Mini review και πασχαλινά αυγά (S8E3)

Αρχικά η άφιξη της Μελισάντρε ήταν τελείως αναπάντεχη, εμείς έναν Γκάνταλφ περιμέναμε, η κόκκινη μάγισσα μας ήρθε, που δεν τη συμπαθούσαμε αλλά καλή είναι κι αυτή από το τίποτα (και πολύ σημαντική τελικά, ποιος να το 'λεγε). Και πάνω που υπάρχει ένα γενικότερο "περίμενε" και μια ησυχία, ξεκινάνε οι Ντοθράκι που πήρανε τα πάνω τους να επιτεθούν στα ζόμπι και φυσικά αφανίζονται γιατί πάντα η πρώτη γραμμή χάνεται, και ορμάνε μαζί τους ο σερ Τζόρα (μόνο που δεν ήταν η ώρα του ακόμη) και ο Γκοστ (μόνο που επίσης δεν ήταν η ώρα του κι αν αναρωτιέσαι αν επέζησε, στο τρέιλερ του 4ου επεισοδίου αχνοφαίνεται, δεν σου κάνω σπόιλερ, στάνταρ θα μας έδειχναν το θάνατό του, έτσι για έξτρα βιασμό ψυχής, δε θα το αφήναν να περάσει σαν "εννοείται"). Και η Καλήσι κάπως ταράζεται με τη γεννοκτονία του μισού στρατού της και αμέσως αμέσως ξεφεύγει από το αρχικό τους σχέδιο και καβαλάει τον δράκο της. Από εκεί και πέρα all hell broke loose. Αρχίζει η σκοτεινότερη μάχη που έχει υπάρξει ποτέ, γιατί δε βλέπαμε τίποτα απολύτως, και χάνουμε πρώτα πρώτα τον Εντ στην προσπάθειά του να σώσει τον Σαμ. Μετά σιγά σιγά η μάχη προχωράει προς το Γουίντερφελ, και οι δύο δράκοι σηκώνονται μόνο και μόνο για να βρεθούν μέσα σε ένα σύννεφο πάγου και να μη βλέπουν Χριστό! Η Μελισάντρε πάλι κάνει τα αμπρακατάμπρα της και σώζει την κατάσταση.. για λίγο.

Για να μη βαριόμαστε, είπαν οι δημιουργοί, μας πήγαιναν και στις κρύπτες κάπου κάπου να βλέπουμε τι γίνεται εκεί, κάποιοι επίσης λένε πως του Τύριον θα του τη σπάσει όλη αυτή η υποτίμηση στις ικανότητές του κάποια στιγμή και θα πάει με το μέρος της Σέρσεϊ (όχι, το αποκλείω). Και μας πήγαιναν και σε μεμονομένους ήρωες χωριστά για να βλέπουμε τι γίνεται και μ' αυτούς. Μάχη στον ουρανό με τους δράκους (και καταπληκτική φωτογραφία!), μάχη μέσα στο ίδιο το Γουίντερφελ, με την Λυάννα Μόρμοντ να μη δειλιάζει άσχετα από τη δύναμη ή το μέγεθος του αντιπάλου της, όπως ακριβώς περιμέναμε από αυτήν, και να ρίχνει έναν τεράστιο γίγαντα χάνοντας τη ζωή της, μάχη μέσα στις στοές του κάστρου, με την Άρυα χτυπημένη να χάνει για λίγο την αυτοπεποίθησή της, αλλά τσουπ, να σου πάλι η από μηχανής θεά Μελισάντρε να την επαναφέρει, που μέχρι τώρα ίσως δεν είχε καταλάβει κι η ίδια τις προφητείες της και τα πάντα και τα κατάλαβε όλα μόλις αντίκρυσε την μικρή Άρυα ξανά από την 3η σεζόν και της θύμισε αυτό που της μάθαινε ο δάσκαλός της στην ξιφασκία "τι λέμε στον θεό του θανάτου;" "όχι σήμερα", και φεύγει και είσαι σε φάση εεεε πού πας; τι γίνεται; τι συμβαίνει; Ο Μπέρικ υπέγραψε την καταδίκη του όταν πέταξε το όπλο του και πράγματι υπερασπίστηκε τους συμπολεμιστές του μέχρι το τέλος, μέχρι την τελευταία φορά που θα πέθαινε κι έσωσε την τόσο πολύτιμη Άρυα.

