Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά

"O Χάρι Πότερ
και η Κάμαρα με τα Μυστικά"
της Τζ.Κ.Ρόουλινγκ
από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Το δεύτερο βιβλίο, όπως και το πρώτο, μην το διάβασα αφού είχα ήδη διαβάσει το τρίτο (που το διάβασα πρώτο) και δεν με εξέπληξε όσο θα ήθελα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν το απόλαυσα εξίσου. Η Ρόουλινγκ για άλλη μια φορά στήνει μια ιστορία ολοκληρωμένη στην εντέλεια και προσεγμένη ως την παραμικρή λεπτομέρεια. Οι νέοι ήρωες είναι εκπληκτικά σκιαγραφημένοι με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους προκαλώντας μας το ενδιαφέρον αλλά και το γέλιο σε πολλές περιπτώσεις.

Η ιστορία ξεκινάει και πάλι στο σπίτι των Ντάρσλι, όπου ο Χάρι περνά άλλο ένα μαρτυρικό καλοκαίρι, καθώς αναρωτιέται αν όλα εκείνα που του συνέβησαν την προηγούμενη χρονιά ήταν πραγματικά ή μόνο ένα υπέροχο όνειρο. Εντελώς αποκομμένος από τον κόσμο των μάγων, αφού ούτε ένα γράμμα δεν του έστειλαν οι καινούργιοι του φίλοι, κανείς δεν τον θυμήθηκε στα γενέθλιά του νιώθει τη μοναξιά να τον πνίγει. Κι εκεί που αναρωτιέται τι στο καλό μπορεί να συμβαίνει, την ώρα που πρέπει να είναι πιο αθόρυβος από ποτέ, να κάνει μάλιστα πως δεν υπάρχει, έρχεται η καταστροφή!

Η καταστροφή που ακούει στο όνομα Ντόμπι, είναι ένα σπιτικό ξωτικό που έρχεται από την αρχή του βιβλίου και κάνει τα αδύνατα δυνατά να εμποδίσει τον Χάρι από το να επιστρέψει στο Χόγκουαρτς. Βέβαια κάθε φορά που το προσπαθεί, ο Χάρι καταλήγει στην καλύτερη μπλεγμένος, ένα βήμα πριν την αποβολή και στη χειρότερη στο νοσοκομείο. Και όλα αυτά χωρίς να ξέρει ακριβώς το λόγο γιατί "ο Χάρι Πότερ δεν πρέπει να μην ξαναγυρίσει στο Χόγκουαρτς", αφού ο Ντόμπι κάθε φορά που πάει να του ξεφύγει κουβέντα κοπανιέται με το πρώτο πιο βαρύ πράγμα που βρίσκεται κοντά του.

Τιμωρημένος στο δωμάτιό του μετά από όλη αυτή τη φασαρία και σίγουρος πως δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στο Χόγκουαρτς, ακούει ένα θόρυβο έξω από το παράθυρό του ένα βράδυ και τι να δει! Τρεις Ουέσλι μέσα σε ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο που ήρθαν να τον σώσουν και να τον πάρουν μακριά από το τετράγωνο άχρωμο σπίτι στον πέρα για πέρα πραγματικό κόσμο των μάγων.

Θα επισκεφτεί για πρώτη φορά το Μπάροου, θα γνωρίσει και την πιο μικρή Ουέσλι, την Τζίνι, που τα χάνει εντελώς μπροστά του. Και αφού περάσει μερικές εκπληκτικές μέρες στο σπίτι τους, θα έρθει η μέρα να επιστρέψουν στο Χόγκουαρτς. Όμως εκεί που ετοιμάζονται να περάσουν την πύλη με φόρα όπως συνηθίζουν, πέφτουν πάνω σε συμπαγή τοίχο και συνειδητοποιούν πως η πύλη μην είναι κλειστή. Το Χόγκουαρτς Εξπρές έχει φύγει κι εκείνοι έμειναν πίσω.

