Ένα άρθρο κόντρα σε όλα τα βίντεο/άρθρα/βιβλία του μινιμαλισμού, που είναι τόσο μεγάλη τάση τα τελευταία χρόνια και όχι άδικα. Αλλά είμαστε κι εμείς οι μαζώχτες (αγγλιστί hoarders) που λίγο ζοριζόμαστε με την έννοια του μινιμαλισμού, και αν δε διαλέγουμε μια ζωή με τα απολύτως απαραίτητα είναι γιατί αγαπάμε και λίγο το γεμάτο σπίτι, τα γεμάτα ράφια, με όλες τις αναμνήσεις και τη σκόνη που τα συνοδεύουν (εννοείται τη σκόνη δεν την αγαπάει κανείς, αλλά δε μπορείς να μην την σκεφτείς σε ένα γεμάτο με πράγματα σπίτι..)
Οι λάτρεις των βιβλίων γενικά χωρίζονται (σε διάφορες κατηγορίες, βεβαίως, έχουμε αναλύσει σχετικά πολύ παλιότερα): Στους μινιμαλιστές βιβλιοφάγους, αυτούς που θέλουν αφού διαβάσουν ένα βιβλίο να το δωρίσουν/πουλήσουν, να πάνε παρακάτω τέλος πάντων, και που στα σπίτια τους έχουν πολύ λίγα και πολύ συγκεκριμένα βιβλία, που ενδεχομένως δεν έχουν διαβάσει ακόμα ή κρατάνε για να ξαναδιαβάσουν ή γιατί ήταν κάποιο δώρο ή κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Οι βιβλιοφάγοι αυτής της κατηγορίας, δε σημαίνει πως δεν αγοράζουν πολλά βιβλία, ίσως μόνο να είναι λίγο πιο εγκρατείς και ρεαλιστές ως προς το τι θα αγοράσουν και πότε, πόσα βιβλία βγαίνουν βρε παιδί μου μαθηματικά να διαβάσουν σε μια ζωή. Μη με ρωτάς πώς το κάνουν αυτό, για μένα είναι πρακτικά αδύνατον!
Από την άλλη πλευρά έχουμε τους μαζώχτες βιβλιοφάγους, που μαζεύουν όλα τα βιβλία που βρίσκουν στο διάβα τους, και μπορεί να γεμίσουν ένα θησαυροφυλάκιο με βιβλία και κάθε μέρα να βουτάνε μέσα τους, να σκάβουν λαγούμια σαν τυφλοπόντικες, να τα πετάνε στον αέρα και να πέφτουν στο κεφάλι τους (εχμ.. αυτό δε λειτουργεί το ίδιο καλά με βιβλία απ' ότι με νομίσματα!) που μπορεί να έχουν του κόσμου τα αδιάβαστα στα ράφια τους και να συνεχίζουν να αγοράζουν σαν πεινασμένοι τα πάντα. Αν με ρωτάς γιατί, Αλίκη, ψωνίζεις βιβλία με τέτοιο ρυθμό; Για περίπτωση ανάγκης θα σου απαντάω πάντα!
Ποια είναι η περίπτωση ανάγκης;
Τι πιο απλό από μια κατάσταση που σε κρατάει στο σπίτι (όπως μια καραντίνα, που φαίνεται πως μπορεί να μας συμβαίνει ενίοτε) ή κάποιο θέμα υγείας ή κατάστασης ή έλλειψη οικονομικής άνεσης, γενικά όχι και τόσο ευχάριστα πράγματα (ή και πολύ ευχάριστα, όπως μια άδεια μητρότητας).
Ή μπορεί πολύ απλά να ξυπνήσεις ένα όμορφο πρωί και να νιώσεις ξαφνικά μια ανάγκη απόλυτη και απερίγραπτη να διαβάσεις κάτι πολύ συγκεκριμένο, έτσι χωρίς λόγο, χωρίς σπασμένο πόδι ή ανεργία ή παγκόσμια πανδημία. Και μπορεί να το πάθεις αυτό μια Κυριακή πρωί, μια Καθαρά Δευτέρα, ανήμερα το Πάσχα ή την Πρωτοχρονιά.
Εγώ πάντως, έτσι σκέφτομαι όταν αγοράζω βιβλία ενώ έχω ήδη αδιάβαστα στο σπίτι.
Τα βιβλία πρώτης ανάγκης που πρέπει να έχεις:
Μην περιμένεις να σου πω πως πρέπει να έχεις στο σπίτι σου τα Χάρι Πότερ, κάτι από Στίβεν Κινγκ, Τζέιν Όστεν και τη Βίβλο, γιατί ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικά αναγνώσματα. Θα σου πω πως πρέπει να έχεις κάποιες κατηγορίες βιβλίων:
Βιβλία αγαπημένα
Δικά μου αγαπημένα: Χάρι Πότερ (το 3), Έμμα της Όστεν, Το Χόμπιτ του Τόλκιν, ο Μπρούντζινος Καβαλάρης της Σίμονς, Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο της Ζέη, οτιδήποτε του Ρόσα ή Τεντέν ή Αστερίξ, το Σάλεμς Λοτ του Κινγκ, Το βιβλίο του νεκροταφείου του Γκέιμαν, ή κάτι αδιάβαστο από οποιονδήποτε από αυτούς.
*μπουνάτσα: Με τον όρο μπονάτσα ή μπουνάτσα, προερχόμενος εκ του ενετικού bonazza, χαρακτηρίζεται στην ελληνική ναυτική γλώσσα η κατάσταση θαλάσσης όταν η επιφάνειά της είναι τελείως αρυτίδωτη από κύματα, έστω και για λίγο. Προϋπόθεση της γαλήνης της θάλασσας είναι η άπνοια στον αέρα, η οποία επισήμως αναφέρεται ως 0 Μποφόρ.
Βιβλία κλασικά
Μερικά βασικά κλασικά που είναι κοντά στα διαβάσματά σου, κάνε τον κόπο και ψάξε αυτά που σου κάνουν το κλικ. Το να τα αποκτήσεις είναι επένδυση, σίγουρα όχι πάντα, αφού δεν είναι όλα τα βιβλία για όλους, όμως είναι κλασικά για κάποιο λόγο. Αν είσαι σαν την Εύα μας, που δεν αντέχει τα κλασικά, μπορείς να ψάξεις πιο σύγχρονα βιβλία που έχουν μπει στην κατηγορία του "κλασικού" ακόμα κι αν δεν αφορούν παλιότερες εποχές. Σίγουρα με αυτή την κατηγορία δε θα πέσεις έξω.
Δικά μου κλασικά και αδιάβαστα: Το φάντασμα της όπερας του Λερού, Η Παναγία των Παρισίων του Ουγκό, Όσα παίρνει ο άνεμος της Μίτσελ, Ιστορία χωρίς τέλος του Έντε, Μαίρη Πόππινς της Τράβερς, Ρεβέκκα της Ντι Μοριέ, κάτι από Σέρλοκ Χολμς ή Κρίστι.
Βιβλία που θέλεις καιρό
Αν ένα βιβλίο το βλέπεις και το ξαναβλέπεις μπροστά σου, το βάζεις και το βγάζεις από το καλάθι σου, κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και απέκτησέ το. Ξέρω πως δεν είσαι σίγουρος/η πως θα το διαβάσεις άμεσα, αλλά γιατί να μην το έχεις αν θελήσεις ξαφνικά να το διαβάσεις; Έλα, αφού το θέλεις!
Βιβλία που θέλω καιρό: Τον ωκεανό στο τέλος του δρόμου του Γκέιμαν, το Confiteor του Καμπρέ, το Αυτό του Κινγκ (αισθάνομαι πως ο χάζμπαντ δε με διαβάζει...)
Βιβλία αυτοβοήθειας
 |
| Πηγή φωτογραφίας: Page to stage reviews |
Βρες εκείνα τα βιβλία, εκείνες τις φιλοσοφίες κι εκείνους τους συγγραφείς που πιστεύεις ότι σε εκφράζουν, που αφορούν θέματα που σε ενδιαφέρουν, ακόμα και βιβλία που μπορεί να σου μάθουν κάτι (πχ αστροφυσική ή γεωγραφία), είναι καλό να τα έχεις στη βιβλιοθήκη σου γιατί μια μέρα θα νιώσεις την ανάγκη να εξερευνήσεις ένα θέμα λίγο πιο βαθιά και το ίντερνετ κακά τα ψέματα δεν είναι το ίδιο με ένα βιβλίο! Μπορεί, επίσης, να μην έχεις ίντερνετ!!! (thehorror!)
Βιβλία αυτοβοήθειας για εμένα: Τι να περιμένεις τον πρώτο χρόνο της Heidi Murkoff, Αστροφυσική για βιαστικούς του N.D.Tyson, Γεωγραφία για εντελώς αγεωγράφητους
Page Turners
Για εκείνες τις φάσεις που μπορεί να μην έχεις υπομονή, ή δυνάμεις, ή να βρίσκεσαι σε αναγνωστικό τέλμα, ένα βιβλίο με αγωνία για το παρακάτω μπορεί να σε σώσει. Είναι αυτά τα βιβλία που δε χρειάζεται να κάνεις εσύ καμία προσπάθεια για να τα διαβάσεις, γιατί σε αρπάζουν και σε βάζουν κάτω και σου αλλάζουν τα φώτα. Ένα (ή περισσότερα) τέτοια βιβλία είναι απαραίτητα, σαν το algofren και το zanax, που τα παίρνεις στη μεγάλη ανάγκη.
Αποδεδειγμένα page turners: Ο κώδικας Ντα Βίντσι του Νταν Μπράουν (ουυυ τι παλιό!), Αγώνες Πείνας της Κόλλινς (το πρώτο κυρίως), το Χόμπιτ του Τόλκιν, Αιχμηρά αντικείμενα της Φλιν, Αγκάθια και τριαντάφυλλα της Μάας (που έχει πάθει λαλά η Μάγδα μας aka @booktopiagr και φαίνεται να είναι καλό), Αναζητώντας το χαμένο χρόνο του Προυστ (αστειεύομαι!!!)
Πάρε ένα βιβλίο από κάθε κατηγορία, όχι απαραίτητα άμεσα αλλά σε βάθος χρόνου, σαν το βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών και θα μπορείς να αντιμετωπίσεις αναγνωστικά πολλές περιπτώσεις άμεσης ανάγκης.
Για σένα ποια βιβλία λειτουργούν ως "μαξιλαράκι ασφαλείας"; Πες μου στα σχόλια!
2 σχόλια
Τέλειο άρθρο! Αχαχ, κι εγώ μαζώχτρα βιβλιοφάγος είμαι, σε λίγο δεν θα χωράν στα ράφια τα βιβλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήPage turner για μένα είναι και τα δύο της Φλιν, σχεδόν όλα της Άγκαθα Κρίστι, εκτός από κάνα δύο (κοντεύω να τα μάθω απέξω), η Ιστορία χωρίς τέλος, το ΕΠ της Ζώρζ Σαρή, ο Χακ Φιν του Μαρκ Τουαίν (και ο Τομ Σόγερ, αλλά ίσως λίιγο λιγότερο), το Φάντασμα της Όπερας, αρκετά του Ιουλίου Βερν με προτίμηση στη Μυστηριώδη Νήσο και στα Τέκνα του Πλοιάρχου Γκραντ, αλλά και στο Οικογένεια Κάσκαμπελ, αυτά λίγο πολύ.
Πάντως, χωρίς πλάκα, το Αναζητώντας το χαμένο χρόνο είναι ένα από τα βιβλία-μαξιλάρια μου, με χαλαρώνει ο τρόπος γραφής.
Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και διάβασε το Φάντασμα της Όπερας, υποψιάζομαι ότι θα είναι απόλυτα στα γούστα σου. Είναι μια τραγική ιστορία αγάπης, με έντονο το γοτθικό στοιχείο.
Επίσης, διάβασε την ιστορία χωρίς τέλος, είναι ένα καταπληκτικό, αισιόδοξο μυθιστόρημα, ειδικά γραμμένο για βιβλιοφάγους και φίλους της φαντασίας. Κι ο Ωκεανός στο Τέλος του Δρόμου, του Γκέιμαν, είναι πάρα πολύ ωραίο. Είναι συγκινητικό, μυστηριώδες, παραμυθένιο και λίγο τρομαχτικό (όχι πολύ, τόσο-όσο). Μιλάει για την παιδική ηλικία και τις αναμνήσεις και αυτό του δίνει μια αμφιθυμία.
Η Παναγία των Παρισίων εμένα μ' άρεσε πολύ, αλλά είναι πολύ τραγικό και επίσης έχει πάρα πολλές περιγραφές, που μπορεί να σε κάνουν να βαρεθείς.
Ευχαριστώ πολύ :)
ΔιαγραφήΞεκάθαρα δε χωράνε άλλα βιβλία στα σπίτια μας (αν και τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να βρω μερικά μέρη ακόμα). Τα έχω όλα αυτά: και το Φάντασμα της όπερας, και την Ιστορία χωρίς τέλος και την Παναγία των Παρισίων, τα δύο τελευταία μάλιστα τα έχω αρχίσει κιόλας και τα παράτησα δε θυμάμαι αν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος, μάλλον δεν ήταν ο καιρός τους. Σίγουρα είναι στα βιβλία που θέλω να διαβάσω άμεσα και πιστεύω κι εγώ πως θα μου αρέσουν τελικά.
Τον Βερν νομίζω πως τον είχα ξεχάσει, έχω χρόνια να διαβάσω κάτι δικό του κι ότι είχα πει να διαβάσω περισσότερα βιβλία του με τον καιρό. Θα είναι καλή ευκαιρία τώρα και με τον μικρό, όχι τώρα, σε μερικά χρόνια.