Δεν θέλω να τα ανεβάζω μαζεμένα αυτά τα best of, όμως τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε το ΜΟΝΟ που έγινε ήταν ο (πολύ ιδιαίτερος και ξεχωριστός) γάμος της Ιφιγένειας, ούτε σειρές, ούτε βιβλία, ούτε τίποτα άλλο, συνεπώς έπρεπε να κολλήσει με τον επόμενο μήνα που ομολογουμένως έγιναν πραγματάκια. Θέλεις ταινίες (που δε βλέπω σχεδόν ποτέ), θέλεις σειρές (που είναι τόσες οι συναρπαστικές που δε μου φτάνει ο χρόνος), θέλεις βιβλιοαγορές, ανταλλαγές, νέα ρουτίνα, θέλεις το podcast; Κάθισε αναπαυτικά (πάρε και κουβερτούλα) και δώσε προσοχή!

Αγόρασα περισσότερα βιβλία απ' όσα αντέχει η τσέπη μου!

Βέβαια, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι πως η τσέπη μου δεν αντέχει τίποτα απολύτως αυτό τον καιρό κι έχω απαγορεύσει στον εαυτό μου να ψωνίζω το οτιδήποτε πέρα από τα απαραίτητα. Κάπου κάπου βάζω στο mute αυτή την αυστηρή φωνούλα, αγοράζω στα γρήγορα κάποια βιβλία και μετά λέω ε, τώρα πάει. Έγινε το κακό, τι να κάνουμε! Έτσι αγοράστηκε η "Ιστορία φαντασμάτων" του Πήτερ Στράουμπ, το "Μαγαζάκι με τα μαγικά παιχνίδια" της Άντζελα Κάρτερ (για τη λέσχη ανάγνωσης Κατερίνης) και η "Εποχή του κυνηγιού" της Έρσης Λάβαρη (για την ινσταγκραμική ανταλλαγή, όχι για μένα).

Διάβασα περισσότερα βιβλία απ' όσα χωράει η μέρα μου!

Μήπως όταν βγάζουν σίκουελ στη Marvel λίγο βαριούνται;

Είδα δύο ταινίες που έπρεπε να έχω δει εδώ και καιρό (που ΕΥΤΥΧΩΣ δεν ξόδεψα λεφτά για να τις δω στον κινηματογράφο και ξόδεψα μόνο.. αυτή τη συνδρομή που δίνεις στο disneyplus, τέλος πάντων), ήταν και οι δύο τρομερά κακές. Το Doctor Strange το 2 δε μπορώ να διανοηθώ πόσο κακό ήταν, σε πλήρη αντιδιαστολή με το πρώτο που ήταν κορυφαίο και για μένα από τις καλύτερες ταινίες της Marvel. Μου φάνηκε βιαστικό, φτιαγμένο στο πόδι, καθόλου επικό (που το περίμενα επίπεδα επικότητας πάνω), ο Στρέιντζ ήταν βαρετός (για τω Θεώ, έκαναν τον Κάμπερμπατς βαρετό!) τι να σου πω... ασ' το. Μην το δεις καν, δε θα χάσεις κάτι. Αν ωστόσο επιμένεις, πρέπει να δεις το Wandavision πρώτα (που αξίζει πολύ, αλλά το Doctor Strange μετά θα σου το χαλάσει ΚΑΙ εκείνο). Το Θωρ από την άλλη είχε υπερβολικά κακό χιούμορ, κρύο, χαζό, προσπάθησε άβολα να ρίξει τη φυσική σοβαρότητα την Νάταλι Πόρτμαν, είχε τον Κρίστιαν Μπέιλ στο ρόλο του κακού που ήταν αυτό που άξιζε για μένα σε αυτή την ταινία και μόνο (γιατί ο τύπος είναι ηθοποιάρα!) ήταν άξουαλι τόσο καλός γιατί ποτέ στην ταινία δεν προσπάθησε να "κάνει χιούμορ". Δεν ένιωσα καθόλου το συναίσθημα που ξαφνικά θέλησε να περάσει προς το τέλος, στο σύνολό της ήταν μια φωνακλάδικη ταινία που είναι να απορείς πώς ακολουθεί την τελειότητα του Ράγκναροκ και δε τη φτάνει ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι. Κρίμα!