Ένας λογικός άνθρωπος, ένας Ράβενκλοου για παράδειγμα, θα σκεφτόταν "Ας περιμένω εδώ, να γυρίσουν η μαμά και ο μπαμπάς και να βρουν εκείνοι έναν τρόπο να πάω στο σχολείο". Αλλά όχι! Ένας Γκρίφιντορ δεν θα σκεφτόταν ποτέ κάτι τέτοιο! Ένας Γκρίφιντορ σκέφτεται "Ας πάρω το ιπτάμενο αυτοκίνητο, κι ας είμαι μόλις 12 χρονών, ας οδηγήσω πάνω από τα κεφάλια ένα σωρό Μαγκλ και ας πάω πετώντας ως το σχολείο, ακόμα κι αν πρόκειται να οδηγάω για μία ολόκληρη μέρα, ακόμα κι αν οι πιθανότητες να βρω τον μπελά μου είναι συντριπτικά περισσότερες από εκείνες να μου πουν πως ήμουν πανέξυπνος και φέρθηκα εντελώς σωστά σε ένα πρόβλημα της τελευταίας στιγμής". Κι έτσι ο Ρον και ο Χάρι δικαιώνουν το καπέλο επιλογής που τους κατέταξε στον συγκεκριμένο κοιτώνα και επιβιβάζονται στο αυτοκίνητο που εφεξής θα σηματοδοτεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς.

Φτάνοντας στο σχολείο, με τα πολλά γνωρίζουμε για πρώτη φορά την ιτιά που δέρνει, ένα δέντρο που όπως το λέει και το όνομά του, αν το πλησιάσεις τρως το ξύλο της χρονιάς σου. Τόσο ξύλο τρώνε, που το γαλάζιο Φορντ Άνγκλια παρεξηγιέται και το σκάει στο Απαγορευμένο Δάσος. Κάπου εδώ ο Ρον υποψιάζεται μην πως θα έχει μπελάδες... Μέχρι να συνειδητοποιήσει πως πίσω τους ακριβώς στέκεται ο μπελάς προσωποποιημένος, ο καθηγητής τον φίλτρων, Σέβερους Σνέιπ! Βέβαια, οι δυο τους έφτασαν στο σχολείο και αυτό είναι που έχει σημασία πάνω απ' όλα. Γιατί η χρονιά που πρόκειται να ξεκινήσει είναι πέρα για πέρα ενδιαφέρουσα και συναρπαστική.

Από τη μία έχουν να αντιμετωπίσουν τον πιο σαχλό χαρακτήρα που έχω συναντήσει σε βιβλίο, τον Γκιλντρόι Λόκχαρτ. Την πρώτη φορά που τον συναντάμε είναι σε ένα βιβλιοπωλείο, και είναι κι αυτός ένας Τρελοκαπελάς Συγγραφέας, και μάλιστα από εκείνους που όλος ο θηλυκός πληθυσμός μην είναι ερωτευμένος μαζί του.

Ο Λόκχαρτ διδάσκει "Άμυνα Κατά των Σκοτεινών Τεχνών" κι αυτό γιατί η γρουσούζικη θέση ήταν κενή και δεν ενδιαφέρθηκε κανένας άλλος. Ο Λόκχαρτ είναι πέρα για πέρα άχρηστος κι ένας μεγάλος φαφλατάς. Είναι ανίκανος να αντιμετωπίσει το πιο μικρό και ασήμαντο μοχθηρό πλάσμα πόσο μάλλον όλα αυτά τα κατορθώματα για τα οποία καυχιέται κάθε τρεις και λίγο στα βιβλία του και στο πιστό κοινό του. Η Ρόουλινγκ έχει πει πως βάσισε τον χαρακτήρα του σε κάποιο άτομο που γνώριζε, μα που σίγουρα θα πιστεύει πως έχει κάποιον πολύ πιο σημαντικό ρόλο στο έργο της. Του Ντάμπλντορ ας πούμε. Είναι αλήθεια πως πρόκειται για ένα εκνευριστικό ήρωα που με διασκέδαζε όμως πάντα πολύ με την αφέλεια και το ψώνιο του (ιδίως όταν τα έκανε θάλασσα παταγωδώς).

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν όμως στο κάστρο τη δεύτερη αυτή χρονιά. Κάποιος έγραψε με αίμα στον τοίχο πως "Η Κάμαρα με τα Μυστικά έχει ανοιχτεί. Εχθροί του Κληρονόμου, προσέξτε!". Και η γάτα του Φιλτς, η κυρία Νόρις, βρέθηκε παραδίπλα μαρμαρωμένη. Οι τρεις φίλοι έχουν βάσιμες υποψίες πως αυτός ο κάποιος είναι ο Μαλφόι, αλλά δίχως αποδείξεις δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Έτσι αναλαμβάνουν να λύσουν το μυστήριο της περιβόητης Κάμαρας με τα Μυστικά και του φοβερού και τρομερού πλάσματος που ζει εκεί και σκοτώνει κάθε γεννημένο από Μαγκλ που θα βρεθεί μπροστά του. Γιατί, βεβαίως, τι πιο φυσιολογικό από το να προσπαθήσουν τρία 12άχρονα να ανακαλύψουν το τρομερό πλάσμα που κρύβεται στην Κάμαρα, αντί να το αφήσουν στους έμπειρους καθηγητές της σχολής ή στον ίδιο τον Ντάμπλντορ, τον μεγαλύτερο μάγο όλων των εποχών!

