Πενήντα Αποχρώσεις Κακίας

Το βιβλίο "Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι" έκανε τεράστια επιτυχία όταν πρωτοκυκλοφόρησε, και η συγγραφέας του έγινε με ταχύτατους ρυθμούς ζάπλουτη και νούμερο ένα στα πιο ευπώλητα βιβλία, πρακτικά σε όλο τον κόσμο. Έτσι σύντομα κυκλοφόρησε άλλα δύο βιβλία, με τη συνέχεια της ιστορίας (που για ποιο λόγο έχει συνέχεια δεν κατάλαβα) και που ακόμα δεν την έχω διαβάσει. Όσοι (όσες;) διάβασαν τα βιβλία της ισχυρίζονται πως τα καταβρόχθισαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο παρά το μεγάλο μέγεθός τους, κάμποσες τα ξαναδιάβασαν καπάκι και οι περισσότερες υπερασπίζονται με θέρμη την αξία των συγκεκριμένων βιβλίων. Προσωπικά όταν ακούω πολύ φασαρία γύρω από ένα βιβλίο, θέλω να το δοκιμάσω κι εγώ. Να δω από πρώτο χέρι την ιστορία του και να δω αν θα ζήσω κι εγώ τις έντονες στιγμές που ένιωσαν τόσοι άλλοι για το βιβλίο αυτό. Έτσι διάβασα το πρώτο βιβλίο, μόνο που μου πήρε λίγο περισσότερο από τις 2-3 μέρες ανάγνωσης που είχε μέσο όρο, και τα συναισθήματα που μου άφηνε ήταν αρκετά απογοητευτικά για να μην γίνω πολύ αυστηρή από τώρα και πω... γελοία!!! Με συγχωρείτε εκ των προτέρων οι λάτρεις του βιβλίου, αλλά εμένα δε μου άρεσε για πάρα πάρα πάρα πολλούς λόγους (και δεν είμαι ούτε λίγο βιβλιοσνόμπ!)

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, Αναστάζια Στιλ, σε γενικές γραμμές μου θύμισε σε αρκετά σημεία τον εαυτό μου. Στην αρχή. Η Αναστάζια δεν πίνει, δεν της αρέσει ο καφές και είναι βιβλιοφάγος. Ως εδώ καλά. Περιέγραψε εμένα στην ηλικία της. Μόνο που η Αναστάζια, η ντροπαλή και άπειρη Αναστάζια, ζηλεύει και λίγο τη φίλη της που είναι τόσο τολμηρή ώστε να βγει ένα βράδυ έξω και να κοιμηθεί με τον πρώτο τυχόντα. Και το επόμενο με έναν άλλο. Και το παραεπόμενο με κάποιον άλλο. Δεν σιχαίνεται, δεν αηδιάζει με όλο αυτό. Αν νομίζετε πως έτσι σκέφτεται μια παρθένα που φοβάται να αγγίξει τον εαυτό της αυταπατάστε οικτρά! Όταν έρχεται η σειρά της Αναστάζια να βγει ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ με κάποιον παντελώς άγνωστο (το ότι είναι διάσημος δεν τον κάνει λιγότερο παντελώς άγνωστο!) είναι αδιανόητο να γυρίσει σπίτι χωρίς να έχει κοιμηθεί μαζί του! Κι ας είναι παρθένα! Γιατί σε τέτοιον κόσμο ζούμε!!

