"Δόκτωρ Ύπνος" του Στίβεν Κινγκ (βιβλίο και ταινία 2019)

Η (όχι ιδιαίτερα) αναμενόμενη συνέχεια της Λάμψης έχει κάποια χρόνια που κυκλοφόρησε σε βιβλίο και μόλις το 2019 μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη από τα θαυματουργά χέρια του Mike Flanagan που μας έδωσε και το υπέροχα ατμοσφαιρικό Haunting of Hill House. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να το διαβάσω, καθώς σαν υπόθεση ένιωθα πως δεν υπήρχε λόγος να το συνεχίσω, βρίσκω τη Λάμψη ένα εξαιρετικό βιβλίο και μου αρέσει πώς ολοκληρώνεται, όμως η ταινία ήταν τόσο καλή που την επόμενη κιόλας μέρα με οδήγησε να ψάξω το βιβλίο και να το αρχίσω άμεσα. Διάβασε τις εντυπώσεις μου, χωρίς spoiler, μην ανησυχείς, ελπίζω πραγματικά να ανακαλύψεις την ιστορία μόνος/η σου.

Συγγραφέας: Stephen King

Εκδόσεις: Bell

ISBN: 9789605070564

Σελίδες: 576

Περίληψη: Ο μικρός Νταν έχει πλέον μεγαλώσει και παλεύει κι ο ίδιος με το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που πάλευε και πατέρας του: τον αλκοολισμό. Η ζωή (ή κάτι ανώτερο ίσως) τον φέρνει στη μικρή πόλη του Φρέζιερ, όπου κάνει μια νέα αρχή προσπαθώντας να απεξαρτηθεί και να προσφέρει αντί να δημιουργεί προβλήματα. Χρησιμοποιεί τις δυνάμεις που κάποτε ήταν αιτία να κινδυνέψει θανάσιμα και να διαλυθεί η οικογένειά του, για να βοηθάει ετοιμοθάνατους να "κοιμηθούν" σε έναν ξενώνα ηλικιωμένων με ανίατες ασθένειες. Έτσι προκύπτει και το παρατσούκλι του "Δόκτωρ Ύπνος". Πολύ κοντά του βρίσκεται και η νεαρή Άμπρα Στόουν, ένα μικρό κορίτσι που μοιράζεται τις ίδιες δυνάμεις μαζί του και άθελά της γίνεται στόχος μια "οικογένειας" ζωντανών βρικολάκων που τρέφονται με τη Λάμψη παιδιών. Οι δυο τους θα πρέπει να συμμαχήσουν και να βρουν ένα τρόπο να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς που απειλούν τη ζωή τους, ακριβώς εξαιτίας της Λάμψης τους.

Από τις σπάνιες (ή και ποτέ) φορές που πρώτα βλέπω την ταινία, αν και είναι κάτι που πλέον σκοπεύω να αλλάξω και να βλέπω πιο εύκολα ταινίες βασισμένες σε βιβλία άσχετα αν τα έχω διαβάσει ή όχι (σαν επιλογές ταινιών, άλλωστε, είναι πάντα καλύτερες οι μεταφορές βιβλίων). Η εξαιρετική επιλογή του Ewan McGregor στο ρόλο του Νταν Τόρανς έδωσε ακριβώς αυτή την αίσθηση της ζεστασιάς που χρειαζόταν η ταινία για να συνδεθεί με τη νοσταλγία της παλιότερης Λάμψης που έχει τόσο αγαπηθεί από το κοινό των σινεφίλ και όχι μόνο. Η επίσης πολύ καλή στο ρόλο της Ρόουζ της Καπελούς, Rebecca Ferguson, πέρα από πανέμορφη, δίνει μια ακόμη γνώριμη αίσθηση στην ταινία, ενώ παίζει στην ουσία το ρόλο του κακού, κάπως τη συμπαθείς κάπως και βλέπεις την (παρανοϊκή βέβαια) πλευρά της. Τέλος βρήκα μοναδική την μικρή Kyliegh Curran στο ρόλο της Άμπρα που πολύ πετυχημένα άλλαξε από το βιβλίο και στην ταινία δεν ήταν το ξανθό σγουρομάλλικο κορίτσι, αλλά μια νεαρή μελαμψή έφηβη που απέδωσε εκπληκτικά το πανέξυπνο και πανίσχυρο κεντρικό πρόσωπο όλης της ιστορίας. 

