(2μιση λεπτά ανάγνωσης)
Καιρός να κάνουμε ένα ταξιδάκι, διαδικτυακό τουλάχιστον, τώρα που οι θάλασσές μας δεν μας καλούν άλλο πχια, ως την Lake District της Μεγάλης Βρετανίας (κουνούπια σωρό, στα σίγουρα) στο παλιό χωριό της Beatrix Potter. Πόσο μεγαλώσαμε εμείς εδώ παρέα με τον σκανταλιάρη Πήτερ Ράμπιτ, την Τζεμίνα και την Τίγκι Γουίνκλ δε ξέρω, αλλά τον ξέρουμε σίγουρα τον ήρωά της με τα πεταχτά αυτιά. Και το σπιτάκι της κας Πότερ του 17ου αιώνα αξίζει μια βόλτα (διαδικτυακή, είπαμε, δε σε βάζω σε έξοδα τώρα τεταρτιάτικα!!).
Όταν πέθανε η διάσημη συγγραφέας άφησε τη γη της, που μικρή δεν τη λες, στον βρετανικό οργανισμό προστασίας ιστορικών περιοχών και κτισμάτων, National Trust. Χάρη σε αυτήν της την κίνηση σήμερα όλη η περιοχή έχει μείνει ανέπαφη και δεν διαταράσσεται από την εισβολή και το θόρυβο του "πολιτισμού". Φυσικά ο τουρισμός είναι λιιιγο πιο ανεπτυγμένος απ' ότι πριν από 113 χρόνια, ακόμη όμως νιώθει κανείς πως ταξιδεύει στο παρελθόν, χάρη και στις ταμπέλες που σε ενημερώνουν για την "άγρια ζωή" της περιοχής (και όχι για τον ίδιο τον Πήτερ Ράμπιτ - αν και γιατί όχι;-)
 |
| Η κα Πότερ στο σπίτι της |
Το σπίτι έχει παραμείνει λίγο πολύ απαράλλαχτο, με την μπροστινή της πόρτα πνιγμένη στα φυτά όσο ποτέ. Μάλιστα οι περιγραφές των λαχανόκηπων είναι τόσο αναλυτικές στα βιβλία της, ώστε οι τωρινοί κηπουροί τις χρησιμοποιούν ακόμη σαν οδηγίες για τις παραγωγές τους.
Μπαίνοντας μέσα θα δεις το κουκλόσπιτο που εμφανίζεται στο βιβλίο της του 1904 "Δύο άτακτα ποντικάκια" (εκδ. Άμμος, 1989, σιγά μη κυκλοφορεί, "The Tale of two Bad Mice"), όπου γλυκούλια τρωκτικά εισβάλουν σε ένα κουκλόσπιτο και σπάνε κάθε κεραμικό πιάτο και γλύκισμα που βρίσκουν μπροστά τους. Λένε ότι όταν το έγραψε η Πότερ ήταν σε αδιέξοδο, ζώντας ακόμη με τους γονείς της (στα 30 της χρόνια) και πως η ιστορία έδειχνε την ανάγκη της για ανεξαρτησία.
 |
| Το εσωτερικό του κουκλόσπιτου που βρίσκεται στο σπίτι της Beatrix Potter. Περιλαμβάνει και τα φαγητά-μινιατούρες που κλάπηκαν από τα δύο πονηρά ποντίκια! |
Η Πότερ γεννήθηκε σε ευκατάστατη οικογένεια, ζούσε όμως απομονωμένη από άλλα παιδιά. Αντί αυτού την μεγάλωναν κυρίως οι 3 γκουβερνάντες της (πόσο καιρό είχες να ακούσεις τη λέξη "γκουβερνάντα";). Ο καιρός που έζησε στην Σκωτία και στην Lake District την έκανε να ερωτευτεί τα ζώα και τη φύση γενικότερα.
 |
| Η νεαρή Πότερ με το κατοικίδιο ποντίκι της, Xarifa, το 1885 (απόλυση στον κομμωτή, τον ενδυματολόγο και τον φωτογράφο, παρακαλώ!!) |
Στην πραγματικότητα, πριν κάνει όλα αυτά τα λεφτά από τα παραμύθια με τα ζώα και μετακομίσει στην εξοχή, είχε γίνει μια αξιόλογη εικονογράφος και μυκητολόγος (*μπλιαχ*!). Της Πότερ της άρεσαν πολύ οι μινιατούρες και σε μια άκρη του σπιτιού της θα βρεις μικροσκοπικά κουζινικά, αλλού μια μικροσκοπική ντουλάπα, φρόντιζε μάλιστα τα βιβλία της να είναι κι αυτά μικρά, ώστε να μπορούν να τα κρατάνε στα μικρά χέρια τους οι αναγνώστες της και έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην προστασία όλου του κόσμου που βρίσκει κανείς κάτω από τα μανιτάρια, τα νούφαρα και τις τρύπες των λαγών.
Ο βιβλιοκριτικός Adrian Higgins εξηγεί πως "Πάνω απ' όλα, αυτό που ενώνει όλα τα παραμύθια της Πότερ είναι η τέχνη της. Ανθρωπόμορφα ζώα, που όμως έχουν αποδοθεί σωστά από μορφολογικής πλευράς, συλλαμβάνουν ακριβώς το πνεύμα της Εδουαρδιανής εξοχής. Ο φυσικός της κόσμος είναι βαθιά ενσωματωμένος στην αγγλική ψυχή", πράγμα που οδήγησε στο να μεταφραστούν τα έργα της σε 35 γλώσσες με πάνω από 100 εκατομμύρια αντίτυπα.
Αν, λοιπόν, βρεθείς και στην πραγματικότητα κοντά στο Hawkshead (πώς προφέρεται αυτό;), το βρετανικό χωριό του 12ου αιώνα, μπορείς να κάνεις μια επίσκεψη στο σπίτι της κυρίας Πότερ, μπορείς ακόμη και να μείνεις στο Buckle Yeat, που τώρα είναι B&B και εστιατόριο και που υπήρχε ακόμη από τότε, αναφέρεται μάλιστα στα γραπτά της.
2 σχόλια
Γεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγάζει μια πολύ θετική ενέργεια αυτή η ανάρτηση, πολύ μου άρεσε. Δεν ξέρω πως είναι δυνατόν κανείς να αντισταθεί στην ομορφιά της αγγλικής επαρχίας (aka ινγκλις καουντρισάιντ), πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με μια από τις γνωστότερες λογοτεχνικές προσωπικότητες της χώρας. Οι φωτογραφίες είναι θαυμάσιες, έχουν κάτι βιντατζ και μια πολύχρωμη απλότητα.
Ανυπομονώ για το επόμενό σου ταξίδι.
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο :)♥
Σ'ευχαριστώ πολύ :) Έχω κι άλλα διαδικτυακά ταξίδια εδώ γύρω, ρίξε μια ματιά αν θέλεις, εμένα είναι από τα αγαπημένα μου άρθρα!!
Διαγραφή