Την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, κάποιος κυνηγάει τον Χάρι, μία στο γήπεδο του Κουίντιτς που μια μαύρη μπάλα τον έχει πάρει στο κατόπι (δεν μπορώ να φανταστώ κάτι χειρότερο να έρχεται κατά πάνω σου) μία όλο το σχολείο τον θεωρεί υπεύθυνο για όλα τα κακά της μοίρας κι από την άλλη παλιές ιστορίες κατατρέχουν τον καημένο τον Χάγκριντ. Ο Χάρι θα βρεθεί αντιμέτωπος με γιγάντιες αράχνες, θα πιει πολυχημικό φίλτρο, θα μελετήσει τους μανδραγόρες και θα βρεθεί κάθε φορά στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή, θα μονομαχήσει με τον Μαλφόι, θα ανακαλύψει πως μπορεί και μιλάει στα φίδια, ενώ παράλληλα θα είναι ο μόνος που ακούει φωνές μέσα στο κάστρο, δολοφονικές φωνές που απειλούν να σκοτώσουν.

Η Ρόουλινγκ γράφει ένα βιβλίο αριστούργημα για την μικρή ακόμη συγγραφική της πείρα, που μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στα υπόλλοιπα, αφού ακολουθεί την επιτυχημένη συνταγή του μυστηρίου, της αγωνίας, των συνεχών εξελίξεων και της μεγάλης ανατροπής που έρχεται στο τέλος για να μας συναρπάσει! Το θεωρώ ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει, ακόμα κι αν όταν το πρωτοδιάβασα ήξερα τι συνέβαινε στο τέλος και δεν ένιωσα την έκπληξη. Σε σας που θα το διαβάσετε για πρώτη φορά, σας εύχομαι καλή πώρωση, γιατί αυτό είναι το μόνο σίγουρο με αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο!

Ως εδώ δεν έχουν γίνει αποκαλύψεις για το μυστηριώδες τέλος της ιστορίας. Από εδώ και πέρα ακολουθούν σπόιλερ. Όσοι δεν έχετε διαβάσει τα βιβλία/δει τις ταινίες, θα σας συμβούλευα να σταματήσετε εδώ, γιατί είναι κρίμα να σας χαλάσω την ιστορία. Όσοι χαριποτεροκολλημένοι, παρακαλώ, μην συνεχίστε άφοβα! (τα ίδια δηλαδή με την προηγούμενη φορά!)

* * * Σπόιλερ * * *

Ένα λάθος που παρατήρησα σε αυτό το βιβλίο (γιατί την αλήθεια μου να την πω, το απολάμβανα τόσο στην ανάγνωσή του, που σχεδόν δεν πρόσεχα για λάθη!) είναι το ρολόι των Ουέσλι στο Μπάροου. Δεν δείχνει πού βρίσκονται τα μέλη της οικογένειας (αν έδειχνε δεν θα αναρωτιόταν η μητέρα τους πού βρίσκονται και αν είναι καλά) αλλά είχε αντί για αριθμούς φράσεις όπως "Ώρα για τσάι", "Ώρα να ταϊστούν τα κοτόπουλα" και "Άργησες!".

Από κει και πέρα λάθη δεν πρόσεξα... Αν προσέξατε εσείς λάθος γράψτε το στα σχόλια!

Για άλλη μια φορά το μυαλό σου δεν πάει με τίποτα στην Τζίνι ως υπεύθυνη για το ότι άνοιξε η Κάμαρα με τα Μυστικά. Βέβαια έγινε όλο αυτό άθελά της, οπότε δεν μετράει το ίδιο με τον Κουίρελ... Όπως και να 'χει, δεν θα ήθελα με τίποτα να βρίσκομαι στη θέση του Ρον ή των άλλων παιδιών Ουέσλι όταν η ΜακΓκόναγκαλ είπε πως το τέρας έπιασε έναν μαθητή: τη Τζίνι Ουέσλι. Μπρρρρ... Δε θα με χωρούσε ο τόπος!!

Θέλω πρώτα απ' όλα να πω ένα μεγάλο μπράβο στην μεταφράστρια Καίτη Οικονόμου που ανέλαβε να αποδώσει τον αγγλικό αναγραμματισμό του ονόματος του Βόλτεμορτ στα ελληνικά χωρίς να ξεφύγει. Πραγματικά συγχαρητήρια, αν και άλλαξε το όνομα (από Tom Marvolo Hert σε Άντον Μόρβολ Χερτ) το αποτέλεσμα είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο δυνατό (εκτός κι αν κάποιος έχει καμία άλλη πρόταση για την απόδοση του συγκεκριμένου αναγραμματισμού!).

