Mini review και πασχαλινά αυγά (S8E5)

Κάποιοι λένε ότι ήταν ένα απαίσιο επεισόδιο. Άλλοι λένε πως ήταν καλό. Για μένα ήταν ένα από τα καλύτερα προτελευταία επεισόδια (που γενικά είναι τα καλύτερα) ολόκληρης της σειράς, δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν είναι το πιο αγαπημένο μου γενικότερα (στο μυαλό μου έχω το επεισόδιο όπου η Σέρσεϊ σκοτώνει όσους την πρόδωσαν με πράσινη φωτιά σαν καλύτερο ως τώρα).

Η Ντάνυ μας το έφερνε από εδώ, μας το πήγαινε από εκεί, ξεκινάει το επεισόδιο σκοτώνοντας τη μια από τις ελάχιστες φωνές της λογικής που της είχαν απομείνει ("δε φταίω εγώ, η Σάνσα τον σκότωσε τον Βάρυς!"), που βέβαια προσπαθούσε να τη δηλητηριάσει αλλά δεν έτρωγε εκείνη, και απειλώντας το τελευταίο ψήγμα μυαλού πως θα το σκοτώσει στην ουσία στο επόμενο επεισόδιο, μπορεί να μην είναι καν γιατί ελευθέρωσε τον Τζέιμι, μπορεί να είναι απλά γιατί την σκούντηξε ξέρωγω περνώντας από δίπλα της, γιατί πολύ πιθανόν ο Τύριον να κάνει κάτι χαζό, γενικά νιώθω πως κάνει μόνο χαζά πράγματα τώρα τελευταία, έχει αποδιοργανωθεί τελείως με την τρελή που έμπλεξε! Έξτρα από όλα τ' άλλα δεν της κάθεται και ο ανιψιός και δεν την παλεύει με όλη αυτή την απόρριψη, μα γιατί δε με αγαπούν; Επειδή σκοτώνω και καίω όποιον δε με υπακούει; Αφού τους είπα ότι κάπου αλλού με λατρεύουν, το λέει και το όνομά μου και έχω και στρατό και δράκους και μου ανήκει δικαιωματικά ο θρόνος, γιατί δε με αγαπούν!! (χτύπημα ποδιού και σταύρωμα χεριών) Εντάξει αφού δε μ' αγαπάει αυτή η γενιά θα με αγαπήσει η επόμενη. Κι αμα δε μ' αγαπήσει θα με φοβάται, δε με νοιάζει και πολύ!

 

Εδώ θέλω να δούμε λίγο τι οδήγησε την Καλήσι σε αυτή την σκοτεινή πλευρά, Ρόζα κάνε σκιπ την παράγραφο!

 

Αρχικά με το που ήρθε στο Γουέστερος έχασε τα δύο από τα τρία παιδιά της, έχασε τον σερ Τζόρα, την πατρική φιγούρα της που ήξερε πόσο την αγαπούσε, έχασε την καλύτερή της φίλη, την έσφαξαν μπροστά στα μάτια της, έναν από τους καλύτερους ανθρώπους που στεκόταν πάντα δίπλα της νοματεργουατ. Έχασε το δικαίωμά της στο θρόνο, γιατί κάποιος άλλος προηγείται εκείνης. Έχασε την αγάπη ενός άντρα (τουλάχιστον έτσι νομίζει) που δεν τη θέλει πια γιατί θέλει εκείνος το θρόνο της (είπαμε, το ότι είναι ανιψιός της δεν την πολυνοιάζει, στάνταρ είναι το θέμα με το θρόνο!). Όλοι συνωμοτούν πίσω από την πλάτη της, οι σύμβουλοί της, ο λαός. Βρίσκεται απέναντι από το παλάτι που έχτισαν οι Ταργκάρυεν, νιώθει την προδοσία μέσα της και το ότι οι Λάνιστερ κάθονταν ασφαλείς στο δικό της θρόνο ενώ εκείνη αναγκάστηκε να μεγαλώσει και να ζήσει στην εξορία και να περάσει ότι πέρασε και της στρίβει! Για να μην ξεχνιούνται όσοι υποστηρίζουν πως την άλλαξαν σαν χαρακτήρα, η Ντάνι πάντα έκαιγε κόσμο κι από την άλλη πλευρά της θάλασσας, και φτάνει στο σημείο που η δύναμή της γίνεται ανεξέλεγκτη, γιατί έχει χάσει οποιονδήποτε μπορούσε να τη βοηθήσει να την ελέγξει και νιώθει εντελώς και απολύτως μόνη.

 

Το ότι επιτέθηκε (πολύ έξυπνα) κόντρα στον ήλιο στο στόλο του Γιούρον ήταν πολύ καλό! Το ότι πήρε αβέρτα τους σκορπιούς και τους ξέκανε όλους ήταν φοβερή κίνηση. Ξεπέταξε και την Χρυσή Εταιρία πιο πεταμένα λεφτά δε θα μπορούσαμε να έχουμε δώσει Σέρσεϊ μου, τι να τους κάνεις του ελέφαντες, οι τύποι δεν κράτησαν ούτε 3 λεπτά, ούτε που τους είδαμε να πολεμάνε! Νομίζω πλήρωσες μόνο για τη μόστρα (τύπου η Σέρσεϊ ψώνισε άιφον). Και μετά φτάνουμε στο σημείο που οι "κακοί" παραδίδονται κι όλη η πόλη ουρλιάζει χτύπα τις καμπάνες, χτύπα τις καμπάνες, αλλά η Σέρσεϊ είναι σε άρνηση, πάντα, και τις χτυπάνε μόνοι τους. Και το μυρίζεσαι το έγκλημα πολέμου! Κι από τη μια στιγμή στην άλλη οι ρόλοι αλλάζουν, και οι κακοί τρέχουν να σωθούν από τους "καλούς" που ξεφεύγουν από κάθε λογική και σφάζουν γυναικόπαιδα, βιάζουν, σκοτώνουν χωρίς έλεος κι ο Τζον ξαφνικά παθαίνει κοκομπλόκο, τι γίνεται ρε παιδιά; πώς ξέφυγε το πράγμα, και δε μπορεί να το μαζέψει με τίποτα! Δόξα τον καλό Θεό που υπάρχει κι ένας σερ Ντάβος εκεί παραδίπλα και λίγο μπορεί από κάπου να πιαστεί για το πολυπόθητο φόλμπακ που αργεί βέβαια αρκετά να έρθει.

 

Η Άρια με τον Κλεγκέιν έχουν μια από τις πιο όμορφες σκηνές τους. Αυτός της λέει να φύγει γιατί η υπόθεση είναι χαμένη και θα χάσει τη ζωή της τζάμπα και βερεσέ, αυτή τον κοιτάζει με τα πάπιαϊζ της που του λένε "κι εγώ σ' αγαπάω" και φεύγει για να περιπλανηθεί στην πόλη ψάχνοντας τρόπο να γλυτώσει και για να δούμε κι εμείς το χαμό της μάχης από πρώτο χέρι. Ο Σάντορ Κλεγκέιν συναντά τον αδερφούλη του στη σκάλα, που σκοτώνει σε φάση "βούλωσ' το κι εσύ, μας έπρηξες" τον Qyburn (ε, δε ξέρω πώς διαβάζεται) και τον κάνει ένα ωραιότατο σπλατς, η Σέρσεϊ την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια τύπου "δε με αφορά η φάση" κι απομένουν τα δυο αδέρφια, ο Σάντορ και ο Ντάρθ Βέιντερ Γκρέγκορ σε μια υπέροχη σκηνικά μάχη στη σκάλα με τον μπαντας δράκο από πίσω να ξερνάει φωτιές παντού και τα ερείπια να πέφτουν, κι ο Κλεγκέιν να γελάει από την κατάσταση και να ρίχνεται μαζί με τον αδερφό του στη φωτιά για να τελειώνουμε πια με τον απέθαντο! Ωραίο το τέλος τους!

 

Ο Τζέιμι πραγματικά πίστευα πως πήγαινε να σκοτώσει την Σέρσεϊ για να σταματήσει το μπλαντμπαθ αλλά άσκοπο θα ήταν, η άλλη θα τους σκότωνε έτσι για τη χαρά της φωτιάς! Τελικά πήγαινε να τη σώσει, γιατί το λέει πως δεν τον ένοιαξε ποτέ ο λαός, που για κάποιο λόγο ο Τύριον ήθελε κι αυτός να σωθεί η αδερφή τους γουατδεφακ πίπολ!! Αλλά πριν φτάσει κοντά της πέφτει πάνω σε έναν τρελαμένο πειρατή που σου λέει το δράκο δεν τον έφαγα, την κοντή ξανθιά δεν την έφαγα, ας φάω τον κινγκσλέιερ να μην πάω έτσι άπατος. Και σχεδόν τα καταφέρνει, αλλά πόσο άδικο θα ήταν να πεθάνει εκεί ο Τζέιμι, λες και το 'χει γράψει ο Μάρτιν.. Φτάνει στην καλή του, που είναι ακόμη σε άρνηση, όχι δε γίνεται να γκρεμίζεται το κάστρο παιδιά, κάποιο λάθος έχει γίνει, εφέ θα είναι να νομίζουν οι οχτροί πως γκρεμίζεται, αλλά τι νόμιζες βρε Σέρσεϊ μου; Πόσο ακόμα θα περνούσε η μπογιά σου; Δεν το 'βλεπες το έργο εσύ; Βέβαια και τι να 'κανε; Να το 'βαζε κάτω; Και καταλήγουν στα υπόγεια γιατί έψαχναν τρόπο να ξεφύγουν, να πάνε σε ένα αγρόκτημα να ζήσουν τη ζωή τους με τα αγγουράκια τους και τις κοτούλες τους, αλλά οι διέξοδοι έχουν φράξει και δε ξέρω, μπορεί εσένα να μη σου άρεσε αλλά εμένα μου φάνηκε -μπλιαχ- ρομαντικό το πώς έφυγαν μαζί (και ναι, ο Τύριον είναι πλέον ο ψηλότερος Λάνιστερ!)

 

Και κάπου εκεί τελειώνει το επεισόδιο με την Άρια ξεκάθαρα να σκέφτεται πως πρέπει να σκοτώσει την βασίλισσα, αλλά ποια βασίλισσα; Και εμφανίζεται ένα λευκό άλογο βουτηγμένο στο αίμα, δεν ξέρω αν έχει σχέση αλλά μου άρεσε πολύ ο παραλληλισμός και σου τον βάζω εδώ:

Και ίσως πλέον έχει βγάλει από το μυαλό της την εκδίκηση (που έτσι κι αλλιώς δεν έμεινε και κανείς να εκδικηθεί πχια) και αποφασίσει να κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει τον κόσμο, στο τελευταίο επεισόδιο του κόσμου, που θα πραγματοποιηθεί και το όραμα της Ντάνι να φτάνει στο θρόνο της και όλα να είναι καλυμμένα όχι με χιόνι, όπως νομίζαμε, αλλά με στάχτη! Και τώρα μετά το απόλυτο ψύχος του Νάιτ Κινγκ και την απόλυτη φωτιά της Μαντ Κουίν θα πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία, κάτι ανάμεσα σε φωτιά και πάγο, σε Ταργκάρυεν και Σταρκ: ο Τζον Σνόου (πραγματικά απορώ πως βγήκε λογικός ο μπαμπάς του Τζον, πραγματικά!!)