Εντύπωση μου έκανε η "σωστή" ψυχολογία χαρακτήρων της Τζέιμς, ιδίως γιατί στην αρχή είδα κοινά με την ηρωίδα της. Προφανώς περιγράφει καταστάσεις στις οποίες δεν έχει καθόλου εμπειρία, ούτε κι έχει μπει στον κόπο να ερευνήσει. Το ακόλουθο παράδειγμα προέρχεται καθαρά από την προσωπική μου εμπειρία ως άνθρωπος που δεν έπινε και ακόμα δεν πίνει κάτι παραπάνω από ένα ποτήρι σανγκριά ή μισό ποτήρι κρασί. Από το "δεν πίνω" μέχρι το "εύχομαι όπου σταθώ κι όπου βρεθώ να έπινα κρασί" υπάρχει μια τεράστια απόσταση, που είτε προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι σου αρέσει το ποτό, είτε δεν έχεις ιδέα από ανθρώπους που δεν πίνουν και προσπαθείς και καλά να το παίξεις ότι τους καταλαβαίνεις (γιατί δεν θα έχει ξαφνικά ΚΑΝΕΙΣ όρεξη για κρασί όταν μέχρι χθες δεν το έπινε!!!) ΚΑΙ κανείς άπειρος στο ποτό δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη σαμπάνια από το φτηνό αφρώδες κρασί (βασικά δεν μπορεί να ξεχωρίσει καν το φτηνό αφρώδες κρασί. τελεία.) Η Αναστάζια μεταμορφώνεται από αυτό που ήταν, στη συγκάτοικό της, το πιθανό πρότυπο χαρακτήρα και συμπεριφοράς για τη σημερινή νεαρή γυναίκα.

Και πίνω πίνω και δε με πιάνει....

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι πως μιλάει στον εαυτό της χρησιμοποιώντας το επίθετό της. "Κάνε αυτό Στιλ, μην κάνεις το άλλο Στιλ". Τι είδους ψυχοπάθεια είναι αυτή; Είναι σύνηθες στους Αμερικάνους; Αν αρχίσω να αναφέρομαι στον εαυτό μου με το επίθετό μου παρακαλώ χτυπήστε με! Επίσης είναι από εκείνες τις κοπέλες που αναλύουν τις τελείες. 3 τελείες σημαίνουν ότι με θέλει. 2 ότι με θέλει αλλά φοβάται να το παραδεχτεί. 1 ότι δε με θέλει. Πάω σαν άλλη Μπέλα να πηδήξω από το γκρεμό! Έχει την κακιά συνήθεια να κοιτάζει μέσα από τις βλεφαρίδες της. Αυτό πραγματικά το προσπάθησα κάμποσες φορές και είτε που στραβώνομαι είτε που νιώθω τελείως κρίπι!! Εκτός πια κι αν έχει τόσο τεράστιες βλεφαρίδες που κάνουν φράντζα μπροστά στα μάτια της (τότε το βιβλίο θα είχε και κάποιο ενδιαφέρον!)

"Αυτή τη στιγμή σε κοιτάζω μέσα από τις βλεφαρίδες μου"
ΚΡΙΠΙ!!!!

Το ότι η Αναστάζια είναι παρθένα είναι πρόβλημα στο πρώτο τους ραντεβού (ο Θεός να το κάνει). Αλλά ο σούπερ Κρίστιαν θα διορθώσει το πρόβλημα στη στιγμή. Γιατί σαφώς είναι ένα πρόβλημα που κατατρέχει τις γυναίκες σε όλη τη γη από τη στιγμή που γεννιούνται, ώσπου να βρεθεί ένας καλός άνθρωπος να τις απαλλάξει από αυτή την κατάρα. Γιατί σε τέτοιον κόσμο ζούμε!

σίριουσλι!

Η τρελιάρα συγκάτοικος αφού την έχει κάνει αγία να πάει μαζί του, όταν τη βλέπει το επόμενο πρωί ξαφνικά την πιάνει μια ανησυχία. "Χαίρομαι που γύρισες σώα, ο Κρίστιαν έχει κάτι πάνω του" κι έρχεται το σχόλιο της Αναστάζια "Αυτό είναι που θα την κάνει μεγάλη δημοσιογράφο: η αλάνθαστη διαίσθησή της" κι έρχεται το πιστόλι στον κρόταφό μου. Κατά τ' άλλα το να πας στο σπίτι κάποιου που δεν γνωρίζεις είναι το πιο ασφαλές πράγμα και οι πιθανότητες να γυρίσεις σώα, ιδίως αν είσαι μια άβγαλτη κοπελίτσα σαν την Αναστάζια, είναι πολύ περισσότερες από το να σου συμβεί κάτι!

Και ας περάσουμε στον δύσμοιρο, ψυχολογικά τραυματισμένο, κίνκι και φιλάνθρωπο κυρίαρχο Κρίστιαν Γκρέι. Το φανταστικό αντικείμενο του πόθου εκατομμύρια γυναικών ανα την υφήλιο που με κάνει να αναρωτιέμαι πού πάει αυτή η ανθρωπότητα πια! Ο Γκρέι είναι όλος γκρίζος, φοράει γκρίζα κοστούμια, γκρίζες γραβάτες, έχει μέχρι και γκρίζα μάτια. (Ελπίζω μόνο να αυτοσαρκάζεται για το επίθετό του!) Κάνει γκρι δώρα: ένα mac book pro, το οποίο είναι λάπτοπ και για κάποιο λόγο χρειάζεται εγκατάσταση... ή ίσως να τη θεωρεί αρκετά χαζή για να πατήσει το κουμπάκι και να το ανοίξει (δεν υπάρχει πιο εύκολος υπολογιστής από ένα mac. Και πάλι μιλάω εκ πείρας!!) Ή ακόμα αρκετά χαζή να χρησιμοποιήσει το πρόγραμμα για email του mac!!!

Είναι, επίσης, μανιακός με τον έλεγχο. Η Τζέιμς προσπαθεί να μας πείσει για αυτό επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά αυτή τη φράση. Κι αν δεν μας έπεισε κάθε τρεις και λίγο μας λέει ότι ο Γκρέι τη διέταξε να κάνει αυτό, ή τη διέταξε να κάνει το άλλο, και δεν αναφέρομαι ούτε τόσο δα σε σεξουαλική σκηνή. Κάθε φορά που μιλάει ο Γκρέι δεν μιλάει, διατάζει! Ακόμα κι αν σου λέει έλα ή αν παραγγέλνει κάτι από το μπαρ όπως όλος ο κόσμος, η Τζέιμς μας ενημερώνει πως είναι διαταγή. Τι σκατά λέγε λέγε θα μας πείσει στο τέλος.

Αυτά είναι διαταγές!! Άμα μιλάει έτσι κάθε φορά ο μεσιέ
Γκρέι δεν τον ερωτεύεσαι μαντμαζέλ!! Φεύγεις τρέχοντας!!!

Ο Γκρέι έχει μια τρελή εμμονή με το φαγητό, τόσο που αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν στο τέλος έχει σκοπό να τη φάει ο ίδιος. Κι από εδώ έχω πείρα. Όσο ντρίμι κι αν είναι ο άλλος άμα με πίεζε τόσο να φάω θα του 'φερνα το πιάτο στο κεφάλι! Άλλο σούπερ χαρακτηριστικό του "έγινα ζάμπλουτος στα νιάτα μου με νόμιμα μέσα" φαίνεται να είναι το ότι μπορεί να διαβάσει τη σκέψη όλων των αντρών που περιβάλουν την Αναστάζια, όπως ο αλτέρνατιβ εαυτός του, Έντουαρτ. Μόνο που δεν είναι απαστράπτον βρυκόλακας, ούτε κανένα μέντιουμ, απ' όσο ξέρω.

Και μια και αναφέρθηκα στην αλτέρνατιβ ιστορία, εκείνη που αποτέλεσε έμπνευση για ένα ντέρτι φαν φίξιον που εξελίχτηκε σε μια ντέρτι τριλογία χειρότερη κι από αποτυχημένο φαν φίξιον, ας δούμε τις ομοιότητες των πενήντα αποχρώσεων του γκρι, με το Twilight:

Ο Γκρέι είναι υιοθετημένος. Και ο Έντουαρτ επίσης, απλά από βρυκόλακες. Η μάνα της Αναστάζια είναι παντρεμένη με άλλον, κι εκείνη ζούσε με τον λιγομίλητο πατριό της για να αφήσει τη μαμά της μόνη με τον νέο σύζυγο. Η Μπέλα αντί για πατριό έχει έναν λιγομήλιτο πατέρα. Καμιά άλλη διαφορά. Ο Γκρέι προσπαθεί να μείνει μακριά της για να μην της κάνει κακό (όχι δεν είναι βρυκόλακας!) και η Αναστάζια έχει έναν φίλο, τον Χοσέ που σαν άλλο χοροπηδηχτό μαυρομάτικο κουτάβι τη θέλει σαν τρελός ενώ εκείνη τον βλέπει σαν αδερφό. Υπάρχει ακόμα σημείο σε σεξουαλική σκηνή, που ο Γκρέι κοιτάει με λαχτάρα το λαιμό της Αναστάζια. Αφού θυμήθηκε να αλλάξει τα ονόματα τουλάχιστον πάλι καλά!!!

Μαμά, ακούω φωνές!!

Πέρα από τα δυο τους, η ιστορία περιλαμβάνει και τα τρίτα πρόσωπα που ζούνε μέσα στο μυαλό της Αναστάζια. Είναι τόσο πολλά και περιγράφονται τόσο συχνά, που όλο και κάποιος ψυχολογικός όρος θα υπάρχει για την περίπτωσή της. Από τη μία έχουμε το υποσυνείδητό της. Είναι άσχημο, με δεικτικό κεφάλι (!) και φοράει τα γυαλιά του Ντάμπλντορ (σε σχήμα ημισέληνου) έτσι ώστε να μπορεί να την κοιτάζει κάθε τόσο από πάνω τους επικριτικά. Από την άλλη έχουμε την εσωτερική της θεά (ότι πιο γελοίο έχω ακούσει!) που είναι γενικά χαζοχαρούμενη, λάμπει, χορεύει, στραφταλίζει και σε γενικές γραμμές, σε κάνει να ντρέπεσαι λίγο για το φύλο σου.

Σ' αυτό το βιβλίο υπομειδιούν συνέχεια, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, υπομειδιούν όλοι!! Και όλοι ξέρουν αυτή τη λέξη!!!! Αγράμματη Αλίκη!

Αν υπομειδιώ=smirk=αυτό που κάνει ο Ντέιμον,
μπορείς απλά να πεις ότι χαμογελούσαν στραβά!

Η Αναστάζια διακατέχεται από μια εμμονή με τον Κρίστιαν - φυσικά! Προσέχει πάντα μα πάντα τι φοράει ο Γκρέι και μας το περιγράφει αναλυτικά, ακόμα κι όταν είναι μεθυσμένη. Μάλλον παίζουν τρομερά σημαντικό ρόλο τα ρούχα πάνω σε κάποιον που μοιάζει με μοντέλο. Θέλει να του γλείψει το πιγούνι. Το πιγούνι!!! ΤΟ ΠΙΓΟΥΝΙ!!!!! ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΓΛΕΙΨΕΙΣ ΤΟ ΠΙΓΟΥΝΙ ΚΑΠΟΙΟΥ;;;;;;;;

εμμμ όχι!

Και φτάνουμε αισίως στο συμβόλαιο! Ο κυρίαρχος Κρίστιαν την υποτακτική τη θέλει καθαρή, ξυρισμένη, γυμνασμένη και καλοφαγωμένη. Συνεχίζω να έχω την εντύπωση πως στο τέλος θα θελήσει να τη φάει!!! Σε γενικές γραμμές, από το τίποτα απολύτως, την απόλυτη παρθενιά, θα πρέπει να συμφωνήσει να κάνει τα πάντα!!! Κι ο άλλος δεν ντράπηκε και της το 'δωσε!! Ευτυχώς μετά σχολιάζει αυτά που διάβασε και δεν χρειάζεται να τα σχολιάσω εγώ γιατί για μια φορά με καλύπτει απόλυτα!! Βέβαια η εσωτερική της θεά πιστεύει πως αν δεν το υπογράψει, θα καταλήξει γριά μόνη με γάτες!!!!!! Ενώ αν υπογράψει το συγκεκριμένο συμβόλαιο ισοδυναμεί με σίγουρο μέλλον, άνετη ζωή σε ένα πλούσιο διαμέρισμα, μεγάλος γάμος με μπόλικα παιδιά και ακόμα πιο μπόλικα εγγόνια!

Από δω και πέρα όταν θα βλέπετε γρια μόνη με γάτες,
θα ξέρετε πως κάποτε αρνήθηκε το συμβόλαιο κάποιου
Κρίστιαν και αυτή είναι η τιμωρία της!!!

Χειρότερο απ' όλα όμως, απ' όλες τις 700 σελίδες σεξ και ακατάπαυστων συζητήσεων γύρω από το σεξ, ήταν η προσπάθεια της Τζέιμς να μας αποδείξει πόσο επιστημονικά μπορεί να μιλήσει (αναθεμά!) Διαβάζω στο μπεστ σέλερ της:

"Ο σφυγμός μου έχει επιταχυνθεί και ο προμήκης μυελός μου έχει ξεχάσει να δημιουργήσει συνάψεις για να αναπνεύσω"

Έπαθες τέτοιο πράγμα βρε παιδί μου;

Ο... ποιος...; πώς...; τι...; και κυρίως ΓΙΑΤΙ; Γιατί υπάρχουν τέτοιες εκφράσεις σε ένα τέτοιο βιβλίο; Γιατί προσπαθεί να το παίξει έξυπνη όταν έχει γράψει ένα απλό ΜΗ επιστημονικό ερωτικό μυθιστόρημα;; Ποια αναγνώστριά της γνωρίζει όλη αυτή τη διαδικασία της αναπνοής με τόσο επιστημονικούς όρους που θεώρησε κατάλληλο να μας πετάξει αυτή τη φράση μετά τα "μμμ" και "ααααχ Κρίστιαν" και "σου είπα να μη δαγκώνεις το χείλος σου"; Εγώ μια φορά δεν τη γνώριζα και όλη αυτή η φράση μου φάνηκε τουλάχιστον φτηνή! Για να μην αναφερθώ στο "πριαπικό τέρας" ή το σούπερ σέξι μαγιό που φοράει η Αναστάζια στο τέλος του βιβλίου:

τανκίνι: μαγιό με δύο κομμάτια που το πάνω είναι στην
ουσία μπλουζάκι.

Που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως η Αναστάζια πρέπει να ήταν λιγάκι γεματούλα! Ή η Τζέιμς έχει να πάει στη θάλασσα από τότε που το συγκεκριμένο είδος μαγιό το συναντούσες σε όλες όσες τολμούσαν να μη φορέσουν ολόσωμο.

Με δυο λόγια το βιβλίο αυτό αποτελείται από: 70% σεξ, 20% συζητήσεις για το σεξ, 9% ηλίθια σαχλομηνύματα (με συζητήσεις για το σεξ) και 1% πραγματικά εξέλιξη ιστορίας 0% νόημα. Ίσως αυτό που με ενόχλησε πιο πολύ είναι πως ένα τέτοιο βιβλίο έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία, ένα βιβλίο που παίρνει μια κοπελίτσα που φαινομενικά έχει αξίες και αρχές και σέβεται τον εαυτό της, και την "φτιάχνει" έτσι ώστε να ταιριάξει με το σύνολο.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως, πως οι ερωτικές στιγμές του βιβλίου είναι πολύ καλογραμμένες. Ίσως είναι το ένα σημείο που έχει ταλέντο η Τζέιμς. Μαγκιά της θα μου πείτε, που έβγαλε τόσο τρελά λεφτά με αυτή την τριλογία και απόλαυσε την εφήμερη δημοσιότητά της. Να ενημερώσω όμως όλες εσάς που πίνετε νερό στο όνομά της και ορκίζεστε στο βιβλίο της, πως υπάρχουν ΠΟΛΛΑ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ βιβλία εκεί έξω που θα σας συναρπάσουν πραγματικά, να είστε σίγουρες γι' αυτό!!

Κι επειδή ξέρω πως εσείς που αγαπήσατε το βιβλίο δεν πτοείστε από αυτά που λέω εγώ (πέρα από το ότι με βρίζετε μέσα σας) να σας ενημερώσω, σε περίπτωση που δεν το ξέρετε, πως τον Φεβρουάριο του 2015, κάπου εκεί κοντά στου Αγίου Βαλεντίνου (δεν ξέρω γιατί) περιμένουμε την πρώτη ταινία που βασίζεται στο διεθνές μπεστ σέλερ της Τζέιμς, που λέγεται πως δεν θα αφήσει καμιά σκηνή του βιβλίου εκτός. Τσόντα λοιπόν. Στους σινεμάδες μας!!!

Τρέιλερ δεν έχουμε ακόμα. Ως τότε χαζέψτε τον Κρίστιαν της καρδιάς σας και φανταστείτε πώς είναι να του γλείφετε το πιγούνι!!!

edit: Διάβασε εδώ για την ταινία

31 σχόλια

Ανώνυμος21/6/14 11:42 π.μ.
Απο τις περιγραφες, συμπεραινω οτι η ιστορια..ειναι μια κακογραμμενη μεταφορα, της επιθυμιας (οπως φανηκε) αρκετων γυναικων, να φανταζονται την ιστορια της αβγαλτης, που συναντα τον νεο ωραιο, πλουσιο και εμπειρο, αντρα της ζωης της.

Υπαρχουν εκατονταδες παρομοιες ιστοριες αρλεκιν, που γραφτηκαν τις περασμενες δεκαετιες, και ειχαν πολυ σουξε.

Αυτη εδω ισως εκανε τετοια αισθηση, γιατι ηταν η μοναδικη συγχρονη . Και λεω "μοναδικη" γιατι παρα τις ομοιοτητες.. διαφερει καμποσο απο τις αναλογες με τους βρικολακες

Αυτο πο φανηκε παντως ειναι οτι τετοιες ιστοριες θα πουλανε παντα..
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
'Ελλη21/6/14 1:53 μ.μ.
Απίστευτη περιγραφή! Συγχαρητήρια! Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο (δεν μπήκα καν στον κόπο) αλλά εμπιστεύομαι απόλυτα την περιγραφή σου, τη νοημοσύνη σου και το γούστο σου στα βιβλία! Ειδικά το σχόλιο με τις παρθένες νομίζω ότι κάποιος επιτέλους έπρεπε να το πει! Είναι τραγικό: πριν 50 χρόνια+ το να μην είσαι παρθένα προκαλούσε την ίδια προκατάληψη με το να είσαι τη σήμερον ημέρα! Το έκανα ήδη share στο facebook! Επίσης, με προβληματίζει το επίπεδο των ανθρώπων που τους αρέσουν τέτοιου είδους αναγνώσματα και έκαναν ζάπλουτη την συγγραφέα, με αποτέλεσμα πολύ σωστά να αναρωτιέσαι που πάει αυτός ο κόσμος?!! Θα μου πεις τόσα χρόνια ο κόσμος διαβάζει Άρλεκιν τα οποία όσες φορές προσπάθησα να τα διαβάσω ένιωθα ότι υποτιμούσαν τη νοημοσύνη μου (εκτός από κάποια ελάχιστα που ήταν παλιές εκδόσεις και δεν περιείχαν τόσο σεξ αλλά περισσότερη υπόθεση και ρομάντζο)! Ελπίζω ο κόσμος να αφυπνιστεί κάποια στιγμή από τις τόσο καίριες παρατηρήσεις σου, να σταματήσει να διαβάζει σαχλαμάρες και κυρίως και το πιο δυσκολότερο να αλλάξει νοοτροπία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Μαραμπού21/6/14 4:18 μ.μ.
Καλησπέρα Αλίκη!

Χαρά στο κουράγιο σου που διάβασες αυτό το βιβλίο! Γενικά πιστεύω ότι όσοι διαβάζουν Λογοτεχνία (δεν θα πω καλή ή κακή, το κεφαλαίο Λ ξεκαθαρίζει τα πράγματα χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις) δεν θα έπρεπε να παρασύρονται από τέτοιες αναγνώσεις. Δεν σε κατακρίνω, απλώς διαπιστώνω πόσο έντονος είναι ο πειρασμός να διαβάσει κανείς ένα τέτοιο βιβλίο, και εγώ πολλές φορές παρασύρομαι, πεθαίνω να μάθω τι σκατά (και δεν μιλώ μόνο μεταφορικά εδώ) γράφουν αυτά τα βιβλία!

Τελευταία φορά που παρασύρθηκα ήταν με τον Αλχημιστή του Κοέλιο και παραλίγο να την πατήσω εκείνο το καλοκαίρι που όλοι πάσχιζαν να λύσουν τον Κώδικα Ντα Βίντσι. Από τότε επέδειξα αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση, όμως δεν παραλείπω να ξεφυλλίζω μερικά τέτοια βιβλία στο βιβλιοπωλείο ή να διαβάζω τις πληροφορίες για τους συγγραφείς τους. Νομίζω πλέον ότι, ο Κοέλιο είναι λογοτεχνικά ειλικρινής και με μεγαλύτερο βάθος σε σύγκριση με όσα γράφτηκαν μετά από αυτόν.

Πολύ ωραία και χιουμοριστική η παρουσίασή σου για ένα βιβλίο που γεμίζει με ανύπαρκτες ιδέες τους αναγνώστες του και εκείνοι γεμίζουν με υπαρκτά χρήματα τις τσέπες της συγγραφέα!