Στο δεύτερο αυτό βιβλίο, ο Χάρι αντιμετωπίζει τον πεμπτουσιωτή-ημερολόγιο του Βόλτεμορτ, αν και μου φαίνεται ελαφρώς περίεργο που δεν έβαλε το κομμάτι της ψυχής του σε κάτι πιο μεγαλειώδες κι εντυπωσιακό παρά σε ένα αδιάφορο καθημερινό αντικείμενο. Επίσης δεν το τοποθέτησε σε κάποιο εξαιρετικά απροσπέλαστο σημείο, παρά το εμπιστεύτηκε στον σαχλαμάρα μπαμπά Μαλφόι, που θεώρησε προφανώς εξαιρετικά έξυπνο να το στείλει στο Χόγκουαρτς κάτω από τη μύτη του Ντάμπλντορ και να εκθέσει έτσι τα σχέδια του Άρχοντα του Σκότους του, στον μοναδικό ίσως που θα μπορούσε να μην τα ξεδιαλύνει. (Άλλωστε γι' αυτό αργότερα ο Βόλτεμορτ τον έχει στη μπούκα...)

Βέβαια θα μου πείτε το ότι το έστειλε κάτω από τη μύτη του Ντάμπλντορ δεν έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στο να γλυτώσει η Τζίνι από τον Χερτ, αλλά από την άλλη ίσως να άρχισε να τον υποψιάζει ως προς τη φύση της σκοτεινής μαγείας που χρησιμοποίησε ο Βόλτεμορτ για να κρατηθεί ζωντανός πάση θυσία.

Μου άρεσε πώς έδεσαν τα πάντα, από το παρελθόν του Χάγκριντ με τον Αραγκόγκ (εσάς δεν σας πάει σε Άραγκορν;) που του στοίχισε την παραμονή του στο Χόγκουαρτς ως μαθητής, τον Βόλτεμορτ που ήταν τότε συμμαθητής του και υπεύθυνος για τον φόνο που έπεσε σαν κατηγορητήριο στους τεράστιους ώμους του Χάγκριντ, τη Μυρτιά που κλαίει που ήταν το θύμα του Βόλτεμορτ τότε και είδε το τέρας να βγαίνει από τις τουαλέτες που στοιχειώνει έκτοτε, έναν Βασιλίσκο, ένα μυθικό πλάσμα (θα διαβάσουμε γι' αυτό και στο βιβλίο "Φανταστικά Τέρατα και πού να τα βρεις" που θα κυκλοφορήσει αυτό τον Δεκέμβριο) που ένα βλέμμα του είναι αρκετό για να σε σκοτώσει. Ταίριαξαν και οι μανδραγόρες που μάθαμε γι' αυτούς στο μάθημα της Βοτανολογίας και ήταν απαραίτητοι για το ξεμαρμάρωμα των μαρμαρωμένων μαθητών, ανάμεσά τους και η Ερμιόνη, που όταν βγαίνει από τη μέση νιώθεις πραγματικά χαμένος και αβοήθητος (και λυπάσαι και λίγο που χάνει όλη τη φάση), ταίριαξε και ο Ντόμπι, το σπιτικό ξωτικό των Μαλφόι που προσπαθεί να σώσει τη ζωή του Χάρι απειλώντας την χειρότερα κι από τον Βασιλίσκο (που στην τελική τον Χάρι ούτε που θα τον άγγιζε), ως την ερωτοχτυπημένη Τζίνι που την πατάει και γίνεται θύμα του Βόλτεμορτ και τον Φοξ, τον φοίνικα του Ντάμπλντορ, τον απο μηχανής θεό που σώζει τον Χάρι τη χειρότερη στιγμή, τυφλώνοντας τον Βασιλίσκο, θεραπεύοντας τον Χάρι από το θανατηφόρο δηλητήριό του και όχι μόνο αυτό, αλλά τον βγάζει και από τα υπόγεια του κάστρου όπου βρίσκεται, και αυτόν και την Τζίνι. Πετώντας. Απλά.

