10+1 βιβλία που άλλαξαν τη ζωή μου
Η ιδέα για το συγκεκριμένο άρθρο προέκυψε έπειτα από το podcast της Γιώτας Τσιμπρικίδου από την υπέροχη σειρά της Art Podcast, όπου μιλούσε για 10+1 ταινίες που μπορεί να άλλαξαν τη ζωή σου. Έτσι είπα να δω το ράφι μου στο goodreads με τα βιβλία εκείνα που κάτι άλλαξαν μέσα μου είτε απλά αναγνωστικά, είτε μου πρόσφεραν γενικότερα κάτι ως εμπειρία. Σου τα παραθέτω παρακάτω, μαζί με τους λόγους που μπήκαν σε αυτή την κατηγορία:
Οι Μεγάλες Προσδοκίες, του Ντίκενς
Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν, της Ρόουλινγκ
Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, της Άλκης Ζέη
Ο Μπρούντζινος Καβαλάρης, της Πωλλίνα Σίμονς
Ένα βιβλίο, που κάποιοι θα πουν παλιό, όχι άδικα, δε ξέρω τώρα σε τι κατάσταση είναι αν κυκλοφορεί ακόμη αν διαβάζεται το ίδιο. Άλλο ένα βιβλίο που μου έμαθε ιστορία (κάποτε το έψαχνα πολύ αυτό στα βιβλία μου το να μάθω και κάτι από αυτά, τώρα πιο πολύ με απασχολεί να περάσω καλά, γιατί η ιστορία είναι πάντα σκληρή και δεν είμαι για πολλά πολλά!), συγκεκριμένα μαθαίνεις από μέσα πώς ήταν στη Ρωσία όταν οι Γερμανοί είχαν για τρία ολόκληρα χρόνια υπό πολιορκία το Λένινγκραντ, σημερινή Αγία Πετρούπολη, πώς άντεξαν όσοι άντεξαν την πείνα, την παγωνιά, πόσοι έχαναν τη ζωή τους καθημερινά, και μέσα σε όλα αυτά υπάρχει μια δυνατή ιστορία αγάπης, που ναι, με έπεισε και θα ήθελα πολύ να τη δω και σε μεταφορά, αλλά δε ξέρω πχια τι γίνεται με αυτό.
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, του Καζαντζάκη
Μικρή άκουγα πως ο Καζαντζάκης ήταν αριστερός, άθεος, ένας ζόρικος τύπος τελοσπάντων που τολμούσε να τα βάλει με την εκκλησία. Αφορμή για να δοκιμάσω το βιβλίο του στάθηκαν κάποια λόγια του που βρήκα σκόρπια από εδώ κι από εκεί που δε μου φάνηκαν και τόσο άθεα. Το πρώτο και μοναδικό βιβλίο του που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα (γιατί δεν είναι απλό πράγμα να διαβάζεις Καζαντζάκη) ήταν ίσως το πιο γνωστό του. Μόλις συνήθισα την (υπέροχη) γραφή του, το κρητικό του ύφος, μπήκα σε μια ιστορία απίστευτα χριστιανική, με την ουσιαστική έννοια της λέξης και καθόλου την τυπική, του θεσμού και του δόγματος, της αυστηρής ορθόδοξης εκκλησίας. Αγάπησα απίστευτα τον ίδιο τον συγγραφέα, μου άρεσε τόσο πολύ το σκεπτικό του, υπογράμμισα ένα ολόκληρο βιβλίο (κάτι που δεν κάνω ποτέ) κι ένιωσα πραγματικά πως κέρδισα κάτι από τη συγκεκριμένη ανάγνωση. Ξέρω πως αν διαβάσω περισσότερο Καζαντζάκη μόνο κερδισμένη μπορεί να βγω.
Ποιος σκότωσε τον Ρότζερ Άκροϊντ, της Αγκάθα Κρίστι
Λίγο πολύ όλα τα βιβλία της αγαπημένης Αγκάθα κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, αν μάλιστα έχεις διαβάσει μερικά από αυτά, κάπως το βλέπεις το παιχνίδι μετά σε όλα τα βιβλία της. Το συγκεκριμένο δεν ήταν το πρώτο μου βιβλίο δικό της, ούτε και είχα ακούσει τα πολύ καλά λόγια όσων το είχαν ήδη διαβάσει, πράγμα θετικό, γιατί ίσως να ήταν σπόιλερ ή να με έβαζε στο τρυπάκι να ψάξω υπόπτους εκεί που δεν το περιμένω. Η Αγκάθα με αυτό και ένα δυο ακόμα βιβλία της με έκανε να σκέφτομαι πολύ πιο καχύποπτα πλέον σε θέματα αστυνομικού μυστηρίου και ανέβασε τον πήχη γενικά στο αστυνομικό και ειδικά στα δικά της βιβλία.
Το πέμπτο παιδί, της Ντόρις Λέσινγκ
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ
Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια, της Χάρπερ Λι
Αγαπητέ Θεέ, του Ερίκ-Εμμανουέλ Σμιτ
Τσέρνομπιλ: Ένα χρονικό του μέλλοντος, της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς
Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να σου γράψω γι' αυτό το βιβλίο, μα δε βρίσκω λόγια. Είναι ίσως το πιο δυνατό βιβλίο που έχω διαβάσει στη ζωή μου, που (ενώ να σκεφτείς είχα χρόνο) δεν διάβαζα συνεχόμενα πάνω από ένα κεφάλαιο γιατί δεν το άντεχα. Στην πραγματικότητα δεν είναι λογοτεχνία, αλλά μια συλλογή από τις πραγματικές εμπειρίες ανθρώπων που έζησαν από κοντά το γεγονός του 1986, μάλιστα το μόνο που μπορεί να σταθεί δίπλα σε αυτό το βιβλίο και που αρχικά πίστεψα πως πρόκειται για πιστή μεταφορά του, είναι η σειρά του HBO, αυτή με το 9 στα 10 στο imdb. Θυμάμαι ακόμη κάποιες ιστορίες κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια, θυμάμαι πόσο έψαχνα για να καταλάβω ακριβώς τι είναι τα ρεντγκεν και πώς μετράμε τη ραδιενέργεια, τι επιπτώσεις έχει στον άνθρωπο, και πώς είχα μάθει πως πάρα μα πάρα πολλοί γνωστοί μου εδώ στη κεντρική-βόρεια Ελλάδα που ήταν τότε μικροί, έχουν θέμα με τον θηροειδή τους (απίστευτα πολλοί!). Ίσως να είναι το πιο σημαντικό βιβλίο που διάβασα ποτέ μου, το πιο βαρύ κι ασήκωτο, που όμως το προτείνω οπωσδήποτε, σε μικρές δόσεις και με προσοχή! Άξιζε 100% το νόμπελ της κι ας μην είναι λογοτεχνία (ίσως να έφτιαχναν ένα νόμπελ δημοσιογραφίας, δε ξέρω, να είναι πιο ακριβές). Αξίζει να διαβαστεί από όλους.
Αυτά ήταν τα 10+1 βιβλία που μου έχουν αλλάξει τη ζωή μέχρι σήμερα. Προς το παρόν βρίσκω κάπως απίθανο να αλλάξει αυτή η εντεκάδα γιατί αποφεύγω βιβλία που μπορεί να με στιγματίσουν, είμαι σε μια φάση που δεν μπορώ ακόμα να το αντέξω μετά την απώλειά μας από τον κόβιντ, μετά τις καθημερινές μας μάχες με την ψυχική υγεία και το γεγονός πως πλέον είμαι μαμά, προτιμώ να διαβάζω τα πιο χαλαρά βιβλία που μπορώ να βρω, κατά προτίμηση φαντασίας, που τα μόνα συναισθήματα που προκαλούν είναι αγωνίας και σασπένς για φανταστικούς κόσμους και φανταστικές καταστάσεις, που ακόμα κι εκεί, αν τα πράγματα είναι πιο χαλαρά το προτιμώ!
Πες μου αν έχεις διαβάσει κάποιο από τα παραπάνω ποια είναι η άποψή σου; Μα κυρίως πες μου, ποια είναι τα δικά σου 10+1 βιβλία που σου άλλαξαν τη ζωή σου (αλλά μην περιμένεις να τα διαβάσω άμεσα, ε; είπαμε, χαλαρά κι ευχάριστα για την ώρα...)
0 comments