Από την άλλη πλευρά, όταν κάθισα να δω το Hocus Pocus 2, ήξερα εκ των προτέρων πως θα έβλεπα κάτι χαλαρό, οικογενειακό, κάπως νοσταλγικό και ήταν ακριβώς αυτό. Οι τρεις αδερφές Σάντερσον επέστρεψαν, φυσικά πιο γερασμένες από το πρώτο αλλά το κόνσεπτ το επιτρέπει (επιτρέπει και τρίτη ταινία σε άλλα 20 χρόνια), η ταινία είναι μια 90ντήλα γυρισμένη το 2022, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ναι δεν είναι ποιοτική, ναι ούτε θα γελάσεις, δεν είναι σε καμία περίπτωση ανώτερη της πρώτης, αλλά για εποχή Χάλογουιν είναι ιδανική!

Η επιστροφή στη Μέση Γη ήταν τελικά η αναμενόμενη

Είδα τη δεύτερη σεζόν του Only murders in the building που αν έχεις δει την πρώτη αναρωτιέσαι πώς μπορούν να το συνεχίσουν χωρίς να το χαλάσουν; Το συνέχισαν αξιόλογα σε σχεδόν άλλο ύφος, εμβαθύνουν στη δεύτερη σεζόν στο χαρακτήρα που παίζει η Σελενίτα, που θεωρώ πως κάποιο τηλεοπτικό βραβείο θα έπρεπε να πάρει γι' αυτό το ρόλο. Πάντως αν αγαπάς Νέα Υόρκη και φθινόπωρο να το δεις, θα σε ταξιδέψει. Ή μπορείς να δεις κάτι σχεδόν εντελώς άλλο, το How I met your father, spinoff της υπερεπιτυχημένης σειράς που αγαπήσαμε για όλες (εκτός της τελευταίας) τις σεζόν, μου άρεσε, το είδα ευχάριστα, αν δεν πατούσε πάνω στη σειρά αυτή θα ήταν ακόμα πιο καλό, μετράει μόνο 10 μικρά επεισόδια στον πρώτο της κύκλο αλλά ανανεώθηκε για δεύτερο με τα διπλάσια. Για να δούμε...

Κι επειδή Halloween season χωρίς Flanagan πλέον δεν παίζει (έχει γίνει παράδοση, κι αν μια χρονιά δε βγάλει κάτι, εγώ θα ξαναδώ το πρώτο Haunting, που εξακολουθεί να είναι τοπ τοπ τοπ για μένα, ανάμεσα σε άλλες αξιόλογες δουλειές του -όχι το περσινό... χμμ ούτε το φετινό-) και φέτος μας ήρθε με μια ακόμη σκοτεινή σειρά, μεταφορά του βιβλίου The Midnight Club του Christopher Pike όπου μια παρέα εφήβων που πάσχουν από καταληκτικές ασθένειες περνάνε τις τελευταίες τους ημέρες σε ένα παλιό αρχοντικό σπίτι με βαρύ παρελθόν, και κάθε βράδυ μαζεύονται και διηγούνται ιστορίες με φαντάσματα. Είναι λίγο δύσκολη όσον αφορά τις ασθένειες και μάλιστα σε εφήβους, όμως η όλη ατμόσφαιρα είναι ωραία μυστηριώδης, θα συναντήσεις κάποιους παλιούς και σταθερούς ηθοποιούς που έχεις γνωρίσει στις άλλες δουλειές του, είναι γυρισμένη στα υπέροχα 90s, είναι στο μεγαλύτερο μέρος της μια πολύ καλή σειρά, αλλά στο τέλος γίνεται τεραστίων διαστάσεων πατάτα (ξεπερνάει και το περσινό!), φοβερά αργό και ασήμαντο τέλος σεζόν και οπ! Δεν τελειώνει εδώ, θα έχει και συνέχεια! Δένεσαι με τους ήρωες; Ναι. Υπάρχει μυστήριο; Μπόλικο. Παίρνεις απαντήσεις; Ούτε καν! Μήπως βαριέται λίγο και ο Flanagan; Νομίζω πως ναι..

Το τρομακτικό πακέτο της Νάσιας ήταν γεμάτο καραμέλες

Εγώ με τη σειρά μου έστειλα ένα "τρομακτικό" πακέτο στη Μάγδα (aka @magda.tou), όχι στο επίπεδο του πακέτου που παρέλαβα γιατί δε βρήκα πολλά πράγματα στην εξωτική Κατερίνη, έστειλα το βιβλίο "Η εποχή του κυνηγιού" της Έρσης Λάβαρη, ένα απόκοσμο (!) αφρόλουτρο, ένα κολιέ με κολοκύθες, σελιδοδείκτες (γιατί η Μάγδα είναι συλλέκτης) από την προσωπική μου ταπεινή συλλογή, σοκολάτες και ζαχαρωτά.

