για να γεννήσει ένα αστέρι που χορεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τάδε Έφη Ζαρατούστρα", Φρειδερίκος Νίτσε
~Οδυσσέας
Χάος και άβυσσος η ψυχή του συγγραφέα!!
ΔιαγραφήΦαντάζομαι πως από όλες τις μεθόδους, θα υιοθετούσα την ιψενική...μεγάλο κίνητρο ο ανταγωνισμός και το μίσος! Και ο Ουγκώ θεός lol
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου φαίνονται όλοι αρκετά περίεργοι :P Με περιεργότερο όλων τον Δημοσθένη, πώς το έκανε αυτό το πράγμα!!!!! Αλλά ναι, ο Ουγκώ ήταν κορυφή!!
Διαγραφή