Θα μπορούσα να πω πως το θεωρώ ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία της σειράς, αλλά νομίζω πως θα μου ήταν κάπως δύσκολος αυτός ο διαχωρισμός από τη στιγμή που μου αρέσουν όλα τόσο. Βέβαια τη θέση του πιο αγαπημένου μου βιβλίου δεν την παίρνει κανένα. Θα μάθετε ποιο είναι αυτό, πολύ σύντομα ;)

Περιμένω και τα δικά σας σχόλια για το δεύτερο βιβλίο της σειράς, τι προσέξατε, τι γνώμη έχετε και πόσο σας αρέσει το δεύτερο αυτό βιβλίο; Το σπέσιαλ αφιέρωμα στον Χάρι Πότερ συνεχίζεται με το τρίτο βιβλίο της σειράς, στη 1 Νοεμβρίου. Μέχρι τότε...

11 σχόλια

Fotis Kypraios4/10/13 9:30 μ.μ.
Εξαιρετικό!!! Μπράβοοο!! :D :D D:
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
spirou5/10/13 12:48 μ.μ.
Για πες, γιατί διάβασες πρώτα το 3ο βιβλίο (ή το είπες ήδη και δεν το πρόσεξα);

Για να πω την αλήθεια αυτό το βιβλίο δεν το πολυλάτρεψα :p από το 3ο και πέρα κόλλησα. Αλλά τον Ντόμπυ τον αγαπάω!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown20/10/13 12:47 μ.μ.
Εξαιρετική παρουσιαση ενός αγαπημένου βιβλίου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ιφιγένεια13/12/13 11:44 π.μ.
Δεν σχολίαζω τόσο καιρό γιατί είχα σκοπό να τα διαβασω παλι ολα σιγα σιγα και να σχολιαζω και μετα εδώ . Αλλά πλέον δεν ξέρω αν θα το κάνω γιατί έχω τόσα αδιάβαστα και τόσο λίγο χρόνο ! Πρέπει να πάρω μια αποφαση .Ή να τα διαβάσω ή να σταματησω να τα γλυκοκοιτάζω στο ράφι και να το παρω αποφαση πως για λιγο καιρο θα ειμαι χωρις Χάρι Πότερ. :P
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος14/2/14 9:50 π.μ.
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς της J.K.R μου άρεσε, αλλά και πάλι το βλέπω σαν εισαγωγικό για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Παρ' όλα αυτά, σου "ανοίγει" την όρεξη να μάθεις τι πρόκειται να συμβεί. Στην αρχή το αντιμετώπισα κι αυτό, όπως και το πρώτο, σαν ακόμη ένα βιβλίο που μιλάει για ένα χαροκαμένο ήρωα που στο τέλος θα έχει καλό τέλος. Ο σύντροφός μου (που δεν έχει ακόμη διαβάσει τα βιβλία και έχει δει τις ταινίες και απορώ πώς μπορώ να είμαι μαζί του :P ) είπε όταν είδαμε τις δύο πρώτες ταινίες ότι ο Χλαρι Πότερ μοιάζει σαν James Bont για παιδιά, επειδή πάντα σώζεται μαγικά. Ακούτε εκεί τι τόλμησε να μου πει!! Αυτό που μου άρεσε όταν έκλεισε ο κύκλος των επτά βιβλίων της σειράς Χάρι Πότερ ήταν ότι η μαγική γραφή της Rowling συνέδεσε με τρόπο υπέροχο (μαγικό μπορώ να πω) γεγονότα που πρωτοείδαμε στο πρώτο και στο δεύτερο βιβλίο τα οποία είχα αρχικά υποτιμήσει. Ο Ντόμπι σώζει τους ήρωές μας και τους βοηθάει παραπάνω από μια φορές, το ημερολόγιο του Χερτ είναι ένας από τους Παμπτουσιωτές, ο Χάγκριντ αθωώνεται στα μάτια των αναγνωστών (κι εμένα Άραγκορν μου έρχεται να πω για το βασιλιά των αραχνοειδών και πάντα θυμάμαι πόσο όμορφος ήταν ο "πραγματικός" Άραγκορν) κ.λπ. Να φανταστείτε έχω γίνει το σπασικλάκι της παρέας όταν παρακολουθούμε ταινία Χάρι Πότερ καθώς πάντα λέω "Εδώ στο βιβλίο έχουμε ήδη το τάδε", σε αυτό το σημείο πρέπει να θυμηθούμε τι έγινε στην προηγούμενη ταινία.." κ.λπ.
Όπως και να έχει πρόκειται για ένα ακόμη μαγικό βιβλίο της αγαπημένης μου συγγραφέα..

Νυμφαδώρα
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος14/2/14 11:31 π.μ.
Συμφωνώ απόλυτα.. Καλά, έχουμε πάρα πολλά να πούμε κι όχι μόνο για τον Χάρι Πότερ!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις