Η Παριζιάνα

Το βιβλίο "Πώς να είσαι Παριζιάνα όπου κι αν βρίσκεσαι" το είχε πάρει το μάτι μου πρώτα στη σελίδα των εκδόσεων Bell στο facebook όταν ήταν ακόμα υπό έκδοση και είχα πει ότι πρέπει να το διαβάσω! Και μόλις κυκλοφόρησε (παρά τις αιματηρές μου προσπάθειες να κάνω οικονομία) έπεσε μοιραία στα χέρια μου και αναγκάστηκα να υποκύψω και να το πάρω. Με ένα γρήγορο ξεφύλλισμα άλλωστε καταλαβαίνεις πως είναι ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες, κάπως σαν περιοδικό, που έχει όμως αποκλειστικό θέμα τις Παριζιάνες, το στυλ τους και τις κακές τους συνήθειες.

Σε γενικές γραμμές δε ξέρω κατά πόσο μοιάζουμε οι Ελληνίδες με τις Παριζιάνες (δε μπορώ να εκφέρω γνώμη για τις Αθηναίες, που δεν τις ξέρω σχεδόν καθόλου, ίσως μόνο για τις Κατερινιώτισσες, αλλά ποιος θα διάβαζε τώρα βιβλίο με τίτλο "Πώς να είσαι Κατερινιώτισσα όπου κι αν βρίσκεσαι", αν και για εμάς θα είχε πολύ πλάκα! :Ρ). Να, λοιπόν, τα συμπεράσματά μου από το βιβλίο αυτό: Οι Παριζιάνες, γενικά, θέλουν να νιώθουν άνετα. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει φόρμα, αθλητικό παπούτσι και μαλλί δεμένο κόμπο. Αντίθετα σημαίνει απλό αλλά σικάτο ντύσιμο, χαλαρά "φυσικά" μαλλιά, ελαφρύ μακιγιάζ, ελάχιστα αξεσουάρ και όλα αυτά μέσα στην πολύ σικ απλότητα που τις χαρακτηρίζει. Είναι επίσης κάπως μελαγχολικές, και τους αρέσει να παίζουν με τους άντρες, να μη δεσμεύονται με την αυστηρή έννοια του όρου, να ζουν πάντα μέσα στα πλαίσια της πόλης και να την κουβαλούν παντού μαζί τους.

Μέσα στο βιβλίο αυτό, βρίσκει κανείς ιδέες σχετικά με το ντύσιμο, τον τρόπο ζωής, αλλά και την κουζίνα, τη διακόσμηση, τις σχέσεις, τη μητρότητα, την πολύ καλή σχέση της Παριζιάνας με το βιβλίο, το σνομπισμό και τη μελαγχολία τους, και αν είστε έστω και λίγο σαν εμένα, μετά θα επηρεαστείτε και θα θέλετε να ντύνεστε λίγο πιο κομψά (για μια-δυο μέρες έστω) και να πίνετε ένα ποτήρι κρασί το απόγευμα μετά τον καφέ (και να σας κοιτάνε σαν εξωγήινη γιατί εσείς δεν πίνετε σχεδόν ποτέ!).

Οι συγγραφείς του είναι τέσσερις λαμπερές και επιτυχημένες Γαλλίδες (όπως λέει και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου): η Ανν Μπερέστ που γράφει βιβλία αλλά και για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το θέατρο, η Οντρέ Ντιγουάν που επίσης γράφει σενάρια και είναι και αρχισυντάκτρια σε περιοδικό, η Καρολίν ντε Μεγκρέ που ήταν μοντέλο και είναι και πρέσβειρα της Channel και μούσα της Lancôme και γενικά ησυχία δεν έχει, και τέλος η Σοφί Μας, μια γνήσια Παριζιάνα που ίδρυσε όμως τη δική της κινηματογραφική εταιρία και ζει και εργάζεται πλέον στην Αμερική. Το βιβλίο τους δεν πρωτοεκδόθηκε στα γαλλικά, αλλά στα αγγλικά και από εκεί το πήραμε κι εμείς.

Τελειώνοντάς το (μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα) μου άφησε ένα έντονο άρωμα Παρισιού, άσχετα αν συμφωνούσα ή όχι με το σκεπτικό της μέσης Παριζιάνας, και θα μου άρεζε σίγουρα να διαβάσω αντίστοιχα και κάτι του τύπου "Πώς να είσαι Νεοϋορκέζα/Λονδρέζα/Αθηναία όπου κι αν βρίσκεσαι". Να μια καλή ιδέα για σειρά βιβλίων που θα μας διασκέδαζε!