Το πρίκουελ του Χάρι Πότερ ή αλλιώς το Κεφάλαιο 0, είναι μια ιστορία 800 λέξεων που γράφτηκε από την Ρόουλινγκ σε μια κάρτα που πουλήθηκε σε δημοπρασία για 25.000 αγγλικές λίρες, που δώθηκαν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Η ιστορία δημοσιεύτηκε στο ίντερνετ στις 11 Ιουνίου 2008. Εκτυλίσσεται τρία χρόνια πριν γεννηθεί ο Χάρι και αφηγείται μια περιπέτεια που είχε ο Σείριος Μπλακ και ο Τζέιμς Πότερ.

- Ρ.

Όλοι έχουμε διαβάσει το τελευταίο κεφάλαιο στους Κλήρους του Θανάτου σχετικά με το μέλλον των αγαπημένων μας φανταστικών φίλων, και λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τα βασικά: Ο Χάρι παντρεύεται τη Τζίνι, ο Ρον την Ερμιόνη, ο Ντράκο λέει το γιο του Σκορπιό (!), ο γιος του Λούπιν φιλιέται με την κόρη του Μπιλ και της Φλερ, ο Νέβιλ γίνεται καθηγητής βοτανολογίας και λοιπά ευχάριστα. Όμως σε ένα έπος τόσο μεγάλων διαστάσεων, δε θα μας έφταναν ποτέ ΜΟΝΟ αυτές οι πληροφορίες. Κι έτσι η βασίλισσα Ρόουλινγκ αποφάσισε να μας πει περισσότερα μέσα από συνεντεύξεις, απαντήσεις σε αναγνώστες και το ίδιο το ίντερνετ. Τι έγινε λοιπόν μετά το τέλος του Χάρι Πότερ;

"Πιστεύεις πως οι νεκροί που αγαπήσαμε μας αφήνουν ποτέ στ' αλήθεια;"

Η σειρά του Χάρι Πότερ μας συντρόφεψε από μικρή ηλικία μέχρι που ενηλικιωθήκαμε πια, ενώ παράλληλα γυρίστηκαν και οι ταινίες που έβαλαν και εικόνα στα πρόσωπα που φανταζόμασταν. Δεθήκαμε με την ιστορία, ονειρευτήκαμε πως ήμασταν κι εμείς μέρος της, ταξιδέψαμε με τη φαντασία μας σε κάποιο μαγικό κάστρο της Σκωτίας, αγαπήσαμε τους ήρωες σα να ήταν πραγματικοί, σα να ήταν φίλοι μας (και πραγματικά είναι, ακόμα κι αν είναι φανταστικοί!). Σε αυτό το θέμα, θα θυμηθούμε όλους εκείνους που έφυγαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας, όλους εκείνους που έπεσαν στη μάχη, ποιοι ήταν, πώς έζησαν και πώς έφυγαν. Ένας μικρός φόρος τιμής για τους αγαπημένους μας ήρωες, ένα ακόμα αντίο σ' εκείνους που δε βρίσκονται 19 χρόνια μετά δίπλα στους ενήλικους πια μάγους.

Το χαριποτερικό αφιέρωμα φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του, το τελευταίο βιβλίο της σειράς τώρα που το τελείωσα με εντυπωσίασε περισσότερο απ' όλα. Η ιστορία, η πλοκή, οι ανατροπές, τα συναισθήματα, αυτή την τρίτη ή τέταρτη φορά που το ξαναδιάβασα με άγγιξαν πολύ περισσότερο και με έκαναν πραγματικά να πιστεύω πως πρόκειται για ίσως το καλύτερο βιβλίο ολόκληρης της σειράς (καλύτερο κι από το πιο αγαπημένο 3o).

Στο 7ο βιβλίο, οι φίλοι μας δεν επιστρέφουν στο Χόγκουαρτς για τις σπουδές τους, και αυτό κάποτε με δυσαρεστούσε, γιατί δεν μπορούσα να διανοηθώ ένα ολόκληρο βιβλίο Χάρι Πότερ χωρίς σπουδές στη σχολή για μαγείες και ξόρκια, χωρίς καινούργιο καθηγητή της άμυνας κατά των σκοτεινών τεχνών, χωρίς βόλτες στο σπιτάκι του Χάγκριντ και μαθήματα στο εντευκτήριο. Παρόλα αυτά η αποστολή τους σε αυτό το βιβλίο είναι πιο σημαντική από ποτέ. Ακόμα κι αν περπατάνε στα τυφλά, κι αν οι ζωές τους διατρέχουν θανάσιμο κίνδυνο 24 ώρες το 24ωρο, δεν τα παρατάνε. Προσπαθούν να φέρουν εις πέρας αυτό που τους ανέθεσε ο Ντάμπλντορ όσο δύσκολο κι ακατόρθωτο κι αν φαίνεται και πολύ καλά κάνουν!