Πίσω στους δράκους βλέπουμε τον Night King να πέφτει από το δράκο του, αλλά η πτώση δεν τον σκοτώνει, και η Ντάνυ του ρίχνει το πιο δυνατό Ντακάρις της, και η δρακοφωτιά δεν του καψαλίζει ούτε τα ρούχα (που δε σημαίνει ότι ήταν Ταργκάρυεν, γιατί ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους, πολύ πριν οι Ταργκάρυεν έρθουν στο Γουέστερος, πιο πιθανό είναι να προστάτεψε τον εαυτό του με μια ασπίδα πάγου παρά ό,τι άλλο) κι έπειτα ο Τζον Σνόου πάει να πολεμήσει μαζί του, αλλά ο Night King δε μπαίνει στον κόπο και αντ' αυτού ξυπνάει για άλλη μια φορά τους νεκρούς, παιχνιδάκι. Και όλοι βρίσκουν τη μάχη χαμένη (κι εγώ), και οι νεκροί Σταρκ στις κρύπτες σηκώνονται, και οι νεκροί μας λαίδη Μόρμοντ, Εντ, νεκροί Ντοθράκι και τοοοοσοι άλλοι ξυπνάνε με γαλάζια μάτια, έτοιμοι για νέα γύρα σφαγής. Και η Ντάνυ πέφτει από τον Ντρόγκον που την παρατάει γιατί του έχουν κάνει ντου τα ζόμπια και εκεί που λες, α θα πεθάνει ένας βασικός χαρακτήρας, τελικά, ξεπετάγεται από το πουθενά ο σερ Τζόρα και την υπερασπίζεται για άλλη μια φορά, την τελευταία φορά (το ότι ήξερε πού ακριβώς προσγειώθηκε η Ντάνυ λίγο με ξεπερνάει). Και πέφτει ο Τζόρα στη μάχη, πέφτει και ο Θύον, ένδοξα, υπερασπιζόμενος μέχρι τέλους τον Μπραν. Και ο Night King πλησιάζει στο στόχο του (που ακόμα δεν τον μάθαμε ακριβώς) και έχουμε ένα slow motion και κάτι φυσάει τα μαλλιά των (άχρηστων) στρατηγών του κι εκεί που δεν το περιμένεις ορμάει η Άρυα και λες, α θα πεθάνει ένας βασικός χαρακτήρας, αλλά κάνει μια κίνηση α λα Άρυα και τσουπ σκοτώνεται ο Night King, και λες τώρα τι θα γίνει; έχουμε άλλα τρία επεισόδια, τι θα γίνει παρακάτω όταν έχει ήδη πεθάνει ο ultimate κακός της σειράς; Και τελειώνει το επεισόδιο με την Μελισάντρε να φεύγει, να βγάζει το μενταγιόν της και να χάνεται, γιατί ο σκοπός της εκπληρώθηκε και το ξέρει πχια.

 

Σε γενικές γραμμές ήταν επεισοδιάρα, το μόνο σημείο που λίγο με απογοήτευσε είναι πως το GoT μέχρι σήμερα μας έμαθε πως δεν παίζει ρόλο πόσο σημαντικός είναι ένας ήρωας για το κοινό, οποιοσδήποτε μπορεί να πεθάνει, όμως μας σκότωσαν αγαπημένους μεν, αλλά όχι βασικούς ήρωες (οκ, ο Night King ήταν βασικός ήρωας αλλά ήταν κακός, δε μετράει). Πιστεύω πως οι εξελίξεις στα βιβλία του Μάρτιν, όταν και αν τα γράψει, θα είναι αρκετά διαφορετικές και σίγουρα πιο σκληρές. Σκοτώνοντας επίσης από τόσο νωρίς τον ultimate κακό, αναρωτιέσαι τι στο καλό μας έμεινε; η χαζοΣέρσεϊ και ο άβολος θρόνος της; Κλάιν! Βέβαια, λέγεται Game of Thrones, όχι Game of Zombie Survival, οπότε ίσως να είναι νορμάλ όλο αυτό. Το σίγουρο είναι πως ένας Σταρκ σταμάτησε την επέλαση των ζόμπι, γι' αυτό και πρέπει πάντα να υπάρχει ένας Σταρκ στο Γουίντερφελ, γιατί το ίδιο το Γουίντερφελ χτίστηκε εκεί για να σταματήσει τα ζόμπι αν τυχόν το Τείχος δεν τους συγκρατήσει, και ο μοναδικός Σταρκ που είχε απομείνει ικανός για μάχη ήταν καλώς ή κακώς η Άρυα. Αναμένοντας το παρακάτω, λοιπόν, περιμένω να εκνευριστώ πολύ από την Σέρσεϊ, αλλά άλλες μαντεψιές καθόλου δεν μπορώ να κάνω έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα..

 

Εσένα πώς σου φάνηκε το 3ο επεισόδιο; τι σου άρεσε και τι δε σου άρεσε; και τι πιστεύεις ότι μας περιμένει στο υπόλοιπο μισό της σειράς;