Κλείνοντας ένα χρόνο ακριβώς από το τελευταίο άρθρο με τα 8 πραγματάκια, επιστρέφω με τα νέα του μήνα που πέρασε, σε βιβλία, ταινίες, σειρές, μουσική, χειροτεχνίες και λίγα μικρά νέα για εμένα. Πέρα από την επιστροφή μου εδώ, επέστρεψα και στα βιβλία μου που τα είχα αφήσει για αρκετό καιρό, μέχρι να ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα και να μπω σε μια σειρά. Ωστόσο δε θα έλεγα ακριβώς πως έχω μπει σε μια σειρά, (ούτε και πως έχουν ηρεμήσει τα πράγματα σε καμία περίπτωση) όμως κάπως κατάφερα να επιστρέψω σε δύο δραστηριότητες που αγαπώ: το διάβασμα και το γράψιμο.
Βιβλία που διάβασα και διαβάζω
Διάβασα το Λέορ, η αναζήτηση του δράκου-βασιλιά του Δημήτρη Μαντζαβράκου για το οποίο τα συναισθήματά μου ήταν αντικρουόμενα. Αρχικά με προβλημάτισε, στη συνέχεια πήγε λίγο να με κουράσει, από ένα σημείο και μετά μου άρεσε πολύ. Συνέχισα με τις Μικρές Κυρίες της Λ.Μ.Άλκοτ γιατί είμαι πλέον σε πνεύμα χριστουγεννιάτικο και βρίσκω το συγκεκριμένο αρκετά χριστουγεννιάτικο (όχι;) αλλά και το Μαγικό φίλτρο του Έντε, ένα από τα περσινά μου δώρα από τον μυστικό μου Άγιο Βασίλη (τη Βούλα, aka @mlkleggiamobooks) το οποίο είναι εντελώς χριστουγεννιάτικο. Μπορείς να δεις πληροφορίες και σκέψεις για τα βιβλία που διαβάζω τώρα στην καρτέλα "Τώρα διαβάζω" που θα βρεις επίσης στην αρχική σελίδα.
Βιβλία που αγόρασα/μου χάρισαν/μπήκαν στην tbr μου
Η αλήθεια είναι πως θέλω πολύ να πάρω μερικά βιβλία που ίσως μού τα πάρω για τα Χριστούγεννα. Μέχρι τότε, παίρνω τα μαγικά ηχογραφημένα παραμύθια της Disney για τον μπέμπη, που του τα βάζω και τα ακούει (και σχεδόν πάντα αποκοιμιέται). Μπήκε στη λίστα μου Ο φύλακας στη σίκαλη του Σάλιντζερ, αν και νομίζω πως λέγεται κάπως εντελώς αλλιώς τώρα το βιβλίο αυτό, μετά από μια ταινία που είδα που τον αφορούσε (My Salinger year, δες παρακάτω), και σκοπεύω μόλις ελευθερωθεί στη δημοτική μας βιβλιοθήκη, να διαβάσω και την Κίρκη της Madeline Miller, το βιβλίο που επιλέχθηκε για το μήνα φεμινιστικής λογοτεχνίας της ΛΑΚ (που είναι ο Νοέμβρης, αλλά φαίνεται πως θα το διαβάσω αργότερα). Έχω παραγγείλει, αν και δεν ήρθαν ακόμα, τα βιβλία της σειράς του Crestomanci (σου μίλησα εδώ για το πρώτο, Charmed Life) από AwesomeBooks. Η φίλη μικρή Εύη μου χάρισε αυτή την ομορφιά που βλέπεις, τον τέταρτο τόμο της εικονογραφημένης, από τον Jim Kay, έκδοσης των Χάρι Πότερ και τώρα έχω το πρώτο και το τέταρτο και μου λείπουν τα ενδιάμεσα.
Αρκετές ταινίες...
Με τον χάζμπαντ βλέπουμε συνήθως ταινίες που να ταιριάζουν και στα δύο γούστα (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο), αυτό τον μήνα είδαμε το Red Notice, που το βλέπεις βασικά για τους πρωταγωνιστές (και πιο συγκεκριμένα για τον Reynolds) κατά τ' άλλα είναι μια κλασσική ταινία με ληστείες, κυνηγητό, ανατροπές, τα γνωστά. Το The Boss που επίσης το βλέπεις για την πρωταγωνίστρια (την Melissa McCarthy που την αγαπάμε κι οι δυο), κωμωδία του 2016 με το κλασικό χιούμορ της ΜακΚάρθι, γελάσαμε πολύ. Παίζει και ο Peter Dinklage (ο Τύριον από το GoT) και η Κρίστεν Μπελ. Η Μισέλ είναι μια επιτυχημένη μπίζνεσγουμαν που καταστρέφεται και αρχίζει πάλι από την αρχή βασισμένη στο αχτύπητο ένστικτό της. Γενικά ευχάριστο και χαλαρωτικό ταινιάκι. Είδαμε και το Daddy's Home 2 (το 1 δεν το έχω δει, γενικά είναι πολύ κλισέ, δε χρειάζεται να έχεις δει το 1) γιατί είναι χριστουγεννιάτικο και... για τους ηθοποιούς!!! (Mel Gibson, Will Ferrell κ.ά.) Συμπέρασμα: αν δε μπορείς να βρεις μια ταινία που να αρέσει και στους δύο, βρες κάτι με ηθοποιούς που να αρέσουν και στους δύο. Έτσι γίνεται δουλίτσα.
Κάθε Σάββατο πρωί προσπαθώ να βλέπω μια ταινία μόνη μου, σε αντίθεση με την υπόλοιπη βδομάδα που μου αρέσει να βλέπω σειρές. Είδα όπως σου είπα και παραπάνω, το Ένας χρόνος στη Νέα Υόρκη (My Salinger year) με τη Σιγκουίρνει Γουίβερ σε ένα ρόλο που αρχικά σου θυμίζει Μιράντα Πρίστλεϊ από το "Ο διάβολος φορούσε Prada" αλλά που δεν είναι ακριβώς αυτό, αν και γενικά η ταινία είναι μια πιο λογοτεχνικού ύφους εκδοχή της ταινίας με τη Μέριλ Στριπ και την Αν Χάθαγουεϊ. Είχε ιδιαίτερο βιβλιοφιλικό ενδιαφέρον και μου άρεσε πολύ. Είδα επίσης το Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι που δεν είχα δει ποτέ κι ας είναι κλασικό, ωραία και χαλαρή ταινία, αν και τον Μπίλι Κρίσταλ δεν τον πολυσυμπαθώ, καταλήγω πως οι ταινίες της Μεγκ Ράιαν έχουν πάντα μια ωραία ατμόσφαιρα, λίγο Νέα Υόρκη λίγο φανταστικά διαμερίσματα που ΜΟΝΟ θα έμενα (ψάχνω μια συλλογή με τα διαμερίσματα από τις ταινίες της για τη διακοσμητική έμπνευση) κι αν η ταινία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, το γύρω γύρω σε κάνει να θέλεις να την ξαναδείς. Το Love Hard του Netflix, είναι μια κλασική χριστουγεννιάτικη ταινία, όπου η κουκλάρα Νάταλι γνωρίζεται σε κάποιου είδους Tinder με τον όχι και τόσο εντυπωσιακό Τζος που όμως έχει βάλει στο προφίλ του ξένες φωτογραφίες για να ρίξει πιο αποτελεσματικά κορίτσια και τα καταφέρνει (αυτό λέγεται catfish). Η Νάταλι θα πάει στην άλλη άκρη της Αμερικής για να περάσει μαζί του τα Χριστούγεννα και θα βρεθεί προ εκπλήξεως όταν θα αντικρίσει κάποιον εντελώς διαφορετικό από αυτόν που νόμιζε. Ευχάριστη ταινία για τα Χριστούγεννα, την Νίνα Ντόπρεβ που την είχα υπερβαρεθεί ως Ελένα στο Vampire Diaries δε μπορώ να πω πως την αντιπαθώ γενικότερα, σίγουρα με έκανε να νοσταλγήσω το αδύνατό μου σώμα και τα παλιά μου ρούχα.
...και μερικές σειρές
Έπιασα το Seinfeld, δε θα σου πω ψέματα, δεν είμαι σίγουρη αν το ξεκίνησα το Νοέμβριο ή νωρίτερα, για να έχω φτάσει 7η σεζόν τώρα που σου γράφω μάλλον το ξεκίνησα νωρίτερα. Δεν το παρακολουθώ τόσο επιμελώς, το βρίσκω ελαφρώς αδύνατο να του αφοσιωθώ, νομίζω ακόμη πως αντιπαθώ όλους τους χαρακτήρες της σειράς, μέχρι στιγμής δηλαδή, μόνο ο Κρέιμερ είναι κάπως συμπαθής, ο δε Τζέρι πέραν του ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου αστείος, είναι και τραγικός ηθοποιός. Η Ιλέιν εντελώς κουραστική (και σούπερ gold digger εκτός αν αποδίδεται έτσι επειδή είναι γυναίκα κι έτσι είναι όλες οι γυναίκες!! #έξαλλη) και για τον Τζορτζ δε θα πω τίποτα. Αν ο στόχος ήταν η ΑΠΟΛΥΤΗ αντιπάθεια το έχει κερδίσει και με το παραπάνω. Αναγνωρίζω βέβαια την επιρροή της συγκεκριμένης σειράς σε όλες τις κατοπινές σειρές του είδους και αξίζει να τη δει κανείς, ακόμη και για τα γκεστ (από την Τζάνις ως τη Μόνικα κι από τον μπαμπά της Φοίβη ως τον κύριο Χεκλς) αλλά κυρίως γιατί είναι must see για τους λάτρεις του αμερικανικού sitcom.
Παράλληλα είδα και το Dirk Gently, αρχικά επειδή παίζει ο Elijah Wood και έχω αυτό το σύνδρομο που ΠΡΕΠΕΙ να δω ό,τι έχουν παίξει οι ηθοποιοί του Άρχοντα, των Χάρι Πότερ κλπ, επίσης επειδή είδα πως πρόκειται για μεταφορά βιβλίων και γενικά το τρέιλερ ήταν συμπαθές. Βέβαια πρόκειται για μεταφορά βιβλίων του Ντάγκλας Άνταμς, που έγραψε και τα "Γυρίστε το γαλαξία με ωτοστόπ" συνεπώς, παρόλο που συμπαθείς τους ήρωες, δε βγάζεις και πολύ άκρη, είναι όλα ένα τεράστιο μπάχαλο που φαίνεται σα να γράφτηκε από κάποιον υπό την επήρεια ουσιών. Αποτελείται από δύο σεζόν και θα το βρεις στο Netflix. Η πρώτη είναι αρκετά καλή (αν σου αρέσει η όλη παράνοια), η δεύτερη είναι μια πατάτα μεγατόνων, σα να θέλει να είναι παιδικό, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση, δε φαίνεται να βγαίνει τρίτη παρόλο που αφήνουν να εννοηθεί πως θα υπάρξει συνέχεια και πολύ μπαντασιά συνέχεια μάλιστα, σίγουρα η δεύτερη σεζόν την καταδίκασε.
Είδα επιτέλους και το σπέσιαλ επεισόδιο του Hookup Plan με την καραντίνα, που αρχικά δε μου άρεσε, τελικά ήταν καλούτσικο, θα βγει και τρίτη σεζόν, δε ξέρω γιατί, αλλά θα τη δω φυσικά.
Σε χριστουγεννιάτικα, είδα τη μίνι γαλλική σειρά Christmas Flow, που αποτελείται από τρία 40λεπτα επεισόδια, έχουμε από τη μια πλευρά έναν Γάλλο (τ)ράπερ τον Μαρκούς που φυσικά βγάζει τραγούδια άκρως προσβλητικά για τις γυναίκες (και για τους άντρες θα πω εγώ) πως πρέπει να τις φέρονται σαν αντικείμενα ηδονής και να τις κακομεταχειρίζονται, από την άλλη έχουμε την Λιλά που γράφει σε ένα σάιτ για φεμινίστριες. Οι δυο τους γνωρίζονται τυχαία και παρά το τεράστιο ιδεολογικό χάσμα που τους χωρίζει έχουν φοβερή χημεία. Δεν προλαβαίνεις να το βαρεθείς, είναι μικρή σειρά, με καλή δόση Χριστουγέννων από τη μία και Γαλλίας από την άλλη.
Το βιβλίο "Το κουκλόσπιτο" ίσως το ξέρεις, τη μίνι σειρά The Miniaturist δεν ξέρω αν την ξέρεις, είναι η μεταφορά του με την Αν Τέιλορ Τζόι στον κεντρικό ρόλο της Νέλλα, που είναι πραγματικό πρόσωπο (αλλά μέχρι εκεί). Πρόκειται για μια ιστορία στο Άμστερνταμ του 1686, όπου η νεαρή Νέλλα παντρεύεται τον ευκατάστατο μπίζνεσμαν Γιοχάννες Μπραντ και πηγαίνει να ζήσει στο τεράστιο σπίτι του μαζί με τη θεοσεβούμενη αδερφή του και το μικρό υπηρετικό προσωπικό τους. Ως δώρο για το γάμο τους, ο Γιοχάννες της χαρίζει ένα κουκλόσπιτο ίδιο με το σπίτι τους, που το γεμίζει με μινιατούρες που της στέλνει ένας μυστήριος τεχνίτης πολύ περίεργος γενικά είτε γιατί ξέρει πολλά είτε γιατί είναι λίγο μάγος. Εντέλει δεν πολυκατάλαβα τι ήταν.
Ξανάπιασα και το Downton, γιατί νομίζω πως το ξέχασα κάπως πχια, και ήθελα να επιστρέψω στον αγαπημένο πύργο, να ξαναδώ λίγο Μάθιου και Μαίρη και Σύμπιλ και τη λατρεμένη Μάγκι Σμιθ και το ίδιο το Downton τέλος πάντων! Έχω πωρωθεί άπειρα πολύ! Ψήσου για rewatch, θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, trust me!
Ambience music για το background
(και ολίγη Kpop)
Όταν διάβαζα το Charmed Life έψαξα να βρω soundtrack από Studio Ghibli και Howl's Moving Castle. Βρήκα λοιπόν ένα που είχε μουσική, ήχους από τζάκι (από το κάστρο του Χόουλ) και τη βροχή απ' έξω. Ήταν υπέροχο, σου το βάζω εδώ να το ακούσεις κι εσύ, συνόδευσε μοναδικά το βιβλίο μου. Κι όπως ήταν αναμενόμενο, το YouTube έκρινε πως με ενδιαφέρει το είδος της ambience μουσικής, οπότε μου πρότεινε ένα σκασμό βιντεάκια με μουσική υπόκρουση σε συνδυασμό με ήχους asmr (αυτό το πράγμα που ακούς όλους τους ήχους πολύ απολαυστικά και μετά το κολλάς και αρχίζεις και ακούς και τους δικούς σου ήχους στην καθημερινότητά σου, είναι πολύ χαλαρωτικό και το χρειάζεσαι!). Με το Λέορ άκουγα ambience μουσική από Άρχοντα, κι έπειτα έβαζα χριστουγεννιάτικη από καφέ ή βικτοριανά ζαχαροπλαστεία (άλλο ιδανικό για τις Μικρές Κυρίες, σου το βάζω εδώ κι αυτό) γενικά με κάνει ευτυχισμένη αυτή η μουσική υπόκρουση στο σπίτι μου.
Στο πιο fun της κατηγορίας, τα δύο νέα τραγούδια της Lisa από τις Blackpink, Money και Lalisa τα αγαπώ!! Δεν ξέρω αν το παθαίνεις κι εσύ αυτό με τα ποπ βίντεο-κλιπς, αλλά όταν παρακολουθείς μερικά δε νοιώθεις σα να υπνωτίζεσαι ή σα να παίζεις πολλές ώρες candy crash;
Μ όπως μαμά
Όπως ίσως έχεις καταλάβει αν με ακολουθείς και στο instagram, το σόσιαλ που ενημερώνω πιο συχνά, πλέον πέρα από μαμά ενός σκύλου (το πιο κουλ στα αγγλικά: dogmom από το ελληνικό σκυλομάνα πφφφ), είμαι μαμά κι ενός μικρού μπέμπη, του μπέμπη Κ, κατά κόσμον μπέμπη (για την ώρα). Αυτό για σένα σημαίνει πρακτικά ένα πράγμα: νέα κατηγορία στη Χώρα των Βιβλίων, εκείνη των βιβλίων για γονείς (με βιβλία αυτοβοήθειας για παράδειγμα) και παιδικά (τα βιβλία του μπέμπη), που αν είσαι σαν εμένα πριν γίνω Μ αμά, δε θα σε ενδιαφέρει κάστανο, ενώ αν είσαι κι εσύ μια από εμάς μπορείς να βρεις προτάσεις και να κάνεις δικές σου εννοείται πάντα, γιατί εδώ είμαστε μια παρέα να τα μοιραζόμαστε και να κάνουμε ο ένας τον άλλο καλύτερο.
Παιδικό δωμάτιο loading...
Μια και το μωρό ήρθε λίγο νωρίτερα απ' ότι υπολογίζαμε και δεν προλάβαμε εγκαίρως ούτε καν την τσάντα για το νοσοκομείο να ετοιμάσουμε (σκέψου πως πήγα να γεννήσω με 3% μπαταρία στο κινητό και... τίποτα άλλο) αργήσαμε κατά συνέπεια να οργανωθούμε και με το παιδικό δωμάτιο. Τα έπιπλα τα πήραμε μόλις τον προηγούμενο μήνα και το δωμάτιο ακόμα είναι υπό κατασκευή. Όμως υπάρχει ένα πλάνο: το θέμα του είναι το διάστημα, που σημαίνει μερικά παιχνίδια σχετικά, ένα φεγγάρι-φωτιστικό, τα γνωστά αστεράκια που φωσφορίζουν στο σκοτάδι και μια σειρά από 4 ζωγραφιές με baby πλανήτες και διάφορα άλλα διαστημικά.
Σου βάζω εδώ τις τελειωμένες ζωγραφιές και κρατάω τις υπόλοιπες (και το τελικό αποτέλεσμα) για μελλοντικό συγκεντρωτικό άρθρο.
Bullet Journal, αγάπη μου!
Για το τέλος άφησα το bullet journaling, κάτι που ήθελα από χρόνια να καταπιαστώ αλλά που δεν το ξεκινούσα γιατί μου φαινόταν από αυτά που έβλεπα στο διαδύκτιο ένα αχανές σύμπαν επιλογών (έτσι μου φαίνεται και η μαγειρική, μόνο που εκεί ακόμα δε θέλω να καταπιαστώ). Ευτυχώς η Ελπίδα (aka Pelagie.gr) σκέφτηκε να κάνει ένα πρώτο σεμινάριο στο bullet journal όπου άρχισε με τα βασικά και φυσικά με ενέπνευσε (κάτι που κάνει πολύ συχνά η συγκεκριμένη) να ξεκινήσω επιτέλους και το δικό μου, κουτσά στραβά. Το ξεκίνησα σε ένα μπλοκ ακουαρέλας κάπως ανορθόδοξα, σύντομα όμως θα οργανωθώ πιο αποτελεσματικά σε ένα κανονικό τετράδιο με βούλες. Η μέχρι στιγμής εμπειρία μου από τη συγκεκριμένη ψυχολογική άσκηση (γιατί περί αυτού πρόκειται) είναι πολύ θετική (αν και δεν καταγράφω κάθε μέρα) καθώς οργανώνεσαι άψογα και μπορείς να σημειώνεις τα πάντα και να προγραμματίζεις όλα εκείνα που συσσωρεύονται στο μυαλό σου. Όπως καταλαβαίνεις, ακόμα και η επιστροφή μου εδώ είναι αποτέλεσμα του bujo που ξεκίνησα και μπήκα λίγο σε μια σειρά. Ακόμα και το ότι βγήκα από το reading slump μου και πλέον διαβάζω σχεδόν κάθε μέρα. Μάλιστα ο χάζμπαντ με βρίσκει πιο χαλαρή και χαρούμενη όταν περνάω λίγο παραπάνω χρόνο στη συγκεκριμένη ενασχόληση αντί για το κινητό και το Project Makeover (χαζοπαίχνιδο τύπου Candy Crush). Ιδέες για τις σελίδες του υπάρχουν άπειρες. Μια μέρα θα σου παρουσιάσω κάποιες δικές μου, όταν θα νιώσω αρκετά έμπειρη και το bujo μου είναι λίγο πιο ευπαρουσίαστο.
Αυτός ήταν ο Νοέμβρης μου, με λίγο απ' όλα και αρκετό χρόνο γιατί δεν έχω επιστρέψει ακόμα στη δουλειά και δε θα επιστρέψω για αρκετούς μήνες ακόμα, οπότε υπολογίζω και ονειρεύομαι αρκετά βιβλία, ταινίες, σειρές, εμπειρίες με τον μικρούλη μας, πρώτα ο Θεός να έχουμε την υγεία μας και όλα να πάνε κατ' ευχήν. Σου εύχομαι όμορφα Χριστούγεννα μόνο με ευχάριστες εκπλήξεις, δώρα και αγαπημένα πρόσωπα.
0 σχόλια