Το Halloween του 2022

Το πρώτο Χάλογουιν που γιορτάστηκε ήταν το μακρινό 2013 όταν ακόμα είχαμε όνειρα για το προηγούμενο πανέμορφο σπιτάκι μας, η πρώτη φορά που πήραμε δύο μικρές κολοκύθες με το τότε μπόιφρεντ (νυν χάζμπαντ) και τις σκαλίσαμε.

Την επόμενη χρονιά, είχαμε μαζευτεί κάποιοι φίλοι από την τότε Λέσχη Ανάγνωσης Κατερίνης και φάγαμε ζαχαρωτά, είδαμε ταινία, νομίζω πως και τότε είχα μια κολοκύθα σκαλισμένη. 

Το Χάλογουιν του 2018 ήταν μια επικότητα επικών διαστάσεων (ναι, πλεονασμός!) όπου η Σοφία και ο Νίκος aka οι νεκροί πρόγονοί μου, Νυμφαδώρα και Βενέδικτος Σκούφα (οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι τυχαία) διοργάνωσαν ένα Escape House γεμάτο γρίφους και μυστικά (αν σε ενδιαφέρει μια μέρα μπορώ να σου μιλήσω πιο αναλυτικά γι' αυτό). 

Την επόμενη χρονιά, την τελευταία που γιορτάστηκε το Χάλογουιν, ήταν η χρονιά με τους  βρικόλακες και τους Τζόκερ. Άλλο ένα άκρως επιτυχημένο πάρτι, κυρίως λόγω των καλεσμένων. Έπειτα ήρθε η καραντίνα, η απώλεια, η μετακόμιση, το μπεμπάκι. 

Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά μετά από τόσες που στολίστηκε το σπίτι χαλογουινιάτικα. Που κρεμάσαμε τα στολίδια που είχα ήδη κι εκείνα που μου χάρισε η Νάσια. Που πήραμε τον κουβά με τα ζαχαρωτά από τα lidl και δρακουλίνια και τα φάγαμε βλέποντας... το makeover του GNTM (καλά, άσχετο, αλλά μου αρέσει πάντα και συνέπεσε με την 31η του Οκτώβρη).

Η πρωινή ρουτίνα που μου έχει αλλάξει τη ζωή!

Αυτοί ήταν οι δύο πρώτοι μήνες του φθινοπώρου μου, ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος, όλα αυτά που διάβασες έγιναν κυρίως τον Οκτώβριο, ελπίζω να συνεχιστούν τα όμορφα και τον επόμενο μήνα, να υπάρχει όρεξη για διάβασμα και δημιουργικότητα, να τα λέμε κάθε Παρασκευή, όπως τα παλιά τα χρόνια (η Χώρα των Βιβλίων είναι περίπου 10 χρονών!). 

Πήρε το μάτι μου πως τρέχει ένα φρέσκο challenge στο instagram #classicnovember λέγεται και το ξεκίνησε η @bibliorian, με σκοπό τον Νοέμβρη που μόλις μπήκε να διαβάσουμε περισσότερα κλασσικά βιβλία. Αν πάρω μέρος τελικά (με κάποια ανάγνωση, πέρα από ενδεχομένως μια απλή φωτογραφία) θα τολμήσω το Όσα παίρνει ο άνεμος! Θα μπορούσα να διαβάσω κάτι από τα πανέμορφα κλασσικά που κυκλοφορούν σε αυτές τις κάπως πολυτελείς εκδόσεις στα περίπτερα, αλλά τελικά παίζει να είναι διασκευή και δε θα ήθελα κάτι τέτοιο (να ξέρεις κι εσύ, μην πέσεις στην παγίδα της απερίγραπτης εξωτερικής τους ομορφιάς, μπορεί από μέσα να είναι μια απλή περίληψη)

Πες μου τι βιβλία διάβασες, αγόρασες, παράτησες; Ποιες ταινίες και σειρές είδες; Είναι τόσο καλό το House of Dragon όσο λένε όλοι; Πώς πέρασες το δικό σου Halloween; Έχεις μια δική σου πρωινή ρουτίνα; (στείλε tips για να με βοηθήσεις να μην αργώ στη δουλειά!), ακούς podcast γενικά; Και κυρίως πες μου, έχεις δοκιμάσει pumpkin spice latte; είναι καθόλου καλό;