"Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει", της Sun-Mi Hwang

Το βιβλίο αυτό μου το έστειλε η Μαρία στα πλαίσια της βιβλιοανταλλαγής (του σχετικού status στο facebook που σίγουρα θα έχει πάρει το μάτι σας) και μου έλεγε στην αφιέρωσή της πως μου εύχεται να το απολαύσω όπως κι εκείνη. Μαρία, αν διαβάζεις αυτή την ανάρτηση, σ' ευχαριστώ πραγματικά για το βιβλίο που μου έστειλες, είναι ένα μικρό διαμαντάκι που με συγκίνησε πολύ.

Εκδόσεις: Διόπτρα

Η ιστορία μας ξεκινάει σε ένα κοτέτσι, όπου η κεντρική μας ηρωίδα, η Μπουμπουκίτσα, αποφασίζει να σταματήσει να τρώει και να μην κάνει άλλο αυγό, αφού πάντα της τα παίρνουν τα αυγουλάκια της και το αιώνιο όνειρό της, να κλωσήσει ένα και να το δει να βγάζει ένα πουλάκι και να το μεγαλώνει, παραμένει πάντα ένα όνειρο που όλο και απομακρύνεται. Έτσι, καταλήγει στο σωρό με τις σκάρτες και τις γερασμένες κότες, που τις πετάνε σε ένα λάκκο, για να τις φάει ο Νυφίτσας. Η Μπουμπουκίτσα, παρά την αδυναμία της, δε θα το βάλει κάτω ως το τέλος. Θα κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, θα κινδυνέψει, θα παλέψει, θα δεχτεί την απόρριψη, θα διεκδικήσει την ευτυχία και τα δικαιώματά της στη ζωή και θα φτάσει σε ένα συγκινητικό και γλυκό τέλος.

Η ιστορία, αν σας φαίνεται παιδική, να σας πω πως δεν είναι. Φαντάζομαι πως κάπως έτσι είναι και η Φάρμα των Ζώων. Άλλωστε, κανένα παιδάκι δε θα του άρεζε να ακούει για μια νυφίτσα που τρώει κοτοπουλάκια και παπάκια. Είναι μια αρκετά μελαγχολική ιστορία, εντελώς αλληγορική, που μιλάει για την δύναμη της αγάπης, και την ακόμη μεγαλύτερη δύναμη της αγάπης της μητέρας. 

Η Κορεάτισσα συγγραφέας έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία να αφηγηθεί και για τον ίδιο της τον εαυτό. Μικρή δεν είχε λεφτά να πάει σχολείο, ένας καθηγητής όμως την άφηνε να πηγαίνει όποτε ήθελε και να διαβάζει βιβλία. Τελικά κατάφερε να τελειώσει και το Λύκειο, αλλά και να σπουδάσει δημιουργική γραφή και το βιβλίο της αυτό, πέρα από τα βραβεία που πήρε και τις αξιώσεις, παρέμεινε στη λίστα των ευπόλητων για δέκα ολόκληρα χρόνια, χαρακτηρίζεται ήδη ως κλασσικό, κι έχει γίνει και ταινία. 

Να και το τρέιλερ:

Η Μπουμπουκίτσα μου θύμισε να μην ξεχνάω πως πάνω απ' όλα είναι η αγάπη, ακόμα και για τον εχθρό μου, και να μην το βάζω κάτω γιατί αφού τα κατάφερε αυτή, θα τα καταφέρω κι εγώ να κάνω όλα τα όνειρά μου πραγματικότητα. 

Εσείς το έχετε διαβάσει; Πώς σας φάνηκε;