Τα 8 πραγματάκια (Μάρτιος 2023)

Αυτό το άρθρο υποτίθεται θα ήταν μικρό. Γιατί αυτό το μήνα δεν έκανα τίποτα... Μπήκε και σκατά, ήταν και σκατά για κάμποσο καιρό... Είδαμε μιάμιση ταινία, δεν είδα καμία σειρά, δεν αγόρασα κανένα βιβλίο (αυτό είναι καλό, βέβαια), δεν ολοκλήρωσα κανένα βιβλίο (αυτό καθόλου καλό δεν είναι), όμως είχα πάρα πάρα πολλή δουλειά, απορώ που τελικά πρόλαβα να ετοιμάσω το οτιδήποτε στη Χώρα των Βιβλίων, απορώ και που ανέβασα ό,τι ανέβασα στα social. Απορώ και είμαι έτοιμη να πέσω κάτω. Ναι είμαι!


Μιάμιση ταινία

Το Σαββατοκύριακο της 25ης βρήκαμε την ευκαιρία και το κουράγιο να κάτσουμε σαν άνθρωποι και να δούμε μια ταινία. Δεν είναι εύκολη υπόθεση πρέπει να σου πω γιατί εγώ κι ο χάζμπαντ είμαστε οι δύο αντίθετοι πόλοι αυτής της γης, και όχι, δεν είναι ο ένας ο βόρειος και ο άλλος ο νότιος πόλος, τότε θα ήμασταν ίδιοι, απλά μακριά. Είναι ο ένας ανταρκτική κι ο άλλος Σαμάρα. Ο ένας πόλη κι ο άλλος νησί, δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο να βρούμε ταινία, μάλιστα πολλές φορές μπορεί να σπαταλήσουμε όλο μας τον χρόνο προσπαθώντας να διαλέξουμε, έτσι που μετά δε θα έχουμε κουράγιο να το δούμε αυτό που διαλέξαμε. Επίσης σου έχω ξαναπεί πως δεν του αρέσει τίποτα γιατί είναι 80 χρονών και "δεν τις κάνουν τις ταινίες πχια όπως τις έκαναν". Η ταινία που διαλέξαμε να δούμε είναι τρόμου και είναι αρκετά παλιά, του 2009 και είναι με τη Renée Zellweger που επίσης είναι αρκετά παλιά (δεν είναι;). Λέγεται Case 39 όπου παίζει την κοινωνική λειτουργό που αναλαμβάνει ένα κακοποιημένο παιδάκι, όμως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και γενικά τα παιδάκια ιδίως τα πολύ πολύ αθώα και γλυκούλικα πάντα πρέπει να τα προσέχεις (αυτό είναι το συμπέρασμα). Καλή ταινία, έχει έναν αέρα μιας άλλης εποχής και είχε αγωνία τέτοια που δε νύσταξα (δε ξέρω αν αντιλαμβάνεσαι για τι επίτευγμα μιλάμε!). Εγώ πέρασα καλά κι ο χάζμπαντ δεν την έκραξε πολύ. 

Η μισή ταινία που είδαμε ήταν οι "Επτά γυναίκες κι ένας θάνατος", που απ' ότι κατάλαβα είναι μεταφορά στα ιταλικά του γαλλικού "Huit Femmes", αλλά εκείνο θυμάμαι πως ήταν μεν κωμωδία μυστηρίου "ποιος-το-κανε" αλλά ήταν και μιούζικαλ. Επίσης ήταν ταινιάρα, αυτό δεν το έχουμε ολοκληρώσει αλλά σκοπεύω, ακόμη κι αν το δω μόνη μου, ακόμη κι αν το δω μετά από δεκαπέντε μήνες (δεν το είδαμε γιατί νύσταξα, και να σου πω την αλήθεια, νομίζω πως και ο χάζμπαντ είχε λίγο αποκοιμηθεί).


Καμιά καλή σειρά να με κερδίσει;

Δεν έχω βρει, έχω σίγουρα κάποιες στη λίστα μου που θέλω να δω, έχω κάμποσες που χαζοβλέπω αλλά καμία σοβαρά. Βλέπω το Office, το Seinfeld (που ακόμα δεν έχω τελειώσει, παίζει να είμαι ένα χρόνο στη σεζόν 9, την τελευταία!), το That 70s Show (που έχω δει 4 ή 5 επεισόδια), ξεκίνησα το Blockbuster στο Netflix (που είναι με το τελευταίο βιντεοκλάμπ που έχει μείνει και μου φάνηκε πολύ νοσταλγικό) και είπα να ΞΑΝΑδω το New Girl (αλλά τελικά δεν ξέρω ποιον δουλεύω με αυτή τη σκέψη, μάλλον εμένα!)

Θέλω να δω, τώρα που τελείωσε, το Daisy Jones & the Six που είναι και βιβλίο και το είδε η Ρόζα και το λάτρεψε, πιστεύω κι εγώ πως θα μου αρέσει και σκοπεύω, δε ξέρω πότε βέβαια, αλλά κάτι θα γίνει...


ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Δεν έχω ιδέα πώς τα κατάφερα, αλλά έχω τόση πολλή δουλειά ξαφνικά που δεν κατάλαβα καν πώς πέρασε ο Μάρτιος. Στο e-shop που πριν δεν είχαμε και τόση δουλειά, έχει δυο εβδομάδες που γίνεται χαμός, ένας χαμός τόσο από παραγγελίες που ούτε παράλογος είναι ούτε βουνό, αν όμως περάσεις κάποιο διάστημα σεβαστό πιο χαλαρά αργείς λίγο να πάρεις το κολάι. Όσο και από πάρα πολλές παραλαβές, πολύ πολύ μεγάλες. Σα να μην έφτανε αυτό έχω αναλάβει επιπλέον δουλειά για το εστιατόριο του αφεντικού μου (δουλειά σχετική με τα social του, όχι με το ίδιο το εστιατόριο ακριβώς) και έχω ξεκινήσει κι ένα πρόγραμμα logistics που "θα με βοηθήσει στη δουλειά μου" και.. δε ξέρω τώρα πώς στέκομαι στα πόδια μου. Μου τέλειωσαν μέχρι και οι βιταμίνες!


Πήγαμε εκδρομεεεεεες

Επιτέλους, λίγο ξεκουνηθήκαμε από την εξωτική Κατερίνη και πήγαμε στο Λιτόχωρο (εδώ γελάμε) αλλά και μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη μια Κυριακή έτσι ξαφνικά. Μια ιδανική ευκαιρία για να κάνουμε τη βόλτα μας, αλλά και να δούμε την κουμπάρα Ιφιγένεια, και τις δίδυμες Νεφέλη και Αριάδνη μαζί με τους γονείς τους. Θέλουμε να πιστεύουμε πως θα τα καταφέρουμε κάπως και θα ξαναπάμε τώρα στα κοντά... Είχε και εκπληκτική μέρα και η Θεσσαλονίκη μου είχε λείψει, ενώ βρεθήκαμε στην παλιά μου γειτονιά που έχει αλλάξει πάρα πολύ τόσα χρόνια μετά (το '10 έφυγα) αλλά έχει ακόμη αυτό τον αέρα που είχε τότε.


Κατάφερα να ΜΗΝ ψωνίσω!

...και δέχομαι συγχαρητήρια (μπορείς να μου τα στείλεις στα social ή σε σχόλιο κάτω από το συγκεκριμένο άρθρο). Για όλη τη διάρκεια του μήνα δεν ξόδεψα ούτε μισό ευρώ για κάτι άλλο πέρα από λογαριασμούς και σούπερ μάρκετ (πες μου τώρα αν δεν είναι αυτό το όνειρο κάθε νέου για όταν μεγαλώσει!) ΟΧΙ πως δεν έχω βάλει κάμποσα πράγματα σε καλάθια σε διάφορα μαγαζιά, απλά μετά τα έκλεινα κουκλίτσα κι έκανα τις οικονομίες μου. ΟΧΙ επίσης ότι έχω καλύψει τα έξοδά μας με αυτή την τακτική. ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ! Δεν είναι και το ιδανικό αυτό το δεν ξοδεύω τίποτα, έτσι; ε, τουλάχιστον όχι για μένα!


Τι διάβασα τον Μάρτιο;

Δεν τελείωσα βιβλίο τον Μάρτιο, εντάξει, νομίζω πως ήταν αδύνατο τελικά να κάνω το οτιδήποτε με τόση δουλειά, όμως διάβαζα και άκουγα βιβλία σε όλη τη διάρκειά του. Διάβαζα κυρίως το "Αίμα από ασήμι" της Αγγελίνας Παπαδημητρίου από εκδόσεις Χάρτινη Πόλη που αφορά αστρικά ταξίδια και έναν παράλληλο κόσμο όπου πηγαίνουν (και παγιδεύονται!) οι αστρικοί ταξιδιώτες. Είναι πολύ καλογραμμένο και μου ταιριάζει πολύ η γραφή της Αγγελίνας προσωπικά. Διάβαζα, επίσης από Χάρτινη Πόλη, το αυτοβοήθειας "Το ταλέντο να ζεις ευτυχισμένα" της Κατερίνας Τσεμπερλίδου, με το οποίο σε γενικές γραμμές συμφωνώ. 

Σε ακουστικά βιβλία, συνέχισα το Graveyard Book σε αφήγηση από τον Gaiman, όχι συστηματικά όμως, ενώ ανακάλυψα έναν λογαριασμό στο YouTube, που λέγεται Ηχητικά βιβλία για όλους κι έχει ραδιοφωνικό θέατρο ή ηχητικά βιβλία στα ελληνικά από γνωστά βιβλία (κλασσικά βέβαια, μην περιμένεις τα Έξι κοράκια! Θα βρεις, όμως, Αγκάθα Κρίστι). Ξεκίνησα τον "Απρόσκλητο επισκέπτη" της Κρίστι που είναι ραδιοφωνικό θέατρο, ηχογραφημένο το '90, και ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! Λίγο με προβληματίζει το ότι μάλλον πρόκειται για ένα από τα πιο καλά βιβλία της Κρίστι και θα το κάψω έτσι, από την άλλη... γιατί όχι; 


Βιβλιοpodcasts

Ένα ολοκαίνουργιο από τις αγαπημένες Ερατώ και Νάντια είναι το Smutbloods, που είναι ένα λογοπαίγνιο του Smut και του Mudblood για να πάρεις μια γεύση για το αν θα σου ταιριάξει και μόνο από τον τίτλο. Κι όχι επειδή είναι σουπερφοβερές, δεν μερολυπτώ, όντως είναι ένα πολύ ενδιαφέρον podcast, και εκπέμπει κάθε δεύτερη Κυριακή. Μπορείς να το βρεις σε όλες τις πλατφόρμες και στο YouTube, αλλά είναι καθαρά ακουστικό. 

Οι Witch Trials της Ρόουλινγκ, ένα πολύ καινούργιο podcast σχετικά με τις δηλώσεις της γλυκούλας που τόσο χαμό έχουν κάνει, που αρχικά ξεκινάει σαν αφιέρωμα στη συγγραφή του Χάρι Πότερ και σταδιακά πηγαίνει σε αυτό που ζει τώρα η συγγραφέας που έχει γίνει τόσο μισητή. Προσωπικά δεν είμαι υπέρ της όλης νοοτροπίας του cancel, του ψυχολογικού πολέμου, του μίσους, ούτε και θεωρώ πως όλοι γίνεται να έχουμε τις ίδιες απόψεις και εμπειρίες που διαμορφώνουν αυτό που είμαστε σήμερα. Και καλώς ή κακώς κάποιες εμπειρίες μας σκληραίνουν, μας κάνουν πιο αυστηρούς, πιο αδιάλακτους. Ίσως αυτό να της συνέβη. Το podcast δεν έχει τελειώσει, αναρωτιέμαι αν το χρηματοδοτεί η ίδια...


As seen on TikTok

Αυτό το social είναι πολύ ιδιαίτερο για μένα, μπορεί να μου κάνει καλό μπορεί και πολύ πολύ κακό! Προσπαθώ να το διαμορφώσω ώστε να παίρνω μόνο καλά πράγματα από αυτό, όπως προτάσεις διατροφής, υγιεινής, ασκήσεις γυμναστικής, ιδέες για ντύσιμο ή διακόσμηση και τέτοια. Πέρα από τα ωφέλη του μαγνησίου (που ήξερα αλλά μου τα θύμισε), έχω αποθηκεύσει βιντεάκια της Brianna Joye Kohn για μικρή γυμναστική, άπειρες συμβουλές για το σπίτι αλλά κυρίως για τα φυτά από τον Armen Adamjan, τις υπερφανταστικές δίδυμες Cary and Connie που παίζουν Sims, ε και άλλους πολλούς δε σου τους λέω τώρα όλους. Πάτα επάνω στα ονόματα να μεταφερθείς στα προφίλ τους και να δεις γιατί είναι τόσο τέλειοι!


Αυτός ήταν ο Μάρτιος που ήταν ένας δύσκολος ψυχολογικά μήνας στην αρχή του, θεωρώ πως ο καθένας μας προσπαθεί να τα βγάλει πέρα όπως μπορεί. Έχω μια αίσθηση τα τελευταία χρόνια σα να με καταπίνει η ενήλικη ζωή, με τα άγχη για τις αρρώστιες, τους ανθρώπους που θέλουν το κακό σου, την πολιτική που είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλο, τα μικρόβια και τα βακτήρια και τα επιδόματα, τις υποχρεώσεις και τους λογαριασμούς... δε ξέρω πότε έγινε όλο αυτό τόσο βαρύ, σκληρό και βαρετό, πότε μεγάλωσα ξαφνικά... αισθάνομαι πως χάνεται η αθωότητα και η ευγένεια, ενίοτε κι από εμένα την ίδια και θέλω να βρω έναν τρόπο να κρατήσω το παιδί. Ίσως γι' αυτό και η επιτακτική ανάγκη να διαβάζω μόνο φαντασία. Θέλω να βρω τους τρόπους να μην επηρεάζομαι, χωρίς να μπω σε άρνηση, να βρω τους τρόπους να αποδεχτώ και να μπορέσω να συνυπάρξω με όλο αυτό χωρίς να επηρεάζομαι. Αυτό θέλω!

Ελπίζω κι εύχομαι να ήταν καλύτερος ο Μάρτιος σου και να είναι ακόμη καλύτερος ο Απρίλιος, να περάσουμε όμορφες γιορτές το φετινό Πάσχα, να δημιουργήσουμε αναμνήσεις οικογενειακές ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας, να φάμε καλά και το τσουρέκι ζεστό, μόλις βγει από το φούρνο!Και μην ξεχνάς: τις γιορτές οι θερμίδες δε μετράνε!!

0 σχόλια