Υ.Γ. Συνεχίζω να μην σε κατακρίνω και ας φαίνεται ότι το κάνω. Υποψιάζομαι ότι η ανάγνωσή σου αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα... για εκείνους όμως που αποτελεί κανόνα, θλίβομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος21/6/14 4:49 μ.μ.
Θεά!!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Παναγιώτα Γκουτζουρέλα21/6/14 9:24 μ.μ.
Απολαυστικό!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Amelie Poulain23/6/14 3:57 μ.μ.
Αλίκη μου με έκανες και γέλασα πάρα πολύ με την κριτική σου! Είχα διαβάσει την τριλογία ένα χρόνο περίπου πριν και μου θύμησες όλα τα συναισθήματα που μου προκάλεσε διαβάζοντάς την. Απλά, θέλω να πω πως ενώ σαν ιστορία με τσάτιζε πάρα πολύ αφού όπως είπες δεν είχε νόημα, μια αγωνία να διαβάσω τη συνέχεια την είχα, γιαυτό και διάβασα και τα τρία βιβλία! Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό :Ρ Ίσως γιατί ήθελα να δω τι βρίσκουν άλλοι σε αυτό το βιβλιο, ίσως επειδή έχω ένα έμφυτο ελάττωμα να μην αφήνω βιβλίο μισοτελειωμένο ή ίσως τελικά είχε κάτι η ιστορία που με κράτησε! Δεν έχω ιδέα τι ήταν αλλά τέτοιο κακογραμμένο και ανούσιο βιβλίο δεν έχω ξαναδιαβάσει! Νιώθω σα διχασμένη προσωπικότητα με αυτά που γράφω αλλά είναι η αλήθεια :D
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος8/8/14 8:48 μ.μ.
Να είσαι καλά !!! Γέλασα πολύ με την κριτική και συμφωνώ, διάβασα το πρώτο αλλά όχι τα άλλα δυο δεν είχα το κουράγιο...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος13/8/14 3:22 μ.μ.
Πλεον Αλίκη εχουμε και τρειλερ, κουκλος όμως ο ξανθός, ο ατιμος
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος14/9/14 9:16 μ.μ.
Αλικη το βιβλιο δεν το'χω διαβασει αλλα..αλλα μια κοπελιτσα απειρη στα 21, ερωτευεται και μπορει να κανει πραγματα και εξω από τις αξιες της η από αυτά που εχει συνιθισει πχ σε μια ακραια συναισθηματικη κατασταση, μπορει και να πιεις ενώ δεν πίνεις συνηθως, να καπνισεις ενώ δεν το'χεις ξανακάνει, δεν ξερω αν κατι τετοιο περιγραφει η συγγραφες
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Έμη2/2/15 10:46 π.μ.
Επειδή είμαι και εγώ βιβλιοφάγος, μπήκα στην διαδικασία να διαβάσω αυτό το βιβλίο για το οποίο είχα ακούσει τόσα πολλά! Η περιγραφή σου με καλύπτει πλήρως. Μου θύμισε "άρλεκιν" άλλης δεκαετίας..
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Athina2/3/15 12:09 μ.μ.
Μου αρεσε παρα πολυ η περιγραφη σου και γελασα παρα πολυ! Ειναι αληθεια πως το βιβλιο δεν εχει καμια ουσια, πλοκη μηδεν αλλα για μενα ηταν εκπλιξη, δεν ηξερα οτι υπηρχε τετοιο ειδος λογοτεχνια... τοσο προχω.. εμμμμμ για το πιγουνι θα ηθελα και γω να του το γλυψω... και μετα βλεποντας :P
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown1/8/15 10:54 μ.μ.
χαχαχαχα μόλις ανακάλυψα το blog και μόλις είδα τη δημοσίευση!!! Πραγματικά, πραγματικά όμως ήταν ότι πιο άχρηστο είχα διαβάσει, μου πήρε 36 ευρώ τα οποία θα μπορούσα να είχα διαθέσει σε πραγματικά αγαπημένα μου βιβλία.... Μα τι να σου πω... Το άλλο με την εσωτερική θεά που βγάζει το φρύδι της διαβάζοντας Great Expectations (seriously?) με τα σε σχήμα ημισελήνου γυαλιά της ενώ το υποσυνήδειτο βάζει αντηλιακό...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown4/8/15 12:48 π.μ.
Τα βόλεψα ευτυχώς :P Όσο για της Ελληνίδες συγγραφείς κυρίως εκτός από τη Χρυσηίδα Δημουλίδου που καλά τα λέει να σου πω την αλήθεια και τη Μαντά προτιμώ τη Σόφη Θεοδωρίδου που είναι εξαιρετική. Την Άννα Γαλανού, τη Πασχαλία τραύλου, τη Δήμητρα Ιώαννου, Φανή πανταζή, Μαρία Τζιρίτα και πολλές άλλες :P Τη Γιώτα την παρακολουθώ στο δικό της blog ;
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Sonia M18/3/16 11:25 π.μ.
Μπήκα κι εγώ στον πειρασμό να διαβάσω το βιβλίο, προφανώς για το ντόρο που γίνεται γύρω από αυτό. Το παράτησα κάπου στη μέση γιατί δεν παλεύεται! ¨οπως τα λες, 1% πλοκή και μηδέν ουσία, όλα τα άλλα πασπαλίσματα. Το χειρότερο όμως είναι η γραφή. Κάποιοι κάθισαν και μέτρησαν τις λέξεις που επαναλαμβάνονται- χαρά στο κουράγιο τους! Εκτός από το "υπομειδίασα" έχουμε και το "κοκκίνισα" κάθε δύο σειρές. Μ'αρέσει που η ηρωίδα διαβάζει, είναι φοιτήτρια της λογοτεχνίας και το λεξιλόγιό της περιορίζεται σε πέντε-δέκα λέξεις που επαναλαμβάνονται συνεχώς.
Κορυφαίο, πάντως, είναι το γεγονός ότι η Ε.Λ. Τζαίημς έγραψε βιβλίο όπου δίνει tips for writers (Fifty Shades of Grey, Inner Goddess: A Journal)
Ούτε εγώ θέλω να ζήσω σε τούτον τον πλανήτη πια...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις