Αυτή την ταινία του Κινγκ ειλικρινά δεν την περίμενα και δεν ξέρω καν πώς σκέφτηκαν να πιαστούν (ξανά) με το συγκεκριμένο βιβλίο και να το μεταφέρουν (ξανά) στη μεγάλη οθόνη. Υποθέτω καθαρά λόγω της μεγάλης περσινής επιτυχίας του ΙΤ, αφού και σε πολλές αφίσες μόστραρε ΟΧΙ το όνομα του Κινγκ, αλλά η ειδικότητά του "από το συγγραφέα του ΙΤ", γιατί φυσικά και οι νέες γενιές δεν τον ξέρουν και μη σώσουν και τον μάθουν!
Όμως πρόκειται για μια ιστορία πολύ μακριά από τα σημερινά δεδομένα, προτιμήσεις και συνήθειες, που λίγο μόνο κράτησε το καλτ ύφος που έπρεπε να έχει, γιατί είναι μια καλτ ιστορία όπως και να 'χει, ενώ γέμισε με jump scares που εντέλει δε πιστεύω πως τρόμαξαν κανέναν.
Περίληψη
Η ιστορία διηγείται πώς η οικογένεια Κριντ μετακομίζει στο νέο της σπίτι που βρίσκεται από τη μια πλευρά δίπλα σε έναν δρόμο-σκοτώστρα και από την άλλη σε ένα νεκροταφείο ζώων κι ένα δάσος που οδηγεί σε ένα παλιό ινδιάνικο νεκροταφείο με την ιδιότητα να φέρνει πίσω στη ζωή ό,τι θάβεται εκεί, που όμως δεν είναι ποτέ πια το ίδιο. Εμένα πάντα θα μου θυμίζει Ανατριχίλες αυτή η ιστορία!
Σκηνοθεσία: Kevin Kölsch, Dennis Widmyer
Παίζουν: Jason Clarke, Amy Seimetz, Jeté Laurence, John Lithgow
Έτος: 2019
Βαθμολογία imdb: 6.2/10
Βαθμολογία δικιά μου: 2/5
Διαφορές βιβλίου-ταινίας
Η μεγάλη και βασική διαφορά ανάμεσα στο βιβλίο και την ταινία είναι πως στο βιβλίο σκοτώνεται το αγοράκι, ενώ στην ταινία (σ' αυτήν, όχι στην παλιά!) το κοριτσάκι. Η Ρόζα μάλιστα το πρόσεξε από την πρώτη στιγμή πως πρωταγωνίστρια φαινόταν η κόρη και όχι ο γιος, εγώ δεν έδωσα σημασία, απλά μου έκανε εντύπωση πως το αγοράκι δεν έπαιζε καλά και πώς θα γινόταν μετά να κάνει τον διαβολικό νεκροζώντανο; Προσωπικά η αλλαγή αυτή δε με πείραξε, ίσα ίσα το έκανε πιο ενδιαφέρον.. για λίγο.
Ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας είναι ο πόνος του πατέρα όταν χάνει το παιδί του, έναν πόνο που τον ζει κι ο αναγνώστης, στην ταινία προφανώς και υπήρχε πόνος αλλά όχι αυτός του βιβλίου που σου σπαράζει την καρδιά στο σημείο να συμφωνείς κι εσύ ότι, μωρέ, μήπως να το θάψει το παιδί να το φέρει πίσω; δεν αντέχεται τέτοιος πόνος... Πιστεύω πως θα μπορούσαν να το αποδώσουν καλύτερα, αλλά από την άλλη χαίρομαι κιόλας που δεν το ξανάζησα ακριβώς όπως γράφτηκε!
Άλλες σημαντικές διαφορές δεν υπήρχαν, λίγο πολύ εκτυλίχθηκε όπως περιμέναμε, πιστεύω ακόμα κι αυτοί που δεν είχαν διαβάσει το βιβλίο.
Πού έχασε η ταινία
Αρχικά στα άπειρα jump scares που ήταν παντελώς αχρείαστα (αν είχε χτιστεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα) και πλήρως αναμενόμενα σε κάθε ήσυχη στιγμή της ταινίας. Οι ηθοποιοί δυστυχώς δεν με κέρδισαν, το budget ήταν εμφανώς ασήμαντο και η γάτα πάρα πολύ ψεύτικη (θέλω να πω, αν δεν έχεις σκοπό να φτιάξεις μια καλτ ταινία και θα χρησιμοποιήσεις κάθε ξαφνικό τρόμαγμα που μπορείς να σκεφτείς, κάτι εντελώς σύγχρονο, γιατί να κρατήσεις ένα τόσο ψεύτικο prop στην ταινία σου;). Τέλος μην έχοντας νιώσει στην ουσία τον πόνο του γονιού που έχασε ξαφνικά το μικρό παιδί του, μόλις το τελευταίο 20λεπτο η μικρή επιστρέφει στη ζωή και αρχίζει να σκοτώνει κόσμο, ενώ μέχρι εκείνη την ώρα έχεις ψιλοβαρεθεί, κάπως νυστάξει, και μετά γίνονται όλα μαζί και τελειώνει α λα Στίβεν Κινγκ.
Αν ήταν πιο δημιουργική και λιγότερο προχειροφτιαγμένη, πιστεύω πως θα μπορούσε να δημιουργήσει μια πολύ απόκοσμη ατμόσφαιρα και πραγματικά να προκαλέσει ανατριχίλα στο κοινό, αν και απ' ότι κατάλαβα στόχευε απλά στα παιδιά που ενθουσιάστηκαν πέρυσι από το ΙΤ, ίσα ίσα για να τα κρατήσει λίγο σε εγρήγορση μέχρι να βγει το δεύτερο μέρος του.
Γιατί να το δεις; Από περιέργεια, γιατί δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, γιατί έχεις καιρό να πας σινεμά, γιατί κάνεις συλλογή από ταινίες του Βασιλιά.
Γιατί να μην το δεις; Γιατί είναι βιαστικό, πρόχειρο και κακοφτιαγμένο.
Εσύ το είδες; Πώς σου φάνηκε;
 με το συγκεκριμένο βιβλίο και να...){kind=link}
0 σχόλια