Η ταινία γενικότερα είναι συναρπαστική από την αρχή ως το τέλος, με αυτό το συναίσθημα που σου δίνουν ορισμένες ιστορίες που σε βάζουν μέσα κι εσένα, γίνεσαι φίλος με τους ήρωες και αγωνιάς πραγματικά για το αν θα τα βγάλουν πέρα. Η ατμόσφαιρα είναι η πλέον αναγνωρίσιμη ατμόσφαιρα που δίνει ο Flanagan με κάθε λήψη, κάθε ήχο, κάθε μικρή λεπτομέρεια, ακόμα και κάποιοι ηθοποιοί που έχουν εμφανιστεί και σε άλλες δουλειές του, που επίσης αγαπώ, κάνουν την ταινία ακόμη πιο ζεστή και αγαπημένη στα μάτια μου. Δε βρήκα να κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο και δεν βαρέθηκα καμία στιγμή στις σχεδόν 2 ώρες που κρατάει. Η δε σύνδεση τόσο με το βιβλίο του οποίου αποτελεί συνέχεια αλλά και με την κλασσική ταινία τρόμου του Kubrick, κάπως σα να συμφιλιώνει αυτούς τους δύο μεγάλους εχθρούς, αποδίδεται πολύ όμορφα και πολύ φυσικά. Όλες οι αναπαραστάσεις σκηνών του μεγάλου Αμερικανού σκηνοθέτη δουλεύτηκαν με μεράκι και λεπτομέρεια, κι όλα αυτά τα λέω εγώ, που η Λάμψη του Kubrick δεν μου άρεσε.

Περνώντας από την ταινία στο βιβλίο, εντελώς ανάποδα δηλαδή, θα πω αρχικά πως και το βιβλίο το αγάπησα, όχι ίσως όσο την ταινία. Το αγάπησα περισσότερο γιατί ήταν μια ιστορία που μου διηγούνταν ο Βασιλιάς που ό,τι και να διηγηθεί (σχεδόν) το απολαμβάνω ιδιαίτερα. Το βιβλίο αν και μεγάλο χωρίζεται σε πολύ μικρά κεφάλαια που διαβάζονται αρκετά εύκολα. Οι διαφορές με την ταινία είναι αρκετά αισθητές, κατανοητές όμως εφόσον ήθελαν στη μεγάλη οθόνη να τραβήξουν και το κοινό της Λάμψης του Κιούμπρικ πέρα από τη Λάμψη του Κινγκ (είναι κάπως λεπτή η ισορροπία στο τι ανήκει σε ποιον τελικά σε αυτό το θέμα, αν και στηρίζω Κινγκ εννοείται! Όμως αναγνωρίζω και την αξία του Κιούμπρικ στη δουλειά του.) Καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου ένιωθα πως επρόκειτο για μια ιστορία που ναι μεν είναι καλή σαν ιδέα και σαν πλοκή κλπ, αλλά πως κυρίως γράφτηκε από τον Κινγκ γιατί αγάπησε πολύ τη Λάμψη και γιατί ο ίδιος ήθελε να δει τι έκανε ο μικρός Νταν Τόρανς τόσα χρόνια μετά. Εξακολουθώ να μη βρίσκω απαραίτητη τη συνέχεια της Λάμψης, σαν ιστορία όμως εφόσον την είχε στο μυαλό του μου αρέσει που τελικά συνδέεται με αυτό το κλασσικό αγαπημένο βιβλίο. 

Σίγουρα και σε καμία περίπτωση το "Δόκτωρ Ύπνος" δεν είναι ακριβώς τρόμου, όσο σκοτεινής φαντασίας. Έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο φτιαγμένο από τον Βασιλιά (που αναρωτιέμαι τώρα πώς συνδέεται με όλα τα υπόλοιπα στον Πύργο, που θα ήταν καλό να βάλω σύντομα στο πρόγραμμα) με τους καλούς, τους κακούς και άλλα πολλά που υπονοούνται όμως δεν τα συναντάμε. Οι εικόνες του βιβλίου είναι σίγουρα διαφορετικές από εκείνες της ταινίας, σε γενικές γραμμές πάντως είναι μια ωραία ιστορία που αν δεν συμπληρώνει η μια την άλλη, τουλάχιστον συνυπάρχουν αρμονικά.

Θα σου αρέσει αν: Αγαπάς κάθε τι του Βασιλιά (διάβασέ το/δες το άμεσα), αν δεν σε πειράζει και τόσο όταν η μεταφορά αλλάζει τα φώτα της ιστορίας, αν αγάπησες την Λάμψη λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό.

Δε θα σου αρέσει αν: Δε διαβάζεις τέτοια βιβλία (obviously), είσαι υπερβολικά πιστός στον Βασιλιά και το γραπτό του λόγο, θέλεις πολύ δυνατές συγκινήσεις από τα βιβλία σου και πολύ σκληρές εικόνες από τις ταινίες σου (αν και έχει μια τουλάχιστον αρκετά σκληρή σκηνή και η ταινία).

Βαθμολογία ταινίας: 5/5

Βαθμολογία βιβλίου: 3,5/5

Αφήνω εδώ και ένα τρέιλερ, αν και εγώ που το είδα έτσι 

χωρίς να ξέρω καν τι να περιμένω έμεινα πολύ ικανοποιημένη, όπως διαπίστωσες!

Εσύ το έχεις δει/διαβάσει; Αν ναι, πώς σου φάνηκε;